Vargje profetike nga Gjoni i Jerusalemit

Vargje profetike nga Gjoni i Jerusalemit




I.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 ari do te jetë në gjak.
 Kush vështron qiellin ,numëron atje napolona
 Kush hyn ne tempull,takon aty tregtarë
 Huadhënësit bëhen parekëmbyes e fajdexhi
 Shpata do të mbrojë gjarpërin.

 Por zjarri do të përhapet
 Çdo qytet ka për të qenë Sodom e Gomorrë
 E fëmijtë e fëmijëve do të bëhen ré përvëluese
 Ata do të ngrenë flamujt e vjetër.

II.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Njeriu do të popullojë tokë e qiell e det me krijesat e tij
 Ai do të urdhërojë
 Ai do të synojë Fuqinë e Perëndisë
 Ai s´do të njohë kufij.

 Por gjithçka do të rikthehet
 Ai do të lëkundet si një mbret i dehur
 Ai do të ngasë si një kalë qorr
 Me shpore do t´a çojë ai kafshën e tij në pyll
 E në fund të rrugës ka për të qenë një humnerë.

III.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Në të gjitha anët e tokës kulla babilonëse do të ngrihen
 Do të jetë Rom e Bizant
 Fushat do të zbrazen
 S´ka për të pasur ligj,vetëm të vetën e atë të grupit të vet.

 Por barbarët do të jenë në qytet
 S´ka për të pasur mjaft bukë për të gjithë
 E lojrat s´do të mjaftojnë më
 E pastaj njerëzit pa të nesërme do të ndezin zjarrin e madh.

IV.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Shumë njerëz do të njohin urinë
 Shumë duar do të bëhen blu nga të ftohtët
 Saqë këta njerëz një tjetër botë do duan të shohin
 E tregëtarët e iluzioneve do të vijnë helm të ofrojnë.(shën.i përkhyesit.- droga)

 Por do të shkatërrojë trupin e prishë shpirtërat
 E ata që gjakun e tyre me helm përziejnë
 Do të bien në grackë si kafshë të egra
 E vrasin e përdhunojnë  e kërcënojnë e grabisin
 E jeta do të bëhet si një apokalips që rikthehet rishtazi.

V.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Çdokush do të përpiqet,sa më shumë të shijojë sa të mundë
 Burri do t´a ndajë gruan aq herë,sa ai e merr
 E gruaja do të shkojë nëpër rrugica e të marrë,kë t´i pëlqejë
 E të lindë fëmijë,pa përmendur emrin e të atit.

 Por asnjë mjeshtër do t´a drejtojë fëminë
 E kushdo midis të gjithë të tjerëve do të jetë vetëm
 Tradita do humbasë
 Ligji ka për t´u harruar
 Si të mos kishte qenë kurrë lajmërimi e njeriu  prapë u bë i egër.

VI.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Babai do të marrë të bijën për epsh të tij
 Burri burrin,gruaja gruan
 Plaku fëminë
 E kjo do të ndodhë para syve të të gjithëve.

 Por gjaku do të bëhet i papastër
 E liga do të përhapet nga shtrati më shtrat
 Trupi do të marrë çdo kalbësirë të dheut
 Fytyrat do të bymehen,gjymtyrët do gërryhen
 Dashuria do jetë kërcënimi më i madh për ata,
 që vetëm mishin njohin.

VII.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Ai që flet për bé e ligj
 S´ka për t´u dëgju
 Zëri i atij,që besimin në Krisht predikon
 ka për të buçitë në shkretëtirë.

 Por kudo do të përhapen ujërat e fuqishme të feve të pabesa
 Mesias të rremë do mbledhin njerëz përreth
 E i pafeu ka për t´u armatos si kurrë më parë
 Ai don të flasë për të drejtë e drejtësi,
 feja e tij do të jetë e mprehtë e përvëluese
 Ai do të hakmerret për Kryqëzatën.

VIII.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Uturima e vdekjes si bubullimë do të buçasë mbi dhe
 Barbarët do të përzihen me ushtarët e legionit të fundit
 Njerëzit pazot do të banojnë në zemrën e qyteteve të Shenjta
 Njëri pas tjetrit do bëhen barbarë,të pabesë e egërsira.

 S´ka për të patur më Rend e rregull
 Urrejtja do të përhapet si flakët në një pyll të thatë
 Barbarët do t´i masakrojnë ushtarët
 Të pafetë do t´i furin fetarët
 Shtazëria do të jetë e njërit dhe e të gjithëve
 e qytetet do të shemben.

IX.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Njerëzit do gjykohen sipas gjakut e fesë së tyre
 Askush s´do dëgjojë zemrat e fëmijëve që vuajnë
 Ata si zogj të vegjël do të hidhen jashtë foleve
 E askush s´do t´i mbrojë nga dora me dorëzaçeliku.

 Urrejtja do t´përmbysë tokën,që besonte paqësore
 Askush s´do shpëtojë,as pleqtë,as të plagosurit
 Shtëpitë do të shemben e plaçkiten
 Disa do të shkojnë në vend të të tjerëve
 Të gjithë do t´i mbyllin sytë,
 të mos shohin përdhunimet e grave.

X.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Cilido do të dijë,çfarë është në të gjitha anët e kësaj toke
 Njeriu ka për të parë fëmijë,kockat e të cilëve shpojnë lëkurën
 E të tillë,sytë e tyre janë mbuluar me miza
 E të tillë,që gjuhen si minjtë.

 Por njeriu,që sheh këtë,do t´a kthejë fytyrën e tij
 Se ai kujdeset vetëm për veten e tij
 Ai ka për t´u dhënë atyre një grusht drithë si lëmoshë
 Ndërsa ai fle mbi thasë plot
 E çfarë ai me njërën dorë e jep,
 do t´a marri prapë me dorën tjetër.

XI.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Njeriu me gjithçka do të tregtojë
 Çdo gjë ka për të patur çmimin e vet
 Pemë,ujë e kafshë
 Asgjë s´do të dhurohet me të vërtetë,e gjithçka ka për t´u shitur.

 Por njeriu atëherë s´do të jetë asgjë tjetër sesa pesha e mishit të tij
 Trupi i tij do bëhet pazar si një okë mish
 Veshi i tij e zemra e tij do të merret
 Asgjë s´ka për të qenë më e shenjtë,as jeta as shpirti i tij.
 Për zhguallin vdekatar e gjakun e tij do të grinden,
 si të donin të shqyenin një coftinë.

XII.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Njeriu do t´a ketë ndryshuar faqen e dheut
 Ai ka për t´u mbajt si mjeshtri e përkrahësi i pyjeve e kopeve
 Ai ka për të plugu qiell e dhe
 E brazdën do t´a bëjë përmes lumejsh e detesh.

 Por toka ka për të qenë lakuriqe e jopjellore
 Ajri do të djegë e uji ka për të qelbur
 Jeta do të vyshket,se njeriu do t´i ketë shterruar pasuritë e botës
 E njeriu ka për të qenë vetmitar si një ujk
 Në urrejtjen e tij.

XIII.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Edhe fëmija do të shitet
 Disa do t´i shërbejnë si tabelë qitëse
 Për të gjetur shije në lëkurën e tij të re
 Të tjerë do të përdoren si kafshë të nënshtruara.

 Dobësia e paprekëshme e fëmisë do harrohet
 Dhe e fshehta e tij
 Ai do jetë si një mëz,që do ushtrohet
 Si një qengj,që do pritet e përgjaket
 E njeriu do të njohë vetëm shtazërinë.

XIV.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Shikimi e shpirti i njerëzve do të burgosen
 Ata do të dehen e s´do t´a vërejnë
 Ata,figura e pasqyrime do t´i mbajnë për të vërteta të botës
 Me ta do të bëhet,çfarë njeriu me një dele bën.

 Atëherë do të vijnë bishat grabitqare
 Zogj grabitqarë do t´i mbledhin në tufa,
 që t´i çojnë më lehtë në humnerë
 E t´i ndersejne njërin kundër tjetrit
 Ata do të qethen,për t´u marrë lesh e lëkurë
 E nëse njeriu mbijeton,do t´i vidhet shpirti.

XV.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Do të sundojnë zotërinj pa fe
 Ata do tua shfaqin turmave të pafajshmin e të urtin
 Ata do t´i fshehin fytyrat e emrat e tyre
 E kështjellat e tyre të forta do humbasin ndër pyje.

 Por ata do të vendosin mbi fatin e gjithçkaje e gjithkujt
 Askush s´ka për të marrë pjesë në tubimet e urdhërit të tyre
 Gjithkush në të vërtetë do besojë të jetë zot i vetvetes,
 të jetë një kalorës e një njeri i lirë
 Vetëm do të çohen prej fshatrash të egra me fé heretike´
 Por ata do të munden më parë e së gjalli do të digjen.

XVI.

 Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
 Njerëzit do të jenë aq të shumtë
 Saqë do ngjasojnë një turme thneglash,që një shkop futet ndër ta
 Ata do ngasi përreth,e vdekja do t´i shpërthiqë me thembër
 Si kandrra të përhumbura.

 Lëvizje të mëdha do të bëjnë nga njëri vend në tjetrin
 Lëkura e kaftë do përzihet me të bardhën
 Feja e krishterë me atë të pafeut
 Disa do predikojnë paqen e premtuar
 Por nga të katër anët do të luftojnë fise armiqësore.

XVII.

  Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
  Njerëzit do të dojnë t´i kapërcejnë të gjithë kufijtë
  Nëna do të jetë flokëthinjë si një plakë (shën.i përkhyesit.- plaka do të lindi fëmijë)
  Rruga e natyrës do të lihet
  E familjet do të jenë si drithi,që u shpërndanë e asgjë s´mund t´i mbledhë më.
                                 
  Do të jetë pra një botë tjetër
  Si një kalë i harlisur do të sillet çdokush përreth
  Do shkojnë pa udhëheqje nga të gjitha drejtimet
  I mjeri kalorës,që nget këtë kalë
  Ai s´ka për të patur shporë.

XVIII.

  Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
  Njerëzit nuk do t´i nënshtrohen Ligjit të Perëndisë
  Ata do të dojnë ta ngasin jetën si një kalë
  Ata do të dojnë t´i zgjedhin fëmijët në bark të grave të tyre
  E ti mbysin,ata që nuk u pëlqejnë.

  Por kush do të jetë njeriu,që e mban veten për Zot?
  Pushtetarët do të kenë tokën më të mirë,e gratë më të bukura
  Të vobekët e të dobtit do të jenë si berra
  Çdo kasolle mjerane do të jetë një kështjellëburg
  Tutá do të gërryejë si helmi çdo zemër.

XIX.

  Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
  Do të ketë një Urdhër
  Ligji i tij do jetë urrejtja e arma e tij helmi
  Ai do të dojë përherë e më shumë ar
  sundim mbi të gjithë të përhapë
  E shërbëtorët e tij do të lidhen me njëri-tjetrin përmes një puthje gjaku.

  Të drejtët e të dobëtit do t´u binden rregullave të tyre
  Pushtetarët do t´i vihen në shërbim
  Ligji i vetëm do të jetë ai,i cili do të thuhet në hije
  Ai do do t´a shesë helmin deri nëpër kisha
  E bota endet me skorpion nën shojet e saj.

XX.

  Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
  Shumë njerëz do rrinë me duar të shtrira
  Ose do enden me sy të zbrazët,pa ditur,se ku
  Se s´do kenë më farkëtar,ku të mundin të farkëtojnë hekurin e tyre
  E s´do kenë më një arë,që të mundin ta lërojnë.

  Ata do jenë si një kokërr farë,që nuk nxjerr rrënjë
  Të përhumbur e lakuriq,të poshtëruar e pa shpresë
  Më të rinjtë e më pleqtë shpesh pa shtëpi
  Atyre veç do t´u mbetet,për shërim tyrin të shkojnë në luftë
  E më parë do luftojnë vetveten e pastaj jetën e tyre urrejnë.

XXI.

  Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
  Sëmundjet e ujit,e qiellit e të tokës
  Do godasin njeriun e kërcënojnë atë
  Ai do rindërtojë atë që ka shkatërruar vetë,
  e atë që ka mbetur,do t´a ruaj
  Ai do ketë frikë për ditët,që ka përpara.

  Por do jetë vonë
  Shkretëtira do mbulojë tokën,e uji do jetë thellë e më thellë
  Do rrjedhë në ditë të caktuara e do marrë me vete gjithçka,si një botëpërmbytje
  Për shkak të tij s´do ketë për tokën të nesërme
  E ajri do gërryejë trupat e më të dobtëve.

XXII.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Toka do lëkundet në shumë vende,e qytetet do të shemben
  Gjithçka,që u ndëtua pa këshillën e të diturit
  do kërcënohet dhe shembet
  Balta do varrosë nën vete fshatrat,
  e toka do të hapet nën pallate.

  Njeriu do të jetë kryeneç,se ai është i zotëruar nga krenaria
  Ai s´ka për t´a dëgjuar paralajmërimin,që toka atij përherë i thërret
  Flakadanët do t´a shkatërrojnë Romën e re
  Të varfërit e barbarët edhe pse aty janë legionet
  do të plaçkisin pasuritë e braktisura.

XXIII.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Dielli do t´a djegë tokën
  Ajri (shën.i përkhyesit.- këtu ndoshta Ozoni) nuk do të mbrojë më nga zjarri
  Ai do të jetë vetëm një perde e vrimosur
  E drita djegëse do të gërryejë sytë e lëkurën.

  Deti do shkumohet si ujë i vluar
  Lumenjtë qytetet do të varrosen
  Kontinente të tërë do të zhduken
  Njerëzit do të arratisen nëpër male
  E do të fillojnë të rindërtojnë e harrojnë,se çfarë ndodhi.

XXIV.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Njerëzit do të munden t´u japin jetë mirazheve
  Shqisat do gënjehen,e ata kujtojnë se prekin,çfarë nuk është
  Ata do ecin rrugë,që vetëm sytë mund t´i shohin
  E kështu ëndrra do bëhet vërtetësi.

  Por njeriunuk do mundë të dallojë midis asaj,
  çfarë është,e asaj,çfarë nuk është
  Ai do humbasë ndër labirinte të rremë
  Ata,që munden t´u japin jetë iluzioneve
  do të luajnë me njerëzit mirëbesues e do t´i mashtrojnë ata
  E shumë njerëz do bëhen si qena të nënshtruar.

XXV.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Kafshët,që Noa mori në arkën e tij
  nuk do të jenë më në duart e njeriut
  Që kafshët ka ndryshuar sipas dëshirës së tij
  E kush do kujdeset për vuajtjen e tyre pambarim?

  Njeriu do formojë çdo qënie të gjallë,si ia ka ënda
  E ai do të ketë vrarë shumë prej tyre
  Çfarë do ndodhë me njeriun,që ligjet e jetës ka ndryshuar
  Që nga kafsha e gjallë bënte një lëmsh argjilë
  Do të jetë ai shëmbëlltyrë e Perëndisë apo fëmijë i dreqit?

XXVI.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Duhet të kihet frikë për fëminë e njeriut
  Helm e pashpresmëri  do t´a përgjojnë
  Njeriu do dëshirojë vetëm për vete e jo për hir
  të tij ose për jetën
  Ai(fëmia) do yshtet,e nganjëherë njeriu do shesë trupin e tij.

  Por vetë ai,që nga të tijët do mbrohet
  Do të kërcënohet,të ketë një shpirt të vdekur
  Ai do jetojë në lojë e imazhe
  Që do t´a udhëheqë,se ai s´ka më mjeshtër (këtu:mësues)
  Askush s´e ka mësuar atë,të shpresojë e veprojë.

XXVII.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Njeriu do t´a mbajë veten për Perëndi,megjithëse ai
  nuk do të jetë më tepër se nga lindja e tij
  Ai do godasë gjithmonë,i pushtuar nga inati e xhelozia
  Por krahu i tij do jetë i fortë nga fuqia ,që ai ka marrë
  Si Promete qorr do të mundë gjithçka përreth të shkatërrojë.

  Ai do mbesë xhuxh në shpirt e do ketë fuqitë e një vigani
  Ai do të ecë përpara me hapa vigani e s´do të dijë,cilën rrugë të marrë
  Koka e tij do jetë e rëndë nga dituria
  Por ai nuk do të dijë,përse ai jeton e vdes
  Ai do jetë si më parë i çmendur,që tund krahët,ose fëmija,që qaravitet.

XXVIII.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Troje të tërë do të bëhen pré lufte
  Përtej Limës romake e vetë nga zona perandorake e vjetër
  Njerëzit e të njëjtit qytet do t´i presin gurmazin njëri-tjetrit
  Këtu do zotërojë luftë mes fiseve e atje mes besimtarëve.

  Judenjtë e fëmijët e Allahut s´do pushojnë së luftuari
  E toka e Krishtit do të jetë fushëbeteja e tyre
  Por të pafetë do të duan të mbrojnë kudo pastërtinë e fesë së tyre
  E atyre do t´u rrijë përballë veç dyshim e fuqi
  Ndërsa vdekja ngado përparon si standarti i kohës së re.

XXIX.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Shumë njerëz do të përjashtohen nga jeta njerëzore
  Ata s´do të kenë asnjë të drejtë,asnjë çati e aspak bukë
  Ata do të jenë lakuriq e veç trupin e tyre do kenë për të shitur
  Do t´i hedhin tej shumë larg prej kullave të teprisë së Babilonit.

  Ata do murmurojnë kërcënueshëm në faj
  Do të zaptojnë troje të tëra e do të shumohen
  Ata do të dëgjojnë fallin e shpagimit
  E do t´i vërsulen kullave krekosëse
  Do të kenë ardhur kohërat e pushtimit të barbarëve.

XXX.

  Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
  Njeriu do të hyjë në një labirint të padepërtueshëm
  Ai do të ketë frikë e mbyllë sytë,se ai s´do mundet të shohë më
  Ai do të jetë plot inat e në çdo hap do të ndjejë tmerr
  Por ai do të shtyhet përpara,se nuk do t´i jepet të pushojë.

  Por zëri i Kasandrës do lartësohet e forcohet
  E ai s´do t´a dëgjojë
  Se ai don të ketë gjithnjë e më shumë,e koka e tij
  do humbasë ndër imazhe
  Ata që do të bëhen mjeshtrat (kupto:mësuesat) e tij,do t´a mashtrojnë
  E do të ketë veç më tepër barinj të këqinj.

XXXI.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Njerëzve më në fund do t´u hapen sytë
  E s´do të ndryhen më në kokat e qytetet e tyre
  Ata do të munden nga njëri cep i tokës në tjetrin
  të shohin e kuptojnë njëri-tjetrin
  Ata do t´a dinë,se,çka godet njërin,lëndon tjetrin.

  Njerëzit do të formojnë një trup të madh të vetëm
  Prej së cilit çdonjëri prej tyre është një pjesë e vockël
  Tok ata do të jenë zemra
  E do të ketë një gjuhë,që do të flitet nga të gjithë,
  e kështu më në fund do lindë,e madhja njerëzore.

XXXII.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Njeriu do të ketë pushtuar qiellin
  Ai do krijojë yje në detin e madh blu të errët
  E ai do të udhëtojë në atë anije vezulluese
  Si një Odise i ri,shok i diellit,ndër odise qiellore do shkojë.

  Por,edhe sundimtar i ujrave ai do të jetë
  Ai do ndërtojë qytete ujorë të mëdhenj
  Që prej frutave të detit ushqehen
  Ai do të banojë në çdo vend banesa të mëdhaja
  E atij s´do t´i ndalohet asgjë.

XXXIII.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Njerëzit do të munden të lëvizin nën ujë
  Trupat e tyre do të jenë të rinj,e ata do të jenë peshq
  E disa do të fluturojnë më lart se zogjtë
  Sikur guri të mos binte në tokë.

  Ata do të komunikojnë me njëri-tjetrin
  Se shpirti i tyre do të jetë i çelur,
  që të rrokë të gjitha lajmërimet
  E do të shkëmbejnë ëndrra me njëri-tjetrin
  E do të jetojnë aq gjatë sa më i vjetri ndër njerëz
  Ai mbi të cilin flasin Librat e Shenjtë.

XXXIV.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Njeriu do të njohë shpirtin e çdo gjëje
  Gurin ose ujin,trupin e kafshës apo vështrimin e një tjetri
  Ai do të depërtojë të fshehtat,të cilat ruheshin nga Zotat e vjetër
  E ai do të çelë një derë pas tjetrës,në labirintin e jetës së re.

  Ai do të krijojë,fuqiplotë e shkumëzues si një burim
  Ai do t´ua mësojë të gjithë njerëzve dijen
  E fëmijtë do t´i njohin më mirë tokë e qiell,se ndokush para tyre
  E trupi i njeriut do të bëhet më i madh e më i zhdërvjelltë
  E mendja e tij do rrokë të gjitha gjërat e do t´i zotërojë ato.

XXXV.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Burri s´do të jetë më i vetmi sundimtar,
  se do të vijë gruaja,për të marrë skeptrin
  Ajo do të jetë sundimtarja e kohërave të ardhshme
  Dhe çfarë ajo mendon,do t´ua detyrojë burrave
  ajo do të jetë nëna e atij mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit.

  Ajo do të përhapë ëmblsirën e butë të një nëne pas ditëve të dreqit
  Ajo do të jetë bukuria pas kohërave të shëmtuara të barbarisë
  Mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,
  do të shndërrohet në një kohë të thjeshtë (të lehtë)
  Do të duhet(dashurohet) dhe ndahet e ëndërrohet,
  dhe ëndrrat do të bëhen të vërteta.

XXXVI.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Për njerëzit do të ketë një lindje të dytë
  Shpirti do të fuqizojë masat njerëzore
  Që janë NJË në vëllazëri
  Pastaj do të lajmërohet fundi i kohërave të barbarisë.

  Do të jetë koha e një fuqie të re në besim
  Pas ditëve të zeza në fillim të mijëvjeçarit,që vjen pas mijëvjeçarit
  Do të fillojnë ditët e lumtura
  Njeriu do të rigjejë rrugën e njeriut
  E toka do të ketë rishtazi rendin e vet.

XXXVII.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Rrugë do të shpiejnë nga njëri skaj i tokës e i qiellit në tjetrin
  Pyjet do të jenë përsëri të dendur
  E shkretëtirat do të ujiten
  Ujrat do të jenë përsëri të pastër.

  Toka do të jetë si një kopësht
  Njeriu do të kujdeset për gjithçka,që jeton
  Ai do të pastrojë çfarë ai ndyu
  Ai do ta shohë krejt tokën si atdheun e vet
  E ai do të mendojë me dituri për të nesërmen.

XXXVIII.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Të gjithë do të jenë si një hap i njëllojtë
  Njeriu do të dijë gjithçka mbi botën e trupin e tij
  Sëmundjet do të shërohen përpara se ata të ndodhin
  Gjithkush do të jetë shëruesi i vetes e i të tjerëve.

  Njeriu do të ketë kuptuar se,duhet të ndihmohet që të jetohet
  E njeriu pas kohërave të mbylljes e kurnacërisë
  do të hapë zemrën e kuletën e tij për të varfërit
  Ai do të shihet si ruajtësi i rendit njerëzor
  Dhe kështu do të hapet më në fund një erë(kohë) e re.

XXXIX.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Njeriu do të ketë mësuar të japë e të ndajë
  Ditët e hidhura të vetmisë do të mbarojnë
  Ai do të besojë rishtaz në Shpirt
  E barbarët do të dallohen nga të gjithë.

  Por kjo do të ndodhë pas luftrave e flakadanëve
  Do të ngrihet prej rrënojave të shkrumbosura të Babelit
  Dhe një grusht i hekurt do të nevojitet
  që rendi të vijë nga rrëmuja
  Dhe njeriu të rigjejë rrugën e drejtë.

XL.

  Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
  Njeriu do të dijë se,të gjitha gjallesat janë mbajtës të dritës
  Dhe se ato janë krijesa që duan të respektohen
  Ai do të ngrejë qytete të rinj
  Në qiell,në tokë e në det.

  Ai do të kujtojë atë që ishte më parë
  Dhe ai do të dijë të parashikojë se çfarë do të jetë
  Ai s´do të druhet më aspak nga vdekja e vet
  Sepse ai do të ketë jetuar shumë jetëra në trup të tij
  Dhe ai do të dijë se, drita nuk do të shuhet kurrë.

 Unë shoh dhe e di

Sytë e mi zbulojnë në qiell,se çfarë do të jetë,e unë e mas kohën me një hap.Një dorë më çon tek vendi,që ju nuk e shihni e që për të asgjë nuk dini.

Njëmijë vjet do të kalojnë,e Jeruzalemi nuk do të jetë më qyteti i Kryqëtarëve të Krishtit.Rëra do të varrosë muret e kështjellave tona,armët tona e eshtart tona nën kokrrizat e saja.Ajo do të mbysë zërat e lutjet tona. Të krishterët,që si shtegëtarë nga larg vijnë,aty ku më parë ishte ligji e feja e tyre,nuk do të guxojnë më vetëm të shohin varret e relikat,por vetëm nën shoqërimin e kalorësve judenj,që kanë këtu mbretërinë dhe tempujt e tyre,sikur Krishti të mos kishte vuajtur kurrë në kryq.

Do të jetë një grumbull gjigant të pafesh,që përhapet ngado,e feja e tyre si një daulle do të ushtojë,nga njëri skaj i botës në tjetrin.(1)

Shoh tokën e pamasë. Kontinente,që Herodoti në ëndrrat e tij nuk mundi ti emërtonte,do të vijnë,përtej pyjeve të mëdha,që i përmendi Tacitusi ,e shumë larg në skaj të detit pakufi,që fillojnë pas Shtyllave të Herkulit.(2)

Njëmijë vjet do të kalojnë që nga koha që ne jetojmë,dhe jetët do të bashkohen ngado në Mbretëri e Perandori gjigante.

Luftëra,aq të shumta sa pjesët e një këmishe-zinxhir,të cilat mbajnë kalorësit e urdhërit,do të rrethojnë njëri-tjetrin dhe do të rrëzojnë Mbretëritë e Perandoritë,për të krijuar të reja. (3)

Dhe bujkrobërit,katundarët,të varfërit pa zjarr do të kenë përgatitur njëmijëherë kryengritjen,të korrave,kështjellave e qyteteve do t´u kenë vënë zjarr,gjersa t´u ripet lëkura nga shtati për së gjallë dhe i detyron të mbijetuarit të kthehen në strofkat e tyre. Ata do të përmendin se janë mbretër. (4)

Njëmijë vjet do të kalojnë,dhe njeriu do të ketë pushtuar thellësirat e deteve e të qiellit,dhe ai do do të jetë si një yll në truall. Ai do të ketë fituar fuqinë e diellit dhe do t´a mbajë veten për perëndi dhe mbi tokën e pamatë do të ndërtojë mijëra kulla Babilonase.(5)

Ai do të ngrejë mure mbi gërmadhat e atyre që perandorët romakë dikur patën ndërtuar,dhe ata do të ndajnë edhe një herë legjonet nga hordhitë barbare.

Përtej pyjeve të mëdhenj do të ketë një mbretëri. Kur të shëmben muret,mbretëria do të jetë vetëm ujë i turbullt.

Popujt do të përzihen edhe një herë.(6)

Atëherë do të fillojë mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçrit.

Shoh,dhe unë e di,se çfarë do të ndodhë.Unë jam shkruesi.

Kur të fillojë mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçrit,njeriu do të qëndrojë para hyrjes së errët të një labirinti të padepërtueshëm. Dhe në thellësinë e kësaj nate,ku ai do të futet,shoh sytë e kuq të Minotaurit.

Ruaju prej tërbimit të tij shtazarak,ti,që jeton në mijëvjeçarin që vjen pas mijëvjeçarit.

SHËNIMET

1. Vizion i shtetit Izraelit e fuqisë së Islamit në fund shekullin e 20-të. 2. Ai kumtoi zbulimin e Amerikës dhe përmend Atlantikun përtej Gjibraltarit. 3. Me një fjali,Zhan de Vezele lë prapa mijëvjeçarin e dytë,ngritja e kombeve dhe luftërat që i ndajnë ata. 4. Demokracia? 5. Arritjet teknike të udhëtimeve hapësinore(kozmike) dhe të energjisë bërthamore,si edhe padyshim rritja e qyteteve. 6. Vizion nga shembja e Perandorisë Sovjetike,që për Zhan de Vezele shënon fundin e mijëvjeçarit të dytë dhe fillimin e të tretit, " labirinti i padepërtueshëm" ,rrugët e të cilit u ndriçuan nga profecitë e tij.

-- F U N D --