Yjësia e Mjelmës dhe projekti i madh i Gizës !

Yjësia e Mjelmës dhe projekti i madh i Gizës !

Një ndër yjësitë më të bukura qiellore dhe të arritshme nga syri i njeriut për të motshmit kishte një domethënie të shenjtë, për jetën dhe rilindjen, që sipas disa studiuesve shfaqet dhe në projektin origjinal të piramidave të Gizës.

Kur flitet për piramidat e Gizës, është e pamundur të mos mendosh për Graham Hancock dhe Robert Bauval, dy kërkues me emër jo vetëm të njohur ndër grupet e egjiptologjisë: edhe pse të penguar jo rrallë nga Shkenca zyrtare. Zbulimi i madh ka ndodhur në vijim të vijëzimit të tre maleve artificialë me tre yjet e Brezit të Orionit dhe është provuar në mënyra astronomike, fetare dhe filozofike.

Zbulimi i ngjan me të gjitha gjasat vezës së Kolombit: në fakt kushdo që vëren tre monumentet madhështorë egjiptianë, shquan që të tre piramidat nuk janë vendosur mes tyre ashtu siç do të kishte qenë e logjikshme, por prezantojnë një vendosje të çrregullt shumë evidente.

Siç vërehet nga fotot ajrore dhe satelitore, piramidat duket se riprodhojnë një formë që në yjësinë qiellore është ndër më të rëndësishmet, atë të Orionit.

Kjo yjësi gjigande, e vëzhguar me lehtësi me sy të lirë, në qiellin tonë në stinën e dimrit, prezanton tre yje të shndritshëm në vijë të drejtë, i ashtuquajturi Brez i Orionit. Linearizimi horizontal i tre yjeve që quhen Alnitak, Alnilam dhe Mintaka, nuk është perfekt, por ylli i tretë, Mintaka, paraqet një zhvendosje të lehtë në krahasim me të tjerat.

Bauval dhe Hancock vunë re si të tre piramidat e Gizës kanë të njëjtat distanca nga yjet në fjalë, një fakt shumë i veçantë për të qenë thjesht një rastësi.

Në realitet, ekziston një zhvendosje shumë e vogël e piramidës së tretë, asaj të Micerinit dhe pozicionit të Mintakës: por ky fakt është i shpjegueshëm, sipas autorëve ka lidhje me pjerrësinë e tokës, në sensin që sipërfaqja e tokës nuk është e sheshtë, por e përkulur, në një trajtë sferike.

Në fenë antike egjiptiane, Orioni në kostelacionin qiellor prezantohej si një Zotë, me emrin Osiride, hyjni e jetës dhe të mirës, burri i Zotës Isida, mëma e shpëtimtarit Horus e kështu piramidat ishin një mënyrë për të risjellë në tokë energjinë e mirë, një stadi për t'i sjellë çdo qenieje njerëzore një illunimin shpirtëror, duke e transformuar një shpëtimtar, në një Horus.

"Ashtu si në Qiell edhe në Tokë"; vargu i Atit të Shenjtë është në realitet fjalëkalimi i Antikitetit, që gati do të godasë qiellin mbi sipërfaqen e tokës për t'i dhënë flukse energjetike që lëshon universi ynë.

Piramidat e Chefren, në plan të parë dhe ajo e Keopsit, shfaqen si male, në afërsi të Kajros. Mbivendosja e imazheve satelitore pohojnë ngjashmërinë e madhe me tre yjet e Brezit të Orionit.

Robert Bauval, në veçanti falë simpatisë dhe lehtësisë në komunikim për teoritë e tij, është bërë një superhero i misterit, i aftë për të bërë të heshtin akademikë, tradicionalistë dhe reaksionarë, që kërkojnë në çdo mënyrë të sabotojnë një teori të mrekullueshme dhe logjike si kjo.

Përveç saj, ka një tjetër teori për piramidat e Gizës, një interpretim shumë interesant, edhe në këtë rast kozmik dhe që në një sens na prek nga afër. Autori i një prej teorive në të pabesueshme, por edhe njëra nga teoritë më të vërteta mbi piramidat egjiptiane quhet Andrew Collins, dhe është një kërkues i pagarur anglez, autor librash suksesi.

Andrew Collins, nuk është një shkencëtar në sensin e ngushtë të fjalës, por është një ish-muzikant dhe ky fakt e ka bashkuar me misterin në një optikë të ndryshme nga e zakonshmja. Kjo për faktin e sensibilitetit të veçantë artistik e ka çuar të vëzhgojë Piramidat e Gizës nga një tjetër këndvështrim.

Sipas tij, zhvendosja e Micerinit - Mintakës është e shpjegueshme në disa terma të ndryshëm. Brezi i Oionit është e njohur në qiell, pasi paraqet tre yje në trajtë (gati) lineare, por nuk është e vetmja yjësi që tregon yje të pozicionuara në këtë mënyrë. Edhe koselacioni i Mjelmës paraqet tre yje në trajtë lineare në sensin horizontal, dhe dy të tjerë të pozicionuara në trajtë kryqi perpendikular.