Revolucioni global nje akt i pashmangshem

Revolucioni global nje akt i pashmangshem




Revolucionet ne Tunizi dhe Egjipt Libi kanë perfunduar, ku kane fituar forcat popullore përkatëse, ata tashmë kanë bërë një ndikim të pakthyeshme gjeopolitike në Lindjen e Mesme dhe më gjerë. Nëse 11/09/2001 shënoi fillimin e një kapitulli të errët në historinë botërore,11/02/2011 u bë fillim i një epoke të re e ndryshimeve pozitive sistematike globale për kundërshtimin e një kursi në të gjithë botën e paqëndrueshme të zhvillimit.

Si Ben Ali në Tunizi, Mubarak në Egjipt,Gadaf ne Libi,e disa te tjere si Bashar ne Siri ishin dhe jane pengje në këtë lojë globale te kapitalizmit grabitqar transnacional. Fakti që Ben Ali, Mubarak,Gadaf u rrezuan do të thotë se kjo botë imperialiste permbyset kur ajo kundërshtohet nga masat popullore. Pavarësisht nga specifikat e tyre të ndryshme, të tre revolucionet kanë qenë nxitur nga dëshirat universale te çdo qenie njerëzore:per drejtësi sociale, drejtësia ekonomike, lirinë e fjalës, dhe të drejtën për të përcaktuar fatin tyre nëpërmjet një procesi të drejtë demokratik.

Rastet e Tunizise,Egjiptit e Libise janë larg nga të qenit e izoluar si çështje,fakti se ata përbëjnë një përjashtim nga normat e qeverisjeve në mbarë botën. Tre diktatorët ishin duke udhehequr ne vendet e tyre si mafioze, ekskluzivisht per veten, familjet e tyre dhe një grupi të vogël të bashkëpunëtorëve ligjore.

Por, në qoftë se krahasoni Mubarakun me dikë si Berluskoni në Itali, apo Putin në Rusi, në nivelin e kontrollit te ushtruar nga të dy udhëheqësit,për italianët dhe rusët, pavarësisht vitrinave te pseudo-demokracisë, në thelb ishin e jane te njëjtë. Berluskoni kishte dhe Putin ka një kontroll të gjerë të medias, dhe ky i fundit sillet si bosi një qeverie të stilit mafioz duke nënshtruar dhe shkatërrimtar kedo qe seriozisht mund tu cenoi pushtetin e tyre.

Ky shpërdorim pushteti nuk është unik vetem për vendet e dominuar nga figura karizmatike,diktatorë "-burra të fortë ',, ose regjime ushtarake. Edhe demokracitë perëndimore a po dhe ato te reja,si ketu ne Ballkan, vuajnë nga pabarazi të njëjta sociale dhe ekonomike, shtypja e mospajtimit, sfidat për lirinë e fjalës (e fushatës kundër Julian Assange dhe WikiLeaks) dhe shfrytëzimin e mundesive të shumta për fitimin nga disa masa të ashpra (dhe humbjen e shërbimeve për të ruajtur fitimet e financuesve globale)

Mekanizmat themelore që mbledhin pasuri në duart e disave, janë universale për kapitalizmin global. Pavarësisht nga pamja e jashtme e çdo sistemi ekzistues politik, ndikimi në jeten e qytetarëve te planetit, jetesën e tyre, dhe mjedisin e tyre, janë të njëjta.

Në Afrikën e Veriut dhe Lindjen e Mesme, efekti domino i krijuar nga revolucionet në Tunizi dhe Egjipt,Libi dhanë tashmë rezultatet e tyre.Jemi ne pritje te ngjarjeve pasardhese ne Siri,ku deri tashti kane humbur jeten mbi 30.000 luftetare e banore te pafajshem,si pasoje dhunes shteterore te diktatorit Bashar.Por mbeshtetja qe po i jep opozites siriane,perendimi,kuptohet qe edhe ky ''perandor''eshte ne ditet e fundit te dinastise se tij

Përkundër reagimeve të reja që vijnë nga Uashingtoni,qe nderhyjne tek shtetet vasalë të tij,për reforma sipërfaqësore për të shuar kryengritjen, duket se vala është shumë e fuqishme për të ndaluar. Ish Sekretari i Shtetit Henri Kisinger dikur ka thene se "pushteti është nxitës i fundit." Kjo deklaratë jo vetëm përcakton psikologjinë e njerëzve si Ben Ali, Mubarak, Bashar dhe Putin, kjo provon zbulimin e elites globale dhe mbajtjen ne kembe te perandorive te tyre.

Kissinger, i cili kishte ne duart e tij politikën e jashtme amerikane për 40 vjet, ishte një "njeri praktik."Me fjalë të tjera, ai ishte në favor të mbështetjes së autokratëve për sa kohë që interesat e perandorisë nuk kundërshtoheshin. Madje ne një shkollë të zakonshme të poltikes në Uashington, thuhej se "arabët nuk ishin të gatshëm për demokraci."

Jo vetëm që ata ishin të gatshëm, por tunizianët egjiptianët libianet,sirianet etj janë duke na dhënë të gjitheve nje mësim në kurajo dhe ne demokraci,në formen e saj përfundimtare. Bota arabe po përcakton historinë e vet edhe mbi ato çështje që kanë të bëjnë per të gjithë njerzimin ne mbare boten, dhe po na jep nje emocion tepër te madh sa do qe disa mundohen të injorojne si fenomene brenda kufijve shtetërorë te tyre.

Kur lakmia e elitës zëvendëson tolerancën e popullit dhe ''thërrimet'' leshohen nga xhepi i tyre gjithmone e me pak, populli eshte i detyruar të ngrihet. Ndryshimeve sipërfaqësore mund të ofrohen të tilla si ajo që pamë kur Ben Ali dhe Mubarak,Gadaf e ndonje tjeter ofruan''shuffling'' te thjeshtë brenda regjimeve të tyre, ose zëvendësimin e mëvonshme të tyre me kujdestarë të status quo-s nga gjeneralë të vendit të tyre.

Në situata më të sofistikuara, qytetarëve të një "republikë demokratike 'mund t'u lejohet të debatojnë mes vetes dhe edhe të votojnë te lire,dhe ata do të deklarojne kërkesat e tyre financiare ndaj elitës botërore, apo të krijojë një kufi të barazisë, në mesin e tyre.

Jo,një barazi të vërtetë te ketille nuk mund te ekzistoje. Elita nuk mund te jete faktorë në ekuacionin e pazgjidhshem -te varfer -te pasur. Statusi i tyre dhe fitimet mbeten të caktuar, siç kemi mësuar me rrëzimin e sistemit financiare te vitit 2007-2011.Boset do fitojne gjithmone me shume ndersa punetoret do punojne me gjate,do tatohen me shume dhe barra e krizes do mbahet po nga punetoret.

Pavarësisht nga ndikimi i madh i asaj që ndodhi në Lindjen e Mesme, ky është vetëm fillimi.Shume njerez te mençur ne SHBA kanë zgjedhur të qëndrojnë në sheshin para Wollstritit deri në një të vërtetë,deri ne rrezimin e regjimit rrenues financiar,mbasi qytetaret amerikane e shohin mbi shpatullat e tyre kete pabarazi financiare.

Dihet qe te gjitha revoltat popullore ne te gjithe boten do të përballe me presionin policor e ushtarak.Kryengritjet ka provuar se ''perandorite'' mund të kundërshtohet nga populli, por ndryshimi nuk mund te arrihet aq lehte.Masat popullore fuqinë e tyre te lëvizjes duhet të vazhdojnë deri sa kërkesat e tyre te jenë realizuar në mënyrë të plotë.

Motivimi i kësaj lëvizje ngrihet mbi nacionalizma të vogla. Rrënjët e trazirave shkojnë më thellë se specifikat e një rajoni, një gjuhe, një feje ose një kulturë. Rrënjët e këtyre trazirave mund të gjenden në parimet themelore te njeriut. Rrënjët e këtij revolucioni janë universale në parim dhe globale në ndikimin e tyre.

Kjo luftë në të gjithë botën arabe është pjesë e pandarë me luftën anti-kursimit në Greqi, Spanjë, Francë, dhe Irlandë. Perandoria globale e ndërtuar mbi kapitalizmin grabitqar e ka viktimizuar njerëzimin ne mbare boten dhe individi ka zbritur në statusin e bujkerobit.

Shfrytëzimi rajonal në vendet e botës së tretë,ka rezultuar me kthim te tyre ne republika banane,kurse vendet e industrializuara, si dhe shoqërite e konsumit, të gjitha kane kombinuar mjeshtërisht eficencen ekonomie globale per përfitime te elitës,per fisnikërinë moderne globale.

Ajo që ne mund të mësojmë nga Lindja e Mesme është se një grusht i vetëm njerzish nuk mund ta fitojnë këtë luftë. Perandoria financiare tani ka marrë goditje dhe është lëkundur ,ajo tashti eshte nën këmbët e popullit.

Një proteste e zgjatur e organizuar e përgjithshme njerëzore mund të jetë e vetmja gjë që mund të sjellë vërtetë një rend të ri botëror. Dhe një rend i ri botëror kërkon një përpjekje globale.

Deklarata Universale e të Drejtave të Njeriut siguron një kornizë rreth parimeve për të organizuar një lëvizje globale. Këto nuk janë as shqetësime rajonale dhe as çështje që mund të trajtohen nga mjete rajonale. Parimet e mishëruara në deklaratë duhet të aplikohen për të gjithë njerëzit, pavarësisht nga gjeografia ose gjendjen e tanishme në hierarkine e perandorisë globale.

Një sistem i ri i qeverisës duhet të studiohet dhe të jete një alternativë e qëndrueshme, jo-shfrytëzuese, sistemi ekonomik duhet të zbatohet për të realizuar këto parime dhe ideale. Në mënyrë që të sigurojnë të drejtat dhe liritë, duhet qëndresë ne shkalle globale.