Çfarë fshihet pas Atlantidës!?

Çfarë fshihet pas Atlantidës!?

Historia e Atlantisit është spikatur nga ngritja e tri perandorive të njëpasnjëshme. E para është Perandoria e Vjetër, për shkak të bashkekzistencës me Lemurian, së cilës i sjell shkatërrimin gjatë kulmit të saj. E dyta është quajtur Perandoria e Mesme, e cila ka qeverisur botën nga 25.000 deri në 15.000 para erës sonë. Ndërsa Perandoria e Fundit ose ajo e Re mbulon 3000 vitet e fundit të mbretërimit të Atlantisit. Pas shkatërrimit të Lemurias, elitat atlanteane u përballën me dy pyetje të rëndësishme.

Së pari, si mund të rindërtohen qeveritë e tokës në mënyrë që të ruhet epërsia e tyre? Atlanteanët parashikuan një sistem të aftë për të përjetësuar vetë autoritetin e tyre suprem. Së dyti si do të bashkëjetojnë perandoritë bija të mbetura nën këtë pushtet të ri Atlantean? Fillimisht krijimi i një ekuilibri të ri të pushtetit ishte e vështirë nga atlantis për t’u arritur. Përpjekja e tyre e parë përfshinte një qeveri të përkohshme. Kjo qeveri ishte jo më shumë se një strukturë e modifikuar e klanit Lemurian e drejtuar nga një këshill i lartë mbretëror. Selia qendrore për këtë qeveri globale ishte vendosur në kryeqytetin e Atlantisit në Posedia.

 Në fillim, shumë shtete bija paguan pak kujdes për Atlantidën dhe autoritetin e tyre të marrë rishtazi. Kjo rezultoi me shpërthimin e një serie luftërash civile të pabesa të vogla, në të gjithë planetin. Atlantikët e kuptuan se një shfaqje e forcës ishte e nevojshme për të fituar kontroll. Për këtë detyrë e vështirë, Atlantidët përdorën hënën artificiale nga shkatërrimi i Maldekut. Fillimisht, ata kishin futur këtë imitim si një hënë e re të dytë në mënyrë që të balanconte Nënën Tokë. Tani, me brendësinë e saj holografike dhe koren boshe të mbushur me instrumente, ajo do të ishte përdorur për të fituar superioritetin e nevojshëm ushtarak.

Dërguar nga bazat e tyre artificiale hënore, forcat e luftëtarëve Atlanteane kontrollonin me lehtësi kryengritje të ndryshme. Kryengritjet sporadike u luftuan përgjatë gjithë periudhës 10.000‐vjeçare të Perandorisë së Mesme. Këto konflikte të shkaktuan që krerët Atlanteanë të ishin në kërkim të ankthshëm të një marrëveshjeje spirituale. Këto ndjenja ishin përforcuar nga veprimet e Plejadeanëve dhe renegatëve Centurianë të cilët ishin duke filluar të merrnin kontrollin e shumë klaneve dhe këshillave të tjera udhëheqëse të elitës Atlanteane.

Jashtë‐Planetarët ishin tepër të zhurmshëm në faktin se kërkonin që çdo anëtar i elites atlantide në kundërshtim me fraksionin anti‐Lemurian të ndëshkohej ashpër. Këta diktatorë shkaktuan një periudhë të zgjatur të terrorizmit, torturës, dhe inkuizicionit demagogjik. Kjo gjë i la sundimtarët e atlantis mjaft të mërzitur dhe gjithnjë e më shumë në mosmarrëveshje se çfarë duhet të bënin. Një dilemë u zhvillua nga elitat Atlanteane që nuk ishin në gjendje të zgjidhnin lehtë. Ajo ishte e përqendruar rreth një pyetje të vetme.

 Si mundet një qeveri Atlanteane të jetë e qëndrueshme dhe e fuqishme aq sa mjafton për të qeverisur planetin Tokë? Nga shumë përpjekje të tyre fatkeqe për të zgjidhur këtë mister, më e rëndësishme ishte koncepti për krijimin e një “force zot”ose sundimtar i të drejtave supreme”. Kur përpjekjet e shumta të tjera ishin tëpasuksesshme, këshilli mbretëror drejtues i Atlantis vendosi që një formë drastike e re e qeverisjes ishte e nevojshme patjetër.

Gjatë Perandorisë së vjetër në kohën e Lemurias, Atlantis ishte ndarë në dhjetë rrethe të pushtetit. Secili prej tyre kishte mbretin e vet. Këta dhjetë mbretër rajonal u bashkuan dhe formuan këshillin qeverisës të Atlantis.