A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

nga **Rifat** Tue Jan 31, 2012 10:50 am

First topic message reminder :

Piramida e sundimtareve...!!

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 Pyramid%20of%20capitalism

Ne jemi çka mendojmë të jemi

Ne jetojmë në një univers të pamatë, i cili është pjesë e një vetëdijeje të pafund shumëpërmasore, që ne e quajmë Zot dhe Krijues. Ne jemi qenie shumëpërmasore. Prandaj, ky material ka për të qenë shumëpërmasor, nëse do të arrijë të japë një kontribut të çmuar për lirinë njerëzore.

Ky material shfaq në mënyrë të dyfishtë manipulimin e përditshëm të jetëve tona prej një klike sekrete dhe paraqet shkaqet shpirtërore e zgjidhjet, të cilat do tu sillnin lirinë e vërtetë të gjitha qenieve që jetojnë mbi të, në planetin Tokë.

Lidhjet e mëvonshme, të cilat ne i mendonim dhe i ndjenim në vetvete qysh përpara se unë të shpleksja këtu manipulimin botëror dhe emërtimin e disa njerëzve e organizatave të përfshira në të, kanë rëndësi ngaqë mbi to skicova kontekstin, në të cilin i pata paraqitur këto çështje.

Gjëja e fundit që do të dëshiroja, është leximi i këtij materiali prej njerëzve plot me zemëratë, urrejtje dhe dënim për manipulatorët botërorë, për atë që ata janë duke bërë, pasi unë nuk e shkrova këtë libër për të gjetur fajin, por thjesht që të tregoj se çfarë ndodh kur raca njerëzore e dorëzon mendjen e saj gjetiu dhe sa shpejt do të ndryshojnë gjërat – madje ato janë duke ndryshuar - nëse do të ktheheshim sërish prapa.

Unë i kam përcaktuar emrat, sepse ne kemi nevojë të dimë se kush është përtej manipulimeve, nëse duam të shpalosim se çfarë po ndodh. Kjo shpalosje do t’u jepte njerëzve mundësitë e ballafaqimit me veprimet e tyre dhe do të arrinin ta shinin këtë si pikësynim të tyre për kontroll dhe mbizotërim ndaj të tjerëve, si një shprehje të çekuilibrit të tyre të thellë e të fshehtë dhe të një antipatie ndaj vetvetes.

Ngritja e perdes së sekretit do ta shpejtonte momentin kur ditët e një sundimi dhe manipulimi të tillë do të merrnin fund. Por klika e elitës që kontrollon botën, të cilën unë e kam quajtur Elita Botërore, është krijesa jonë. Nuk është mirë të hedhësh urrejtje dhe dënim në drejtim të tyre për sëmundjet e botës. Po, ashtu siç ju do ta shihni, i njëjti grup manipuloi dy luftërat botërore dhe të gjitha ngjarjet negative me rëndësi botërore në këtë shekull, por edhe më përpara.

Por pa mbështetjen e racës njerëzore, ata nuk do të mund t’i bënin këto. Një elitë e vogël nuk mund të krijonte luftëra pa bekimin e mijëra ose miliona njerëzve të përdorur si karburant për përplasjen. Nëse njerëzit lexojnë këtë libër dhe bëhen të përgjegjshëm për atë që ka ndodhur vetëm nga Elita Botërore, ata nuk do të përsëritin gabimin për të cilin unë flas. Ajo që po ndodh në botë është një pasqyrim, këtu dhe tani, për atë që ndodh brenda nesh, racës njerëzore. Ne e krijuam këtë realitet. Po si?

Në kundërshtim me drojën që po tregon shkenca mjekësore, trupi ynë fizik nuk është e gjithë qenia e njeriut. Është guaska fantastike fizike, përmes së cilës përjetësia sjell te ne përvojën fizike të botës. Ka shumë më tepër te ne, se sa një trup. Krijimi është shprehja e një mendjeje të pacak dhe të gjitha format e jetës janë aspekte të kësaj mendjeje; ajo që disa njerëz e quajnë Zot. Ne jemi njëri-tjetri. Ne jemi të gjithë Zot, nëse dëshironi të përdorim këtë emërtim.

Në zemër të kësaj mendjeje është një ndërgjegje, të cilën e shoh si një dritë të vakët - Burimi i vetëdijes, nga e cila të gjithë mendojnë se kanë ekzistencën. Krijuesi qëndron në një numër të pafund përmasash, gjatësish vale e frekuencash të realitetit.

Kjo botë fizike është vetëm njëra prej tyre. Këto frekuenca ndajnë të njëjtën hapësirë, të cilën e pushton edhe bota jonë fizike, në të njëjtën mënyrë siç bëjnë të gjitha radiot, televizioni dhe frekuencat e valëve të telekomunikimit në zonën tuaj, të cilat ndajnë të njëjtën hapësirë që pushton edhe trupin tuaj tashmë. Ato nuk interferojnë me njëra-tjetrën, për shkak se janë në frekuenca ose përmasa të ndryshme; ato vibrojnë me shpejtësi të ndryshme.

Në momentin e vdekjes, shpirti, emocionet, mendja jonë, gjithçka që është mendim, ndjenja jonë, tërhiqet nga trupi, nga “kostumi gjenetik hapësinor”, siç e kam quajtur unë. Ky shpirt i përjetshëm lëviz në një gjatësi tjetër vale të realitetit, në një tjetër “botë”, për të vazhduar evolucionin e vet. Kjo është gjithçka që ndodh gjatë një “përvoje vdekjeje të afërt” ose një “përvoje jashtë trupit”, kur njerëzit largohen nga trupat e tyre fizikë për njëfarë kohe, përpara rikthimit, për të treguar historitë e mrekullueshme të ngjashme për atë që ka ndodhur me ta. Jeta është e përjetshme, për cilindo.

Në vetvete, aftësitë tona mendore, emocionale dhe shpirtërore janë një seri fushash me energji magnetike që bashkëveprojnë me njëra-tjetrën nëpërmjet shtjellave të energjisë, të njohura gjerësisht prej botës së hinduve dhe sanskritëve si çakras, e cila do të thotë mekanizëm i dritës. Këto shtjella janë spirale të energjisë, të cilat priten në të gjitha nivelet e qenies sonë dhe i kalojnë energjitë midis tyre. Është ky sistem nëpërmjet të cilit, një çekuilibrim i nivelit të emocioneve, i shkaktuar ndoshta prej streseve, është hedhur në anën tjetër, mbi nivelet e tjera të qenies sonë, duke përfshirë së fundi trupin fizik. Kjo është mënyra nëpërmjet të cilës stresi shkakton sëmundje.

Ajo që ne e quajmë sëmundje “fizike”, realisht është një disharmoni shumëpërmasore ose mungesë qetësie.* Ne jemi vazhdimisht duke përthithur energji magnetike nga kozmosi, kryesisht nëpërmjet “bazës” së çakrasit në fund të shpinës. Pas kësaj force jetësore, të kaluar përmes niveleve të qenies sonë, e cila merr ato që i nevojiten prej saj, ne e shpërndajmë energjinë jashtë, nëpërmjet çakrasit, mbrapa në drejtim të kozmosit dhe të botës përreth nesh .

Këto janë energjitë që ndiejnë njerëzit kur thonë se dikush u dhuron atyre një “atmosferë” të keqe apo të mirë. Është njëlloj edhe kur themi se një shtëpi ose një vend na bën të ndihemi “të lumtur”, “të mirëpritur” ose të “trembur”. Ajo që ne e quajmë “atmosferë”, është e realizuar nga vibrimet (fushave të energjisë) e krijuara prej njerëzve ose tani për tani, ose në të shkuarën. Njerëzit shpesh ndiejnë parehati në skenat e betejave, për shkak se përjetojnë largimin e energjive nga vetja prej dhimbjes, agresionit dhe vuajtjeve që i përfshijnë.

Ka një ndryshim jetësor mes energjisë që hyn ndërmjet bazës së çakrasit dhe asaj të cilën e transmetojmë ne. Kjo energji ndryshon në natyrën dhe formën e saj kur kalon përmes nesh. Ajo merr vulën me modelin tonë unik dhe ky model pasqyron saktësisht se çfarë është duke ndodhur brenda nesh, nga ana mendore, emocionale dhe shpirtërore. Sekondë pas sekonde, ne transmetojmë një fushë energjie, e cila reflekton atë çka jemi duke menduar ne vetë. Kjo duket sikur nuk ushtron ndonjë ndikim për manipulimin e botës, por, në fakt, është palca e asaj që ka ndodhur dhe vazhdon të ndodhë.

Ju mund ta imagjinoni këtë proces si një ndarje të roleve nën një kapsulë magnetike ose një atmosferë rreth e rrotull vetes. Nën ligjin e një tërheqjeje të tillë, kjo fushë energjie magnetike, së jashtmi, pasqyron te brendësia e personit për ta mbajtur atë të tërhequr në fusha energjie të harmonishme. Gjithçka është energji, ashtu si një rrymë e qendërzuar, edhe shkenca, me mendjen e saj të mbyllur, është në fillimet e veta për ta vlerësuar këtë.

Një person është një seri fushash magnetike, kështu që është një hierarki, një përvojë, një situatë, gjithçka. Jeta është një ndërveprim i këtyre fushave të energjisë, ku secila prej tyre ka aftësinë për të menduar dhe për të mbajtur informacion. Energjia është vetëdije, vetëdija është energji. Ato janë e njëjta gjë. Kjo tingëllon e rëndë për ta besuar, se si ka mundësi që muri, uji apo shkëmbi mund të mendojnë dhe të mbajnë informacion, ndërkohë që përmbajnë fusha të energjisë magnetike. Çfarë është brenda kompjuterit me të cilin unë po punoj tani dhe që mban informacionin që jam duke shkruar? Një disk magnetik.

Është i njëjti parim. Arsyeja se përse na tërheqin njerëz të veçantë, vende, përvoja dhe mënyra jetese është për shkak se jemi magnetikisht të tërhequr prej tyre. Dhe kjo tërheqje vjen nga magnetizimi i “kapsulave” tona. Këto kapsula, në trajtë, janë një pasqyrim i asaj që mendojmë dhe ndiejmë rreth vetes sonë.

Jetët tona janë një përgjigje fizike ekzakte e nënndërgjegjes së vetë mendjes sonë. Ashtu si e mendon dhe e percepton vetveten dhe botën ajo, ashtu pushon me njerëz, vende dhe përvoja që na tërheqin. Ashtu siç ndodhte me mua kur isha fëmijë dhe e kishim zakon të thoshim: “Mendo për shansin dhe fati do të të ndjekë”. Kjo përmban një të vërtetë të përhershme, ndonëse nuk ka të bëjë me fatin. Ne na tërheqin njerëz, vende dhe përvoja, të cilat lidhen magnetikisht me kapsulën tonë.

Kështu, nëse mbajmë përbrenda mendimin se do të jemi gjithmonë të varfër dhe të shtypur, ky model do të mbetet nën kapsulë. Ju do të thoni se kjo kapsulë do të bëhej në këtë mënyrë kapsula e mungesës së shpresës. Ky model magnetik do t’ju tërheqë drejt përvojave, të cilat ju sigurojnë, se do të ngeleni të varfër dhe të shtypur. Pra, ne krijojmë realitetin tonë vetjak. Kjo është aq jetësore për ta kuptuar, jo vetëm në lidhje me këtë libër, por për vetë rrethanat e jetës:

Ne krijojmë realitetin tonë vetjak

Fetë dhe tekstet e lashta shkojnë mjaft mbrapa duke pasur një temë të përbashkët: “Ç’do të mbjellësh, do të korrësh”, “Sy për sy e dhëmb për dhëmb” dhe “Çfarë doni t’u bëni të tjerëve, do t’ju bëhet edhe juve”. Fjala, e cila e shpreh të gjithë këtë proces, është tashmë e mirënjohur si “karma”. Shumë shpesh kjo karma ngjan vetëm në terma negative. Diçka e pakëndshme ndodh me disa njerëz dhe ata thonë se kjo duhet të jetë “karma” e tyre.

Kjo është paraqitur veçanërisht si një formë e dënimit. Në këtë nivel, ky është dënim, vetëdënim. Ne e krijuam atë, jo me shumë irritim, me logjikë, me tundjen e gishtit të Zotit. Ajo që ne e quajmë karma, sipas pikëpamjes sime, është vetëm një tjetër botë për të përshkruar mënyrën me të cilën krijojmë vetë realitetin tonë.

Nëse kemi çekuilibrime që na çojnë drejt veprimeve të këqija kundrejt të tjerëve, këto çekuilibrime gjithashtu do na tërheqin kundrejt një përvoje fizike, tamam sikur ndodhemi përballë një “pasqyre” të asaj që mendojmë në vetvete. Në këtë mënyrë, ajo çfarë duam t’u bëjmë të tjerëve, do të rikthehet mbrapa kundrejt nesh, sepse ne ende do të jemi duke mbajtur çekuilibrimin, mungesën e vetë dashurisë, e cila do të tërheqë këto përvoja. Nëse ndihemi mirë në raport me vetveten dhe japim një panoramë pozitive për jetët tona, ne do t’i krijojmë këto botë rreth e rrotull nesh. Kjo është “karma” pozitive.

Unë ndryshoj nga panorama e Gjeneratës së Re për karmën, e cila duket se beson se, nëse ne dikur do të kishim bërë diçka, kjo duhet të sillte një reagim karmik, pavarësisht se cili do të ishte ky reagim i mëvonshëm. Unë ndiej se, nëse veprojmë negativisht kundrejt të tjerëve, njohim arsyen se përse vepruam kështu dhe nëse më pas do të ndryshonim shkakun e brendshëm të këtij veprimi, ne, në fakt, do të ndryshonim natyrën e transmetimit magnetik, vetë kapsulën, por pastaj nuk do të tërhiqeshim në “karma”. Kjo nuk është e nevojshme, pasi e kemi pranuar çekuilibrimin brenda nesh.

Për këtë është e gjithë karma. Krijimi është kryer mbi bazën e dashurisë. Dashuri për vetveten dhe dashuri për gjithë të tjerët. Karma është pjesë e kësaj dashurie. Kjo është një mënyrë që na lejon të ballafaqohemi me vetveten, pa i ngarkuar bagazhet negativisht dhe të vazhdojmë përpara. Kjo është një ndihmë për evolucionin, një dhuratë, jo një dënim, pavarësisht se vendosnim ne vetë të veprojmë kështu. Nuk ka rëndësi se çfarë përvoje keni pasur në jetën tuaj ose çfarë përvoje jeni duke kaluar tani, sepse ju dhe jo dikush tjetër e krijoi këtë përvojë.

Dy gjëra të vlefshme mbani mend pasi ta përfundoni këtë libër, si dhe nga vetë jeta juaj: mendimi ngordhalaq krijon viktimën reale. Dhe, nëse e besoni këtë, ju do ta pranoni më tutje këtë viktimë.
Ky krijim i realitetit ndodh në disa shkallë. Shuma totale e bashkëpunimit të individëve grumbullohet në mendjen kolektive të njerëzimit.

Çdo specie ka lidhje me një mendje kolektive, me të cilën të gjithë anëtarët “individë” të kësaj specieje janë të lidhura. Ne shtojmë rastet e mendimit tonë në mënyrë të pandërprerë te niveli i kolektivit dhe kemi mundësi të shfrytëzojmë shembujt e mbajtur në nivelin kolektiv. Ky është një proces dydrejtimësh. Ne japim e marrim. Shkencëtarët kanë ngritur diçka të quajtur sindroma e majmunit të njëqindtë, për të cilën kam shkruar edhe në libra të tjerë.

Ata kanë zbuluar se, nëse ndonjëherë një numër i caktuar individësh brenda species mëson diçka të re, befas pjesa tjetër e kësaj specieje mund ta bëjë këtë gjë pa u shfaqur. Ata e bëjnë këtë thjesht me instinkt. Ndonëse institucioni shkencor nuk mund ta shpjegojë këtë nëpërmjet pamjes pabesueshmërisht të kufizuar të jetës, procesi është mjaft i thjeshtë.

Ky numër i caktuar përçon në një kohë të caktuar brenda species njohurinë e re brenda nivelit kolektiv, ku është arritur një pikë e "masës kritike”. Njohuria krijon mjaft fuqi në mendjen kolektive ndaj asaj që është zotëruar prej çdo anëtari tjetër të species. Kur harmonizohen me njëra-tjetrën kundrejt vibrimit (shembulli i mendimit), që përmban këtë njohuri, ato dinë se si ta bëjnë diçka pa e parë të shfaqur, pasi ky model të menduari është duke i udhëzuar ato.

Ne e quajmë këtë instinkt ose frymëzim, kur, në fakt, është një akordim ndaj një vibrimi (një frekuence), i cili e mban këtë informacion. Gjithçka që u tha rreth këtij krijimi individual të realiteteve, është i aplikueshëm edhe nga mendja njerëzore kolektive. Ajo pasqyron shumën totale të mendimit njerëzor, një shumë të cilën njerëzimi e zotëron në vetvete si një të tërë. Nëse njerëzimi nuk e pëlqen diçka me dëshirë, nuk e dashuron me dëshirë dhe nuk e respekton diçka me dëshirë, ai do të krijojë të njëjtin realitet të mrrolur në planet.

Kjo do ta tërhiqte kundrejt manifestimeve fizike, ashtu si kjo e shfaq kuptimin e vet të vlerës dhe të fuqisë. Vetëm se në këtë rast, kapsula magnetike nuk është një kallëp vetëm për një person, por për të tërë planetin.

Shihni pasojat e këtij procesi në të gjitha ditët tona të sotme. Njerëzimi si një i tërë dëshiron të qëndrojë larg përgjegjësive të tij në lidhje më atë që ndodh në botë. Kur diçka shkon keq, ne dëgjojmë qaravitjen: “Çfarë po bëjnë ata për këtë?” Ne rrallë kërkojmë përgjegjësi nga vetja.

Mund të jemi të pakënaqur me politikanët dhe bankierët, por shumica e njerëzve ende e kanë më kollaj të kërkojnë ndaj të tjerëve, se sa të pranojnë përgjegjësinë për të luajtur rolin e tyre. Këta janë shembujt e mendimit, të cilët mbizotërojnë mendjen kolektive dhe kjo ka krijuar kështu këtë realitet mbi një kolektiv, planet, nivel. Mendja kolektive ka krijuar një përgjigje kundrejt kësaj dëshire që “atë ta bëjë” dikush tjetër, nëpërmjet tërheqjes së bashku në fushat e energjisë - së njerëzimit - për të ndërtuar linjën sekrete, e cila tani kontrollon drejtimin e jetëve të gjithsecilit.

Ne kemi dhënë për këtë çfarë na është kërkuar ose jemi “kujdesur” për këtë realitet. Është njëlloj si me besimet fetare. Ato gjithashtu janë krijuar prej modeleve të mendimit të mendjes njerëzore, siç është media dhe institucione të tjera, të cilat përdorin frikën dhe veprimin e fajshëm për qëllimet e manipulimit dhe kontrollit.

Ato pasqyrojnë kolektivisht atë që miliarda njerëz bëjnë në jetën e tyre të përditshme; manipulojnë frikën dhe rrugët e dënueshme për të arritur pikësynimin. Vëzhgoni veten tuaj për pak ditë dhe shikoni se sa herë ju (dhe të tjerët) përdorni frikën dhe fajësimin për të kontrolluar një situatë. Ju e bëni këtë pa e kuptuar dhe ne ua u lëmë fëmijëve tanë këtë model zgjidhjeje si trashëgim. Çfarë është kjo që u themi atyre?

“Djalë i keq. Nëse do ta bësh këtë përsëri, do të të jap një dackë të fortë. Prit sa të vijë babai në shtëpi dhe ai do të të bëjë të pendohesh për çfarë po bën”. (Frikësim)

“Ti, vajzë e keqe. Si e zhgënjeve mamin dhe babin? Pse na trishtove dhe na hidhërove kaq shumë? Ja si na e shpërbleve!” (Fajësim)

Këta janë disa shembuj të vegjël të mënyrës së frikësimit dhe fajësimit që përdoren mbi fëmijët. Që nga mosha e hershme, ata mësojnë të bëjnë të njëjtën gjë me të tjerët. Me kalimin e kohës, ne hyjmë në botën e të rriturve dhe ndër marrëdhëniet që vazhdojnë, përdorimi i frikës dhe i fajësimit për kontroll dhe manipulim janë bërë një art më vete.

Dhe atyre duhet t’u jepen medalje për këtë. Ky model mendimi ka mbizotëruar vazhdimisht mendjen kolektive dhe ka krijuar një pasqyrim fizik kolektiv - fetë dhe institucionet e tjera, të cilat na tregojnë çfarë të mendojmë nëpërmjet përdorimit të frikës dhe fajësimit për kontroll. Përsëri, ne i krijuam ato. Më së paku, ato janë një reflektim kolektiv i yni. Ky është një lajm i mirë, pasi ne kemi fuqi ta zhvendosim këtë manipulim global duke lëvizur prej manipulimit tonë vetjak.

Një transformim i tillë i ndjeshmërisë njerëzore është kaq jetik për të ardhmen e këtij planeti dhe të botës ku jetojnë fëmijët tanë. Dëshira njerëzore për ta çuar mendjen larg problemeve, ka lejuar një strukturë që të ecë përpara për më shumë se mijëra vjet dhe tashmë ndodhet në prag të krijimit të një diktature fashiste botërore.

Fashizmi përfundoi me Adolf Hitlerin? Sa mirë nëse do të ishte kështu. Këto mendje të ngjashme, të cilat kontrollojnë qeverisjen sekrete botërore, e cila minutë pas minute është duke manipuluar mendjen njerëzore për të pranuar një përqendrim botëror të tiranisë. Kjo tirani është quajtur Rendi i Ri Botëror dhe, po qe se nuk e shkundim veten nga dremitja jonë shpirtërore, do të manifestohet si një qeverisje botërore; një bankë qendrore dhe një monedhë e vetme; një ushtri botërore dhe një popullsi me mikroçip (mikropërgjues) të lidhur me një kompjuter botëror. Nëse ndonjëri mendon se kjo është qesharake, 100 faqet në vijim vlejnë për ta bërë esëll. Ne çuditemi me gjithë këto gjëra. Është koha të rritemi dhe të zgjohemi.

Ashtu siç do të lexoni historinë se si jeta jonë dhe jeta e këtij planeti ka qenë kaq e kontrolluar dhe e manipuluar, po ashtu ju kërkoj që të kujtoni se ne vetë e kemi krijuar këtë realitet. Njerëzit që kam përmendur dhe ngjarjet që kam përshkruar, janë vetëm pasqyra që ia pasqyrojnë mbrapsht racës njerëzore dhe Tokës modelet e mendimit brenda nesh. Kjo botë është tërësisht mendim njerëzor, i shndërruar në realitet fizik. Kur ne njohim se çfarë janë këto modele negative dhe i ndryshojmë ato, realiteti ynë do të ndryshojë, madje edhe bota do të ndryshojë, gjithashtu. Por deri tani kjo gjë nuk ka ndodhur.

Kjo fillon dhe mbaron me ne.

nga **Rifat** Wed Feb 01, 2012 5:26 pm

Mashtrimi i borxhit

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 515UZT0wFpL._SL500_AA300_

Tregu “i Lirë”

Politika e GATT ekziston për të krijuar vartësi ndaj sistemit ekonomik botëror duke i detyruar vendet për të hequr barrierat e tregut. Ky koncept i ‘tregut të lirë’ u përkrah në shekullin e fundit nga ekonomisti Skocez Adam Smith, dhe u projektua, të paktën pjesërisht, për të justifikuar refuzimin e Britanisë për të ndaluar eksportet e opiumit në Kinë. Presioni ndaj pikëpamjes së Elitës të mbështetur nga Adam Smith, çoi drejt shfuqizimit të Ligjeve Korn (Corn Laës) në Maj të vitit 1846, gjë që ja hoqi mbrojtjen produkteve bujqësore të Britanisë nga importet e vendeve të përtej detit. Kjo ishte një politikë shkatërruese, tamam ashtu si dhe arkitektët e saj (si ajo e Bankës së Anglisë të kontrolluar nga Elita dhe e Bankës Tregtare të Vëllezërve Baring - Baring Brothers Merchant Bank) e krijuan. Tregu ‘i lirë’ ka bërë një rrugë të gjatë që atëherë. GATT tashmë koordinohet nga Organizata Botërore e Tregtisë së Elitës, e bazuar në fortesën e Zvicrës. Mendoj se është e kuptueshme që koordinimi bankar i Elitës dhe i politikave të saj tregtare të jenë të bazuara në të njëjtin vend. Vende të cilat shtojnë tarifa për mallrat e importuara për të mbrojtur prodhuesit e vendit janë vetëm lajme të këqija për Rendin e Ri Botëror. Këto vende janë shumë më pak të varura nga sistemi global sepse ata prodhojnë atë çfarë popullsisë së tyre i nevojitet. Tregtia në këtë kuptim është e bazuar në përfitime të ndërsjella, dhe jo në parimin që fitimtari i merr të gjitha.

Në fillesat e Shteteve të Bashkuara, të ardhurat kryesore të qeverisë vinin nga tarifat. Nëse mallrat do të importoheshin, të gjithë njerëzit duhet të përfitonin - kështu u besua. GATT, Bashkimi Europian, Zona e Tregtisë së Lirë të Amerikës Veriore dhe Zona e Tregtisë së Lirë të Paqësorit të Azisë (APEC), u projektuan për të shkatërruar këtë mbrojtje dhe për të krijuar vartësi nga sistemi global që kontrollohet nga Elita. Gjatë viteve të fundit u rrit vrulli për të shkatërruar diversitetin e prodhimeve në të gjitha vendet dhe për t’i bërë ato të varura nga importi i mallrave thelbësore.

Qeveria Konservatore Britanike e Margaret Theçer dhe Xhon Mejër e luajtën pjesën e tyre për të perfeksionuar këtë gjë. “Monetarizmi” vetëvrasës i viteve Theçer-Regan shkatëruan diversitetin e prodhimeve vendase ndërkohë që vala e “privatizimeve” në Mbretërinë e Bashkuar e kaloi pushtetin mbi shërbimet thelbësore si uji, elektriciteti dhe gazin në duart e Elitës – shpesh me financime të mëdha nga qeveria, tepër fundosëse në fakt. Pasojat e kësaj tani mund të shihen nga të gjithë përveçse nga idioti më i dedikuar. Por media promovon “tregtinë e lirë” si diçka të mirë dhe “protektoratin” si diçka të keqe. Ata kanë blerë linjën e shitur nga ekonomistët, politikanët dhe lektorët e universitetit, dhe ia shesin atë kujtdo tjetër – publikut.

Më kujtohet, kur po negociohej marrëveshja e fundit e GATT (e ashtuquajtura Uruguay Round), se si prezantuesit e famshëm të lajmeve në Britani, i bënë thirrje zërave më të interesuar dhe kërcënues për t’i lançuar audiencës së tyre të orëve të vona, prej milionash, se negociimet nuk patën rezultat. Ne të gjithë duhet të jemi shumë të shqetësuar, ne na u lejua të besonim këtë gjë, sepse nëse GATT i ri nuk ishte rënë dakord, shumë shpejt do të shkaktohej një makth ekonomike. Në të vërtetë, një makth për Elitën Botërore, jo për njerëzit. Drejtori i Përgjithshëm i GATT, Pitër Di Suthërlend (Peter D. Sutherland) (Bil, TC, Comm 300 - ) u kthye për t’i treguar botës se sa i rëndësishëm ishte fakti që qeveritë arritën në një marrëveshje.

Suthërlend, ish anëtar i Komisionit Evropian dhe kryetar i Bankave të Bashkuara Irlandeze të kontrolluara nga Elita, i përmblodhi shumë mirë pikëpamjet e Grupit të Bilderberg mbi këtë çështje. Ai mori pjesë në mbledhjen e tyre në Finlandë në Qershor të vitit 1994 dhe përsëri në Zvicër në vitin 1995. Sigurisht, në fund GATT u ra dakord dhe kaloi në Kongres, parlamente dhe qeveri dhe gati edhe në “opozita”, sepse shumica dërmuese e politikanëve të të gjitha partive është janë gjithashtu shumë naivë për të parë përtej fundit të hundës së tyre (shumica e tyre) ose ata e dinë se çfarë është plani lojë (relativisht pak prej tyre). Organizata Botërore e Tregtisë ka fuqinë për të vënë sanksione mbi vendet të cilat ngrenë barriera në rrjedhën e tregtisë së ‘lirë’. Elita duhet të ketë shkuar në orgazëm kur kjo pjesë u arrit. Çfarë mjeti për të kontrolluar botën!

Tregu “i lirë” është liria e të fuqishmit për të shfrytëzuar më të dobëtin. Është mjeti nëpërmjet të cilit ndërkombëtarët, të subvencionuar nga qeveritë e tyre nëpërmjet buxheteve ndihmëse për vendet e përtej detit dhe burimeve të tjera të fshehta, operojnë “kartelin” e tyre kundër interesave të popullsisë së përgjithshme. Është liria për të krijuar varësi ndaj një sistemi të cilin vetëm disa e kontrollojnë, dhe për ta përdorur atë varësi për të manipuluar me dashje. Liria për të lëvizur prodhimin nga vednet e industrializuara që ofrojnë paga të larta në dyqanet e mundimshme të Botës së Tretë, duke shfrytëzuar egërsisht popullsinë vendase. Liria për të vjedhur tokën e tyre ku rrisin ushqim dhe për të shkatërruar industritë dhe të ardhurat e atyre në botën e zhvilluar, gjithashtu. Duke bërë këtë, Elita krijon zemërim, dëshpërim dhe ndarje, kombinimi perfekt për manipulim. Kjo, miqtë e mi, është tregtia ‘e lirë’ të cilën ekonomistët, politikanët dhe korrespondentët e lajmeve na e tregojnë duke na thënë se ne dëshpërimisht kemi më shumë nevojë për të. Fjala që vjen tani në mendjen time nuk ja vlen të përsëritet.

Karteli i Naftës së Shtatë Motrave (Seven Sisters Oil Cartel)

Duke punuar pranë bankave, dhe të zotëruar nga të njëjtët njerëz, janë edhe kompanitë e naftës. Ato janë përgjegjëse për goditje të befasishme dhe konflikte të panumërueshme dhe konflikteve dhe manipulimin grotesk te vendeve sovrane. Jo më vonë se vitet 1882, nafta kishte pak vlerë tregtare. Ajo përdorej për llambat me naftë dhe asgjë më shumë. Uilliam “Doc” Rokfeler gjithashtu shiste naftë me pakicë me 25 dollarë për pintë, si kurë për lyth, kafshimet e gjarprit, kancerin dhe impotencën Në vitin 1853 djali i tij, Xhon Di Rokfeler (John D. Rockfeller), krijoi të famshmen Standard Oil Company (Kompaninë Standarde të Naftës) për të furnizuar karburantin për rritjen e naftëdjegjes së llambave dhe për të përhapur sa më shumë potencialin e kërkuar për depërtimin e lëndës nëpërmjet kores së tokës dhe çarjeve të saj. Me zhvillimin e mjeteve të djegjes e oksidimit të brendshëm, vlera e naftës ndryshoi, ajo u transformua. Kështu ndodhi edhe me ekonominë dhe politikat e botës. Admirali britanik, Lord Fisher, ishte një nga të parët që kuptoi rëndësinë ushtarake të naftës dhe më vonë, si Lordi i Parë Detar, ai e drejtoi debatin drejt mënyrës se si të siguronte furnizimet për Flotën Britanike në një vend në të cilin, në atë kohë, nuk zotëronte naftë. Si zakonisht, përgjigja ishte: Nëse ne nuk kemi asnjë gjë, ne mund t’i marrim dikujt tjetër. Një inxhinier Australian, gjeolog, dhe një i Krishterë i devotshëm i quajtur Uilliam Noks Darsi (Ëilliam Knox d’Arcy) kishte gjetur naftë në veri të Gjirit Persik, aty ku tani është Irani. Ai kishte blerë të drejtën e shfrytëzimit nga Shah për 20,000 dollarë dhe kishte pranuar të paguante 16% si tarifë mbi shitjet. Kontrata e garantonte atë dhe të gjithë “trashëgimtarët, pasuesit dhe miqtë” me të drejtat ekskluzive të naftës Persiane deri në vitin 1961. Shërbimet Sekrete Britanike, në emër të qeverisë, dërguan “spiunë ekspertë”, Sidni Reilli (Sidney Reilly), për të mashtruar d’Arsi duke marrë në dorëzimin të drejtat e tij ndaj Britanikëve. Reilli (emri i vërtetë, Sigmund Georgjevich Rosenblum nga Odesa, Rusi) u shfaq si prift, dhe e bindi d’Arsi për të firmosur dorëzimin e të drejtave të ekskluzive mbi naftën Persiane, tek një organizate “Kristiane”, Kompaniasë Anglo-Persiane e Naftës. Në fillim të viteve 1913, me urdhërin e Uinston Çurçill, trashëgimtari i Fisher si Lordi i Parë Detar, qeveria Asquith në mënyrë sekrete, bleu një interes kontrollues në Naftën Anglo-Persiane. Ne e njohim këtë kompani më mirë sot si Nafta Britanike (British Petroleum - BP). Pasuria e kësaj kompanie është krijuar në bazë të punës të një agjenti të Shërbimeve Sekrete Britanike, spiuni i njohur, Sidnei Reilli, i cili gënjeu dhe mashtroi, një burrë naiv duke manipuluar besimet e tija të devotshme kundrejt Krishterimit. Duke konsideruar sjelljen e BP ndër vite, kjo është vërtet në linjë me të.

Për vite me radhë, konkurrenca nëpërmjet kompanive të naftës dhe të vendeve në kërkim të mbizotërimit të furnizimeve botërore të naftës, ka çuar në konflikt në të gjithë Europën dhe Lindjen e Mesme. Britania ishte përgjegjëse për stimulimin e luftërave në Ballkan, Turqi dhe Bullgari, përpara vitit 1914, për të përçarë dhe sabotuar ndërtimin e hekurudhës gjermane “Berlin-Bagdat”, që kërcënonte kontrollin britanik në Lindjen e Mesme. Britanikët e përdorën kontrollin e tyre mbi Kuvajtin për të ndaluar përfundimin e hekurudhës nga Bagdati për në Gjirin Persik. Duke përdorur forcën dhe sheikë të korruptuar, Qeveria Britanike, pa mëshirë, mori kontrollin e Shteteve Arabe dhe furnizimeve të tyre të naftës. Kjo ishte për të krijuar skenën për konfliktin, për të cilën ne jemi dëshmitarë, në Lindjen e Mesme prej kohësh, dhe krijimi i Shtetit të Izraelit ishte pjesë e politikës ndarëse dhe urdhëruese të bazuar në kontrollin e naftës. A mund ta kuptoni se përse Arabët sot nevrikosen kaq shumë në atë që ata – plotësisht me të drejtë – e shohin si imperializmi Perëndimor? Ata e kanë pasur atë deri më sot.

Kompania tjetër e naftës e kontrolluar nga qeveria Britanike ishte Royal Dutch Shell, e drejtuar, së jashtmi, nga i linduri gjerman, Sir Henry Deterding (Comm 300), një Anglez i natyralizuar. Në fakt, ajo kontrollohej nga një grup partish, të cilat votuan në emër të Qeverisë Britanike. Mbështetja e mbuluar dhe udhëzimet e qeverisë Britanike e kthyen Shell në një kompani botërore, e cila e sfidoi kompaninë Rockefeller’s Standard Oil, madje edhe në vetë tokën e saj, në Amerikë. Deterding është një tjetër burrë i lidhur shpesh me financimin sekret të Adolf Hitler, dhe një aksionar mazhoritar i ardhshëm i Shell Oil do të ishte Princi Bernhard, kryetar dhe një nga themeluesit e Grupit Bilderberg. Në maj të vitit 1933, Deterding mikpriti përfaqësuesin e Hitlerit, Alfred “Protocols” Rosenberg, në pronën e tij në afërsi të Kështjellës Ëindsor. Studiuesi kërkimor Osëald Dutch pretendon se në vitin 1931, Deterding dhe përkrahësit e tij (familja Samuel) i dhanë Hitlerit 30,000,000 paund. Përfundimisht “luftërat e naftës” midis kompanive konkurruese mbaruan në fund të viteve 1920 me një marrëveshje të finalizuar në Achnacarry, Kështjella Skoceze e Sir Henry Deterding. Kjo krijoi kartelin Anglo-Amerikan të Naftës, i cili u bë i njohur si Seven Sisters (Shtatë Motrat). Takimi midis Deterding, Xhon Kedmen (John Cadman) i Naftës Anglo-Persiane (BP), dhe miku i ngushtë i Frenklin Di. Ruzvelt (Franklin D. Roosevelt), Uolter Tigëll (Ëalter Teagle), i Rockefeller’s Standard Oil (Exxon), u mbajt sekret nën historinë mbuluese të gjuajtjes së thëllëzës. Karteli Seven Sisters, që atëherë, ka punuar si një njësi e vetme për të kontrolluar çmimet dhe furnizimet në interes të ambicieve të tij të neveritshme. Kontrolli më i madh është i Elitës.

Seven Sisters sot përfshin Shell, BP, Esso/Exxon (Standard Oil of Neë Jersey - Nafta Standarde e Nju Xhersit), Gjiri, Mobil, Standard Oil of California - Nafta Standarde e Kalifornisë (SOCAL) dhe Texaco. Kjo shkrirje virtuale e interesave dhe politikës, pasqyroi në një farë mase bashkimet bankare të pasluftës të cilat krijuan gjigantë si Chase Manhatan e Rokfelerëve, shkrirjen me Kuhn Loeb (Rothsçajldët), Banka e Manhatanit. Industria e naftës, gjithashtu, u nda midis Rokfelerëve (Rockenfelders) dhe Rothsçajlldëve.

Shell dhe BP ishin pjesë e një strukture të fuqishme e cila përfshinte edhe qeverinë Britanike, Zyrën e Jashtme dhe agjencitë e inteligjencës. Po kështu ka mbetur edhe në ditët e sotme. Ekzistojnë shembuj të pafund të kësaj lidhje, në veprim, mes këtyre qeverive/kompanive të naftës/agjencive të inteligjencës. Në vitin 1941, Britanikët dhe Rusët pushtuan Iranin asnjanës me pretekstin e pakuptimtë se disa inxhinierë Gjermanë ndodheshin aty. Kontrolli i furnizimeve të naftës për Iranin nuk kishte të bënte fare me të, natyrisht. Trupat ushtarake, të përkrahur nga forcat Indiane dhe Amerikane, morën furnizimin e ushqimeve të vendit, duke iu shkaktuar në këtë mënyrë qindra e mijëra Iranianëve vdekjen nga uria. Tifoja dhe ethet e tifos vranë edhe më shumë, ashtu siç bëri edhe përdorimi i hekurudhës për transportin e furnizimeve hua dhe me qira drejt Rusisë e cila ndaloi arrijten e gazit për ngrohje tek populli Iranian në dimrin e tmerrshëm të viteve 1944-1945. Këto ishin shtetet të cilat ishin ulur në gjykim për krimet e luftës në Nuremberg.

Në përgjigje të kësaj, lideri nacionalist Iranian, Dr. Muhamet Musadeg (Mohammed Mossadegh) u bë kryeministër në Prill, 1951. Ai krijoi një politikë për nacionalizimin e të gjithë prodhimit të naftës, me një kompensim të arsyeshëm ndaj kompanive të jashtme të naftës. Qeveria Iraniane gjithashtu siguroi furnizime për Britaninë si më përpara si edhe punësim të punëtorëve britanikë në Iran. Qeveria britanike u përgjigj duke vendosur një ‘kapje për fyti’ për economy në Iranin, duke ngrirë pasuritë e saj të mbajtura në bankat Britanike, dhe duke vendosur sanksione të plota dhe embargo mbi naftën Iraniane. Kjo u mbështet nga anëtarë të tjerë të kartelit Seven Sisters. Musaged shkoi në Kombet e Bashkuara për tiu drejtuar gjyqit për rastin e tij në vitin 1953, por Këshilli i Sigurimit, i mbizotëruar nga USA dhe Britania, nuk donte t’ja dinte. Atëherë ai shkoi në Uashington për ndihmë, por edhe aty ishte sikur nuk kishte shkuar askund. USA dërgoi një “ndërmjetës” në Iran me një delegacion plot me njerëz të lidhur me kompanitë Amerikane të naftës. Por kush ishte ky “ndërmjetës”? Është përsëri po i njëjti burrë … Ë. Averrell Harriman. Pikëpamja e tij ishte se Irani duhet të pranonte pozicionin britanik të kryeministrit Uinston Çurçill, miku i tij i vjetër. Unë asnjëherë nuk do ta kisha kuptuar këtë, po ju?

Në kohën kur shtypi britanik dhe amerikan vranë karakterin Musadeg dhe në mënyrë të konsiderueshme e keqprezantuan situatën, Irani e fitoi çështjen e tij, falë elokuencës së Musadeg në Gjykatën Botërore. Por, nga ky moment shkatërrimi/rrënimi i tij filloi të avancohej së tepërmi. Thirrje për ndihmë ekonomike nga USA u hodhën poshtë nga Presidenti Ajzenhauer (CFR) me këshillën e Sekretarit të Shtetit, Xhon Foster Dalls (John Foster Dulles) (CFR), dhe vëllait të tij, drejtues i CIA, Alen Dalls (Allen Dulles) (CFR). Vëllezërit Dalls, në marrëveshje me Inteligjencën Britanike, e bindën Ajzenhauer se Musadeg duhej të rrëzohet. Shtatëmbëdhjetë anëtarët kyç të administratës Ajzenhauer ishin anëtarë të Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë.

I moshuari Norman Shvarckof (Norman Schëartzkopf), babai i “Normanit të Stuhishëm” të famës së Luftës së Gjirit, kishte krijuar shumë kontakte në ushtrinë Iraniane kur ai trajnoi disa nga gjeneralët e saj gjatë luftës. Ai u ofroi këtyre njerëzve pushtet në këmbim të rrëzimit të Musadeg. Një goditje e befasishme, e organizuar nga Inteligjenca Britanike dhe CIA nën emrin e koduar, Operacioni AJAX, e rrëzoi Musadeg në Gusht të vitit 1953. Shahu i Iranit u caktua si një kukull e Britanisë dhe e USA derisa ai vetë u shkarkua nga të njëjtat forca njëzet e pesë vjet më vonë dhe u zëvendësua nga Ajatollah Komeni (Ayatollah Khomeini). Kjo ishte pjesë e politikës së “harkut të krizës” së Elitës në Lindjen e Mesme, e cila kishte siguruar që kombet Arabe të mbeteshin të ndara dhe të urdhëruara. Shahu e ndryshoi politikën e Musadeg dhe denacionalizoi industrinë e naftës Iraniane. Ai së bashku me CIA krijuan gjithashtu SAVAK, një nga agjencitë e inteligjencës më të keqe e më të egër në botë. Vepruesit e saj ishin trajnuar nga CIA dhe i nënshtronin viktimat e tyre saj deri në tortura të sëmura dhe burgosje pa gjyq. Rreth vitit 1957 SAVAK filloi një lidhje të ngushtë me Izraelin/ushtria e inteligjencës së Elitës Botërore, Mosad (Mossad), e cila trainoi gjithashtu personelin e SAVAK. Ju menduat se Izraeli dhe Irani ishin kampe të ndryshme? Në fund të disutility, jo, nuk janë të tilla.

Një tjetër burrë i zoti i cili mori përsipër të çonte përpara kartelin Seven Sisters ishte Enriko Matei (Enrico Mattei), lideri i organizatës rezistente anti-komuniste më të madhe në Itali në Luftën e Dytë Botërore. Ishte Matei i cili sajoi termin Seven Sisters. Ai dëshironte një Itali të vetëkënaqur e cila të ishte e pavarur nga karteli i naftës Anglo-Amerikane. Si kreu i kompanisë energjetike të shtetit, ENI, ai themeloi një rrjet të stacioneve të naftës nëpër të gjithë Italinë, që konkurruan ato të Shell dhe Eso (Esso). Kjo inisiativë u zgjerua drejt rafinerive, një impiant kimik i gjerë e i pafund, një flotë me tanke, dhe një filial inxhinierik. Ai filloi negociatat me egjiptianin Gamal Abdel Naser dhe Shahun e Iranit, të cilëve iu ofroi 75% të të gjitha fitimeve. Matei po sfidonte monopolin e Seven Sisters si askush më parë dhe konkurrenca e tij detyroi të ulet çmimi i benzinës në Itali me një çerek më pak. Pika e fundit për Seven Sisters erdhi në Tetor të vitit 1960 kur Matei shkoi në Moskë për të negociuar një marrëveshje për të drejtën e aksesit në fushat masive të naftës të Bashkimit Sovjetik. Dy vjet më vonë në po të njëjtin muaj, ndërkohë që tubacionet e naftës u ndërtuan për të shfrytëzuar rezervat sovjetike, Enriko Matei u vra kur avioni i tij privat u rrëzua në një fluturim nga Siçilia, shtëpia e Mafies, për në Milano. Akuza të sabotimit të paramenduar vazhdojnë edhe në ditët e sotme. Kreu i stacionit të CIA në Romë, Tomas Karamesins (Thomas Karamessines), që më vonë do të ndihmonte për të organizuar goditjen e befasishme kundër liderit të Kilit, Salvador Allende, u largua nga Italia menjëherë pas përplasjes pa asnjë shpjegim. Shefi i CIA në atë kohë, Kalorësi i Maltës, Xhon Mekoun (John McCone), përvetësoi një vlerë prej më shumë se 1 milion dollarë nga aksionet e Naftës Standarde të Kalifornisë, të njohur më mirë si Chevron. Në kohën e vdekjes së tij, Matei po planifikonte të takonte presidentin Kenedi, i cili, sipas disa kërkuesve, po i bënte presion kartelit të naftës për të arritur marrëveshje me Italianët. Një vit më vonë vetë Kenedi u vra.

Kompanitë e naftës, qeveritë, agjencitë e inteligjencës, bankat, ndërkombëtarët, media: të gjitha këto janë të pandashme sepse të gjitha zotërohen ose kontrollohen nga të njëjtat forca. Agjencitë e inteligjencës punojnë për interesat e kompanive të naftës dhe anasjelltas. Sër Henri Deterding ishte i njohur për lidhjet me Inteligjencën Britanike ashtu siç ishte Uitman Pirson (Ëeetman Pearson) (më vonë Lord Koudrey-Coëdray), i cili shiti interesat e naftës së tij të Mexican Eagle ndaj Shellit të Deterdingut. Pirson (Comm 300) i përdori fitimet për themelimin e Pearson Trust, i cili zotëron gazetën The Economist dhe Financial Times të Londrës. Gjithashtu, ai zotëron një numër të konsiderueshëm aksionesh në bankën tregtare ndërkombëtare, Lazard Freres. The Economist u prezantua në shtyp në vitin 1843 për rrëzimin e Ligjeve Korn - dhe arritjen e tregut “të lirë”.

Shoku nga Çmimet e Naftës

Elita koordinoi një politikë të vetme të përgjithshme nëpërmjet elementëve të shumtë dhe të ndryshëm në piramidë dhe asgjë nuk e tregon më qartë sesa tronditjet e çmimit të naftës në vitet 1970, se si bankat, kompanitë e naftës, dhe politikanët punojnë në bashkërendim të plotë. Pjesë e Marrëveshjes Breton Uds (Bretton Ëoods Agreement) të vitit 1944 ishte bërja e dollarit monedhë kryesore botërore dhe lidhja e vlerës së tij me floririn. U vendos se 35 dollarë do të barazoheshin me një ons të floririt dhe se floriri i USA mund të kërkohej kundrejt dollarëve. Qeveria e Shteteve të Bashkuara, sidoqoftë, e gjeti veten ne telashe serioze në fillim të viteve 1970, pasi ishin shkëmbyer kaq shumë dollarë për flori sa rezervat e USA nuk mund ta përballonin. Një mik financiar Amerikan, i cili kishte shumë kontakte në nivelet e larta të Shtetit, tregon se që nga ajo kohë, ka pasur shumë pak ose aspak flori në Fort Noks, por sigurisht edhe kjo u mbulua mirë. Presidenti Riçard Nikson vendosi të ndërpriste politikën e ndërimit të dollarëve me floririn. Kjo gjë e çoi sistemin financiar botëror (ata të cilët nuk e dinin më përpara) në një kaos të vërtetë. Nikson po vepronte mbi këshillat e marra nga shefi i Këshilltarëve të Buxhetit, Xhorxh Shaltz (George Shultz) (CFR, TC, Bil, Comm 300 dhe më vonë të Asociuarit e Kisinger), Pol Volker (Paul Volcker) (CFR, TC, Bil dhe kreu i ardhshëm i Rezervave Federale), dhe Xhek F. Benet (Jack F. Bennett), drejtori i ardhshëm i Naftës Ekson të Rokfelerëve. Mbështetës i ‘shpatullave’ të Nikson në këtë kohë ishte sigurisht Henri Kisinger (Henry Kissinger). Arkitektët e tjerë të politikës së Nikson ishin institucionet financiare dhe bankat tregtare në qytetin e Londrës.

‘Qyteti’ është gjallë me Freemasonry (Freemasonry) dhe nuk është e rastësishme që një vend kaq i vogël të mund të ketë një ndikim kaq të madh, nëpërmjet institucioneve të ‘Qytetit’, mbi ekonominë botërore. Frimasonët, dhe në mënyrë të veçantë Frimasonët e Iluminuar, e drejtuan ‘Qytetin’ dhe Qeverinë e Mbretërisë së Bashkuar, pavarësisht se cila parti ishte formalisht “në fuqi”. Midis karaktereve kryesorë që morën pjesë në manipulimin e Nikson në këtë kohë ishin bankierët tregtarë, Sër Sigmund Uorburg (Sir Siegmund Ëarburg), Edmond de Rothsçajlld (Edmond de Rothschild) dhe Xhoislin Hambro (Jocelyn Hambro) (Comm 300). Dollari u rivlerësua me 38 dollarë një ons, por kjo sakaq ishte vetëm teorike, sepse dollarët nuk mund të këmbeheshin me floririn. Kjo krijoi të ashtuquajturin tregu Eurodollar për të sistemuar investimin e një derdhjeje të stërmadhe të dollarëve në Europë, e cila dikur kishte blerë floririn e USA. Ky treg i Eurodollarëve ishte vendosur në qendrat financiare të Londrës, të cilat arritën fitime kolosale nga fati i tyre “i rastësishëm”. Lordi Roll i Ipsden (më pas Sër Erik Roll), ishte një prej të cilëve e zgjeroi këtë situatë në një efekt madhështor dhe krijoi si përfitime shuma të mëdha për S.G.Uarburg. Roll është një kryetar i mëparshëm i Grupit Bilderberg, një Trilaterist (Tripalësh), një anëtar i Komitetit të të 300-ve dhe një anëtar bordi i Kissinger Associates.

Vlera e dollarit të USA pati një rënie të theksuar si rezultat i këtyre ngjarjeve, por ndalimi i shkëmbimit të dollarit me floririn ishte vetëm stadi i parë në strategjinë e Elitës. Në maj të vitit 1973, Grupi Bilderberg u takua në një ishull në Saltsxhobaden (Saltsjoebaden), Suedi, i zotëruar nga familja bankiere suedeze, Uollenbergs (Ëallenbergs) (Kom 300). Nën kryesinë e Princ Bernhard, mbledhja bashkoi 84 manipulues drejtues financiarë dhe politikanë. Ndër ta përfshiheshin: Lord Roll i Ipsdenit nga S.G. Uorburg; Henri Kisinger; Robert O. Anderson, zotërues i Naftës Atlantic Richfield; Sër Eric Dreik, kryetari i BP; Sër Denis Grinhill (Sir Dennis Greenhill), drejtor i BP; Rëne Granië dë Liljak (Rene Grainer de Lilliac), i Benzinës Franceze; Gerit A. Uagner (Gerrit A. Ëagner), president i Royal Dutch Shell; Olof Palme (Kom 300), kryeministër i vrarë i Suedisë; Xhorxh Boll (George Ball) i Vëllezërve Lehman - Lehman Brothers; David Rokfeler i Bankës Chase Manhattan; Zbignji Brzezinski (Zbignieë Brzezinski), drejtor i Komisionit Tripalësh të sapokrijuar dhe këshilluesi i ardhshëm i sigurisë kombëtare për Xhimi Karter (Jimmy Carter); Xhovani Anjeli (Giovanni Agnelli), kreu i Fiatit; Helmut Schmidt (Helmut Schmidt), Ministri Gjerman i Financave; Oto Volf Amerongen (Otto Ëolff von Amerongen) i Dhomave Gjermane të Tregtisë; dhe Baroni Edmond de Rothsçajlld. Gjithashtu, ata të cilët përfaqësonin Britaninë ishin Denis Hilei (Denis Healey) i Partisë Laburiste dhe Konservatori, Rexhinald Modling (Reginald Maudling), një tjetër Bilderberg i rregullit në vitet 1960 dhe 1970. Takimi ishte organizuar nga Robert Di Mërfi (Robert D. Murphy), i cili, si Konsull i USA në Mynih, dërgoi mbrapsht raporte favorizuese rreth Adolf Hitler në vitet 1920.

Në këtë takim, u bë një prezantim që do të ndikonte në të gjithë botën. Uoltër Levi (Ëalter Levy), ekonomisti zyrtar i naftës së Qeverisë së USA për Planin Marshall pas luftës, shpalli një propozim për të rritur çmimin e naftës me 400%.

Vetëm pesë muaj më pas, në Tetor të vitit 1973, erdhi Lufta Yom Kippur kur Egjipti dhe Siria në mënyrë jo të suksesshme pushtuan Izraelin. Ishte ky justifikim të cilët arabët e përdorën masivisht për të krijuar inflacion në çmimin e naftës, ndërprerje të prodhimit, dhe shpalljes së embargos së naftës kundër USA për të mbështetur Izraelin. Përsëri ekonomia botërore u hodh në valën e dhimbjes dhe trazirave. Në Britani, kishte tre ditë pune në javë për të ruajtur rezervën me lëndë djegëse dhe me miliona njerëz humbën punët e tyre dhe mjetet e jetesës në gjithë botën. Vendet e varfra të Botës së Tretë po shkretoheshin, duke u hapur për fazën tjetër të strategjisë – borxhin e papagueshëm. Arkitekti i Luftës Yom Kippur ishte Këshilltari për Sigurinë Kombëtare dhe Sekretari i Shtetit i USA, Henri Kisinger. “Diplomacia e sovajkës” për të cilën ai u bë i mirënjohur dhe shumë i nderuar është, në fakt, një politikë e keqprezantimit të pozicionimit të secilit krah ndaj të tjerëve, duke e bërë kështu luftën të pashmangshme. Kjo ishte ajo që bëri Kisinger nëpërmjet ambasadorit të Izraelit në Uashington, Smika Dinitz (Simcha Dinitz) dhe kontakteve të tij diplomatike në Egjipt dhe Siri. Vëreni luftërat dhe terrorin për të cilat Kisinger ka qenë përgjegjës dhe më pas kujtoni këtë gjë: në po të njëjtin vit, 1973, Kisinger u shpërblye me Çmimin Nobël për Paqen! Nuk ka asgjë më të mirë se sa Çmimi Nobel për Paqen për të fshehur atë çfarë me të vërtetë po ndodhte. Vëreni disa nga marrësit e tjerë dhe kohën respektive. Si fitohet Çmimi Nobël? Duke filluar një luftë në mënyrë sekrete dhe më pas duke marrë atributin për ta ndaluar atë. Sa e përshtatshme që Alfred Bernhard Nobël, prej të cilit është vendosur emri i çmimit të paqes, e vuri pasurinë e tij nga zbulimi i dinamitit dhe prodhimi i eksplozivit!

Grupi Bilderberg kishte siguruar rritjet të mëdha në çmimin e naftës dhe kjo është arritur kaq mirë sa manipulatorët kishin gati dikë për të fajësuar - vendet Arabe të prodhimit të naftës. Ky është një përbërës vital në çdo strategji të Elitës. Të bësh që ngjarjet të ndodhin, por të gjesh dikë tjetër për ta fajësuar për atë gjë, kështu që ju, “pala e pafajshme”, mund të ecni përpara me një “zgjidhje” për problemet të cilat ju i keni krijuar në mënyrë të mbuluar. E gjitha kjo ka kohë që është planifikuar. Shikoni sekuencën e rrjedhës së ngjarjeve: midis viteve 1972 dhe 1973 përpara Luftës Yom Kippur, kompanitë ndërkombëtare të naftës në USA, si Exxon e Rokfelerëve, kanë ndërprerë furnizimet e brendshme të naftës së papëerpunuar, duke ulur rezervat në nivele alarmuese në kohë për embargon e Naftës Arabe dhe ngritjen në qiell të çmimeve të cilat ata e dinin që ishin planifikuar kështu në fund të viteve 1973. Kompanive të naftës ju dha një dorë e lirë për të vepruar në këtë mënyrë nga Nikson, me këshillë të ndihmësve të tij, të cilët përfshinin edhe Henri Kisinger dhe Xhorxh Shults. Në shkurt të vitit 1973, Kisinger, Shults dhe Xhon Eriçmen (John Ehrichman) (i cili ishte implikuar në Uatërgate - Ëatergate) u caktuan nga Nikson si një “fuqi treshe” dhe kontrolluan efektivisht politikën energjetike të USA. Tre muaj më vonë u realizua mbledhja e Bilderbergëve e cila ra dakord për rritje të çmimit të naftës me 400%. Pesë muaj pas kësaj erdhi Lufta Yom Kippur dhe rritja e çmimit dhe embargoja e naftës në USA. Me furnizime të brendshme kaq të ulëta, ekonomia e USA u shkatërrua. Të gjitha këto ngjarje përputheshin përsosmërisht.

Nuk duhet të nënvlerësojmë rolin e Britanisë në këtë histori. Burime diplomatike përmendur në Një shekull Lufte tregonin se Britanikët dhe Kisinger punonin dorë pas dore në projekte të pafundme mbuluese për të manipuluar ngjarje në shtete të tjera sovrane. “Britanikët, ashtu si e dini edhe ju, janë shumë të zgjuar” tregojnë këto burime. “Ata ishin të gatshëm të linin Amerikanët të bënin punë publike të pista dhe të merrnin fajin përsipër, ndërkohë që ata punonin në mënyrë shumë të efektshme në një nivel shumë më diskret… (nëpërmjet)… Shtëpisë Çatham - Chatham…” Dhe shikoni se çfarë vetë Kisinger tha në një fjalim në Institutin Mbretëror të Çështjeve Ndërkombëtare në Shtëpinë Çatham në 10 Maj të vitit 1982. Duke folur për marrëdhënien e veçantë Anglo-Amerikane, ai tha:

“Historia jonë diplomatike e pasluftës është shtruar me “marrëveshjet” dhe “mirëkuptimet” Anglo-Amerikane, shpesh të paformalizuara kurrë edhe për çështje vendimtare…Britanikët ishin kaq të nevojshëm saqë ata u bënë pjesëmarrës në vendime të brendshme Amerikane në një shkallë që ka mundësi të mos jetë praktikuar kurrë më parë midis kombeve sovrane. Në periudhën time në detyrë, Britanikët luajtën një rol themelor në disa nga negociatat Amerikane dypalëshe … Në mishërimin tim të Shtëpisë së Bardhë, më pas…, Unë mbajta Zyrën e Jashtme Britanike më mirë të informuar dhe më ngushtë të angazhuar në krahasim me Departamentin Amerikan të Shtetit.

“Në negociatat e mia rreth Rodezisë, unë punova mbi një draft Britanik me gërmëzim Britanik edhe kur unë jo plotësisht e kuptoja dallimin midis një shkrese punuese dhe një dokumenti të aprovuar të Kabinetit. Praktika e bashkëpunimeve vazhdon të lulëzojë edhe sot e kësaj dite …”

Sekretarët e Jashtëm Britanikë, të përfshirë në negociatat për të nxjerrë Mbretërinë e Bashkuar nga Rodezia ishin Deivid Ouen (David Oëen), atëherë i Partisë së Punës dhe anëtar i Komisionit Tripalësh një vit pasi iu largua detyrës, dhe… Lord Karington, tani kryetar i Grupit Bilderberg, një Tripalësh dhe anëtar bordi themelues i kompanisë së mikut të tij të ngushtë, Të Asociuarit Kisinger - Kissinger Associates. Një tjetër pasojë që vlen të përmendet është se rritja në çmimin e naftës papritur e bëri atë financiarisht shumë të vlefshëm për të shfrytëzuar rezervat e naftës së Mbretërisë së Bashkuar në Detin e Veriut nga BP, Royal Dutch Shell, dhe të tjera. Në Janar të vitit 1974, kukulla kundërshtare e Kisinger, Shahu i Iranit, kërkoi dhe arriti një tjetër rritje me 100% në çmimin e naftës nga Organizata e Vendeve Eksportuese të Naftës (OPEC). Ngritja me 400% e vendosur nga Grupi Bilderberg u arrit.

... (vazhdon)

nga **Rifat** Wed Feb 01, 2012 5:30 pm

Mashtrimi i borxhit

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 515UZT0wFpL._SL500_AA300_

Borxhi i Botës së Tretë

Atëherë çfarë përfituan bankierët e Elitës dhe kompanitë e naftës nga shoku në çmimet e naftës? Para, pushtet dhe varësi prodhuese për vargun e madh të njerëzimit. Rënia ekonomike i lejoi bankat të akumulonin edhe më shumë toka, biznese, njerëz dhe kontroll dhe kompanitë e tyre të naftës lulëzuan. Në vitin 1974, Exxon i zotëruar Rokfelerët zëvendësoi General Motors, një nga korporatat më të mëdha Amerikane. Por motivacioni real shkoi shumë më tej se kaq. Pjesë e marrëveshjes mbrapa skenave me prodhuesit e naftës Arabe ishte se një përqindje e lartë e biliona dollarëve që Arabët ishin duke marrë si burime të ardhurash ekstra do të investoheshin ne bankat Botërore të Elitës. Marrësit kryesorë ishin Chase Manhattan, Citibank, prodhuesit Hanover Trust, Bank of America, Barclays, Lloyds dhe Midland. Atëherë ata filluan “të investonin” këto të ardhura gjigande në vendet e varfra të botës në Azi, Afrikë dhe Amerikën Jugore, të cilët ishin të detyruar të merrnin hua për të ndaluar urinë menjëherë në zgjimin e shokut të çmimit të naftës. Prodhuesit Hanover Trust të Nju Jorkut – të kontrolluar nga Rothsçajlld, e shtruan rrugën drejt kësaj. Miliona burra, gra dhe fëmijë vuajtën dhe vdiqën nga ky depresion i krijuar egërsisht.

Këto hua të cilat shkaktuan krizën e borxheve të viteve 70, 80 dhe 90 ishin strategjia e punës së riciklimit naftë-dollar të Grupit Bilderberg. Marrëveshja me Arabët ishte se nafta mund të blihej vetëm me dollarë dhe kjo krijoi një tjetër vrasje për zotëruesit e dollarëve dhe Eurodollarëve në USA dhe Londër. Kisinger siguroi që Arabët Sauditë të ishin të supervizuar mirë. Deivid Malford (David Mulford), kreu i operacioneve Londineze të eurodollarit të Ëhite Ëeld & Company, u bë drejtor dhe këshilltar i lartë i investimeve për Agjencinë Monetare të Arabisë Saudite, banka qendrore e vendit. Në vitin 1974, 70% e përfitimeve të OPEC u investuan në aksione, obligacione dhe toka përtej detit. Gjashtëdhjetë përqind e kësaj (57 bilionë dollarë) shkuan drejt institucioneve financiare me bazë në Nju Jork dhe Londër, të gjitha brenda një viti.

Por edhe këto shuma të jashtëzakonshme nuk ishin asgjë në krahasim me shifrat që bankat marrëse ishin aktualisht duke u dhënë hua Botës së Tretë. Bankat ishin të lejuara të “krijonin” para të reja (kredi jo-ekzistuese) disa herë në shtesë të pasurisë që ata kishin depozituar në kasafortat e tyre dhe në ekranet e tyre të kompjuterit. Nëse ata do të jepnin hua vetëm dhjetë herë paratë që merrnin nga Arabët në një vit, 1974, ata mund të kenë dhënë hua (dhe ngarkuar interes mbi) një shumë prej 570 bilionë dollarësh. Por falë një skeme (mashtruese) bankare të quajtur huadhënie e rezervave të pjesshme, ata mund të jepnin hua 26 herë fondet që kishin në depozitë, dhe në disa raste, 66 herë! Ky është “borxhi” që ka shkaktuar këtë krizë varfërie të pallogaritur, dhe vdekje, në atë të cilën ne e quajmë Bota e Tretë. Është një kredi, që në të vërtetë, nuk ekziston. Një fakt i tretë i jetës në Planetin Tokë:

I ashtuquajturi borxhi i botës së tretë i cili është duke kryqëzuar një numër të madh të vëllezërve tanë njerëzorë nëpër Afrikë, Azi dhe Amerikën Latine, duke shkaktuar mjerim për të cilin nuk mund të gjesh fjalë që ta përshkruash, është borxhi mbi paratë të cilat asnjëherë nuk kanë ekzistuar, nuk ekzistojnë dhe nuk do të ekzistojnë!

Bankat dërguan përfaqësues në turmat e njerëzve në Botën e Tretë, duke ju dhënë hua para si konfeti dhe duke kërkuar në veçanti politikanë të korruptuar dhe të paaftë, të cilët ata e dinin se do t’i çonin dëm këto hua. Përse ata do ta bënin këtë? Sepse ajo ishte toka dhe burimet natyrore të këtyre vendeve pas të cilave është vënë Elita dhe të cilat vazhdojnë të jenë edhe sot. Ata dëshironin që këto vende të mospërmbushnin detyrimin e borxhit të tyre, kjo ishte ideja. Plani ishte që atyre t’u ofrohej falje e detyrimit të borxhit në këmbim të fitimit përgjithmonë të të drejtave mbi burimet natyrore të këtyre vendeve. Kjo po ndodh edhe sot dhe ata liderë të cilët refuzuan janë zhvendosur drejt “revolucioneve njerëzore” ose vrasjeve. Paratë jo-ekzistente iu dhanë hua Botës së Tretë me një normë interesi fleksibël. Nëse normat e interesit botëror do të rriteshin, rripagimi do të rritej. Kështu, jepini atyre para hua kur normat e interesit janë relativisht të ulëta, dhe më pas goditini ata me thumbin e përvëluar.

Hyrja e Pol Volker, Margaret Theçër dhe Ronald Regan ekzaktësisht në kohën e duhur në vitet 1980 për të lançuar çmendurinë e quajtur monetarizëm, e çoi normën e interesit, dhe kështu borxhin e Botës së Tretë, në tavan. Kjo politikë, e vendosur nga Komisioni Bankar Ndërkombëtar i Elitës në Gjenevë, e cila u shtri nëpër botë nga Londra në Uashington në vitin 1980, filloi me emërimin e Presidentit Karter i Paul A. Volker si kreu i Bordit të Rezervave Federale. E drejta e Presidentit për të emëruar kreun e “Fed” është një tjetër manovër e vogël për të “tallur” njerëzit se Rezerva Federale është pjesë e qeverisë. Karter iu kërkua të emëronte Volker si kukulla e Deivid Rokfeler. Regan tha gjatë fushatës së tij zgjedhore se ai do ta zëvendësonte Volker. Regan u zgjodh, por Volker qëndroi në detyrë. Volker është anëtar i rangut të lartë të CFR, Komisionit Tripalësh dhe Grupit Bilderberg. Po kështu është edhe pasardhësi i tij, Alen Grinspen (Alan Greenspan). E kuptoni skemën? Monetarizmi, shoku i çmimit të naftës, Lufta Yom Kippur dhe borxhi i Botës së Tretë janë të gjitha të ndërlidhura dhe pjesë e një politike të koordinuar Elitare për të marrë në zotërim planetin në emër të Kujdestarëve të Burgut.

Nëpër botë, në vitet 1980, rregullimi i tregjeve të aksioneve, bankave dhe qendrave financiare po shkrihej në emër të “lirisë”. Kontrolli i Elitës mbi sistemin financiar botëror arriti kulme të reja. Kompani të cilat i kishin shërbyer komunitetit për qindra vite me radhë dhe ofruar punësim të ndjeshëm për mijëra vetë, u morën në dorëzim nga paratë e marra hua me anë të manipulimit të ndarjes së çmimit dhe më pas marrjes së pasurive dhe shkatërrimit. Ne dëgjuam urtësinë e re të “Ju nuk mund të krijoni bum në treg” dhe “Çliroji njerëzit”. Ata harruan të shtojnë “… dhe t’i dorëzojmë ato karteleve të Elitës”. Në Shtetet e Bashkuara, Ronald Regan i hoqi rregullat për sistemin e kursimeve dhe huave nëpërmjet Aktit Gjerman Garn-St të vitit 1982. Kjo i hapi dyert për fondet e këtyre bizneseve për t’u grabitur nga CIA, Mafia dhe krimi i organizuar. Një prej tyre, Banka Silverado e Kursimeve dhe e Kredive, ishte operacion i CIA. Ajo falimentoi në motivin e biliona dollarëve të cilat taksapaguesit Amerikanë duhet të zëvendësonin. Në bordin e Bankës Silverado të Kursimeve dhe Kredisë dhe një nga drejtorët e saj më të spikatur, ishte Neil Bush, djali i Xhorxh Bush (i cili ka qenë në krye të heqjes së rregullave).

Kjo ishte periudha e yuppie, njerëz të rinj të cilët mund të bënin qindra mijëra paund dhe më shumë në një javë duke gjetur çmimin e ardhshëm të artikujve të prodhuara në mënyrë të pashpresë për eksport nga Bota e Tretë e urisë. Efekti në Afrikë, Azi dhe në Amerikën Latine ishte përtej fjalëve. Më anë të çdo rritjeje të përqindjes në normat e interesit botëror, ripagesat dhe borxhet në vetvete, u ngjitën në qiell. E gjithë kjo dhe më shumë akoma, vazhdon edhe në ditët e sotme. Dhe ende, pavarësisht të gjitha këtyre vuajtjeve, politikat e normës së interesit të Elitës dhe të lolove së saj politike, nënkuptuan se në fund të çdo viti edhe më të pashpresë, këto vende detyroheshin më shumë se sa ata detyroheshin dymbëdhjetë muaj më përpara, po marrë as edhe një cent të vetëm më shumë. Ndërkohë, bankat Elitare si Citicorp, Chase Manhattan e Rokfeler/Rothsçajlld, dhe bankat kryesore Britanike po shënonin fitime rekord.

Përshtypja qe u la ishte se i gjithë ky borxh ishte rezultati i politikanëve budallenj dhe të korruptuar në këto vende. Po, ekzistojnë politikanë budallenj dhe të korruptuar të Botës së Tretë, ashtu siç ekzistojnë edhe në Dhomën e Përfaqësuesve dhe në Kongres, dhe Elita është e shpejtë për t’i zbuluar ata dhe shpesh për t’i promovuar në pozicione me pushtet. Por shumë politikanë në Botën e Tretë nuk janë as të korruptuar dhe as budallenj. Vështirësia e tyre, edhe njëherë, është se bankat, ndërkombëtarët, agjencitë e inteligjencës, media dhe qeveritë funksionojnë si një entitet i vetëm mbi bazën e një politike për të cilën është rënë dakord. Për shkak të ndarjes, shumica e njerëzve të përfshirë në këto organizata as nuk e kuptojnë se ky është rasti. Në gusht të vitit 1976, krerët e 85 vendeve të papërfshira (ato të cilat nuk ishin të përfshira me USA dhe USSR), u mblodhën në Kolombo të Sri Lanka për të diskutuar kornizën e krizës së borxhit. Deklarata e tyre e cila bëri thirrje për ristrukturimin e sistemit ekonomik global për të zhvendosur litarët e ndërtuar si ndihmë e vendeve në zhvillim ndaj botës së industrializuar. Ajo gjithashtu kërkonte një zgjidhje për krizën e borxhit e cila po fundoste këto vende në uri dhe sëmundje. Kombet e Bashkuara nuk bënë asgjë. Dhe udhëheqësit, të cilët firmosën dhe përkrahën Deklaratën e Kolombos, njëri pas tjetrit u larguan nga detyra. Frederik Uills (Frederick Ëills), një përfaqësues nga Guyana, ishte midis tyre. Ai i tregoi autorëve të Një shekull lufte:

“Lënda e parë e vetme e Botës së Tretë, e cila pati sukses në arenën ekonomike ishte nafta, por rezervat e mëdha të naftës ishin përqendruar në Lindjen e Mesme, dhe manipulimet e ndër-Arabëve dhe konfliktet mes Arabisë dhe Izraelit, së bashku me ngulitjen e dëshirës për projekte të cilësive të larta do të thoshte se rezervat e naftës së Botës së Tretë nuk mund të përdoreshin si faktorë në zhvillimin e Botës së Tretë. Një nga një shtetet e Botës së Tretë u shtrëngua nga inflacioni dhe uria, nga kushtet e ulëta të jetesës dhe vdekje të larta të fëmijëve. Rendi i Vjetër i Canning, Castlereagh, Pitt dhe Dizraeli vazhduan të ekzistonin.”

Vëreni një tjetër arsye për këto politika. Zgjedhja e Botës së Tretë, jo njerëz të bardhë. Eugjenikë. Castlereagh përmendi se aty ishte një Ministër i Jashtëm Britanik i shekullit të nëntëmbëdhjetë i cili i dorëzoi Europën bankierëve të Rendit të Ri Botëror, veçanërisht Shtëpisë së Rothsçajlldit, në Kongresin e Vjenës në vitin 1815. Një student i devotshëm i këtyre metodave të këtij burri ishte… Henri Kisinger. Ishte Kisinger ai i cili u bëri shantazh dhe kërcënoi shtete të tjera të zhvilluara duke injoruar apelet e bëra nga Bota e Tretë dhe ishte po ai, i cili vuri në lëvizje ngjarjet të cilat do të hiqnin këta udhëheqës, midis tyre Indira Gandhi në Indi. Kjo u krye, ashtu si dhe në disa raste të tjera, duke dërguar në FMN për të forcuar politika të kësaj ashpërsie faktin se udhëheqësi do të fajësohej dhe dëbohej. Që nga ky moment, ai ka krijuar “konsultimin” e tij të quajtur Të Asociuarit Kissinger, anëtarët e bordit të të cilit ishin Kisinger, Lord Karington, Lord Roll I Ipsden dhe Robert O. Anderson i Atlantic Richfield. Të gjithë përveç Karington morën pjesë në mbledhjen e Grupit Bilderberg në Suedi në të cilën u ra dakord për rritjen e çmimit të naftës me 400%. Ristrukturimi i borxhit të FMN u bë fjala gumëzhitëse për rritjen e borxhit pa marrë hua asnjë dollar tjetër. Si rezultat, popujt e Botës së Tretë vazhdonin të vuanin dhe të gjitha Ndihmat e Jetës në botë nuk do ta ndryshonin atë derisa ne të adresojmë çështjen – shfrytëzimi i Elitës me qëllimin për të zotëruar të gjithë planetin dhe gjithçka tjetër mbi të, dhe mënyra sipas të cilës popujt e Botës së Tretë janë programuar për të pritur dhe krijuar atë realitet.

Evenimente bamirësie si Ndihma e Jetës, Ndihma e Grupeve dhe Lehtësimi Komik janë të mrekullueshme në atë që ata ndihmojnë për të nxjerrë në pah telashet e shteteve në zhvillim. Por ne kemi nevojë për të adresuar çështjen, në mënyrë që këto bamirësi të mos jenë më të nevojshme. Bamirësitë janë simboli i një çekuilibri global. Ato ekzistojnë vetëm në saje të këtij çekuilibri. Nuk janë dhuratat e bamirësisë për të cilat Bota e Tretë ka nevojë në mënyrë prioritare, por është shpërbërja e sistemit në të cilin pjesa tjetër e botës jeton mbrapa kurrizit të tyre dhe duke i marrë atyre edhe pikën e fundit me vërshime të reja të fondeve dhe burimeve drejt vendeve të industrializuara (lexo bankat) çdo vit. Dhurata më e madhe të cilën ne mund t’iu japim këtyre njerëzve është një vizion i ri i asaj që ata mund të arrijnë dhe asaj çfarë jeta e tyre mund të jetë nëse ata janë të vendosur për ta rrëmbyer atë dhe për të krijuar atë realitet. Nëse ju jeni lindur në një varfri të paimagjinueshme dhe dëshpërim dhe në një situatë të pa shpresë në dukje, ju, si çdokush tjetër, duhet të besoni se jeta gjithmonë do të jetë kështu. Një luftë ditë pas dite, thjesht dhe vetëm për të mbijetuar. Kjo intrigë mund të krijojë dhe të vazhdojë të tërheqë atë realitet. Të thyesh spiralen e dëshpërimit është jetike për regimen e një realiteti tjetër dhe pozitiv. Ekzistojnë shumë mënyra për të arritur këtë, por dhënia e besimit njerëzve, në vetë potencialin e tyre dhe në mënyrën se si ata mund të ndryshojnë jetët e tyre për më mirë, qëndron në zemër të çdo zgjidhjeje.

Grabitja e planetit

Në ditët e sotme ne vazhdojmë të shohim fazën tjetër të strategjisë së borxhit në Elitë/Botën e Tretë: të falësh ose ristrukturosh borxhin në shkëmbim të tokës dhe burimeve. Lëvizja mjedisore po luan një rol, kryesisht të panjohur, në këtë çështje. Një nga iniciativat e mbështetura nga shumë njerëz në lëvizjen mjedisore është e njohur si “borxhi për kapitalin”. Nën këtë propozim, borxhi ndërkombëtar i vendeve të Botës së Tretë është falur në shkëmbim te marrjes së tokave të vendeve të shkreta dhe tokave ‘mjedisore të ndjeshme’. Kjo është promovuar si një sistem i cili fiton nga të dyja mënyrat.

Borxhet e vendeve të varfra u zvogëluan dhe këto vende të shkreta dhe toka të tjera u mbrojtën. Fatkeqësisht, lëvizja e gjelbërt në përgjithësi ka të dhëna shumë të dobëta për të parë përtej perdes së tymit të ndërtuar nga turma e Rendit të Ri Botëror. Së pari, skema nuk do ta zvogëlonte borxhin; ajo do të ndryshonte natyrën e tij dhe do të vidhte tokat e këtyre vendeve. Dhe së dyti, kush qëndron mbrapa kësaj ideje? Zonja dhe zotërinj lë të përgatitemi për të dëgjuar se ishte … Deivid Rokfeler dhe Baroni Edmond de Rothsçajlld! Një shembull i kësaj ishte diçka e quajtur Banka Botërore e Ruajtjes (BRB ose ËCB), e cila mesa duket ishte iniciuar në Konferencën e Katërt Botërore të Vendeve të Shkreta, e mbajtur në 13 Shtator të vitit 1987 në Denver, Kolorado, dhe që vazhdoi edhe katër ditët në vijim në të njohurin Instituti Aspen për Studimet Njerëzore.

Xheims Beikër, Sekretari i Thesarit të USA, dhe për një kohë të gjatë mik i Georg Bush, mbajti një fjalim në mbështetje të Bankës Botërore të Ruajtjes. Pritësi zyrtar i Konferencës Botërore të Vendeve të Shkretuara ishte Xhorxh Ë. Hant, llogaritar dhe konsulent investimesh, i cili kishte bërë disa shkrime rreth “teorive” të konspiracionit botëror. Kjo e ndihmoi atë të kuptonte më shumë se çfarë po ndodhte përpara syve të disa mjedisorëve të sinqertë të cilët nuk kishin asnjë ide se si ata ishin manipuluar. Një intervistë e Xhorxh Hant u shfaq në revistën Moneychanger në Shtetet e Bashkuara. Në të, ai shpjegon se si Banka Botërore e Ruajtjes u krijua si një bankë qendrore botërore për të krijuar edhe më shumë borxhe në Botën e Tretë dhe për të vjedhur tokat e të varfërve ndërkohë që triumfon suksesin e saj në zvogëlimin e borxhit dhe “ruajtjen e mjedisit”. Ai tha:

“…bankieri Baron Edmond de Rothsçajlld ishte në takim për gjashtë ditë. Edmond de Rothsçajlld ishte duke drejtuar personalisht çështjen monetare dhe krijimin e kësaj Banke Ruajtëse Botërore, në kompaninë e I. Michael Sëeatman i Bankës Royal të Kanadasë. Këto të dyja ishin si binjakët siamezë, dhe kjo është përse unë shprehem se dukej se ata po drejtonin anën e parave të kësaj konference dhe do të shtoja se konferenca ishte kryesisht për të marrë para. Gjithashtu, Deivid Rokfeler (i Bankës Chase Manhattan) ishte aty dhe mbajti një fjalim të Dielën…”

Skema ishte të transferohej borxhi nga vendet e Botës së Tretë në drejtim të Bankës Botërore për Ruajtjen dhe në këmbim, këto vende do t’i jepnin tokë BRB (ËCB). Nëse BRB do të prishej ose do të hynte në vështirësi të ripagimit të këtyre borxheve, atëherë ajo do t’i detyrohej bankierëve globalë me asetet e saj, dhe ata do të ishin të lirë të sekuestronin tokat e Botës së Tretë. Në mënyrë alternative, në rast të centralizimit mbledhës, do të mund të kishte një ‘marrje’ të BRB nga Kombet e Bashkuara, duke i dhënë në këtë mënyrë kontroll mbi këto toka Rendit të Ri Botëror. Siç një fakt i publikuar nga Sekretariati i Konferencës së Tokave të Shkretuara tregon:

“…planet për BRB propozojnë që ajo të veprojë si një ndërmjetëse midis disa prej vendeve në zhvillim dhe bankave private ose shumanëshe për të transferuar një borxh të caktuar tek BRB, në këtë mënyrë, duke zëvendësuar një ‘borxh dyshues’ ekzistues në librat e bankës me një kredi të re tek BRB. Në këmbim të çlirimit nga detyrimi i borxhit, vendi debitor duhet t’i transferojë BRB asete të burimeve natyrore të ‘një vlere të barabartë’.”

Problem-reagim-zgjidhje. Nëse kjo do të pranohej, atëherë si pasojë Bankës Botërore të Ruajtjes do t’i jepej kontrolli i 30% të sipërfaqes së pronave të Tokës vetëm me anë të këtij mjeti, pa llogaritur fare të gjithë pjesën tjetër të cilën e zotëron Elita. Kur Xhorxh Hant i paraqiti një protestë të shkruar Deivid Rokfeler nëpërmjet truprojës “së burrit të madh”, Hant thotë se mori një lajmërim nga zyra e Rokfeler në të cilin shkruhej: “Do të ishte më mirë që unë të qëndroja jashtë interesave të partive politike, përndryshe do të pendohesha.”

Kini parasysh gjithashtu se ndërkohë që manipuluesit janë shumë të gëzuar që kreditë nga vendet e tjera, në fakt, të harrohen, - “të mbeten Brenda vendit” për projekte ambientaliste – kreditë nga bankat Elitare nuk do të harrohen. Ato do të transferohen nga Vendet e Botës së Tretë (“borxhe dyshuese”) në Bankën Botërore të Ruajtjes, e cila do të garantojë ripagesat në para ose tokë nga Bota e Tretë. Një tjetër personazh i mirënjohur në këtë konferencë e cila inicioi BRB ishte Kryeministri Demokrato Social i Norvegjisë, Gro Harlem Brundtland. Kjo ishte e përshtatshme sepse ajo rekomandoi një organizatë si BRB në Raportin e Kombeve të Bashkuara të sponsorizuar nga Brundtland, mbi mjedisin, të quajtur “E Ardhmja Jonë e Përbashkët”. Kjo u hartua në bashkëpunim me të asociuarit “e gjelbërt” të Deivid Rokfeler, Moris Strong (Maurice Strong) (Comm 300) dhe Xhim Mekneil (Jim MacNeill), dy udhëheqës të ndritur në Komisionin e Kombeve të Bashkuara mbi Mjedisin dhe Zhvillimin dhe në Samitin e Tokës të mbajtur në Brazil ne vitin 1992. Po të njëjtat emra, e njëjta agjendë; dhe pa pushim kështu vazhdon. Nëse nuk do të ishte kaq tragjike, do të kishte qenë qesharake. Në fakt, një pjesë e saj në një farë mënyre është. Në artikullin Moneychanger, Xhorxh Hant raportoi kontributin ndaj debatit ambientalist të bërë nga Baron dë Rothsçajlld:

“Ai theksoi se novacioni është çelësi për problemin e ndotjes. Në na nevojitet rritje dhe zhvillim. Për shembull, ne kemi problemin e CO2. [Baron de Rothsçajlld] propozoi se ne krijojmë makineri të mëdha për shterimin e akujve të lëngshëm të cilat do të thithin CO2 nga atmosfera, dhe më pas të marrin akullin të cilën ne e krijuam në kësulën polare të akullit për ta ruajtur atë nga shkrirja.”

Intervistuesi i Moneychanger: “Oh, kjo nuk ndodh.”

“Jo, nuk po tallem. I thashë vetes, ky djalë paska luajtur mendsh ose…

(Intervistuesi i Moneychanger plasi në të qeshura të pakontrollueshme)

“… ose ai është thjesht duke u tallur me ne. A nuk është kjo diçka? Dhe meqë ra fjala unë e kam të gjithë fjalimin e konferencës të regjistruar .”

Unë u përpoqa të hulumtoj mbi Bankën Botërore të Ruajtjes në vitin 1995 por asnjë nuk dukej të kishte dëgjuar rreth saj. Kam telefonuar Miq të Tokës, Hapësirës së Gjelbër, dhe Departamentin e Mjedisit të Qeverisë Britanike, dhe ata të gjithë kruanin kokat. U përpoqa të kontaktoja me Agjencinë Ambientaliste të Kombeve të Bashkuara dhe fillimisht dëgjonin emrin përpara se të ktheheshin në telefon për të thënë se ata, gjithashtu, asnjëherë nuk kishin dëgjuar kuurë rreth saj. Ndoshta asnjëherë nuk filloi së vepruari ose ndoshta vepron në qetësi jashtë syve publikë, se di. Shpresoj se është rasti i parë. Nëse ju e dini se çfarë i ndodhi BRB, ju lutem ma bëni edhe mua të ditur.

“Thumbi” i fuqisë bërthamore

Një ndër efektet e shokut të çmimit të naftës të cilin kartelet e naftës së Elitës duhej të mbulonin ishte lëvizja drejt fuqisë bërthamore. Unë kam shumë rezervime rreth fuqisë bërthamore dhe ndjej se është thjesht një fazë e mesme përpara se ne të kuptojmë se është e mundur që të kontrollohen energjitë natyrore të Planetit Tokë për të na dhënë ne të gjithëve sigurinë, mungesën e ndotjes, ngrohtësinë dhe pushtetin që na nevojitet. Ajo që është e qartë, sidoqoftë, është se ka pasur një fushatë të mirëorganizuar nga kartelet e naftës për të zhvlerësuar dhe shkatërruar fuqinë bërthamore si një alternativë e besueshme për naftën. Ajo që vijon më pas do të sigurojë më shumë arsye për reflektim nga lëvizja ambientaliste, dhe t’ju japë një tjetër shembull se si rrjeti i bankave/bizneseve të naftës/interesave politike punojnë së bashku për të mashtruar dhe për të përdorur njerëzit me qëllime të sinqerta.

Në dhjetor të vitit 1971, MekXhorxh Bandi (McGeorge Bundy) (CFR, TC, Bil) kreu i Fondacionit Ford, arrit lëvrimin e 4 milionë dollarë fonde për një studim të quajtur Një kohë për të zgjedhur: E Ardhmja Energjetike e Amerikës. Kjo gjë pati raportin e saj në vitin 1974, përmes debatit të energjisë të stimuluar nga mashtrimi i çmimit të naftës së Henri Kisinger. Band ishte dekani i mëparshëm i Kisinger në Universitetin e Harvardit dhe shefi i tij për një kohë të shkurtër në kohën kur Kisinger ishte konsulent i Këshillit të Sigurimit Kombëtar të Xhon F. Kenedi. Raporti i Fondacionit Ford e vinte theksin në burime energjetike “alternative” si fuqia e erës dhe fuqia diellore dhe largimin e fuqisë bërthamore. Karteli i naftës është shumë i lumtur me “alternativat” e gjelbërta tradicionale sepse ata nuk kishin besueshmërinë e duhur për të zëvendësuar naftën. Sidoqoftë, ato frikësuan alternativat e tjera si fuqia bërthamore dhe veçanërisht, teknologjinë e energjisë së lirë e cila përdor fushat energjetike të Tokës. Kjo është arsyeja se përse kjo e fundit ka qenë “shtypur” vazhdimisht.

Zgjerimi i fuqisë bërthamore ishte një tjetër arsye për axhendën ambientaliste e cila kishte qenë e stimuluar në të njëjtën periudhë nga Klubi i Romës dhe nga fronte të tjera Elitare. Përsëri këtu ndeshemi me një tjetër naftëtar në të mirënjohurën mbledhje të Grupit Bilderberg, e cila vendosi shokun e çmimit të naftës, Robert O. Anderson, zotërues i Kompanisë së Naftës Atlantik Richfield dhe anëtar bordi i të Asociuarve Kisinger. Ai kanalizoi shuma të mëdha nëpërmjet Fondacionit të tij Atlantic Richfield drejt organizatave kundërshtare të energjinë bërthamore. Njëra ishte për t’u bërë drejtuese e frontit në lëvizjen ambientaliste. Miqtë e Tokës. Ajo u themelua me ndihmën e një granti prej 200,000 dollarësh nga Anderson. Ai gjithashtu u ofroi donacione fushatave të Miqve të Tokës kundër programit nuklear gjerman në mes dhe fund të viteve shtatëdhjetë nga njerëz si lideri i FoE, Holger Strohm. Ford dhe Fondacionet e Bamirësisë të kontrolluara nga CFR/Rokfeler derdhën miliona në fushatat ambientaliste dhe grupet e presionit, ashtu si bëri edhe Fondet e Vëllezërve Rokfeler, Fondacioni Rokfeler, Fondi i Familjes Rokfeler dhe Fondacionin Mellon (Nafta e Gjirit) i lidhur me Rokfeler.

Drejtori i Miqve Francezë të Tokës, Brice LaLonde, ishte partner në zyrën ligjore të Rokfeler, Vëllezërit Coudert, në Paris. LaLonde u emërua Ministër i Mjedisit në vitin 1989 nga Freemason, François Mitterand (Comm 300). Robert O. Anderson, njeriu i naftës multimilioner, ishte kryetar i vetë krijimit të tij, Institutit Aspen për Studime Njerëzore. Ku u mbajt më shumë Konferenca e Vendeve të Shkretuara të cilët diskutuan mbi Bankën Botërore të Ruajtjes? … në Institutin Aspen. Andersoni e përdori Aspen si një pjesë e strategjisë së pushtetit të tij anti-bërthamor dhe për të nxjerrë në pah mjedisin si një problem global në nevojë të një zgjidhjeje – botërore – të centralizuar. Aspen pjesërisht është financuar nga Fondet e Vëllezërve Rokfeler. Disa nga administruesit e besuar të Institutit Aspen ishin Robert McNamara (CFR, TC, Bil dhe President i Bankës Botërore), Riçard Gardner (Riçard Gardner) (CFR, TC, Bil, Comm 300), Lordi Bullok (Lord Bullock) i Universitetit të Oksford, Rasëll Patërson (Rusell Paterson) i Vëllezërve Lehman, Kuhn, Loeb Inc., dhe ekzekutivë të naftës të Exxon, Gulf dhe Mobil. Anderson emëroi Xhozef Sleitër (Jozef Slater) nga Fondacioni Ford si President të Aspen. Këtu patëm një ndërthurje të ngushtë dhe një grupim të rehatshëm të pro-naftës, manipulatorëve të Rendit të Ri Botëror. Sigurisht që nuk do të ketë asnjë ambientalist në kompani të këtij lloji!

Por prisni pak, kush është këtu? Këtu është Moris Strong (Maurice Strong) i emëruar në Bordin e Institutit Aspen. Nuk ka mundësi që të jetë Moris Strong të cilin unë e kam përmendur më përpara si mikun e Deivid Rokfeler, apo jo? Po ai Moris Strong i cili ka qenë kreu i parë i Agjencisë Ambientaliste të Kombeve të Bashkuar dhe “Zotëria i Gjelbër” i vitit 1992 në Samitin e Tokës në Rio? Pa dyshim që mundet të jetë ai. Duke ditur se ky “ambientalist” është një naftëtar kanadez, ai do të kishte shumë të përbashkëta me miqtë e tij drejtorë.
Aspen financoi një rrjet ndërkombëtar të lidhur me Kombet e Bashkuara të quajtur Instituti Ndërkombëtar për Mjedisin dhe Zhvillimin dhe në bordin e tij ishin Anderson, Strong, MekNamara dhe Roi (Lord) Xhenkins, nga Britania, ministri i kabinetit i Partisë Laburiste, themeluesi i Partisë Social Demokrate, kreu i Komisionit Europian, një Bilderberg, anëtar i Komisionit Tripalësh dhe president i Institutit Mbretëror të Marrëdhënieve Ndërkombëtare. Strategjia e Andersonit ishte caktuar me kohë për të qenë gati për të sulmuar industrinë e fuqisë bërthamore në momentin kur besueshmëria e saj të ishte në kulmin e saj – periudha në vijim të kapërcimit në çmimet e naftës. Atlantic Richfield dhe Rokfelerët financuan lobin “e gjelbërt” anti-nuklear, duke përfshirë edhe Fondin Botëror të Vendeve të Shkreta, të kryesuar nga Princi Bernhard i Grupit Bilderberg, dhe më vonë nga Tripalëshi dhe i asociuari i Rokfeler, Xhon Loudon (John Loudon), një ekzekutiv i companies në të cilën Bernhard ishte aksioner mazhoritar, Royal Dutch Shell.

Sot ËËF, tani e quajtur Fondi Botëror për Natyrën kryesohet nga Princi Filip (Philip) (Bil), ambientalisti me një dashuri për të gjuajtur zogjtë lart në qiell. Nuk është vetëm Princi Filip, i cili mund të shihet me një armë tymosjeje nëpër duar. Kështu janë shumë nga ata të cilët i kanë dhënë formë debatit mjedisor dhe “zgjidhjeve” për borxhin e Botës së Tretë. Në të vërtetë është koha për ata persona në lëvizjen e gjelbërt të cilët në mënyrë të sinqertë kujdesen për planetin – shumicën – për t’u zgjuar dhe për të hedhur një vështrim në atë çka janë përfshirë. Është një dreq i një mashtrimi të sigurt i cili vazhdon.

Kërkuesja Dr. Kiti Litëll (Kitty Little), sugjeron një tjetër arsye për sulmin e Elitës mbi fuqinë bërthamore. Dr. Litëll punoi pranë Themelimit të Energjisë Atomike Britanike në Haruell (Harëell) midis viteve 1949 dhe 1958, dhe ajo ka qenë një nga kontribueset kryesore të kërkesave publike në komplekset e pushtetit nuklear në Uindskeil (Ëindscale) (Sellafield) dhe Hinkli Point (Hinkley Point). Kërkimet dhe kontaktet e saj për më shumë se 50 vjet e çuan atë drejt besimit se krahu Francez i Shtëpisë së Rothsçajlldëve po synon monopolizimin e uraniumit dhe teknologjisë së fuqisë bërthamore, së bashku me teknologjinë për ripërpunimin e karburantit të harxhuar. Dr. Litëll shprehet se ata po planifikonin të realizonin këtë monopol në kohën kur furnizimet e naftës dhe të gazit po uleshin ndjeshëm. Në arritje të kësaj, ata po përdorin çështjet ambientaliste dhe manovrat politike për të shkatërruar industrinë e qymyrgurit dhe për të ndaluar zhvillimin e fuqisë bërthamore dhe ripërpunimin nga qeveritë kombëtare. Ata dëshirojnë të grumbullojnë të drejtat për këto njohuri – tek ata vetë për kur bota të jetë duke shteruar nga energjia. Privatizimi i industrisë Britanike të elektricitetit ishte pjesë e kësaj strategjie për të kontrolluar furnizimet energjetike, tregon Dr. Litëll. Kush e privatizoi elektricitetin britanik dhe kush ndihmoi për të rrënuar industrinë e qymyrgurit? Lord Ueikhem (Lord Ëakeham). Për kë punoi ai pasi u largua nga qeveria? N.M. Rothsçajlld. Kush e këshilloi qeverinë për privatizimin e elektricitetit, qymyrgurit dhe gazit? N.M. Rothsçajlld. Kush këshilloi ndërkombëtarin Hanson në përpjekjet e tij për të siguruar Elektricitetin Lindor të privatizuar në Gusht të vitit 1995? N.M. Rothsçajlld. Spiuni i pretenduar i KGB Donald Meklin (Donald Maclean) ishte në fakt, duke furnizuar raporte gjeologjike tek Gai Rothsçajlld në Francë, duke detajuar se ku ishin vendosur burimet, përfshirë edhe uraniumin. Meklin kishte akses në këto raporte në punën e tij në Zyrën e Jashtme. Sipas Dr. Litëll, Rothsçajlld tani kontrollon 80% të furnizimeve botërore të uraniumit.

Dua të theksoj se unë nuk po sulmoj Miqtë e Tokës, Greenpeace apo lëvizjen mjedisore në përgjithësi. Ata kanë bërë disa punë të mira tek e fundit. Unë thjesht po tregoj se ata munden, dhe janë përdorur për të promovuar Rendin e Ri Botëror, kryesisht (megjithëse jo në çdo rast) pa dijeninë e tyre. Përsëri Elitat nuk janë as ‘pro’ dhe as ‘kundër’ lëvizjes ambientaliste. Ata do ta përdorin atë kur ajo të përshtatet me interesat e tyre dhe ta shkatërrojnë atë kur ajo të mos përparojë/punojë. Drejtori i fushatave të Miqve Britanikë të Tokës, Endrju Lis (Andreë Lees), një burrë të cilin e kam takuar dhe për të cilin kam shumë respekt, u gjet i vdekur në Madagaskar në Janar të vitit 1995 ku ai po xhironte vendin e minës rreth dy milion paundshe, një bashkim tregtar joint venture midis një filiali Rio Tinto Zinc (RTZ), ndërkombëtare me bazë në Londër, dhe qeverisë së Madagaskarit. Verdikti zyrtar i “atakut kardiak” tingëllon shumë i përshtatshëm dhe i rastësishëm për mua. Kur ambientalistët mund të mashtrohen në avancimin e axhendës së Rendit të Ri Botëror, ata mbështeten, urohen, dhe perked Helen nga koka. Kur ata sillen në mënyra të cilat kundërshtojnë planin e atyre që janë në pushtet, krejt tjetër qëndrim mbahet ndaj tyre. Kështu ndodh me të gjithë njerëzit dhe të gjitha fushat e subjektit.

Kur Kryeministri Pakistanez, Ali Buto, propozoi një zgjerim të programit të tij të fuqisë bërthamore, ai u vu nën një presion të tmerrshëm nga Henri Kisinger, në Gusht të vitit 1976, për të rrëzuar planin. Furnizime të fuqive të pavarura të çfarëdo lloji qofshin ato nuk janë të mira për kontrollin dhe ajo për të cilën Elita frikësohet më shumë se gjithçka tjetër është nëse dikush krijon një shembull të mirë të cilin të tjerët mund ta ndjekin. Ajo çfarë i ndodhi Buto (Bhutto) përshtatet gjithashtu edhe me pretendimet e Dr. Litëll rreth monopolit të teknologjive bërthamore. Sipas disa burimeve pakistaneze, Kisinger shprehet se derisa politika të ndryshohej ai do të “krijonte një shembull të tmerrshëm për Pakistanin.” Buto përsëri refuzoi dhe në vitin 1977 ai u rrëzua nga një goditje e befasueshme ushtarake e udhëhequr nga Gjenerali Zia Ul-Haq, i cili ndryshoi politikën Pakistaneze të pavarësisë nga Buto i USA quajtur Kisinger, forca mbrapa goditjes së befasishme, dhe duke konsideruar faktin se ai dinte shumë dhe ishte përgatitur për ta thënë atë që dinte, komuniteti botëror kontrollues “zgjati duart e tij” ndërkohë që Buto po ekzekutohej me varje. Nga qelia e tij e burgut, Buto shkruan:

“Dr. Henri Kisinger, Sekretari i Shtetit për Shtetet e Bashkuara, ka një mendje brilante. Ai më tregoi mua se nuk duhet ta fyej inteligjencën e Shteteve të Bashkuara duke thënë se Pakistanit i nevojitej impianti përpunues për nevojat e tij energjetike. Në kundërpërgjigje, i thashë atij se nuk do ta fyeja inteligjencën e Shteteve të Bashkuara duke diskutuar nevojat e Pakistanit për energjinë, por në të njëjtin kuadër, ai nuk duhet të fyejë sovranitetin dhe vetë respektin e Pakistanit duke, edhe thjesht, diskutuar impiantin. Mora vendimin me vdekje.”
Lista vazhdon të ngjitet. Madje edhe fushata kundër fuqisë bërthamore na çon në të njëjtat emra dhe axhenda. Dhe me që ra fjala, ishte kukulla – Elitare, Gjenerali Zia Ul-Hag, i cili u përdor për të shkrepur luftën në Afganistan.

Çfarë ndodh më pas?

Çfarë është ajo që ne mund të presim të bëjnë manipuluesit bankarë dhe biznesmenë këtej e tutje? Elita dëshiron prezantimin e bankës qendrore botërore e cila do të drejtonte planetin siç Rezervat Federale tani drejtojnë Amerikën. Të gjitha bankat dhe rrjedhja e parave do të kontrolloheshin nga një grusht njerëzish të cilët do të kontrollonin Bankën Qendrore Botërore. Ideja është për të përqendruar fuqi në qendrat rajonale, ashtu si dhe me Bankën Qendrore Evropiane, dhe më pas t’i bashkuar ato në një të vetme. Banka Botërore e tanishme dhe FMN do të absorboheshin në këtë diktaturë globale të centralizuar financiare globale. Në po të njëjtën mënyrë, monedha e propozuar europiane është një gur përpara i sigurt drejt monedhës botërore të planifikuar. Shpejtësia drejt këtij centralizimi do të pasohet nga presion në rritje për të lejuar Kombet e Bashkuara që të mbledhin taksat nëpërmjet tarifave të vendosura në të gjitha udhëtimet ajrore, tregtinë ndërkufitare apo mjete të tjera, për t’i dhënë asaj një lloj të ardhurash të pavarura të shteteve sovrane të cilave supozohet se ju shërben. Ajo atëherë, mund të financojë vetë perandorinë e saj dhe armatën botërore, e cila po krijohet nga shkrirja e NATO me forcat ‘paqeruajtëse’ të Kombeve të Bashkuara. Armata botërore është programuar për të siguruar që asnjë komb të mos mund të refuzojë t’i jepet diktatorëve globalë. Manipulimi është duke synuar të ndërthurë të gjitha ekonomitë dhe qeveritë në një sistem global, prej së cilit, edhe ata të cilët eventualisht e shohin se çfarë është duke noëhere, do ta kenë shumë të vështirë për t’u shkëputur. Ju duhet vetëm të lexoni gazetat dhe publikimet e Elitës për të parë se çfarë është në përgatitje e sipër. Në vitin 1984, Profesori Riçard N. Kuper (Richard N. Cooper) (CFR, TC) u shpreh në dokumentin propagandistik të Marrëdhënieve të Jashtme të CFR, për faktin se bota kërkonte një sistem monetar të ri, si vijon:

“…Unë do të sugjeroja një skemë alternative radikale për shekullin tjetër; krijimi i një monedhe të përbashkët për të gjitha demokracitë e industrializuara, me një politikë të përbashkët monetare dhe një Banke të Bashkuar të Çështjeve për të përcaktuar atë politikë bankare. …Pika kyçe është se kontrolli monetar – lëshimi i monedhës dhe kredisë rezervë – do të jetë në duart e Bankës së re dhe jo të çdo qeverie kombëtare. …Një monedhë e vetme do të ishte e mundur vetëm nëse do të kishte një politikë të vetme monetare, dhe një autoritet të vetëm për të emetuar monedhën dhe drejtuar politikën monetare. Si mund ta realizojnë shtetet e pavarura këtë? Atyre ju duhet të dorëzojnë përcaktimin e politikës monetare tek një organ mbikombëtar.”

Ky ka qenë plani lojë i Elitës Botërore për shekuj me radhë. Manovrat dhe fjalimet politike mund të vërehen çdo ditë. Shihni se çfarë presidenti Bill Klinton dhe krerët e tjerë të elitës së Grupit të të Shtatëve (kombeve të industrializuara), thanë në verën e vitit 1994. Nën kryetitullin “G7 kërkon një rend të ri – Kombet e Bashkuara dhe reformat financiare e nxisin këtë në mënyrë emergjente”, Guardian londineze raporton më 11 korrik sa vijon:

“Pushtetet industriale udhëheqëse të Perëndimit dje ndërmorën hapat e parë të tentativës drejt krijimit të një rendi ekonomik dhe politik të pas-Luftës së Ftohtë, duke bërë thirrje për një pamje të freskët në institucionet financiare të Bretton Ëoods dhe për një ringjallje të Kombeve të Bashkuara …

… Në fillimet e Presidentit Klinton dhe me përkrahjen e Presidentit Miteran, Grupi i të Shtatëve vuri si peng vetveten ndaj një improvizimi të Fondit Monetar Ndërkombëtar, Bankës Botërore dhe G7 në vetvete. Botës i nevojiteshin institucione të reja ekonomike globale ‘për të siguruar mirëqenien e ardhshme dhe sigurimin e njerëzve tanë’, kjo ishte ajo që pikërisht u tha në komunikimin e të Shtunës.”

Monedha Botërore nuk ka për qëllim të nënkuptohet si një lloj paraje fizike. Ajo do të jetë krejtësisht një kredi, shifra në ekranin e një kompjuteri. Plani është që të zëvendësohen të gjitha paratë në letra dhe monedha, madje edhe kartat e kreditit, me një kod shifër të futur nën lëkurën e çdo qenieje njerëzore. Ky kod do të programohet me të gjitha detajet tona, duke përfshirë edhe pasuritë tona financiare. Ju do të mund të shkoni në një dyqan dhe të paguani për të mirat duke mbajtur këtë kod, ndoshta në kyçin tuaj mbi peshoren ne një banak pagese. Kjo do të lexojë kodin, kontrollojë nëse ju keni kredit të mjaftueshëm dhe riprogramojë deklaratën bankare nën lëkurën tuaj për të hequr shumën të cilën ju sapo keni shpenzuar.

Kjo gjë ofron potencial të stërmadh për kontroll. Aktualisht, nëse ju shkoni në një dyqan dhe kompjuteri refuzon kartën tuaj të kreditit, ju mund të paguani me lekë në dorë. Por çfarë ndodh kur nuk ekzistojnë më paratë kesh dhe kompjuteri nuk e njeh dhe i thotë jo kodit tuaj? Ju nuk keni asnjë mjet për të blerë asgjë. Dhe natyrisht, ata të cilët bëjnë fushatë kundër (që në atë kohë) diktaturës globale komunisto/fashiste do të zbulojnë se kompjuterët nuk duan Tajo dinë. Truk i largët? Aspak. Teknologjia tashmë ekziston dhe është vetëm një çështje e fryrjes së opinionit publik në pranimin e saj. Ne do të na thuhet se ky sistem do t’i japë fund evazionit fiskal (“jo më ‘gatishmëri’ për të shmangur taksat), do të ndalojë mashtrimin me kartat e kreditit dhe do të ndihmojë për të luftuar ‘luftën mbi drogën’, një skenar klasik i problem – reagim – zgjidhje, sepse Elita kontrollon tregun e drogave ilegale. Kartat e kreditit janë hapa të sigurt për të na udhëhequr gjatë rrugës për të vendosur kodet dhe për t’i dhënë fund parave në dorë, njësoj siç kartat mikroçip të identitetit janë gjithashtu hapa të sigurt drejt mikroçipit nënlëkurë i cili do të na lidhë përgjithmonë me një kompjuter qendror – nëse ne nuk do të zgjohemi për ta ndaluar këtë gjë.

Ditën të cilën unë përfundova, ose mendova se përfundova, një draft të këtij kapitulli, shkova në dhomën tjetër për të lexuar gazetën. Ishte London Times e 6 Janarit të vitit 1995 dhe brenda saj gjeta një artikull të shkruar nga Pol Penrouz (Paul Penrose), të titulluar “A munden kartat plastike smart të jenë monedha e përbashkët Europiane?” Gjithçka që unë kam shkruar atë ditë dhe nënvizuar tek Rebelimi i Robotëve, ishte aty përpara meje. Mendjet më të ndritura të bankierëve të Bashkimit Evropian po projektojnë paratë e së ardhmes, thuhej në këtë artikull. Kjo e tregoi qëllimin që prezantimi i monedhës së planifikuar Evropiane do të ishte shumë e kushtueshme për qeveritë dhe bizneset me të gjitha shënimet e reja dhe monedhat e përfshira. Atëherë, këtu ekzistonte një problem. Cila do të ishte zgjidhja, dikush pyet veten në pritje të saj? Ajo nuk mund thjesht të jetë…? Oh po, ajo mundet. Unë do të përmendja:

“Një zgjidhje e re është për të nxjerrë jashtë funksionit paratë fizike të gjitha së bashku. Nën këtë skenar, paratë elektronike [kredi] të ngarkuara në një mikroçip të futur në një kartë plastike do të kthehen në një monedhë simbolike të përbashkët të Evropës së Bashkuar. Në supershtetin federal të mijëvjeçarit të ardhshëm, nuk mund të ketë fërshfërimë të shënimeve-të Euros, asnjë gërvishtje të monedhës – Euro, por thjesht “blip” të baterisë vepruese të makinerisë lexuese të duarve që ndryshojnë të dhënat.”

Dhe, sigurisht, diçka do të gjendet për të qenë më pak perfekte rreth këtij sistemi pasi ai të prezantohet dhe paratë kesh të kenë ikur nga qarkullimi. Zgjidhja për këtë ‘problem’ do të jetë qenia njerëzore e koduar. Ajo që është qartësisht e planifikuar për të nxituar krahas bankës qendrore botërore dhe një monedhe qarkullimi të vetme botërore është një përplasje Botërore dhe kaos i monedhës qarkullimi, duke përdorur metodat e sprovuara dhe të besuara. Për ta bërë këtë që të funksionojë dhe mendjen e publikut që të mashtrohet, Elitës i duhet të gjejë një dash kurbani, shpëtim për shembjen, në mënyrë që bankierët dhe politikanët të mund të shfaqen në horizont mbi kuajt e tyre të bardhë për të ofruar zgjidhjet.

Një anglez i quajtur Xhonatan Mei (Jonathan May), i cili punonte në qarqet financiare dhe ato të naftës për shume vite, e kuptoi atë çfarë po ndodhte dhe filloi t’i tregonte kujtdo që e dëgjonte. Ai u përpoq të krijonte një grup me njerëz të pasur të cilët do të ndërtonin një sistem monetar alternativ ndaj atij që kontrollohej nga Elita. Jeta e tij në Angli u kërcënua dhe ai u zhvendos në Amerikë për të vazhduar punën e tij. Kur ai u përpoq të prezantonte një sistem kredie pa-interes për fermerët e Minensotës duke luftuar nën një mal me borxhe, ai u shtyp nga Rezerva Federale. Ai u dënua për mashtrim dhe u burgos për 45 vjet.

Mei shprehet se ai jo vetem që nuk e kreu krimin, por në fakt nuk ekzistonte fare krimi në këtë rast! Pikëpamja e Mei është se tronditjet e çmimit të naftës të viteve 1970 dhe vala e baticës së petrodollarëve e kanalizuar përmes Arabëve, bankave Elitare drejt Botës së Tretë, ishte pjesë e planit për të rrëzuar ekonominë Botërore dikur në të ardhmen. Prodhuesit Arabë të naftës, veçanërisht Arabia Saudite, nuk e kuptuan se ata ishin përdorur për këtë, shprehet Mei, dhe as se nafta Botërore dhe kartelet bankare zotëroheshin nga të njëjtit njerëz. Ai besonte se plani është për të falur borxhin e vendeve të Botës së Tretë kur t’i vinte koha e përshtatshme, në këmbim marrjes së të drejtave mbi burimet e tyre natyrore, përgjithmonë. Kjo, vazhdon Mei, do të thoshte se arabët do të humbisnin petrodollarët e tyre të mbajtura në depozitë për një kohë të caktuar në bankat botërore (ose më saktë, mbajtur nga kompanitë e krijuara mbi parimin arm’s length nga këto banka për t’i mbrojtur ata nga pasojat e një veprimi të këtij lloji). Atëherë, Kombet Arabe, do të duhej të rrisnin rrjedhën e parave kesh duke shitur aksionet e tyre në shuma tepër të mëdha, zotërimet e tokave, pasuritë, dhe bizneset kudo në Shtetet e Bashkuara dhe botën e industrializuar. Kjo, vazhdon skenari i Mei, do të shembë ekonominë Botërore dhe arabët ‘lakmitarë’ do të merrnin fajin për këtë. Bankierët dhe politikanët e Elitës në mes të kaosit dhe trazirave do të bënin një hap përpara me zgjidhje…fundi i parave kesh dhe një monedhë e vetme botërore e administruar nga një bankë qendrore botërore.

Nuk e di nëse kjo është ekzaktësisht kështu, por Xhonatan Mei dukshëm po thoshte diçka të cilën Elita nuk dëshironte që njerëzit ta dëgjonin. Jam i sigurt se plani përfshin ngjarje të ngjashme me këtë, në përfundim, nëse jo në detaje. Mei zbulon gjithashtu se e gjithë hileja, mashtrimi konfidencial, është bërë i mundur nga privilegje unike të gëzuara nga të trustet bankarë të ngritura nga origjinali Xhon D. Rokfeler. Këto truste ka kohë që janë ilegale, por po të njëjtat, të krijuara tashmë, janë lejuar të vazhdojnë. May thotë se zotërimi i këtyre trusteve i përkiste trembëdhjetë familjeve bankare të krijuara prej një kohë të gjate, shumica e të cilave janë përmendur në këtë libër.

Banka e Ushqimit

Një tjetër qëllim i Elitës është që të kontrollojë tokën dhe prodhimet e ushqimeve në çdo nivel të procesit. Prodhimet natyrale të varieteteve të farave janë shkatërruar sistematikisht dhe zëvendësuar nga farat gjenetikisht – të projektuara, të cilat, një grusht kompanish ndërkombëtare të kontrolluara nga Elita, po i patentojnë. Sipas legjislacionit të së Drejtave të Mbarështimit të Bimëve, kushdo që përdor këto fara duhet t’i paguajë një tarifë këtyre kompanive ose të përballet me një vendim për burgim gjashtëmujor ose gjoba deri në 250.000 dollarë. Kjo u zbatua për këdo, nga fermerët perëndimorë deri tek bujqit e varfër të Bangladeshit. Të njëjtat ‘patenta’ u zbatuan për të gjitha bimët, kafshët, kërpudhat, genet dhe viruset, të clat kanë qenë gjenetikisht të lidhura me të. Uruguay Round i marrëveshjes së GATT ka rritur zotërimin që kompani të tilla si ICI Britanike (e mbështetur nga BP) dhe gjigantët e USA kishin mbi varietetet globale të farave. Kjo ju jep atyre kontroll mbi atë që ne hamë madje edhe mbi faktin nëse hamë. Kjo ishte marrëveshja e GATT që politikanët, media dhe prezantuesit e mëdhenj të lajmeve po na tregonin se ishte kaq jetësore për mirëqenien tonë ekonomike!

“Revolucioni i Gjelbër” i viteve 1960 dhe 70 i cili u shit si një mënyrë për të ushqyer vendet e varfra të botës ishte, në të vërtetë, një mënyrë për të vjedhur shumëllojshmërinë e bimëve natyrale të përdorura aty dhe për t’i zëvendësuar ato me hibride të varura nga prodhime kimike të cilat po të njëjtat kompani i kanë monopolize. Ushqimet kimike po vrasin tokën dhe trupin, një tjetër formë kjo e kontrollit të popullsisë. Kontrolli dhe vartësia ishte vetë plani. Fondacioni Rokfeler mblodhi farat nga 95% e pjesës më të madhe botërore të prodhimeve të drithërave në vitet që çuan drejt e në Marrëveshjen e GATT dhe në Aktin e të Drejtave të Mbarështimit të Bimëve. Ndërkombëtarët po nxjerrin jashtë loje varietetë mbi të cilat nuk kanë të drejta dhe po e bëjnë botën të varur në ato mbi të cilat gëzojnë të drejta. Statistika të Kombeve të Bashkuara vlerësojnë se 75% e diversitetit gjenetik në prodhimet bujqësore ka humbur gjatë këtij shekulli dhe edhe ajo që ka mbetur është në rrezik të madh. Më shumë se 1500 shumëllojshmëri të farave bimore të perimeve nuk u përdorën më në Angli në vitet e para pas krijimit të listës kombëtare të specieve ‘të miratuara’. Kostoja e regjistrimit të shumëllojshmërive të farave është kaq e lartë sa që vetëm ndërkombëtarët mund ta përballojnë, dhe ende shumëllojshmëritë e krijuara – gjenetikisht, të detyruara për vendet e Botës së Tretë, janë shpesh të padobishme në këto mjedise. Kjo i shtohet urisë dhe borxheve. Në Indi, me miliona fermerë pushtuan rrugët kur një patentë e USA u dha për genet aktive të pemës neem, e cila është përdorur për shekuj me rradhë si ilaç shërimi. Askush nuk duhet të zotërojë patentën për asnjë farë ose kafshë dhe veçanërisht jo mendja e cila kontrollon ndërkombëtarët.

Politikat fermere të Komunitetit Europian dhe ato të kërkuara nga GATT janë projektuar për të shkatërruar fermerët e mesëm e të vegjël dhe për të lejuar që toka dhe tregu të merren gati tërësisht nga kompanitë ndërkombëtare nëpër botë. Mbiprodhimi në bujqësi, ‘malet’ gjalpë dhe ‘liqenet’ verë, nuk janë shkaktuar nga budallallëku. Ato janë llogaritur për të shkatërruar fermerët e vegjël. Ajo çka po u ndodhte fermerëve të vegjël në vendet e industrializuara është vetëm një vazhdimësi dhe një zgjerim i politikave të përdorura për të vjedhur tokat e fermerëve të Botës së Tretë. 90% e tregtisë së ushqimeve në këtë planet është në duart e pesë ndërkombëtarëve. Gjysma e furnizimeve tona janë të kontrolluara nga dy prej tyre, gjiganti anglo-gjerman, Unilever (kontrolluar nga klonet e Grupit Bilderberg) dhe korporata Nestle në fortesën e Elitës në Zvicër. Edhe njëherë ne shohim se ‘tregtia e lirë’ është në të vërtetë një kartel, mjeti nëpërmjet të cilit i madhi shkatërron të voglin dhe paguhet për këtë veprim me para publike. Ashtu si Xhon D. Rokfeler i Riu, shprehet: “Konkurrenca është një mëkat”. Në Bashkimin Europian është vlerësuar se ndërkombëtarët marrin rreth 10 deri në 12 bilionë marka gjermane çdo vit, thjesht dhe vetëm për transportin e mallrave dhe lëndës së parë përmes kufijve kombëtarë për t’i ripaketuar ato duke i dhënë kështu të mirave materiale një ‘imazh kombëtar’. Përfituesi më i madh është Unilever, i cili kishte lidhje të ngushta familjare me Perandorinë e Supermarketeve Sainsburg. Unilever rriti fitimet e tij në një vit me 25.6%, në kohën kur të ardhurat bujqësore në Danimarkë kishin rënë me 35.3% dhe në Gjermani me 27.5%. Këto janë fitimet për t’u arritur nga korporatat sa që edhe kompanitë e makinave si Volksëagen dhe Daimloer Benz hynë në tregun e rritjes së bagëtive, një biznes i cili na ka drejtuar në një shkatërrim të bandave të stërmëdha të pyllëzimeve.

E gjitha kjo përshtatet me planin global për vartësi dhe kontroll në çdo aspekt të jetës sonë. Ata duan, në kuptimin e vërtetë të fjalës, që ne të jemi robotë, të programuar për të bërë atë që na është thënë dhe sistemi bankar/tregtar është shtylla kryesore e kësaj strategjie. Ashtu si ndodhi me luftërat dhe konfliktet, shpresoj se ju mund të shihni se aty nuk është nevoja për të gjithë varferinë dhe vuajtjet ekonomike që ne ashpërsisht durojmë, për të dëshmuar në ekranet tona të televizionit. Kjo nuk duhet të ndodhë. Aty ka mjaftueshmëri për të gjithë: ushqim të mjaftueshëm, ngrohtësi të mjaftueshme, pra ka mjaftueshmëri për të gjitha që ne na nevojiten për një jetë të mirë, madje edhe duke marrë në konsideratë numrin e njerëzve që aktualisht po zaptojnë Planetin e Tokës. Vuajtjet dhe varfëria ndodhen aty nga projektimi për të na kontrolluar ne, për të na ndarë dhe sunduar, urdhëruar dhe për të krijuar frikën brenda nesh se nëse ne nuk përshtatemi me të dhe të luajmë lojën me rregullat që janë caktuar nga Elita, në gjithashtu do të përfundojmë në ngushtica të tmerrshme. Gjithkush për vetveten. Fituesit i marrin të gjitha. Është një betejë e quajtur mbijetesë, një betejë drejt vdekjes. Mendja njerëzore kolektive ka ndërmarrë përsipër ato modele mendimesh duke krijuar këtë realitet.

Por kujtoni, kujtoni, kujtoni. Nuk duhet të jetë kështu. Kjo nuk duhet të jetë e ardhmja. Ne po krijojmë të ardhmen tonë me çdo veprim dhe mendim. Nëse ajo që ne mendojmë dhe bëjmë ndryshon, kështu do të bëjë edhe e ardhmja. Nëse ju thërrisni kurajën tuaj dhe mbaheni të fortë, ne mund t’i lemë fëmijëve tanë një botë që është e lirë, me të vërtetë e lirë. Këtu nuk ka asgjë dhe asnjë që të na ndalojë ne, në se ka mjaftueshëm njerëz që të kërkojnë një fund për këtë manipulim dhe në se ata janë të përgatitur për të punuar papushim për këtë qëllim. Jo, askush, as Elita Botërore.

nga **Rifat** Wed Feb 01, 2012 5:40 pm

Dora e fshehtë

[You must be registered and logged in to see this link.]

“Ai që ka përfitimin më të madh nga krimi
Është personi që ka më shumë mundësi ta ketë kryer atë.”
Seneka (Seneca), Dramaturg Romak

Forca e fshehur, e cila është përgjegjëse për të gjitha këto ngjarje të dukshme ekonomike, është gjërësisht e pranishme edhe në arenën politike globale dhe kombëtare. Dora e fshehtë e Elitës dhe piramida e saj e mashtrimit duket se janë mbrapa morisë së vrasjeve dhe skandaleve, zyrtarisht, të palidhur me njëri-tjetrin.
Për shembull, ç’lidhje të dukshme mund të ketë midis vrasjes së president Xhon F. Kenedi në vitin 1963, bombës në Oklahoma në vitin 1995, Luftës së Vietnamit dhe operacionit drogë – në këmbim të armëve gjatë administratës së Regan-Bush në vitet 1980, të njohur si Kundër-Irani? Cila mund të jetë lidhja midis vrasjes së Martin Luter King dhe Malkolm X, skandalit të Uotërgeit që rrëzoi Riçard Nikson, luftës së Bay of Pig kundër Kubës së Kastros në vitin 1961, që bënë kaq shumë për të diskredituar Xhon F. Kenedin, shkarkimit të Margaret Theçerit nga posti i Kryeministres së Mbretërisë së Bashkuar në vitin 1990, dhe shtypjes së informacionit rreth fenomenit UFO, i cili është identifikuar që nga koha e luftës?
Përgjigjja është Elita dhe Syri që Sheh Gjithçka.

E njëjta forcë qëndron mbrapa të gjitha këtyre ngjarjeve dhe shumë të tjerave, të panumërueshme, të cilat, në sipërfaqe dhe në media, nuk kanë asnjë lloj lidhje me njëra tjetrën. Në këtë kapitull do të tregoj se si këto vrasje dhe ngjarje politike kanë qenë pjesë e të njëjtit plan veprues, i cili heq qafe këdo që i del përpara gjatë rrugës, qoftë nëpërmjet vrasjes fizike qoftë nëpërmjet asaj që duket si natyrore. Të kuptosh këtë gjë është shumë e rëndësishme sepse një metodë përmes së cilës mendja njerëzore devijon nga të parit e këtyre lidhjeve është barazi me promovimin e “një minusi” për çdo ngjarje. Kjo është bërë nëpërmjet parimit “vrasës i vetëm-pa bashkpunëtorë”. E njëjta strategji është përdorur kur për çdo luftë civile kombëtare dhe revolucion është thënë se ka qenë i/e kufizuar vetëm në atë vend dhe jo pjesë e revolucionit botëror i cili e përhap problemin në të gjithë planetin, drejt një fundi të përbashkët.

Lufta e Vietnamit

Lufta e Vietnamit ka shkaktuar kaq e kaq ngjarje dhe ngatërresa. Popullit i është thënë se Shtetet e Bashkuara u nisën drejt këtij shpartallimi për të sfiduar përhapjen e “komunizmit”. Tashmë e kemi parë se “komunizmi” ishte krijimi i të njëjtës Elitë, e cila publikisht promovoi “kapitalizmin”. Pra, rezulton se ka një tjetër arsye mbrapa një lufte nga e cila janë vrarë kaq shumë persona në të dyja “kampet”. Koloneli i Forcave Ajrore, në pension L. Fleçer Prouti (L. Fletcher Prouty), ka qenë shefi i operacioneve speciale për Bashkimin e Drejtuesve të Trupës (Joint Chiefs of Staff), gjatë viteve të Kenedi dhe kishte direkt në ngarkim një sistem global që siguronte mbështetje ushtarake për aktivitetet e fshehta të CIA. Ai shkroi një libër të titulluar The Secret Team dhe në filmin JFK, Koloneli X, me sa duket, ka qenë bazuar tek Fleçer Prouti, i cili i këshillonte kineastët.1 Më 13 Prill 1995, Prouti foli në radion Free America rreth së shkuarës të Luftës së Vietnamit. Ai tregoi se më 29 Janar 1954, drejtori i CIA, Alen Dalles (Allen Dulles), gjatë një takimi në Shtëpinë e Bardhë, siguroi miratimin për krijimin e një organizate të quajtur Misioni Ushtarak i Saigonit (Saigon Military Mission). Burri që u zgjodh për të drejtuar këtë “Mision” ishte Koloneli i dikurshëm Eduard Lansdeil (Edëard Lansdale), i cili kishte punuar për CIA për të rrëzuar qeverinë e Presidentit Filipinez, Ramon Magsajsai (Ramon Magsaysay). Ideja ishte që Landsdeil të vendosej në Vietnam për të kryer aty të njëjtën punë. Vietnami në atë kohë ishte ndarë në paralelin e 17 të, në Vietnamin Verior dhe Vietnamin Jugor, nga e ashtuquajtura Marrëveshja e Gjenevës (Geneva Agreement). Do të kishte zgjedhje, dhe Ho Shi Min (Ho Chi Minh) në Veri ose Ngo Din Diem (Ngo Dinh Diem) në Jug, do të zgjidhej për të qeverisur mbi të gjithë vendin. Gjithsesi, kjo ishte teoria.

Elitës i interesonte më mirë lufta. Kjo do të siguronte përfitime shumë të mëdha për bankat dhe kompanitë e armëve (të njëjtët njerëz), do të ndihmonte në destabilizimin e shoqërisë Amerikane, do të krijonte përçarje dhe sundim në Lindjen e Largët, duke siguruar një mburojë për tregtinë gjigande të drogave të rënda. Prouti tha se për të krijuar figurën e një armiku me qëllim justifikimin e luftës, Misioni Ushtarak Saigon (Alen Dalls dhe CIA) u nisën drejt terrorizmit të “betejës psikologjike”. Ata zhvendosën mbi një milion Vietnamezë nga Veriu në Jug midis viteve 1954 dhe 1955. Transportet e Flotës Detare Amerikane mbajtën më shumë se 657.000 prej tyre dhe linjat ajrore të CIA transportuan 300.000. Qindra mijëra të tjerë u bindën të ecnin në këmbë. Këta njerëz nuk kishin ushqim dhe as para dhe filluan të organizoheshin në grupe gangsterësh dhe banditësh për të vjedhur atë që iu nevojitej për të mbijetuar. Me rritjen e këtij fenomeni, Amerikanët, të cilët në mënyrë të qëllimshme e kishin krijuar problemin, i pagëzuan këto banda gangsterësh si “lëvizje rebelësh” nga Veriu dhe i quajtën “Viet Kong”. Kështu, u krijua “justifikimi” (problem - reagim - zgjidhje) për luftën e Vietnamit.

Robert Meknamara (Robert McNamara) (CFR, TC, Bil), sekretar i mbrojtjes së Kenedit, në periudhën e Vietnamit, dhe më vonë drejtues i Bankës Botërore, tashmë ka rrëfyer publikisht se Vietnami ishte një luftë që kurrë nuk duhej të ishte luftuar. Ai tha se ajo ishte një luftë që Shtetet e Bashkuara nuk mund ta fitonin dhe që madje asnjëherë nuk u përpoqën ta fitonin. Në të vërtetë, ai mund të kishte shtuar se ajo ishte një luftë që asnjëherë nuk u deklarua zyrtarisht. Emri i mesit i Meknamara është “Strange” (i çuditshëm) dhe kjo ishte një zgjedhje frymëzuese duke patur parasysh të dhënat manipuluese te pafundme që ekzistojnë për të. Ai ishte burri mbrapa spastrimit të xhunglës, i njohur si Agjenti famëkeq “Portokall”. Arsyeja për të cilën ai kishte zgjedhur të “tregonte gjithçka”, nuk është e qartë. Që të dy, Meknamara dhe Prouti, bien dakord se Presidenti Kenedi dëshironte të tërhiqej nga Vietnami dhe t’i jepej fund luftës. Prouti tregon se Kenedi miratoi një dokument të quajtur Memorandumin 263 i Veprimeve të Sigurimit Kombëtar. Kjo tregon se ushtarët e ShBA-së dhe persona të tjerë do të dilnin nga Vietnami nga viti 1965. Kjo ndoqi një sërë takimesh të thirrura nga presidenti për të diskutuar mbi Vietnamin, shumica e të cilave janë regjistruar e bërë publike në botimet e Zyrës së Botimeve Qeveritare, Marrëdhëniet e jashtme të Shteteve të Bashkuara në viteve 1961-1963 (Vëllim,i IV): Vietnam (gusht deri në dhjetor 1963). Meknamara tregon se Kenedi refuzoi gjithashtu të nënshkruante prezantimin e forcave luftuese të USA në Vietnam. Sidoqoftë, Elita, nuk dëshironte që lufta të mbaronte kaq shpejt dhe pasi Kenedi u vra në vitin 1963 aty nuk kishte më tërheqje. Sipas Meknamara, pasardhësi i Kenedit, Lindon Xhonson (Lyndon Johnson), përhapi raporte false rreth një sulmi Vietnamez Verior mbi shkatërruesit amerikan në Gjirin Tonkin (Gulf of Tonkin). Meknamara tregon se ky sulm nuk arriti të realizohej, por falë raportimeve të padyshimta të këtij “fakti” nga media, u “justifikua” më tej përshkallëzimi i luftës. Gjatë gjithë viteve 1960, nëpunësit e perandorisë bankare të Morgan ishin zyrtarë në armatën ushtarake të qeverisë.

Më 4 qershor 1971, një grup të rinjsh amerikanë u mblodhën në Detroit, Miçigan (Detroit, Michigan) për të ngritur një padi formale kundër një liste njerëzish, për të cilët u tha se ishin përgjegjës për masakrën e quajtur Vietnam. Njerëzit që u përmendën ishin: Uilliam F. Bakli Xhunior (Ëilliam F. Buckley Jr); Deniël Elsberg (Daniel Ellsberg); Henri Kisinger; Henri Kabot Loxh (Henri Cabot Lodge); Robert Meknamara; Andre Mejer (Andre Meyer); David Rokfeler; Nelson Rokfeler; Din Rask (Dean Rusk); Uolt U. Rostou (Ëalt Ë. Rostou); dhe Maksuell D. Teilor (Maxuell D. Taylor). Këta emra gëlojnë me anëtarët e Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë (CFR) dhe grupit Bilderberg. Për të thënë gjithë të vërtetën, ajo listë është edhe më e gjatë. Vietnami ishte një tjetër katastrofë njerëzore e projektuar. Ndodhi sepse ishte krijuar për të ndodhur në ndjekje të Rendit të Ri Botëror. Pastaj nëse do të kujtoni, boksieri Muhamed Ali u burgos për “krimin” që kishte refuzuar të merrte pjesë dhe burrat amerikanë janë ende duke parë me përçmim për të “shmangur projektin” ndaj Vietnamit. Të bëhesh mish për top për dikë tjetër, të bën “burrë” apo jo? Të tjerë u trajtuan si lebrozë kur u kthyen nga Vietnami për shkak se rruga amerikane e “krenarisë” u dëmtua nëpërmjet dështimit për të fituar. O Zot! O Zot!

Xhon F. Kenedi (John F Kennedy)

“Vrasësi i vetëm” i presupozuar i Xhon Kenedit, Li Harvei Osuald (Lee Harvey Osëald), ishte një pasuri e CIA, që u ngrit për të marrë përsipër përgjegjësinë. Ai ishte “qulli”, ashtu siç e quanin atë në Amerikë. Hetimet nga Përfaqësuesi Ligjor i Rajonit të Neë Orleans, Xhim Garrison (Jim Garrison), tregoi se Osualdi nuk mund të ketë qenë përgjegjësi i mundshëm. Sidoqoftë, siç provon një film kinematografik marrë nga provat e një shikuesi Abraham Zaprudes, Kenedi u vra me plumb nga pjesa e përparme e makinës dhe jo nga mbrapa, nga ku Osuald supozohej se ka qëlluar nga një magazinë librash. Vrasja nuk ishte vepra e vetëm një burri, por e profesionistëve të trajnuar mirë dhe të bashkërenduar në një skuadër profesionistesh. Osuald, i cili e kuptoi se do te ngrihej dhe ishte përgatitur për të thënë këtë në gjyq, u mor nga një vend publik ku pronari i një klubi nate, Xhek Rubi, e vrau atë. Vetë Rubi më vonë vdiq shumë përshtatshmërisht ose, në fund të fundit, u zhduk. Plani u përmbush. Ishte një vrasës i vetëm dhe vrasësi i vetëm ishte tani i vdekur. Fundi i historisë. Jetë të gjatë presidentit Xhonson.

Përfaqësuesi ligjor Xhim Garrison, burri i paraqitur në filmin JFK, është ende personi i vetëm që kishte provuar një të dyshuar për vrasjen e presidentit. Ky ishte Klei Shau (Clay Shaë). Çështja e Garrison kundër Shau u dëmtua ashpërsisht nga vrasja dhe kërcënimi i dëshmitarit të tij kryesor dhe Shau u quajt i pafajshëm. Më vonë u bë e njohur se Shau kishte punuar për CIA gjatë gjithë kohës. Shau ishte gjithashtu drejtor i Permindex, një kompani qendrore e Mosadëve, e cila vepronte si një agjenci vrasjesh. Garrisoni vërtetoi se dëshmitarët që lidheshin me vrasjen, u kërcënuan kur ata dhanë versionin e tyre të ngjarjeve që nuk përputhej me linjën zyrtare. Disa njerëz, të cilët i dhanë dëshmi komisionit Uarren, që “investigoi” vrasjen, thanë se pohimet e tyre ishin ndryshuar në raport dhe në disa raste firmat e tyre ishin falsifikuar mbi pohime te cilat ata nuk i kishin bërë. Aty kishte kaq shumë tregues të vrasjes zyrtare, por edhe të fshehjes apo mbështjelljes të mirë zyrtare të kësaj vrasjeje. Trupi i Kenedit u largua nga Dallasi për një ceremoni “pas vdekjeje” në Uashington, nën kontrollin ushtarak. Patologu ishte i rrethuar nga zyrtarë në kohën kur u bë ekzaminimi i trupit dhe atij iu tregua se çfarë duhet të zbulonte. Truri i presidentit, ekzaminimi i të cilit tregonte drejtimin e plumbit që e vrau atë, u deklarua “i zhdukur” dhe asnjëherë nuk u gjet. Dhjetra njerëz të tjerë, të cilët me sa duket dinin diçka rreth vrasjes, pësuan vdekje të parakohshme: nga përplasja e makinës, të shtënës e deri tek klasikja e Elitës Botërore, “vetëvrasje” e sajuar. Ngjarjet në Dallas, Teksas në po atë ditë tragjike, 22 nëntor 1963, ishin një grusht i Elitës, i organizuar mirë, mbi Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ai u krye kaq mirë sa që vetëm një pakicë e mori vesh se ky grusht kishte ndodhur në të vërtetë.

Ekzistojnë dyshime të pafundme rreth atij që e vrau Kenedi-n. A ishte CIA? Mafia? Kush? Si zakonisht, shumë dizinformacion u shpërnda për të ngatërruar dhe devijuar mendjen njerëzore, por kur ju shikoni natyrën e piramidës manipuluese, ajo ndoshta përfshin shumë agjenci të ndryshme, të cilat ishin të kontrolluara nga Elita. Në këtë mënyrë mund të ketë koordinime midis elementëve brenda CIA, FBI, sindikatës së krimeve të organizuara, departamentit policor Dallas, ushtrisë, Departamentit të “Drejtësisë”, medias, presidentit pasues Xhonson dhe disa të tjerëve. Në këtë pikë, Frimasoneria ishte gjithashtu nje tjeter element unifikues. Afër vendndodhjes së vrasjes sot është një monument obelisk për Frimasonerinë me flakën e Luciferit të pozicionuar në majë. Mosad dhe CIA ishin agjencitë e para të përfshira, sipas bindjes time, dhe madje shoferi i makinës së Kenedit, agjenti Uilliam Grir (Ëilliam Greer). Trajnimi bazë i të gjithë shoferëve në agjencitë e inteligjencës dhe firmave të sigurimit në të gjithë botën është: Nëse dëgjoni goditje me armë, goditni dyshemenë me këmbën juaj të djathtë, dilni jashtë zonës me shpejtesinë e makinës. Grir ndalon! Mbase ai ka qenë rimishërimi i djalit, që shoqëroi me makinë Arkdukën Ferdinand.

Dukej qartë, se Xhon dhe Bob Kenedi përbënin për Elitën, një lajm ogurzezi, ndoshta më shumë se për një arsye. JFK ishte një presidencë e grupit Bilderberg, ashtu si Karter ishte një administrues i Komisionit Trepalësh. Kenedi, me sa di unë, nuk ishte një Bilderberg, por shumë nga stafi i tij drejtues ishin të tillë. Din Rask, Xhorxh U. Boll, MekXhorxh Bandi, Artur Din, Uolter Raskou, Xhorxh MekGi, Robert MekNamara dhe Pol Nitze ishin të gjithë Bilderbergë. NdihmësSekretari i tij dhe nënsekretari i Shtetit ishte… Averell Harriman, një nga arkitektët kryesorë të luftës së Vietnamit. Kenedi i kërkoi vëllezërve Broën, kolegut të Harriman, Robert Lovet, t’i jepte atij një listë të kandidatëve të mundshëm për kabinetin e vet! Ai gjithashtu pranoi këshillën e Nelson Rokfeler për të caktuar Din Rask si sekretarin e tij të shtetit, një njeri të cilin ai nuk e kishte takuar asnjëherë. Rask mori leje në mungesë nga puna si kreu i Fondacionit Rokfeler, për të pranuar punën. Kenedi (CRF) “zgjodhi” gjithashtu Daglas Dilon (Douglas Dillon) (CFR) për t’u bërë sekretari i thesarit. Dilon ishte i besuari i fondit të Vëllezërve Rokfeler.

Funksionarët e lidhur Rokfeler e mbajtën gjithashtu vendin e thesarit të shtetit nën Ajzenhauer, Xhonson dhe ndoshta çdo president tjetër të kohëve moderne.
I a vlen të shohësh vrasjen e Kenedit në disa detaje sepse ajo të ofron një shembull madhështor të metodave të përdorura nga Elita dhe zgjerimit të influencës së tyre në këtë ngjarje. Unë jam borxhli ndaj një pjese të këtij seksioni të librit brilant nga Majkëll Kollins Pajpër (Michael Collins Piper) të quajtur Gjykimi përfundimtar, Lidhja e munguar në komplotin vrasës të JFK. Xhon F. Kenedi ishte djali i Jozef P. Kenedit, ambasadori i SHBA-së në Londër kur Tailer Kent (Tyler Kent) u burgos për shkak se tregoi telegrafet shokues para lufte, midis Ruzveltit dhe Çurçillit. Xho Kenedi ishte një personazh i majtë, i cili mori pjesë në nënbotën kriminale dhe bëri një pasuri të madhe nga drejtimi i pijeve alkoolike gjatë periudhës së ndalimit të këtij fenomeni. Ai me sa duket nuk kishte një dashuri të veçantë për njerëzit hebrenj dhe ai u bë një armik i betuar i Mejër Lanski, kreu i Sindikatës së Krimeve të Organizuara. Aty kishte dy grupe kryesore brenda krimeve të organizuara, La Cosa Nostra, e njohur më mirë si mafia italiane dhe operacionet hebraike, pagëzuar si “Kosher Nostra”. Lanski udhëhoqi të dytën dhe në kundërshtim me mitin popullor dhe historive të medias, ishte ai, dhe jo italianët, i cili ishte “bosi i bosëve” në krimet e organizuara. Lidhja e hidhur e Xho Kenedit me Lanskin u përkeqësua edhe më shumë, nga ç’dukej kur një nga burrat e Lanskit rrëmbeu një nga ngarkesat kontrabandë të uiskit të Kenedit nga Irlanda. Sipas familjes së bosit të mafies së Çikagos, Sem Xhankana (Sam Giancana), “Mafia hebraike” në Detroid, të ashtuquajturit gangsterët Purple, lëshuan një “kontratë”, mbi jetën e Xho Kenedit, për te kryer aktivitetet e tij të pijeve nëpërmjet territorit të tyre. Kenedi, tregon Xhankana, shkoi në Çikago për t’u lutur për jetën tek bosat e Mafies, dhe influenca e tyre e shpëtoi atë. Kjo ishte e kaluara nga e cila u shfaq Xhon F. Kenedi, presidenti i 35-të i Shteteve të Bashkuara.

Në kohën kur JFK ktheu sytë për nga presidenca, ai kishte një numër pengesash që duhet të kapërcente, veçanërisht atë të armiqësisë së thellë të Kenedit me Lobin e Hebrenjve në SHBA dhe të Sindikatës Kriminale të Mejër Lanski. Kenedit i nevojiteshin paratë dhe mbështetja e të dy palëve, grupeve hebraike dhe krimit të organizuar nëse ai do të kishte ndonjë mundësi fitimi. Në vitin 1957, ai e zemëroi më shumë Izraelin (Rothsçajlldët / Elitën Botërore) dhe rrjetin e tij masiv në SHBA kur, si një senator i ri, ai mbështeti kërkesat nga Algjeria për pavarësi nga Franca. Izraeli, e kundërshtoi këtë egërsisht. Por, babai Xho Kenedi vendosi të gëlltiste krenarinë dhe të linte mënjanë ndjenjat e tij për t’u siguruar që djali i vet do të bëhej një president. Sipas DiUest Huker (DeËest Hooker), një ekzekutiv mikpritës i Nju Jorkut, ai njëherë i afroi Xho Kenedin një propozim biznesi për të ngritur një rrjet televiziv të pavarur nga paratë dhe kontrolli Hebre. Për këtë takimi, Huker u shpreh:

“Xho pranoi se kur ai ishte ambasador në Angli, kishte qenë pro Hitlerit. Sidoqoftë, fjalët e Kenedit ishin “ne” e humbëm luftën. Me “ne” ai nuk nënkuptonte Shtetet e Bashkuara. Kur Kenedi tha “ne”, ai nënkuptonte jo hebrenjtë. Xho Kenedi besonte se ishin hebrenjtë, të cilët e kishin fituar Luftën e Dytë Botërore.

“Kenedi shprehet: “ Bëra çka mundja për të luftuar fuqinë hebreje mbi këtë vend. U përpoqa të ndaloja Luftën e Dytë Botërore, por dështova. Kam bërë aq para sa më duheshin, dhe tani po u a kaloj gjithçka që unë kam mësuar djemve të mi”.

“Unë nuk bashkohem me “humbësit”, më tregoi Kenedi. Unë u jam bashkuar “fituesve”. Do të punoj me hebrenjtë. Po u mësoj djemve të mi të gjitha sekretet dhe ata do të punojnë me hebrenjtë. Jam unë ai që do ta bëj Xhekun (Xhek Barkçarësin) presidentin e parë katolik irlandez të Shteteve të Bashkuara dhe nëse kjo do të thotë të punosh me hebrenjtë, kështu qoftë. Kam simpati për atë çfarë po bën Huker”, shprehet Kenedi, ‘por nuk do të bëj asgjë që do të shkatërrojë mundësinë e Xhekut për t’u bërë president’.”

Ngjarjet pa dyshim do të mbështesnin pretendimet e Huker. Xho Kenedi, për të ngritur histori “të reja” u shfaq duke u lutur për mbështetje naziste për kundërshtarin e djalit të tij, Riçard Nikson, dhe JFK filloi një seri takimesh me grupin hebre, veçanërisht me Organizatën Izrael Bond, e cila, e panjohur për Kenedin në atë kohë, po krijonte para private për programin bërthamor sekret të Izraelit, të kryesuar nga Viktor Rothsçajlld. Kenedi e siguroi atë se ai do të ishte i mirë për Izraelin dhe lobin hebre të SHBA. Feinberg i tha Kenedit: “Rruga ime drejt pushtetit ishte bashkëpunim në kuptimin e nevojave të tyre - para për fushatën”. Feinberg sigurisht krijoi një donacion prej 500,000 dollarësh nga burime hebraike. Privatisht, prapë se prapë, Kenedi u trondit në atë që ai po shihte. Redaktori i një gazete, Çarlis Bartlet tha, se Kenedi, një mik i ngushtë, shkoi me automjet për ta parë pas takimit me Feinberg dhe të tjerët. Bartlet shprehet: “Si një qytetar amerikan ai u akuzua se kishte një grup Zionist me vehte, dhe thotë: “Ne e dimë që fushata juaj është në telashe. Ne po ofrohemi të paguajmë faturat tuaja nëse ju do të na lejoni të kemi kontroll të politikës suaj të Lindjes së Mesme”.

Bartlet, tha Kenedi, është zotuar se nëse ai do bëhej president, do t’i jepte fund fuqisë të interesave të grupeve speciale, veçanërisht atyre të huaja, për të urdhëruar përfundimin e fushatës zgjedhore dhe politikës së jashtme nëpërmjet manipulimit të tyre ekonomik dhe financiar. Ndërkohë, ai kishte vendosur në mënyrë të qartë, dhe ishte shprehur se atij i nevojiteshin paratë e tyre për të fituar fuqinë në vend të parë, ashtu si ai bëri me Meëjr Lanski dhe mafien. Xho Kenedi u kthye te Sem Xhankana i Mafies së Çikago, ku shpëtoi jetën, kur hebrenjtë gangsterë e kriminelë caktuan një kontratë mbi të. Familja Xhankana tregon se baba Kenedi iu lut Xhankanës për të mbështetur djalin e tij në zgjedhje dhe ranë dakord në një marrëveshje. Kur Xhankana tha se ai nuk ishte i bindur se Kenedi do t’i ofronte gjithçka për ndihmën e tij, babai Kenedi thuhet se i është përgjigjur:

“Unë mundem. Dhe unë do të mund. Më ndihmo tani Sem dhe unë do shoh se Çikago dhe ju do të uleni në një Zyrë Ovale të mallkuar nëse do të dëshironi. Se ju do të keni veshin e presidentit. Por mua thjesht më duhet kohë… Djali im, presidenti i Shteteve të Bashkuara, do ’ju detyrohet për jetën e babait të tij. Ai nuk do t’ju refuzojë kurrë. Keni fjalën time.”

Ndërkohë, JFK po bënte marrëveshjet e tij me gangsterët. Regjistrimet telefonike të FBI dhe dokumentat, zbuluan se Xhon “Xhek” Kenedi kishte “kontakt të drejtpërdrejta” me Mejër Lanski gjatë fushatës presidenciale të vitit 1960. Atëherë, këtu kemi një situatë ku Kenedi kishte vendosur pakte me lobin Izraelit (në fakt me Izraelin dhe Rothsçajlldët) dhe krimin e organizuar. Në këmbim, Izraelitët/Rothsçajlldët dëshironin kontroll të politikës së presidentit Kenedi për Lindjen e Mesme, dhe banda dëshironte të lihej e vetme për të vepruar me sindikatën ndërkombëtare kriminale, kryesuar nga Mejër Lanski, pa ndërhyrje nga agjencitë qeveritare të zbatimit të ligjit. Ata ishin për një goditje në të dyja pikat. Që të dyja do të përfshiheshin në vrasjen e Kenedit.

Ashtu si tregon edhe Majkëll Kolins Pajpër kaq madhërishëm në librin e tij, Gjykimi Përfundimtar, aty ka elementë kyç për historinë e Kenedit, të cilat janë ndrydhur për shkak se ata do të dërgoheshin drejt Izraelit. Kenedi fitoi zgjedhjet e vitit 1960 me vetëm 100,000 vota diferencë, kufiri më e vogël në historinë amerikane, një konfirmim se sa vendimtare ishte mbështetja financiare dhe politike nga grupi Izraelit dhe krimit të organizuar. Por JFK nuk kishte asnjë qëllim, me sa duket, për t’iu dhënë atyre atë çka kishin paguar. Krejtësisht e kundërta. Pothuajse që nga ngjitja në post, Kenedi ndërmori një luftë sekrete me Izraelin dhe kryeministrin e tij, David Ben-Gurion, përtej politikës amerikane në Lindjen e Mesme, dhe programit të armëve bërthamore Izraelite. Kenedi vendosi pa lëkundje politikën “jofavorizuese” në Lindjen e Mesme për të siguruar influencën amerikane në të gjitha ato vende, dhe u tmerrua kur dëgjoi rreth zhvillimeve Izraelite të bombës atomike. Ben Gurion mohoi faktin se vendi i tij kishte një program të tillë, por ashtu siç ka treguar historia, ai po gënjente. Abraham Feinberg, i cili rregulloi financimin e zgjedhjeve të Kenedit nga lobi Izraelit, i tregoi presidentit se kërkesat e tij për inspektim të fabrikës bërthamore izraelite në Dimona, do të “mund të rezultojnë në një mbështetje më të pakët në zgjedhjet presidenciale të vitit 1964”. Në vitin 1962 dhe 63, Kenedi prezantoi gjithashtu një total prej shtatë aktesh të Kongresit për të reformuar ligjet mbi financimet e fushatës nga interesa të grupeve speciale. Kenedi po bëhej seriozisht jopopullor me terroristët dhe banditët të cilët kontrollonin dhe po kontrollojnë Izraelin në shfrytëzimin e njerëzve hebrenj si një e tërë.

Më tej, Kenedi, rriti tensionin me mbështetjen e tij për një zgjidhje të drejtë të problemit të refugjatëve palestineze të shpërngulur nga Izraeli. Ai i bëri presion Izraelit në Kombet e Bashkuara për të arritur në një rezolutë në Kombet e Bashkuara duke kërkuar drejtësi për refugjatët, por ministri i Jashtëm Izraelit, Golda Meir (një kryeministre e mëvonshme) shfaqi “habinë dhe zemërimin” e saj ndaj politikës së Kenedit. E gjitha kjo iu shtua masivisht armiqësisë me Ben Gurion dhe në anën e Izraelit të paktën, antipatia u shndërrua në një urrejtje të fortë të Kenedit. Më 16 qershor të vitit 1963 Ben Gurion dha dorëheqjen si kryeministër dhe Ministër i Mbrojtjes. Ndërkohë që për këtë arsye u ofruan vendime të tjera zyrtare, prapa kuintave ai besonte se politika e Kenedit, e paanshme në Lindjen e Mesme, ishte kërcënuese për ekzistencën e Izraelit të tij të dashur. Ai nuk mund të ndryshonte mendjen e Kenedit dhe kështu ai dëshironte që dikush tjetër të përpiqej për këtë. Në një nga shkëmbimet e tij të fundit me Kenedin, ai shprehet: “Zoti President, njerëzit e mi kanë të drejtën për të ekzistuar… dhe kjo ekzistencë është në rrezik”. Sipas kërkimeve të Majkëll Kolins Pajp në Gjykimin përfundimtar:

“… në ditët e fundit si kryeministër, (Ben Gurion) urdhëroi Mosadin e Izraelit për të skenarizuar vrasjen e Xhon F. Kenedit. Bazuar në evidencat plotësuese, ne besojmë se Mosadi ndërmori hapat e nevojshme dhe ia arriti këtij qëllimi.”

Mosad pa dyshim që kishte disa lidhje të ngushta me ato të cilët dëshironin të shihnin fundin e Kenedit, veçanërisht CIA dhe Mejër Lanski. Kenedi gjithashtu i shihte te dyja krahët. Ndërkohë që Kenedi kishte pranuar paratë e fushatës nga Lanski dhe Mafia, por realisht kërkonte t’i rrënonte ata. Njëherë në zyrë ai caktoi vëllain e vet Bobi si përfaqësuesin e përgjithshëm ligjor, dhe filloi një fushatë masive kundër sindikatës së krimit të organizuar. Lanski dhe mafia u fyen në atë që panë, duke e cilësuar si një tradhëti. Me lidhjet e tij të ngushta me CIA-n dhe Mosadin, Lanski më përpara kish qenë i paprekshëm, por tani ai dhe operacionet e tij ndërkombëtare ishin nën kërcënim. Kenedi kuptoi gjithashtu se CIA ishte jashtë kontrollit dhe po vazhdonte me axhendën e saj. Kjo e vuri atë përballë një kriticizmi shumë të ashpër në katastrofën Bay of Pigs, përpjekjet e dështuara për të lëvizur Kastron nga Kuba. Në të ishte i përfshirë gjithashtu dhe rrjeti i vrasjeve të Lanskit, sepse kazinoja e tyre dhe aferat me prostitucion në Kubë u shkatërruan nga ardhja e Kastros. Kenedi grabiti Alen Dalls, kreun e CIA-s dhe financuesin e Adolf Hitlerin dhe u zotua të “përçajë CIA-n në mijëra copëza të vogla dhe ta hedhë në erë”. CIA, si Lansky dhe lobi Izraelit, e dinin se mbijetesa e strukturës së fuqive të tyre ishte e kërcënuar nga Xhon dhe Bobi Kenedi. Asnjë nga këta grupe nuk kishte fuqinë dhe organizimin për të lëvizur Kenedin dhe këtu ai e ka fjalën për të tre Kenedët.

Për më tepër, ai kishte vendosur të tërhiqte Shtetet e Bashkuara nga lufta e Vietnamit, më shumë për të trembur e frikësuar Lanskin, Mosad dhe CIA-n të cilët po e përdornin konfliktin si një mbulesë për drejtimin e operacioneve të tyre të drogës në Azinë Jugore dhe Lindore, dhe ndaj Izraelit, i cili besonte se ndërkohë që vëmendja e SHBA-së ishte drejtuar nga Vietnami, nuk mund të mbante një sy mbyllur në atë që po ndodhte në Lindjen e Mesme. Sigurisht, fabrikimi i armëve dhe bankat globale gjithashtu dëshironin që lufta të vazhdonte. Dhe ende ishte një tjetër arsye përse Kenedi ishte thellësisht jopopullor me Elitën Botërore ashtu si politikat e tij presidenciale e bënë të qartë. Ai dëshironte të shkatërronte fuqinë e Bordit të Rezervave Federale me anë të nxjerrjes së parave pa interesa. Në fakt ai tashmë e kishte ndërmarrë një nismë të tillë përpara vdekjes së tij dhe disa nga shënimet e tij mbi heqjen e interesit, janë në qarkullim edhe në ditët e sotme. Ky ishte tmerri dhe ankthi më i keq i Elitës. Presidenti i fundit, i cili hoqi interesin e parave ka qenë Abraham Linkoln dhe shihni se çfarë i ndodhi atij. Forcat e radhitura kundër Kenedit në vitin 1963 ishin thjesht të pamasa. Në të vërtetë, kur ju shihni përtej fasadave, aty do të jenë gjithmonë të njëjtat organizata të kontrolluara nga një grup i vogël njerëzish. Kjo do të bëhet e qartë nëse shohim organizatat duke punuar së bashku për të vrarë Xhon F. Kenedin (figura 14).

Izraeli, Mosad (Mossad) dhe Lidhja Anti - Shpifje

Izraeli nuk është një shtëpi për hebrenjtë. Le të mos shtojmë fjalë këtu. Koha për të ecur pa u ndierë rreth e rrotull ka mbaruar. Izraeli është baza për terroristët, të cilët e krijuan dhe kontrollojnë atë shtet për të vënë në veprim, për llogari të Shtëpisë së Rothsçajlld dhe të Elitës, një terror global dhe rrjet manipulues. Kjo është arsyeja përse u krijua pas luftës, dhe influenca e krahut të saj të inteligjencës, Mosad, është shumë e gjerë për një vend kaq të vogël, pasi Mosad është në të vërtetë agjencia e inteligjencës së Rothsçajlld – Rokfeler – Elitës Botërore, ndërkohë që hebrenj të pafajshëm, të cilët jetojnë në Izrael (shumica, pjesa më e madhe) janë përdorur për këtë qëllim, si një front i pafajshëm, si një perde tymi. Kështu shpjegohet edhe vuajtja e hebrenjve në Gjermaninë Naziste, që doli nga manipulimi i nazistëve në fuqi, dhe midis të tjerëve, forcat “hebraike” financiare dhe politike. Mënyra se si hebrenjtë u detyruan të heshtin është për tu habitur. Nuk është mirë që disa shkrimtarë e dënojnë të gjithë këtë gjë si një komplot hebrenjsh. Nuk është kështu. Masa e popullit hebre është viktimë dhe jo përgatitëse e ngjarjeve që unë kam përshkruar. Janë ata që kontrollojnë Izraelin, që janë midis atyre që qëndrojnë mbrapa komplotit, jo hebrenjtë, sikurse, të paktën, disa rabinë trima dhe hebrenj të tjerë që kanë pasur guximin të tregojnë.

Mosad, si vetë shteti i Izraelit, u krijuar nga grupe si Gangsterët Stern dhe të tjerë, të cilët terrorizuan Palestinën jashtë pas luftës, nën drejtimin financiar dhe politik të Shtëpisë Rothsçajlld. Ne krye të saj ishte Viktor Rothsçajlld, oficeri i agjencisë së inteligjencës së mëparshme britanike, dhe spiun i KGB-së. Sipas librit të Simon Schama, Dy Rothsçajlldët dhe toka e Izraelit (Collins: Londër, 1978), shtëpia e Rothsçajlld mori 80% të tokës së Izraelit. Ata gjithashtu paguan të gjitha shpenzimet e kolonive të hershme, të manipuluara në Deklaratën e Balfour të vitit 1917, e cila e njihte Izraelin si tokën e hebrenjve, financuan nazistët dhe krijuan Mosad dhe organizatën e fshehtë terroriste në Palestinë. Izraeli u krijua dhe u kontrollua gjithmonë nga Rothsçajlld dhe pjesa tjetër e Elitës. “Atdheu Çifutëve” është thjesht një perde tymi dhe hebrenjtë janë gurë shahu në lojë. Liderët dhe pjesëmarrësit në këtë rrjet terrori më vonë u bënë liderë dhe kryeministra të Izraelit të ri. Njerëz si David Ben - Gurion, Menahem Begin, Yitzhak Rabin dhe Yitzhak Shamir, koka e skuadrës vrasëse Mosad në kohën e eliminimit së Kenedit. Lidhja Anti Shpifje është një front i Mosad (Rothsçajlld) në Shtetet e Bashkuara dhe shumë më tej. Ashtu siç e kemi parë, ajo evoluoi nga një organizatë e krijuar përpara Luftës së Parë Botërore drejt damkosjes si “antisemitike” të komisionerit të policisë së Nju Jork, i cili ishte i vendosur për të hequr qafe kriminelët e gangsterët. Në ditët e sotme, Lidhja e Anti Shpifjeve (LASH) punon, në shumicën e rasteve, e mbuluar, për të dënuar si “antisemit” këdo që i afrohet së vërtetës. Agjenti i mëparshëm i Mosad-it, Viktor Ostrovski (Victor Ostrovsky), e ka konfirmuar të gjithë këtë në librat e tij, Gjatë rrugës së mashtrimit dhe Ana tjetër e mashtrimit, të cilat demaskojnë fuqimisht shtrirjen dhe zgjerimin e operacioneve mbarëbotërore të Mosad dhe të asaj që ai e quan “Judeo - nazist”, që kontrollon Izraelin dhe Mosad. LASH ka një influencë të shumë të madhe, madje edhe kontroll të rrymës qendrore mediatike nëpërmjet pjesëve të tjera të rrjetit të Elitës.

Ashtu si me Mosad, ajo preferonte të përdorte njerëz dhe organizata të tjera si forca për aktivitetet e saj, kështu që asnjë nuk e dinte se nga vinte në të vërtetë motivimi për historitë, sulmet dhe vrasjet. Mosad (“Instituti për inteligjencën dhe detyrat speciale”) ka një aftësi pashoqe për të hequr vëmendjen nga vetë përgjegjësia e tij me anë të prodhimit të “syleshëve” për të marrë fajin përsipër - “flamuj të rremë” ashtu siç janë quajtur në kodin inteligjent. LASH, që është pjesë e B’nai B’rith, e ka bazën në Qendrën e Kombeve të Bashkuara, Nju Jork. B’nai B’rith do të thotë “Djem të Aleancës” dhe u krijua në vitin 1843. Shumë nga prijësit e saj në mënyrë të hapur përkrahën skllavërinë gjatë Luftës Civile Amerikane dhe ajo në mënyrë tinzare mbështet dhe kontrollon organizatën Ku Kluks Klan. Sot, e njëjta B’nai B’rith kërkon të etiketojë zezakët drejtues si “antisemitë” dhe racistë!

Sindikata kriminale e Mejër Lanski (Meyer Lansky)

Mejër Lanski i ishte përkushtuar Izraelit dhe si rrjedhim, edhe influencës së Rothsçajlldëve. Rrjeti i tij ka luajtur një rol vendimtar në furnizimin me armë dhe fonde të grupeve terroriste të Rabin, Begin, Ben-Gurion, Shamir dhe të tjerëve duke qenë se ata qëlluan dhe bombarduan shtetin e Izraelit. Ai në atë kohë u bë njëjti furnizues kryesor ndaj Izraelit. Lanski, Mosad, Lidhja Anti Shpifje dhe Izraeli ishin si një e tërë. Morris Dalitz, një person i ngushtë me Lanskin, në rrjetin e tij gangster, iu dha çmimi i përvitshëm “Pishtari i Lirisë” nga Lidhja Anti Shpifje. Aktivitetet e tij terroriste nuk u menduan si të rëndësishme ashtu si dhe kontributet e tij ndaj Izraelit dhe LASH. Në fakt, aktivitetet e tij terroriste në interes të LASH mund të kenë lëkundur votimet.

Sa herë që nxehtësia ndizej në Shtetet e Bashkuara, Lanski do të shkonte në Izrael dhe ai përfundimisht u vendos aty. Lanski e urrente familjen Kenedi për shkak të konfliktit me baba Xhoin. Ishte pasuesi i Lanskit në Bregun Perëndimor, i quajtur Mikei Kohen, i cili qëndronte mbrapa prezantimit të Kenedit me një yll kinemaje të filmave, Merlin Monronë, pas së cilës ata nisën një lidhje, e cila gjen jehonë dhe sot e kësaj dite. Mjeti për këtë takim ishte miku i ngushtë i Kohen, mikpritësi Xhoy Bishop, i cili ishte një anëtar i grupit të Frank Sinatrës, i njohur si “Njeri Rraqexhi”. Ideja ishte që të përdornin Monronë që t’i merrte të dhëna Kenedit për qëndrimin ndaj Izraelit. Sigurisht, ajo u vra më vonë, edhe pse u paraqit si “vetëvrasje”. Ata të cilët e vranë, vranë edhe Kenedin. Mikei Kohen ishte një nga burrat e Lansky-t në Hollivud, ku industria e filmave për një kohë të gjatë ka qenë një makineri propagandistike për axhendën e Elitës dhe versionin e “historisë”. Ajo vazhdon të jetë kështu edhe në ditët e sotme, vetëm emrat kanë ndryshuar. Kohen ishte i specializuar edhe në komprometimin seksual të yjeve të ekranit, dhe më pas ju bënte shantazh. Burrë i këndshëm, apo jo, ai ishte një manipulues financiar dhe politik në emër të grupeve terroriste çifute dhe shtetit të Izraelit. Deri tani jam i sigurt se “Zoti” do ta ketë miratuar. Një nga miqtë e ngushtë të Kohen ishte… Menachim Begin, më pas kreu i grupit terrorist, Irgun. Xhimmy “ shqarth” Fratianno, një lider i mafies së Bregut Perëndimor, tregoi për një takim, ku kishte marrë pjesë në Bel Air për të krijuar para për terroristët e Begin:

“Pas fjalimit të vogël (të Kohen), ne filluam të lëvizim nëpër dhomë dhe Rabini i Mikit na prezantoi një djalë të quajtur Meanchim Begin, i cili ishte bosi i Irgunit, një organizatë e nëndheshme e fshehtë në Palestinë. Ky djalë, i veshur me një xhaketë me spaleta të zeza, na tregoi se kërkohej për vendosje bombe në një hotel ku u vranë gati njëqind persona. Për dreq ish person i kërkuar nga drejtësia (në arrati).”

Begini, si kryeministër i Izraelit, më vonë fitoi çmimin Nobel për Paqen! Gray Uean, një rreshter detektiv në Departamentin e Policisë të Los Angeles, kishte detyrën e monitorimit të aktiviteteve të Kohenit. Në librin e tij, Është një peshk në Gjykatë, Uean konfirmoi historinë rreth Merlin Monrosë dhe lidhjen Kohen - Begin:

“Në atë kohë rabinët po i detyronin shumë që të zhvatnin çdo grimë të parave nga Hollivudi për Izraelin. Begini po harxhonte më shumë kohë duke u vërdallosur me Kohenin në Hollivud se sa në Izrael. Begini, në mënyrë të pashpresë, dëshironte të dinte se cili ishte plani i Kenedit për Izraelin nëse ai do të bëhej president.”

Një tjetër nga miqtë e Kohenit dhe një tjetër djalë udhëheqës i porositur dhe operativ për Meyer Lansky-n ishte Xhek Rubinstein. Sot ai njihet më mirë si… Xhek Ruby, burri i cili vrau “të çmendurin” e Kenedit, Lee Harvey Osvald.

CIA

Lidhjet midis CIA-s, sindikatës së krimeve të organizuara dhe Mosadit janë të pafundme, sidomos në lidhje me operacionet globale të trafikut të drogës në të cilat të tria këto bashkëpunojnë me njëra-tjetrën. Gjatë luftës, amerikanët e përdorën Meyer Lansky-n dhe mafien në një plan i njohur si Operacioni i Botës së Nëndheshme dhe është botërisht e njohur se ata u përdorën në komplote për të hequr Fidel Kastron në Kubë, një operacion ku Xhek Ruby luajti gjithashtu një rol të rëndësishëm. Elementët e Elitës Botërore brenda CIA-s dhe Mosadit, filial i zotëruar tërësisht nga Elita Botërore, janë në të njëjtat organizata. Përpara, gjatë dhe pas vrasjeve së Xhon dhe Bob Kenedit, çelësi koordinues i këtyre lidhjeve ishte Xhejms Jesus Angleton, i cili ishte edukuar në fillimet e viteve në Angli në shtëpinë Chartridge Hall në Buckinghamshire dhe shtëpisë Malvern në Ëorcestershire. Ai u rekrutua nga paraardhësit e CIA-s, Zyra e Shërbimeve Strategjike (ZShS), pasi u largua nga universiteti Yale i Kafkës dhe Kockave. Në vitin 1974, ai iu bashkua CIA-s së re dhe arriti postin kryesor e të lakmueshëmt të kreut të operacioneve kundër spiune të CIA-s. Sipas biografit të vet, Tom Mangold, mbrojtësit e tij kryesor ishin Allan Dalles, drejtori i CIA-s, i pushuar nga puna prej Kenedit, dhe Riçard Helms, i cili u emërua drejtori i CIA-s nga Lindon B. Xhonson pas vrasjes së Kenedit. Mongoldi shprehet se në fakt, Angletonit iu dha dorë e lirë për të ndjekur axhendën, sa pothuajse nuk kishte kontroll mbi monitorimin e aktiviteteve të tij. Ai ishte ligji vetë. Ky fakt bëhet shumë domethënës për historinë kur ne të kuptojmë se një nga rolet kyçe të Angletonit ishte ai i ndërlidhësit zyrtar të CIA-s me agjencitë e huaja të inteligjencës … veçanërisht me Mosad (Rothsçajlld). Ai ishte kreu i katedrës izraelite të CIA-s! Për më tepër, ai mbante lidhje intime dhe të gjata familjare me David Ben - Gurion, kryeministrin izraelit, i cili përbuzte Kenedin dhe e shihte atë si një kërcënim ndaj ekzistencës së Izraelit.

Lufta e Kenedit me CIA-n kërcënonte gjithashtu ekzistencën e punës së Angeltonit dhe bazën e fuqisë. Angletoni kishte disa arsye që e donte Kenedin të veçuar, por më e rëndësishmja ishte lidhja e tij me Izraelin, dhe mundësisht e kontrolluar prej këtij shteti, e cila si atëherë dhe tani kontrollon shumicën e operacioneve të CIA-s. Ëilbur Crane Eveland, një ish këshillues për CIA-n dhe anëtar i politikës së planifikimit të stafit në Shtëpinë e Bardhë dhe Pentagon, tha:

“Duke u nisur nga koha e tij e luftës, ndërlidhjet e ZShS-së me grupet e rezistencës hebraike të vendosura në Londër, Xhejms Angleton ka përgatitur një marrëveshje shkëmbimi të operacioneve të inteligjences me Mosadin Izraelit, mbi të cilin mbështetej CIA për shumicën e informacioneve rreth shteteve arabe.”

O zot, vë bast se këto raporte të inteligjencës janë të paanshme!

Lord Viktor Rothsçajlld

Por këtu ekziston edhe lidhja britanike për t’u marrë në konsideratë. Ndërkohë duke punuar në Londër për ZShS-në, Xhejms Angletoni u bë shok i ngushtë i spiunit Kim Filbi dhe punoi me Lord Viktor Rothsçajlldin, “burri i pestë” në rrjetin e spiunazhit të Filbit, Burgesit, Maklinit dhe Blantit. Lordi Rothçaild , miku i Uinston Çërçillit, ishte në fakt më shumë se “burri i pestë”. Ai ishte fija tërheqëse e Inteligjencës Britanike, një kontrollues i Mosadit, dhe për Mosadin, si dhe një manipulator i përkushtuar i shtëpisë së Rothsçajlldëve dhe Elitës Botërore. Kur Angeltoni u dërgua në Romë në vitin 1944 nga ZShS-ja, ishte Rothsçajlld, i cili i dha atij kontaktet në të shkuarën e hebrenjve. Angeltoni ishte gjithashtu dhe një mik i shërbimit të Inteligjencës Britanike, Peter Urigh, njeriu i cili qëndron mbrapa librave, Tregtia e tyre është tradhtia dhe Ndjekja e spiunëve, të cilët ishin sugjeruar dhe organizuar nga Lord Rothsçajlld. Librat përmendin shefin e mëparshëm të MI5-s, sër Roger Hollis, si “burri i pestë”, për të larguar vëmendjen nga Rothsçajlld. Pretendimi i Uright se Hollis ishte një spiun sovjetik mbështetej nga Angilton, në emër të Rothsçajlldit. Angletoni i kishte borxh Rothsçajlldit për favore dhe mbështetje të parshme. Lidhja britanike (Rothsçajlldët) me Angletonin dhe grupeve të CIA/Mosad ishin thelbësore. Rothsçajlld, ishte personi që kishte lidhje të fuqishme me të gjitha partitë e përfshira, Inteligjencën Britanike, Mosad, CIA me kreun e saj të inteligjencës kundër, Xhejms Jesus Angelton dhe kontrata të tjera në nivelet më të larta të Elitës në Shtetet e Bashkuara. Në mënyrë vendimtare, ishte Lord Viktor Rothsçajlld, që konceptoi dhe drejtoi programin e armëve bërthamore izraelite, të cilën Kenedi dëshironte ta shkatërronte. Brenda disa muajve nga krijimi i Izraelit, Rothsçajlld dhe miku i tij i ngushtë, Chaim Ëeizmann, ngriti një departament të fizikës bërthamore në Rehovoth.

Departamenti mori emrin e Ëeizmann, kreu i Zionizmit britanik dhe presidenti i parë i Izraelit të ri. Ëeizmann ka qenë gjithashtu edhe një manipulator kyç mbrapa Deklaratës Balfour, letra e dërguar nga sekretari i Jashtëm britanik Arthur Balfour drejtuar Uolterit, xhaxhait të Viktor Rothsçajlld, në vitin 1917, që konfirmonte mbështetjen britanike për shtetin e Çifut në Palestinë. Viktor Rothsçajlld, në mënyrë të fshehtë, grumbulloi informacione për shkencëtarët bërthamorë në institutin Ëeizmann nga kërkues dhe ekspertë në gjithë botën, duke përfshirë edhe Albert Ajnshtajnin, anëtarët e Shoqatës Shkencore Atomike Britanike si dhe nga matematicieni dhe filozofi Bertnard Russell, i cili së bashku me Ajnshtajnin ndihmoi në krijimin e Konferencës Puguash mbi armët bërthamore. Në librin e tij “Burri i pestë”, Roland Perry shkruan:

“Ëndrra për një bombë izraelite ishte në të vërtetë ambicioze, por ajo nxiti Rothsçajlldin për të mbajtur krah për krah të gjitha pajisjet bërthamore, kështu që mund t’i kalonte të dhëna institutit Ëeizmann, i cili po planifikonte një reaktor bërthamor në Dimona në shkretëtirën Negev. Nën një maskim të modifikuar shqetësimesh rreth shpërndarjes dhe rrezikut të armëve bërthamore, ai ishte i aftë të mbante kontakte me shkencëtarët e duhur rreth e qark botës”.

Në këtë mënyrë, Rothsçajlldi kishte të drejtë hyrjeje në projektin e Manhatanit, i cili çoi në sulmin atomik mbi Japoninë dhe ai ishte një koleg i Klaus Fuchs, fizikanit gjerman i cili më vonë u burgos për shkak se i kishte dhënë sekretet nukleare Bashkimit Sovjetik. Rothsçajlldi, i cili bëri të njëjtën gjë, shpëtoi pa u lagur. Roli i tij kryesor, me paratë dhe informacionet, në krijimin e armëve bërthamore të Izraelit, u shpërblye publikisht në vitin 1962 kur Rothsçajlld u bë një Burrë i Nderuar i institutit Ëeizmann. Shimon Peres u bë kryeministër i Izraelit pas vrasjes së Jitzhak Rabin në vitin 1995, punoi me Rothscajlldin për të bindur Francën që të krijonte lehtësira bërthamore në Dimona. Krahu francez në shtëpinë e Rothsçajlldëve do të ushtronte ndikim shumë të madh mbi qeverinë franceze. Peres, në atë kohë drejtor i Ministrisë së Mbrojtjes, premtoi si shkëmbim, të mbështeste Francën dhe Britaninë në përpjekje për të marrë kanalin e Suezit nga presidenti egjiptian Naser, diçka që Izraeli dëshironte të ndodhte në çdo mënyrë! Peres dhe Asher Ben-Natan, një agjent Mosad në Ministrinë e Mbrojtjes, firmosi një marrëveshje top sekret me Francën dhe kryeministrin e saj, Burgues Maunoury. Roland Perry shkruan:

“Në të, francezët premtuan të siguronin një reaktor të fuqishëm 24 megavat, njohuritë teknike për funksionimin e tij edhe pak uranium. Marrëveshja sekrete ishte e njohur vetëm nga një duzinë personash, duke përfshirë edhe Rothsçajlldin, dhe kjo për një arsye të mirë. Kushtet e dokumentit lejonin përfshirjen e pajisjeve dhe aparaturave, të cilat do të mundësonin izraelitët për të prodhuar lëndë djegëse për armë bërthamore.

Në vitin 1957, inxhinierë francezë filluan të ndërtonin ambiente me dy kate për vendosjen e reaktorëve në Dimona në anë të shkretëtirës Negev, e cila fshehtësisht shkoi poshtë toke rreth gjashtë kate. Ndërtimi i nëndheshëm do të ishte vendi ku do të ndërtoheshin armët bërthamore.”

Ky ishte programi bërthamor, krijesa e vërtetë e Rothsçajlldit, të cilit president Kenedi dëshironte t’i jepte fund. Ja pra ku ishte Lord Viktor Rothsçajlld (burri mbrapa përdorimit të Urdhrit 18b për të burgosur njerëzit pa gjyq për shkak se demaskuan Luftën e Dytë Botërore si një mashtrim) me një lumë arsyesh për të dashur Kenedin jashtë loje. Ai ishte gjithashtu ngushtësisht i lidhur me të gjithë njerëzit dhe organizatat, të cilat vranë Kenedin. Në kohën e vdekjes së Kenedit, Rothsçajlldi po punonte për naftën Shell, por ky pozicion ishte një fasadë për manipulimin e fshehtë dhe trafikant brenda Inteligjencës Britanike për llogari të Elitës. Shtëpia e Rothsçajlldit ishte krejtësisht e përfshirë në vrasjen e Kenedit, për të cilën unë nuk kam asnjë dyshim.

Kompania Permindex

Kjo kompani ishte një nyje kryesore e koordinimit midis Mosadit, CIA-s dhe Sindikatës Lansky. Shërbim në bordin e saj bënin Klai Shau, operativi i CIA-s i akuzuar për vrasjen e Kenedit nga Prokurori i Rrethit të Nju Orleans, Xhim Garrison siç vihet në dukje në filmin JFK. Kjo, sepse Shau ishte lidhur me Permindexin, strumbullarin kyç në të gjithë komplotin që kish hedhur aq shumë baltë mbi Garrisonin. Shau ishte gjithashtu drejtori i Tregtisë Ndërkombëtare Mart (International Trade Mart) dhe në bordin e asaj kompanie ishte Edgar Stern Jr, prindërit e të cilit ishin ndër mbështetësit kryesorë financiarë të lobit izraelit në USA. Familja Stern ishte ndër miqtë e ngushtë të Shau dhe ai ishte gjithashtu i lidhur me Sindikatën e Lanskit.

Permindex (shkurtimi i Permanent Industrial Expositions (Ekspozitat e Përhershme Industriale) ishte një filial i kompanisë së quajtur CMC, e themeluar në vitin 1961 nga një hebre i Evropës Lindore, Xhorxh Mandel, i cili u vetëquajt Giorgio Mantello. Operacioni i tij i mbuluar, si ai i Permindex, ishte organizimi i ekspozitave të biznesit. Një nga aksionerët e saj kryesorë ishte Banque de Credit International (BCI) e vendosur në fortesën e Elitës të Gjenevës. Kjo bankë u themelua nga Rabi Tibor Rosenbaun, drejtori afatgjatë i financimit dhe furnizues për Mosad. Rosenbaum ishte gjithashtu zëvendësministër ndërkombëtar i Kongresit Botëror Hebre, bashkëthemelues i Kongresit Botëror Zionist dhe drejtor i Agjencisë së Hebrenjve në Gjenevë, pasardhës i zyrës së Emancipimit Palestinez, një koordinues i terrorizmit hebre kundër arabëve dhe britanikëve në Palestinë. Gazeta, Ha’aretz, njëherë deklaroi se “Tibor Rosenbaum është Izraeli”. Ai punoi ngushtë me Rothsçajlldët (duke përfshirë me siguri edhe Lord Viktorin) dhe së bashku me Baron Edmond de Rothsçajlld, aristokratin francez, ai ngriti Korporatën Izraelite, e cila kërkonte para jashtë vendit për zhvillimin e projekteve të Izraelit, duke lejuar në këtë mënyrë përdorimin e taksave të saj për financimin e ushtrisë.

Midis emrave që sponsorizoi Rosenbaum ishte Bernie Cornfield “financieri” dhe pastruesi i parave të drogës së Lansky-t. Pikërisht, nëpërmjet bankës së Rosenbaum-it, Sindikata e Lansky-t pastronte pjesën më të madhe të parave të tij në Evropë. Po kështu bëri edhe Mosad dhe CIA. Kreu i Permindex ishte majori Louis M. Bloomfield, një mbështetës i përkushtuar i Izraelit. Permindex kishte selinë në qytetin e Montrealit, Kanada, përpara se të zhvendosej në Romë, ku Xhejms Angelton i CIA-s kishte inteligjencë të pafundme dhe lidhje me botën e krimit. Bloomfield u përfshi në Operacionin e Botës së Krimit, një operacion i bashkuar i Amerikës me Lansky dhe mafien, ndërkohë që ai i shërbeu elitës së kundër zbulimit gjatë luftës, Operacionet Speciale Ekzekutuese (OSE). Operacionet e Botës së Krimit u drejtuan nga qendra e Rokfeler në Nju Jork. Shefi i Bloomfield ishte sër Uilliam Stefenson, i cili ngriti operacionet zbatuese britanike në Shtetet e Bashkuara përpara luftës dhe ishte i lidhur gjithashtu me Lansky, Mosad dhe Rokfeler. Stefenson thuhet të ketë qenë personazhi në të cilin është bazuar Xhejms Bondi. Operacioni i Botës së Krimit më vonë u bë një qendër për operacionet e drejtimit të armëve ndaj terroristëve të fshehtë hebrenj, ku Stefenson, Bloomfield dhe Viktor Rothsçajlld luajtën një rol shumë të madh. Bashkë me Bloomfield në këtë çështje, ishin Meyer Lansky dhe Samuel Bronfman të familjes kriminalistike të Kanadasë.

Ishte një kompani e ngritur nga Operacionet Speciale Ekzekutuese të Uilliam Stefenson, të cilën ne e njohim sot si grupi Hollinger, e kontrolluar nga drejtuesi kanadez i Bilderbergërve, Konrad Black, pronari i perandorisë mediatike, e cila përfshinte gazetën londineze Telegraph dhe Posta e Jerusalemit. Në bordin e grupit Hollinger bënin pjesë disa rangje të Bilderbergërve dhe anëtarë të KMJ/KT , duke përfshirë Henri Kisinger dhe Lord Karington. Kjo bëhet dhe më interesante kur mendoni se kryetari i Premindex dhe vepruesi i OSE-s, Louis Bloomfield, ishte në të vërtetë një njeri fasadë dhe përfaqësues ligjor për familjen kanadeze Bronfman, të cilët e ngritën pasurinë e tyre duke drejtuar alkoolin gjatë periudhës së ndaluar, si dhe nga disa aktivitetet të përgjithshme prej gangsterësh. Banda e Bronfman qëndronte afër babait të Konrad Black, një tjetër tregtar i alkoolit dhe aktivist i inteligjencës me OSE-n dhe Bronfmanët janë mbështetës financiarë për një kohë të gjatë dhe anëtarë të frontit të Mosad, Lidhjes Anti Shpifje.
Gjatë shërbimeve të mëvonshme me Zyrën e Shërbimeve Strategjike (ZShS), një organizatë në të cilën Bloomfield ishte gjithashtu caktuar, ai, gjatë luftës fillimisht takoi Klai Shau. Shau u vendos në Londër dhe u bë shok i kryeministrit, Uinston Çurçill (Kom 300), ku këshilluesi personal ishte… Sër Uilliam Stefenson. Gjithashtu i shërbeu dhe ZSHS-së në Londër, ku në këtë kohë kreu i kundër zbulimit të CIA-s dhe katedrës së Izraelit kur u vra Kenedi, ishte James Jesus Angleton. Dhe kush ishte burri që kontrollonte Inteligjencën Britanike në atë periudhë? Lordi Viktor Rothschild, një tjetër mik i ngushtë i Çërçillit, burri i cili qëndronte mbrapa projektit të armëve nukleare izraelite dhe një nga njerëzit kyçë pas krijimit të Izraelit. Rothsçajlld e njihte Shaun, Bloomfield, Stefenson dhe Angletonin, të cilët ishin të gjithë pjesë e skuadrës që konspiruan për të vrarë Kenedin. Edhe në mënyrë direkte ose nëpërmjet grupit të tij, Rothsçajlld duhet ta kishte ditur ose kishte mjetet për të komunikuar me Meyer Lansky. Lidhjet e Rothsçajlld me Mosad dhe Izraelin ishin thelbësore. Ai ishte në zemër të terrorit të hebrenjve dhe grupit të inteligjencës, të cilët e sollën Izraelin në ekzistencë. Një nga këto grupe të inteligjencës, Hananah ose Hananah “B”, krahu terrorist, u bë ajo që ne e njohim si Mosad. Rothsçajlldët zotëruan një agjenci të inteligjencës “në shtëpi”, të cilat vepronin që në ditët e para të dinastisë së Rothsçajlldëve, gjithashtu të bashkuar me Mosad.

Bloomfield dhe Shau u mblodhën përsëri në bordin e Permindex dhe punuan së bashku në operacionin e saj mbulues, ngritjen e ekspozimit të tregut rreth botës. Më 22 nëntor të vitit 1963, president Kenedi ishte rrugës për të folur mbi kreun e ri të tregtisë, Dallas Mart, kur ai u vra. Ishte ai caktim në tregun Mart, që drejtoi vargun e makinave për të kaluar nëpërmjet Dealy Plaza, ku u gjuajt fatalisht me armë. Një rastësi? Sidoqoftë, unë nuk mendoj kështu.

Inteligjenca Franceze

Vdekja e presidentit Kenedi dhe atentatet e shumta kundër jetës së presidentit francez, gjeneralit Charles DeGaulle, ishin orkestruar nga të njëjtat organizata – Mosadi i kontrolluar nga Rothchild. Një nga atentatet për vrasjen e DeGaulle ishte bërë e pavdekshme nga ‘novela’ e Frederick Forsyth, Dita e çakallit. Çuditërisht, në të njëjtën periudhë një grup terroristësh të njohur si Lidhja Antikomuniste e Hebrenjve ose JACL,, kooperonte me një “celulë” tradhtare brënda Inteligjencës Franceze të quajtur OAS.

CIA dhe Izraeli, me përkrahjen e OAS-së, ishte grupi i drejtpërdrejtë mbrapa përpjekjeve të sulmeve të De Golit. Ata e kundërshtuan për atë ç’ka panë si një tradhti të tij ndaj Francës duke i dhënë pavarësinë Algjerisë. Gjithashtu, në kundërshtim me këtë, ishte Izraeli dhe Mosad; përfundimi ishte një nga konfliktet kryesore që kishin me Kenedin, i cili, si një senator i ri, mbështeti pavarësinë e Algjerisë. Edhe një herë u shpalosen lidhjet e pafundme. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, kreu i katedrës izraelite të CIA-s së Xhejms Jesus Angelton, shërbeu si një ndërlidhës i Inteligjencës Amerikane me atë Franceze SDECE, dhe ruajti disa kontakte me operativët e tyre, të cilët ndanin të njëjtën dashuri për Izraelin. Ai kishte gjithashtu lidhje të forta me mafien e Korsikës në Francë, që punonte me Sindikatën Lansky. Prodhimi i drogës në laboratorët e Marsejës nga mafia korsiane u transferuan në rrugët e Amerikës nga Lansky dhe CIA e Angeltonit. Izraeli dhe Mosad rrallë realizonin vetë punët e tyre të pista, ashtu si dhe CIA, por një agjent i mëparshëm i Inteligjencës Franceze si dhe diplomat, i rrëfeu Majkëll Kollins Pajper, autorit të Gjyqi përfundimtar, se Mosad përdori një skuadër franceze për të vrarë Kenedin:

“Edhe CIA kontrakton shërbimet e komunitetit të inteligjencës (ata e pëlqejnë stilin francez) për të nxjerrë të palarat në shesh. Skuadra mbrojtëse nuk di kë ekzekuton. Dora e djathtë nuk e di se çfarë bën dora e majtë. Dhe zbatuesit nuk janë të interesuar në pasojat e misionit të tyre. Atyre nuk iu bëhet vonë aspak.”

Një oficer i inteligjencës tha se Yitzhak Shamir, kreu i atëhershëm i njësisë vrasëse të Mosad dhe më vonë kryeministër i Izraelit, siguroi një skuadër franceze për të vrarë Kenedin në bashkëpunim me kolonel Xhorxhs de Lannurien, deputetin kryesor të Inteligjencës Franceze.

“Nuk ishte rastësi, që në të njëjtën ditë kur u vra presidenti nga skuadra franceze, (Delaunnurien) ishte në Langleyt (zyrat qendrore të CIA-s) me Xhejms Jesus Angleton, spiunin e Mosad.”

Qesharake se si Shau nuk përmendi asgjë nga këto në “autobiografinë” e tij Përmbledhje. Në të ai tregon se Mosad përfaqësonte “ndershmërinë” dhe “standardet morale”. Jo, unë nuk po tallem. Shamir gjithashtu u shushat dhe nuk e besoi lajmin e vrasjes së Kenedit, por tashmë e dinte se gjithçka tani do të ndryshonte. Hmmm, më falni Yitzhak, por a nuk ishte ky i gjithë qëllimi?

Nju Orleans

Qyteti i Nju Orleans ishte shumë i rëndësishëm në komplot. Prej aty një burrë i quajtur Guy Nannister, një agjent i mëparshëm i FBI-së dhe inteligjencës Neval, drejtonte një ‘agjenci detektive’, një histori që mbulonte punën zbatuese të CIA-s. Sipas kontraktuesit të mëparshëm të CIA-s, Robert Marrou, i cili ishte afër operacioneve të Nju Orleans, eprori menjëhershëm i CIA-s së Bannister ishte… Klai Shau, drejtori i Permindex dhe burri i vetëm që u përball me gjyqin për vrasjen e Kenedit, një akuzë së cilës ai i shpëtoi falë dëshmive kyçe të vrasjes dhe kërcënimit. Një nga miqtë e ngushtë të Bannister ishte A. L. Bosnic, një figurë udhëheqëse në zyrën e Nju Orleans të frontit të Mosad, Lidhja e Anti Shpifjeve. Zyra e Bannister në rrugën Camp 544 në Nju Orleans ishte gjithashtu një degë informale e celulës tradhtare të Inteligjencës Franceze, OSA, e cila siguronte vrasës aktualë për Mosad dhe CIA-s në Dallas. Një nga përfaqësuesit e OSA-së, i stërvitur nga rruga Camp, ishte mercenari Jean Souetre, i cili kishte lidhje me aleatët e Meyer Lansky në mafian korsikane.

Një dokument i CIA-s, i zbuluar në vitin 1977 prej studiuesit Mary Ferrell nga Dallas, , tregonte se Inteligjenca Franceze ishte duke u përpjekur të lokalizonte një terrorist të OAS-së, sepse konsiderohej si një kërcënim për jetën e Sharl De Gol. Dokumenti datonte që më 1 prill 1964 dhe tregonte disa foto të njohura të Souetre. Thuhej se ai u ndodh në Fortesën Uorth në mëngjesin e 22 nëntorit të vitit 1963 (po ashtu dhe Kenedi) dhe se rastisi po në Dallas në të njëjtën pasdite kur u qëllua Kenedi. Brenda 48 orësh të vrasjes, dokumenti tregonte se Souetre u kap në Texas dhe u dëbua nga Shtetet e Bashkuara. Souetre tha se burrit të cilit i ishte referuar në dokument ishte në të vërtetë një tjetër vrasës, i quajtur Michel Mertz, i cili, pretendonte se kish përdorur emrin e tij.

Pikërisht nëpërmjet zyrës së Bannister, Lee Harvey Osvaldit, një njeriu aktiv të CIA-s, në mënyrë të papritur iu ngrit kurthi që e nxirrte si vrasësi. Atij iu tregua një histori e rreme dhe iu tregua të shtirej si një komunist pro Kastros nga CIA pa e kuptuar përse. Duket se plani A ishte për të bindur publikun se Osvald vrau Kenedin nga mbështetja për Kastron. Është e mundur që Osvald të ishte krijuar nga Lidhja Anti Shpifje. Sigurisht plani për t’i dhënë Osvaldit një pamje publike pro Kastros u mbështet nga media kontrolluese e LASH-së. Televizioni NBC dhe radio të inkorporuara në Nju Orleans, ËDSU, e intervistuan Osvaldin rreth qëndrimit dhe pikëpamjes të tij “pro- Kastros, pro komunizmit” në gusht të vitit 1963, dhe më pas ia dorëzuan kasetën FBI-së. Ata gjithashtu e ftuan atë në një debat rreth Kastros dhe e filmuan duke shpërndarë fletëpalosje pro Kastros në Dallas.

Përse kaq kohë transmetimi për Osvaldin në muajt që të shpien në vrasjen e Kenedit? Ndoshta fakti se ËDSU zotërohej nga familja Stern, një mik shumë i ngushtë i Klai Shau dhe kontribuesi kryesor ndaj Izraelit dhe Lidhjes Anti Shpifje do t’i përgjigjeshin asaj pyetjeje. Pas vrasjes, intervistat e ËDSU-së me Osvaldin menjëherë u transmetuan nacionalisht nga NBC-ja, duke siguruar kështu mbështetje për idenë se Osvaldi ishte një “kokë e vetme”, që vrau Kenedin në mbështetje të Kastros. (Xhon Rush, kameramani i ri, i cili filmoi Osvaldin duke shpërndarë fletëpalosjet, u shfaq pas 30 vjetësh si një “ekspert”, “zmadhimi” i tij i filmit Zapruder u supozua se “vërtetonte” se Osvald ishte vrasësi i vetëm!

Thumbimi

Nga zbulimet e shkëlqyera të librit Gjykimi përfundimtar , del se, pas ngjarjes, Dallas dhe Sheshi Dealey ishin plot me njerëz dhe grupe të ndryshme, që do të lidheshin nga hetuesit me vrasjen. Kjo u bë për të siguruar sa më shumë vrasës dhe skenarë të mundshëm për hetuesit, që ujërat të turbulloheshin seriozisht. Ishte një taktikë argëtuese klasike. Vetëm një pjesë e vogël në skenë, vrasësit në Skuadrën e Mosadit - CIA - OAS ZR - Rifle, e dinin se, plani ishte për të vrarë Kenedin. Të tjerët ishin për arsye të tjera, dhe midis këtyre grupeve, me sa duket, ishte skuadra e CIA-s të cilët besonin se plani ishte për të simuluar një atentat mbi presidentin.

Ideja, besonin ata, ishte të bënin fajtor Kastron për këtë përpjekje dhe për të shkaktuar aq shumë mizori në Amerikë saqë Kenedi të rrëzonte planin e tij për të bërë pak paqe me Kubën ose, tashmë, ai mund të shtyhej për të filluar një pushtim dhe për të hequr Kastron. Ka gjasa që E. Houard Hunt i CIA-s, me lidhjet e tij me katastrofën Bay of Pigs dhe të grupeve të rezistencës kubaneze antikastros, ishte një nga skuadrat e “vrasjes së falsifikuar” të CIA-s, ndoshta lider i saj. Nëse historia është e vërtetë, asnjë nuk do të kishte qenë më i çuditur se sa Hunt dhe kolegët e tij kur Kenedi u qëllua dhe skuadra e CIA-s së Huntit pa dyshim përfshinte një Lee Harvey Osvald. Ky është misioni që iu tregua Osvaldit se ai ishte caktuar që më parë të shfaqte veten kaq publikisht si një komunist pro Kastros, kur ai nuk ishte aspak i tillë. Historia rreth skuadrës ‘mashtruese’ në Dallas iu tregua Gary Uean, anëtar i mëparshëm i skuadrës kriminalistike zbatuese e Policisë së Los Angeles. Uean takoi informatorin e tij nëpërmjet sherifit të Dallas, Bill Deker, i cili kishte thënë:

“Është një burrë në Dallas, të cilin unë e kam njohur për një kohë të gjatë. Ai e di të gjithë të vërtetën rreth përfshirjes së Osvaldit. Fikësohet për vdekje nëse shkon në Departamentin e policisë në Dallas ose në FBI. Aty diku gjëndet një kryq i dyfishtë i tmerrshëm, dhe cilindo e zinte paniku për çdo gjë tjetër që shihte aty pari.

Ju nuk do ta besoni këtë bestytëri të çmendur dhe akuzat e grumbulluara nga të gjitha përforcimet e ligjit në Jug pr

nga **Rifat** Wed Feb 01, 2012 5:45 pm

vazhdim...

Mbulimi

Mbulimi filloi që në kohën kur u kryen të shtënat fatale me armë, në të vërtetë historitë e mbulimit ishin rregulluar shumë mirë që më parë. Osvaldi u prezantua në mbarë botën si vrasësi i vetëm që e bëri këtë për Kastron dhe Kubën. Osvaldi, megjithatë, pas arrestimit, tregoi se e kishin vendosur në një situatë të tillë. Ai nuk do të shkonte kështu butë e butë, por fizikisht. Dalja përpara Xhek Rubit (Rubenstein), i cili qëlloi Osvaldin drejtpërdrejt në një distancë të afërt, teksa policia “e shoqëronte” nëpërmes një vendi publik pas arrestimit. Rubi portretizohej si pronar i një klubi nate në Dallas, i cili vrau Osvaldin për tu hakmarrë ndaj vrasjes së Kenedit. Megjithatë, unë nuk mendoj kështu. Telefonata e parë e Rubit pas arrestimit, ishte për Al Gurberin (Al Gruber), një mik i ngushtë i Miki Kohen, ithtar i Mejer Lanskit në Hollivud. Ishte Kohen, i cili punoi me Menahim Begin (Menachim Begin) për të krijuar lidhjen e Xhon Kenedit me Merlin Monronë, lidhje e cila përfundoi me vrasjen e yllit të kinemasë nga i njëjti grup njerëzish. Gruberi kishte mbërritur në Dallas pak përpara vrasjes së Kenedit për të vizituar Rubin, të cilin nuk e kishte parë prej dhjetë vitesh. Në gjyqin e Rubit avokat i tij ishte Melvin Belli (Melvin Belli), miku dhe përfaqësuesi ligjor i Miki Kohen. Të paktën një takim ishte konfirmuar midis Bellit, Kohenit dhe Beginit.

Xhek Ruby punonte për Al Caponen dhe harxhoi një pjesë të jetës së tij duke vepruar brenda sindikatës së krimeve të organizuara, veçanërisht për shefin e shefave të tij, Mejer Lanski. Rubi portretizohej si mafioz, për të larguar vëmendjen nga punëdhënësi i tij i vërtetë – Lanski. Lidhjet e tij me Lanskin çuan në lidhjet e Rubit me CIA-n, Izraelin dhe grupet kundra Kastros. Marita Lorenz, një ish- punonjëse e CIA-s, deklaroi në një proçes gjyqësor shpifës ku përfshihej E. Houard Hunt i CIA-s dhe gazeta Spotlight, se një ditë përpara vrasjes së Kenedit u takua në Dallas me Hunt dhe një grup tjetër operativ të CIA-s ku përfshihej...... Xhek Rubi. Hunti, shprehej ajo, ishte arkëtari për operacionin shumë sekret, për qëllimin e të cilit nuk kishte asnjë ide. I kishin thënë që roli i saj ishte që të vepronte si një “karrem”. Në të vërtetë ajo u largua nga Dallasi dhe nuk mori pjesë. Ka mundësi që si Rubi, ashtu si Osvaldi, tashmë e kuptuan se e kishin vendosur në një situatë të tillë. Familja e pushoi avokatin e tij, Melvin Belli, pasi Rubi u shpall fajtor dhe u dënua me vdekje. Por përpara se të dëgjohej apeli i tij, Rubi vdiq në burg. Vdekja e Rubit ose, në fund të fundit, zhdukja e tij erdhi pasi ai e bëri të qartë se kishte disa gjëra shumë të rëndësishme për të thënë rreth vdekjes së Kenedit. Ai i kërkoi Erl Uarrenit (Earl Ëarren), kryetarit të komisionit të hetimit të vrasjes, që për hir të sigurisë, të transferohej nga Dallasi për në Uashington për të treguar historinë. Uarren refuzoi dhe historia kurrë nuk u tregua. Pyes veten, përse?

Në dritën e asaj që ju keni lexuar në këtë libër dhe në mënyrë të veçantë në faqet e fundit, le të shohim trukimin e komisionit Uarren, që vendosi se, Li Harvei Osvald në të vërtetë kishte punuar vetëm. Komisioni Uarren u caktua nga Lindon Baines Xhonson (Lyndon Baines Jonson), burri që u bë president si rezultat i vdekjes së Kenedit. Nëse ju do të pyesni: Kush përfiton nga vrasja e Kenedit, atëherë Xhonsoni është i pari në listë. Për më tepër, ai ishte i lidhur shumë ngushtë me të gjithë lojtarët e tjerë të cilët përfituan shumë nga kjo vrasje. Jonhson kishte lidhje prej shumë kohësh me Mejer Lanskin dhe kishte marrë ryshfete nga sindikata në këmbim të favoreve politike që nga koha kur ai u bë senator i Teksasit. Xhonsoni, ashtu siç e bën të qartë Gjyqi Përfundimtar, ishte një mashtrues i madh dhe vetëm duke përdorur rrjetet e Elitës, shmangu vajtjen në burg për një kohë të gjatë. Kur Xhonsoni zëvendësoi Kenedin, administrata e luftës mbi krimin e organizuar u shkri menjëherë. Xhonson gjithashtu, ishte një favorit dhe mbështetës i fortë i Izraelit. Pasi Kenedi kishte ikur, Xhonsoni, në mënyrë të shpejtë, ndryshoi politikën neutrale të Amerikës në Lindjen e Mesme praktikisht në një politikë të mbështetjes politike dhe financiare të pakufizuar për Izraelin. Studiuesi dhe autori Stephen Green shkruan mbi periudhën e Xhonsonit në studimin e tij për politikën Amerikë-Izrael:

“…gjatë kësaj kohe mbështetja financiare e US për Izraelin e tejkalonte shumë herë mbështetjen e dhënë për çdo komb tjetër në botë, për frymë. Dhe mbështetja diplomatike e US për Izraelin në OKB, dhe kudo tjetër nuk ishte më pak bujare.”

Xhonsoni ndryshoi gjithashtu politikën e Kenedit për tërheqjen nga Vietnami, kështu që shkallëzimi i luftës inkasoi përfitime të mëdha për operacionet e drogës të Lanski - CIA - Mosad në Azinë Juglindore dhe për kasafortat prodhuesve të armëve dhe bankierëve. Xhonson shpejt ndaloi planin e Kenedit për të emetuar para pa interesa, dhe zvogëloi pushtetin e kartelit bankar të Rezervave Federale. Lindon Xhonson, sërish një tjetër dredharak për të pushtuar Shtëpinë e Bardhë, i dha të gjithë pjesëmarrësve në vrasjen e Kenedit gjithçka që ata kërkuan pasi u bë president menjëherë mbas vdekjes së JFK. Xhonson ishte njeriu, mbijetesa e të cilit varej nga e vërteta rreth vrasjes (dhe përfshirjes së tij), që asnjëherë nuk u bë e njohur. Ky ishte i njëjtë njeri i cili emëroi komisionin Uarren për të krijuar vrasësin! Midis pjesëtarëve të tij ishin:

Shefi i Drejtësisë, Erl Uarren: Frankmason i nivelit të 33-të, dhe sipas disa studiuesve, një njeri nën kontrollin e sindikatës së krimeve të organizuara. Kjo sigurisht i përshtatej panoramës. Gjithashtu, Uarren ishte një mik i ngushtë i kryeredaktorit drejtues, Drju Pearson (Dreë Pearson), dhe nëpërmjet tij, dhe një tjetri gazetar, Xhek Anderson (Jack Anderson). Ishte pikërisht Pearsoni, i cili shkroi histori me synimin që të largohej vëmendja nga vrasësi i vërtetë. Ai e mbështeti Izraelin, duke ju nënshtruar atij nëpërmjet kolonave të gazetës; dhe biografi i tij shkruan se “Për vite me radhë, Lidhja Kundër Shpifjes kishte ndihmuar shumë Pearsonin. Ajo i jepte informacione, të cilat nuk mund t’i siguronte nga asnjë vend tjetër, mbështeste turet e tij letrare, madje edhe duke e asistuar qarkullimin e buletinit të tij informativ të përjavshëm”.

Alen Dulles (Allen Dulles): Kreu i CIA-s, i pushuar nga Kenedi. Dulles ndihmoi për të financuar dhe mbështetur bolshevikët, Adolf Hitlerin dhe firmën ligjore Dulles që merrej me çështjet e kartelit nazist në US, I. G. Farben. Ai drejtoi CIA-n gjatë projektit të neveritshëm të kontrollit të mendjes MKUltra, dhe ishte anëtar i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë dhe i grupit Bilderberg. Dulles ishte nazist në sjelljen e tij dhe një mbështetës i flaktë eugjenistëve.

Xhon J. MeKloi (Jon J. McCloy): Në kohën e vdekjes së Kenedit dhe të komisionit Uarren, ai ishte drejtuesi i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë. MeKloi ishte gjithashtu drejtues i Fondacionit Ford dhe i bankës Chase Manhatan (Chase Manhatan Bank) të David Rokfeler,si dhe delegat i US në themelimin e Kombeve të Bashkuara, anëtar i Komitetit të të 300-ve i cili ndihmoi Zhan Mone (Jean Monnet) (Kom 300) për të krijuar Komunitetin Europian. Gjatë luftës ai kundërshtoi politikën e pranimit të dorëzimit të Japonisë pa hedhur bombën atomike. Pas luftës, urdhëroi lirimin e bankierit të Hitlerit, Hjalmar Shaht (Hjalmar Schacht), nga dënimi për krimet e luftës, ashtu sikurse bëri me nazistët e tjerë.

Xherald Ford (Gerald Ford): Frankmason i nivelit të 33-të, anëtar i CFR, i Grupit Bilderberg dhe Instituti Lindor të kontrolluar nga Rokfeler - Elita. Zëvëndëspresident i Niksonit në kohën e Uotergeit. Dorëheqja e detyruar e Niksonit i dha Fordit presidencën dhe ai emëroi Nelson Rokfelerin për të drejtuar “komisionin” mbi shërbimet e sigurisës pas Uotergeitit për tu siguruar se nuk ishte bërë asgjë me rëndësi. Nuk ishte kështu. Ndërkohë që, presidenti Ford do t’i shkruante senatorit Frenk Çërç (Frank Church), kreut të Komitetit të Senatit për Shërbimet Sekrete, duke i kërkuar që të mbaheshin sekret raportet e komitetit mbi komplotet e vrasjeve, duke përfshirë dhe atë të JFK.

Një tjetër njeri i përfshirë në “hetimin” e vrasjes së Kenedit ishte J. Edgar Huver, frankmason i nivelit të 33-të, drejtori legjendar dhe manipulatori i FBI-së. Ai e urrente Kenedin, i cili planifikoi ta largonte atë nga detyra pas zgjedhjeve të vitit 1964. Huver ishte i lidhur si me Mejer Lanskin ashtu dhe me Lidhjen Kundë Shpifjes. Majkell Milan (Michael Milan), një ish-mik i Lansit dhe një operativ sekret i FBI-së, thoshte: “Unë gjithashtu e dija se (J. Edgar Huver) dhe Mejer Lanski disa herë ndanin bukën bashkë. Z. L. asnjëherë nuk ishte përplasur qëllimisht, rrallë i përgjigjej thirrjeve federale dhe përgjithësisht lihej vetëm për të zhvilluar aktivitetet e tij”. Huver kishte lidhje shumë të ngushta me frontin - Mosad dhe Lidhjen Kundra Shpifjeve. Në vitin 1947 u ngrit një fondacion në emër të tij, falë parave të ADL. Presidenti i Parë i Fondacionit Hoover ishte Rabini Pol Riçman (Paul Richman), drejtori i Uashingtonit për ADL. Huver ishte gjithashtu edhe një mik i ngushtë i Luis Blomfild (Louis Bloomfield), drejtuesi i frontit vrasës të Mosad, Permindex!

Këta ishin burrat të cilët menduan se Osvaldi ishte vrasësi i vetëm! Për më tepër, departamentit të CIA-s i u ngarkua përgjegjësia për marrëveshje me komisionin “investigues” Uaren, i cili ishte departamenti i kundra-zbulimit, i kontrolluar nga .... Xhejms Xhesus Angleton (James, Jesus Angleton) , urithi i Mosadit dhe organizatori i parë i vrasjes. Kordinatori mes komisionit Uarren dhe FBI –se ishte Uilliam Sulivan (Ëilliam Sullivan), një mik i ngushtë i… Xhejms Jesus Angleton.

Mbulimi vazhdon edhe në ditët e sotme me libra dhe gazeta të financuara nga vrasësit dhe pasardhësit e tyre duke pretenduar se Mafia, Kastro, KGB etj, vranë Kenedin. Secilit prej tyre i u caktua detyra për të fshehur fajtorët e vërtetë, rrjetin Izrael - CIA - Mejer Lanski-OAS që operonin së bashku nën një komandë qendrore, mbase ajo e shtëpisë së Rothsçajlldëve. A mendoni se media nuk është kontrolluar deri në atë masë sa t’i mbajë publikut të fshehtë të vërtetën për më shumë se tridhjetë vjet? Ashtu sikur thotë edhe ish agjenti i Mosad, Viktor Ostrovski (Victor Ostrovsky):

“(Unë kuptoj) se zotërimi i medias së Amerikës Veriore është i plotë. Në çështjet që kanë të bëjnë me Lindjen e Mesme në përgjithësi dhe me Izraelin në veçanti, nuk ka më një shtyp të lirë… Gjithmonë e kam ditur se kishte një standard të dyfishtë kur vinte puna për tu marrë me çështjet të cilat ishin të dashura për komunitetin e Hebrenjve. Nuk e dija, megjithatë, se sa hipokrit mund të jetë ai komunitet dhe media, që gënjen sy për sy. E dija që ajo kishte pothuajse nën pushtetin evet industrinë e filmit si dhe kontrolle të fuqishme mbi Uashingtonin… Tani me sa shihej, përmes kërcënimit, frikës dhe marrëveshjes së dyfishtë, zotëronte një pjesë të madhe të medias amerikane. Turp për të gjithë ata që e dinin këtë punë, dhe rrinin të heshtur, si edhe ndaj atyre të cilët ende qëndrojnë të tillë.”

Botuesi i revistës Jeta (Life Magazine), Riçard Billings (Richard Billings), drejtoi një fushatë të fuqishme për të diskretituar hetimet e Xhim Garison (Jim Garrison) mbi vrasjen, ashtu sikurse kishte dokumentuar Garison. Billingsi më vonë do të shërbente në stafin e Komitetit për Vrasjet, përkrah drejtorit G. Robert Blakei (G. Rober Blakey), një ortak i shokut të Mejer Lanskit, i quajtur Moris Dalitz (Morris Dalitz). Komiteti vendosi se “e kishte bërë mafia”. Organizata Life-Time, më vonë u bashkua me Uarren për të krijuar perandorinë mediatike Time-Ëarren.

Kjo është një organizatë e kontrolluar nga Elita, e cila tani zotëron transmetimet Turner dhe kanalin botëror të “lajmeve” CNN. Vëllezërit Uarner (Ëarner Brother) u bënë për vete nga një shoqëri e quajtur Shtatë Artet (Seven Arts), e krijuar nga një operativ i Mejer Lanskit, Luis Çesler (Louis Chesler) i cili pastronte paratë e sindikatës. Kur Shtatë Artet fituan kontrollin e studiove Uarner, shumica e aksioneve në shoqëri zotërohej nga Shërbimi i Investitorëve të Huaj (Investors Overseas Service) të Bernie Kornfild (Bernie Cornfield), përfaqësuesi kryesor i Rothsçajlldëve dhe rabin i Mosad Tibor Rosenbaum, themeluesit të Permindex. Në vitin 1993, Bronfman (familja bandë, që kontrollonte shefin e Permindex, Louis M. Blumfild), bleu leje kontrolli pronësie në Time-Ëarren. Sa mahnitëse, në atë kohë, që “ekspozeja” e Oliver Stone-it për vrasjen e Kenedit, JFK, po shpërndahej nga Vëllezërit Ëarner. Filmi i Stone, një përzierje e fakteve dhe trillimeve, fajësonte bllokun industrial – ushtarak dhe CIA-n, dhe jo konspiratorët e vërtetë, ata të Mosad-it. Stone ka kohë që ka bërë një diversion të ngjashëm mbi Riçard Niksonin.

Producenti ekzekutiv i JFK, njeriu përgjegjës për gjetjen e parave për filmin, ishte Arnon Milkan (Arnon Milchan), i cili identifikohej si furnizuesi më i madh i armëve dhe një operativ i fshehtë për Izraelin. Gazetari Aleksandër Kokburn (Alexander Cockburn) shkroi në gazetën Kombi (The Nation), më 18 maj të vitit 1992, se Milkan “në një raport izraelit të vitit 1989 cilësohej si “ndoshta” furnizuesi me armë më i madh (i Izraelit). Një shoqëri të cilën ai e zotëronte dikur u kap duke futur kontrabandë në Irak kapsolla të armëve bërthamore.” Shoqëria e marrëdhënieve publike e pajtuar në punë nga Stone për të bërë reklamë për filmin e JFK, quhej Hill and Knoëlton në Uashington D. C., shoqëria që kordinonte propagandën mbështetëse për përfshirjen amerikane në luftën e gjirit. Drejtuesi ekzekutiv i Hill and Knoulton, i cili kryesoi reklamën e filmit për JFK, ishte Frenk Mankieuic, (Frank Mankieëicz) karriera e të cilit nisi në Lidhjen Kundra Shpifjes në Los Anxhelos.
Në ditët e sotme, vrasja e Kenedit vazhdon të bjerë erë të keqe.
Nga përvojat që kish, para dhe pasi të bëhej president, Xhon Kenedi kuptoi se Shtetet e Bashkuara kontrollhej prej Dorës së Fshehtë. Dhjetë ditë para vrasjes së tij, ai u shpreh në Universitetin e Kolumbisë:

“Zyra e lartë e presidentit u përdor për të ndezur një komplot kundërpopullit amerikan. Përpara se unë të largohem nga zyra, unë duhet të informoj qytetarët për këtë hall..”

Fatkeqësisht, ai nuk e kishte mundësinë për ta bërë këtë.
Në librin e tij, Mashtrimi i Amerikës, Rodney Stich nxori në pah të tjera prova rreth përfshirjes së CIA-s në vrasjen e Kenedit dhe fshehjes së saj. Stich, një inspektor i mëparshëm federal, vuri në lëvizje njohurinë, përvojën dhe informatorët brenda rrjetit të inteligjencës, për të evidentuar rrjetin e korrupsionit të ndërlidhur në gjithë qeverinë e Sh.B.A-së. Një nga kontaktet e tij ishte me kolonel Trenton Parker, një zyrtar i nivelit të lartë të CIA-s, i cili ishte i lidhur me agjencinë kundërzbatuese të njohur si Pegasus. Parkeri tha se grupi Pegasus kishte regjistrime të kasetave të njerëzve që po planifikonin vrasjen e Kenedit. Ai quajti “Rokfeler (për t’u habitur), Allan Dulles, Xhonson e Teksasit, Xhorxh Bush dhe J. Edgar Hoover”. Parkeri vazhdoi:

“Nuk i kam kasetat tani, sepse të gjitha të dhënat e regjistruara iu kthyen [Kongresmenit] Larry McDonald. Por unë e kam dëgjuar regjistrimin e kasetave dhe aty kishte biseda midis Rokfelerit dhe Hoover-it, ku Rokfeleri pyeste: “A do të kemi ndonjë problem? I rregjistrova me Dullesin. Nëse ata e bëjnë punën e vet, ne do të bëjmë tonën.” Aty ka një tufë kasetash, sepse Hoover nuk e kuptoi se bisedat në telefonin e tij po regjistroheshin.”

Parkeri bëri të ditur se grupi Pegasus i ka dhënë gjithashtu dosje kongresmenit McDonald rreth aktiviteteve kriminalistike të CIA-s rreth viteve 1976 dhe 1982. McDonald, një anëtar i Komitetit të Shërbimeve të Bashkuara të Armëve, la të kuptohet se do të tregonte evidenca befasuese rreth CIA-s dhe korrupsionit të qeverisë kur ai u kthye nga një udhëtim nga Lindja e Largët. Por, nuk u kthye. Kur po fluturonte me linjën koreane 007, avioni u qëllua nga “Bashkimi Sovjetik”. U riprogramua kompjuteri i fluturimit të aeroplanit për ta devijuar në hapësirën ajrore ruse, ku po prisnin për ta rrëzuar. Dy “palë” - të njëjtët ustallarë.

Bobi Kenedi

Vrasja e Xhon Kenedi pati një vërshim të vrasjeve politike në Shtetet e Bashkuara gjatë viteve 1960, ndërkohë që Rendi i Ri Botëror imponoi pushtetin e tij. Vëllai i tij, Bobi Kenedi, prokurori i përgjithshëm, që udhëhoqi sfidën kundër sindikatës së Lansky-t, u vra në vitin 1968 pas mbajtjes së një fjalimi në hotelin Ambasador në Los Anxheles si pjesë të fushatës për emërimin si kandidat të Partisë Demoktratike për president. Thuhet se ai u vra nga një tjetër “vrasës i vetmuar”, Sirhan Sirhan. Vdekja e Bob i erdhi për shtat Riçard Niksonit, i cili u mbështet në karrierën e tij politike nga Preskot Bushi, babai i Xhorxhit. Niksoni përfundimisht u bë president në zgjedhjet ku ai do përballej me një kundërshtar të fortë tek Bobi Kenedi.

Drejtori i mbrojtjes së Niksonit në fushatën e tij elektorale të vitit 1968 ishte Xhejms Golden, i cili dha dorëheqjen nga pozicioni i tij si drejtori i sigurimit në Korporatën Lockheed. Rasti e solli që, kur u qëllua Kenedi, në krahun e djathtë pranë tij, ishte një truproje nga Lockheed, Thane Eugene Caesar, një nëpunës i sindikatës së Lansky, i cili punonte në qendrën Burbank të Lockheed, te një zonë top sekret, e rezervuar për projektin e aeroplanit spiun të CIA-s, U-2. Lee Harvey Osvald ishte gjithashtu i lidhur me U-2. Një tjetër nëpunës i Lockheed ishte Riçard Gernt Butler, një partner i neo-nazistit Keith Gilbert. Po i njëjti Keith Gilbert, u akuzua për tentativën e dështuar së vrasjes së liderit të djathtë civil afro-amerikan, Martin Luter King, në shkurt të vitit 1965, pesë ditë pas vrasjes së një tjetër lider afro-ameriakn, Malkom X. Në burg Gilberti u shpreh se mbështetej nga disa forca të fuqishme, dhe më vonë u zbulua fakti se ai financohej nga një tjetër supremacist i bardhë, Loren Eugene Hall. Nga ana tjetër, Halli ka qenë një dëshmitar për Edvin Meese, këshilltar ligjor i Ronald Regan (në atë kohë guvernator i Kalifornisë), në një çështje që lidhej me vrasjen e Xhon Kenedit. Prokurori i Distriktit, Xhim Garrison, i lëshoi Reganit një kërkesë ekstradimi, për banorin kalifornian Edgar Eugene Bardley, në lidhje me vdekjen e JFK. Regani i kërkoi Meese të merrej me këtë çështje. Loren Hall ishte një nga këto informatorë. Regani e la pas dore kërkesën e Garrisonit derisa Nikson u bë president dhe më pas e refuzoi atë pa asnjë koment. Meese më vonë do të bëhej prokuror i përgjithshëm, përfaqësuesi kryesor i ligjit për kombin në administratën e presidentit Regan. Loren Hall dhe djali i tij, Loren Junior, do të akuzoheshin për drejtimin e rrjetit të drogës në Oklahoma në vitin 1989. Loren Junior thirri një konferencë për shtyp për të thënë se operacioni i drogës po përdorej për të rritur fondet për lëvizjen Kontras në Nikaragua, kaq të dashur për Roland Reganin dhe Xhorxh Bushin.

Ata të cilët vranë Xhon Kenedin në prapaskenë, vranë edhe Bobin. Po bëhej gjithnji e më e qartë që Bobi do fitonte emërimin nga partia demokratike për presidencën, një rast i shkëlqyer për t’u bërë president. Kjo do të kishte përtërirë stilin e Xhon Kenedit mbi politikat me Lindjen e Mesme dhe krimet e organizuara. Po aq i rëndësishëm ishte fakti se me Bobin në Shtëpinë e Bardhë do të hapej kapaku i vrasjes së Xhorxh Kenedit. Prandaj, Bobi u vra duke përdorur një vrasës me mendje të mbledhur, dhe nëse do ti besojmë fjalës së Robert Marrou, ish operativit të CIA-s, Mosad dhe CIA përdorën SAVAK-ën, forcën policore sekrete të Iranit (Mosad - CIA) për të bërë këtë herë punën e tyre të ndyrë. Është pa dyshim e vërtetë se në javët përpara vrasjes, fushata e Bobi Kenedit u infiltrua nga Khyber Khan, një anëtar i rangut të lartë të SAVAK, i cili përdori një histori sekrete rreth grindjes dhe përplasjen me Shahun. Bob Kenedi e besoi këtë pas përvojës së mëparshme më Khan-in, por Khani arriti të bindë më shumë agjentë të SAVAK-ut për t’ju bashkuar fushatës së zgjedhjeve të Kenedit.

Lord Viktor Rothsçajlld, i cili ishte një mik i ngushtë i Shahut, u përfshi së bashku me Xhejms Jesus Angelton të CIA-s, në rrëzimin e liderit iranian, Mohamed Mosadegh, në vitin 1953, e cila çoi në krijimin e SAVAK-ut. Loloja të cilin ata përdorën për vrasjen e Bob Kenedit ishte një arab, Sirhan Sirhan. Në javët përpara se ai të vriste Kenedin, Sirhan Sirhan iu bashkua Urdhërit të Vjetër Mistik të Rosicrucianëve dhe ndoqi kursin e tyre me porosi “si të kontrollosh valët e mendjes ”. Ai mësoi se si ta vinte veten në gjendje hipnoze duke parë sytë e tij në pasqyrë. Gjatë këtyre hipnozave, filloi të shkruante në mënyrë alogjike për dhunë dhe vrasje. Nuk mbante mend se kishte vepruar kështu, por më vonë pranoi se ishin shkrimet e tij. Sirhani, me sa duket, e adhuronte Bobi Kenedin, por, thuhet, se u ndje i tradhtuar kur Kenedi mbështeti dhënien e 50 aeroplanëve luftarakë Izraelit.

Historia thotë se Sirhani i urrente hebrenjtë që kur u qëllua dhe u qorrua nga izraelitët në Palestinë në vitin 1948, asokohe një djalë i ri arab. Pas kësaj tradhtie të nuhatur dy javë përpara se të qëllonte Kenedin, përjetimet e hipnotizimit të Sirhanit sa vinin dhe bëheshin më të skajshme. Ai mendonte se kishte parë fytyrën e Kenedit të dilte jashtë pasqyrës dhe të vinte drejt tij, dhe për këtë, në fletoren e tij ai shkruante: “Vrite Kenedin”. “Kenedi duhet të vritet përpara 5 qershorit të vitit 1968”, thuhej në të. 5 qershori ishte përvjetori i fitores izraelite mbi arabët. Pyetja është: Cili kontrollonte mendjen e pandërgjegjshme të Sirhanit? Ai vetë apo dikush tjetër? Sipas pikëpamjeve të psikiatrit të Sirhanit, Bernard L. Diamond, ai ishte vetëprogramuar për të vrarë Kenedin. Më falni? Po, sigurisht që ai e kishte bërë.

Le të konsiderojmë “rastësitë” e mrekullueshme, të cilat e lejojnë këtë burrë “vetëprogramues” të përfundojë misionin e vet. Në natën e vrasjes, më 4 qershor, Sirhani tha se kishte takuar miqtë e tij për darkë dhe se kishte ndërmend të shkonte në takimin me Rosicrucianin. Por ‘miku’ i tij kishte një gazetë, në të cilën Sirhani pa një reklamë për paradat, të cilat do të festonin përvjetorin e fitores së Izraelit.

Reklama tregonte se kjo do bëhej “këtë mbrëmje”, por Sirhani ndryshoi planet e tij për pasditen dhe u largua për në paradë. Sigurisht, që nuk e gjeti. Sipas të dhënave të marra nga Sirhan nën efektet e hipnozës nga Bernard L. Diamond, ai tani ndihej vetëm dhe thjesht ndodhi t’i kujtohej një vajzë, të cilën ai e njihte që nga shkolla e lartë, dhe mendonte ta gjente në hotelin Ambasador ku, “rastësisht” po zhvillohej festa e Bobi Kenedit. Sirhani u end rreth e rrotull hotelit për disa orë me radhë duke pirë deri në zdërhallje. Rreth orës njëmbëdhjetë vendosi të shkonte në shtëpi; kujtesa e tij e fundit e ndërgjegjshme atë natë. Nën efektin e hipnozës, i u drejtua makinës së vet, por ai u ndje shumë i sëmurë dhe i pirë për të ngarë makinën. Ai vuri re armën në ndenjësen e pasme të makinës , dhe, i shqetësuar se ajo mund të vidhej, e fshehu në brezin e pantallonave.

Duke u kthyer mbrapsht në hotel, piu një kafe me një grua “zeshkane dhe tërheqëse” (asnjëherë e identifikuar)). Gjatë rrugës për të pirë një tjetër kafe, rrëfen se u gjet në një kthinë me “drita verbuese dhe pasqyra”. U ndje i shushatur dhe i hutuar. Dyert me pasqyrë të çonin në kuzhinën e hotelit, por nuk kaloi andej, por hyri nëpërmjet një rruge më të gjatë. Sirhani e gjeti veten në një ekstazë hipnotizuese si ato të cilat ai kishte përjetuar me linjën Rosicruciane. Ai i tregoi Diamondit se si u përkul në një tavolinë i përgjumur dhe i pasigurtë se ku ndodhej. Papritur pa një grup njerëzish që vinin drejt tij. Vuri re se njëri prej tyre ishte Bobi Kenedi dhe tanimë, vendosi të takohej e të shtrëngonte duart me të. Në vend të bënte këtë, nxori armën dhe filloi ta qëllonte. Ashtu siç u shpreh edhe psikiatri Diamond: “Sirhani ka kryer një vrasje në gjendje të turbullt, pothuaj i pavetëdijshëm rreth asaj që po ndodhte”.

Dhe si ka mundësi që Bobi Kenedi të ecte drejt kuzhinës së hotelit pikërisht në kohën e gabuar? Ai kishte dëshiruar të ecte nëpërmes turmës pas fjalimit të tij, por “rojet e tij personale” e larguan nëpërmjet kuzhinës për të shmangur rrezikun e mundshëm! Burri më ngulmues që e drejtoi Kenedin drejt kuzhinës ishte… Frank Mankieviç, njeriu i mëparshëm i marrëdhënieve publike për Lidhjen Anti Shpifje, që dorëzoi publicitetin për filmin e Oliver Stone, JFK! Gjithashtu, në krah të Kenedit ishte Thane Eugene Caesar, “roja e sigurisë”, i punësuar në minutën e fundit dhe një person i lidhur me Sindikatën e Meyer Lansky-t. Vrasës i vetmuar? Asnjë komplot? Po talleni. Për t’u siguruar se nuk do të bëhej asnjë gabim, sipas Robert Marrou të CIA-s, një amerikano-pakistanez e qëlloi gjithashtu Kenedin me një revole të CIA-s të maskuar si kamera. Në librin e tij Senatori duhet të vdesë, Morrou tregon një pikturë të Pakistanezit me “kamerën”e tij disa sekonda përpara se të vritej Kenedi. Studiues të tjerë konstatojnë se asnjë plumb i qëlluar nga Sirhan Sirhan nuk e ka goditur Kenedin dhe se vrasësi i vërtetë ishte Thane Eugene Caesar.

Në fakt, çfarëdolloj gjëje që të ketë ndodhur, Bobi Kenedi u vra nga të njëjtat forca që i vranë dhe vëllanë, duke përdorur një vrasës të besuar, i cili, që prej asaj kohe, qëndroi i programuar dhe mendërisht i trazuar. Nga e njëjta metodë e hipnozës të kontrollit të mendjes, shumë programues kompjuterashe në industrinë mbrojtëse të UK-së, kanë vuajtur nga ‘vetëvrasje’ të çuditshme dhe vdekje të tjera. Disa viktima kanë punuar për kompaninë General Electric dhe filialin e saj Markoni, kështu që dhe një tjetër mister ka fshehur të vërtetën.
Një tjetër emër që mendoj se është përfshirë në të dyja vrasjet, atë të Xhon dhe Bobi Kenedit, është ai i manjatit të transportit të mallrave, greku Aristotle Onasis, i cili bëri një pasuri të pabesueshme duke përdorur vaporët e tij për të transportuar drogë. Interesante është një zakon grek se, nëse vrisni një person, atëherë duhet të kujdeseni për gruan dhe familjen e tij. Onasis u martua me Xhekin, vejushën e Xhon Kenedit.

... (vazhdon)

nga **Rifat** Thu Feb 02, 2012 2:36 pm

Malkom X

Malkom X u vra teksa fliste në Audubon Ballroom në Nju Jork. Me këtë rast, të gjithë folësit e tjerëu nxorrën jashtë. Matanë rrugës ishte spitali kolumbian presbiterian, por ata refuzuan t’u shërbenin. Në fund, ndihmësit e Malkomit duhet të vraponin për në spital, të merrnin një barelë dhe ta mbartnin vetë Malkolmin deri aty. Një nga ndihmësit e tij më të ngushtë, Leon 4X Ameer, shkoi në FBI për t’ju thënë se në këtë proçes ishin përfshirë elementë brenda qeverisë dhe organizatës zezake, Kombi i Islamit. Pas disa ditësh, në moshën 32-vjeçare ai vdiq. Shkaku i vdekjes së tij u shpall vetëvrasje, më pas spasojë një mbidozë droge, dhe në fund vdekje natyrale. Do të habitesha nëse doktori do kish qenë trajnuar në Vatikan! Lëvizja e vetëdijshme zezake për një kohë të gjatë ka qenë e infiltruar nga FBI-ja dhe CIA dhe vrasjet do të organizoheshin brenda po aq mirë sa dhe jashtë këtyre organizata të zeza. Operacioni i FBI-së quhej Cointelpro dhe kryesohej nga… Uilliam Sullivan, miku i urithit të Mosad të CIA-s, Xhejms Jesus Angleton! Sullivani ishte hallka lidhëse midis FBI-së dhe komisionit Uarren dhe operacioni i tij Cointelpro mbështetej së tepërmi në informacione nga Lidhja Anti Shpifje.

(Kontrolli i Elitës së barazisë së grupeve zezake iu adresohen grupeve jozezake si Ku Klux Klan. Klan ishte një krijim i Elitës, e themeluar nga satanisti Albert Paik, komandanti i madh sovran të së Lashtit dhe të Miratuarit Ritit Skocez të Frankmasonerisë në Amerikën Jugore. Ai ishte një koleg i Guiseppe Mazzini-t, lideri i iluministëve bavarezë pas vdekjes së Adam Ueishaupt. Një statujë e Paik qëndron ende edhe sot e kësaj dite në Uashington DC, në nderim të punës së tij mbi sjelljen e Elitës.) FBI-ja përdori grupin antikomunist të quajtur BOSSI për të infiltruar Kombin e Islamit dhe grupin ikanak të Malkom X, Organizatën e Bashkimit afro-amerikan. Kreu i BOSSI-t ishte Anthony Ulazoëitz dhe shefi i tij operativ, Xhon Gaulfield. Që të dy u demaskuan publikisht gjatë skandalit të Uotergeit si personazhe kryesore në departamentin e pisët të mashtrimeve të Riçard Nikson. Gaulfield u përdor nga komisioni Uarren për të “hetuar” një grup antikastro. Midis vrasjeve të Kenedit, Malkom X dhe Martin Luter Kingut, mund të konstatohen emra të zakonshëm që kanë lidhje me skandalin e Uotergeit dhe një sërë vrasësish dhe ngjarjesh më pak të njohura.

Martin Luter King

Fushata e Martin Luter Kingut për të drejtat e zezakëve dhe kundër luftës së Vietnamit i kushtoi atij jetën më 14 prill të vitit 1968. Një ish agjent i FBI-së më vonë do t’i tregonte Komitetit të Shtëpisë së Zgjedhur mbi Vrasjet se si stafi në zyrën e FBI-së në Atlanta brohoriti dhe u gëzua kur erdhi lajmi mbi vrasjen e tij. “E kapën ”, tha një burrë. “ E kapën Zoron”, emri i koduar i FBI-së për King. “Unë shpresoj që ai bir kurve të vdesë,”, u shpreh një tjetër. Në momentin kur solli ndërmend historinë, ish agjenti u mbyt në lot. Dr. Kingu ishte gjithashtu një objektiv edhe për operacionin Cointelpro të Uilliam Sullivan në FBI. Të njëjtët emra, të njëjtit njerëz, e njëjta forcë.

Përpara mbërritjes së Dr. King në motelin Lorraine në Memphis, Tenensi, një burrë iu afrua tavolinës së recepsionit dhe tha se ishte një “njeri reklamues ” i Dr. Kingut. Ai ngulte këmbë që të ndërrohej dhoma e Dr. Kingut, sepse, siç shprehej “njeriu reklamues”: “Ai do të dëshironte të kishte një dhomë në katin e dytë me pamje nga pishina aty jashtë”. Stafi në motel tha se ata nuk mendonin se ai do të ishte zezak, por një burrë i bardhë që kishte vënë makijazh të zi. Ky ishte një marifet i përdorur nga shërbimet e inteligjencës për provokime të agjentëve, të cilët shkaktonin shqetësime në demonstratat e zezakëve dhe bënin zezakët të merrnin fajin përsipër. Ky karakter nuk ka të bëjë më Martin Luter Kingun sepse ai nuk kishte asnjë “njeri reklamues”. Kingu u qëllua për vdekje kur po kalonte në ballkon për të biseduar me shoferin e tij.

Oficeri zezak i policisë në detyrë për sigurimin dhe mbrojtjen e Dr. Kingut, u dërgua në shtëpi jashtë dëshirës së tij, kohë para se të vritej Kingu dhe pastaj skuadra e mbrojtjes u reduktua në numër, nga tetë njerëz në një polic të vetëm. Dy zjarrfikësit e vetëm zezakë në stacionin ngjitur me motelin, u dërguan në stacione të tjerë vetëm për atë ditë, dhe kur u qëllua Kingu, ambulanca u vonua pasi ishte bllokuar për arsye pajisjesh me vegla nga i njëjti stacion zjarrfikës. Ashtu siç tregonte koloneli pensionist i Forcave Ajrore, L. Fletcher Prouty: “Askush nuk ka të drejtë të drejtojë një vrasje, ajo ndodh. Roli aktiv luhet në mënyrë të fshehtë duke e lejuar atë të ndodhë… Ky është çelësi i vetëm më i madh… i cili ka fuqinë për të larguar ose zvogëluar masat paraprake e të zakonshme të sigurisë…” Kjo është ajo që ndodhi edhe me Martin Luter Kingun, ashtu si dhe me Yitzak Rabin, kryeministrin izraelit, në vitin 1995. Sipas shtypit izraelit, Rabini kishte një numër takimesh sekrete me Henri Kisingerin disa javë përpara vrasjes. Mbrojtja izraelite është fantastike, siç kam parë dhe vetë me sytë e mi në aeroportin Tel Aviv, se askush nuk mund të vriste një kryeministër izraelit ashtu siç ndodhi përderisa u lejua të ndodhë.

Dëshmitarët deklaruan se ishin shumë të sigurtë, pasi gjuajtjet që vranë Dr. Kingun vinin nga poshtë dhe jo nga kati i dytë i dhomës së shtëpisë ku po qëndronte një tjetër Xhejms Earl Ray. Kjo konfirmohet nga pika ku hyri dhe doli plumbi nga trupi i Dr Kingut. Xhejms Earl Ray nuk mund ta kish bërë këtë. Një ish ekspert balistik i FBI-së thotë se plumbi do kish shpuar murin deri në 15 cm nga pozicioni i Earl Ray që qëlloi Dr Kingun. Por prap se prap Xhejms Earl Ray u dënua. Thjesht një tjetër vrasës i vetmuar. Asnjë komplot. E sigurtë.

Një personazh qendror në vrasjen e Kingut duket të ketë qenë Xhek Youngblood, një zyrtar i inteligjencës së ShBA-së, i cili pat qenë emëruar nga disa studiues si “Njeriu i vezëve dhe sallameve”, sepse ai kishte filluar të shfaqej rregullisht në një kafene afër dhomës së shtëpisë, ku qëndronte Xhejms Earl Ray. Kur i treguan një pikturë e Youngbloods, Xhejms Earl Ray pranoi se ishte njeriu që e kishte ndjekur përpara vrasjes së Kingut. Një nga kolegët e Youngblood ishte Frank Fiorini, i cili më vonë e ndryshoi emrin në Frank Sturgis. Ky burrë ishte një nga hajdutët e Uotergeit.

Gazetari Ljuis Lomas investigoi vrasjet e Malcolm X dhe Kingut dhe shkroi një libër, Të vrasësh një zezak. Ai zbuloi se Xhon Ali, drejtori i thesarit të organizatës Kombi i Islamit, me të cilën ishte lidhur disa herë Malkolm X, punonte për FBI-në. Në një pikë, Ali ishte njeriu më i fuqishëm në Kombin e Islamit. Lomasi po ndiqte drejtime të cilat mund të kishin lidhje me vrasjet e JFK dhe Martin Luter Kingut, sidomos nëpërmjet Agjencisë ‘Dedektive’ Guy Bannister në Nju Orleans, e cila luajti një rol kyç në vrasjen e Xhon Kenedi. Lomasi kishte ndërmend të implikonte agjencitë e inteligjencës në vdekjen e Dr. Kingut, në një film të kontrktuar prej tij. Në njërën prej ditëve të xhirimit të filmit, frenat e makinës u këputën dhe ai vdiq. Verës tjetër pas vrasjes në Memphis, vëllai i Dr. Kingut, në mënyrë të mistershme, u mbyt në pishinën e tij. Komshinjtë dëgjuan të bërtitura, spërkatje dhe më pas një heshtje. Dy vjet pas kësaj ngjarje, mamaja e Dr. Kingut u vra kur një ‘skizofren i ve’ hyri në kishën e saj dhe hapi zjarr. Fakti se të gjitha këto ngjarje ndodhën në një kohë kur FBI-ja e J. Edgar Hoover po thurte plane për të ndaluar lëvizjen e të drejtave civile të zezakëve dhe të atyre që e kundërshtonin luftën e Vietnamit, është publikisht i ditur. Kështu vepronte Lidhja e Anti Shpifjes në emër të terroristëve, të cilët kontrollonin Izraelin.

Një tjetër emër i famshëm që na del këtu, është Xhijs Xhekson. Ai ishte bërë njeriu më i famshëm zezak në Amerikë dhe u paraqit në Ditën e Krishtlindjeve në vitin 1994 nën stacionin televiziv të rrjetit britanik, Kanali Katër, duke mbajtur një “Fjalimi Alternativ të Mbretëreshës’ në një tjetër kanal televiziv nga ajo që po fliste mbretëresha Elizabeta II. Tamam një nderim, nëse ju i pëlqeni këto lloj lojrash. Xheksoni bënte pjesë në partinë e Dr. Kingut kur u vra, megjithatë Kingu iu tha përkrahësit të vet se kishte qëllim të ndante kompaninë me të. Menjëherë pas vrasjes, Xhekoni doli në një konferencë të shtypit me një këmishë me njolla gjaku dhe tregoi historinë se si ai e mbajti në krahë Dr. Kingun në kohën kur ai po jepte shpirt. Kjo e bëri Xheksonin të famshëm. Por kjo inatosi njerëzit e tjerë në skenë sepse ata e dinin se kjo nuk ishte e vërtetë. Afërsisht njëzet vjet më vonë, Xhekoni pranoi në një emision televiziv në Phil Donahue se kishte gënjyer. Në fund të fundit, ai nuk e kishte mbajtur kokën e Dr. Kingut. Prej nga kishte ardhur gjaku në këmishën e tij asnjëherë nuk u zbulua. Pas zgjedhjes së Xhorxh Bushit (KMJ) u president në vitin 1988, ai dhe Xhekoni (KMJ) mbajtën një konferencë të përbashkët shtypi, në të cilën Xheksoni konfirmoi pikëpamjen se Xhejms Earl Ray nuk duhej të lirohej nga burgu me kusht. Kjo nga një njeri që ishte aty kur Dr. Kingu vdiq dhe tha disa herë se nuk kjo nuk ishte puna e vetëm një vrasësi. Çfarë ndodh më vonë?

Vitet ‘60 ishin një periudhë e përgjakshme nisur nga vrasjet në Shtetet e Bashkuara, por ato vazhdojnë edhe në ditët e sotme thjesht në gjithë botën, për të përjashtuar ata të cilët nuk janë duke luajtur lojën e Elitës dhe duke i zëvendësuar me ata që duan. Aty ka dhjetra llogari të historive të mbuluara për të fshehur nxitësit e vërtetë të këtyre vrasjeve. Mund të ketë patur një “skizofren të vetëm”, dhe një grup “terrorist” të Elitës kontrolluese, një përplasje avioni (është e thjeshtë të destabilizosh planet e vogla me teknologjinë që ata vetë kanë sot), vrasjet, duke përfshirë edhe atakët e zemrës si edhe disa “aksidente” të tjera të vogla.

Uotergeit-i (Ëatergate)

Në skenën botërore, një nga përfaqësuesit më të mirë të artit të manipulimit politik në kohët moderne është ambasadori i nivelit të lartë i Elitës, Henri Kisinger, i cili ka përdorur një sërë njerëzish fasadë për t’ju bindur urdhërave të tij. Një nga më të njohurit është Xhorxh Bush. Nga Uotergeiti dhe fillimet e viteve 1970, këta dy emra filluan të shfaqeshin kudo. Kisingeri nuk ishte lindur dhe rritur në Shtetet e Bashkuar. Ai kishte lindur në Gjermani në vitin 1923 dhe ishte rritur si Hebre nën regjimin e Adolf Hitlerit. Mbërriti në Shtetet e Bashkuara më 5 shtator 1938 dhe më pas u bë amerikan i natyralizuar. Në vitin 1972, agjenti polak i KGB-së, Mikael Golenievski (Michael Golenieëski), i tregoi qeverisë britanike se ne dokumentat e KGB-së të cilat ai i kishte parë përpara dezertimit të tij në vitin 1959, përfshihej emri i Henri Kisinger si një njeri i Bashkimit Sovjetik. Sipas Golenievskit, Kisingeri ishte rekrutuar nga KGB-ja nën një celulë spiunazhi të quajtur ODRA. Golenievski pretendonte se i ish dhene emri i koduar BOR ose KOLONELI BOR. Kisingeri ndërtoi famën dhe pushtetin e vet në Harvard përpara se të bëhej figurë drejtuese në Rendin e Ri Botëror.

Politika e jashtme e US nën drejtimin e Kisingerit ndoqi rrugën e sprovuar dhe të besuar Britanike për shekuj, duke mbajtur balancën e fuqisë sipas rregullit që thotë: “Armiku i armikut tim është shoku im”. Ishte ky drejtimi, i cili, pjesërisht, qëndronte mbrapa strategjisë së administratës Kisinger-Nikson në lidhjet e krijuar me Kinën komuniste. Gjatë kësaj kohe, përpara dhe pas Uotergeitit, Kisinger (Komm 300) mbante kontakte të ngushta me miqtë e tij në qarqet e Shërbimit Sekret Britanik, për të cilin ai punoi për dekada me radhë. Këta përfshiheshin dhe një komitet me 300 anëtarë si Sir Erik Roll (Sir Erick Roll) (Lord Roll i Ipsden) dhe Lordi Viktor Rothsçajlld (Lord Victor Rothschild) manipulatori i Shërbimit Sekret Britanik dhe Mosadit dhe spiun Sovjetik së bashku me Filbi (Philby), Burgess, Maclean dhe Blunt. Blunti u largua nga stafi i Institutit të Uarburgut (Ëarburg Institute) për të punuar me MI5. Kisingeri kishte lidhje të ngushta me Britaninë dhe nuk kam asnjë dyshim se elementë Britanikë, duke përfshirë edhe Viktor Rothsçajlldin ishin të përfshirë në vrasjen e Kenedit, Uotergeit dhe largimin nga detyra të Riçard Niksonit. Vetë Kisingeri ka pranuar në një fjalim në Çhathman House, e cila supozohet të ishte private, se shpesh kishte qendruar shumë më afër me Zyrën e Jashtme Britanike, se sa me Departamentitin i tij të Shtetit.

Kisingeri kishte një influencë të jashtëzakonshme mbi Xhorxh Bushin dhe disa biografë të Bushit e përshkruajnë atë pak a shumë si “Kopje e Kisingerit”. Bushi u fut në zemër të konspiracionit të Rendit të Ri Botëror si djali i Preskot Bushit dhe atij ju dha i gjithë formimi dhe përvoja që i nevojitej për t’u bërë njeriu i tij fasadë. Ai ishte anëtar i shoqërisë Skull and Bones, frankmason i nivelit të 33-të, anëtar i Komitetit të 300-ve, në Këshilin për Marrdhëniet me Jashtë, dhe i Komisionint Tripalësh, zotërues pusesh nafte, ambasador në Kinë dhe në Kombet e Bashkuara (të dyja nën Kisingerin ), kreu i Komitetit Kombëtar të Partisë Republikane, zyrtar i CIA-s para, gjatë dhe pas vrasjes së JFK-së, kreu i CIA-s, zëvëndëspresident dhe më pas president i Shteteve të Bashkuara, post për të cilin ish menduar ta merrte ndonjë ditë, i përgatitur që në djalëri.

Pasi Riçard Niksoni iu kthye në detyrë në nëntor të vitit 1972, ai e bëri Bushin kryetarin e Komitetit Kombëtar të Partisë Republikane. Bushi e mori detyrën “rastësisht”, në janar të vitit 1973, gjatë gjyqit të hajdutëve të Uotergeitit. Ata hynë në zyrat qendrore të Partisë Demokratike në ndërtesën Uotergeit në Uashington natën e 17 qershorit të një viti më parë. Këta ishin të ashtuquajturit “hidraulikët”, një skuadër mbikëqyrjeje e Shtëpisë së Bardhë që spiunonte për Demokratët gjatë përgatitjes së tyre për zgjedhje. Ose më mirë kështu jemjemi detyruar ta besojmë. Në të vërtetë, në këtë drejtim, bënë një punë të dobët sepse duket që qëllimi i tyre ishte që të kapeshin. Kjo ishte ideja.

Disa studiues tani besojnë dhe unë padyshim jam dakord me ta se mbrapa “skandalit”, qëndronte Henri Kisinger, njeriu fasadë i Rokfelerëve dhe Rothsçajlldëve. Kisingeri e la punën e tij si drejtues në Këshillin për Marrëdhënie me Jashtë, për t’iu bashkuar administratës së Niksonit, e cila përbëhej nga më shumë se 115 anëtarë të CFR. Nelson Rokfeler, i cili u bë zëvëndëspresident si pasojë e Uotergeitit, tha se Kisingeri e mori postin në këtë administratë sepse e kërkonte këtë punë. Uotergeiti ishte një organizëm për t’i dhënë Kisingerit pushtet të plotë, si rrjedhim dhe Elitës. Kjo ishte një periudhë kritike në manovrat Botërore nga manipulatorët e Rendit të Ri Botëror për të hequr ato copëra që kishin mbetur nga qeveria për njerëzit dhe nga njerëzit. Uotergeiti dhe heqja e Riçard Nikson ishte një tjetër grusht shteti mbi Amerikën. Niksoni nuk ishte një engjëll politik, por thjesht një tjetër lakè. Xhorxh Bushi u bë kryetari i Komitetit Kombëtar të Partisë Republikane tamam në kohën kur sapo kish nisur historia e Uotergeitit, dhe këshilltari i saj, Henri Kisinger, ishte njëkohësisht këshilltar për mbrojtjen kombëtare edhe sekretar shteti, njeriu i vetëm në historinë amerikane që mbante këto dy poste në të njëjtën kohë. Bob Uoduardit (Bob Ëoodëar) dhe Karl Bernsteinit (Carl Bernstein), një gazetar nga Ëashington Post e kontrolluar nga Elita, ju dhanë “të dhëna” për Uotergeitin nga informatori “Gryka e thellë” duke mbushur titujt e faqeve të para të gazetave. Pronari i Post, Kayterin Graham (Katharine Graham) (CFR, TC, Bil), mund të ketë ngelur e kënaqur me gazetarinë e informacionit të saktë. Këto ngjarje ushtruan kaq shumë presion mbi Niksonin, saqë nuk kishte fare kohë për të mbikëqyrur qeverinë e vendit. Kështu,. Në vënd që ta bënte Grahami këtë punë, e bëri Henri Kisinger.

Është një fakt i njohur se, ishte Kisingeri, që bindi Niksonin për të krijuar Njësinë e Hetimit Special të Shtëpisë së Bardhë (Hidraulikët) me detyrë të ndalonte rrjedhjen e informacionit të Shtëpisë së Bardhë. Kisingeri i citoi Niksonit rrjedhjen e informacionit për çështjen e “Kartave të Pentagonit” (Pentagon Papers)* në vitin 1971 për të justifikuar nevojën për të ngritur e formuar një njësi. Më vonë doli se një nga hajdutët e Uotergeitit, E. Houard Hant (E Hoëard Hunt), një planifikues i CIA-s i pushtimit të Gjirit të Derrave (Bay of Pigs), që diskretitoi Kenedin dhe një njeri i përfshirë në një farë mase në operacionin në Dealey Plaza, ka qenë në qendrën e CIA-s në Majemi duke rekrutuar njerëz për Njësinë e Shtëpisë së Bardhë të Kisingerit dy muaj përpara se të bëheshin publike Kartat e Pentagonit. Krijo problem dhe ofro zgjidhje. Njësia e Shtëpisë së Bardhë ishte plot me agjentë të CIA-s dhe zyrtarë të tjerë të shërbimit sekret; ajo financohej nga Bill Liedtke (Bill Liedtke), presidenti i shoqërisë së Xhorxh Bushit, Pennzoil, dhe një mik i ngushtë i Bushit, kryetari i Partisë Republikane. Rajt Patman (Ëright Patman), kryetari i Shtëpisë së Komitetit të Përfaqësuesve Bankar dhe Financës, bëri të ditur se njërit prej hajdutëve të Uotergeit iu dërguan 100,000 $ nga kreu i komitetit të Teksasit në Fushatën për të Rizgjedhur Presidentin, i njohur si CREEP. Hajduti që mori paratë ishte Bernard Barker, një njeri i CIA-s që nga pushtimi i Gjirit të Derrave. Njeriu që dërgoi paratë ishte… Bill Liedtke, partneri në biznes i Xhorxh Bushit dhe një nga miqtë e tij më të ngushtë. Hetuesi i kongresit, Rajt Patman, pohoi se 100,000 $ i ishin dhuruar në të vërtetë nga Robert H. Allen, shef finance i Leidtke në CREEP në Teksas. Paratë u transferuan nga Houston në Meksikë për t’u pastruar dhe më pas u kthyen, duke kaluar nga Leidtke tek hajduti i Uotergeit, Bernard Barker. Në vitin 1982, Robert H. Allenit iu dha çmimi Pishtari i Lirisë nga Lidhja e Anti- Shpifjes (Anti- Defamation League) (ADL), fronti i tmerrshëm Elitë - Mosad, mbështetur kaq fuqishëm nga Henri Kisinger.

Një tjetër partner biznesi dhe mik i ngushtë me Bushin, ishte Robert Mosbacher, i cili ishte implikuar gjithashtu në politikën e pastrimit të parave të CREEP. Përsëri Bushi thotë se ai nuk dinte asgjë rreth asaj se çfarë po ndodhte! A duhet të besojmë në të vërtetë se Xhorxh Bush, kryetari i Komitetit Ndërkombëtar të Republikanëve, një njeri i implikuar në shumë çështje, nuk e dinte se miqtë e tij më të ngushtë dhe partnerët e tij në biznes ishin të përfshirë në pastrimin e parave të CREEP-së duke i dërguar ato drejt hajdutëve të Uotergeitit? A jemi të saktë? Senatori Patman po i afrohej implikimit të disa emrave të famshëm në grabitjen e Uotergeitit, por nuk mundi të vazhdonte më tej këtë hetim. Komiteti i tij, i cili kishte një shumicë demokrate, e urdhëroi ta linte këtë punë, më pas plani që të thërriste njëzet e tre zyrtarë të CREEP-së për të dëshmuar përpara Kongresit, u anullua. Përse duhet ta bënin këtë? Mbase demokrati nga Kentucki, Uilliam Kërlin (Ëilliam Curlin), e kishte përgjigjen, kur ai u shpreh:

“…disa anëtarëve të komitetit iu kujtuan pamaturi të ndryshme politike të së shkuarës, ose të të afërmve të tyre, e për këtë, mund të thirreshin ndonjë ditë në gjyq..”

Lideri i Shtëpisë Republikane, Gerald Ford (CFR, Bil), frankmason i nivelit të 33-të, anëtar i komisionit Uarren (Ëarren Commission), si dhe kukulla e perandorisë Rokfeler-Morgan-Harriman-Mellon e Institucionit Lindor, lëshuan një sulm dhe hetim të egër mbi Patmanin. Kur Niksoni u detyrua të jepte dorëheqjen për shkak të Uotergeitit, Gerald Ford u bë president. Niksoni u dënua pas botimit të së famshmes “prova e krimit” ku jepeshin të dhënat e një bisede midis tij dhe shefit të stafit, H. R. Haldeman më 23 qershor të vitit 1972, ku diskutoheshin mënyrat dhe rrugët për të penguar hetimet e Uotergeitit. Kur Bushi mori vesh botimin e kasetës, u shqetësua tej mase. Ai e dinte se “Teksasit” e përmendur në kasetë, ishin për të dhe ortakët e tij të ngushtë, Bill Liedtke dhe Robert Mosbacher. Në librin e Uooduard dhe Bernstein, me titull: “Ditët e fundit” (Final Days), bëhet me dije një bisedë rreth reagimit të Bushit e zhvilluar mes Uilliam Timmonson, Koordinatorit në Kongresin e Shtëpisë së Bardhë, dhe Dean Burch, një Këshilltar i Shtëpisë së Bardhë:

- Dean, a ka ndonjë dijeni Bushi mbi transkriptimin e [provës përfundimtare]?
- Po.
- Mirë, po, çfarë bëri?
- Ai shpërtheu në idiotësira dhe u dhie në brekë.

Por Bushi mund të merrte frymë lirshëm. Ai nuk do të demaskohej nga kaseta e bërë tashmë publike. Gjithashtu Robert Mosbacher shpëtoi pa gjë, dhe do të bëhej Sekretari i Tregtisë në presidencën e Bushit. Biseda e Kisingerit në Shtëpinë e Bardhë nuk regjistroheshin, por ato të Nikson regjistroheshin gjithmonë. Njeriu përgjegjës për regjistrimet dhe kasetat, të cilat dënuan Niksonin, ishte David Young, një avokat në Ëall Street, i caktuar nga Kisingeri si dhe një njeri i cili kishte punuar për Rokfelerin. Ekzistenca e regjistrimit të ‘provës së krimit” u zbulua nga Aleksandër Batërfilld (Alexander Butterfield), pika e lidhjes e Shtëpisë së Bardhë me shërbimet sekrete. Kreu i përgjithshëm i shërbimeve sekrete ishte Kisinger. Një tjetër person shumë i rëndësishëm i caktuar nga Kisingeri në largimin e Niksonit, ishte kukulla e Rokfelerit dhe Kalorësi i Maltës, Aleksandër Haig (TC), CFR, i cili do bëhej kreu ushtarak i NATO-s dhe sekretari i shtetit në kohën e Ronald Regan. Nikson akoma vazhdonte të refuzonte të jepte dorëheqjen pavarësisht regjistrimeve dhe ankthit për Kisinger, Haig dhe shokët e tyre konspiratorë ishte se Niksoni mund të shfaqej përpara një gjyqi për largimin nga detyra, gjatë të cilit i gjithë komploti do të zbulohej. Përfundimisht, presioni nga Bushi dhe Kisingeri e detyruan atë që të nënshkruante.

Fordi (CFR, Bil) erdhi në pushtet si njeri fasadë i Kisinger-it (duke përdorur titullin president i Shteteve të Bashkuara), dhe fali Nikson për të gjitha shkeljet që mund të kishte bërë, duke shmangur në këtë mënyrë hetimet e mëtejshme, ose proçesin gjyqësor. Fordi emëroi Nelson Rokfeler-in (CFR, Bil) si zëvëndëspresidentin e tij dhe e bëri drejtues \të një ‘hetimi’ për aktivitetet e agjencisë të shërbimeve sekrete në optikën e Uotergeitit. Gjithashtu, në komisionin e Rokfelerit ishte edhe Ronald Regan. Ai nuk zbuloi asgjë të veçantë, dhe nuk bëri asgjë me rëndësi. Elita tani kishte kontroll të plotë mbi administratën e Shteteve të Bashkuara. Me ndihmën e Fordit dhe Rokfelerit dhe kontrolluar nga Kisinger, natyra e administrimit të qeverisë, do të bëhej një diktaturë plotësisht e zhvilluar. Kjo vazhdon edhe në ditët e sotme, nëpërmjet aleancave politike dhe ekonomike të cilat kanë zgjedhur dhe kontrolluar presidentë si vijon: Karter, Regan, Bush dhe Klinton. Kushdo që të vijë pas Klintonit, do zgjidhet në të njëjtën mënyrë. Uotergeiti ishte më shumë se një grabitje. Ai ishte shkatërrimi i asaj që kishte mbetur prej proçesit demokratik, dhe të gjithë njerëzit më pas, i shpëtuan persekutimit.

Iran-Kontra

Pas një periudhe si përfaqësues i Shteteve të Bashkuara në Kinë, teksa Kina dhe Henri Kisinger po mbështetnin Pol Pot në Kamboxhia, Xhorxh Bush u kthye në shtëpi në vitin 1975. Ai mori një telegram nga Kisinger, ku thuhej se ishte emëruar nga Fordi (Kisinger) në detyrën e drejtorit të CIA-s. Kjo është një nga organizatat kryesore të Elitës, ashtu siç është Inteligjenca Britanike, e cila ndoshta qëndron mbi CIA-n në piramidën e Elitës. Ishte Inteligjenca Britanike, e cila ndihmoi në krijimin e CIA-s pas luftës. Emrat që tashmë janë të njohur për ne, qëndrojnë përsëri në krye. Një figurë kyçe pas formimit të Zyrës së Shërbimeve Strategjike, më vonë CIA, ishte gjenerali Uilliam J. Donovan. Ai studioi drejtësi në Universitetin e Kolumbisë nën drejtimin e Profesor Harland F. Stone, i cili më vonë do të bëhej Prokuror i Përgjithshëm i SHBA-së dhe caktoi Donovan si asistentin e tij. Një tjetër person i favorizuar i Stone ishte edhe J. Edgar Hoover, i cili do të bëhej kreu i FBI-së, një nga shokët e klasës së Donovanit ishte Franklin D. Ruzvelt, presidenti i ardhshëm. Gjatë Luftës së Parë Botërore dhe në periudhën ndërmjet luftërave, Donovani pranoi një sërë detyrash zbulimi prej brigadës së Rendit të Ri Botëror, duke përfshirë J. P. Morgan, Rokfelerët, dhe Rothsçajlldët, dhe në një nga këto raste kaloi një mbrëmje me Adolf Hitlerin. Në vitin 1941 u caktua kreu i agjencisë së re të inteligjencës ZShS-së nga miku i tij nga Kolumbia, Franklin Ruzvelt. Donovani u ndihmua nga Paul Uarburg, i biri i Paul Uarburg. Ishte Xhejms Uarburg, i cili ka deklaruar: “Ne do të kemi një qeveri botërore, pavarëisht nëse ju pëlqen ose jo – nëpërmjet pushtimit ose miratimit.” Sidoqoftë, duket se Donovani nuk ishte aktualisht në krye të ZSHS-së. Sipas Eustace Mullins në Rendin e Ri Botëror, Sundimtarët Tanë Sekretë, Majori Desmond Morton Çërç, ndërlidhësi i Kryeministrit në Inteligjencës Britanike, i tha sekretarit ushtarak të Uinston Çërçillit, E.I. Xhejkob se:

“Një tjetër fakt tejet sekret për të cilin kryeministri është në dijeni është se, të gjitha synimet dhe qëllimet e Sigurimit të Sh.B.A po realizohen nga Presidenti, me kërkesë të Britanikëve.Për këtë arsye, një oficer Britanik qëndron në Uashington me z. Edgar Huver dhe Gjeneralin Bill Donovan. Natyrisht është esenciale që ky fakt të mos bëhet i ditur.

Koordinatori kryesor britanik i ZShS-së dhe politikave të saj ishte Uilliam Stefenson, kreu i Seksionit Special të Inteligjencës të Shërbimeve Sekrete të Inteligjencës (ShSI), të cilit i u dha një kat pa qira për banim Rokfeler. Prej aty ai drejtoi një rrjet të agjentëve Britanik në Shtetet e Bashkuara të cilët, sipas Mullins, ishin të përfshirë në vrasjen e marinarëve Gjermanë në Nju Jork, veprime të paramenduara për të nxitur Hitlerin që ti deklaronte luftë Amerikës. Stephenson dhe kreu i Permindex, Louis Bloomfield, , drejtuan gjithashtu Operacione të Botës së Krimit me Sindikatën e Lansky-t. Mullinsi pranon që tre anëtarë të tjerë, Kryetarë të Stafit Britanik, mbrapa krijimit të ZShS-së ishin: Lord Louis Mountbatten (Kom 300, Bil), një kushëri i Mbretit dhe i lidhur me familjet bankare të Frankurtit, Rothsçajlld dhe Cassel; Charles Hambro, drejtor i Bankës Hambros dhe Drejtor Ekzekutiv i Operacioneve Speciale dhe kolonel Steëart Menzies, kreu i Shërbimit Sekret të Inteligjencës (SSI). Lord Viktor Rothsçajlld ishte gjithashtu zemër e saj.

Agjentët e ZSHS-së në Evropë ishin të trajnuar në zyrat qendrore të spiunazhit britanik në Bletchley Park, afër Ëoburn Abbey, prej ku Sefton Delmer (agjent i Lord Beaverbrook, manjatit të Komitetit të 300 gazetave,) drejtonte një departament për punët e pista. Ëoburni ishte shtëpia e Dukës së Bedfordit, Markez i Tavistock-ut. Byroja britanike e Luftës Psikologjike u bë e njohur si Instituti Tavistoc. Pas luftës, Donovani ishte ndihmësi special i prokurorit të Shteteve të Bashkuara në gjyqet e Nurembergut për t’u siguruar që të mos dilte në shesh implikimet britanike dhe amerikane me nazistët. Presidenti Truman shpërndau ZSHS-në në vitin 1945, por ajo u riformua si CIA në vitin 1948, nën kontrollin e Allen Ë. Dulles, një nga financuesit kryesorë të Adolf Hitlerit. Veçanërisht, Dulles, një drejtor i bankierëve të Hitlerit, dhe J. Henri Schroder (Kom 300), u zgjodhën për tu marrë me fondet e CIA-s. CIA është një krah i sindikatave të përjashtuara nga taksat të kontrolluar nga Rothsçajlld / Rokfeler si Fondacioni Rokfeler, Fondacioni Fordit dhe Organizata Carnegie, ku luhej pjesa më e madhe e politikës së CIA-s.

Megjithëse CIA është jashtëzakonisht e rëndësishme për Rendin e Ri Botëror, fuqia e vërtetë në qarqet e inteligjencës amerikane është Agjencia e Sigurisë Kombëtare (ASK), një organizatë e cila mban kokën ulur, ndërkohë që CIA merret me punët e saj të fëlliqura. Kështu që gjatë kohës që Bushi ishte kreu i CIA-s, bile dhe kur ishte president, ai u jepte llogari mjeshtërve të lartë brenda Elitës. Në librin e tij, Matrix, Valdmar Valerian sjell bisedën vijuese me një njeri që pretendon të ketë qenë një zyrtar i CIA-s:

“Mos u tall me vetveten… CIA është thjesht një dash kurbani. ASK janë të vetmit skuadra të suksesshme. Shihni pak të dhënat e tyre, nuk do të gjeni asgjë. Shihni pak buxhetin e tyre, ju sigurisht nuk mundeni. CIA është thjesht një kukull, për sa i përket zbulimit, ASK është shumë më superiore - shumë më e avancuar në “magjitë”. CIA fajësohet për veprimet e ASK. ASK është edhe më shumë e egër dhe më shumë e kualifikuar në operacionet e saj… CIA siguron informacionin, por shfaqjen e drejton ushtria…

“Vendin e drejtojnë rreth 18 ose 20 persona. Ata nuk janë zgjedhur. Njerëzit e zgjedhur janë thjesht kukulla për ata që kanë pushtet, madje më shumë se sa presidenti i Shteteve të Bashkuara.

[Valerian]: “Ju mendoni se presidenti është i pafuqishëm?”

“Jo tamam i pafuqishëm. Ai ka fuqinë për të marrë vendime bazuar në atë që i prezantohet. Agjencitë e inteligjencës i tregojnë atij vetëm atë që ata duan ti tregojnë.”

Bushi nuk po drejtonte një CIA të pavarur, por një element brenda të ashtuquajturës “Inner Fed (brenda-ushqyer)” të qeverisë sekrete, e cila përbëhet nga CIA, ASK, FBI, NASA dhe Rezerva Federale. Shumica e fondeve për këtë kartel manipulimesh burojnë nga përfshirja në tregtinë e drogave të forta.
Shumë prej personave të përfshirë në pushtimin e Bay of Pigs në fillim të viteve 1960, që u shfaqën gjithashtu edhe gjatë viteve 1980 në skandalin Iran-Kontra të shitjes së drogës për armë, do të punësoheshin në CIA nga Xhorxh Bush gjatë presidencës së tij. Bushi nuk ishte i ri në lojën e inteligjencës dhe unë besoj se lidhjet e tij me CIA-n shtyhen pas në kohë deri në vitet 1950. Në Mashtrimi i papërlyer, Russell S. Bouen e përmend atë si një agjent kryesor të CIA-s që para pushtimit të Bay of Pigs, kur ai punonte me Felix Rodriquez dhe kubanë të tjerë anti-Kastro. Fakti se emri i koduar top sekret për pushtimin e Bay of Pigs ishte “Operacioni Zapata” është intrigues. Kompania e naftës zotëruar nga Bushi quhej Zapata Oil (Nafta Zapata).

Rodriguesi do të kthehej përsëri në skandalin Iran-Kontra gjatë administratës Regan-Bush, ku rinia amerikane u bë më e ndjeshme ndaj drogave të rënda. Kur ju shihni personelin në grupin Plumbers,(Hidraulikëve) të përfshirë në skandalin e Ëatergate, do të vini re se një numër i madh i tyre ishin të implikuar në Bay of Pigs. Një koordinues i CIA-s, Uilliam Buckley tha se, nëse do të tregonte atë që dinte rreth Bay of Pigs dhe vrasjes së Kenedit “atëherë ky do të kishte qenë skandali më i madh i gjithë kohërave që do të kishte tronditur kombin.” Bucklei u vra më pas në Lindjen e Mesme. Një mori provash dokumentare tregojnë se për një kohë të gjatë, Xhorxh Bushi ishte një pasuri e CIA-s, që prej vrasjes së Kenedit, kur miku i familjes ishte kreu i CIA-s Allen Dulles. Ka prova se Bushi ishte shumë më afër vrasjes së Kenedit se sa besonin njerëzit.

Nga zyra e tij në selinë e CIA-s në Langley, Virxhinia, Bushi mblodhi skuadrën e tij. Midis tyre ishte i njohuri Theodore Shackley, të cilin Bushi e emëroi si zëvendës drejtor i CIA-s për operacionet e maskimit. Shackey kish qenë kreu i stacionit të CIA-s në Majami gjatë fillimeve të vitit 1960, prej nga do të shfaqeshin E. Hoëard Hunt dhe hajdutët e tij të Uotergeitit. Shackley drejtonte stacionin e CIA-s në Saigon gjatë luftës së Vietnamit, ku ideoi dhe drejtoi operacionin Phoenix. Ky operacion kishte të bënte me vdekjen e dhjetëra mijëra qytetarëve vietnamezë, të cilët “dyshoheshin” se punonin për Viet Kong. Me sa duket, thjesht aftësia për të lexuar dhe shkruar ishte e mjaftueshme për të shkaktuar dyshim. Oliver North, “ylli” i Iran-Kontra, punoi me Shackley për operacionin Phoenix, i cili mendohet të ketë vrarë 40,000 fshatarë vietnamezo jugorë për Meyer Lansky dhe CIA-n. Shackey udhëhoqi një vrasje masive dhe operacion droge në Azinë juglindore në vitin 1970, ku përfshiheshin dy njerëz të tjerë të Bushit, Donald Gregg (Bil) dhe Felix Rodriquez. Ky operacion u rrezikua nga Xhon Kenedi, i cili kërkonte tërheqjen nga Vietnami. Po i njëjti Theodhore Shackey u vendos tanshmë në një pozicion të rëndësishëm në CIA-n e Bushit, dhe më vonë do të rekrutohej si “shkruesi i fjalimeve” të Bushit gjatë fushatës zgjedhore të viteve 1979-80.
Ideja se dikush si Shackley do të punësohej për të shkruar fjalimet e Bushit, e tejkalon imagjinatën. Pa dyshim, ‘dhuntitë’ e tjera që dispononte ishin arsyeja e vërtetëe pranisë së tij. Me sa duket, sot Shackley jeton në qytetin Medellin, Kolumbi, shtëpinë e kartelit të drogës. Sa shumë që i shkon. Thomas Clines, një ish zëvendës komandat në stacionin e CIA-s në Majami, ishte një tjetër person i emëruar nga Bush në administratën e tij të CIA-s, i cili do të përfshihej në Iran-Kontra, një skandal për të cilin Bushi thoshte se nuk kishte dijeni. Gjatë qëndrimit të Bushit në CIA, zyrtarët e dinin se mund të bënin gati çdo gjë që dëshironin pasi drejtori i tyre kishte një aftësi për të bërë një sy qorr. Pushteti mbi operacionet e inteligjencës së SHBA-së ishte e përqendruar në duart e Bushit si rezultat i një sërë masash të mara nga presidentit Ford. Citojmë fjalët e Elitës së Neë York Times, ku Ford thotë: “… përqendroi më shumë pushtet në duart e drejtorit të Inteligjencës Qendrore se sa askush tjetër që nga krijimi i CIA-s”.
Bushi ushtronte presion ndaj gazetarëve të cilët bënin pyetje të pakëndshme, ndërkaq në të njëjtën kohë paguante “gazetarë” të tjerë për të vepruar si informatorë të CIA-s. Një reporter i cili vuajti prej zemërimit të Bushit ishte Daniel Schorr (KMJ) i CBS-së. Bushi ishte pikturuar në faqen e parë të Ëashingon Star (Ylli i Uashingtonit) duke diskutuar i inatosur me Schorr në Capitol Hill (Kodra e Kapitolit), për nxjerrjen e informacionit, i cili e nxirrte CIA-n të mjegulluar. Schoor, i cili ishte në listën e ‘armiqve’ të Nikson gjatë çështjes së Uotergeitit, u pushua nga CBS. Pronari i fundit i CBS-së, Uilliam Paley (Kom 300) i detyrohej shumë familjes Bush. Kredia, e cila i mundësoi blerjen e rrjetit televiziv, u rregullua personalisht nga Prescott Bush, i cili kish qënë një drejtor i CBS-së në vitet 1950.

Kontaktet që Xhorxh Bush bëri në CIA do të bëheshin të paçmueshme kur të bëhej zëvendëspresident i Ronald Regan më 21 janar 1981. Fati personal i Regan nisi afërsisht pasi u zgjodh guvernator i Kalifornisë, kur bleu tokë me çmim të lirë dhe e shiti atë me një fitim të madh tek një grup mirëbërësish të cilët asnjëherë nuk u bënë të njohur publikisht. (Vë bast se kam një ide të saktë se kush ishin ata!) Në moshën 70 vjeç, ai ishte burri më i vjetër që do të zgjidhej president. Mendja po e linte, dhe kishte nevojë për një dremitje të gjatë çdo pasdite. Pothuajse çdo fjalë që fliste, edhe në situata spontane kur përshëndeste liderët e huaj, shkrimin i a përgatiste ndihmësi i tij në copra letrash. Por në fakt Xhorxh Bush ishte president, pavarëssisht emrit që po merrte. Pas një atentati mbi Reganin nga një tjetër “skizofren i vetëm” me emrin Xhon Hinckley, mprehtësia e mendjes së tij u përkeqësua më shume dhe nevoja për gjumë u rrit. Kjo i dha Xhorxh Bushit një kontroll pothuajse të plotë të çështjeve dhe në prapaskenë mund të ketë qenë fshehur këshilltari i tij besnik, Henri Kisinger.
Bushi ndërtoi një rrjet organizatash brenda qeverisë, në krye të së cilave qëndronte vetë. Këto ishin Standing Crisis Pre-Planing Grup (Grupi i Paraplanifikimit të Qendrimit ndaj Krizave), Crisis Management Center (Qëndra e Menaxhimit të Krizave), Terrorist Incident Ëorking Group (Grupi i Punës për Incidentet Terroriste), Taskforce on Combating Terrorism) (Taskforca për Luftimin e Terrorizmit) dhe Operation Sub Group (Nëngrupi i operacionit). Këto të gjitha ishin në varësi dhe nën kontrollin e Grupit Special të Situatave të kryesuar nga Bushi. Nëse ka pasur ndonjëherë një linjë veprimi problem-reagim-zgjidhje dhe organizatë të “menaxhimit të krizës”, atëherë ka qenë pikërisht kjo. Nëpërmjet këtij rrjeti do të krijohej operacioni armë-për- drogë Iran-Kontra.

Bushi punësoi kolegun e tij të mëparshëm të CIA-s, Donald P. Gregg, si këshilltarin e tij kryesor mbi mbrojtjen kombëtare, dhe Gregg solli me vete një “ish” administrator të vrasjeve të CIA-s, Felix I. Rodriques, të cilin Bushi e kishte njohur që në kohën e pushtimit të Bay of Pigs si dhe gjatë periudhës së tij si kreu i CIA-s. Gregg dhe Rodriques ishin përfshirë me Theodore Shackley në operacionin e vrasjeve dhe trafikut të drogës në Azinë Juglindore dhe tani të dy punonin në zyrën e Xhorxh Bushit! Sipas ligjeve të SHBA-së, ishte tërësisht kundërligjore që qeveria të furnizonte me armë Iranin ose “luftëtarët e lirisë” se Nikaraguas apo Kontras, në luftën e tyre me qeverinë e Sandinistëve. Sigurisht ishte e kundërligjshme pagesa me drogë në shkëmbim. Të gjitha këto gjëra do ti bënte Administrata e Regan-Bushit.

Një nga mënyrat nëpërmjet së cilës qeveria e SHBA-së, në mënyrë të fshehtë, dobësoi Sandinistët, ishte minimi i porteve në Nikaragua. Kjo u bë nga një kompani e quajtur Continental Shelf Associates Inc (Shoqëritë e Shelfit Kontinental), e cila e kish bazën në ishullin Jupiter, Florida. Ishulli Jupiter është një vend interesant. Ai u bë një nga domenët e setit Harriman… ku përfshihej edhe Xhorxh Bushin, i cili ka një shtëpi aty. Ishulli Jupiter ka qenë një bazë për breza të tërë të familjesh të Rendit të Ri Botëror. Shoqëritë e Shelfit Kontinental (Continental Shelf Associates Inc) (CSA) në mes të klientëve të ve, ka në listë dhe mjaft kompani nafte dhe agjenci qeveritare. Ata përfshinin Exonin e Rokfelerin dhe kompaninë Liedtke-Bush, Pennzoil.

CSA u përdor nga ushtria e ShBA-së për hartografimin bregdetar dhe operacionin e zbulimit në Grenada përpara pushtimit në tetor të vitit 1983 si dhe gjatë operacioneve të ShBA-së në Liban. Kompania drejtohej nga Robert “Stretch” Stevens, një partner i ngushtë i Theodore Shackley dhe Felix Rodriquez kur të gjithë ishin të implikuar në Vietnam dhe në Bay of Pigs. Në të njëjtën adresë të shoqërisë CSA është Acta Non Verba, që do të thotë “veprime, jo fjalë”. Një oficer i rangut të lartë të CIA-s, i cituar në librin e Xhorxh Bush, “Biografia jo zyrtare”, tregon për këtë filial të SCA-s:

“Operacionet e vrasjeve dhe kompanitë trajnuese të kontrolloheshin nga Ted Shackley, nën petkun e një korporate private me një bord të rregullt drejtorësh, zotërues aksionerësh etj., që ndodheshin në Florida. Ata në mënyrë të fshehtë sillnin rekrutë nga Haiti dhe Azia Juglindore me varka, ashtu si dhe koreanë, kubanezë dhe amerikanë. Pajtonin vrasje dhe shërbime të inteligjencës ndaj qeverive, korporatave dhe individëve…”

Bombat e vendosura në portet e Nikaraguas shkaktuan një pështjellim të tillë sa ligjet ndaj veprimeve të tilla, siç quheshin në atë kohë ligjet Boland, u forcuan edhe më tepër. Por në një takim sekret të Grupit Planifikues Kombëtar më 25 qershor të vitit 1984, Regan, Bush, Ceasey dhe të tjerë zyrtarë të lartë vendosën të injoronin këtë ligj. Ata do të financonin Kontras nëpërmjet Hondurasit, ashtu siç mund të ishte përdorur El Salavdor kundër Sandinistëve. Bushi dhe Oliver North, një zyrtar i Këshillit të Sigurimit Kombëtar, udhëtuan së bashku për në El Salvador. Ndërkohë që Bush është kaq i njohur në publik rreth “Luftës kundër drogës”, kontrabanda e drogave të forta vazhdonte pranë tij herë pas herë pa shqetësim. Njihet fakti që më 18 janar 1985, Felix Rodriquez ka takuar adashin e tij (por nuk mendohet të ketë qenë një i afërm i tij), Ramon Milian Rodriquez, një llogaritar dhe pastrues parash, i cili punonte për kartelin e kokainës së Medellinit në Kolumbi. Nga qelia e burgut në Butner, Kalifornia Veriore, Ramoni i tregoi gazetares hetuese, Martha Honey:

“…[Felix ofroi] në shkëmbim të parave për çështjen e Kontras se do të përdorte ndikimin e vet në qarqe të larta për të siguruar dashamirësinë e ShBA-s ndaj kartelit së [kokainës]... Sinqerisht një nga pikat shitëse ishte se mund të fliste drejtpërdrejt me Bushin. Çështja e dëshirës së mirë nuk ishte diçka që do të kalonte nëpërmjet 27 duarve burokratike. Ishte diçka që kishte të bënte direkt midis tij dhe Bushit.”

Kjo mund të bëhej lehtë, duke pasur parasysh se Felix Rodriques po punonte nga zyra e Bushit. Një memorandum në fillim të shtatorit të vitit 1986, dërguar Oliver North nga Xhon K. Singlaub, Gjeneral Major i Ushtrisë, në pension, thoshte se Rodriquez po fliste se kishte ‘kontakt të përditshëm” me zyrën e Bush dhe kjo, thuhej në memorandum, mund të dëmtonte presidentin Regan dhe Partinë Republikane. Oliver North do të shkruante gjithashtu në fletoren e shënimeve se “Felix po fliste shumë për ZP [zëvendëspresidentin]”. Në librin e tij të vitit 1987, Jashtë kontrollit, Leslie Cockburn paraqet prova shkatërruese të përfshirjes së Bushit në Iran-Kontra dhe trafikun e drogës. Ai tregon se aeroplanë të drejtuara nga CIA dhe pako me kokainë fluturonin direkt në bazën ajrore Homestead në Florida duke përdorur një sinjal të koduar të CIA-s.

Në vitin 1986, administrata Regan-Bush pranoi se Kontras të Adolfo Kamorro, të mbështetur nga CIA, po ndihmonin një trafikant Kolumbian droge që transportonte drogë në Shtetet e Bashkuara, dhe dëshmia e Xhon Stockëell, një zyrtar i rangut të lartë të CIA-s, nxjerr në pah se kontrabanda e drogës ishte një komponent kryesor i operacioneve të CIA-s me Kontras. Xhorxh Morales, një nga trafikantët më të mëdhenj të Amerikës Jugore, dëshmonte se u pajtua në vitin 1984 për të transportuar armë tek Kontras. Në shkëmbim, tregon ai, CIA e ndihmonte për të futur qindra kile kokainë kontrabandë në Shtetet e Bashkuara nëpërmjet pistës së zbritjes në fermën e Xhon Hullit, një agjent i penduar i CIA-s, dhe partner i Oliver North. Në atë kohë Xhorxh Bush po bënte luftë kundra drogës - vetëm për konsum publik.

Ndërkohë, krahu tjetër i Iran-Kontra po vazhdonte, aferën e marrëveshjes së shkëmbimit të pengjeve me armë me Iranin. Oliver North ishte i përfshirë rëndshëm në furnizimin e Iranit me armë, nëpërmjet Izraelit, në shkëmbim të pengjeve. Lirimi i tyre shpjegohet, pjesërisht, nga përpjekjet që bënte përfaqësuesi i Kryepeshkopit të Canterbury, Terry Uaite. Uaite po përdorej pa dijeninë e tij nga Northon, dhe ishte krejtësisht i lumtur të merrte meritën për lirimin, lirim i cili, në fakt, ishin pasojë e shitjeve të armëve nëpërmjet Izraelit. Uaite më vonë u morr dhe vetë peng. Bushi, i cili u konfirmua publikisht si Xhorxh Shultz, mbështeste politikën e armëve për pengjet, dhe deklaronte para kombit: “Ne nuk do të bëjmë asnjë lëshim për terroristët”. Paratë dhe drogat e përfshira në transfertat e armëve për Iranin ishin pastruar nëpërmjet Zvicrës, asaj qendre të aktiviteteve të Elitës Botërore. Jean Ziegler, një anëtar i parlamentit zvicerian, shkruan në librin e tij, Zvicra lan të bardhat:

“Tregtia e zhvilluar nga North dhe bashkëpunëtorët e tij ishte aq e thjeshtë sa dhe fitimprurëse. Me ndihmën eksperte të manjatëve zvicerianë, ashtu si dhe nga disa ndihma diskrete nga Shërbimet Sekrete Zviceriane, i dorëzuan Imam Khomeinit armë amerikane dhe izraelite. Imami pagoi në dollarë për disa nga armët, por për shumicën e tyre kjo u konvertua me drogë [me bazë morfinë dhe heroinë]. Kumbarët e rrjetit turk dhe libanez të instaluar në Zyrih e kthyen drogën në para në tregun ndërkombëtar. Pasi morën pjesën e tyre të fitimit, kumbarët depozituan pjesën e mbetur në një munër llogarish bankare, të hapura në bankat dhe institucionet financiare kryesore të Gjenevës dhe Zyrihut.”

Në një intervistë për televizionin italian në maj të vitit 1990, agjenti i CIA-s, Ibrahim Razin, tha se kish mësuar nga një bos i mafies se Licio Gelli i Lozhës Frimasone P2 i kishte dërguar një telegram në shkurt të vitit 1986 Philip Guarinos, një partner i ngushtë i Xhorxh Bushit. Sipas Razinit, në telegram thuhej: “Tregojini mikut tonë të mirë Bush se pema suedeze duhet të pritet”. Tri ditë më vonë, kryeministri suedez dhe Bilderbergu, Olof Palme, u vra. Razini, i cili u fsheh për të shpëtuar jetën, tha se Palme u vra sepse dinte shumë rreth trafikimit të armëve amerikane për në Iran, trafik në të cilin ishte e përfshirë P2. Pjesë e arsyes për të dërguar armë në Iran, vazhdon ai, ishte kthimi i borxhit nga Bushi dhe kolegët e tij për vonesën e lirimit të pengjeve nga regjimi Khomenian, të kapur në të ashtuquajturën “Surpriza e tetorit”. Kjo ndodhi në kohën kur fushata e Regan-Bush kishte nisur negociata me iranianët për të mos liruar pengjet amerikane deri sa të mbarojë fushata elektorale kundër Xhimi Karterit, për të mos lejuar Karterin të merrte meriten, si pasojë dhe votat për lirimin e tyre. Aeroplani që transportonte 51 nga 52 pengjet që u kthyen në shtëpi la Iranin ndërkohë që Regan-Bush po vinin në pushtet.

Ndërkohë që politikanët udhëheqës janë të implikuar, ose të kontrolluar nga rrjeti i Elitës Botërore, pikërisht aty ekziston një rivalitet i madh midis disa prej tyre, dhe kjo e lejon Elitën t’i vendosë ato përballë njëri-tjetrit. Edhe në nivelet më të larta të piramidës, personeli manipulohet nga ata që janë afër majës së piramidës. Xhorxh Bushi fluturoi për në Paris për t’u takuar me zyrtarë Iranianë në hotel Ritz, duke përfshirë Ayatollah Mehdi, më 19 tetor 1980. Midis atyre që shoqëronin Bush ishin Uilliam Casey, i cili së shpejti do të bëhej kreu i CIA-s; Donald Gregg, zyrtar i CIA-s; Robert McFarlane, i cili ka qenë një nga anëtarët e Këshillit të Sigurimit Kombëtar gjatë presidencës së Karterit; senatorët Xhon Touer dhe Xhon Heinz; si dhe Gunthar Russbacher për një kohë të gjatë zyrtar i CIA-s dhe Zyrës së Inteligjencës së Marinës. Ishte Xhon Touer, senator i Teksasit në kohën e vrasjes së Kenedit, që i tregoi policit detektiv të CIA-s Gary Uean mbi “falsifikimin” e vrasjes nga CIA, komplot që përfshinte E. Houard Hunt.

Russbacher ia përshkroi ngjarjen me detaje intriguese Rodney Stich-it, një ish inspektor federal dhe autori i librit Mashtrimi i Amerikës. Ai pretendonte se kishte fluturuar me Bushin për në Shtetet e Bashkuara në SR-71, i cili i dha mundësinë Bushin të arrite në kohë për të mbajtur fjalimin e tij në Uashington Hilton. Kjo ngjarje u përdor për të mohuar takimin e Parisit në sfondin e kohës dhe logjistikës. Por Ari Ben-Menashe, një agjent me Mosadin e Izraelit (dhe Rothsçajlldit), gjithashtu e pohoi faktin se takimi ishte zhvilluar. Ai ndodhej aty pasi Izraeli ishte ndërmjetës për marrëveshjen e armëve midis SHBA-së dhe Iranit. Bushi gjithmonë e kishte mohuar se kishte qenë në Paris apo se kishte dijeni për surprizën e tetorit dhe ngarkesën e armëve për në Iran. Mashtrimi i Amerikës përfshin një numër kopjesh të letrave nga Agjencia e Sigurimit Kombëtar, e cila përshkruan dhe operacionin e Iranit. Secila ka shënimin …” Kopje e Z. P. Xhorxh Bush.” I gjori plaku Xhorxh, duhet të konsultohet me një nga at librat që porositen me postë: Si të përmirësoni kujtesën tuaj.

Duket e vështirë për t’u besuar se një operacion droge në shkëmbim të armëve të drejtuara në mënyrë të paligjshme nga zyra e Xhorxh Bush mund të mbulohet kaq mirë sa ai të zgjidhej president, por shtrirja e kontrollit të medias nuk duhet nënvleftësuar. Maskimet janë buka e përditshme e Elitës. Ata nuk mund të mbulojnë gjithçka, ashtu si dhe nuk mund të kontrollojnë çdo gjë që ndodh, në të dyja drejtimet ata kanë pasur disa dështime spektakolare. Por si rregull janë jashtëzakonisht efektivë në mbrojtjen e informacionit që mund ti shpalosë lojën publikut.

Në fund të vitit 1986, lulëzoi skandali Iran - Contra. Më 5 tetor, një avion me armë dhe municione për terroristët Kontras në Nikaragua u largua nga baza ajrore e Ilopangos në El Salvador. Fluturimi u sinjalizua nga punonjës brenda zyrës së Xhorxh Bushit. Ndërkohë që avioni po ulej për të arritur tokën, ai u rrëzua nga raketat Sandanista. Tre njerëz u vranë në këtë aksident, por mbajtësi i ngarkesës, Eugene Hasenfus, u hodh me parashutë drejt e në duart e Sandanistas. Bushi u alarmua nga një telefonatë në zyrën e tij prej trafikantit të drogës, Felix Rodrigues. E vërteta u zbulua. Ose të paktën një pjesë e saj.

Fuqia e kanaleve të Elitës mund të jetë shpjegimi i vetëm se si, pavarësisht provave dërmuese kundër tij - shumë, shumë më tepër sesa kam përmendur unë këtu - Bushi shmangu ndjekjen penale, megjithëse Buz Sauyer, piloti i avionit të rrëzuar, u zbulua se në xhepin e tij kishte numrin privat të telefonit të zyrës së Xhorxh Bushit! Hasenfusi gjithashtu deklaroi se Xhorxh Bushi kishte dijeni të plotë për gjithçka ndodhte. Por Bushi mohoi çdo përfshirje ose njohuri rreth ndodhisë, dhe vartësit si Don Regan, admirali Xhon Poindexter, Oliver North dhe gjenerali Riçard Secrod u sakrifikuan dhe u bënë dash kurbani. Ata ishin shumë të përfshirë, për këtë nuk ka asnjë dyshim, por Bushi, ashtu sikurse Regani dhe sekretari i tij i Mbrojtjes, Casper Ueinberger (KMJ, KT) shpëtuan. North, i cili përfshihej në intrigë deri në grykë, u përball me gjykatën, por sipas provave, kishte qenë një inskenim, kështu që ai jo vetëm i shpëtoi ndëshkimit, por doli prej gjyqit si një hero i Amerikës. Nga të gjithë njerëzit në botë, disa shprehje të psikikës Amerikane kanë qenë më të lehtat për tu quajtur fjalë leshkosh. Të tjerë të përfshirë, si drejtori i CIA-s Uilliam Ceasey, kishte probleme shëndetësore. Pas zbulimeve të Iran - Contra, Casey (i cili e dinte të gjithë historinë) humbi aftësinë për të folur si pasojë e një operacioni “tumor truri”. Dy muaj më vonë ai vdiq. Në fushatën e tij zgjedhore presidenciale, Bushi premtoi të ndërtonte një Amerikë “më të dashur e më të butë”.

Komisioni Toëer u caktua që të hetonte çështjen Iran-Contra, i kryesuar nga miku ynë i vjetër, senatori i Teksasit, Xhon Toëer. Ky ishte i njëjti Xhon Toëer, i cili, sipas agjentit të CIA-s, Gunthar Russbacer, kish qenë në avion me Bushin kur ai po shkonte me avion në Paris për takimin e Surprizës së tetorit me iranianët! Xhon Toëer, e njihte historinë Lee Harvey Osvald. Gjithashtu, në Komisionin Touer ishte Brent Skoucroft (KMJ, KT, Bil), një njeri “i bindur” i Kisingerit, drejtues i Shoqërive Kisinger; dhe Ed Muskie, një tjetër politikan i tipit bëj-si-të-është-thënë, i cili do të të ndrydhej për të fshehur të vërtetën. Muskie vetë ishte i implikuar në Surprizën e tetorit si dhe në Iran-Contra. Ashtu siç mund të shihni edhe ju, komisioni ishte plotësisht i pavarur. Ai i hoqi Xhorxh Bushit përfshirjen dhe gjithë fajin. Kur Bushi u bë president, ai e bëri Xhon Touer-in sekretar të mbrojtjes. Toëer u pyet nga reporterët nëse ky caktim ishte një shlyerje nga Bush. Përgjigjja e tij?

“Sikurse komisioni përbëhej nga tre njerëz, prej meje, Brent Skoukroft dhe Ed Muskie, në njëfarë mënyre do të kisha një lloj dyshimi në integritetin e Brent Scoëcroft dhe Ed Muskie… Ne nuk gjetëm asgjë që të implikonte zëvendëspresidentin… Po habitem se çfarë shlyerjeje do të merrnin ata?”

Unë mund t’ia tregoj. Bushi caktoi Brent Scroucroft si Këshilltarin e tij të Siguririsë Kombëtare. Senati refuzoi të pranonte caktimin e Touer dhe ai filloi të fliste për padrejtësitë që mendonte se i ishin bërë. Ai vdiq në përplasjen e avionit më 15 prill 1991. Kur senati hodhi poshtë Tourin, një vendim të cilin e sajoi Bushi, ai zgjodhi Dick Cheney (KMJ) si sekretar të Mbrojtjes. Cheney ishte republikan i vjetër, anëtar i një tjetër komiteti i cili sqaronte përfshirjen e Bushit në Iran-Contra, Komiteti i Shtëpisë së Zgjedhur për të hulumtuar Transaksionet e Fshehjes së Armëve me Iranin. Një grupi tjetër njerëzish, të përfshirë në Iran – Contra, ku bënte pjesë dhe ish sekretari i mbrojtjes Gasper Uinberger, u falën nga Bushi. Kjo ndodhi në prag të Krishtlindjeve të vitit 1992, një çështje e diskutuar për javë me radhë përpara se të përballeshin me gjyqin i cili mund të kishte implikuar edhe vetë Bushin. Në janar të vitit 1993, presidencën e mori Bill Klintoni, që do vazhdonte fshehjen, sepse - ashtu siç do ta shohim në kapitullin tjetër - ai ishte vetë i përfshirë në të! Ëashington Post dhe pjesa tjetër e medias, që ka bërë publike, e mbajtën kokën ulur, teksa qeveria e SH.B.A u shiste armë terroristëve në shkëmbim për fëmijët amerikanë. Tani u bë e mundur dalja pa u lagur nëpërmjet koordinimit të drejtimit të armëve dhe operacionit të drogës nga Shtëpia e Bardhë. Ndoshta e pabesueshme, por krejtësisht e vërtetë.

nga **Rifat** Thu Feb 02, 2012 2:36 pm

...........

Bomba e Oklahomës

Mendoj se më 19 prill të vitit 1995, Elita Botërore, nëpërmjet elementëve brenda qeverisë së ShBA-së, CIA-s dhe Mosadit, vranë gati 168 burra, gra dhe fëmijë gjatë bombardimit të Alfred P. Murrah, Ndërtesës Federale në qytetin e Oklahomës.

Nuk bie dakord me mënyrën se si ‘milicisa qytetare’, u zgjerua së tepërmi në gjithë hapësirën e Shteteve të Bashkuara, pa marrë parasysh provat se agjenda e Rendit të Ri Botëror përfshiu një grusht shteti të disidentëve, të cilët kundërshtonin tiraninë. Ushtria rezerviste (territoriale) do të trajnohej për të qënë në gatishmëri në atë që ata e parashikonin si një ditë të pashmangshme kur trupat e Rendit të Ri Botëror do të mbërrinin në prag të derës. Kundërvënia e dhunës me dhunë nuk ishte qëllimi im. Unë nuk do të tërhiqja këmbëzën, nëse jeta ime do të varej prej saj. Cila do të ishte çështja? Do dëshiroja t’i shihja fundin dhunës, jo ta rinisnim atë, dhe pikëpamja ime për jetën dhe krijimin do të ishte thuajse më e veçantë nga ajo e “Patriotizmit të Krishterë” në zemër të sistemit të besimit të milicisë. Por disa muaj para se të bombardohej Oklahoma, po lexoja disa raporte nga Amerika, se si qeveria po mundohej t’i pikaste dhe gjuante këta milicë, duke i përndjekur e persekutuar, jo deri në fund, sepse ata në të vërtetë po korrnin pak sukses në qarkullimin e informacionit rreth planeve të Elitës Botërore. Pastaj, krejt papritur, erdhi ajo bombë tmerruese dhe faji ju hodh jo vetëm disa njerëzve por mbi të gjitha, lëvizjes miliciste.

Cila ishte përgjigjja e Bill Klintonit dhe ajo e prokurorit të tij, Janet Reno, subjekti i kritikuar kaq shumë nga milicët? Përdorimi i bombave si një justifikim për të rritur fuqinë e FBI-së, për të infiltruar dhe sulmuar këta grupe dhe ashtu si e vendosi dhe Klintoni, të lehtësonte kufizimet mbi përfshirjen e ushtrisë në përforcimet e ligjeve të brendshme”. Kjo është e ngjashme me politikën e kryeministrit të Anglisë Xhon Mejxhër, kur ai lejoi agjencinë e inteligjencës MI5 të përfshihej në përforcimin e ligjit të brendshëm”. Ideja ishte që të ktheheshin agjencitë e inteligjencës dhe ushtrisë në politikën botërore e cila do të forconte Rendin e Ri Botëror. Klinton gjithashtu e përdori Oklahomën për të nxitur median tu ndalojë “ekstremistët anti-qeveritarë” gazetat, ekranet dhe mikrofonat, t’u sulmojnë programet në radio që tërhiqnin vëmëndjen e publikut, për t’i u ofruar një mundësi të rrallë programacioni i cili ndryshonte nga ajo linja zyrtare. Një punonjës i mëparshëm i Zyrës së Alkoolit, Duhanit dhe Armëve (ZADA) u u kritikua dhe akuzua për nxitjen e klimës në opinion, që do të çonte në ngjarjen e Oklahomës. Si mund ta kish bërë këtë një njeri i tillë? Duhet thënë se ZADA, e cila ishte përgjegjëse për masakrën Uaco, ishte e kalbur deri në palcë kur ai punonte për të, dhe kështu ka mbetur edhe sot e kësaj dite.

Çuditem se si shumë amerikë kanë ndjerë ironinë e presidentit, i cili nuk ka pranuar se Amerika po bëhej një shtet autoritar, ndërkohë që përdorte bombardimet për të qenë më afër autoritarizmit. Dhe kush e mbështeti presidentin “Demokrat” në këtë? “Kundërshtari” i tij, Neut Gingrich, folësi “Republikan” i Shtëpisë. Çfarë surprize. Ford, Carter, Regan, Bush, Klinton, Gingrich, janë të gjithë lakej të të njëjtës Parti Shtet, ku e njëjta forcë kontrollon si kundërshtarët Republikanë dhe ato Demokratë.

Bombardimi i Oklahomës ka shumë të ngjarë të ketë qenë një nga llojet më groteske të problem- reagim-zgjidhjes. Mendoni se po e njëjta forcë e cila inicon luftërat, që kushtojnë me dhjetëra mijëra jetë, vrasje të presidentëve, dhe hedhjen në erë të pasagjerëve në avionë, nuk do të sakrifikojë dhe jetën e fëmijëve dhe ambiciet e tyre të sëmura? Nëse do ishte vetëm kështu. FBI-ja dhe Departamenti i Drejtësisë së Bill Klintonit / Janet Reno pranonin se një shpërthim shkatërroi Ndërtesën Federale të Alfred P. Murrah, dhe se bomba ishte përgatitur nga ish ushtarët Timothy McVeigh dhe Terry Nichols prej plehu dhe karburanti. Thuhet se McVeigh ka pohuar se ai u programua në kohën që ai u shërbente forcave të ShBA-së. Kjo u është bërë disa ushtarëve të ShBA-së dhe ashtu siç do ta shihni edhe në kapitullin tjetër, një njeri i programuar mund të përdoret për të bërë gjithçka. Prapëseprapë, për një ngjarje si bomba e Oklahomës, , ata do të kërkonin mbështetje nga burime të fuqishme. Ted Gunderson i Santa Monica, Kaliforni, një njeri me eksperiencë 28 vjeçare me FBI-në, besonte se shpjegimi zyrtar i bombës ishte sa qesharak aq dhe i pamundur. Gunderson, dhe persona të tjerë Brenda FBI-së, besonin se shpërthimi u shkaktua nga një mekanizëm hidrodinamik i gaztë i lëndëve djegëse të njohur si bomba barometrike. Për të ditur se si bëhet kjo bombë, kërkohet hapësirë e sigurtë në nivele të larta të qeverisë/ushtrisë dhe për të pasur akses në një diapazon të gjërë të teknologjisë elektronike dhe kimike. Bomba baromike ka një hapësirë “Q”, e cila e vendos atë në një nivel sigurimi dhe fshehtësie në raport me përbërësit e armëve nukleare. Nëse Gunderson është i saktë, ndonjë si McVeigh dhe persona të tjerë të ngarkuar me këtë detyrë, mbase mund të mos kenë këto mjete ose njohuri. Pikërisht kjo ide do të ishte qesharake.

Gunderson shprehet se kishte folur me një nga shpikësit e bombës barometrike dhe iu tha se shkatërrimi që i u bë ndërtesës ishte ekzaktësisht ajo që mund të arrinte të shkaktonte një mekanizëm i tillë. Bomba funksionon në këtë mënyrë. Së pari kryhet një shpërthim duke përdorur një eksploziv të njohur si PETN dhe kjo lëshon një re vdekjeprurëse lëndësh kimike, nitratit amoni dhe silikat alumini. Reja, vazhdon Gunderson, aktivizohet me një “fushë elektrostatike të një potenciali të lartë”. Pastaj, pak sekonda më vonë, vijon një shpërthim i dytë, ku përdoruret një tjetër eksploziv, i quajtur PDTN, i cili ndez këtë re dhe krijon një shpërthim me magnitudë më të madhësie se sa TNT-ja. Për të konfirmuar se në Okahoma u përdor një bombë barometike top sekrete, aty do të duheshin gjurmë të lëndëve kimikë dhe dy shpërthime të mëvonshme, dhe jo vetëm një i tillë, ashtu siç pretendonte administrata e Klintonit dhe FBI. Në një seancë dëgjimore gjyqi në El Reno, Oklahoma, më 28 prill të vitit 1995, agjenti special i FBI-së, Xhon Hersley, tregoi një këmishë që kishte veshur McVeigh kur u arrestua, u gjet se kishte gjurmë të eksplozivit PDTN. Dhe kur Gunderson verifikoi të dhënat sizmografike te Shërbimi Gjeologjik i Oklahomës në Universitetin e Oklahomës, ai tregonte se aty kishte… dy shpërthime, 10 sekonda veç njëra-tjetrës. E para shpërtheu në 9:02 e 13 sekonda në mëngjes, dhe e dyta më vonë në 9:02 e 23 sekonda. Kjo nuk kishte mundësi të ndodhte me një bombë plehu, një pretendim për të cilin nuk ka asnjë evidencë të besueshme. Disa ekspertë të tjerë të bombave kanë shpalosur rrugë të ndryshme ndaj asaj të shpjeguar nga Gunderson, por ata bien dakord me atë se “shpjegimi” i qeverisë është qesharak. Mbeturina nga ndërtesa Murrah u stivosën afër zyrës së të rregjistrimeve të përgjithshme matanë rrugës në anën tjetër të kamionit që supozohej të kish shpërthyer me bombën me lëndët karburant – pleh. Rruga e vetme që mbeturinat të kishin shkuar në atë drejtim, ishte nga shpërthimi në ndërtesën Murrah. Më e besueshme është që, ndërtesa u shkatërrua nga autoritetet, dhe copërat u hoqën para se të niste hetimi për ngjarjen.

Këtu është një rast i shkëlqyer që, për të arritur qëllimet e Rendit të Ri Botëror nën problem-reagim-zgjidhje, elementë të qeverisë së ShBA-së dhe agjencive të saj shkatërruan ndërtesën e vet dhe vranë gati 168 burra, gra dhe fëmijë. Të tronditur, të shushatur? E kush nuk do të ishte? Prapëseprapë, unë mendoj se kjo është një bombë shumë e largët për Elitën. Jam i mendimit se e vërteta përfundimisht do të dalë dhe do të na japë një tabllo më të mirë të ngjarjeve se kjo që përmëndëm.

Qeveria në mënyrë të vazhdueshme rriti masën e bombës “pleh” që pretendohej të ishte ndërtuar nga McVeigh and Co, sepse masa e bombës dhe zgjerimi i shkatërrimit, duken qartë se janë të veçanta. Në fillim u lajmërua se bomba “pleh” peshonte (500 kg), por kjo me kalimin e kohës, ka shkuar në (2400 kg). Si rezultat, përshkrimi i mjetit që përdorej për ta mbajtur atë, duhej të ndryshonte, bile duke përfshirë dhe peshën. Fillimisht bomba u mbajt në një kamion transportues, sipas njoftimeve të qeverisë, por tani ajo u ndryshua në një kamion me rimorkio.Të qëndrosh në pritje për të parë një kamion me rimorkio! Sikurse tha dhe Michael J. Riconosciuto, projektuesi i bombës barometrike se një bombë pleh do t’i shpërndante coprat në të gjithë pjesën. Kjo nuk ndodhi në Oklahoma. Disa zyrtarë të qeverisë, atë ditë nuk ishin aty, kur normalisht duhet të kishin qenë në ndërtesë, duke përfshirë edhe disa nga ata të Zyrës së Alkoolit, Duhanit dhe Armëve (ZADA), të cilët supozohen të kenë qenë qëllimi dhe objektivi i bombës, për shkak të gjenocidit që kishin kryer në Uaco. Gjithashtu, Michael J. Riconosciuto nxori në pah se të dhënat dhe përbërësit e bombës së tij barometrike u vodhën në vitin 1988 gjatë dy sulmeve në magazinën që ruhej në mënyrë të sigurtë në Aberdin, Shteti i Uashingtonit. Në rastin e parë, tha ai, të përfshirët në të u liruan nga policia pa asnjë akuzë, dhe në rastin e dytë policia i pa hajdutët duke bërë sulmin dhe përsëri ata nuk bënë asnjë gjë! Të gjitha gjërat binin erë, megjithatë përsëri amerikanët i lejuan vetes të ishin kaq shumë leshko, sa të lejonin, bile dhe të kërkonin rritjen e rolit të qeverisë për të hapur e kontrolluar E - mail-et, lidhjet telefonike, kërkimet nëpër shtëpi, sekuestrimin e letrave dhe dokumenteve, sipas urdhërit të marrë. Këto kompetenca ndërmereshin duke u justifikuar se pothuajse ishte e sigurtë që elementë brënda qeverisë përgjegjësi për bombën. Problem – reagim – zgjidhje. Unë mendoj se do të provohet që Lidhja Anti Shpifjeve ka qenë seriozisht e përfshirë dhe mund të presim të jenë implikuar dhe më tepër struktura të kësaj natyre, të cilat synonin të diskretitonin ata që nxirrnin të vërtetën.

Zgjohu Amerikë …Zgjohu Botë!

E gjitha kjo ka ndodhur kohë më parë. Vrasja e Kenedit u përdor nga pasardhësi i tij, Lindon Xhonson, që të rrisë sa më shumë fuqinë e Shtetit, ashtu sikurse dhe disa ngjarje dhe “probleme” të projektuara. CIA, shpesh në lidhje e bashkëpunim me Mosadin, ishte përgjegjëse për disa veprime terrorist e mizore të kryera jashtë vendit, ku përfshihej vrasja e fëmijëve, në se do dilte e vërteta, shifra do shkonte në mijra. Në Bejrut në vitin 1983, makina bombë e planifikuar nga CIA-Mosad, ngeci dhe nuk shpërtheu. Dështoi kështu vrasja e objektivit të tyre, një klerik mysliman, por në vend të tij u vranë 91 kalimtarë të rastit, i bërë publik më vonë nga ish analisti i operacioneve të CIA-s në Vietnam dhe Amerikën Latine, Gordon Thurlou.

Ne po merremi këtu me ndërgjegjen e këtyre njerëzve që nuk dinin se ç’ishte tmerri për të realizuar atë që kishin ndërmënd të bënin, siç e pamë në Oklahoma, mbështetur prej mediave të mbushur me njerëz, që disa e dinin se ç’po ndodhte, dhe pjesa më e madhe s’ishin gjë tjetër vetëm zëdhënës të manipulatorëve, ndërkohë që nuk e kishin idenë më të vogël se kjo është tamam kështu. Mënyra se si “Gazetarët’ dhe “korrespondentët” e televizionit përsëritnin thjesht versionin qeveritar të ngjarjeve, pa dyshuar se kjo ishte e pabesueshme. Kushdo që pranonte se ç’po ndodhte në Rendin e Ri Botëror, do të hiqej nga puna si “paranojak” megjithse, së paku 99.9% e atyre reporterëve mund të mos kishin lexuar asnjë fjalë të vetme rreth komplotit. Është kënaqësi të dish, se ata që na informojnë, edhe vetë janë po kaq shumë të informuar!

Margaret Thatcher

Mënyrat e maskimit të manipulimeve dhe të tjera maskimeve, të cilat unë i kam përmendur këtu, ndodhin rreth botës gati çdo ditë. Edhe abdikimi i Margaret Thatcher si Kryeministre e Anglisë në vitin 1990 është gjithashtu e lidhur me historitë të cilat unë i kam skicuar në këtë artikull.
Vrasjet mund të bëhen problem, kur hetuesit i lënë pasdore, ashtu siç ndodhi me vrasjen e JFK, sigurisht që është më e lehtë dhe më “arsyeshme” nga këndvështrimi i Elitës për të hequr njerëzit butë e butë, duke sajuar ngjarje, më shpesh me natyrë ekonomike, të cilat minojnë liderët dhe u shkaktojnë një lëvizje nga posti në mënyrë “demokratike”. Margaret Thatcher , një frekuentuese e Bilderbergërve, ishte zgjedhje e Elitës, e cila i shërbeu shumë mirë ekonomikisht çështjes gjatë viteve 1980, kur ajo dhe Ronald Regan caktuan tematikat për dekadën nën kontrollin e Paul Volcker, kreu i Rezervave Federale dhe Komisionit të Bankës Ndërkombëtare. Një nga njerëzit që u përpoq më shumë për tu siguruar që Margaret Theçer të bëhej liderja e partisë konservatore në vitin 1970 ishte Sir Alfred Sherman, i cili më vonë do bëhej këshilltar i udhëheqësit të Serbëve, Radovan Karaxhiç, njeriu përgjegjës për kaq shumë vuajtje dhe tmerre në luftrat civile në ish Jugosllavi. Thatcher u zgjodh nga Elita, pa e ditur as ajo vetë se çfarë po ndodhte. Por politikanët gjëndeshin aty thjesht për t’u përdorur nga planet e Elitës Globale, por la pas pritjen e mirë që i u bë, dhe vazhdoi të kundërshtonte heqjen e sovranitetit nga Komuniteti Europian nëpërmjet një monedhe Europiane dhe banke qëndrore. Në maj të vitit 1989, gazeta Spotlight raportonte se takimi i Grupit Bilderberg në Ishullin La Toja të Spanjës në po të njëjtin muaj, pati vendosur se ajo duhej të largohej. Një vit më vonë ajo u lëviz nga vetë MP-ja e saj, ndërkohë që ajo ishte ende në zyrë.

Znj. Thatcher nuk do të kishte qenë hequr nga njerëzit që shkonin në Konservativën e AP dhe thonin: “Hej, Grupi Bilderberg tha se ajo duhet të bindet të shkojë”. Kjo është më shumë se mister. Media u përdor për të minuar objektivin, sipas stilit pikë, pikë, pikë pikë dhe shqetësim, ankth, dyshim, e se stimulohen midis ministrave dhe AP që donin të mbronin punët e tyre. Kërcënimi se mos humbnin privilegjet e tyre sepse “ asnjëherë nuk kemi për të fituar zgjedhjet e tjera me Margaret Thatcher si lideren tonë” ishte një mënyrë e mrekullueshme për tu mbushur mendjen politikanëve që të besonin se “diçka duhej bërë”. U krijua një moment, i cili në fund rezultoi se heqja e objektivit politik u bë e pashmangshme. Kur, në Britani, dëgjojmë për “burra me kostum gri” të cilët vendosin se kur duhet të vijnë e të ikin liderët e Partisë Konservative, brenda asaj partie shohim përfaqësues të Elitës/Vëllazërisë. Jo maja e njerëzve të piramidës, ose diçka e ngjashme, por ata që bëjnë atë që u është thënë të bëjnë, kur kërkohet një ndryshim. E njëjta gjë ndodh edhe me partitë në vendet e tjera. Ka kaq shumë ngjarje botërore të cilat unë do të listoj vetëm ato të 40 viteve të fundit, të cilat do të kthehen të gjitha në po të njëjtin grup.

Mbulimi i UFO-ve

Gjatë gjithë periudhës që nga fillimi i luftës, raporte nga publiku për UFO-t, vazhdimisht janë neglizhuar nga autoritetet. Na thuhet se ata nuk ekzistojnë. Ndërkohë që Komisioni Uarren raportonte versionin e tij për të fshehur gjurmët e vrasjes së Kenedit, u publikua Raporti Condon i cili bëri të njëjtën punë për fshehjen e UFO-ve. Në të thuhej se nuk kishte asgjë rreth fenomenit që ia vlente të hetohej. Nëse është vërtet kështu atëherë pse dosjet mbi raportimet e UFO-ve janë përshkruar si “më tepër se top sekrete”? Sepse kjo mbase është maskimi më i sigurtë për ta, ja përse. Fshehja e së vërtetës se elita amerikane kishte disqe fluturuese, teknologji kundër forcës së rëndesës, të cilat e bëjnë anijen kozmike, të dukej si diçka antike, dhe ti hedhje perden e tymit faktit se jashtëtokësorët po vizitojnë këtë planet nga Dimensioni i Katërt. E gjithë kjo zonë është një fushë e minuar e keqinformimit, dhe këtu duhet të mbajmë sytë hapur dhe mëndjen e kthjellët, veçanërisht duke pasur parasysh se shumë nga ana që dëshirojnë të na çojnë në rrugë të gabuar janë infiltruar në fushën e hetimit të UFO-ve. Por tani ka rreth 150 raporte të shikimit të UFO-ve në ditë. Nëse pranoni faktin se vetëm 10% e pamjeve janë të raportuara, rreth gjithë botës janë gati 1500 në ditë. Nuk mund të përdoren të gjitha prej banorëve të Tokës, ndërkohë që Elita mund të përdorë mjeshtërinë e saj për të ndërtuar ngjarje të veçanta për të manipuluar mendjen e njerëzve, sipas mendimit tim një numër gjithmonë e më i lartë jashtëtokësorësh të vërtetë veprojnë në këtë dimension. Disa janë këtu për të ndihmuar, disa të tjerë për të penguar transformimin e njerëzimit dhe Planetit Tokë. Të fundit janë të lidhur me Elitën Botërore, nëpërmjet kontaktit të drejtpërdrejtë, ballë për ballë, ose nëpërmjet kanalizimeve dhe kontrollit të ndërgjegjes.

Unë kam paraqitur shumë prova në lidhje me UFO-t te Rebelimi i Robotëve, por ka edhe shumë të tjera në dispozicion të njerëzve që dëshirojnë të kërkojnë edhe më shumë. Ajo që është e sigurt, është se ekziston një bibliotekë e tërë me informacion mbi UFO-t dhe jashtëtokësorët, i cili nuk i është paraqitur publikut, ku përfshihet edhe historia e rrëmbimit të njerëzve dhe gjymtimi i bagëtive dhe kafshëve të tjera shtëpiake në gjithë botën, në mënyra të cilat mund të bëhen vetëm me anë të teknologjive të panjohura në arenën e publikut. Ajo mund të jetë vepër e jashtëtokësorëve ose e shkencëtarëve të veçantë njerëzorë të Elitës në bazat nëntokësore të Shteteve të Bashkuara (në vende si Zona s-4, afër Liqenit Groom në Nevada dhe ambientet e Dulces në Nju Meksiko). Xhon Lear, njëherë e një kohë pilot për CIA-n, i tregoi një Grupi të UFO-ve në Dallas në vitin 1988:

“Kombit i është bërë lavazh truri nga operacione të kontrollit të mendjes nga CIA-s të bazuara në frikëra qesharake. Në ShBA ka pasur të pakën një milion të rrëmbyer që në viti 1947. Në 13 vitet e fundit, në ShBA kanë ndodhur rreth 40000 bagëti të masakruara. Dihet se ka rreth 70 qytetërime aliene të cilët po na vizitojnë edhe sot e kësaj dite.

“Gordon Cooper, një nga astronautët tanë më të mirë, e humbi rastin për të shkuar në fluturimet e Apollos, sepse guxoi të fliste rreth UFO-ve në një letër drejtuar Kombeve të Bashkuara. Gjatë pesë viteve të kaluara, ka pasur një rritje e madhe në numrin e njerëzve të zhdukur. Është vlerësuar se ka gati dhjetë milion të Grays [një racë e supozuar JT] me baza në Tokë dhe Hënë, por nuk dihet nëse janë të aftë të kthehen përsëri në bazën e vet. Ata hyjnë e dalin në bazën e tyre nëntokësore nëpërmjet kalimit ndërdimensional , një manovër hiperhapësinore e cila shpjegon historitë absurde të dëshmitarëve të UFO-ve, të cilët raportonin se kishin parë UFO, të cilët hynin ose dilnin nga mali. Në të vërtetë këto dëshmitarë përshkruajnë shfaqjen e një manovre, e cila aktualisht është e pakuptueshme për shkencën tonë.

Presidenti Ajzenhauer ishte ai që lejoi të kalonin frerët e fuqisë nga duart e Presidentit nën kontrollin e Pentagonit. Që prej kohës së Ajzenhauerit,, drejtuesit kryesorë të këtij kombi kanë qenë një juntë ushtarake.”

Përsëri pretendimet e Lear mund të jenë disinformuese. Siç rezulton nga kontrolli i kryqëzuar (të cilët, sigurisht, mund të jetë gjithashtu disinformues), ato përkojnë me një numër të madh raportesh të tjera. Tashmë jam i bindur se forma njerëzore është krijuar nga jashtëtokësorët; se jashtëtokësorët me qëllime negative nga Dimensioni i Katërt janë përpjekur për të kontrolluar këtë planet gjatë gjithë historisë, sikurse dihet nga shfaqjet aktuale dhe (më shumë) duke kontrolluar ndërgjegjjet e atyre njerëzve të cilët veprojnë brenda një game frekuencash negative; se ata të cilët kanë konspiruar për të instaluar Rendin e Ri Botëror që nga kohët e lashta, kanë qenë kukulla të këtyre qenieve (shumë e mundshme, pjesërisht, “Melchedekans” ose “Elohim”), dhe kjo mund të thuhet edhe për Elitën Botërore të ditëve të sotme. Ndiej se kontakti mund të jetë zhvilluar midis Elitës dhe disa racave negative të jashtëtokësorëve, dhe eksperimentet gjenetike më të papërshkrueshme me fjalë janë kryer në bazat nëntokësore nëpër botë, veçanërisht në Shtetet e Bashkuara, mbi personat e shpallur si “njerëz të zhdukur”. Mentaliteti Nazist është gjallë dhe shëndoshë, ai po kontrollon Amerikën nën drejtimin e një ndërgjegje jashtëtokësore, e cila është mentaliteti nazist. Unë besoj se këta jashtëtokësorë të Dimensionit të Katërt ushqehen me emocione negative njerëzore. Ata ushqehen nga energjia e frikës, fajit dhe dhimbjes, si rrjedhim përpiqen të rritin dhimbjen dhe ndjenjat tona të frikës dhe dëshpërimit, si për lulëzimin e civilizimit të tyre, ashtu dhe për të dobësuar ndjenjat tona për vlerat dhe fuqinë, kështu e bëjnë më të lehtë kontrollin e burgut vibrues. Kur duam dhe respektojmë vetveten, ndërpresim befasisht furnizimet e ushqimit dhe i hapim mendjet dhe zemrat tona për të çarë lëkundjet bllokuese. Këtë mund dhe do ta bëjmë.

Arsyeja për mbajtur të fshehtë UFO-t, është për të mos na informuar mbi qytetërime dhe botëra të tjera, të cilat do t’i shpalosin njerëzimit një perspektiv më të gjerë të jetës dhe të Krijimit, si dhe për të mbajtur të fshehtë Piramidën Botërore të manipulimit, e cila (në nivelet e saj më të larta) dihet se është në kontakt m – dhe e drejtuar nga – një forcë negative nga dimensione të tjera. Numri i shkencëtarëve dhe programuesve të kompjuterit në Angli dhe ShBA, që kanë vdekur në mënyrë të çuditshme e të pashpjegueshme, duke punuar me teknologji të avancuara, është qesharak. Shumica e tyre janë klasifikuar si… “vetëvrasje”. Ata kanë vdekur njëri pas tjetrit, disa prej tyre të lidhur me Projektin e Luftës së Yjeve, ashtu si Marconi, një filial i General Electric në Angli. Nëse Elita ka “disqe fluturuese”, mjete kundër forcës së rëndesës (dhe unë besoj se ata padyshim kanë), ose teknologji në fushën e “mbrojtjes” ata nuk dëshirojnë që dikush ta dijë këtë fakt, dhe pikërisht janë shkencëtarët dhe programuesit e kompjuterëve të cilët mund të zbulojnë këtë informacion, aksidentalisht ose me dëshirë. Ndoshta kanë zbuluar shumë prej këtyre fakteve, ose për teknologjinë e lidhur me Luftën e Yjeve, e cila në të vërtetë mund të jetë pjesë e rrjetit të komunikimit elektronik global, e hartuar për të monitoruar miliarda njerëz, të cilëve u janë vendosur mikroçipa. Çdo vdekje misterioze mendohet se nuk është e lidhur me vdekjet e tjera. Teknologjia sekrete vendoset së bashku nën rregullat e kufizimit të informacionit, mjaftueshëm sa për të kryer detyrën. Çdo kompani ose shkencëtar punon vetëm në një pjesë të projektit. Vetëm një pjesë e vogël e njerëzve e di se cila pjesë përshtatet për të nxjerrë artikullin përfundimtar.

Një nga shkencëtarët më të famshëm, viktimë e Elitës, ishte Dr. Vilhelm Reich, i cili vdiq në një burg federal në vitin 1957, ndërkohë që autoritetet i a shkatërruan gjithë punën që mundën të gjenin. Organet i u hoqën për një “autopsi” dhe nuk u panë më kurrë. Libri i fundit i Reich quhej Kontakti me hapësirën, ku jepte në detaje kërkimet dhe studimet që kish bërë mbi UFO-t. Ai kuptoi se si Toka pasqyronte mendjen njerëzore dhe dalloi shterpësinë dhe braktisien e peizazheve dikur të bukura, si rezultat i zhveshjes së njerëzimit nga emocionet. Ai identifikoi energjitë e forcës jetësore, të cilën e quante energjia orgone. E etiketonte energjinë pozitive “OR” dhe negative “DOR”. Reich besonte se një formë virulente, e fortë e energjive negative të veçanta, që ai e quante Melanor, u rrezatua, emetua prej disa anijesh fluturuese jashtëtokësore, për të cilat tha se po vizitonin planetin. Melanor mori formën e një substance të pudrës të zezë e cila kishte “një aromë si ajo e trupave të vdekur”. Kjo përmendet në një numër tregimesh të thëna prej njerëzish, të cilët pretendonin se kishin parë UFO-t. Reich shprehet se me anë të përdorimit të energjive pozitive orgone, forca e jetës, ai dhe skuadra e tij e vogël kanë rritur barin deri në gjatësinë e gjurit në shkretëtirën e Arizonës, aty ku nuk është rritur ndonjëherë në kohët moderne. Ai kuptoi gjithashtu se kjo energji mund të korrej për të siguruar “energji të lirë” për të gjithë fuqinë dhe ngrohtësinë që na nevojitet, pa ndotjen e mjedisit dhe (pothuajse) pa kosto.

Kjo është ajo që do të ndodhte në të gjithë botën, nëse njohuritë se si mund të realizohet, nuk do të na ndrydheshin. Problemet e “pazgjidhshme” të kësaj bote, janë thjesht të pazgjidhura, sepse zgjidhjet janë mbajtur larg nga ne. Gjatë gjithë karrierës së tij në Shtetet e Bashkuara pas largimit nga Gjermanisë Naziste, Reich u sulmua nga ata që ne i quajmë “kriminelë në qeveri”, “higs”. Ai krijoi një armë e cila, siç shprehej, i bënte UFO-t të zhdukeshin, dhe zbuloi si të ndryshonte motin dhe të bënte të binte shi në shkretëtirë. Ky ishte vetëm një zgjerim teknologjik i asaj që amerikanët vendas mund të bënin me vallëzimin për rënien e shiut. Ai, ashtu si indianët, po përdornin të njëjtat energji. Në Kontakti me hapësirën, libri i cili ndihmoi në përshpejtimin e vdekjes, Reich po i afrohej shumë pranë të vërtetës. Ai shkruan:

“A jam një astronaut? A i përkas një race të re mbi Tokë, të shumëzuar e të edukuar nga burra nga hapësira e jashtme me përfshirje të grave të Tokës? A janë fëmijët e mi pasardhësit e një race ndërplanetare? A është krijuar poçja e shkrirjes së shoqërisë ndërplanetare në planetin tonë, ashtu si poçja e shkrirjes së të gjitha kombeve e krijuar në ShBA përpara 190 vjetësh? Ose, a mundet kjo ide të lidhet me gjërat që do të vijnë në të ardhmen? Unë kërkoj të drejtën time dhe privilegjet e mia për që të kem këto mendime, dhe për të bërë pyetje të tilla pa u kërcënuar se do të burgosem nga ndonjë agjenci administruese e ndonjë shoqërie… Përpara fytyrës së ashpër, të indoktrinuar, të vetëcaktuar dhe të gatshëm për të vrarë të hierarkisë së censurimit të shkencëtarëve , do ishte qesharake ti publikoje këto mendime. Çdo person i keq do të mund ti përdorte për një qëllim te lig. Megjithatë, e drejta për të gabuar duhet të ruhet. Ne nuk duhet të frikësohemi për të hyrë në pyll sepse aty ka mace të egra rreth e rrotull nëpër pemë. Ne nuk duhet t’ia dorëzojmë të drejtat tona spekulimeve të mirëkontrolluara. Ende ka shumë pyetje detyruar këtyre spekulimeve, për të cilat administratorët e njohurive kanë frikë… Por në hyrjen e periudhës hapësinore, sigurisht duhet të këmbëngulim në të drejtat për të drejtuar pyetje të reja, madje edhe qesharake, pa irënë në qafë askujt.”

Fatkeqësisht, për Reich, liria, për të cilën ai shprehet kaq lirshëm, iu mohua, ashtu siç iu mohua shumë të tjerëve, që u vranë për krimin e njohurive të kërkuara shkencore dhe UFO-ve, të cilët Elita/mjeshtrit Luciferikë dëshironin ti mbanin të fshehta. Shokët e tij “shkencëtarë” e shihnin atë si të ishte i kryqëzuar. Bile është spekuluar që, një tjetër arsye që u vra president Kenedi, ishte se ai gjeti JT-t, dhe premtoi se do ta bënte informacionin publik. Në vitin 1965, një gazetar, Dorothy Kilgallen, po hetonte edhe maskimin e UFO-ve edhe vrasjen e Kenedit. Në një prej artikujve të saj në Los Anxheles Examiner më 22 maj në vitin 1965, u shpreh se kishte takuar “një zyrtar britanik të rangut të kabinetit” në Londër, i cili i tregoi asaj se shkencëtarët britanikë kishin ekzaminuar një ekuipazh të përplasur UFO-sh, i përbërë nga njerëz të vegjël, më pak se katër këmbë të gjatë. Në të njëjtin vit, ajo intervistoi Xhek Ruby-n në një burg të Dallasit. Ruby, njeriu, që vrau “Patsin”, Lee Harvey Osvald, i tha asaj diçka, të cilën ajo u tregoi miqve të saj të ngushtë, “do të ngrinte rastin e Kenedit lart në qiell”. Brenda disa ditëve ajo u gjet e vdekur. Vendimi: vetëvrasje. Miqtë kërkuan në apartamentin e saj për shënime të takimeve që ajo kishte bërë me Ruby-n. Por nuk gjetën gjë.
Skena e UFO-ve është e pluskuar me disinformim, që do të thotë se diçka po ndodh, dhe ata që janë në fuqi nuk dëshirojnë që njerëzit ta marrin vesh. Besoj se është një skenar, ku nga Elita Globale, reklamohet një kërcënim nga forcat jashtëtokësore deri në atë pikë sa terrori publik do i lejojë ata të instalojnë armë dhe një qeveri të përbotëshme. Kjo është një prej sugjerimeve në Raportin nga Mali i Hekurt. Unë nuk kam asnjë dyshim, ashtu siç kam thënë edhe te Rebelimi i Robotëve, se disa prej rrëmbimeve që iu janë ngarkuar “alienëve,” tani aktualisht janë zbuluar nga njerëzit si pjesë e manipulimit të mendjes dhe operacioneve të mikroçipuara. Rokfelerët (nëpërmjet miliarderit Laurence Rokfeler) qenë të lidhur me “studimin, kërkimin” e jashtëtokësorëve.

Në kohën kur ky libër u përfundua, u afrova shumë me informacionin për atë që u pretendua të ishte një politikë manipuluese e mendjes së masës mbi anglezët, kryesuar nga Agjencia e Sigurimit Kombëtar (ASK) në Amerikë, me bekimin e autoriteteve Britanike. Kjo ka përfshirë midis të tjerave edhe vënien në skenë të pamjeve të “UFO-ve”, grabitjen e “alienëve” dhe mikroçipimin e njerëzve, duke përfshirë disa nga pjesëmarrësit në studimet e kërkimet mbi UFO-t. Doja të dija edhe më shumë rreth saj për të parë nëse ajo përputhet apo jo. Nëse dini diçka dhe do të dëshironit të flisnit me një njeri me mendje të hapur, ju lutem më kontaktoni.

Në pikëpamjen time, një gjë është e sigurt: këtu ka mjedise nëntokësore të lidhura me RAF Rudloe Manor në Ëiltshire, Angli, për të cilat britanikët duhet të kenë dijeni, dhe e njëjta gjë vlen edhe për vende top sekret si Mount Ëeather, një qytet i nëndheshëm afër qytetit të vogël të Bluemont, Virxhinia, rreth 46 milje në perëndim të Uashingtonit D.C. Disa nga gjërat që shihni në filmat e Xhejms Bondit nuk janë të gjitha trillime. Asnjë nga këto ambiente, dhe as të tjera, nuk janë duke vepruar në interes të njerëzve. Mount Ëeather ka të ngjarë të jetë një qendër prej ku qeveria paralele e Shteteve të Bashkuara, e vetmia që në të vërtetë drejton vendin, koordinon operacionet e saj. Gjithashtu ky është vendi nga mbikëqyren amerikanët të cilët sfidojnë tiraninë. Kongresit, përfaqësuesve “të zgjedhur” të njerëzve, iu refuzua çdo informacion rreth cka ndodhte aty. Po, zonja dhe zotërinj, kjo është bota e lirë.

E njejta Dorë e Fshehtë e cila ishte edhe mbrapa Bay of Pigs, Vietnamit, vrasjeve të Kenedit, King dhe Malcolm X, Uotergeit, Iran-Contra, bombardimet terroriste dhe abdikimit të Margaret Thatcherit, është gjithashtu përgjegjëse për keqinformimin dhe fshehjen e fakteve ,mbi e UFO-t dhe jashtëtokësorët. Mbi sipërfaqe, këto tema dhe ngjarje shpesh duken sikur nuk kanë lidhje me njëra tjetrën, ndërkohë që, ishin – dhe janë – të koordinuar nga një forcë e vetme: Elita Botërore, e kontrolluar nga Ruajtësit e Burgut të Dimensionit të Katërt të Ndërgjegjes së Luciferit. Por e vërteta rreth UFO-ve, sido që të dalë, nuk është larg njohjes, dhe perdja po ngrihet kaq shumë sa s’kish qenë ndonjëherëse për gjenerata të tëra. Kjo ishte koha kur fshehtësia të dilte në shesh, dhe të hiqej shkaku i manipulimit.

Kur të zhdukej rrjeti i Elitës nga jetët tona, sa botë e ndryshme do të ishte. Pikërisht abuzimi me drogat e forta midis të rinjve dhe abuzimit minutë pas minute, është ajo që ne e quajmë demokraci. Ende njerëzit mashtrohen si bretkosa të hutuara e trullosura,të bllokuar nga dritat e një makine që vjen përballë.

Unë vetëm sa kam skicuar kockat e dallueshme (ose le të themi më mirë kafkën dhe kockat) të karrierës së Xhorxh Bushit në vitet 1989. Madje nuk kam përmendur as marrëveshjet e pafundme të bizneseve, ose numrin e herëve që partnerët e tij të biznesit janë emëruar në listëpagesat e qeverisë. Kjo do të merrte disa kapituj në vetvete për t’u shqyrtuar, por informacioni është i gjithi këtu dhe unë nëse do dëshironit të dinit më shumë, do ju rekomandoja librin e Xhorxh Bush Biografia e Paautorizuar. Ka qenë një temë e qëndrueshme, e vazhdueshme në Rendin e Ri Botëror për gati 40 vjet. Ju keni lexuar pak nga e kaluara e tij dhe mënyra sesi në dorë po mbante simbolikisht një armë e cila sapo kish qëlluar, kur po ndodhnin disa gjëra të tmerrshme. Po çfarë bënë amerikanët për këtë? Po ua them unë. E bënë President.

nga **Rifat** Sat Feb 04, 2012 12:42 pm

Shtetet njëpartiake

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 OneParty-square

Kam parë një program televiziv vite më parë mbi disa studime të sjelljes së kafshëve dhe nga ky studim doli një eksperiment disi i pakëndshëm, në të cilin një kavje u vendos në një rrjet me tuba xhami. Çdo disa sekonda ai vinte në një kryqëzim dhe kishte një zgjedhje për të bërë të shkonte majtas ose djathtas. Miu mendoi se ishte e lirë të shkojë kudo që të dëshiroje, por në fakt zgjedhjet ishin të kontrolluara në mënyrë strikte. Liria e tij ishte thjesht një iluzion.

Raca njerëzore sot e ka lejuar vetveten të jenë si ajo kavja në ato tubat prej xhami. Manipuluesit shumëkombësh janë shumë të zgjuar në përdorimin e fjalëve të tyre murmuritëse. Ata i lidhin ato së bashku për të krijuar një kuptim të pranueshëm, e cila shpesh herë është e kundërta e situatës së vërtetë. Fjala ‘liri’ është barazuar me fjalën “demokraci”, dhe demokraci është barazuar me fjalët sisteme parlamentare, anëtare të qeverisë në ‘botën e lirë’. Ne jemi programuar për të parë vetëm tre elementë të lirisë – demokraci – parlament si e njëjta gjë. Por realisht ato nuk janë. Sistemet ‘demokratike’ janë pjesë e perdeve të tymit të hartuara për të na vënë ne në lojë. Nëse ju do ta dinit se ju jetoni në një regjim autoritar e cila kontrollon mendimet tuaja dhe sjelljen, median dhe uljet e ngritjet ekonomike, dëshira e lirisë në zemrat e njerëzve përfundimisht do të rebelohej kundër kësaj. Njerëzit janë lehtësisht më të kontrollueshëm dhe të shtypur, të ndrydhur nëse kjo do të bëhej ndërkohë që ata vazhdojnë më mendimin se janë të lirë. Kjo është natyra e “demokracisë” sonë.

Le të marrim shembullin e Ëestminister, kjo Mama e Parlamenteve, për të parë se çfarë demokraci qesharake kemi ne. Shumica e Anëtarëve të Parlamentit nuk janë të zgjedhur nga njerëzit, por nga një komitet ose anëtarë të partisë së tyre të zonës elektorale! Sistemi parlamentar i Anglisë është krijuar nga zgjedhës të një zonë të cilët e kthejnë MP-në në parlament në Zgjedhjet e Përgjithshme. Por vetëm disa të afërm të këtyre zgjedhësve të zonës elektorale janë “anësorë, të padobishëm” në atë që përfundimi është për t’u vënë në dyshim. Shumica janë ose dërmues Konservativë ose Punëtorë. Publiku është kontrolluar për të besuar se të ardhurat e tyre duhet të vendosin atë për të cilin ata duhet të votojnë. Konservatorët kanë “imazhin” e taksave të ulëta dhe të votosh për Konservatorët është, për disa – dëshpërimisht disa – thjesht një tjetër pjesë e statusit të tyre social. Shtëpi të veçanta, dy makina, voto Toryn. Në zonat e varfra dhe të grabitura, shumica e të cilave u shkretua nga njerëzit janë politika shtëpish të numërta të qeverisë Punëtore dhe këshilleve, shumica voton Partinë Punëtore sepse “ata janë partia e klasës punëtore”. Po, ata janë partia e cila e sheh suksesin ekonomik ashtu si shumica e njerëzve qëndron tetë orë në ditë ngjitur një makinerie uzine, ose një milje nën tokë në një minierë qymyri. Këto drejtime të mendjes të ngurta e të ashpra do të thotë se zgjedhësit të cilët janë shpesh të padobishëm e kthejnë AP-në Konservatore, pavarësisht sa kompetent ose ndryshe personi me rozetë blu mund të jetë; dhe në zonat e varfra, të vetmit me rozeta të kuqe, kushdoqoftë ai ose ajo është, do të bëhet Anëtar i Parlamentit (AP).

Në këto zgjedhje – shumica dërmuese – që do të jetë AP ka vetëm për të bindur anëtarë të partisë lokale për ta zgjedhur atë për të qëndruar në zgjedhjet dhe ata janë virtualisht të bindur se do të zgjidhen në parlament. Kjo është ajo që ata e quajnë të zgjidhesh për të qëndruar në një “karrige të sigurt”. Kështu që nëse Elita dëshiron dikë të zgjidhet për të ndihmuar Rendin e Ri Botëror, kjo nuk është aspak një problem. Gjeju atyre një nga karriget e sigurta të pafundme dhe ata janë brenda pa problem. Edhe nëse një AP me mendjen e tij ose të saj rrëshqet nëpërmjet rrjetës, atyre do iu tregohet se si të votojnë nga partia e tyre ose të përballen me sanksione kundër tyre, si një bllokim në përparimin e progresin e tyre, ose, ashtu si edhe në rastin e MP-ve Konservatorë kundërshtuan në ndihmën e integrimit në Bashkimin Evropian, kështu u pezulluan nga partia. Kjo është demokracia, stili – Elitar, sepse ishin ata të cilët krijuan strukturën parlamentare pas fuqia e monarkisë u pakësua ose u hoq nga “revolucionet e njerëzve”. Nëse AP-ja jonë e re qoftë mashkull ose femër vepron si i është thënë, mund të progresojë në parlament ose madje mund të bëhet edhe kryeministër. Më shumë se kaq, nëse ata janë klone të Elitës, progresi mund të jetë më i shpejtë.

Në Shtetet e Bashkuara, me sa kuptoj unë, ka ende njerëz të cilët besojnë se publiku zgjedh presidentin. Ah sikur kjo të ishte e vërtetë. Dy gjëra e zgjedhin presidentin: paraja dhe media. Elita i kontrollon të dyja. Juve ju nevojiten shuma marramendëse parash për të hyrë në garë për nominim presidencial brenda partisë ku bën pjesë, s’ka rëndësi presidenca në vetvete. Për të bërë atë iu nevojiten ende shumë para. Vetëm krijimi ndërmarrja bankare/ biznesmenët që kanë këto burime, paratë e tyre shkojnë atje ku ata dëshirojnë. Ndonjëherë ato shkojnë edhe në ndonjë kandidat që ata e dinë se ai nuk ka asnjë shans për të fituar sepse këtë e bën të sigurt se kundërshtari i tij – i vetmi të cilët ata dëshirojnë – do të jetë personi tjetër që do të zërë vendin në Shtëpinë e Bardhë. Shtoji kësaj edhe mbulimin e medias e cila mbështet një kandidat dhe shkatërron tjetrin dhe ju keni një rreng promovues zgjedhor si një proces demokratik. Njëherë që zgjidhet kandidati, ajo është si të paguash kohën mbrapsht. Ata të cilët paguajnë fajdexhinjtë bëjnë edhe marrëveshjet.

Ky lloj legjislacioni i sigurt dhe një marrëveshje për të zgjedhur njerëz të caktuar në pozicionet kryesore brenda administratës janë të rregulluara më përpara se financimi i zgjedhjeve të fillonin të derdheshin lumë. Stafi mbrapa skene janë shumë më të fuqishme se sa kryeministri ose presidenti nëse ata punojnë bashkë. Ata nuk kanë pse të bëhen të njohur sepse publiku nuk e di fare që ata ekzistojë ose çfarë bëjnë. Politikanët duhet të drejtojnë në mënyrë popullariteti, veçanërisht në kohë zgjedhjesh. Kjo i bën ata një preh të lehtë për ta mbrapa skene. Ne kemi një program televiziv komedi në Angli, të quajtur Po, Ministër që përfshinte një shërbëtor civil që manipulonte ministrin për të bërë ekzaktësisht ashtu si dëshironte ai. Është shumë qesharake, por në realitetin e sistemit politik, manovra të këtilla janë seriozisht vdekjeprurëse.

Politikanët dhe media përjetësojnë një iluzion dhe kështu devijojnë vëmendjen nga ata të cilët me të vërtetë e drejtojnë botën. Politikanët japin përshtypjen se ata kanë fuqinë, dhe media mbështetën këtë mit gjigant duke raportuar ngjarjet dhe vendimet sikur politikanët të ishin sanksioni i fundit. Orë pas ore ne kemi presidentët, kryeministrat, dhe vartësit e tyre të pikturuar dhe përmendur. Në i shohim ata duke u takuar nëpër “samite” dhe duke nxjerrë paraqitje e formulime rreth ngjarjeve mbi të cilat ata kanë pak ose aspak fuqi. Por publiku duhet të bindet nga media, e cila “zgjedh” politikanët që janë marrësit e vërtetë të vendimeve globale. Nëse ne nuk pranojmë këtë iluzion ne fillojmë të bëjmë pyetje rreth kush e bën, si pasojë, kontrollon ngjarjet. Media raporton botën sikur politikanët janë në majë të piramidës, kur ata janë vetëm kukulla, barka tërheqës dhe pipëza për ata të cilët janë realisht në majë të piramidës. Si rezultat, ata të cilët kontrollojnë jetët tona mund të qëndrojnë në hije ndërsa ata të cilët shfaqen të jenë në fuqi janë vazhdimisht në qendër të vëmendjes. Argëtimi është orkestruar në mënyrë brilante.

Është jetësorë për ata nga ne të cilët jetojnë në “demokraci” për të kuptuar se ne bëjmë, në të vërtetë, jetojmë në Shtet Njëpartiak. Kur ne e vlerësojmë këtë, ne duhet të ndalojmë të shohim drejt politikanëve për të na treguar se çfarë duhet të bëjmë dhe të fillojmë dhe të veprojmë për veten tonë. Ne duhet të ndalojmë së besuari se duke votuar për parti të ndryshme në kohën e zgjedhjeve ne do të ndryshojmë ndonjë gjë nga substance. Politikanë të çfarëdolloj partie nuk do të ndryshojnë botën sepse ata janë thjesht garanci. Ne të gjithë duhet të marrim atë përgjegjësi dhe të ndalojmë dorëzimin e saj drejt “tyre”, politikanëve, ekonomistëve dhe kujtdo tjetër që do ta ketë atë. Iluzioni, se ne kemi një “zgjidhje” që do të na qeverisë do të vazhdojë të na bindë për të dhënë përgjegjësitë tona derisa ne të zgjohemi e të bëhemi të ditur ndaj faktit se ne nuk e kemi atë zgjidhje.

Të gjitha lëvizjet politike janë të kontrolluara nga e njëjta forcë (figura 15). (Faqosie Figura 15, fq. 307) Nëse ju do të kishit dy parti kryesore nga të cilat qeveria zgjidhet çdo herë dhe ata votojnë me të njëjtën mënyrë në të gjithë legjislacionin e cila vërtet ka një përmbajtje, nuk ka asnjë “zgjedhje” për zgjedhësin. Ky është rasti me Partitë Demokratike dhe Punëtore në Amerikë. ShBA, kjo shtëpi e “lirisë” ashtu si presidentët na thonë vazhdimisht, është Një Shtet Njëpartiak. Po kështu është edhe Anglia. Nuk ka ndonjë ndryshim thelbësor midis Partive Konservatore dhe asaj Punëtore. Është e pamundur të votosh për një parti në Britani e cila kishte ndonjë shans të formimit të një qeverie e cila nuk është në favor për më shumë centralizim të fuqisë në Evropë, me një monedhë qarkullimi dhe një bankë qendrore. Jam shumë i sigurt se ju do të gjeni të njëjtat tema rreth e rrotull botës. Kur njerëzit drejtojnë piketojnë ndaj të tjerëve, të vogla, parti, duke iu ofruar një alternativë të dukshme, ata atëherë e humbin drejtimin dhe pikën e përqendrimit. Nëse partitë të cilat nuk kanë asnjë shans për të fituar bien dakord me kryesore, zgjedhjet kthehen të papërfillshme, një farsë.
Ajo që i ngatërron njerëzit është mënyra që politikanët të cilët punojnë për të njëjtin fund shfaqen në publik madje edhe në mënyrë private midis kolegëve dhe miqve të tyre, për t’u promovuar sjellje të jetës të ndryshme dhe ndonjëherë të kundërtat. Kjo i lejon atyre të shfaqen për t’u bërë oponentë kur ata një të vërtetë

Janë në të njëjtën anë. Dr. Kiti Litëll, një studiues në infiltrimet e politikës Britanike dhe agjencive të inteligjencës për më shumë se 50 vjet, shpjegon teknikën në një nga broshurat e saj, Tradhti në Ëestminister:

“Ka të ngjarë që disa nga ata infiltrues, të cilët në 20 vitet e fundit arritën majën e partive Konservatore dhe Punëtore, kanë trajnuar në artet e fshehjes së opinioneve të tyre të vërteta. Fuch [një fizikan gjerman, i cili punoi mbi projektin e bombës atomike] përshkroi udhëzimet e tij formale në atë që ai e quajti “skizofrenia e kontrolluar”, dhe madje e lavdëroi atë kur ai i pirë ruajti karakterin e tij të supozuar me opinionet politike të atyre me të cilët ai punonte. Në mënyrë të ngjashme një tjetër anëtar i organizatës [shkatërruese], Philby [Kim Philby, spiuni] shkroi: Do të përfundoja duke përmendur një faktor i cili ka hutuar në mënyrë të panevojshme disa komentatorë perëndimorë mbi rastin tim. Ajo ishte perdja e tymit liberale mbrapa së cilës unë mbaj të fshehura opinionet e mia të vërteta. Një shkrimtar që më njohu mua në Beirut ka theksuar se opinionet liberale, të cilat unë i kam shprehur në Lindjen e Mesme ishin “pa dyshim” të vërtetat. Një tjetër koment nga një miku im personal ishte se unë nuk mund ta kem mbajtur këtë kornizë të qëndrueshme liberale-intelektuale derisa unë realisht kam besuar në të. Të dyja shënimet janë shumë lajkatuese. Puna e parë e një punëtori nëntokësor është të perfeksionojë jo vetëm mbulimin e historisë së tij, por mbulimin e personalitetit të tij.”¹

Kur ne shohim në dukje pikëpamjet politike “të ndryshme”, ne jemi duke parë shumë shpesh një fasadë. Një sërë njerëzish veshin e mbajnë maska për të fshehur qëllimet dhe opinionet e tyre të vërteta. Mbrapa maskës qëndron Elita Botërore dhe Syri Që Sheh Gjithçka, dhe është kjo maskaradë² “demokratike”, e cila vepron si perde tymi për një Shtet Njëpartiak.

Shteti njëpartiak amerikan

Asgjë nuk e bën këtë fakt më të dukshëm se shembulli i Xhorxh Bushit dhe Bill Klintonit, dy ‘kundërshtarë’ të dukshëm. Njëri është Republikan, tjetri Demokrat, por që të dy janë të kontrolluar nga i njëjti grup. Që të dy janë murra të faqes së përparme për Një Parti të Shpallur dhe ata janë të lidhur nga Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ), Komisioni Tripalësh, Frimasonerisë, drogës, vrasjes, Kundër-Iranit, Banka e Kredisë dhe Tregtia Ndërkombëtare (BKKN), mbështetja e tyre për invazionin e shteteve sovrane, institucionet e centralizuara, marrëveshja GATT e Zonës së Tregut të Lirë i Amerikës Veriore (ZTLAV), Lufta Gulf … dhe kështu vazhdon e vazhdon.

Bush u hap drejt fitores kundër Michael Dukakis në vitin 1988 mbi një valë, dallgë jo normale të parave të Elitës. Prania e Henri Kisinger ishte përsëri në zemër të qeverisë Bush me dy anëtarë të kompanisë së tij, Shoqëritë Kisinger, të cilat merrnin një rol udhëheqës e drejtues. Ata ishin Brent Scoëcroft, kreu i zyrës ë Shoqërive Kisinger në Uashington, dhe Laurence Eagleburger, presidenti i kompanisë. Scoëcroft ishte drejtor i këshillit nacional të mbrojtjes dhe Eagleburger, nënsekretari i Departamentit të Shtetit. Një anëtar bordi themelues i Shoqërive Kisinger, Lord Karington, ishte Sekretar i Përgjithshëm i NATO-s nga viti 1984 deri në vitin 1988. Pothuajse një formacion për një kompani! Bushi gjithashtu propozoi strategjinë e Elitës për të “shpëtuar” mjedisin, ashtu si dhe Bill Klintoni (KMJ, KT, Bil) dhe Al Gore (KMJ) do të bënin. Në anën tjetër të Atlantikut, ekzaktësisht në varg, Margaret Thatcher (Bil), ktheu kapërdimin mendor dhe filloi të deklaronte nevojën për të mbrojtur mjedisin pasi thirri fushatën mjedisore të “armikut brenda saj”. Fjala “drogë” është gjithashtu një temë e vazhdueshme e cila lidh presidencën e Bush dhe Klinton. Drogat ndanë një formë masive të të ardhurave për Elitën dhe arma në linjën frontale në destabilizimin e shoqërisë. Ne fillimisht do të shohim krahun e Republikanëve të Shtetit Njëpartiak në formën e Z. Xhorxh Bush.

Pushtimi i Panamasë

Sulmi i Bushit në Panama më 20 dhjetor të vitit 1989, ishte i lidhur me drogën, megjithëkëtë jo në mënyrën që u paraqit nga qeveria dhe media. Ky është një tjetër shembull fin se si situata e gjendja e të vërtetës fundoset në retorikën politike dhe kamuflimin mediatik. Ne na është treguar se trupat Amerikane pushtuan Panamanë dhe rrëmbyen President Manuel Noriega për shkak të drejtimit të aktiviteteve të tij të drogës dhe për të shpëtuar fëmijët Amerikanë nga dëmtimet dhe e keqja e drogës. Ekziston një shans aty se e kundërta është çështja e vërtetë. Noreiga ishte në listëpagesën e CIA-s ndërkohë që Bush ishte drejtori dhe paguhej me rreth 110000 dollarë në vit për “shërbimet” e tij, në të cilat përfshiheshin edhe drejtimi i operacioneve të drogës. Kur Bush u ndalua për këtë pas pushtimit të Panamasë, ai tha se nuk e kishte takuar asnjëherë Noriegën, por pastaj papritur kujtoi takimin. Noriega ishte përfshirë në tregun e drogës dhe mashtrimin e zgjedhjeve, por qeveria amerikane dhe CIA e dinin atë kura ata e punësuan. Në vitin 1984 zgjedhjet në Panama u fituan nga Arnulfo Arias, por Noriega mori fuqi me miksimin e një dhune e violence ekstreme si dhe të një mashtrimi. President Ronald Regani më pas dërgoi Sekretarin e Shtetit Xhorxh Shultz (KMJ, KT, Bil, Kom 300), për t’i dhënë legalitet Noriegës madje edhe për të deklaruar se fillimet demokratike të Panamasë ishin një mësim për qeverinë Sandinista në Nikaragua!

Lidhja e Bush-Noriega filloi të ndryshonte gjatë periudhës së Kundër-Iranit, sipas Noriegës, kur ai u vizitua nga admirali Xhon Poindexter, kreu i Këshillit Kombëtar të Mbrojtjes më 17 dhjetor 1985. Poindexter u ndoq penalisht për pjesën e tij në Kundër- Iranin. Noriega i tregoi reporterit të CBS-së, Mike Uallance se Poindexter urdhëroi që ai të mbështeste luftën e ShBA-së kundër qeverisë Sandinista në Nikaragua. Kur ai refuzoi, Poindexter kërcënoi luftën ekonomike dhe destabilizimin e Panamasë. Ajo që Poindexter dëshironte për Panamanë ishte të pushtonte Nikaraguan me mbështetjen amerikane, tha Noriega.³ Në asnjë pikë përfshirja e supozuar e Noriegës ishte në përmendjet e drogës. Por Administrata Përforcuese e Drogës së ShBA-së (DEA) e kontaktoi atë për drogën. Ata shkruan për ta uruar atë në ndihmën që ata iu dhanë atyre për të ndaluar Panamanë për t’u përdorur si një qendër e drogës dhe pastrimit të parave të drogës.4 Vetëm një muaj më vonë, administrata Regan-Bush kërkoi që Noriega të hiqej nga terreni i drogës, korrupsionit dhe mungesës së demokracisë. Nevoja për “demokraci” në Panama është një fyerje. Përsëri Noriega sigurisht që nuk ishte një shenjtor, por CIA e mbështeti, dhe mashtroi, një nga diktatorët e Djathtë më groteskë përmes botës për të përshtatur vetë axhendën e tyre, duke përfshirë edhe financimin e terroristëve për të vrarë me mijëra gra e fëmijë.

Nuk është e lehtë të zbulosh motivacionet të Administratës Përforcuese të drogës, sepse brenda saj janë njerëz të angazhuar për të ndaluar derdhjen e drogës në Amerikë dhe të tjerë në mënyrë të barabartë janë të përcaktuar për ta rritur atë. Një numër vepruesish të DEA-s dhe CIA-s kanë përshkruar së si disa zyrtarë të Administratës Përforcuese të Drogës janë të përfshirë në zgjerimin e sigurimit të drograve të rënda në Shtetet e Bashkuara. Këshilluesi i mëparshëm kryesor i Noriegës, Jose Blandon, pretendon se DEA ka mbrojtur luajtësit më të mëdhenj në perandoritë e drogës dhe se zyrtarë të DEA-s i paguan Noriegës 4.7 milionë dollarë për të mbajtur gojën mbyllur e për të heshtur. Në shkurt të vitit 1988, Noriega u akuzua për çështjen e drogës, të gjitha por njëra prej të cilave lidhej me aktivitetet përpara vitit 1984, kur ai ishte në listëpagesën e CIA-s! Sanksionet ekonomike kundër Panamasë ndoqën – luftën ekonomike të cilën Poindexter kishte premtuar. Nëse Noriega kishte rënë dakord të mbështeste luftën e ShBA-së me Nikaraguan, ose nuk kishte ndodhur me Bushin në të njëjtën mënyrë, ai ende do të ishte diktatori i Panamasë në vend që të ishte në burgun e ShBA-së.

Kur Bushi u bë president, ai bëri një paraqitje qesharake se Panamaja parashtroi një “kërcënim të pazakontë dhe të çuditshëm” ndaj politikës kombëtare të ShBA-së dhe politikës së jashtme. Lajmet e ShBA-së dhe Raporti Botëror tregojnë më 1 maj të vitit 1989 se Bush kishte autorizuar 10 milionë dollarë për shpenzimin e CIA-s mbi projekte kundër qeverisë së Panamasë. Disa nga paratë u shpërndanë nga Carlos Eleta Almaran i CIA-s, i cili shpesh ishte arrestuar për trafikimin e drogës. Këto akuza u urdhëruan të rrëzoheshin nga Bushi pasi Noriega u përjashtua. Më 20 dhjetor 1989, me Noriegën ende aty përveç përpjekjeve më të mira të CIA-s, forcat e ShBA-së pushtuan Panamanë. Qindra e ndoshta edhe mijëra civilë përfshi edhe fëmijë u vranë. Noriega u rrëmbye nga Amerika për t’u gjykuar dhe dënuar mbi akuzat e drogës. Pjesa tjetër e botës së “lirë”, duke përfshirë edhe britaniken Margaret Thatcher, nuk thanë asnjë fjalë protestuese. Gjyqtari në gjykimin e tij refuzoi të lejonte çdo dokument të CIA-s për t’u parë e marrë në mbrojtje të tij dhe ai u dënua me 40 vjet burg për drejtimin e drogës së paligjshme.

Çfarë do të marrin qeveria dhe zyrtarë të CIA-s nëse ata shkojnë në gjyq! Ata do të kenë për të rimishëruar një numër kohësh për të plotësuar dënimin. Kur ju vëzhgoni të kaluarën e arrestimit të Noriegës, që është i lidhur jashtëzakonisht me njohjen e burrit që regjimi i Bushit vendosi mbi njerëzit e Panamasë për të hequr Noriegën, pra me pastrimin e parave të trafikimit të drogës dhe të bizneseve. Presidenti i ri, Guillermo Endara, ishte një zyrtar i gjashtë bankave të përfshira në pastrimin e parave të drogës. Paratë e pastruara nëpërmjet këtyre burimeve erdhën nga kontrabanda e drogës Kolumbi e drejtuar nga Augusto Falcon dhe Salvador Magluta, të cilët u raportuan se po futnin kontrabandë një ton kokainë në muaj në Florida nga fundi i viteve 1970 deri në vitin 1987. Nënpresidenti i Panamasë, i vendosur nga Bushi, ishte Ricardo Arias Calderon, vëllai i të cilit ishte president i Bankës së Parë Interamerikane kur ajo kontrollohej nga aleanca e drogës Cali. Figura zyrtare tregojnë se trafikimi i drogës dhe pastrimi i parave në Panama pas kohës së Noriegës kishin qenë më të mëdha, se sa kur ai ishte aty. Një nga ato kapje të pushtimit të forcave amerikane ishte agjenti i Mosadit, Michael “Freddy” Harari, i cili, së bashku me veprues të tjerë si David Kimche, punonin me CIA-n mbi sjelljen e Mosad me aleancat e drogës midis Cail dhe Medellin. Ai u lejua t’ia mbathte në një jaht izraelit sepse, nëse ai do të çohej në gjyq, i gjithë operacioni i drogës së CIA- Mosadit do të kishte dalë i shkatërruar.6

Lufta mbi drogën

Xhorxh Bush u bë Zoti Luftë mbi Drogën i Amerikës. E vështirë për t’u besuar kur ju shihni kompaninë që ai mbajti dhe operacionet në të cilat ai ishte i përfshirë gjatë Kundër-Iranit dhe pushtimit të Panamasë. Bushi është një trafikues droge global!
Ai drejtoi fushatën e “anti-drogës” gjatë presidencës së Niksonit dhe Reganit dhe një tjetër gjatë presidencës së tij. Asnjë nga ata nuk punonte, dhe, në fjalët e kongresmenit Glenn English, lufta e tij mbi drogën ishte “diçka më shumë se sa premtime boshe dhe publikime shtypi”. Një nga këto pretendonte se Dërgatat Ushtarake e tij në Floridën Jugore, e krijuar nga Regani, kishte përfunduar tregtinë me marihuanën në Floridën Jugore. Ky ishte një pretendim i egër, por kur Francis Mullen Jr, i Administratës Përforcuese të Drogës (DEA), kundërshtoi çështjen, ai u dëbua. Bush madje përdori edhe CIA-n për të rregulluar “dështimin” e drogës të cilat ishin projektuar për t’i dhënë publikut përshtypjen se ai ishte duke triumfuar. Vepruesit e CIA-s, Trenton Parker, tregoi se si droga Kolumbiane tregtonte çdo kokainë të dhuruar e cila zbarkoi në Aeroportin Ndërkombëtar të Majemit në mars 1980 dhe u largua në një vend ku ajo do të mund të gjendej nga zyrtarë e nëpunës të zakonshëm.7 Kjo bëhet shpesh herë për t’i dhënë iluzionin e suksesit. Në raste të tjera shqetësimi i vogël janë bërë objektiva kur lojtarët e të rëndësishëm, me lidhjet e tyre me nivelet më të larta të politikës dhe inteligjencës botërore, janë lejuar të ushtrojnë tregtinë e tyre të pashqetësuar nga të tjerët. Vetëm në mënyrë shumë të rrallë zyrtarë të sinqertë kuptojnë emrat e mëdha. Edhe atëherë ajo mund të ndodhë sepse ata kanë lënë pas dobishmërinë e tyre manipulatorëve. Parker gjithashtu ka përshkruar se si ishte CIA ajo që thiri bashkë tregtarët Kolumbianë të Drogës për dy takime në fund të vitit 1981 nën administratën Regan – Bush për të formuar një aleancë për të përmirësuar transportimin e drogës me anë të anijeve për në Shtetet e Bashkuar. Takimi i parë, u shpreh ai, u zhvillua në Hotelin Internacional në Medellin, ku morën pjesë 200 tregtarë të drogës. Tani e njohura Aleanca Medellin u krijua zyrtarisht në dhjetor të vitit 1981.8 CIA e formoi aleancën e drogës kolumbiane? Po. Por, atëherë, çfarë është më shumë mahnitëse?

Asnjë nga elementët që premtoi Bush në “fushatat” e ndryshme të drogës u krye ndonjëherë dhe më shumë se kaq, tregimet e lidhjeve të tij me tregtarë të drogës vazhdonin të rriteshin, ashtu si ata bënë me Xhimi Karterin dhe Bill Klintonin. Ne tashmë kemi parë lidhjet Shackley – Gregg – Rodriquez nëpërmjet Kundër-Iranit për skandalin e drogës ku shumica-jo-pak-droga të rënda u sollën në Shtetet e Bashkuara për të destabilizuar më tepër shoqërinë amerikane. Për katërmbëdhjetë vjet Bush ishte gjithashtu një mik i Don Aronou, i cili (sipas një të dhëne të publikuar9 dhe një numri të kërkimeve e studimeve të tjera) ishte i lidhur me sindikatën e krimeve Mayer Lamsky, drejtimi i drogës dhe pastrimi i parave të drogës. Më pas aty ishte edhe Korporata e Naftës Zapata e cila ishte krijuar nga Xhorxh Bush. Kjo kompani ishte një front i CIA-s dhe se ndihmësi e vartësi i saj, Zapata Offshore, ishte e implikuar në kontrabandën e drogës kur Bush ishte njeriu në krye të saj. Michael Maholy, i cili punoi për Departamentin e Shteti dhe për CIA-n për dy dekada, tregon se droga u soll nëpërmjet detit për në mashtrimin e Zapata Offshore (Zapata në Det të Hapur), u shkarkua, dhe më pas u largua nga bregu me anë të helikopterëve, shpesh duke mbajtur të mira dhe personel midis pajisjeve dhe kontinentit amerikan. Ai tha se kishte parë të ndodhte kjo gjë dhe e konfirmoi këtë nëpërmjet disa kabujve që ai mbante. Maholy tha se anijet e kompanisë të quajtura Pacific Seafood u përdorën si feribotë për të transportuar drogën midis vendeve.¹º

Është një kapërcim i madh mendor, e di, për të vlerësuar se tregu botëror në drogat e rënda ilegale kontrollohet dhe mbikëqyrte nga elementë të Elitës Brenda organizatave si CIA dhe Inteligjenca Britanike, të cilat janë supozuar të jenë aty për të mbrojtur shoqërinë nga pasojat e drogimit me drogat e rënda. Por ja ku është. Asgjë nuk është më shumë nga ajo që duket. Është pranuar se CIA eksperimentoi me LSD përpara se ajo të promovohej si drogë e “lirë” e viteve 1960. Elita është përfshirë në manipulim e shoqërisë nëpërmjet drogës për shumë kohë. Ajo shkon mbrapa disa shekujve dhe arin një majë kulm të ri me Luftën e Opiumit kundër Kinës në vitin 1840 dhe 1858, kur përpjekjet e Kinezëve për të ndaluar derdhjen e opiumit brenda vendit të tyre u penguan nga forca e Perandorisë britanike. Kryeministri i Mbretëreshës Viktoria, i cili u përfshi në të dyja luftërat, ishte Lord Palmerson, Patriarku i Madh i Mjeshtrit të Orentit të Madh (Iluminatët) Frimason dhe një anëtar i Komitetit të të 300-ve. Mjeti për këtë tregti të opiumit nga India në Kinë dhe kudo tjetër ishte Kompania e Indisë Lindore, një grup tregtarësh skocezë, të cilët ishin rreshtuar me Shën Xhonin e Jeruzalemit dhe Shoqërinë e Jususit (Jezuitët). Disa studiues besojnë se mjeshtrit e vërtetë të kompanisë ishin familjet bankare të Italisë veriore, Fisnikëria Zezake (Fisnikët me Gjak Blu).¹¹

Strategjia e përdorur nga britanikët në Kinë është kthyer në një plan për shmangien nga dhënia pas drogës. Ata sponsorizuan një drogim të masës ndaj opiumit derisa shoqëria Kineze dhe vitaliteti të kthehen e të bëhen copë – copë. Qeveria Britanike përdori një rrjet të terrorizmit dhe krimit të organizuar, si Triads, Shoqëria Hong dhe Vrasësit, për të kryer tregtinë mbi sjellien e tyre. Kur udhëheqësit Kinez reaguan duke ndaluar këtë ndihmë, mbështetje, britanikët përdorën ushtrinë e tyre dhe forcën detare për t’i mundur ata. Dhe marrëveshja e “paqes” pas konfliktit më pas i dha britanikëve të drejtën e garantuar për të ngritur derdhjen e opiumit; të paguheshin kompesim për opiumin që sunduesit Kinezë kishin konfiskuar; dhe të kishin sovranitet mbi portet strategjike dhe ishujt në detet e hapura. Kjo është mënyra se si Hong Kongu erdhi nën sundimin britanik. Ajo u përdor si një qendër për Lindjen e Largët të kontrabandës së drogës dhe ky vazhdon të jetë roli i saj edhe në ditët e sotme.

Shumica e floririt dhe transaksionit të parave mbi tregun financiar të Hong Kongut janë shlyeriet dhe pastrimi i parave të tregtisë së drogës. Marrëveshja e Nanking në vitin 1842 i dha Britanisë kontrollin mbi Hong Kongun, plus edhe 21 milionë dollarë në monedha argjendi. Kjo është shkretuar nga Eduard Buluer-Lytton (Kom 300), shkrimet e të cilit ishin kaq inspiruese për Hitlerin, nazistët dhe të tjerë si Madam Blavatskt. Djali i tij ishte Viceroy i Indisë në peshën e tregtisë së opiumit midis Indisë dhe Kinës, një periudhë e kamufluar nga shkrimet e Rudyard Kipling rreth sundimit britanik (drejtues britanik të drogës). Në librin, Gërshërët e Opiumit, Basil Lubbock emëron pronarët e anijeve Britanike u morën me tregtinë e opiumit ashtu si Kompania e Indisë Lindore; Jardine Matheson; Dent dhe Co; Pybus Bros; Russell dhe Co; Cama Bros; Duka i Atholl, Konti i Balcarras, Mbreti Xhorxh IV; Princi Regent; Markezi i Camdem dhe Ledy Melville. Pasardhësja e fundit e Lady Melville, Xhorxh, i cili mirëpriti Uilliamin e Orange në front dhe u bë Lord Privy Seal.

Pas një lufte të dyte opiumi, e cila mbaroi në vitin 1860, bankat tregtare britanike dhe kompani tregtuese vendosën Hong Kongun dhe Korporatën Shangai si bankën qendrore të industrisë së drogës së Lindjes së Largët. Sipas të gjitha studimeve që unë kam lexuar mbi rrjetin e drogës, Hong Kongu dhe Banka Shangai, me lidhjet e tyre globale, vazhdojnë të jenë një qendër financiare për industrinë e drogës deri në ditët e sotme.¹² po kështu ishte edhe Banka HGugan Hand (e vendosur në Sidnei, Australi), një tjetër operacion CIA/Mosad e drejtuar nga Francis Nugan dhe Michael Hand, një Beretë e Gjelbërt dhe një kolonel në armatën e ShBA-së transferuar CIA-s. Hand ishte në kontakt të herëpashershëm me Xhorxh Bushin pas zgjedhjes së tij si zëvendëspresident, sipas një vepruesi të CIA-s, Trenton Parker.¹³

Shihni pak oficerët kryesorë të Hungan Hand: Admiral Konti F. Yates, President, shefi i stafit për planifikimet strategjike të forcave të ShBA-së në Azi dhe Paqësor gjatë Luftës së Vietnamit; Gjeneral Edvin F. Black, President i degës së Hauait, komandant i trupave të ShBA-së në Tailandë gjatë konfliktit të Vietnamit; Xhorxh Faris, veprues në degët e Uashingtonit dhe Hong Kongut, një specialist i inteligjencës ushtarake; Bernie Houghton, përfaqësues i Arabisë Saudite , agjent mbulues i Inteligjencës Naval ShBA; Thomas Clines, i Nugan Hand në Londër, një drejtor në trajnimet e shërbimeve klandestine të CIA-s i cili u përfshi në Kundër-Iranin dhe vepronte me Michael Hand dhe Theodore Shackley gjatë Vietnamit; Dale Holmgreen, i zyrës së Tajvanit, menaxher i shërbimeve fluturuese në Vietnam për Transportin Ajror Civil e cila më vonë u bë e njohura famëkeqe linja ajrore e CIA-s, Amerika Ajrore; Valter McDonald, kreu i Annapolis, Maryland, degës së saj, drejtori përfaqësues i mëparshëm i studimeve ekonomike të CIA-s; Gjeneral Roy Manor, dega filipinase, shefi i stafit të komandës së Paqësorit të ShBA-së ndërlidhësi qeveritar i ShBA-së me president Ferdinand Marcos; Uilliam Colby, avokat i Nugan Hand, një drejtor i mëparshëm i CIA-s.14

Thjesht ata lloj njerëzish të cilët ju mendonit se po drejtonin një bankë, eh? Mirë, në fund të fundit ata do të jenë, nëse ju do të dëshironit që menaxheri i bankës suaj t’ju jepte ju këshilla në drejtimin e operacioneve mbuluese dhe trajnimin e terroristëve. Një drejtor i Nugan Hand, Donald Beazley, ishte kreu i Bankës Nacionale Shtetërore të Miamit, e cila merrej me fondet për Lidhjen e Anti Shpifjeve.15 Michael Hand u gjet i vdekur në makinën e tij Mercedes Benz në fund të viteve 1970 në një rrugë të largët të vetmuar jashtë Sidneit. Ai kishte “gjuajtur vetveten”. Ishte një vetëvrasje e shquar në atë që ai kishte tërhequr këmbëzën dhe pastaj, përpara se të vdiste, ai mund të ketë hequr gjurmët e gishtave nga arma sepse aty nuk u gjet asgjë. Një investigim qeveritar australian tregon se miliona dollarë të të dhënave të Nugan Hand ishin të panumëruara dhe se po shërbente si një operacion për pastrimin e parave për trafikimin e drogës. Këto përfitime u përdorën nga CIA, për të financuar kontrabandën e armëve, dhe operacioneve mbuluese të paligjshme rreth e rrotull botës. Në të kishte gjithashtu edhe evidenca se CIA po e përdorte bankën për të paguar për fushatat politike kundër politikanëve në disa shtete, duke përfshirë edhe Australinë, për të garantuar votuesit të mbështesnin zgjedhjen e CIA-s. Po, ekziston ende bota e “lirë” për të cilën ne po flasim.

Banka me emra familjarë përmes botës janë vegla për të pastruar paratë e drogës ashtu si ajo kalon nga një llogari në një tjetër llogari derisa origjinat e saj humbin në rrjetën e pëlhurës së transaksioneve. Industritë e floririt dhe diamanteve, të dominuara nga Rothsçajlldët dhe Oppenheimers nëpërmjet kompanive si DeBeers, janë përdorur gjithashtu për të pastruar paratë e drogës. Paratë blenë floririn ose diamantet nga këto kompani dhe më pas ato shiten për të prodhuar para “të pastruara”. Rrjeti i lidhjes së familjeve anglo-amerikane në pëlhurën e Elitës së manipulimit, i cili ka qenë përgjegjës për projektimin e sajimin e konfliktit dhe depresionit ekonomik nëpërmjet gjeneratave, janë gjithashtu mbrapa tregut jo të ligjshëm botëror të drogës.16 Disa nga emrat më të famshme, bankat tregtare dhe kompanitë në botë po bëjnë një pjesë të mirë të pasurisë së tyre në mënyrë direkte ose të tërthortë nga drogimi i të rinjve. Ju po hyni në kohën kur këta njerëz duhet të përballen me përgjegjësi publikisht si pjesë e evoluimit të tyre të përhershëm dhe publiku do të çuditet nga disa prej të përfshirëve.

Familjet dhe organizatat e njëjta ishin përgjegjëse për tregtinë e skllevërve dhe ndalimit të alkoolit. Letra ishte një mjet për të krijuar rrjetin masiv të krimeve të organizuara në Shtetet e Bashkuara. Kështu struktura të prodhuara ishin perfekte, ashtu si ishte menduar, për trafikimin e drogës njëherë e mirë ndali të mbaronte. Grupet kryesore të cilat bënin fushatë për Ndalimin dhe një fund për “djajtë e pijes”, grupe si Përmbajtja e Bashkuar e Krishterë e Grave dhe Lidhja e saj Anti-Sallone, ishin të financuara nga Rokfeler, Vanderbilts dhe Uarburgs nëpërmjet Fondacionit Rokfeler, Fondacionit Rusell Sage dhe fondacione të taksave të ngjashme të lira. Ndalimi ishte një tjetër mashtrim nga Elita e përdorur për motive afatgjata. Aksidentalisht, ajo bëri gjithashtu edhe një pasuri për Jozef Kenedi, babai i JFK-së.

Profesor Alfred McCoy, klasikja e tij e vitit 1972, Politikat e heroinës në Azinë Jug Lindore dhe freskimi i tij në vitin 1991, Politikat e heroinës – Bashkëpunimi i CIA-s në tregtinë globale të drogës, tregon se si helikopterët e CIA-s në Vietnam mbanin drogën nga fushat deri në pikën e shpërndarjes, kur publiku amerikan mendoi se ata ishin aty për të luftuar “komunizmin”. Ai përshkruante se si fabrika e shisheve të Pepsi - Cola u përdor për këtë tregti dhe se si media e shtypën këtë informacion. 58000 amerikanë dhe kush e di se sa vietnamezë u vranë në atë konflikt dhe asgjë nuk e përmbledh më fuqishëm mungesën e respektit se kjo rrjedhë e mendjes për jetën njerëzore dhe mënyrën që CIA kontrabandonte drogën në Amerikë në çanta plastike të të fshehura në ushtarët e vdekur të cilët ktheheshin në shtëpi për t’u varrosur nga Vietnami. Vepruesi i CIA-s, Gunthar Russbacher, tregonte se si disa trupa pastroheshin dhe mbusheshin me drogë dhe më pas transportoheshin mbrapsht për në Shtetet e Bashkuara.17 Trupat mbanin kode sekrete të cilët i lejonin këto ngarkesa të drogës për t’u identifikuar në mbërritje në bazën ajrore të Bregdetit Perëndimor, veçanërisht Baza e Forcave Ajrore Travis në Kaliforni. Droga më pas u lëviz dhe u bë e vlefshme për njerëzit e rinj të Amerikës.

Një njeri që i kishte sytë hapur gjatë gjithë kësaj gjatë presidencës së Bushit ishte Lieutenant Koloneli Xhejms “Bo” Gritz, një nga ushtarët më të dekoruar Amerikanë, me gjashtëdhjetë e dy citate me vlerë, pesë Yje të Arta, tetë Yje Bronxi, dy Zemra të Purpurta dhe një Citim Presidencial. Pikëpamja ime mbi jetën dhe ajo e Bo Gritz vështirë se mund të lihen mënjanë, por eksperienca e tij meriton të dëgjohet nga çdokush që mendon se qeveria ende është – ose ka qenë gjithmonë – “për” dhe “nga” njerëzit. Në një adresë të Klubi i Drekës së Amerikës së Lirë, regjistroi në një video, Një komb i Tradhtuar, Gritz përshkruan se si ai vizitoi dy herë një njeri të quajtur Khun Sa, i cili ishte “pushtuesi” i mirënjohur për trafikimin e heroinës në Trekëndëshin e Artë të Lindjes së Largët. Heroina është një prejardhje e opiumit. Gritz u përfshi kur atij iu tregua se lirimi i të burgosurve të luftës të ShBA-së (ende të mbajtur në burg pas konfliktit në Laos) u ndalua nga zyrtarë të qeverisë amerikane të përfshirë në trafikimin e drogës. Ai zbuloi se kjo ishte e drejtë. Qeveria nuk dëshironte lirimin e të burgosurve sepse ata e dinin rreth përfshirjes së qeverisë në tregtinë e drogës dhe mund të flisnin rreth kësaj gjëje kur ata të ktheheshin në shtëpitë e tyre. Khun Sa dhe vepruesit e tij në Trekëndëshin e Artë i treguan Glutz rreth disa amerikanëve me të cilët ata kishin punuar në të shkuarën. Ata përmendën Theodore Shackley, të cilin Xhorxh Bushi e caktoi në një punë të rëndësishme në CIA dhe e përdori si “shkrimtarin e fjalimeve të tij”. Ata gjithashtu listuan edhe Riçard Armitage, në atë kohë zyrtar i Ambasadës së ShBA-së dhe më pas staf i fushatës së Ronald Reganit, i cili e caktoi atë sekretarin asistent të mbrojtjes. S’është e çudi që aty kishte pak interes në lirimin e të burgosurve të ShBA-së nga lufta që mund të prishnin të gjithë gjënë. Armitage është raportuar të ketë qenë një mik i ngushtë dhe këshillues për Kolin Pouell, Shef i Stafit të ShBA-së gjatë Luftës Gulf, i cili u prezantua si një kandidat i mundshëm për president, duke qëndruar si i vetëquajtur “Republikani Rokfeler”.18

Elita është e përfshirë në çështjen e drogës për tre arsye. E para është për të bërë shuma marramendëse parash – bilona në vit – për të financuar operacione mbuluese kundër qeverisë të zgjedhur dhe shoqërisë në përgjithësi. Përfitime të drogës prodhojnë para të cilat nuk është e nevojshme të ndalohen nga burimet e qeverisë ku ajo mund të dallohet. Së dyti, “problemi” i drogës ka prodhuar (në mënyrë të kuptueshme) një reagim të tillë të “asaj diçkaje që duhet bërë” që njerëzit po bien dakord ndaj erozionit të të drejtave dhe lirive në një mënyrë që ata asnjëherë nuk munden derisa aty të kishte një “zgjidhje” e kërkuar për të “ndaluar” mbështetjen e drogës dhe efektin e saj të tmerrshëm në strukturën e shoqërisë. Ajo gjithashtu i siguron ShBA-së (Elita Botërore) me një justifikim për të ndërhyrë në punët e çështjet e shteteve të tjera. Së treti, ne kemi opiumin e sindromës kineze. Nëse ju doni të ndani dhe të udhëhiqni dhe i ndaloni njerëzit të manifestojnë të gjithë potencialin e tyre, çfarë rrugë e mirë e të bërit këtë se sa të marrin një seksion domethënës të gjeneratës së re (dhe disa të tjerë pranë) të fiksohen pas drogave të rënda? Çfarë britanikët iu bënë kinezëve është ajo që Elita është duke parë për t’iu bërë njerëzve të rinj të botës, për të tharë vitalitetin e tyre natyral, ndjenjën e tyre të vlerave dhe njohurinë e potencialit të tyre infinit për të arritur gjithçka ata dëshirojnë të arrijnë. Lufta mbi drogën është një tjetër luftë qesharake. Ashtu si Bo Gritz e vendosi atë:

“Asnjë president që saherë ka deklaruar një luftë kundër drogës nuk ka luftuar ndonjëherë për të.”19

Dhe Michael Levine, një agjent i mëparshëm me Administratën Përforcuese të Drogës, tha se lufta kundër drogës ishte:

“…më e madhja, e bardha, dhe gënjeshtër vdekjeprurëse e përgatitur mbi qytetarët e ShBA-së nga qeveria e tyre.”²º

Dhe kush kanë qenë dy burrat frontalë për çdo “luftë mbi drogën” që nga administrata e Niksonit? Xhorxh Bushi dhe Bill Klintoni. Ne do të dëgjojmë më shumë mbi aktivitetet e drogës së Klintonit shkurtimisht.

vazhdim.....

nga **Rifat** Sat Feb 04, 2012 12:45 pm

Vazhim

Shtetet njepartiake

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 220px-BlankMap-PersianGulf

Lufta e Gjirit

Xhorxh Bush është një naftëtar. Shumica e pasurisë së tij kolosale vjen nga nafta dhe nga ato kompani të cilat sigurojnë korpusin e fondeve të tij zgjedhore. Kur politikat e Bush çuan në ngritjen e çmimit të naftës, të ardhurat e tij si dhe ato të aleancës së naftës u ngjitën nga shuma të mëdha. Ishte e njëjta gjë për një tjetër naftëtar, Xhejms Baker, sekretari i shtetit të Bush. Në një sens më të gjerë, sa më shumë prodhues së naftës Arabë mund të ndahej, qa më shumë fuqi Shtetet e Bashkuara, Britanikët dhe vende të tjera të industrializuara mund ti kenë me tepricë ata. Konflikti në Lindjen e Mesme, e cila ngriti çmimin e naftës dhe shkaktoi çrregullime, shqetësime dhe armiqësi brenda botës Arabe, është mirë për naftëtarin dhe mirë për të ndarë e për të sunduar. Nëse ju mund ta rregulloni një konflikt të tillë për të përfshirë një grup shtetesh duke luftuar nën flamurin e Kombeve të Bashkuara, ju jeni duke përshpejtuar lëvizien për një armatë botërore nën kontrollin qendror global – një nga qëllimet fondamentale të Rendit të Ri Botëror. Lufta Gluf bëri gjithçka nga këto gjëra. Nëse Saddam Hussein, një mik i ngushtë i Bush për disa vjet, nuk ishte në komplot, por më pas ai u ngrit në mënyrë brilante.

Në qershor të vitit 1990, Bush ishte i pranishëm në Samitin e NATO-s në Shtëpinë Lancaster në Londër, e kryesuar nga Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Manfred Uorner, i cili (si dhe pasardhësi i tij) ishte një Bilderberg. Disa studime vendosën se mundësia për një Luftë të Lindjes së Mesme të re u diskutua dhe po kështu ishte edhe zhvillimi i forcave të NATO-s jashtë rajoneve të tyre të projektuara, e ashtuquajtura zhvillimi dhe përparimi i “zonës se jashtme”. Nga ky Samit erdhi edhe Deklarata e Londrës e cila bënte thirrje për operacione të ngushta midis NATO-s dhe vendeve të Bashkimit Sovjetik. Kjo gjë është përpunuar, zhvilluar që, ashtu si ishte përcaktuar si gjithmonë, në politikën e përvetësimit ato shtete Brenda NATO-s si pjesë e strategjisë botërore mbi ushtrinë, armatën. Dukshëm Elita është në makth për të bërë të sigurt këtë politikë përvetësuese që të adoptohej sa më mirë, sepse njëherë e mirë që NATO-ja të fillonte të zgjerohej dhe të vepronte jashtë Evropës dhe Atlantikut Verior, ajo sa vjen dhe më shumë i afrohet fillimit të një armate botërore. Ideja qëndron në zgjerimin e zonave operuese të NATO-s duke ftuar sa më shumë shtete për t’u bashkuar dhe për të projektuar ngjarje duke përdorur strategjinë e problem – reagim – zgjidhje që udhëhoqi një shkrirje e bashkim të NATO-s dhe të forcave “paqeruajtëse” të NATO-s dhe formimin e armatës, ushtrisë botërore. Kjo është e kaluara prej nga Lufta Gulf duhet të shihet.

Konfliktet midis Irakut dhe Kuvajtit nuk janë ndonjë gjë e re. Kuvajti ka qenë nën kontrollin e Britanisë dhe Elitës mbrapa në ditët kur potenciali ekonomik i naftës u zbulua. Është një diktaturë, e pakëndshme, dhe ideja se Lufta Gulf ishte për të “liruar” Kuvajtin është thjesht qesharak. Nëse Kuvajti duhej të lirohej, diktatorët e Familjeve Mbretërore të Elitës duhet të dorëzonin fuqinë e tyre dhe manipulimin britanik mbi atë shtet dhe njerëzve të saj duhet të mbaronte. Saddam Hussein ishte inkurajuar nga Amerikanët dhe Britanikët për të shkuar në luftë me Iranin në vitin 1980. Nëse zbulimet e disa kërkimeve e studimeve janë të sakta, Saddam iu tha për t’u besuar nga Inteligjenca Britanike dhe Amerikane se regjimi Khomein ishte në një kaos të tillë, lufta do të ishte shumë e shpejtë. Ata gënjyen. Ajo u zvarrit për tetë vite me radhë me qëllim vuajtje të tmerrshme dhe humbje të jetëve. Por kjo ishte e mirë për kompanitë e naftës, bankat, kompanive të armëve dhe ndarjes së rregullave.

Qeveria Britanike i pajisi me armë të dyja anët në këtë konflikt dhe disa (por vetëm disa) të këtij skandali doli në sipërfaqe nëpërmjet Informacionit Skocez mbi armët ilegale të shitura Irakut. Do të çuditesha nëse ky informacion kishte dëgjuar ndonjëherë për një kompani të quajtur Shërbimet Tregtare Industriale të Midland, e cila pretendohej të ishte një operacion sekret mbi armët të Bankës së Midlandit. Kjo është bazuar, me sa më është thënë, mbrapa fasadës së një dege “ordinere” të Midland në Rrugën Viktoria, Ëestminister, Londër SË1H 0NJ. Do të çuditesha gjithashtu nëse Informacioni Skocez do të kishte dëgjuar ndonjë deklaratë se Shërbimet Tregtare Industriale të Midlandit u prezantuan në Irak nga Shoqëritë Kisinger? Jam i sigurt se aty nuk ka asgjë çfarëdo qoftë në këtë zhurmë nga ndonjë burim i mirinformuar. Banka Midland, ajo shtyllë e respektit, është përfshirë në shitjen e armëve sekrete? Mendimi i vërtetë është qesharak. A s’është kështu?

Lufta Iran-Irak është një shembull grotesk i hegelanizmit të modifikuar. CIA u kujdes për Khomeinin gjatë dëbimit të tij në Paris për t’u siguruar se ai ishte i gatshëm dhe duke pritur për të marrë pushtetin kur Shah, një tjetër kukull e CIA-s, ka lënë pas dobishmërinë e tij. Në të njëjtën kohë, ashtu si Gazeta e Ëall Street e 16 gushtit 1990 raportonte, se ishte CIA në vitin 1968 e cila mbështeti Partinë Baath në Irak dhe e vendosën Saddamin si diktator. Tani Saddam do të përdoret përsëri, me qëllim ose ndryshe, për të filluar një tjetër luftë në Gulf, një tjetër luftë e planifikuar kohë më përpara. Xhorxh C. Andreus raporton në librin e tij, Miqtë dhe armiqtë jashtëtokësorë:

“Një fakt jo i njohur shumë rreth Luftës Gulf është se një muaj para Deklaratës së Luftës më 15 dhjetor 1990, Sekretari i Shtetit, Xhejms Baker, firmosi raportin e Armatës së ShBA-së nga Komanda e Çështjeve Civile 352, mbi Kuvajtin e Ri [e paklasifikuar, dhe ende i vlefshëm ndaj atyre që janë të interesuar]. Ky raport përshkruan në detaje se sa në mënyrë të gjerë Kuvajti mund të shkatërrohej, se si të mirat e naftës mund të ndizen dhe më pas se si ajo mund të rindërtohet “më mirë se më parë”, me tirani, despotizëm, në vend të demokracisë, edhe më shumë fuqishëm e rrethuar se sa ajo kish qenë më përpara. Në raport përfshihej një listë e korporatave të ShBA-së që janë për t’u përcaktuar detyrat përfituese për rindërtimin e Kuvajtit dhe shuarjen e zjarrit të naftës, ashtu si emrat arabë, të cilët do të vepronin nën ta.

“Ne nuk kemi asnjë nga oponentët e tij politikë për të bërë pyetjet e dukshme: Si e kuptoi Xhorxh Bush të ashtuquajturën “besimi i verbër” gjatë kohës së montimit të Luftës Gulf? Pse janë bizneset e stërmëdha midis Bush dhe Husein ende pa limite ndaj të drejtës për të ditur të publikut?”²¹

Lexuesve të këtij libri, përgjigja e këtyre pyetjeve do të ishte e qartë. “Besimi i verbër”, meqë ra fjala, është një farsë e cila insiston se presidentët duhet të heqin dorë nga të gjitha marrëveshjet e tyre të bizneseve ndaj një besimi gjatë kohës së tyre nëpër zyra, e cila supozohej për të siguruar se ata nuk mund të marrin vendime politike të cilat dëmtojnë investimet e tyre dhe kompanitë e tyre. A e besoni ju se kjo funksionon kështu? Jo, as unë. ‘Besimi i verbër’ i Bushit ishte kontrolluar nga Uilliam Farish III, miku i tij i ngushtë dhe nipi i Uilliam Farish, Presidenti i Naftës Standarde e Nju Xhersit kur ata punonin me I.G. Farben dhe mbështesnin Adolf Hitlerin. Do ju kthehem lidhjeve midis Bush dhe Saddam shkurtimisht.

Gjurmuesit amerikanë e këshilluan president Bushin rreth 16 dhe 17 korrikut të vitit 1990 se trupat e Irakut po grumbulloheshin gjatë kufirit me Kuvajtin. Asgjë nuk u bë. Më 25 korrik Saddam Hussein u takua me ambasadorin e ShBA-së në Bagdat, April Glaspie, e cila i tregoi atij se ajo po vepronte mbi instruksionet e President Bushit. Ajo tha se qeveria e Bushit nuk kishte “asnjë opinion mbi konfliktin Arab – Arab, ashtu si mosmarrëveshja e kufijve tuaj me Kuvajtin.”²² do të habitesha nëse qeveria argjentinase u tregua diçka e ngjashme përpara se ata të shkonin për në Falklands? Ajo më pas u largua për pushimet e verës, një tjetër e dhënë për Sadamin se amerikanët nuk ishin shumë të interesuar në të gjithë gjënë.

Ajo datë e 25 korrikut është shumë domethënëse sepse ishte në ditët para që, sipas CIA-s dhe vepruesve të Inteligjencës Naval, Gunther Russbacher, se Xhorxh Bush, Brent Scoucroft (Shoqëritë Kisinger) dhe këshillues të tjerë të ngushtë hartuan një marrëveshje për t’ia paraqitur presidentit Gorbachev, nëpërmjet të cilës ai duhet të binte dakord për të mos ndërhyrë nëse Shtetet e Bashkuara do të pushtonin Irakun. Kujtoni kjo ishte përpara se Glaspie të takohej me Sadamin dhe ndërkohë që Bushi po injoronte trupat e ngritura të Irakut. Russbacher tha se ai ishte përmbledhur në plan në mes të qershorit nga Scoucroft dhe shefi i CIA-s së Bushit, Uilliam Uebster Russbacher ishte një nga pilotët e katër SR-ve të CIA-s që fluturuan për në Moskë më 26 korrik nga Stacioni Ajror Detar Crous Landing në Kaliforni, duke u furnizuar dy herë në ditë. Në bord ishin Scoucroft dhe Ëebster. Russbacher, i cili fliste Rusisht, u takua me Gorbaçov, i cili firmosi edhe marrëveshjen.²³

Ndërkohë që e gjitha kjo po ndodhte, Bush ende nuk kishte asgjë për t’i thënë publikut rreth trupave të ngritura gjatë kufijve të Kuvajtit. Nga 31 korriku gati 100.000 trupa u përfshinë. Ende Bushi heshte. Dy ditë përpara pushtimit, Xhon Kelly (KMJ), një asistent sekretar shteti, u pyet nga një kongresmen dëgjues nëse ShBA do të mbronte Kuvajtin në rastin e ndonjë sulmi. Ai iu përgjigj: “Ne nuk kemi asnjë marrëveshje mbrojtjeje me ndonjë shtet te Gulfit”.24 Më 2 gusht, Saddam pushtoi Kuvajtin. Në po të njëjtën ditë dhe më 6 gusht, Bushi u takua me Margaret Thatcher në Aspen, Kolorado, dhe në Shtëpinë e Bardhë. Kryeministri britanik ishte, si zakonisht, luftëtar i lartë rreth nevojës për t’i dhënë Saddamit një mësim të mirë. Henri Kisinger ishte mbrapa skenave, gjithashtu, në formën e Brent Scoucroft, këshilluesi i mbrojtjes kombëtare, për një kohë të gjatë ndihmës i Kisinger deri mbrapa në ditët e presidencë së Niksonit, dhe një nga ekzekutuesit e Shoqërive Kisinger. Scoucroft po nxiste një ndërhyrje ushtarake. Toni i Bush filloi të ndryshonte. Populli i Arabisë Saudite i tregoi amerikanëve se Sadami kishte mundësi të pushtonte më pas shtetin e tyre – absolutisht e pakuptimtë – dhe Bush urdhëroi trupat e ShBA-së për t’u grumbulluar rreth kufijve “kërcënues” të Arabisë Saudite. Në të nuk do të kishte ndërhyrje, iu tregua botës. Forcat e ShBA-së ishin aty vetëm për të mbrojtur Arabinë Saudite, tha Bush. Sanksionet ekonomike do të ishin armët të përdorura kundër Sadamit. Populli i Arabisë Saudite, gjermanët dhe japonezët do të ngacmoheshin në kontribuimin e shumave të mëdha drejt kostove të Amerikës.

Por sanksionimet asnjëherë nuk do të ishin armët e vërteta. Retorika u bë edhe më e fuqishme. Bush përmendi Sadamin “Hitlerin e ri” dhe ai tha se Lufta e Dytë Botërore ka treguar se qetësimi i njerëzve të këtillë nuk ishte përgjigja. Ai mund të ketë shtuar se gjithashtu nuk mund të kishte qenë përgjigja për të financuar të dyja anët në të njëjtën kohë dhe për të ndihmuar duke financuar makinën e luftës së Hitlerit, ashtu si kishte bërë babai i tij. Për ata të cilët e dinin planin lojë, ishte e thjeshtë për të parë se çfarë po ndodhte. Më 23 gusht, njeriu i Kisingerit, Brent Scoucroft, e tregoi atë të gjithën: “Ne besojmë se po krijojmë fillimin e një Rendi të Ri Botëror jashtë kolapsit të anatgonizmave të ShBA-Sovjetit”.25 Termi, Rendi i Ri Botëror, tani do të përdorej nga Bushi dhe do të hyjë në bisedimet politike rreth gjithë botës deri në pikën e mërzisë. Bushi (Kom 300) mori mbështetje entuziaste nga Margaret Thatcher dhe Presidenti Frimason i Francës, François Mitterand (Kom 300), që të dy palët dërguan forcat e tyre në Gulf për të mbështetur amerikanët. Ata e prezantuan vetveten si një forcë të Kombeve të Bashkuara. Në fakt, një armatë botërore. Bush shprehet në një fjalim në Kongres më 11 shtator:

“Qartësisht jo më gjatë një diktator mund të mbështetet në ballafaqimin Lindor – Perëndimor për të prishur veprimin e përbashkët të Kombeve të Bashkuara kundër agresionit. Një partneritet i ri midis kombeve ka filluar, dhe ne qëndrojmë sot në një moment unik dhe të jashtëzakonshëm. Krizat në Gulfin Persian, aq e rëndë sa është, ofrojnë gjithashtu një mundësi të rrallë për të lëvizur drejt një periudhe historike të bashkëpunimit. Jashtë këtyre kohëve telashesh, shqetësimesh, objektivi ynë i pestë – një rend i ri botëror – mund/duhet të shfaqet…”26

Për numrin “e pestë” lexoje “të parën”. Më 8 nëntor, Bush lajmëroi se forcat në Arabinë Saudite do të rriteshin krejtësisht. Forcat “mbrojtëse” nuk ishin për të shuar mënyrën ofensive. Një javë më vonë Bush la një tur për në Evropë dhe Lindjen e Mesme duke mbledhur mbështetje për pushtim. Ai u takua për tre orë me presidentin Assad të Sirisë, një vegël e Elitës, i cili premtoi të rriste kontributin e tij në forcat e Bushit me 20000 burra. Forcat e Bushit të “KB” sulmuan të mërkurën e 16 janarit. 120000 mësymje ajrore u lëshuan mbi Irakun, më shumë, doli më vonë, kundër zonave civile. Operacioni u udhëhoq nga kreu i Bush për Shefat e Bashkuar të Stafit, Colin Pouell, një anëtar i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ), i cili kishte lidhje trashëgimore me disa amerikanë të vjetër dhe familje britanike. Çdo aleat komandues supreme dhe sekretar i mbrojtjes së ShBA-së që në Luftën e Dytë Botërore ka qenë një anëtar i KMJ -së. Numri i të vdekurve dhe të plagosurve nga bombardimet në Irak, sëmundjet si pasojë e saj, dhe sanksionimet e vazhdueshme ekonomike vështirë se mund të kuptohen. Kushtet për civilët e pafajshëm në Irak janë të tmerrshme nën ngushtimet ekonomike, por Perëndimi vazhdon të vështrojë. Kështu kjo është Kombet e Bashkuara me të gjithë triumfin e saj, kjo është fortesa e pushtimit, pushtim, jo luftë, luftë. Kjo është promovuesja e paqes. Ky është Rendi i Ri Botëror.

Presidenti i ardhshëm, Bill Klinton, e mbështeti Luftën e Gjirit dhe politikën e Kombeve të Bashkuara. Është gjithashtu një tjetër gjë fantastike në gjithë këtë. Qeveria e Shteteve të Bashkuara financoi Sadam Huseinin për të luftën kundër Shteteve të Bashkuara dhe forcave të KB! Kjo u bë nëpërmjet një dege të Banca Nazionale del Lavoro (BNL) në Atlanta. Kongresmeni Henri Gonzales ekspozoi skandalin e BNL-së në vitin 1991 pasi ai vuri re se dega e tij e vogël e bankës qeveritare Italiane i kishte dhënë Irakut 5 bilionë dollarë. Kjo erdhi pas Nëntorit të vitit 1989 kur Shtëpia e Bardhë i garantonte bankës kredi ndaj Irakut nëse ato do të përdoreshin për blerien e produkteve bujqësore të ShBA-së. Nëse Sadami nuk paguante në kohë, taksa paguesit e SHBA-së marrin shenjën për kredinë dhe që në kohën kur ai nuk u kujdes për të, ajo dukshëm do të jetë rezultati nga fillimi. Në vend që të bliheshin ushqime, Saddam shpenzoi paratë mbi armët, duke përfshirë edhe blerje nga kompania e veglave për makinë të Matrix Çurçill në Angli (e cila ka qenë një subjekt në një çështje gjyqësore në të cilën qeveria Britanike ishte e implikuar, dhe kjo çoi në Informacionin Skocez). Megjithatë disa investigues të ShBA-së e paralajmëruan Bushin se paratë u përdorën për armët, kreditë u lejuan të vazhdonin.

Hileja ishte mëse e dukshme, kur ju shihni evidencën tjetër. Son Xhorxh po bënte të njëjtën gjë që babai Preskot bëri me Hitlerin. Financimi i një agresori në mënyrë që ju të filloni një luftë me të. Disa prej parave u shpenzuan për të blerë gaz helmues nga një front i CIA-s i quajtur Industritë Cardeon në Kili.27 Kur lufta fillonte, Sadam nuk paguante kreditë e marra dhe taksapaguesit e ShBA-së tani paguajnë për paratë e shpenzuara nga Iraku për të luftuar djemtë dhe vajzat e tyre. Mbulesa e kësaj, si zakonisht, na çon në dashin e kurbanit të një pikniku të vogël. E gjithë kjo gjë iu fajësua bankës menaxhuese në degën e Atlantës së BNL-së, Christopher P. Drogoul, i cili asnjëherë nuk kishte miratuar ato lloj parash pa autorizimin më të lartë. Gjykatësi i Rajonit të ShBA-së, Marvin Schoob, tha se pretendimi se dega e Atlantës mund të jepte hua 5 bilionë dollarë pa aprovimin e kreut të zyrës në Romë e cila mund të dalë jashtë vetëm nga “asnjëherë, asnjëherë tokë”. Gjykatësi tha se Drogoul dhe katër nëpunës të tjerë në degë:

“…ishin pengje dhe pak lojtarë të një konspiracioni të sofistikuar të gjerë dhe me rangje të thella që përfshinte Romën-BNL dhe mundësish korporata të gjera amerikane dhe të huaja dhe qeveritë e Shteteve të Bashkuara, Anglinë, Italinë dhe Irakun… Tymi është duke dalë jashtë çdo dritareje. Dua të përfundoj se e gjithë ndërtesa ka marrë zjarr.”28

Kjo është gjëja e fundit që administrata e Bushit dhe Elita Botërore dëshironte të dëgjonte. Gjykatësi Schoob u hoq nga çështja dhe u zëvendësua nga gjykatësi Ernest Tiduell, i cili refuzoi të tregonte çfarëdolloj evidence për t’u prezantuar rreth përfshirjes së CIA-s ose Shtëpisë së Bardhë të Bushit në bankë. Drogout u bind nga noterët e tij, kundër gjykimit të tij më të mirë, të deklarohej i fajshëm. Financimi i armëve të Iranit të mbledhura përpara Luftës Gulf dhe zhvillimi i saj nga KB ishte një plan i mirëllogaritur për të shkrepur konfliktin, dhe ajo përfshiu edhe administratën e Bush, qeverinë Britanike të Xhon Major, qeverinë Italiane, Bashkimin Sovjetik dhe qeveri të tjera udhëheqëse të kontrolluara nga Elita Botërore. Ajo përfshinte gjithashtu edhe një emër të njohur tashmë: Henri Kisinger.

Në fillim të viteve 1984, Shoqëritë Kisinger po caktonin kreditë nga BNL për në Irak për të financuar blerjen e saj të armëve nga pak e njohura ndihmësja e Fiatit, krijuesi i makinës italiane (kryesuar nga udhëheqësi Bilderberg, Giovani Agnelli). Çarles Barletta, një investigues i mëparshëm i Departamentit të Drejtësisë, u përmend për këtë në gazetën Spotlight më 9 nëntor 1992. Në raport thuhej:

“Barletta shtoi se kontrolli federal kishte mbledhur një dyzinë të këtyre historive rasteve akuzuese rreth firmës së Kisinger [drejtori, Lord Karington]. Por Henri Kisinger duket se zotëron një lloj imuniteti special. Nuk jam i sigurt se si ai e bën këtë, por Kisinger zotëronte aq shumë fuqi mbi burokracinë mbrojtëse kombëtare të Uashingtonit tani ashtu si në kohët kur ai ishte cari i politikës së jashtme të administratës së Niksonit. Kisinger do të mbetej i padëmshëm derisa Kongresi të gjente kurajën për të mblidhte një investigim sipas të gjitha rregullave në këtë komisioner të fuqishëm.”

Pa dëgjo, pa dëgjo.

Banka e Kredisë dhe e Tregtisë Ndërkombëtare (BKKN)

Bush (Republikani) dhe Klinton (Demokrati) krahë të Një Shteti Njëpartiak kanë një tjetër lidhje të përbashkët, Bankën e Kredive dhe Tregtisë Ndërkombëtare, e cila ka lidhje të ngushta me BNL-në Italiane. BKKN u formua në fillim të viteve 1970 dhe u zgjerua në mënyrë të shpejtë për t’u lavdëruar në 400 degë në 78 shtete. Emri i saj është shumë e ngjashme me Bankën e Kredive Ndërkombëtare (BKN) e agjentit Mosad, Rabini Tibor Rosenbaum, që u përdor për financimin e Permindex dhe sindikatës pastruese të CIA-s dhe pastrimit të parave të drogës së Mosad në kohën e vrasjes së Kenedit. “Pasardhësja” e saj BKKN , ishte një lojtare kryesore në rrjetin e pastrimit të parave të drogës dhe u përdor për këtë qëllim nga elementët e Elitës brenda CIA-s, Inteligjencës Britanike, Mosadit të Izraelit (ose të Rothsçajlldëve) dhe të tjerë të cilët kontrollojnë tregun botëror të drogave ilegale. Para për të financuar operacionet mbuluese, grupet terroriste si Abu NiNidal, krimet e organizuar nëpërmes botës, dhe financimit të Kundër – Iranit dhe Saddam Hussein, gjithashtu ishte drejtuar nëpërmjet BKKN -së. Paratë mund të transportoheshin midis armiqve të jashtëm nëpërmjet këtij rrjeti, ashtu si dhe me paratë e Arabisë Saudite e cila financoi rrugën e saj për në Mosad. Në këtë rast, paratë e Arabisë Saudite dhe Gulf ishin duke u pastruar nëpërmjet BKKN -së dhe transferuar më pas në CenTrust në Miami, e cila më vonë u mbërthye nga investigues federalë. BKKN kishte 28% të Cen Trust. Deklaratat shfaqin se Robert Gates, njeriun të cilin Bush e nominoi si Drejtorin e tij të CIA-s, kishte penguar një hetim mbi pastrimin e parave të drogës nga BKKN. Gates anuloi nominimin e tij për t’u bërë Drejtor i CIA-s, ashtu si ai kishte bërë edhe njëherë më përpara, kur ishte implikuar në Kundër – Iranin. BKKN u përplas midis një skandali mbarëbotëror në vitin 1991. Ishte kolapsi bankar më i madh botëror dhe i kushtoi hetuesve biliona dollarë. Tre vjet përpara përplasjes, Robert Gates po përshkruante BKKN -në si Bankën e Hajdutëve dhe Kriminelëve.29

BKKN filloi të vepronte në Pakistan në vitin 1972 me shumicën e financimeve të saj të siguruara nga Banka e Amerikës dhe CIA-s. Banka e Amerikës gjithashtu jepte hua para për njerëzit për të blerë materiale në BKKN , mbase për të fshehur shkallën e kontrollit të saj, dhe B e A-së dinte gjithçka rreth pastrimit të parave. Në vitin 1986, ajo u gjobit me 7 milionë dollarë për 17000 aktet e pastrimit të parave të pista. Disa studiues shprehen se Banka e Amerikës është e përvetësuar nga Rothsçajlldët. Në nyje e përfshirjes së Rothsçajlldëve në BKKN ishte Dr. Alfred Hartmann i cili, në të njëjtën kohë, ishte drejtori menaxhues e degës zviceriane të BKKN-së; kreu i Bankës së Rothsçajlldit në Zyrih A.G.; një anëtar bordi në N.M. Rothsçajlld në Londër; dhe një drejtor i … NBL-së Italiane.³º Përfshirja e Rothsçajlldëve në zemër të BKKN -së nuk u përmend asnjëherë ose nuk u investigua nga media qenushe, as përfshirja e supozuar e “palës” së Rothsçajlldëve dhe spekulatorit të monedhës qarkulluese, Xhorxh Sorosit (Bil).³¹

Xhorxh Bush dhe Bill Klinton që të dy palët kishin lidhje të konsiderueshme me BKKN-në, midis tyre një Jeckson Stephens, pronar i Inkorporimit Stephens, një bankë e madhe investiguese e ndodhur në Little Rock, Arkansas, shtëpia e Bill Klintonit. Stephens ishte një nga financuesit e BKKN-së. Ai kishte lidhje me një kompani të quajtur Harken Energy dhe rregulloi një kredi për ata nga një bankë zviceriane e anëtarësuar me BKKN-në. Kjo e ka kënaqur së shumti Xhorxh Bush Xhuniorin, djalin e presidentit, i cili u ul në bordin Harken. Një tjetër djalë i tij, Jeb Bush, kishte gjithashtu marrëveshje të shumta me BKKN-në. Ai ishte parë shpesh herë në zyrën e bankës së Majemit dhe menaxheri përfaqësues i fushatës së Xhorxh Bushit, Xhejms Lake, punoi për një pronar të rëndësishëm të BKKN-së në të njëjtën kohë. Kur “kundërshtari” i Bushit, Bill Klinton, garonte për president, komisioneri i tij i rëndësishëm financiar ishte Xhekson Stephens i cili kreu donacionin nëpërmjet Bankës së tij Nacionale Uorthen, e cila ishte e lidhur me BKKN-në. Stephen ishte i implikuar në marrëveshje në të cilat fshehtësia dhe ilegaliteti i BKKN-së mori Bankën e Parë Amerikane të Uashingtonit dhe të tjerat. Ky ishte njeriu që financoi presidentin.

Përfshirja e Xhorxh Bushit me BKKN-në ishte e konsiderueshme, sipas një gazetari nga Çikago, Sherman Skolnick, i cili bëri një studim të detajuar të bankës. Ai deklaroi publikisht, duke përfshirë edhe një intervistë në Radion e Amerikës së Lirë, se Bush, Saddam Hussein dhe të tjerë, e përdorën BKKN-në për të ndarë 250 bilionë dollarë në naftën “përqindjen, kundërveprimin” e naftës, heqja e parave të paguara nga kompanitë e naftës perëndimore në Gulf. Ai pohonte se të dhënat të cilat implikonin Bush në marrëveshje me Sadamin dhe Manuel Noriega-n ishin në duart e Bankës së Anglisë dhe se paratë u drejtuan nëpërmjet BKKN dhe Bankës Kombëtare të Punës (BKP), degëzime në ShBA. Henri Gonzales, kreu i Komitetit të Shtëpisë Bankare, identifikoi lidhjet midis BKKN dhe BNL. Skolnick i tregoi intervistuesit, Tom Valentine, në Radion e Lirë Amerikane:

“Korpusi i parave u kontrollua nga BKKN. Ajo bankë u formua në vitin 1970 me para fillestare nga Banka Amerikane, aksionerja e gjerë e të cilës janë Rothsçajlldët e Çikagos, Parisit, Londrës dhe Zvicrës… Banka është gjithashtu e lidhur edhe me çështjet financiare të Presidentit të mëparshëm Xhimi Karter, dhe miku i tij, njëherë e një kohë drejtor i buxhetit, bankieri Bert Lance.

“Disa nga… Demokratët të cilët kishin qenë të përfshirë në të gjithë këtë çështje që u publikua, si për shembull, në maj tre botimet e Gazetës së Ëall Street. Gjatë viteve 1988 fushata presidenciale, plotësuese, BKKN ishte një nga financieret më të rëndësishme të fushatës së Michael Dukakis… BKKN financoi Partinë Demokratike në Shtetet e Bashkuara dhe caktoi marrëveshje për Republikanët jashtë Shteteve të Bashkuara.”³³

Xhimi Karter personalisht i dedikoi një numër degësh BKKN-së dhe ata bënë një donacion prej rreth 8.5 milionë dollarësh një nga bamirësitë e tij të parapëlqyera. Udhëtimi i jashtëm i Karterit pasi ai u largua nga Shtëpia e Bardhë u pagua nga BKKN dhe miku i tij bankier, Bert Lance, u nxor nga balta të vështirësive financiare të mëdha nga një emër i quajtur Ghaith Pharaon, një njeri frontal për BKKN-në.34 Kjo do të përshtatej me propozimin e kontaktit se njeriu mbrapa BKKN-së ishte një Arab, Gaph Feherton, një financier i rëndësishëm i fushatës presidenciale të Xhimi Karter. Andreu Young, ambasador i Karter i mëparshëm i Kombeve të Bashkuara dhe një mik Tripalësh, kishte një kredi të 160,000 dollarëve të kërkuara në letër nga BKKN dhe ai u pagua për të promovuar bankën individëve dhe qeverive në Afrikë dhe Amerikës Qendrore.35 Senatori Republikan për Utah, po bënte fjalime të përziera në mbështetje të BKKN-së madje edhe ndërkohë kur ajo u akuzua për pastrimin e parave të drogës. Demokrati Clatrk Clifford dhe partneri i tij i ligjshëm Robert Altman, avokatët e BKKN-së ishin në qendër të historisë gjithashtu. Price Uaterhouse, dëgjuesi i BKKN për afërsisht 20 vjet, po i jepte bankës një faturë të gjerë të pastër të shëndetit ndërkohë që i gjithë korupsioni po vazhdonte. Skolnick se detajimet e regjistruara që detajonin marrëveshjet Bush-Saddam të supozuara u mbajtën në degën e Çikagos të BKKN, e cila ishte mbërthyer nga administrata Regan-Bush në vitin 1988 (së bashku me vlera të tjera të BKKN-së në Shtetet e Bashkuara). Skolnick vazhdoi:

“E njëjta bankë ka të dhëna që tregojnë sipërmarrjet e bizneseve të bashkuara midis Gjeneral Manuel Noriega, diktatori i mëparshëm i Panamasë dhe Xhorxh Bush. Në janar të vitit 1990, prokurori federal në Tampa kishte krijuar krerë të zyrtarëve të degës së Floridas mbi gjykatën. Ata u lejuan të arratiseshin nga burgu vetëm me një goditje me pëllëmbë dhe një penalitet i vogël. Këtu ka vend për pyetjen: përse ata i treguan Departamentit të Drejtësisë se nëse ata do të shkonin në burg, ata kishin dokumente nga banka e tyre të cilat tregonin se Xhorxh Bush kishte ndërmarrje private biznesi nëpërmjet bankës së tyre me një sërë diktatorësh, ku përfshihej jo vetëm Saddam dhe Noriega, por gjithashtu edhe të tjerë…

“…nafta e Saddamit u transportua me anije për në Texaco. Në vitin 1985, një juri e Teksasit, me urdhër të Pennzoil, nxorën gjykimin dëmshpërblyes më të madh në historinë e Amerikës kundër Texaco. Pennzoil pretendonte se Texaco i dëmtoi ata në një marrëveshje me Naftën Getty. Kush e kishte Pennzolin? Xhorxh Bush dhe miqtë e tij [vëllezërit Liedtke referuar më parë në marrëdhëniet mbi Uotergeit]… Si rezultat Texaco ndihej në dominimin dhe mbikëqyrjen e Pennzoil. Nga erdhën pagesat e Saddamit të raportuara? Ato erdhën nga marrëveshjet midis Texaco dhe vartësve duke blerë naftën nga Iraku.”36

Nëse ju vendosni fundin për të përfunduar të gjitha pyetjet që Xhorxh Bush nevojitet t’ju përgjigjet, por nuk mundet, ata duhet të tërhiqen nga Uashingtoni për në Bagdat. Kjo nëpërmjet Shtetit të Panamasë. Një investigim zyrtar ishte urdhëruar për të vënë në dukje, treguar skandalin e BKKN-së. Ai kryesohej nga senatori demokrat, Xhon Kerri, i Masaçusets. Ai nuk tregoi asgjë. Senator Kerri ishte kreu i Senatit Demokratik të Komitetit të Fushatës, e cila merrte Kontribute të gjera nga BKKN. Senator Kerri gjithashtu është një nga anëtarët e Shoqërisë Skull dhe Bones, ashtu si është edhe Xhorxh Bush. Korrupsioni midis politikës amerikane, medias dhe biznesit, është duke vënë në skenë dhe po kështu është edhe në krahun e Anglisë të operacionit të Elitës Botërore, ku BKKN ka bazën e saj qendrore e kryesore.

Raporti mbi bankën nga Lord Justice Bingham, se kolapsi ndodhi si pasojë e “gabimeve tragjike, keqkuptimeve dhe dështimit të komunikimit”. Pash Zotin, ky ishte një nga operacionet më të mëdha të pastrimit të parave të drogës dhe armëve ilegale që bota ka parë ndonjëherë. Ai implikonte disa nga emrat më të mëdhenj në politikat globale, bankën, dhe biznesin, dhe financimi i terroristëve, aleancave të drogës, dhe operacionet mbuluese nga CIA, Mosad dhe të tjerë. Banka e Anglisë e përfundoi mbulimin e saj nëpërmjet një marrëveshjeje me zotëruesit e pronarët kryesorë të bankës në kohën e kolapsit, Abu Dhabi. Kjo marrëveshje lejoi të dhëna të rëndësishme dhe dëshmitarë të largoheshin nga Britania. Sa gjë e favorshme. Në rishikimin e tij të Para të pista, një libër rreth BKKN-së, gazetari Robert Sherrill shprehet:

“Paratë e pista të japin përshtypjen se disa zyrtarë janë më pak entuziastë rreth rrënimit thellë e më thellë në skandal. A mund të jetë kjo për shkak të asaj liste të shumëpërfolur të 100 politikanëve për të cilët BKKN pagoi plotësisht? Apo sepse “investigues kyç” kishin dëshmuar se nëse ata do të vazhdonin hetimin e tyre ajo mund t’i përdorë ata “në nivelet më të larta të fuqisë politike anekënd botës” në mënyra që mund të lerë të duket i vogël edhe madje se sa teoria konspiruese më e egër? Uau! Kjo nuk do të bëhet asnjëherë.”37

Në atë shënim ne do të marrim largimin e Xhorxh Bushit dhe të mirëpresim Z. Bill Klinton. Ai e mundi Bushin me ndihmën e Ëashington Post midis disa të tjerëve, dhe në 20 janar 1993, ai u bë zyrtarisht presidenti i 42 i Shteteve të Bashkuara. Xhorxh Bush (KMJ, KT, Shoqërisë Skull dhe Bones, Frimason i gradës së 33 dhe një Republikan), u zëvendësua në Shtëpinë e Bardhë nga Bill Klinton (KMJ, KT, Bilderberg, Shkollar i Rhodes, Frimason i gradës së 33, dhe një Demokrat). Emrat ndryshuan, por kontrolluesit jo. Shteti Njëpartiak vazhdon të vërtitet.

... (vazhdon)

nga **Rifat** Sat Feb 04, 2012 12:51 pm

vazhdim...

Shteti njepartiak

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 OnePartyState

Bill Klintoni

Uilliam Xheferson Klinton u lind në Hope, Arkansas, dhe u rrit në Hot Springs. Bursa e Rodit për në Universitetin e Oksfordit i dha atij njohuritë themelore në filozofinë qeveritare të Botës dhe ai e dinte se çfarë kërkohej për avancimin politik në një moshë të hershme. Klinton tha në një intervistë në vitin 1994, se ai e dinte nga librat e Carroll Quigley se një qeveri hije e përhershme e bankierëve dhe zyrtarëve qeveritarë që ekzistonin, të cilët kontrollonin axhendën politike nga mbrapa skenës. Ai u shpreh se, edhe pse një burrë i ri, ai kuptoi se ishte e nevojshme për të fituar akses në këtë rreth të brendshëm nëse ai do të bëhej pjesë e procesit të marrjes së vendimeve që i jep formë botës.38 Kjo është ekzaktësisht ajo që ai bëri. Dëshira e tij për një post të lartë ishte pa dyshim e lëshuar kur ai takoi duart me Xhon Kenedin kur ai ishte djalë. Ai ishte një tjetër prodhim i linjës prodhuese për president të Elitës Botërore: lehtësisht e manipulueshme, të dinte të bënte atë që i tregohej dhe me një mal informacionesh të pakëndshme rreth tij duke pritur për t’u treguar e zbuluar nëse ai qëndronte jashtë linjës. “Këtë radhë ne do iu japim atyre një president Demokrat, thjesht për t’i lejuar ata të mendojnë se ata ende kanë një zgjedhje”, këtë jeni duke e dëgjuar thuajse duke e thënë nga manipulatorët. David Rokfeler, Mbretbërësi i Amerikës, u takua me Klintonin në mes të viteve 1980 në Uinrock, ferma e ndërtuar nga Uinthrop Rokfeler, një guvernator i mëparshëm i Arkansasit.39 Shteti i Ankarsasit është një qendër e Elitës. Krahu jugor i Ritit Skocez të Frimasonerisë së ShBA-së është vendosur aty dhe ishte nga kjo organizatë që Ku Klux Klan doli. Emblema e Klan është Kryqi i Maltezëve, po e njëjta si Kalorësit Templarë, Kalorësit e Maltës dhe Kalorësit ë Harkut të Artë, të cilat kanë luajtur një rol të rëndësishëm në manipulimin e Rothsçajlld të Luftës Civile Amerikane. Ku Klux Klan është kalorësit e vjetër të Harkut të Artë nën një tjetër emër, të kontrolluar nga e njëjta forcë. Mendohet se sot ajo është gjetur nga Mosad.40 Sipas një gazete gjermane Neue Solidarita, këshilluesi shpirtëror dhe babai birësues i Bill Klintonit ishte Parson Vaught, një fillestar i gradës 32 në Ritin Skocez.41

Nëse ju mendoni se e kaluara e Xhorxh Bushit është mahnitëse, mirë edhe Billi i vjetër gjithashtu ka shumë surpriza gati. Në të vërtetë, këta “kundërshtarë” kanë kaq shumë gjëra të përbashkëta. Ai progresoi politikisht dhe u bë guvernator i Arkansasit, pozicioni që ai mbajti kur ai u thirr nga David Rokfeler në takimin e Grupit Bilderberg në Baden Baden, Gjermani, në vitin 1991. Ftesa erdhi pasi kontrolluesit vendosën se ai do të ishte presidenti i ardhshëm i Shteteve të Bashkuara.

Bill Klinton, sipas Rrjetit të Lirisë Amerikane, është amatori i disa shoqërive sekrete, duke përfshirë edhe rendin e Iluminatëve Frimasonë të cilët kërkojnë besnikëri ndaj liderit martir të Kalorësve Templarë, Jacques de Molay. Në Arkansas, Klinton qëndronte në krye të një rrjeti kompleks të drejtimit të drogës, pastrimit të parave dhe korrupsionit të përgjithshëm. Përkrahësi financiar i tij më i madh kur ai kandidoi për president ishte, ashtu si e kemi diskutuar ne, Xhekson Stephens, një nga themeluesit e BKKN. Qytetarët për një organizatë Qeveritare të Ndershme prodhoi një video investiguese në të kaluarën e Bill Klinton në vitin 1994 dhe ata intervistuan një nga miqtë e mëparshëm të Klintonit në ditët në Arkansas, Larry Nichols. Më vonë do të shfaqej se Klinton gjykoi gabim Nichols. Ai mendoi se ai duhej të besohej dhe të qëndronte i heshtur dhe të merrte përfitimet. Klinton i dha atij punën e Drejtorit të Marketingut të Autoritetit Financiar Zhvillues të Arkansasit (AFZHA). Ishte operacioni i drejtuar nga Shteti e krijuar nga Klinton për të, ai e shprehu këtë publikisht, investiguar traksat me interes të ulët marrëveshjet e kredive ndaj biznesmenëve lokalë, kolegjet, shkollat dhe kishat. Ajo do të stimulonte punë, tha ai. Kur Larry Nichols, nisi në postin e tij, ai pa të vërtetën. Nichols shprehet:

“…Kam qenë aty për rreth një vit dhe kam kuptuar se unë isha në epiqendër e asaj që unë gjithmonë kam dëgjuar rreth gjithë jetës sime…Unë po punoja në kuptimin e plotë të fjalës, dukë qëndruar ulur, në mes të makinës politike të Bill Klintonit. Ishte aty ku ai arrinte të bënte shlyerjet, aty ku ai në mënyrë të shpejtë ju drejtohej popullit për mbështetje të fushatës së tij. Unë isha ulur në një vend interesant dhe e dija këtë. Nëse ju do ju nevojiteshin 1 milion dollarë, ju duhet të merrni aplikimin tuaj të nxjerrë nga Kompania e Ligjeve Rozë dhe t’ju paguaje atyre 50000 dollarë. Aty ishin edhe pesë kompani të tjera në shtetin e Arkansasit të cilat ishin aktualisht më të kualifikuara në marrëveshjet strukturore dhe aplikimeve, por Kompania e Ligjeve Roz i mori “ato të gjitha”. [Kjo si një rastësi, ishte firma e ligjore e drejtuar nga Hilari Klinton (KMJ)]

“Fillova të verifikoj e kontrolloj përreth, dhe fillova të pyes… administratorin, Bill Uilson… Si e shlyejnë pagesën njerëzit mbi këto kredi? Ai më pa dhe tha: “Ata nuk paguajnë.” Ai mendoi se unë e dija. Mirë pra, kjo prishi mendjen time. Dhe kjo ndodhi brenda dy muajve. Ajo më pas kish filluar të ashpërsohej. Kështu unë fillova të mblidhja dokumente. Pasi çdokush ishte larguar unë duhet të qëndroja diku përqark ashtu sikur unë të isha duke punuar mbi një raport të përvitshëm. Kjo më lejonte akses në këto dokumente dhe unë ju bëra të gjitha këtyre dokumenteve nga një kopje.”

Nikols vendosi se Autoriteti Financiar Zhvillues së Arkansasit e Bill Klintonit po pastronte paratë e drogës! AFZHA ishte një pjesë frontale e përparme e cila jepte kredi miqve të tij biznesmenë, të cilët më pas do të financonin shpenzimet e tij të zgjedhjeve, ndërkohë që në të njëjtën kohë ajo përdorej gjithashtu për të pastruar përfitimet e drogës. Nichols vazhdon më tej:

“Aty kishte një milion dollarësh në muaj të kokainës që hynin e dilnin nga Mena [një pistë zbritjeje] në Arkansas. Ata kishin një problem…ju krijoni një problem në një shtet të vogël si Arkansas. Si i pastroni ju një milion dollarë në muaj? AFZHA deri në vitin 1989 asnjëherë nuk depozitoi në Arkansas. Ajo që ata bënë ishte… të dërgonin me rrugë detare paratë poshtë për në… një bankë në Florida, e cila më vonë do të lidhej me BKKN-në. Ata mund të dërgonin paratë me anë të anijeve në një bankë në Gjeorgji, e cila më vonë ishte… e lidhur me BKKN-në. ata do të transportonin për në Citicrop në Nju Jork, e cila do të dërgonte paratë jashtë.”42

Në qendër të operacionit ishte miku i ngushtë i Klinton, Dan Lasater, i cili do të burgosej me vëllanë e presidentit Rogher Klinton, për kundërvajtje të kokainës. Doc Delaughter, polici investigues në ngarkim të çështjes së Lasater, tha se ai kishte mbledhur të dhëna të detajuara nga njerëz të lidhur me mikun e Klinton dhe përdorimit të tij të drogës për të kapur vajzat e rreja në grep dhe për t’i mbajtur ato nën kontrollin e tij për favore seksuale. Polici tregoi se si ai vuajti ndaj ngacmimeve të departamentit të tij të policisë gjatë investigimit të tij dhe, tha ai, ai e dinte se kjo po ndodhte për shkak të lidhjes midis policisë së shtetit dhe zyrës së Guvernatorit Klinton. Lasater kaloi më pak se një vit në burrg të sigurisë minimale për keqbërje të drogës dhe kur ai u lirua, Bill Klintoni i dha atij një falje të madhe të plotë. Legjislacioni miratuar nga Guvernatori Klinton ndihmoi Tyson Foods të bëhej kompania më e madhe në shtet. Pronari, Don Tyson, ju dha 10 milionë dollarë nga AFZHA dhe nuk pagoi asnjë qindarkë në kthim të saj. por sidoqoftë ai vendosi 7000,000 dollarë në fushatën elektorale të Klintonit. Doc Delaughter tha se ai kishte evidence të mjaftueshme mbi Tyson për të lançuar një investigim mbi shpërndarjen e mundshme të mashtrimit të drogës. Bashkëpunimi i korrupsionit ishte mahnitës. Larry Nichols tha:

“Kredia e parë e bërë në AFZHA ishte për Park-O-Meter…Kur fillova të shihja, zbulova se sekretari i thesarit ishte Uebb Hubbell…Gjejeni kush hartoi legjislacionin…e cila krijoi AFZHA-në? Gjejeni kush e prezantoi, paraqiti legjislacionin ndaj ligjvënësve tanë dhe kaloi përmes shtëpive tona me të? Uebb Hubbell. Imagjinojeni këtë. Guess, i cili bëri kontrollin financiar dhe vlerësimin (Park-O-Meter) mbi aplikimet. Firma e Ligjeve Rozë, këtë e gjetët ju. Kush e firmosi atë? Uebb Hubbell, Hilari Klinton.”43

Nichols tregon se kur raportuesit bënin kërkimet rreth kredive të Park-O-Meter, ata gjetën se në vend të bënin kapshëm atë sparkimi, Park-O-Meter aktualisht po ndërtonte retrofit retro të përshtatshme në formë hunde kube konike të cilat u dërguan nëpërmjet rrugëve detare për në Mena. Konet hundë u përdorën për të future kontrabandë drogën mbrapa në qytete dhe për në shtetet e Amerikës! Nichols vazhdon:

“Uebb Hubbell, Firma e Ligjeve Rozë, janë fajtorë, jua thashë këtë e më parë, për konspirimine mashtrimit të shtetit të Arkansasit, Qeverisë Federale, dhe konspirimin për të bërë thirrje për shitjet dhe pastrimin e parave për drogën ilegale. Ky është presidenti juaj. Ky është qarku i tij i fuqisë. Këta janë njerëzit kur ai u zgjodh president … ai i mori ata menjëherë direkt ata me vete për në Uashington.”

Uebster “Uebb” Hubbell u emërua duke vepruar si prokuror i përgjithshëm i SHBA-së nga Bill Klinton kur ai u zgjodh për në Shtëpinë e Bardhë! Hubbell shumë shpejt u kthye për në Arkansas, sidoqoftë, për t’u deklaruar fajtor për akuzën ne mashtrimit të klientëve në Firmën e Ligjeve Rozë të Hilari Klintonit për një llogaritje të gjysmë milioni dollarëve. Ky ishte njeriu i cili ishte përgjegjës për Etikën në Aktin e Qeverisë, e cila kërkonte ligjvënësit e Arkansasit për të raportuar konfliktet e interesit. Mahnitëse, ky akt në mënyrë specifike i shkaktoi guvernatorit Bill Klinton, caktimet e tij dhe relativet. Vazhdoni, pickoni vetveten. Ju nuk jeni duke ëndërruar mbi këto gjëra. Përpara Hubbell u largua nga Uashington ai ishte përgjegjës për gjetjen e një prokurori të përgjithshëm të përhershëm për Bill Klintonin. Ky ishte Janet Reno, i cili u bë kreu i emrit gazmor të Departamentit të “Drejtësisë” së SHBA-së (i cili vendosi kush, kur, ku dhe nëse do të zhvilloheshin gjërat). Uebb Hubbell nuk është qeveria e vetme që vendosi kthesën se Janet Reno erdhi në kontakt me karrierën e saj. Ajo ka qenë Prokurore Qarku për Dade County, duke përfshirë qendrën e qytetit të Miamit që u ekspozua si ndoshta sistemi gjyqësor më i korruptuar në vend. Mungesa e veprimeve të Reno në dukje të evidencave, na çon në një investigim të fshehtë të FBI-së e cila në vitin 1990, rezultoi në afërsisht gjysmën e gjyqtarëve në Miami qenë akuzuar mbi detyrimet e zhvatjeve. Vendimet dhe gjykimet gjatë kohës së Janet Reno në Departamentin e Drejtësisë e cila kreu në mënyrë perfekte qëllimet e Rendit të Ri Botëror, duke përfshirë edhe gjenocidin në Uaco (e cila më shumë më vonë) dhe përmbajtjen e informacioneve gjatë operacioneve të drejtimit të drogës (duke përfshirë edhe ato jashtë Meksikës, duke përfshirë edhe krerët e qeverisë meksikane). Studiuesit besojnë se Reno është një pjesë e përparme për Uebster Hubbell për t’u bërë prokurori i përgjithshëm i vërtetë.

Një nga operacionet të kontrabandës së drogës më të mëdha të Amerikës, ndoshta më e madhja, ishte vendosur në pistën e zbritjes së Mena në Arkansas në vitin 1982 nga Barry Seal, një pilot në Administratën Përforcuese të Drogës!44 Ai e lëvizi tregtinë e tij për në Arkansas për shkak të debatit që ai kishte nga autoritetet në shtetin e tij shtëpi, Louisiana. Ai nuk kishte debate të tilla në Arkansas. Russell Uelch, polici në ngarkim të investigimeve Seal tregon: “Ai tha se periudha e vitit 1983 ishte kontrabanda e tij e kokainës më përfituese. Ai tha se aeroplanët që ai kishte vendosur në Aeroportin Mena, aty kishte katër prej tyre, një dyshe Cessans, një dyshe të Panather dhe një ose dy shpërndarës këtu aty, aeroplanë të ndryshëm. Ai tha se ato ishin mjete vetëm për qëllime të kontrabandës së drogës.” Uelch shtoi se avionët kishin dyer ngarkese të fshehta dhe speciale, të cilat mund të hapen në luftë për të hedhur drogën dhe paratë në anët e Arkansasit.

Por ku ishin akuzat? Në dhjetë vitet gjatë së cilës operacioni i drogës së Mena ishte një njohuri e zakonshme, aty nuk ishte një akuzë e vetme kryesore. Ende kur Klinton u bë president, ai lajmëroi… e gjeni çfarë? Po, një luftë mbi drogën. Kjo ishte shkurtimisht përpara se ai të tërhiqte teste të drogës së rastësishme për stafin e Shtëpisë së Bardhë dhe rrëzoi 121 poste në Zyrën e Kontrollit të Drogës Nacionale. Barry Seal është gjithashtu pjesë e lidhjes midis Bill Klinton, Oliver North, administratës Regan-Bush dhe Kundër-Iranit. Sipas të dhënave të gjyqit, raporte të dëshmitarëve okularë dhe të dhëna të shtypit, Oliver North mbajti një seri takimesh në Little Rock në fillim të viteve 1980 për të ngritur armët naftësjellëse të paligjshme të Kontras. Një nga vepruesit më të rëndësishëm ishte edhe Barry Seal dhe një tjetër ishte Terry Reed, një pilot luftues i mëparshëm në Laos, i cili lëvizi për në Little Rock në vitin 1983 dhe ngriti një bazë trajnuese për terrorizmin e Contras në Nella Ark, njëmbëdhjetë milje në veri të Menas. Në gjyqin e tij në vitin 1989 për akuza mashtruese, se në fund të fundit një nga takimet e hershme për të planifikuar qendrën e Nella Ark u mbajt nga kolegu dhe udhëheqësi i drogës së Bill Klintonit, Dan Lasater. Ende përsëri në shohim Një Shtet Njëpartiak në veprim. Ndërkohë që Presidenca Republikane e Regan-Bush ishte përfshirë në Kundër-Iranin, “e kundërta” në formën e guvernatorit demokrat, Bill Klinton, në mënyrë të fshehtë dhe mbuluese po e mbështeste atë në Arkansas.

Fuqia e Elitës për të kontrolluar gazetën më të rëndësishme dhe median transmetuese u panë përsëri në Janar të vitit 1995, kur një artikull me 4000 fjalë duke ekspozuar operacionin drejtues së drogës së Barry Seal në Mena dhe lidhjet e saj me Kundër – Iranin dhe CIA-n u tërhoqën nga Uashington Post. Ajo menjëherë u pagëzua “Historia më e Madhe e Treguar Ndonjëherë”. Artikulli u shfaq në pjesën e “Pikëpamjet e së Dielës”, pas njëmbëdhjetë javëve debate dhe argumentesh midis stafit. Juristë e avokatë kanë qenë gjatë gjithë kohës në Juristë e avokatë kanë qenë gjatë gjithë kohës në çdo linjë dhe aprovimin e saj në mënyrë jo të ligjshme, tipi është caktuar, dhe ilustrimi u kompletua. Kontratat me autorët u firmosën dhe Leonard Doënie, kryeredaktori ekzekutiv, e kishte dhënë miartimin e tij. Por papritur, ajo u shty dhe redaktori menaxhes i Post, Robert Kaiser (KMJ), tha se ajo ishte një “histori që nuk ekziston” dhe një “rikapitullim i zhurmshëm dhe deklaratash”. Sigurisht që kështu ishte. Pronari i Postës së Uashingtoin është një Bilderbergër, Tripalësh dhe anëtar i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ), Katherine Graham. Autorët e artikullit ishin Doktor Roger Morris, më parë i Këshillit të Sigurimit Kombëtar nën Xhonson dhe Nikson dhe Sally Denton, kreu i mëparshëm i njësisë Investiguese Speciale nën Jonhson dhe Nikson në agjencinë e gazetës UPI. Që të dyja kishin të dhëna të shumta të këtij tipi të investigimit. Tregimi i tyre ishte hartuar nga kërkime të detajuara të cilat përfshinin aksces ndaj të dhënave të telefonit dhe bankës së Barry Seal, faturave, takimit të librave, shënime të shkruara me dorë, ditarë personalë dhe biseda të regjistruara, plus të dhënat e policisë dhe raporte të mbikëqyrjes e survejimit. Në artikull thuhej se Seal po lejonte avionët të fluturonin jashtë Menas për të eksportuar armë për në Bolivi, Argjentinë, Brazil dhe Contras në Nikaragua, dhe ata u kthyen plot me kokainë për të shitur në Nju Jork, Çikago, Detroit, St Louis dhe vende të tjera. Morris dhe Denton thanë se Seal kishte lidhje të tilla të ngushta me CIA-n sa që ai mendonte se do të kontrabandonte atë që ai dëshironte, kurdo që ai donte dhe ata treguan se nëntë përpjekjet të shpërndara nga shteti dhe autoritetet federale për ta ndaluar atë ishin bllokuar.

E gjitha kjo zuri vend, krejt në mënyrë aksidentale, gjatë “Luftës së Drogës” së Regan-Bush. Artikulli i anuluar nga Uashington Post tregonte: “Gjatë gjithë tejzgjahës së episodit forma e errët e dyshimtë të qeverisë së ShBA-së bashkëpunimi i qeverisë në trafikimin e gjerë të drogës dhe drejtimit të armëve”. Dhe ajo bëri pyetjen që rryma e medias dështoi të pyeste:

“Për tre presidentët e të dyja partive – Zotërinjtë Regan, Bush dhe Klinton – pyetja e vjetër e qëndrueshme e skandalit politik është përsëri me vend: Çfarë dinin ata rreth Mena-s? Kur e njohën atë ata? Përse ata nuk bënë asgjë për ta ndaluar atë?”45

Përfshirja e Bill Klintonit në trafikimin e drogës, Xhorxh Bushit dhe CIA-s u zbulua gjithashtu nga biznesmeni Terry Reed dhe bashkautori i tij, Xhon Cummings, në librin e tyre të vitit 1994, Kompromisi: Klinton, Bush dhe CIA.46 Reed ishte një Oficer i Inteligjencës së Forcave Ajrore të ShBA-së, i cili u bë një biznesmen i fuqishëm. Ai u rekrutua nga CIA për të ngritur një kompani frontale të CIA-s në Meksikë duke shitur teknologji dhe konsulencë të lartë. Kur Reed kuptoi se ajo u përdor për transportimin me anije të drogës, ai u përpoq të dilte jashtë nga operacioni dhe të kthehej në Arkansas, në atë kohë e drejtuar nga Klinton. Si zakonisht, Klinton dhe CIA panë si ta bënin Reed-in të heshte dhe ta diskreditonin atë duke e akuzuar për atë që ata vetë po bënin. Ai u akuzua nga Klinton dhe autoritetet e Arkansasit për drejtimin e drogës! Reed tregon gjithashtu në librin e tij se revista Time dhe publikime te tjera dhe gazeta ishin të përfshira në dizinformimin dhe mbulimet për ta mbajtur të vërtetën mbi drogën larg nga publiku.

Barry Seal nuk ishte i bindur për krimet e tij mbi drogën. Megjithatë ai u vra. Kjo ndodhi kur ai filloi të fliste hapur rreth atyre gjërave që ai dinte. Ai tregoi se si ishte urdhëruar nga CIA dhe Administrata e Përforcimit të Drogës për të fotografuar zyrtarë të Sandinistas në Nikaragua duke ngarkuar drogën në një anije për transport për në Shtetet e Bashkuara. Ky fotograf u përdor nga presidenti Regan në një fjalim televiziv në mars të vitit 1986 si një propagandë kundër regjimit të Nikaraguas. Kjo udhëhoqi në votimet e Kongresit në një tjetër ndihmë prej 100 milionë dollarësh ndaj terroristëve të Contras në Nikaragua, të cilët po drejtonin drogën në lidhje e bashkëpunim me CIA-n. Ky operacion i drejtimit të drogës u bë me njohjen e zëvendës presidentit Bush në atë kohë. Seal më vonë pranoi ndaj reporterëve se Sandinistët në fotografitë e tij nuk po mbanin krejt drogë. Ai foli gjithashtu edhe për rrjetin e kontrabandës së drogës së Contras dhe lidhjet e saj me aleancat kolumbiane. Shumë shpejt pas kësaj, në shkurt të vitit 1987, Seal vdiq.

Kjo periudhë ishte mbushur me vrasje dhe vdekje dyshuese në Arkansas. Më 23 gusht të vitit 1987, dy djemtë Kevin Ives dhe miku i tij Don Henri, ishin jashtë duke ecur në orët e para në zonën e pistës së zbritjes së Menas. Më vonë ata u gjendën të vdekur në një hekurudhë. Ekzaminuesi Mjekësor Shtetëror, Fahmy Malak, një njeri i caktuar nga Bill Klinton, i cili urdhëroi se vdekjet ishin një aksident. Familjarët nuk e pranuan këtë dhe kërkuan një opinion të dytë, një kërkesë e cila u takua me rezistencën nga autoritetet në të gjithë frontet. Ata fituan një urdhër gjyqësor që kërkonin kampione për një opinion të dytë për gjithçka që një laborator mbi krimet kishte, por Malak ende refuzonte ti dorëzonte ato. Përfundimisht opinione të tjera treguan se Don Henri ishte goditur nga mbrapa dhe se kafka e Kevin Ive ishte shtypur përpara se ato të vendoseshgin në një linjë hekurudhore. Malak përsëri vazhdontë të thoshte se ishte një aksident. Që të dy djemtë kishin rënë në gjumë në binarët e hekurudhës, tha ai.

Ai është thjesht një vend të cilin ju do ta kishit zgjedhur për të fjetur, apo jo?
Gjashtë njerëzit të cilët i folën policisë për vrasjet e dy djemve u vranë. Keith McKaskie e dinte se çfarë ishte planifikuar për të. Ai u dha lamtumirën miqve dhe familjes së tij në vitin 1988 dhe disa ditë më vonë ai u vra. Vitin pasues, Jeff Rhodes, një djalë i ri nga Benton, Arkansas telefonoi babain e tij për t’i thënë atij të largohej nga qyteti sepse ai dinte shumë rreth vdekjeve të djemve dhe McKaskie. Dy javë më vonë Rodes u gjet i vdekur me një goditje. Keith Konei po zhdukej për jetën e tij mbi motoçikletën e tij kur ai u përplas me një hile: Gregori Kollins u qëllua: Riçard Uinters dhe Jordan Ketelson nga shpërthime goditëse. Kreu i Saline County Çështja e Forcës së Drogës e cila ka zbuluar evidenca të Departamentit të Policisë së Arkansasit, përfshirjen e saj me kontrabandën e drogës dhe mbulimin e vrasjeve te djemve u forcua për t’u fshehur. E gjitha kjo po ndodhte ndërkohë që presidenti Klinton ishte guvernator i Arkansasit.

Investigimi i Bill Klintonit ose bërja e deklaratave kundër tij do të shfaqeshin, nga evidenca të pafundme, të ishin një okupacion i rrezikshëm. Danny Casolaro, një raportues investigues mbi Klintonin dhe një raketë marrëveshjesh e deklaratash, u gjet i vdekur në hotelin e Virxhinias Perëndimore. Paul Uilcher, një avokat nga Uashington po bënte investigime mbi Klintonin dhe takoi prokurorin e mëparshëm të Deni Kasolaro. Uichler u gjet i vdekur i ulur në tualet në apartamentin e tij.

Prokurori i çështjes, Charles Black, pyeti guvernatorin Klinton të vazhdonte investigimet e drogës Mena. Paratë nuk erdhën asnjëherë, por mamaja e Black u vra në mënyrë brutale. Policia tregoi se kjo nuk kishte asnjë lidhje. Ed Uilley, menaxheri i komitetit të financimit të fushatës së Klintonit, u vra me të shtëna arme. Verdikti: “Vetëvrasje”. Kathy Ferguson, një këshilltar i qytetit në Uashington i cili ishte raportuar për t’u planifikuar për të ekspozuar hiletë, mashtrimet e pista të Klintonit, u gjet i varur në vitin 1993. Verdikti: “Vetëvrasje”. Kathy Ferguson, gruaja e Danny, një polic i zonës dhe bodigard i Klintonit, foli për një numër incidentesh seksuale të cilat përfshinin Klintonin, dhe ajo tha se burri i saj kishte marrë Paola Jones në dhomën e hotelit të Klintonit ku ai, gjoja pa dashje rrëzoi pantallonat e tij dhe e propozoi atë. Kathy Ferguson u gjet e vdekur me një armë në duart e saj. Verdikti: “Vetëvrasje”. Burri i saj Danny më pas mohoi lidhjet e Klintonit me Paula Jones. Danny është ende i gjallë. Paula Jones tha se Kathy po tregonte të vërtetën. Xhon Parnell Ualker, një hetues i moshuar për Shpërbërjen e Korporatës Trust, po shtrëngonte për një investigim në shembjen e Garancisë Medison të kompanisë së Kursimeve dhe Kredive, e lidhur me Klintonin nën titullin “Çështja Ëhite Ëater”. Ai ra nga ballkoni i një apartamenti të ri në Arlington, Virxhinia. Verdikti: “Vetëvrasje”. C.Viktor Raider II ishte bashkëkryetar i fushatës presidenciale të Klintonit, por ata u grindën, u prishën. Raider dhe djali i tij, Montgomery, vdiqën kur aeroplani i tyre i vogël u përplas. Herschel Friday ishte një anëtar i komitetit Raider dhe një pilot ekspert. Ai vdiq kur aeroplani i tij shpërtheu. Dentisti Ronald Rogers ishte në rrugën e tij për të folur me një gazetar rreth Klintonit kur avioni i tij u përplas në një mot të kthjellët. Luter “Jerry” Parks nga Little Rock përpiloi një studim të aktiviteteve seksuale të Klintonit. Klintoni i detyrohej atij 81000 dollarë për sigurimin e ruajtësve gjatë fushatës presidenciale dhe gruaja e tij tha se ai kërcënonte të tregonte informacionin e tij që ai kishte deri në momentin që ai do të paguhej. Parks u qëllua për vdekje më 26 shtator të vitit 1993. Djali i Parks, Gary Parks, tregon se babai i tij kishte emra, data, vende – gjithçka rreth lidhjeve dashurore të Klintonit. Ai tha se kishte gjithashtu detaje mbi drogimin e Klintonit dhe ato të vëllait të tij, Roger. Shkurtimisht përpara vrasjes së babait të tij, linjat e telefonit në shtëpinë e tij u prenë, sistemi i sigurisë ishte shuar dhe dosjet e Klintonit ishin vjedhur. Në Arkansas, asnjë autopsi nuk nevojitej të kryhej mbi asnjë person i cili mendohet të ketë vendosur të ketë kryer vetëvrasjen, edhe nëse evidencat tregojnë vrasësin. Ky ligj u prezantua nga Bill Klinton në një nga aktet e tij të fundit si guvernator.

Vrasja më e publikuar në lidhje me Bill Klintonin është ajo e mikut të tij prej kohësh, Vincent Foster, një avokat në kompaninë e Hilari Klinton, Firma e Ligjeve Rozë. Vdekja e tij nga “vetëvrasja” erdhi gjatë investigimeve në skandalin financiar të njohur si Çështja Ëhite Ëater. Klintonët u shprehën se investimet e tyre në kompaninë e Kursimeve dhe Kreditë Madison ishin një disfatë, humbje. Të tjerë thonë se kjo ishte një skup për të hequr e shkulur paratë federale. Përtej pyetjeve, i rëndësishëm është fakti se iu kushtoi taksapaguesve 60 milionë dollarë. Robert Fiske u emërua si prokurori special për të drejtuar “investigimet” në Ëhite Ëater dhe në të njëjtën javë, Firma e Ligjeve Rozë filloi të bëje copa-copa dokumentet. Një nga ata që bënte copa këto dokumente, Jeremy Hedges, tha: “Ai kishte inicialet e tij [Fosters] shumë bukur kudo… gjithçka nga kutia drejt dosjeve ambalazh – unë madje pashë edhe firmat e tyre në një nga kokat e letrave të Firmës Rozë.”47 Një demonstrim u mbajt jashtë zyrave Rozë kur njerëzit dëgjonin atë që po ndodhte. Përsëri në po të njëjtën javë, aty ishte një zjarr në Ndërtesën e Bankës Uorthen, e zotëruar nga Xhekson Stefens, një nga themeluesit e BKKN-së, dhe një nga ndihmësit kryesorë financiarë të Klintonit. Banka e Stephens e avancoi fushatën presidenciale me 2,8 milionë dollarë.48 Klinton kanalizoi fondet AFZHA nëpërmjet Bankës Uorthen pas vitit 1988. Zjarri aty shkatërroi dokumente që kishin lidhje me investigimet Ëhite Ëater.
Më 20 korrik 1993, Vincent Foster, një partner i moshuar me Hilari Klintonin dhe Uebb Hubbell në Firmën Ligjorë Rozë përpara caktimit të tij konsulenti përfaqësues dhe burri që manovronte çështjet ligjore personale të Klintonit, u gjet i vdekur me goditje me armë në Fort Marcy Park, të rrugës së parkut të Xhorxh Uashingtonit të bankës perëndimore të Lumit Potomak nëpërmes kryeqytetit. Verdikti ishte miku ynë i ngushtë: vetëvrasje. Arma ishte ende në duart e tij, e cila vështirë ndodh të ajo që mund të ketë ndodhur si reagim i pasojave të gjuajtjes. Verdikti i vrasjes u bë përpara se aty të bëhej një autopsi ose një test balistik. Larry Nichols kishte një memorandum policor që tregonte se Foster ishte gjetur në makinën e tij, jo në park.

Në mars të vitit 1994, kur spekulimi nuk do të largohej, Shtëpia e Bardhë nxori një fotografi të trupit të Foster në skenë që thuhej se ishte për të provuar se ajo ishte një vetëvrasje. Arma ishte në dorën e tij të djathtë. Foster ishte mëngjarash. Fotoja tregonte trupin e rrethuar nga gjethe jeshile. Por ai kishte vdekur në verë dhe raportuesit në skenën shumë shpejt pasi ai vdiq thanë se aty nuk kishte asnjë gjethe në tokë. Shtëpia e Bardhë gjithashtu lajmëroi (pesë muaj pas vdekjes së Foster) se katër anëtarë të stafit të Bill Klintonit kishin grabitur zyrën e Fosterit natën që ai vdiq! Ata përfshinë Pasty Thomasson, asistentin personal të Hilari Klintonit. Ajo u bë thanë ata, për arsye të “sigurimit kombëtar”. Zoti na ndihmoftë! Pasty Thomasson ishte një asistent drejtues i mikut të Klintonit Dan Lasater, kur ai ishte, ashtu si u tregua edhe në gjyq, marrëveshie droge.49 Thomasson u përmend gjithashtu në dosjet e ligjeve përforcuese për trafikimin e drogës dhe ishte ajo që ndaloi testimet e drogës për punonjësit e Shtëpisë së Bardhë.

Ky është Presidenti i Shteteve të Bashkuara për të cilin ne po flasim këtu. Kjo është Shtëpia e Bardhë, qendra e supozuar e fuqisë në vendin më të fuqishëm të botës. Dhe njerëzit vazhdojnë të lejojnë këtë të ndodhë. Klinton aktualisht u rizgjodh në vitin 1996!

Këtu është një tjetër aspekt intrigues në historinë Foster. Dokumentet e treguara në London Sunday Telegraph vinin në dukje se Foster po dilte rreth e rrotull botës dhe bënte vizita të çuditshme në Zvicër ndërkohë që punonte në praktikat private në Firmën e Ligjeve Rozë.50 Të dhënat tregojnë se ai po fluturonte me linjën ajrore Delta (të normave zbritëse vetëm të vlefshme ndaj zyrtarëve qeveritarë ose të atyre të përfshirë në punën e qeverisë federale), përpara se ai të ishte publikisht i lidhur në çdo rrugë me qeverinë. Dy herë ai bëri udhëtime për në Zvicër me linjën ajrore amerikane dhe linjën zvicerane, duke qëndruar për më shumë se 24 orë përpara kthimit për në shtëpi. Zvicra është një qendër e rëndësishme kordinative për Elitën Botërore. Këto vizita zunë vend më 3 nëntor të vitit 1991 dhe 7 dhjetor të vitit 1992. Më vonë ishte një periudhë trazicionale midis administratave të Bushit dhe Klintonit. Më 1 korrik të vitit 1993, Foster përdori kartën e tij American Express për të blerë një tjetër biletë për në Gjenevë, por më vonë e anuloi atë. Më vonë në po atë muaj ai vdiq. Gruaja e tij, Lisa, nuk dinte asgjë mbi këto udhëtime për në Zvicër, me sa duket. Disa studiues e lidhin Foster me firmën kompjuterike të Arkansasit, Sistemnatics, e zotëruar nga … Xhekson Stephens. Ata gjithashtu e lidhën atë edhe me Mosadin.

Vdekjet e dyshimta dhe kërcënimet e frikshme vazhdonin. Në mes të gjithë kësaj, Larry Nichols u trajtua nga prokurori Gary Xhonson, i cili dëshironte te ndihmonte atë për të ekspozuar pastrimin e parave dhe korrupsionin e përgjithshëm të skupit të AFZHA-së së Klintonit. Aksidentalisht, Xhonson jetonte në shtëpinë ngjitur me Xhenifer Flouers, një nga gratë të cilat Klintoni kishte mohuar të kishte marrëdhënie seksuale. Ajo çka ata bëjnë në jetën e tyre personale është puna e tyre, por është ajo që vjen pas që amerikanët mund ta konsiderojnë një adresim të vlefshëm. Gary Xhonson u sulmua në shtëpinë e tij dhe vuajti dëmtimet më të rënda. Njerëzit që bënë këtë vodhën kasetën e tij mbi Bill Klintonin. Kjo është Amerika në vitet 1990. Si munden të gjitha këto gjëra të mbulohen, të lustrohen, dhe Klintoni të mos përballet me hetimin publik në të gjitha këto çështje, të cilat unë i kam nxjerrë në pah? Larry Nichols ka përgjigjen:

“Shumë njerëz çuditen se si Bill Klinton mund të kontrollojë një shtet me masën e Arkansasit me autoritetin absolut që ai kishte. Nuk është e vështirë. Ju e shihni, pas dymbëdhjetë vjetësh, pas puthjes së njerëzve që kishin paranë, Bill Klinton kontrolloi sistemin ligjor, ai kontrolloi gjykatën, ai kontrolloi prokurorët, ai kontrolloi bankat.”51

Kjo është me përpikëri ajo që bën Elita në shkallën globale. Dhe kur Klinton u largua nga Shtëpia e Bardhë, ai luajti të njëjtën lojë. Demokracia nuk është asgjë veçse qesharake, ajo virtualisht nuk ekziston. Një tjetër fëmijë në bllokun e medias amerikane është spikeri lokal Neut Gingrich, “ylli” i fundit i Partisë Republikane, i cili shau rëndë Klintonin dhe “ndryshimin” e kërkesave. Kjo ishte ajo që Klinton kërkoi për të vazhduar bizneset e tij të zakonshme. Çfarë ndodhi me shkatërrimet e propozuara të Klintonit mbi sistemin mjekësor? Ai dhe Hilari vazhduan të merrnin përsipër kompanitë e drogës, thanë ata, dhe aksionet në këto kompani po binin. Në mos Klintonët ndryshuan mendjen e tyre dhe aksionet u ngritën. Çfarë ndodhi në këtë mes? Nuk ka rëndësi se kush është presidenti i Shteteve të Bashkuara ose kryeministër i Anglisë sepse e njëjta forcë do të jetë në fuqi derisa ne të bëjmë diçka rreth saj.

Presidenti Bush ndihmoi për të projektuar Luftën Gulf, u detyrua për prezantimin për marrëveshjen e “tregtisë së lirë” të GATT dhe të zgjerimit e përhapjes së Zonës të Tregtisë së Lirë të Amerikës Veriore (ZTLAV) përgjatë gjithë Amerikës. Pasardhësit e tij nga partia “kundërshtare”, Bill Klinton dhe Al Gore, që të dy e mbështetën Luftën Gulf, dhe ata mbikëqyrën vendkalimin e GATT nëpërmjet Kongresit dhe propozuan zgjerimin e ZTLAV në Amerikën Jugore.52 Kush e drejtoi Partinë Republikane për mbështetien e saj në GATT-a dhe votoi me Demokratët e Klintonit? Kush tjetër votoi për ZTLAV? ‘Kritiku’ i madh i Klintonit, Neut Gingrich, dhe një tjetër lider Republikan, Bob Dole. Në takimin e Grupit Tripalësh në Kopenhagen, Danimark, në maj të vitit 1995, dy anëtarë amerikanë, nga spikerët lokalë, Tom Foley dhe senatori Uilliam Roth, u pyetën në një relacion rreth çështjes se përse Gingrich dhe Dole kishin bërë gjysmë kriticizëm të Organizatës Tregtare Botërore përpara se ta mbështesnin atë. Foley dhe Roth garantuan e siguruan anëtarët e Grupit Tripalësh se Gingrich dhe Dole ishin përfshirë thjesht e vetëm në “pozën e nevojshme politike” dhe se mbështetja e tyre nuk ishte “asnjëherë në dyshim”.53 Në të vërtetë duke përmbledhur procesin politik. Kur “Republikani” Dole kandidoi për president, bashkë kryetari i tij për financat ishte… Xhekson Stephens… ndihmësi i “Demokratit”, Bill Klinton!

Ishte po i njëjti Neut Gingrich, promovuesi i fortë e i furishëm i Izraelit, i cili mbajti një fjalim në mbledhjen militante dhe të oficerëve zbatues në Uashington në vitin 1995 duke bërë thirrje për përmbysjen e Iranit. Skema të cilën ai e artikuloi fillimisht u shpreh nga propagandisti qeveritar Izraelit i quajtur Martin Indyk, i cili u caktua nga Bill Klinton për të shërbyer si “ekspert” politik i Lindjes së Mesme mbi Këshillin e Sigurimit Kombëtar. Politika e njëjtë Anti-Iran dhe Anti-Irak u shfaq në mars/prill të vitit 1994 botim i Çështjeve të Jashtme, revista e Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ), prej së cilës Gingrich thuhej të ketë qenë një “anëtar krenar”. Bill Klinton është gjithashtu një nga anëtarët e KMJ -së dhe po kështu është edhe këshilluesi i tij i sigurimit kombëtar, Anthony Lake, i cili bënte thirrje për “përfshirje të dyfishtë” të Iranit dhe Irakut në gazetën e Çështjeve të Jashtme. Sa e këndshme është të kesh një marrëveshje kaq mahnitëse midis “kundërshtarëve”. Më 2 shtator të vitit 1994, Avonoman Bar-Yosef, duke shtruar në të përditshmen të njohurën izraelite, Ma’Ariv, tha se shtatë nga anëtarët drejtues së Këshillit të Sigurimit Kombëtar të Bill Klintonit ishin Hebrenj. Artikulli, me kryetitull “Hebrenjtë të cilët drejtuan Gjyqin e Klintonit”, përmendën rabinin e sinagogës Adath YIzrael, duke thënë: “…për të parën herë në historinë e Amerikës … ShBA-ja jo më shumë ka një qeveri të Goyim [Gentiles], por një administratë në të cilën hebrenjtë janë partnerë të plotë në marrjen e vendimeve ne të gjitha nivelet”.

Gruaja e Neut Gingrich, Marianne, po mblidhte 2500 dollarë në muaj si nënpresidente për zhvillimin e bizneseve për Kompaninë e Zhvillimit të eksportit Izraelit, e cila kishte si qëllim që të tërhiqte biznese amerikane të një biznesi të lartë teknologjik të parkut të Izraelit. Në fillim ajo takoi bosin e saj, David Yerushalmi, ndërkohë në një tur të sponsorizuar Izraelit nga grupi lobing i Izraelit, Komiteti i Marrëdhënieve Publike Amerikano-Izraelite.54 Arne Christianson, një zyrtar i mëparshëm i së njëjtës Komitetit të Marrëdhënieve Publike Amerikane-Izraelite, është tani një këshillues politik kryesor për burrin e saj, Neut Gingrich. Administratat e Bush dhe Klinton, ashtu si edhe me Klinton dhe Gingrich, ndanin disa fije të përbashkëta dhe mbi gjithçka që përfshiheshin në axhendën e Rendit të Ri Botëror, ata votonin të gjithë në të njëjtën mënyrë. Ata janë gjithashtu të mbushur plot me anëtarë të Këshillit mbi Marrëdhëniet me Jashtë (KMJ) dhe me Komisionin Tripalësh, veglat për Rokfeler dhe Elitën për të manipuluar ShBA-në dhe botën.

nga **Rifat** Sat Feb 04, 2012 12:59 pm

vazhdim

Shtetet Njëpartiake

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 Regnounito

Shteti Njëpartiak Britanik

Në Angli, si kudo tjetër, ekziston një varg njerëzish dhe organizatash të cilat lidhin bankën, biznesin dhe politikën. Ne kemi ministra qeveritarë të lidhur me kompani dhe organizata legjislacioni i tyre e cila ka ndikuar. Ne kemi anëtarë të parlamentit duke marrë ryshfete për të bërë pyetje në Dhomën e Përfaqësuesve mbi sjelljen e kompanive. Ne i kemi paguar ata për të “ecur” në interes së grupit. Ne kemi kabinetin e ministrave të mëparshëm duke dalë jashtë qeverisë për në vende më në majë. Lord Uakeham ishte sekretari energjik i cili mbikëqyri privatizimin e industrisë energjetike, përvetësim shtetëror i Mbretërisë së Bashkuar (MB). Banka tregtare, N.M. Rothsçajlld, bëri një pasuri nga puna e tij në privatizimet e qeverisë – duke përfshirë atë të industrisë energjetike dhe industrinë e qymyrgurit, dhe kjo falë kontratave të rëna dakord ndërkohë Lord Uakeham ishte në detyrë në departamentin e energjetikës. Kur Lord Uakeham u largua nga qeveria, ai u bë drejtor i …N. M. Rothsçajlld. Norman Lamont, Lord i Thesarit, u dëbua nga kryeministri Xhon Major dhe u bë një drejtor i …N. M.

Rothsçajlld. Lamont punoi për Rothsçajlldët përpara se të shkonte në qeveri, ashtu si bëri edhe Sekretari i Thesarit, Anthony Nelson dhe Xhon Major, Sekretari i Uelshit i mëparshëm, Xhon Reduood, i cili në mënyrë të pasuksesshme nuk e lejoi atë të drejtonte në korrik të vitit 1995.
Historia e refuzimit të Reduod është me të vërtetë shumë interesante. Xhon Reduod ishte një “ndihmës” i N.M. Rothsçajlld për të drejtuar politikën e Douning Street të Margaret Thatcher, një rol të cilin Lord Viktor Rothsçajlld, manipuluesi politik dhe një spiun i supozuar, u bashkua nën kryeministrinë e Eduard Heath (Konservativ, Bil), dhe në mënyrë jo zyrtare nën Harold Uilson (Punëtore, Bil). Politika e Reduood deri tani ishte afër shfrenimeve të privatizimeve e leverdive të shtetit, që kishte dorëzuar kontrollin e shërbimeve thelbësore publike ndaj elitës bankare. Kjo politikë bëri shuma të mëdha parash për N.M. Rothsçajlld. Reduod më pas u kthye tek Rothsçajlldët përpara se të bëhej një AP nëpërmjet vendit të shpëtuar konservativ të Uokingham në Berkshire. Nëse një majmun do të qëndronte për konservativët në Uokingham, ai mund të zgjidhej. Njëherë në parlament, ai (Reduod, dhe jo majmuni) u caktua në Departamentin e Tregtisë dhe Industrisë në kohën e planeve të privatizimeve origjinale do të prezantoheshin.55 Tani po që është një rastësi për ju. A nuk është jeta thjesht mahnitëse, habitëse, e çuditshme?

Në fillim të korrikut të vitit 1995, Grupi Bilderberg u takua në Burgenstock në Zvicër. Sipas burrimeve të Spotlight,56 elita e Bilderberg vendosi se Xhon Major do i jepej një zgjidhje; të kthehej mbrapa në linjë dhe të mbështeste Evropën Federale me një bankë qendrore dhe një monedhë qarkulluese ose të hiqej fare nga zyra. Në po të njëjtin muaj, Major u bind për të dorëhequr si lider i sundueses Partisë Konservative dhe të shpallte vetveten për zgjedhjet. Ai u shpreh se ai ishte i ngopur e i mërzitur me thashethemet e refuzimit të drejtimit nga AP të cilët kundërshtonin centralizimin e mëtejshëm të fuqisë në Evropë. “Vendos ose pusho”, ky ishte mesazhi. Njeriu që “vendosi” ishte Xhon Reduod i cili publikisht kundërshtoi Evropën Federale. Mbështetësi i tij kryesor në zgjedhjet ishte miku i tij nga N. M. Rothsçajlld, Norman Lamont, një tjetër njeri që “kundërshtoi” një Evropë të centralizuar. Sidoqoftë, kush ishte rezultati i këtij kundërshtimi? Reduod humbi dhe Major e përdori këtë si një mundësi për të spastruar kabinetin e tij ndaj atyre që argumentonin kundër një Evrope Federale.

Më shumë se kaq, një marrëveshje mundësisht u bë në të cilën Major binte dakord t’i dorëzonte fuqinë Michael Heseltine, i cili ishte në favor të një Evrope Federale. Major dhe Hesteline patën një takim prej tre orësh në ditën e votimeve dhe pas “fitores” së tij, Major caktoi Heseltine si “Përfaqësues” Kryeministër në kryerjen e një rrjeti të fuqisë. Mund të ketë qenë se Heseltine iu dhanë frerët e qeverisjes (nën kontrollin e Elitës Botërore) dhe në kthim Major iu sigurua vota të mjaftueshme për të mbijetuar si drejtues formal, kryeministri kukull. Kështu që kush përfitoi nga kundërshtimi i Xhon Reduod dhe Norman Lamont, dy “anti-federalistët” nga N.M. Rothsçajlld? Ata që duan të shohin Shtetet e Bashkuara të Evropës – gjëja e vetme të cilën Reduod u shpreh se do të qëndronte në kundërshtim. Atëherë çfarë rastësi e habitshme, se disa ditë përpara “kundërshtimit” të Reduod, ne gjejmë midis miqve në takimin e Bilderberg në Zvicër emrin … Norman Lemont. Ai shkoi si përfaqësues i Rothsçajlld dhe së bashku me Emma Rothsçajlld, vajzën e Viktor Rothsçajlld. Mirë pra, mua s’më besohet. Norman “shpëtoi sovranitetin tonë” Lamont duke marrë pjesë në një takim të organizatës e cila ka qenë mbrapa manipulimit për të krijuar një Evropë Federale për më shumë se 40 vjet. I njëjti takim në të cilën u vendos se Xhon Major duhet të vijë në linjë në Evropë ose ndryshe do të ishte jashtë. Norman, djali im i vjetër, ju jeni gjëmuar. Parlamentari i Partisë Punëtore, Giles Radice, kreu i Lëvizjes Evropiane, mund ta ketë parë Lamont në Burgenstock sepse Radice ishte gjithashtu aty. Sa e çuditshme është që ai nuk përmendi se Norman Stromin po “kundërshtonte” në mënyrë kaq publike një Evropë Federale. Radice duhet ta ketë harruar këtë detaj. Një tjetër “emër” i qeverisë britanike në Burgenstock ishte kolegu nga Partia Konservative e Lamont Uilliam Ualdegrave, në atë kohë sekretari i shtetit për agrikulturën dhe njeriu i implikuar në armët e skandalit të Iranit. Ualdergarve kishte lidhje të ngushta me Rothsçajlldët dhe shërbeu nën Lord Viktor Rothsçajlld në njësinë Politika e Douning Street e Ted Heath (1971-73). Interesante, Xhejms Goldsmith, financieri miliarder, i cili formoi një parti politike për të “kundërshtuar” një super shtet Evropian, është një njeri frontal për Shtëpinë e Rothsçajlld dhe një kushëri i dytë i Baron Edmund de Rothsçajlld. Ai është gjithashtu edhe një mik i ngushtë i Xhorxh Bushit. Është e rëndësishme të kujtojmë se Elita kërkonte të drejtonte organizatat për të duja anët pro dhe “kundër” për të cilat ata dëshironin, për të siguruar kontrollin e plotë të “debatit” dhe rezultatin e përfundimin e saj.
Gjithashtu në bordin e N. M. Rothsçajlld janë Lord Armstrong (KT, Bil), kreu i mëparshëm i shërbimeve civile dhe sekretar kabineti gjatë manisë së privatizimeve të Margaret Thatcher. Po kështu janë edhe Sër Clive Ëhitmore, sekretar i përhershëm në Ministrinë e Brendshme; Sër Frank Cooper, sekretar i përhershëm në Ministrinë e Mbrojtjes dhe Sër Xhon Fairclough, shef këshillues shkencor. N.M. Rothsçajlld njëzet e gjashtë drejtorë jo-qeveritarë në bord, disa të lidhur me qeverinë. Kompania ishte e përfshirë në privatizimin e Gazit Britanik, Qymyrgurit, industrinë e elektricitetit, industrinë e ujit, Komisionit Pylltar dhe të Fermave Mbretërore Artilerie. Sipas Daily Telegraph të 26 janarit të vitit 1995, ai e kishte përmirësuar imazhin e “banka e preferuar e qeverisë” në aspektin e suksesit të saj në të qenit e zgjedhur kaq shpesh nga një proces “i pavarur nga departamenti qeveritar, që zgjidhte bankat për të këshilluar kompanitë të privatizoheshin. Sër Michael Riçardson ishte nën kryetar i N.M. Rothsçajlld dhe kryetar i kompanisë Rothsçajlld, Smith Neë Court, kur puna e këtij privatizimi u fitua gjatë viteve të Margaret Thatcher. Sër Michael, një sinjor Frimason, është një mik i ngushtë i Margaret Thatcher.

Sidoqoftë, ne mund të mbështetemi gjithmonë në media për të ekspozuar këto çështje. Sunday Telegraph i 29 janarit 1995, nxori një artikull që justifikonte lidhjet qeveritare të Rothsçajlld / Uakeham dhe nuk panë asgjë të keqe me ta. Sunday Telegraph po ashtu si dhe Daily Telegraph, zotërohet nga Bilderbergu, Conrad Black, dhe në bordin e Gazetës Telegraph plc është Evelin de Rothsçajlld, kreu i… N. M. Rothsçajlld! Artikulli harroi ta përmendte këtë. Gjithashtu edhe ata mund ta kenë harruar këtë. Anëtarët e regjistruar të Dhomës së Përfaqësuesve, interesat e tyre tregonin se 200 nga 243 deputetët e thjeshtë konservativë gjatë qeverisë së Major zgjedhur në vitin 1992 kishte një total prej 276 direktori të paguara dhe 365 konsulentë të paguar. Potenciali i korrupsionit është gati gati i jashtëzakonshëm. Dhe kur e gjejnë ata kohën për të riprezantuar votuesit e tyre? Ndoshta kjo është përse virtualisht asnjë AP ose anëtar i Kongresit aktualisht lexon detajin e marrëveshjes GATT përpara se ta votonin atë me ligj! Po e njëjta gjë me përfaqësuesit nëpërmjet Evropës, të cilët nuk e lexuan detajin e Marrëveshjes së Mastriktit mbi centralizimin e fuqisë në Bashkimin Evropian përpara se ata të votonin në favor të saj. Dhe çfarë ndodh me Partinë e Punës, krahun tjetër e Një Shteti Njëpartiak? Ata mbështetën që të dyja Marrëveshjen GATT dhe të Mastriktit, ashtu si bënë edhe Demokratët Liberalë. Këtu ne përsëri shohim hegelianizmin e modifikuar. Dy forcat ‘kundërshtuese’, socializmi dhe komunizmi, u sollën në opozitë nga Elita në fillimin e viteve të këtij shekulli në Britani dhe ata u ngatërruan në një forcë të vetme, e cila tanimë ndahet vetëm me fjalë, dhe jo veprime. Por ka disa llogari e hesape të pyetjeve të papërgjigjura në lidhje me liderët dhe anëtarë të rangjeve të larta të Partisë Puntore të këtij shekulli.

Doktor Kiti Litëll është një studiuese e një kohe të gjatë në korrupsionin dhe infiltrimin brenda agjencive të Inteligjencës Britanike. Karriera e saj shkencore përfshin kërkimet mbi Ministrinë e Prodhimit të Avionëve gjatë Luftës së Dytë Botërore e ndjekur nga nëntë vjet në Themelimin e Kërkimeve Atomike Energjike në Haruell. Në paraqitjen e saj të Komitetit Nolan në vitin 1995 mbi Standardet në Jetën Publike, ajo tregon historinë e një përpjekjeje për ta rekrutuar atë në Partinë Komuniste në Universitetin e Oksfordit në vitin 1940. Universiteti i Oksfordit, si mund ta mbani mend, ishte një ndërtesë e Qarkut Miller dhe Tavolinës së Rrumbullakët, veçanërisht të të Gjithë Shpirtrave, Faltores së Re dhe Balliol. Komunistët, tregon ajo, kanë shkuar “nëntokë” duke ju bashkuar universiteti i Partisë Punëtore dhe se ajo kishte marrë pjesë në një takim të një “grupi studiues” të Partisë Punëtore në një dhomë në Kolegjin e Universitetit. Folësi kryesor në takim, i cili qartësisht besonte se ishte midis “miqsh”, filloi të tregonte komplotin “për të destabilizuar Anglinë dhe Republikën, të gatshëm për një pushtim Marksist”. Më vonë ajo kuptoi se kjo ishte pjesë e planit për të prezantuar kontrollin e centralizuar global të quajtur Rendi i Ri Botëror. Komploti u konturua nga folësi në atë takim në Oksford për të shkatërruar mbrojtjen e Anglisë, të shfaqte pushtimin Marksist të Rodesia dhe Afrikës Jugore, dhe për të përdorur atë që u bë e njohur si Komuniteti Evropian si një perde tymi për të fshehur ndërrimin e stilit të një sundimi evropian të centralizuar dhe marksist.

Plani ishte gjithashtu edhe për të shkatërruar industrinë prodhuese, përpunuese britanike. Ai vazhdoi për të përshkruar se si disa anëtarë të seksionit politik të kësaj organizate kontrolluese, mbikëqyrëse po vazhdonin të infiltronin parlamentin Britanik dhe ministrinë, disa duke hyrë në secilën nga partitë politike. Disa mund të shkojnë në krahun e djathtë të Partisë Punëtore, disa të tjerë në krahun e majtë të Konservatorëve. Përfundimisht aty do të ketë një shkrirje në një parti të re “Qendrore”. Ai tha se Britanikët nuk i besuan ekstremistët dhe kështu duke u pozicionuar si “Të Matur” duke zënë tokën qendrore do t’i lejojë ata për të pushtuar kundërshtarët e tyre si “krahu i Djathtë ekstremist”. Kjo organizatë mbikëqyrëse nuk kishte një emër, tha ai, sepse kjo do ta bënte më të vështirë për njerëzit për të faktuar se ajo kishte ekzistuar. Folësi tha se ai ishte zgjedhur për të qenë kreu i seksionit politik të organizatës dhe se ai ishte vetë supozuar një ditë për t’u bërë kryeministër i Anglisë. E gjitha kjo u tha në vitin 1940 dhe se ai njeri vërtet u bë kryeministër.

Emri i tij ishte Harold Uilson.
Ishte kryeministri britanik gjatë gjithë periudhës midis viteve 1964 dhe 1976, përveç pesë vjetëve midis 1970-74 kur lideri i Partisë Konservative, Edëard Heath, ishte në zyrë. Harold Uilson dhe Ted Heath ishin që të dy Bilderbergër dhe që të dy kolegë të Lord Viktor Rothsçajlld. Uilson mori nën pushtet drejtimin e Partisë Punëtore me vdekjen e Bilderbergut, Hugh Gaitskell, në vitin 1963. Sa domethënëse, Gaitskell nuk ishte në favor të një Evrope federale. Vdekja e tij ishte shumë e përshtatshme sepse Uilson u bë lider në një kohë të përshtatshme. Kryeministri Konservativ, Harold Macmillan (Kom 300, RIIA), u hoqën nga zyra nga skandali Profumo spiun në të njëjtin vit që Gaitskell vdiq, duke i hapur rrugën kështu Bilderbergut Sër Alek Douglas Hume (Lord Home) për të marrë pushtetin e Kryeministrisë. Hume më vonë do të bëhej një kryetar i Grupit Bilderberg dhe gjithashtu shërbeu edhe në Komitetin e të 300-ve. Vitin pauses Hume u përball – dhe u mund nga – Harold Uilson, në zgjedhjet e vitit 1964. Trazirat politike në Britani pasqyruan ato në Shtetet e Bashkuara ku Lindon Xhonson u bë president në vitin 1963 pas vrasjes së Kenedit në të cilën, sipas pikëpamjes sime, Lord Viktor Rothsçajlld ishte përfshirë.

Dr. Little tha se kur ajo e bëri historinë e saj publike, gazetari i Ekspresi i Përditshëm dhe shkrimtari i “nënshtrimet” e inteligjencës, Chapman Pincher, i tregoi një kopje të deklarimeve të Harold Uilsonit. Ai po nxirrte shkrime shpifëse si kufeta në atë kohë, por reagimi i tij i vetëm ndaj Dr. Little ishte se ajo e kishte ngatërruar atë me Tom Uilson. Ajo e dinte se nuk kishte bërë asgjë nga ky lloj, por ajo kontrolloi të gjitha të dhënat e universitetit dhe aty nuk kishte madje edhe asnjë “T” Uilson të regjistruar aty në këtë shekull që po flasim! Ajo e njihte Uilsonin si një Shok Ekonomist në Oksford sepse ishte ai që bëri kërkimet dhe përpiloi një pjesë të mirë të Raportit Beveridge që krijoi mirëqenien e shtetit dhe sistemin sigurues social pas luftës. Beveridge, tha ajo, ishte pak a shumë një drejtues formal i cili vendosi emrin e tij mbi të. Mbi sipërfaqe, raporti ishte i admirueshëm në disa drejtime, por nga pikëpamja e viteve 1990 ndoshta ajo është parë të ketë implikime më të thella e më të gjera. Ajo krijoi pavarësi dhe kontroll ndërkohë duke shkatërruar mundësi për vetëbesim dhe pavarësi jashtë sistemit të Elitës – kontrolluese. Tani që vartësia është krijuar, mirëqenia e shtetit është zbërthyer, zhveshur, dhe ajo që mbeti ju dorëzua ‘privatizimit’ – elitës bankare me fjalë të tjera. Kjo është të lesh njerëzit në mëshirë të disa njerëzve dhe organizatave të pakëndshëm. A mundet të reagojnë nën klasat ne mënyrë violente ndaj kësaj, Elita ka një tjetër mundësi për të prezantuar ligje të ashpra nën të njohurën problem-reagim-zgjidhje.

Dr. Little tha në paraqitjen e saj ndaj Nolan Inquiry, se qëllimet e ngritura nga i riu Harold Uilson në Oksford iu trasmetuan Moskës dhe nga fundi i vitit 1941, një agjent i dyfishtë në Kremlin i ka dhënë detajet MI5 së Britanisë. Kjo ju qarkullua oficerëve të MI5, por nuk u krye asnjë veprim. Gjatë kësaj periudhe, Kitti Little tha, se “infiltruesi armiqësor i moshuar” brenda Inteligjencës Britanike ishte Lord Viktor Rothsçajlld, njeriu që kontrolloi përdorimin e Urdhrit të 18b gjatë luftës. Ai përmendej gjithashtu në një libër të vitit 1994 si i paidentifikueshmi “njeriu i pestë” në Burgess-Maclean-Philby-Blunt skandali i spiunazhit komunist, ndonëse përfshirja e tij në aktivitetet mbuluese ishte shumë, shumë më e madhe se sa është pretenduar në librin e saj.

Dr. Little ka pasur aksces të burimeve në disa nivele me të vërtetë të larta gjatë 50 viteve të fundit. Ajo tha se Lord Viktor Rothsçajlld nuk ishte “burri i pestë” në skandalin spiun të KGB-së. Në vend të kësaj, ai ishte merimanga në qendër të pëlhurës së infiltrimit dhe korrupsionit. Ai kontrolloi aktivitetet e Philby, Burgess, Meclean dhe Guy Liddel, krerët veprues së MI5. Ajo përmendi një tjetër emër në këtë rreth si Tommy Harris, rreth të cilit dihet shumë pak, përveçse ai ishte një kuzhinier i mirë. Harris gatuante ushqime për grupin kur ata takoheshin rregullisht në shtëpinë e tij. Maclean nuk ishte drejtëprdrejt i përfshirë me ta. Puna e tij në Zyrën e Jashtme ishte për të siguruar raporte gjeologjike për Guy Rothsçajlld në Francë i cili i përdori ato për të kontrolluar burimet themelore, veçanërisht uraniumin. Sipas Dr. Little, Rothsçajlldët tani kontrollojnë 80% të uraniumit botëror. Kjo rrjetë merimange e korrupsionit brenda vendosjes britanike nuk ishte rreth spiunimit e përgojimit të Bashkimit Sovjetik. Kjo është më shumë kamufluese. Qëllimi ishte të zgjeronin më shumë ambiciet e Rendit të Ri Botëror. Organizata shkatërruese e panjohur e Harold Uilson kishte (ka) tre seksione, seksionin politik (të drejtuar nga vetë ai), ekonomik dhe ‘biologjik’. Kreu i seksionit biologjik ishte kontrolluesi i përgjithshëm. Deri në vdekjen e tij, në të ishte Lord Viktor Rothsçajlld. Po sot kush është?

Lord Rothsçajlld ndihmoi për të financuar agjentin e MI5, Peter Uright, në prodhimin, me Chapman Pincher, të librit “ekspozues”, të quajtur Tregtia e tyre është tradhti, që përmendte shefin e fundit të MI5, Sër Roger Hollis, si burrin e pestë dhe “spastron” Lord Rothsçajlld. Më vonë Rothsçajlld rregulloi për Uright të krijonte një tjetër libër, të famshmen Spycatcher, e cila gjithashtu përmendte Hollis. Kundërshtimet e vrullshme të Margaret Thatcher ndaj publikimit të librit siguroi se ajo ishte një nga librat më të shitur rreth e rrotull botës dhe i shtoi besueshmërisë së saj si një “nënshtrim”. Drejtimi i këtyre kundërshtimeve ndaj Spycatcher mbi sjelljen e qeverisë bëhej nga Lord Armstrong, sekretari i kabinetit të Margaret Thatcher dhe mik i Rothsçajlldit. Ai ishte në një gjyq duke dëgjuar mbi Spycatcher se Lord Armstrong (Bil, KT) bëri dallimin e tij të famshëm midis të gënjyerit dhe “të qenit ekonomik me të vërtetën”. Kur ai u largua nga zyra e qeverisë, Lord Armstrong u bë drejtor i…N. M. Rothsçajlld. Në një letër ndaj Folësit të Dhomës së Përfaqësuesve më 1 maj të vitit 1987, Dr. Little u shpreh:

“Herët në luftën Uing Komandanti Arnold, në atë kohë kreu i një seksioni të MI5, kishte arsye të mendonte se Rothsçajlld nuk duhej besuar. Ai ndërmori masa të kishte materialin më të ndikueshëm të mbajtur nga ai, por gjeti përkrahësit e Rothsçajlld shumë të fuqishëm për të bërë më shumë se aq. Më vonë, kur Sër Roger Hollis ishte Drejtor-Gjeneral, ai pyeti Uing Komandantin Arnold për një raport të detajuar për ngjarjet nga ajo periudhë kohore.

“Kur Uilson u bë lideri i Partisë Punëtore një problem serioz u ngrit, që në atë kohë që ishte kreu i seksionit politik të organizatës shkatërruese e cila ishte në linjë për t’u bërë kryeministri pasues. Shkurtimisht përpara vdekjes së tij, Sër Theobald Matheu më vonë, më pas Drejtor i Zhvillimeve Publike, më tregoi mua se ai konsideronte se ai dhe Drejtori Gjeneral i MI5 kishte pothuajse evidence të lejueshme, pranueshme për të vazhduar. Sër Theobald tha se sipas opinionit të tij kur një Ministër përdorte pozicionin e tij zyrtar për të marrë veprime për të arritur objektivat e një organizate kriminele… në një mënyrë që do të ishte kriminale sikur të ishte duke vepruar si një shtetas i fshehtë, atëherë ato veprime janë ende kriminale. Kjo është thjesht logjike, qëkur ministrat janë vendosur më mirë se shtetasit e fshehtë për të bërë dëmtime të pandreqshme ndaj kombit.

Sër Theobald vdiq ndërkohë që Uright organizoi një fushatë njollosëse kundër Sër Roger Hollis dhe Përfaqësuesit Drejtor-Gjeneral, i cili ishte lançuar me ndihmën e Lord Rothsçajlld dhe Philby. Dhe kështu Uilson i shpëtoi ndjekjes penale.”57

Është mahnitëse se si disa njerëz vdesin në kohët më të përshtatshme. Dr. Little shprehet se Lord Rothsçajlld ishte aktivisht duke parë e kërkuar për të diskretituar MI5 dhe pas vitit 1979 urdhëroi Peter Uright dhe Chapman Pincher për t’u plotësuar në karakterin e vrasjes dhe dizinformimit. Është e dukshme se Spycatcher pohonte një komplot të MI5 për të destabilizuar qeverinë e Partisë Punëtore të Uilson në periudhën për të cilën ne po flasim. A mundet të mos jetë kjo një tjetër perde tymi për të fshehur të vërtetën që në fakt MI5 po bënte investigime ligjore? Rothsçajlld në mënyrë të mbuluar bashkëpunonte me “socialistin” Harold Uilson (Bil) dhe punoi haptazi me “konservatorin” Edëard Heath (Bil, KT), i cili kishte 10 Douning Street midis tyre për 11 vjet. Heath ftoi Rothsçajlld të drejtonte e kryesonte njësinë politike të qeverisë së tij, Stafi i Rishikimit të Politikës Qendrore, dhe për të zgjedhur personelin e saj!58 Një nga rolet e Rothsçajlld ishte të mbikëqyrte Inteligjencën Britanike dhe të riorganizonte Zyrën e Jashtme. Do të çuditesha nëse kjo do të përfshinte Grupin 13, skuadrën vrasëse të Zyrës së Jashtme? Po, Zyra e Jashtme Britanike kishte vetë skuadrën e saj vrasëse. Nga kjo kohë ndalesa e avionit, ndërtimi i anijeve, makinat, industrisë së veglave të makinës, çelikut filluan të ndiheshin e të shpejtoheshin në krijimin e tyre – ekzaktësisht ashtu si Uilson kishte parashikuar në vitin 1940. Dhe njeriu mbrapa planit nën Uilson dhe Heath ishte Viktor Rothsçajlld i cili po punonte drejt një supershteti evropian dhe fundit të sovranitetit nacional. Gjatë periudhave të qëndrimit të tyre nëpër zyra, që të dy Heath dhe Uilson bëri ndryshime organizative të MI%-së. Uilson limitoi teknikat e investigimeve të cilat ishin lejuar dhe urdhëroi ti tregohej nëse ndonjë AP ishte nën investigim. Heath vazhdoi edhe më tej dhe vendosi disa marrës vendimesh “jashtë kufijve” për shërbimet e sigurisë dhe policisë. Këta dy kundërshtarë kanë një numër gjërash të përbashkëta, duke përfshirë edhe entuziazmin e tyre për Komunitetin Evropian. Eduard Heath e mori Britaninë në Evropë dhe është në ditët e sotme një fushatë e vrullshme për integrim të plotë në Evropën e centralizuar me bankën qendrore Evropiane dhe monedhën qarkulluese. Uilson filloi lëvizjen për të metrikuar në Britani, e cila do të thotë t’ju japësh fund formave Britanike të matjeve dhe duke i zëvendësuar ato me një version Evropian. Dr. Little tregon se asaj i ishte treguar se Heath dhe Uilson ishin shokë kur ata fillimisht erdhën në Universitetin e Oksfordit në vitet 1930 ajo flet për dorëheqjen e papritur të Harold Uilson pak më shumë se një vit pasi kishte fituar zgjedhjet e përgjithshme të vitit 1974:

“Kam çdo arsye për të menduar se përpara përfundimit të vitit 1975 ata [MI5] ishin brenda shikimit e të pasurit evidence të mjaftueshme ligjore të pranueshme për një zhvillim. Uilson dha dorëheqjen. Callaghan pati sukses, e arriti atë si kryeministër, dhe kishte anëtarët e MI5 të cilët po kryenin investigimin e aktiviteteve kriminalistike të Uilson të hequra në sfondin se ata ishin ‘ekstremistët e krahut të Djathtë’.”59

Xhim Callaghan (Bil) ende kishte mbajtur krah për krah politikën e jashtme si një president i bashkuar i Institutit Mbretëror të Çështjeve Ndërkombëtare. Shokët e tij presidentë janë Lord Karington (KT, Bil, Kom 300) dhe kancelari i mëparshëm i Harold Uilson dhe sekretar i brendshëm, Lord (Roy) Jenkins (KT, Bil), i cili, me Lord (David) Oëen (KT, Bil), Bill Rogers (Bil) dhe Shirley Uilliams, lanë Partinë Punëtore në fillim të viteve 1980 për të formuar një parti qendrore, SDP-në, tani Demokratët Liberalë. Të gjithë këta njerëz punuan ngushtësisht me një tjetër ministër qeveritar të Partisë Punëtore të spikatur nën Harold Uilson dhe Xhejms Callaghan: Bilderberg, Tripalësh, kreu i Komitetit i Përkohshëm FMN, Komiteti i 300 anëtarëve, dhe anëtar këshilli i Institutit Mbretëror i Çështjeve Ndërkombëtare, Denis Healey. Do të habitesha nëse, kur ata ishin në zyrat politike më të larta në vend, Uilson, Heath, Jankis dhe Healey gjithmonë mblidheshin bashkë dhe mendonin mbi kthesën e shquar të fatit e cila drejtoi katër njerëz të cilët ishin në Universitetin e Oksfordit në të njëjtën periudhë, për t’u bërë embrat udhëheqës drejtues politikë të viteve 1960 dhe 1970, tamam si Anglia po parashtronin vetveten ndaj Komunitetit Evropian. Në të vërtetë Jenkins do të vazhdonte të bëhej president i Komisionit Evropian dhe Heath do të merrte MB-në në bashkim.

Uilson (Kolegji Jesus, Kolegji Universitar), Healey (Balliol), Jenkins (Balliol) dhe Heath (Balliol) janë një inspirim për të gjithë ne. Shihni pak se çfarë mund të bëjë një edukim në Oksford për ju. Në po të njëjtën periudhë, edhe liderët e Partisë Liberale e bënë Oksfordin krenar në formën e Jo Grimon (Balliol, Bil) dhe Jeremy Thorpe (Kolegji Trinity), autori i librit Evropa: Çështja për të marrë pjesë. Më vonë liderë të Partisë Liberale (të njohur si Demokratët Liberalë), David Steel dhe Paddy Ashdoun janë gjithashtu Bilderbergër dhe mbështetës të supershtetit evropian. Edhe njëherë, ndoshta të gjitha këto lidhje janë thjesht një rastësi, por ju keni çdo të drejtë për t’i ditur se ato ekzistojnë. Është quajtur demokraci. Të gjithë ata anëtarë të Grupit Bilderberg të përfshirë në krijimin e, dhe anëtarësinë e, Komunitetit Evropian, a e pranojnë idenë e rastësisë si shumë, a nuk mendoni? Por më pas, ashtu si Xhorxh McGhee, një ambasador i ShBA-së në Gjermaninë Perëndimore dhe frekuentues Bilderberg thanë: “marrëveshja e Romës e cila solli krijimin e Tregut të Përbashkët, u rrit në takimet e Bilderbergëve”.60 Saktësisht.
Një tjetër pikë rreth gjetjeve të Kitti Litëll dhe studimve të ngjashme është ajo e Rodesias, emri i së cilës u vu për krijuesin e saj, Cecil Rhodes. Ajo tani është Zimbabve. Kushtetuta e re e Rodesias zëvendësoi diktatorin nga një rregull i bardhë me diktatorin nga Robert Mugabe për përfitime të Elitës. U arrit në një marrëveshje në vjeshtë të vitit 1979 në një konferencë në Shtëpinë Lancaster në Londër, i cili kishte marrë pushtetin si sekretar i jashtëm nga David Oëen pas fitores së zgjedhjeve të Margaret Thatcher disa muaj më parë. Kushtetuta iu prezantua liderëve politikë të asamblesë së Rodesias, të bardhë dhe të zinj, nga Karington, i cili insistonte në një përgjigje në fund të javës. Një burrë në delegacionin Rodesian i cili mund të ketë parë të metat e pandara në këtë ishte Xhon Giles, një ekspert i organikës. Të martën e 4 tetorit të vitit 1979, në ditën kur rodesianët do të diskutonin propozimet e Karington, Xhon Giles mungoi dhe më vonë u gjet i vdekur. Dr. Kiti Litëll ishte në Shtëpinë Lancaster atë ditë për të takuar Ian Smith, një mik prej kohësh. Ajo ishte përpjekur prej kohësh të bënte të kaluarën ndaj të dyjave edhe konferencës edhe të Xhon Giles publike. Ditën e mëparshme, Dr. Kiti Litëll vazhdon, Giles kishte qenë në Hamley (dyqani i famshëm i kukullave në Londër) për të blerë dhuratat e Krishtlindjes për fëmijët e tij. Në mëngjes ai u zhduk, i telefonoi gruas së tij, duke tingëlluar shumë gazmor dhe pozitiv, por më vonë atë mëngjes ai u vëzhgua duke u parë papritur shumë i shqetësuar për diçka. Pasdite, një makinë zyrtare, një Granada Ghia, erdhi për ta marrë atë. Ai nuk u pa asnjëherë më i gjallë.

Ndërkohë që propozimet e Lord Karington, në mungesë së Giles, shtrëngoi delegacionin Rodesian në nyjet mendore dhe fitoi ditën, policia u këshillua se Giles po mungonte. Mëngjesin tjetër, Xhon Giles u gjet i vdekur në një shteg afër me hyrjen e rrallë të Shtëpisë së Lancasterit. Verdikti: “Vetëvrasje”. Vdekja e tij nuk mund të ishte bërë publike në fund të fundit, derisa një njeri nga ambulanca lajmëroi shtypin. Mjeku ligjor, i cili nuk kishte telefonuar policinë në skenë për të dhënë evidencat, vendosi se Giles kishte kërcyer nga dritarja e katit të parë në Shtëpinë Lancaster, ata të cilët kishin qenë në vend thanë se kjo ishte e pamundur, duke parë se ku ishte gjetur trupi. Dhe kjo është një tjetër gjë. Stafi në Shtëpinë Lancaster përdori derën e shërbimeve të ndërtesës dhe duhet të kenë lëvizur trupin për të hyrë e për të dalë. U supozua se kishte qenë i shtrirë aty gjithë drekën, pasditen dhe natën. Ende nuk ishte gjetur deri mëngjesin pasues.

Çështja iu dorëzua nga polici lokal dhe autoritetet refuzuan të diskutonin atë me Degën Speciale Rodesian – Zimbabve. Asnjë dosje policore nuk ekzistonte mbi Xhon Giles, këtë unë e kuptoj. Kitti Little insistonte se Ken Floëer, kreu i Organizatës së Inteligjencës Qendrorë Rodesiane ishte, ose kishte qenë, një anëtar i seksionit të inteligjencës britanike, MI6. Ajo gjithashtu tha se ajo nuk ishte e njohur se MI6 po punonte për të destabilizuar Rhodesian në mënyrë që të forconte shkëmbimin e diktatorëve që Shtëpia Lancaster me të vërtetë po projektonte të prodhonte. Sipas burimeve të patëmeta të Dr. Kiti Litëll, Ken Flouer mund të kualifikohej për Librin e Rekordeve Gines si më i dyshuari i agjentëve të dyshuar! Ndërkohë që kreu i Inteligjencës Rodesiane ai po punonte gjithashtu për MI6, KGB-ja, Inteligjenca Evropiane Lindore, CIA, dhe një numër të rrjeteve të Inteligjencës Amerikane. Ai punoi me grupin “D” të veprueseve të MI6 i cili, këtu përmend Dr. Little, “bëri gjëra të pista dhe kishte fajësuar mbi Ian Smithg”. Zimbabve është me sa duket shumë i rëndësishëm për Elitën dhe korporatat shumëkombëshe, njëra prej të cilave, Rio Tinto Zinc, i ishte bashkuar eksperiencës të pasur të Lord Karington në bordin e saj.

Këtu ka evidenca të konsiderueshme për të mbështetur pretendimet e Dr. Kiti Litëll. Dy muaj pas konferencës në Shtëpinë e Lancaster, u tregua se Margaret Theçer (Bil) dhe Lord Karington (KT, Bil, RIIA, Kom 300) kishin urdhëruar një operacion mbikëqyrje masive mbi delegatët. Telefonatat u regjistruan, dhomave iu vendosën mikrofona përgjimi, komunikimet diplomatike u monitoruan, dhe britanikët përdorën sigurimin rodesian për të interpretuar gjuhën afrikane. Kjo u tregua nga reporteri Barrie Penrose në London Sunday Telegraph të 3 shkurtit të vitit 1980, nën kryetitullin, “Telefoni i ministrit u regjistrua nga shërbimet sekrete”. Kjo, thuhej në artikull, ishte përse “Lord Karington do të drejtonte konferencën në bazat e politikës së lojës me zjarrin. Shërbimet e inteligjencës i treguan atij se çfarë ishin anët”. E cila na çon në një tjetër pyetje: nëse dhomat dhe telefonat të përgjoheshin, përse ata nuk e dinin se çfarë i ndodhi Xhon Giles derisa ai u gjet i vdekur mëngjesin tjetër? Umm. Kitti Little mjaftohet me atë që Margaret Thaçer u mbajt në errësirë nga Karington rreth një miku të subjekteve të politikës së jashtme dhe vetëm informacionet e selektuara ishin lejuar ta arrinin atë. Kjo në mënyrë të qartë mund të ketë ngjyrosur pikëpamjet e saj se cilën politikë duhet të ndiqte. Duket sheshit se për të gjithë fuqinë e saj të jashtme, “Gruaja e Hekurt” ishte një tjetër lodër, ndoshta edhe më shumë se sa shumë.

Në dritën e asaj që Dr. Kiti Litëll shprehet, është interesante se (ashtu si e kam përmendur edhe më parë), unë u drejtova nga gruaja e një zyrtari të mëparshëm të qeverisë së Afrikës Jugore, e cila ka thënë se kishte parë dokumente të cilat tregonin se si Komisioni Tripalësh kishte urdhëruar Britaninë që brenda nga Rodesia. Që të dy sekretarët e jashtëm të përfshirë, Lord Karington (Konservative) dhe David Ouen (Partia Punëtore) janë të lidhura me Komisionin Tripalësh. Karington ishte një anëtar i Ouen do të bëhej një shumë shpejt pasi Karington të zëvendësonte atë si sekretarin e jashtëm.

Që me vdekjen e papritur të Xhon Smith (KT, Bil), Partia Punëtore e “re” erdhi në fuqi nën Kryeministrin Toni Bler, një i zgjedhur i Elitës, i cili u mbështet nga vendosja dhe perandoria mediatike e Rupert Murdoch. Gordon Broën, Lordi i Thesarit të tij Bilderberg, në mënyrë të menjëhershme pranoi të drejtat e qeverisë për të vendosur normë interesi ndaj Bankës së Anglisë. Kreu i tre partive më kryesore politike në UK rranë dakord pothuajse në të gjitha çështjet e agjendës së Rendit të Ri Botëror, ashtu si ata ishin në ditët e Uilson, Heath dhe Jo Grimon / Jeremy Thrope. Nëse ju shihni përtej fjalëve dhe kamuflimeve, aty ka padyshim shumë ndryshime midis tyre në të ardhmen përpara – integrimi në Bashkimin Evropian si dhe një monedhë e vetme qarkullimi dhe një bankë e vetme. Ata vetëm ndryshonin, në publik sidoqoftë, në varësi të kohës. Në kryesimet e politikës ekonomike është e vështirë ti vlerësosh ata mënjanë.
Kështu që kush kanë qenë pasojat e gjithë kësaj në ambicien kyç të manipuluesve – krijimi i Evropës Federale më kontrollin e centralizuar? Ndërkohë që ne po merrnim këtë farsë e debatit mbi atë që MB duhet të pranojnë në një monedhë të vetme dhe një Bankë Qendrore Evropiane, e vërteta është se ne jemi tashmë të bindur për të. Politikanët e përfshirë gjithashtu e dinin këtë. Ata thjesht po tallen me ju, mundësisht janë duke qeshur me ju. Partia Konservative e MB-së pretendon (vetëm për konsumim publik) për të kundërshtuar centralizimin e fuqisë në Evropë ndërkohë që anëtarë të Partisë Konservatore në Parlamentin Evropian janë gjithashtu anëtarë të grupimeve të aleancave të njohura si Partia e Njerëzve Evropianë, e cila haptazi bënte thirrje për Shtetet e Bashkuara të Evropës. Kjo aktualisht është shkruar në kushtetutën e saj!61

Një rrugë e cila u fsheh hileja e mashtrimi në mënyrë konfidenciale është duke rritur dramatikisht numrin e ligjeve të prezantuara në të gjitha nivelet të qeverisë, veçanërisht në Evropë. Nga mesi i viteve 1980, ligjet e publikuara të cilat buronin nga Brukseli së bashku me legjislacionin parlamentar, Parimeve Ministrore, dhe të Rendit në Këshill, kaluar në vetëm gjashtë muaj, totali i shumës të të gjithë ligjeve të prezantuara në Britani përpara vitit 1900.62 Kjo dallgë jo normale e legjislacionit nuk është aksidentale. Ajo është aty për të siguruar se miliona faqe janë votuar sipas ligjit pa politikanët lobistë, dhe madje pa ministrat e qeverisë, duke pasur kohë për t’i lexuar ato, duke iu lejuar vetëm vlerësimin çfarë ata në të vërtetë nënkuptonin midis përrallave, gjuhës burokratike dhe dykuptimësisë. Një tjetër perde tymi është besimi se ata të cilët drejtuan Bashkimin Evropian janë budallenj dhe të paaftë. Por jo në nivelet më të larta, ata nuk janë. Malet e gjalpit dhe liqenet e verës mund të duken të jenë rezultat të paaftësisë, por kush përfiton nga këto politika? Korporatat shumëdimensionale të cilat ishin të afta të gëlltisin fermerët e vegjël dhe prodhuesit nxjerrë jashtë biznesit nga teprica. Kjo ishte ideja. Kjo e gjitha duhej të bëhej në mënyrë të fshehtë mbuluese sepse nëse publiku do të dinte se çfarë do të thoshte me të vërtetë një Evropë federale ata nuk do të binin dakord me të. Në vitin 1947, një grup konservativësh dhe liberalësh krijuan një dokument të quajtur E Hartuar Për Evropën dhe një paragraf tregonte rrugën e tyre në mënyrë shumë të qartë:

“Për më tepër – është gjithashtu edhe për ta theksuar këtë pjesë në fillim – asnjë qeveri e varur në një votë demokratike mund të pranojë mundësisht përpara kohe ndaj një sakrifice e cila çdo plan i përshtatshëm mund të përfshijë. Njerëzit duhet të udhëhiqen ngadalë dhe në mënyrë të pavetëdijshme në braktisjen e mbrojtjes së tyre ekonomike tradicionale…”63

Eduard Heath po pranonte bashkimin politik të Britanisë në Evropë që në fillim të Prillit 1962 kur ai ishte Lord Privy Seal (Lord i Vulës/Detyrave Konfidenciale). Ai i tregoi Këshillit Ministror të Bashkimit të Evropan Perëndimor se, “…ju keni vendosur se ata të cilët bashkohen me Komunitetet Ekonomike si anëtarë të plotë duhet gjithashtu ti bashkohen Bashkimit Politik. Jam i sigurt se ky ishte vendimi i duhur.” (Dokumenti Komandues 1720.) Ndërkohë njerëzve po iu tregohej se Tregu i Përbashkët ishte vetëm një zonë e lirë tregtare. Përpara se Z. Heath (Bil) të merrte Britaninë në Evropë, ai mori pjesë në një takim në Paris në tetor të vitit 1972 për të negociuar kushtet me presidentin francez, Xhorxh Pompidou (Bil), një i punësuar i mëparshëm i Guy Rothsçajlld. Xhon Davies, Sekretari i Shtetit të Heath për Industrinë, ishte në takim dhe i tregoi Klubit të së Hënës së Partisë Konservatore se kishin rënë dakord si më poshtë: teknologjia e MB-së duhej të bashkohej e shkrihej me industrinë Evropiane. Britania kishte bërë kërkime e studime dhe zhvillimin për më shumë se 50 vjet dhe kështu ishte “vetëm e qartë” se dikush tjetër duhet të bënte një kthesë – Franca. Ashtu si Britania ndaloi industrinë e saj përpunuese, Londra do të bëhej tregu i parave në Evropë. Heath më tej pranoi të ndalonte të pastronte dhe shfuqizonte monarkinë.64

(Prita e publicitetit të keq që ka destabilizuar familjen mbretërore në vitet e fundit është projektuar për të shkatërruar monarkinë. Kush ishte duke regjistruar thirrjet e tyre telefonike? Manipuluesit princ Çarlit dhe princeshë Dianës ishin duke u kundërvënë ndaj njëri-tjetrit nga “këshilluesit”. Plani i vitit për fundin e monarkisë është viti 1999. Eduard Heath (Bil) dhe Sër Alec Douglas Hume (Bil) firmosën mbi sjelljen e MB-së, një Marrëveshje të Hyrjes ndaj Marrëveshjes së Romës dhe ne ishim në rrjetën e merimangës evropiane.

Gjithashtu pranuar nga Z. Heath në kohën e hyrjes së Britanisë dhe nga Harold Uilson dhe Xhejms Callaghan gjatë “ribisedimeve” të anëtarësisë së Britanisë, ishte se Britania do të braktisë sovranitetin e saj nacional për t’i dhënë një formë të re vendit në përgatitje për këtë, dhe dorëzimi i fuqisë ndaj rajoneve të MB-së është duke u promovuar për t’u përgatitur për planin për Evropën e “rajoneve”. Këtyre rajoneve do iu jepej fuqi e limituar e ngjashme me këshillet e vendit të ditëve të sotme dhe ato do të administroheshin nga ata të cilët kontrollojnë supershtetin evropian. Marrëveshja e Mastriktit mbi Bashkimin Evropian përdornin madje edhe fjalën “zgjedhje bashkiake” kur flitet për zgjedhje nacionale Brenda Evropës.65 Shumë e përshtatshme, dhënia e planit lojë. Në vitin 1980, Komisioni Evropian publikoi hartën e tyre të rajoneve. Ato të cilat u propozuan në Jugosllavinë e mëparshme si një rezultat i luftës janë virtualisht të njëjta si atom bi atë hartë. Kur mungesa e “Anglisë” në hartë u pyet, Dr. Little dhe kolegëve të saj iu tregua se qeveria kombëtare jo më gjatë do të bëhej një “njësi administrative”. Por ndërkohë e gjitha kjo marrëveshje po ndodhje mbrapa skene rreth kohës së hyrjes së Britanisë, Z. Heath po refuzonte në publik se aty nuk do të kishte asnjë humbje të sovranitetit. Mungesa e interesit në dëshirat e njerëzve arriti një nivel të ri të ulët kur një dokument i publikuar nga Asambleja Evropiane në shkurt të vitit 1984 tha se ndokush që do të votonte në korrik të vitit 1984 në zgjedhjet evropiane, do të mendoheshin të kishin mbështetur idenë e Bashkimit Evropian! Në mënyrë të barabartë egërsisht dhe mizore ishte se Marrëveshja Mastriktit mbi Bashkimin Evropian madje nuk është publikuar në kohën e zgjedhjeve të përgjithshme të MB-së të cilën kryeministri Xhon Major pohonte të kishte miratuar dokumentin! A nuk është demokracia thjesht fantastike? Ne po bënim zgjedhje tani në të cilën vetëm mendje mprehtët mund të bëjnë një zgjidhje të informuar. Kur Douglas Hurd, në atë kohë sekretar i jashtëm, firmosi Marrëveshjen e Mastriktit në shkurt 1992, ai angazhoi Britaninë në Shtetet e Bashkuara të Evropës. Ai dhe qeveria e tij do ju tregojë të kundërtën. Ata do të thonë se aty është një pikë e dalë e cila thoshte:

“Derisa Anglia të informojë se qëllimet e saj për të lëvizur në stadin e tretë [bashkimi politik dhe monetar], ajo nuk do të jetë nën asnjë obligim për të vepruar kështu.”
Ato që ata nuk po ju tregojnë ju është se ky Protokoll ishte e sunduar nga një tjetër mbi faqen P/UP_UEM/ en61, e cila kishte këta paragrafë:

“Partitë e larta kontraktuese … deklaron karakterin e pakthyeshëm të lëvizjes e Komunitetit në stadin e tretë të Bashkimit Ekonomik dhe Monetar duke nënshkruar [theksimi im këtu] kushtet e reja të Marrëveshjes mbi Bashkimin Ekonomik dhe Monetar.

“Si pasojë të gjithë anëtarët e shteteve duhet, nëse ata përmbushin kushtet e nevojshme për miratimin të një monedhe të vetme qarkullimi ose jo, respektojë dëshirën për komunitetin për të hyrë në mënyrë të shpejtë në stadin e tretë, dhe si pasojë asnjë Anëtar shteti duhet të ndalojë hyrjen në stadin e tretë.”

Z. Hurd firmosi këto kushte dhe si pasojë i parashtruan MB-së ndaj tyre me terma. Me fjalë të tjera, duke humbur fuqinë e veto, MB-ja ose do të pranonte bashkimin politik dhe monetare ose do të tërheqë shfaqen së bashku. ‘Debati’ publik është një mashtrim. Z. Hurd, Z. Major dhe Kancelari pro-Evropës, Kenneth Clarke (Bil) e dinte këtë. Po kështu e dinte edhe Toni Bler (Bil), “një i zgjedhur” i Elitës dhe Paddy Ashdoun (Bil). Z. Hurd ishte një nga ata të cilët qëndruan në zgjedhjet drejtuese të Konservatorëve pasi Margaret Thatcher u hoq, mbi urdhrat e Grupit Bilderberg, për shkak të kundërshtimit të saj të bashkimit politik dhe monetar. Z. Hurd, i cili rekomandoi Henri Kisingerin për kalorësinë e tij, u shkollua mirë në çështjet evropiane. Ai ishte sekretari privat i Ted Heath (1968-70) kur Heath ishte lideri i kundërshtimit, dhe në atë kohë e caktoi sekretarin e tij politik (1970-74) pasi Heath u bë kryeministër. Hurd ishte gjithashtu ministër shteti në Zyrën e Jashtme nën Lord Karington në arritjen e Luftën Falklands. Një nga njerëzit që ndihmoi në nxitjen/të nxiste atmosferën e cila çoi në abdikimin e Znj. Thatcher, ishte Sër Geoffrey (tani Lord) Hoëe (Kom 300), një president i mëparshëm i Këshillit të Ministrave Evropiane. Kështu që çfarë presim ne tani, derisa ne nxjerrim pjesën tonë të mbrapme shumë shpejt? Një Evropë e rajoneve e kontrolluar nga Komisionerët Evropianë të pazgjedhur dhe gjashtë anëtarët e Bordit Ekzekutiv të Bankës Qendrore Evropiane të cilët do të kenë kontrollin e monedhës së vetme qarkulluese dhe fshehtësinë e çdo “shteti” anëtar. Që të gjashtë njerëzit, të cilët do të kontrollojnë të gjithë Bashkimin Evropian duhet “të caktohen nga njerëzit midis tyre të qëndrimit të njohur dhe eksperiencës personale në paratë ose çështjet bankare”. (Marrëveshja e Mastriktit, Artikulli 109a, faqja UP-UEM/ EU41.) Në tetë vitet e tyre të sigurisë garantuese të zotërimit, këta gjashtë bankierë super të Elitës Botërore “nuk mund të kërkojnë ose të marrin udhëzime nga Institucionet e Komunitetit…ose të ndonjë trupi tjetër”. Diktatura Evropiane do të kompletohet.

Kjo është ajo që Një Shtet Njëpartiak ka punuar drejt mbrapa maskave të tyre të kundërshtimit. Ambiciet e tyre pothuajse janë përmbushur. Vetëm ju – ne – mund t’i ndalojmë ata.

Shteti Njëpartiak Botëror

Ndërkohë luftërat, të cilat realizoheshin kaq shumë për Elitën, vazhduan. Kur e vërteta për Luftën e Kundër-Iranit, Lufta Gulf dhe konflikti i Bosnjës përfunduan, ashtu si në ditët ato do të përfundonin, gjurmët do të na çonin drejt disa njerëzve shumë të famshëm e të njohur dhe disa linjave të kompanive donatore – veçanërisht ato të përfshira në armatim – në Angli, Shtetet e Bashkuara dhe vendeve të tjera. Kush e armatosi Sadam Huseinin? Britania dhe Amerika. Kush i armatosi iranianët? Britania dhe Amerika. Kush e armatosi Serbinë në Bosnjë? Britania dhe Amerika. Do të vijë koha kur argumentet do të tronditin se ky është rasti dhe disa kompani që drejtojnë armatimet dhe politikanët do të përballen me disa pyetje serioze. Nëse ju dini më shumë, ju lutem më tregoni edhe mua.
Në një artikull në Spotlight më 19 dhjetor 1994, shkrimtari Uarren Hough, pohon se Henri Kisinger ishte akuzuar nga presidenti francez, François Mitterand, si “manipuluesi mjeshtër” i konfliktit jugosllav. Deklarata mendohet të ketë qenë në takim të Konferencës së Sigurisë Evropiane në Budabest, Hungari. Artikulli i Uarren Hough vazhdoi:

“Si pjesë e planeve të tyre, liderët serbë harxhuan milona dollarë mbi kontrata dhe shlyerje të borxheve nga burimet në Uall Street në ShBA tregojnë se shumica e marrëveshjeve jetëshkurtër ishin me sa duket të ngritura për të bërë para për konsultimin e firmës për Kisinger, Shoqëritë Kisinger [drejtori themelues Lord Karington, një negociues ‘paqësor’ në ish Jugosllavinë], dhe për dy miqtë e Kisinger, Laurence Eagleburger dhe Brent Scoukroft. Këto gazeta popullore, pas rishikimit të të dhënave konfidenciale të bankës në Nju Jork, paralajmëronin që në fillimet e viteve 1992 se Eagleburger (sekretar shteti i mëparshëm) dhe Scoukroft (drejtori i sigurimit kombëtar në Shtëpinë e Bardhë në administratën Bush) fshehën kompromisin e një “seri parash të thata” ndaj serbëve ndërkohë që ata po formulonin me sa duket pozicionet e drejta të ShBA-së drejt përçarjes etnike kontradiktore të ish Jugosllavisë.”

Interesante, një “këshillues” për liderin serb Radovan Karaxhiç, ka qenë Sër Alfred i cili ka vepruar nga një apartament në Pale afër Sarajevo, ngjitur me zyrën Karaxhiç, sipas disa publikimeve të publikuara. Sherman është njohur si “shpikësi i Margatet Thatcher” dhe ajo ishte në pjesën e përparme e manovrave të cilat çuan në zgjedhjen e saj si lidere të Partisë Konservative Britanike. Ajo më vonë e caktoi atë si kalorës dhe së bashku ata gjetën “të mendosh tank”, Qendra për Studimet Politike66 prej ku çmenduria ekonomike e viteve 1980 pjesërisht u krijua. Serbët u financuan nga Elita nëpërmjet bankave të Beogradit të përfshira në pastrimin masiv të parave të drogës. Është gjithashtu mahnitëse se si disa ‘fondacione’ ishin ngritur në ish Jugosllavi nga spekulatori financiar dhe nga burri frontal Rothsçajlld, Xhorxh Soros (Bil). Ai i kishte ata në Bosnjë, Kroaci, Slloveni dhe Beograd. Soros është një mik i ngushtë i Laurence Eagleburger në Shoqëritë Kisinger, ambasadori i mëparshëm i ShBA-së në Beograd dhe aleat i ngushtë i Sllobodan Milosheviçit! Tani çfarë është ajo që po më vjen erë? Ndonjë ushtar i ri në ajër? Sipas shkrimtarit dhe studiuesit Ben C. Vidgen, shkruar në gazetën Nexus në shkurt 1996, Amerikë, Gjermani dhe Izrael po drejtonin një urë ajrore sekrete të armëve për në Kroaci dhe Bosnjë për fillimin e konfliktit.

Gazetarët francezë tregonin në vitin 1994 se agjentët e CIA-s po tërhiqnin myslimanët e Bosnjës në një kundërsulm të nxituar dhe të pashpresë kundër serbëve me premtime të rreme të mbështetjes së ShBA-së. Shtëpia e Bardhë i quan këto raporte “gënjeshtra keqdashëse”. Por më pas Xhorxh Kenedi, një zyrtar amerikan në detyrë të çështjeve të Jugosllavisë në Departamentin e Shtetit të ShBA-së derisa ai u pushua me neveri në 11 gusht 1992, tregon se myslimanët ishin në të vërtetë të kapur në grackë në përjashtimin e një numri të ofertave të pjesshme armëpushuese mbi supozimin se ndihma e Amerikës do iu siguronte atyre fitoren. Uarren Hough tregon se ndërkohë që myslimanët po ngriheshin, rrjeti i Kisingerit po luante lojën “djalë i mirë, djalë i keq”, të cilën manipuluesit e përdornin shumë shpesh. Ajo përfshinte dy liderët serbë, Sllobodan Milosheviçin dhe Radovan Karaxhiçin. Hough shkruan:

“Nën këtë skenar, Miloshevçc – klienti i Shoqërive Kisinger – publikisht mohoi dhe dënoi sulmin e furishëm të paligjshëm të trupave të Karaxhiçit kundër myslimanëve boshnjakë. Por në mënyrë të mbuluar qeveria e Milosheviçit furnizoi forcat ‘tradhtare’ të Karaxhiçit me të gjitha armatimet dhe mbështetjen tjetër që atyre iu nevojitej për të kryer një “luftë asgjësuese” të pashtruar kundër fqinjës së saj myslimane. Rifurnizimet myslimane ishin, sigurisht, të bllokuara nga embargoja e armëve të KB.”

Studimi pohon gjithashtu se Arabia Saudite, në vetvete një tirani fashiste, u ndërtua nga ky plan. Sipas Spotlight, mbreti Fahd në mënyrë të përsëritur u sigurua nga ambasadori i tij në Uashington se plani i ShBA-së për të ngritur embargon e armëve në kohë për të lejuar përforcimet përfundimtare për të arritur myslimanët e përgatitur për luftë. Si rezultat mbreti bindi liderë të tjerë islamikë të kishin besim në Uashington. Tani Monarkia Saudite është dënuar si një mik-udhëtar leshko për CIA-n, ose si një tradhtar për Islamin. E cila, sigurisht, i përshtat manipuluesit jashtëzakonisht mirë. Në dritën e gjithë kësaj, ka disa lidhje interesante midis negociuesve të ‘paqes’ në Bosnjë. Lord Karington (RIIA, Bil, KT, Kom 300), Lord Ouen (Bil, KT) dhe suedezi Carl Bildt (Bil) ndoqën njëri-tjetrin si negociues zyrtarë të paqes për Bashkimin Evropian në ish Jugosllavi. Negociuesi i paqes së Kombeve të Bashkuara, i cili punoi ngushtësisht me mikun e tij të ngushtë më të mirë, Lord Oëen, ishte Sekretari i Shtetit të Xhim Karterit, Cyrus Vance (KMJ, KT, Bil, Kom 300) dhe drejtori i bankës të Rothsçajlld, Prodhimet Hanover Trust. Kur Vance dha dorëheqjen, KB caktoi një tjetër negociues për të punuar me Lord Ouen – Thorvald Stoltenberg, të Norvegjisë. Po, ju përsëri e gjetët, një anëtar i Komisionit Tripalësh dhe Grupit Bilderberg. Dhe kur secili nga ata dështuan në arritjen e paqes, kush ishte ai i cili në mënyrë të papritur fluturoi për në Bosnjë, midis publicitetit mbarëbotës, si një negociues për paqën “i pavarur”? Përse, ai ishte Xhim Karter (KMJ), Presidenti i Parë i Shteteve të Bashkuara nga Komisioni Tripalësh. Më vonë erdhi Riçard Holbrooke (KT, KMJ, Bil), lajmëtari i paqes i Bill Klintonit (KMJ, KT, Bil) dhe ambasadori i ShBA-së për Jugosllavinë ishte Uarren Zimmerman (gjithashtu KT, KMJ) i cili raportoi, si dhe Holbrooke, Sekretarit të Shtetit të Klintonit, Ëarren Christopher, të KMJ-së dhe Komisionit Tripalësh. Dhe kush ishte ai i cili mbërriti në Rëanda në një “mision diplomatik” të pazbuluar ditë më përpara kryengritjes të atij konflikti tmerrues? Lord Karington dhe Henri Kisinger!

Mbase e gjitha kjo është tym pa zjarr. Mbase Komisioni Tripalësh dhe Grupi Bilderberg thjesht ndodh të kenë drejtuar kurset e negociuesve të paqes. Mbase derrat mund të fluturojnë. Zgjoheni mendjen tuaj. Ndjesia ime për ish Jugosllavinë kur e kam shkruar kapitullin e parë të këtij libri ishte se konflikti u përdor jashtëzakonisht për të shqetësuar e vënë në siklet Forcat Paqeruajtëse të ShBA-së dhe NATO-n. Kjo ishte projektuar për t’u krijuar një situatë e “diçka duhet bërë” e cila do të na udhëheqë në fuqitë e mëdha për aleancën e KB/NATO dhe, në fakt, në krijimin e një armate botërore. Si zakonisht egërsia, mizoria dhe vuajtjet që pa publiku, kërkesa kryesore e “diçka duhet bërë”. Çfarë ka ndodhur që nga ajo kohë? Konflikti boshnjak çoi në krijimin e forcës “paqeruajtëse” të NATO-s së fuqishme me 60,000 e cila përfshinte 30 vende. Ajo është një armatë botërore nën kontrollin qendror – ekzaktësisht ashtu si kishte kërkuar Elita. Ajo është forca shumëkombëshe më e madhe për t’u grumbulluar që në Luftën e Dytë Botërore dhe ajo është bërë e mundur nga vuajtjet e patreguara të njerëzimit. Burri frontal kryesor për këtë ushtri botërore të NATO-s ishte Bill Klinton (KMJ , KT , Bil), burri që thotë gjithmonë po për David Rokfelerin dhe Elitën. Një nga ata të caktuar për të mbikëqyrur operacionin civil në Bosnjë pas marrëveshjes së “paqes” ishte Carl Bildt (Bil) dhe oficeri në detyrë të forcës shumëkombëshe (ushtria botërore) u emërua si Admirali Leighton Smith i ShBA-së (KMJ ). Nëse ju do të dëshironit një konfirmim se ushtria botërore në Bosnjë është pjesë e planit të Elitës shihni jo më tej se në një faqe të plotë reklamimi në Posta e Uashingtonit në 6 dhjetor 1995. Ajo ishte vendosur nga një organizatë duke e quajtur vetveten Komiteti për Lidershipin Amerikan në Bosnjë dhe ajo mbështeti planin e Bill Klinton për një ushtri botërore në Bosnjë. Reklama u firmos nga, midis të tjerëve, Zbignieu Brzezinsky (KMJ, Bil dhe krijuesi i Komisionit Tripalësh); Kongresmeni Stephen Solarz (KMJ ); burri frontal i Rothsçajlld dhe spekulatori në qarkullim, Xhorxh Soros (Bil); Michael Armacost (KMJ), presidenti i Institutit Brookings i Elitës; dhe Leslie Gelb (KT), president i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë dhe një gazetar i Nju Jork Times. Politika në Bosnje është politika e Elitës nga fillimi në fund të saj. Ne kemi një parti të shpallur brenda një partie botërore nën një ushtri partie.

Dhe sa shumë kanë për të vuajtur përpara lolot politikë të ndalojnë të jenë të mashtruar? Sa tragjedi të tjera do të jenë këtu përpara se raca njerëzore të thotë “Mjaft!” dhe të marrë kontrollin të vetë dinastisë së saj? Nëse kjo do të ndodhte, ne duhet të ndalojmë të shohim drejt politikanëve për përgjigjet dhe të fillojmë të vetorganizohemi në komunitetet tona për të ndërtuar ekonomi lokale dhe organizata të cilat mund të veprojnë jashtë këtij manipulimi. Një formulim për t’u nënkuptuar, sipas pikëpamjes sime, do të ishte një bojkot i masës të të gjithë shtetit, kombit dhe zgjedhjeve evropiane. Për të votuar nën rrethanat aktuale është t’i japësh besim një sistemi që është një fyerje për lirinë dhe zgjedhjes demokratike, një sistem që është projektuar për të na kontrolluar ne dhe jo për të na çliruar ne (jo për të na bërë të lirë). Duke refuzuar të votojmë dhe të pasurit ndonjë pjesë të saj, ne mund të tregojmë se si ndihemi. Ne mund t’ju themi manipuluesve: Ne e dimë se çfarë po bëni ju dhe loja juaj dhe gjithçka është humbur. Ne do të jemi manipuluar në mbështetjen dhe mbajtjen e një partie të shpallur dhe të një partie botërore.

nga **Rifat** Sat Feb 04, 2012 1:06 pm

KULT APO MASHTRIM?

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 Punto-interrogativo

Shembulli i parë i trajtimit të “botës së zhurmshme” ndaj manipulimit të mendjes është termi “kult”. Plani ka qenë për të krijuar ngjarje dhe propaganda të cilat zhvlerësojnë kultin botëror në mendjen publike dhe njëherë e mirë që të realizohet kjo, dhe më pas, meqë ajo është realizuar, për të aplikuar “kultin” e emërtuar ndaj çdo grupi ose organizate që Elita dëshiron të diskreditojë dhe të shkatërrojë. Kjo do të thotë se çdokush që është duke kundërshtuar statuskuonë ose duke jetuar në mënyra të cilat gërryejnë kontrollin e centralizuar.

Te Fjalori Konciz i Oksfordit, përkufizimi i kultit është: Një sistem i kulteve fetare të shprehura në ceremoni; devotshmëri dhe homazh ndaj një personi ose diçkaje. Kështu që çdo fe, besim, është një kult nga ky definicion, dhe po kështu është sistemi bankar dhe financiar, ku ata janë të përkushtuar dhe paguajnë homazhe ndaj një “diçkaje”: parave. Rrjeti i shoqërisë sekrete të Syrit Që Sheh Gjithçka është një kult sepse ajo admiron e i falet, Luciferit, Koshincës së Rojtarëve të Burgut nëpërmjet ceremonive, devotshmërisë dhe homazheve. E gjithë Anglia është një kult, ose ata pak njerëz që janë të devotshëm ndaj dhe bëjnë homazh monarkisë. Pothuajse gjithçka kthehet në një kult në një kuptim sa më të ngushtë – “budallenj” të rrezikshëm fetarë, të programuar dhe të bërë lavazh truri për të adhuruar figurën e mesisë. Plani është i miravancuar në furnizimin e mendjes së publikut me këto lloj mesazhe në pikën ku gjithçka emërtuar një kulti është subjekt të një veprimi përgjegjës refleksiv të: “Budallenj të rrezikshëm – diçka duhet bërë”.

Ekzistojnë tre mënyra që mund të manipuloni ngjarje për t’iu përshtatur planit. Ju mund të ngrini “kultin” që nga fillimi dhe të kontrolloni të gjithë gjënë; ju mund të infiltroni një grup ose një komunitet me agjentë provokues të cilët më pas do të veprojnë në mënyra që do të diskreditojnë anëtarë të pafajshëm, ose ju thjesht mund të fajësoni një grup njerëzish ose sekt për diçka që ata nuk e kanë bërë. Këdo rrugë që ju do të zgjidhni, përfundimi është i njëjtë – fjala “kult” është zhvlerësuar së tepërmi në koshiencat kolektive. Dy ngjarje, të cilat kanë qenë jashtëzakonisht të suksesshme në helmimin e publikut ndaj “kultit” botëror ka qenë Masakra e Jonestoën e vitit 1978 dhe Uaco në vitin 1993. Fushimi i Jonestoën në Guyana ishte zyra qendrore e sektit të Tempullit të Njerëzve e kontrolluar nga figura e tij e “mesias”, Xhim Xhones. Anëtarët e saj, tepër zezakë, kishin ndjekur Xhones në Guyana nga baza origjinale në Kaliforni, në atë kohë nën drejtimin e Ronald Regan.

Rreth 900 njerëz vdiqën në Jonestoën më 18 nëntor të vitit 1978, në atë që u tha të ketë qenë një “vetëvrasje e masës” realizuar nëpërmjet helmimit cianik dhe gjuajtjeve. Në Uaco në Teksas 15 vjet më vonë, ne na u kërkua të besonim të njëjtën histori zyrtare të “vetëvrasjes së masës” nga sekti i Degës Davidiane e drejtuar nga figura e saj e “mesisë”, David Koresh. Kush përfiton nga besimet e njerëzve ndaj këtyre shpjegimeve zyrtare? Ata të cilët dëshirojnë që fjala “kult” të thotë “budallenj të rrezikshëm”. Në mënyrë intriguese, si pasojë, ne mund të nxjerrim disa lidhje me agjencitë e inteligjencës.

Një nga ndihmësit financiarë kryesorë të Jonestoën ishte Dr. Laurence Layton, i cili më parë ishte në detyrë të studimeve dhe zhvillimeve në një nga qendrat studimore të luftës biologjike dhe kimike kryesore të Armatës së ShBA-së në Duguay Proving Ground në Uath. Kjo ka qenë e lidhur nga studiues me miletin shumëkombësh të fajësuar për “alienët”, sëmundjet e luftës dhe eksperimentet gjenetike. Layton ishte gjithashtu drejtor i Zhvillimeve të Predhave dhe Satelitëve në Ndarjen e Flotës Propellant në Indi, Maryland. Pasuria e gruas së tij vinte, një pjesë e saj, nga aleanca I.G. Farben. Djali i tyre, Laurence Layton Jr, ishte në një skuadër zjarri sekti që ekzekutoi Përfaqësuesin Kongresial, Leo Ryan, i cili kishte udhëtuar për në Jonestoën për të hetuar mbi Tempullin Njerëzor. Ryan ishte seriozisht jopopullor me CIA-n. Ai kishte bashkautorizuar Amendamentin Hughes-Ryan që detyronte CIA-n t’i jepte Kongresit lajmet prioritare të operacioneve mbuluese. Çfarë rastësie që Ryan, një njeri luftues për të bërë CIA-n përgjegjëse për njerëzit, duhet të ishte në Jonestoën, Guyana, tamam në momentin që filloi e qëlluara.

Layton-ët janë një familje jugore e spikatur, e rëndësishme e cila luftoi për Konfederatat gjatë luftës civile. Ata kanë disa lidhje me agjencitë e inteligjencës. Motra e Laurence Layton Jr, Debora Layton Blakey, u martua me Xhorxh Philip Blakey, njeriu që vendosi minimizimet në pasurinë në Jonestoën e vlerësuar nga Xhim Jones. Blakey ishte një agjent kontraktues për CIA-n në Angola dhe një numër studiuesish pohojnë se Jonstoën u përdor si një mbulim për të trajnuar “rebelë” për operacionet mbuluese të CIA-s në Angola. Ekzistojnë edhe lidhje të tjera të CIA-s me masakrën e Jonestoën. Riçard Duyer, kreu përfaqësues i Ambasadës së SHBA-së në Guyana dhe shefi lokal i CIA-s u mor vesh se ishte përfshirë. Në një regjistrim të dhënash në Jonestoën kur violenca, dhuna shpërtheu, zëri i Jim Jones dëgjohet duke bërtitur: “Merreni Dëyer jashtë prej këtu”. Nga vetë pranimi i tij, Duyer ishte parë duke ju hequr të vdekurve kuletat e tyre dhe mjetet të tjera identifikuese nën urdhrat e Zbignieu Brzezinski, një nga themeluesit e Komisionit Tripalësh dhe Këshilluesi i Sigurisë Kombëtare të Xhim Karterit.¹ Anëtarët e Tempullit Njerëzor ishin aktivë në mbështetjen e tyre të presidentit guyanez, Forbeërs Burbham, i cili haptazi pranoi lidhjet e tij me CIA-n. Kur Xhim Jones shkoi në Brazil në vitin 1961 “për të administruar të tiranizuarit”, transporti i tij dhe ushqimi u paguan për të nga Ambasada e ShBA-së, dhe ai iu tregoi rezidentëve lokalë se ai po punonte për instruksionet e CIA-s për forcat policore të Botës së Tretë mbi teknikat pyetësore dhe torturuese. Këto lidhje midis Jones, Jonestoën dhe agjencive të inteligjencës janë të shumta. Xhejms T. Riçardson, profesor i sociologjisë në Universitetin e Nevadës, publikoi një studim të Tempullit të Njerëzve në Gazeta për Studimet Shkencore të Besimit, në vitin 1980. Ai shkruan:

“Për shkak të neglizhencës së zyrtarëve të ShBA-së në mosurdhërimin e menjëhershëm të autopsive mbi ata të cilët vdiqën në Guyana, ne nuk do ta mësojnë asnjëherë se sa vdiqën nga vetëvrasja dhe sa të tjerë u vranë. Dr. Leslie Mootoo, Shef Ekzaminues Mjekësor për qeverinë Guyana dhe personi i parë i trajnuar në mjekësi për të mbërritur në Jonestoën pas ngjarjes tregoi raportet: “Unë nuk besoj se aty ishin më shumë se sa 200 njerëz të cilët vdiqën në mënyrë vullnetare.” Ai e tha këtë gjë pasi kishte inspektuar një numër trupash dhe skenën e vdekjes së tyre. Kjo çështje është diskutuar më shumë në një seri artikujsh nga Deirdre Grisëold në Punëtorët Botërorë… një sërë serish të cilat gjithashtu ngrinin pyetje mbi përfshirjen e mundshme të CIA-s në strategjinë e Jonestoën. Grisëold, i cili akuzoi qeverinë e ShBA-së për shkatërrimin e evidencave me qëllim duke mos kryer autopsi. Nxorën një numër lidhjesh intriguese midis Tempullit të Njerëzve dhe CIA-s. Ajo tregon se disa nga liderët e bardhë në Jonstaoën mund të kenë qenë agjentë të CIA-s, dhe Jonestoën mund të ketë qenë një garanci në luftimet politike duke përfshirë ShBA-në, Kubën dhe Guyanën…”

Ekzistojnë gjithashtu edhe evidence se Jonestoën ishte një eksperiment kontrollues i mendjes dhe pjesë e MKUltra. Sasi të mëdha të drogave psikiatrike u gjetën aty, mjaftueshëm për të droguar 200000 njerëz në vit, dhe anëtarët duhet të mbanin etiketa identifikuese të ngjashme me ato që iu jepen njerëzve nëpër spitale. Në të vërtetë, kompleksi Jonestoën përfshinte një spital të vërtetë dhe të sofistikuar ndërsa kushtet në pjesën tjetër të përmbajtjes ishin të varfra. Miksimi i zezakëve, grave dhe të burgosurve pasqyronin viktimat e zgjedhura për eksperimentimin e mendjes nga MKUltra. Zezakët u kufizuan dhe iu mbyll goja kur ata mbërritën në Guyana dhe u morën në kompleks për të punuar për 18 orë në ditë. Lidhja midis Jonestoën, MKUltra dhe stilit ideologjik nazist janë eksploruar nga Michael Meiers në: A ishte Jonestoën një eksperiment mjekësor i CIA-s? Një rishikim i evidencave? Ai argumentoi se Jonestoën ishte fusha e fundit eksperimentuese e MKUltra dhe se Xhim Jones një aktiv për një kohë të gjatë i CIA-s i cili në mënyrë të fshehtë u mbështet nga administrata kaliforniane e Ronald Reganit në vitet përpara se operacioni të lëvizte për në Guyana. Meiers thotë se historia e kontrollit të mendjes mund të shkojë mbrapa në vitet 1965 kur Jones dhe Tempulli i Njerëzve fillimisht lëvizën për në Ukiah, Kaliforni. Ai raporton:

“…grupi infiltroi menjëherë Spitalin e Gjendjes Mendore të Mendocino që do të siguronte jo vetëm personat e testuar [PT ashtu si i quanin ata nazistët] për eksperimentet e tij [Jones] mjekësore paraprake, por gjithashtu edhe një tokë trajnuese për teknikët mjekësorë të nevojashëm për eksperimentet përfundimtare. Brenda një periudhe të shkurtër kohore, çdo i punësuar në spital ishte anëtar i Tempullit të Njerëzve. Që nga infermieret deri te terapistët, që nga përgjegjësit e deri te pastruesja, çdo punonjës në lehtësirat u zëvendësua nga anëtarët e Tempullit. Kalifornia virtualisht i dha Xhim Jones Spitalin e Gjendjes Mendore të Mendocino.”²

Shpjegime zyrtare dhe pasuese për masakrën ishin një përrallë e njohur e gënjeshtrave të provuara dhe kundërshtimeve. Një numër njerëzish që ishin raportuar të jetonin në Jonestoën ishin rreth 1100. Kjo ishte bazuar, do të shfaqej, në një numërim pasaportash. Por pas tragjedisë, numri i të vdekurve u dha vetëm për 400 dhe më vonë 913. Më shumë se 200 “mungonin”. Kjo është një figurë e kuptimshme sepse garda e elitës rreth Xhim Jones numëron midis 120 dhe 200. Ndërkohë që anëtarësia e Tempullit të Njerëzve ishte kryesisht me zezakë, garda e elitës ishte jashtëzakonisht me të bardhë. Garda e Elitës apo garda e CIA-s? Përveç figurave zyrtare të 990 të vdekurve, vetëm 400 u gjetën dhe spekulimet u ngritën mbi atë se çfarë iu ndodhi 500 të tjerëve. Ishte në këtë pikë sipas dëshmisë nga komandanti ushtarak që hetoi Jonestoën, se atij ishte treguar nga zyrtari qeveritar i ShBA-së, Robert Pastor, të ndalonte së identifikuar trupat. Pator ishte ndihmësi kryesor në Zbignieu Brzezinski. Sigurisht identifikimi i trupave ishte thelbësore nëse ju me të vërtetë dëshironi të dini se çfarë ndodhi! Në ditët vijuese të këtij Urdhri nga ndihmësi i Brzezinski, 500 trupat që mungonin u gjetën mrekullisht. Ju lutem më tregoni, ku ishin fshehur këta trupa? Ju premtoj se këtu nuk po tallem. Ato u gjetën, sipas versionit zyrtar, nën 400 të tjerët! Ju duhet vetëm të shihni fotot e trupave të parë që u gjetën për të parë se nuk ka asnjë mundësi që ata të ishin shtrirë sipër 500 trupave të tjerë. Por ky është versioni zyrtar edhe në ditët e sotme.

Zonja dhe zotërinj, ata thjesht po qeshin me ne. Mbeturinat e trupave të cilat mendohet të jenë ato të Xhim Jones asnjëherë nuk u identifikuan dhe ai thuajse pa dyshim u largua me gardat e bardha. E gjithë gjëja bie erë tamam ashtu si dhe vrasja e Martin Luter King dhe JFK të cilat, “rastësisht”, po rihetoheshin në kohën e Jonestoën nga Një Komitet i Zgjedhur Shtetëror. Një prokuror, Mark Lane, kishte lidhje edhe me Jonestoën edhe me dëgjimet e vrasjeve. Ai ishte prokurori për Tempullin e Njerëzve dhe për “pastën” Xhejms Earl Ray, të supozuar “vrasës të vetëm” të Dr. King. Mark Lane, i cili kishte punuar gjithashtu edhe për Lobin e Lirisë, publikuesit e gazetës Spotlight, e quajti Tempullin e Njerëzve një “parajsë mbi Tokë”. Kështu kjo e diskreditoi atë pas Jonestoën se pretendimi i tij se Xhejms Earl Ray ishte i pafajshëm më pas u ndesh me përçmimin dhe përbuzjen e shumicës.

Kishte fjalë se Tempulli i Njerëzve përfshinte një skuadër vdekjesh, e cila hiqte qafe këdo që kërcënonte ose fliste keq për sektin. Qeveria gjithmonë e ka mohuar këtë, por Xhim Jones mendohet të ketë pasur një listë sulmuese dhe emrat kryesues mbi të vdiqën në mënyrë të dhunshme në muajt që vijuan masakrën. Në krye të listës ishte Xhorxh Moscone, Majori i San Franciskos. Ai u qëllua për vdekje nëntë ditë pas tragjedisë. Fushata zgjedhore e Moscone u përkrah nga donacione të konsiderueshme nga Tempulli i Njerëzve dhe ai e bëri Xhim Jones kreun e Autoritetit Shtetëror të San Franciskos. Shumë prej ndjekësve të Jones u punësuan gjithashtu edhe nga Departamenti i Mirëqenies Qytetare dhe ata e përdorën këtë privilegj për të rekrutuar të varfrit dhe të pashpresët në sekt. Emri i dytë në listën e Xhim Jones ishte Xheni Mills, një zyrtare e mëparshme e Tempullit të Njerëzve, e cila shkroi një libër së bashku me burrin e saj, Gjashtë vitet e mia përkrah Zotit, që ishte ekstremisht kritik për Jones dhe grupin e tij. Në pranverë të vitit 1979, Xheni Mills, burri i saj dhe vajza e saj u qëlluan në shtëpinë e tyre në Barkeley. Vdekja e tyre mbeti e pazgjidhur. Një gazetare Kathy Hunter, e cila kishte raportuar vdekjen e shtatë anëtarëve të cilët u vranë pasi u përpoqën të largoheshin zyrat origjinale në Kaliforni, gjithashtu vdiq nën rrethana të çuditshme. Është e vjetra e vjetra histori të cilën ne e kemi parë të përsëritet kaq shumë në këtë libër. Por pyesni shumicën e njerëzve sot nëse ata e mbajnë mend Masakrën e Jonestoën, ata do ju flasin për “budallenj’ besimtarë të cilët kryen vrasje nën influencën e “mesisë së çmendur” dhe liderit të kultit. Kjo është ajo që supozohet të dinë ata.

Jonestoën, masakra dhe jehonat e saj, iu shërbyen mirë manipuluesve. Ajo kishte një mbulesë për të trajnuar mercenarët për aktivitetet mbuluese të CIA-s në Angola; ajo siguroi mbi spotin e mbështetjes politike për aktivin e CIA-s, Forbers Burnham; ajo eliminoi kundërshtarin politik të fortë të CIA-s, Leo Ryan; ajo minoi Komitetin e Zgjedhur Shtetëror mbi Vrasjet duke diskredituar prokurorin e Xhejms Earl Ray, Mark Lane; ajo dha informacion të vlefshëm mbi kontrollin e mendjes për Projektin MKUltra; dhe për më tepër helmoi mendjen njerëzore ndaj fjalës “kult”.
Ne mund të gjejmë disa elementë në Jonestoën në historinë e Uaco. Më 19 prill 1993, më shumë se 80 burra, gra dhe fëmijë u dogjën të gjallë kur qeveria e ShBA-së, në formën e FBI-së dhe Zyrës së Alkoolit, Duhanit dhe Armëve (ZADA) sulmuan Mount Carmel pjesë përbërëse e Degës Davidiane afër Uaco, Teksas. Na u kërkua edhe njëherë të besojmë se kjo ishte një “vetëvrasje masive” nga një grup të çmendurish dhe ndjekës që u është bërë lavazhi i trurit dhe profecia e figura e rezikshme e “mesisë”, David Koresh. Nuk do të bija dakord më shumë me pikëpamjet që Davide Koresh supozohet të ketë pasur (nëse ajo që është pretenduar është e vërtetë). Ai duket se ka qenë një njeri shumë kompleks. Por fokusimi mbi Koresh është përdorur për të mbuluar çështjen se si dhe përse të gjithë ata njerëz vdiqën në duart e agjencive qeveritare.

Është gjithmonë po e njëjta gjë me këto ngjarje të manipulimit të mendjes. Në kohën kur ato ndodhin , versionet zyrtare pushtojnë faqe dhe ekranet televizive. Publiku e gëlltit atë dhe pjesa dërmuese e pranon atë. Më pas, ashtu si kalojnë javët dhe sa më shumë studiues me mendje të hapur fillojnë të zbulojnë të kaluarën e vërtetë, një tjetër version i ndryshëm i ngjarjeve shfaqet. Sidoqoftë, versioni zyrtar i komunikohet audiencës kolosale mbarë gjithë botës në lartësinë e publicitetit dhe mbulimit të ngjarjeve, ndërkohë që versioni i të vërtetës, ose të paktën të vërtetat, dalin në dritë më vonë kur interesi për to ka mbaruar. Rryma e medias zakonisht injoron një informacion të tillë dhe mospranimi i mbulimit të gabimeve është shkruar në faqet e librave si ky ose revistave duke ju shitur në një audiencë realitivisht të vogël. Kështu që ndërkohë shpjegimeve alternative, madje edhe dëshmitë, provat, argumentet. Ekzistojnë për të shembur e rrëzuar propagandat si një pako gënjeshtrash, që masa e njerëzve nuk e dinë asnjëherë se ky është rasti, çështja. Ata vazhdojnë në të besuarin se ajo që u është treguar në fillim vazhdon të jetë e vërteta e asaj që ndodhën. Për shkak të kësaj, pjesa më e madhe e njerëzve ende besojnë se Uaco ishte një vetëvrasje masive e një kulti të çmendur. Por a ishte kështu?

ZADA në fillim i përdori armët për të sulmuar Degën Davidiane të përbërë më 28 shkurt të vitit 1993. Ky sulm u “justifikua” nga pohime e pretendime zyrtare se anëtarët e sektit kishin thyer ligjet armë. Ata blinin dhe shisnin armë për të fituar para, ashtu si bënin shumica edhe në Teksas. Unë nuk e kuptoj se si një grup besimtarësh mund të blejnë e të shesin armë, ose edhe t’i zotërojnë ato, por ajo që ata bënin ishte ligjore. Ende aty ekzistonin agjentë të ZADA duke u përpjekur të kalonin befas në rrugën e tyre për të shkuar në përbërësi. Dhe, sipas Ron Engleman, një prezantues në Radion KGBS në Dallas, ZADA kishte drejtuar median për t’iu treguar atyre mbi sulmet, mësymjet. Kjo është se përse kamerat ishin aty. Një video investiguese e quajtur Uaco: Gënjeshtra e Madhe, u përpilua nga prokuroria Linda Thompson, e Federatës së Drejtësisë Amerikane. Përsëri, sistemi besues i Linda Thompson dhe rruga e jetës nuk mund të jenë tjetër se sa pikëpamjet e mia, por nëse ne do të pranonim vetëm studimet e atyre me të cilët ne biem dakord mbi gjithçka, ne do të bëhemi ëndërrimtarë për një ëndërr të dyfishtë. Videoja e saj përfshinte një varg figurash nga sulmi i shkurtit dhe vrasjes së masës në ditën e fundit të 51 të rrethimit që pasuan. Nuk është e nevojshme që të bie dakord me gjithçka që deklarohet në video dhe ka disa pyetje rreth saj që do doja të bëja, por ajo pa dyshim tregon një version vërtet të ndryshëm e asaj që ndodhi.

Në sulmin e parë të Shkurtit, ne shohim katër burra të ZADA të veshur me të zeza në ndërtesën e Mount Carmel. Ata janë të gjithë të armatosur, por asnjë gjuajtje nuk erdhi nga ndërtesa. Tre nga këta burra duken të varen nëpër dritare ndërkohë që burri i katërt qëndronte në çatinë jashtë. Kur kolegët e tij u zhdukën nga dritaret, ai hodhi një granatë dhe filloi të hapte zjarr në atë drejtim. Plumbat shpërthyen nëpërmjet murit nga brenda. Por a është kjo një rikthim zjarri i Degës Davidiane apo tre burrat e ZADA-s ishin duke u kundërpërgjigjur ndaj veprimeve të “trupit” të tyre? Të tre këta burra të cilët hynë në atë dritare u gjetën të vdekur, kjo sipas videos. Përse kolegu i tyre i ka vrarë ata, nëse kjo ishte ajo që kishte ndodhur? Vetëm ai e dinte, dhe meqë ai ishte i veshur me të zeza dhe vetëm me sytë e tij të zbuluar, asnjë jashtë autoriteteve nuk e dinte se kush ishte ai. Sidoqoftë, sipas Linda Thompson, tre burrat të cilët u vranë ishin të gjithë badigardët e Bill Klinton gjatë fushatës së tij presidenciale. Disa gazetarë e kishin mohuar këtë, por ju keni të drejtë të dini se këto shpjegime të tjera ekzistojnë.

Gjatë javëve të rrethimit e cila u ndoq nga ky sulm fillestar, historia zyrtare e Uaco shkoi rreth e rrotull botës. Nuk ishin vetëm mendjet amerikane të kushtëzuara ndaj kuptimit negativ të “kultit”, kështu është çdokush që lexon një faqe ose sheh televizorin kudo që të jetë në planet. Propaganda kundër Koresh dhe Degës Davidiane ishte e vazhdueshme. Natën, përbërja ishte e ndriçuar për t’i mbajtur të gjithë zgjuar dhe të dhënat e arabëve të therur u transmetuan të gjitha në një volum. Këto janë llojet e mendjeve të cilat kontrollojnë agjencitë e “përforcimit të ligjeve” si ZADA, FBI dhe CIA. Përfundimisht, Bill Klinton dhe prokurori i përgjithshëm i zgjedhur i Uebb Hubbell, Janet Reno, dha lejë për veprimin e cila do t’i kushtonte jetën kaq shumë njerëzve të pafajshëm. Janet Reno tha se veprimi u morr “për hir të fëmijëve”. Këta ishin të njëjtët fëmijë të cilët di të varroseshin të gjallë shumë shpejt pas kësaj. Justifikimi se do të shpëtoheshin fëmijët erdhi nga pretendimet se Davidianët ishin fajtorë për abuzimin me fëmijët. Kjo mund ose nuk mund të ketë qenë e vërtetë në rastin e David Koresh, por Janet Reno kishte pranuar me kohë se aty nuk ekzistonte asnjë evidencë për ta provuar këtë në kohën e masakrës, dhe “evidenca” e parashtruar që në atë kohë është ekstremisht e diskutueshme, shpesh e provuar si e pavërtetë.

Publikut nuk iu tregua ashtu se u ndodhën ngjarjet në Uaco, se teknologjia mbikëqyrëse tani është ekstremisht më e avancuar dhe me anë të përdorimit të kamerave të vogla, mikrofona dëgjimorë të ndjeshme dhe kamera me infra të kuqe, ZADA dhe FBI e dinin ekzaktësisht se çfarë po ndodhte brenda ndërtesës dhe se ku mblidheshin të gjithë njerëzit. Tanket e sulmuan përbërjen në fillim më 19 prill. Në videon e Linda Thompson, ne shohim një tank në orën 6 të mëngjesit duke lëvizur para e mbrapa në një zonë të vogël në pjesën e përparme të ndërtesës. Kjo, pohon Thompson, ishte direkt nën bunkerët nëntokësorë ku fëmijët dhe gratë do të kenë qenë strehuar natën nga prozhektorët dhe zhurmat. Tanku pothuajse po shtypte bunkerin dhe po i kapte në grackë njerëzit. Përse ende ajo duhet të ketë shkuar para dhe mbrapa në të njëjtin vend? Më pas ne shohim tanke të tjera duke rrëzuar muret e ndërtesës dhe zjarri filloi brenda e cila në mënyrë të shpejtë konsumoi të gjithë kompleksin, duke i vrarë të gjithë brenda. Kush e nisi zjarrin? U tha se ishte një vetëvrasje e masës, por përse ajo duket nga videoja se disa tanke kishin hedhësh flakësh në pjesën e përparme? Dhe përse Spitali Parkland në Dallas u telefonua nga FBI që në gjashtë të atij mëngjesi dhe pyeti se sa krevate kishin ata në repartin e djegieve deri në atë kohë?³ Përsëri disa gazetarë nuk e pranuan këtë version të ngjarjeve, por publiku ka të drejtë të dëgjojë të gjitha anët dhe jo vetëm atë qeveritar. Dhe më pas ata mund të krijojnë mendimet e tyre.

Manipuluesit mendorë shtrëngojnë vlerën e plotë nga kjo goditje e befasishme propagandistike. David Koresh u krahasua me vrasësit e masës të historisë dhe Uaco aktualisht u krahasua me Bosnjën nga Steven V. Roberts, një shkrimtar i moshuar në Lajmet dhe Raportet Botërore të ShBA-së.4 E pabesueshme. Ai gjithashtu pyeti në artikull: “Si arin në një marrëveshje një shoqëri me personalitetin profetik, i cili reziston të gjitha përpjekjet në bindje ose presion?” Përgjigja, Zoti Robert, është se ata zakonisht e zgjedhin atë President të Shteteve të Bashkuara. Duke folur mbi ato që Bill Klinton, i cili kishte sanksionuar sulmin, justifikoi atë që vijoi duke thënë: “Fatkeqësish, aty ekziston një rritje në këtë lloj fanatizmi gjatë gjithë botës. Ne duhet ta përballojmë atë përsëri”. Mirë ja bëre Bill. Ekzaktësisht një dorëshkrim origjinal. Mendoj se Përfaqësuesi i Shtetit, Xhon Padfield i cili pa dyshim nuk mbështeti pikëpamjet e degës Davidiane, ishte shumë afër të vërtetës kur u shpreh:

“Unë mendoj se ZADA qëllimisht shkoi përtej kufijve të tij për të vendosur një spektakël të stërmadh mediatik thjesht për të demonizuar armët dhe njerëzit e vetëkënaqur dhe për të fituar favor me presidentin e ri anti-armëve. Realisht besoj se evidenca do të tregojë se ZADA nuk kishte si qëllim t’i shërbente një Urdhri//mandate ose ta bënte vetveten në një mënyrë profesionale. Pas gjithçkaje, nëse Koresh do të ishte një njeri kaq i rrezikshëm, përse ata nuk e morën atë kur ai shkoi të bënte një vrapim ose në qytet?”5

Nuk është hera e parë që dyshja vdekjeprurëse e ZADA dhe FBI-së kanë qenë përgjegjëse për vrasjen e njerëzve të pafajshëm në rrethim. Aty është edhe rasti famëkeq i Randly Ueaver, kur 400 agjentë u zhvilluan kundër familjes Ueavernë shtëpinë e tyre në majë të malit në Idaho në gusht të vitit 1992. Randey Ueaver, më vonë në një gjyq dëgjues, është krijuar si një agjent provokues nga ZADA. Ideja qëndron në modelimin e tij me detyra mbi armët për ta detyruar atë për t’u bërë një informator. Por ai refuzoi dhe me sa duket skuadra terroriste e FBI-ZADA vranë djalin 14-vjeçar të Ueaver ndërkohë që ai po vraponte për t’iu shpëtuar atyre për t’u kthyer në shtëpinë e tij. Ata i vranë gruan e tij ndërkohë që ajo po mbante një bebe në duart e saj në derë, vranë qenin e familjes, dhe plagosën vetë Ueaver dhe një mikun e tij, Kevin Harris. Nga ajo që kam dëgjuar, do të bija dakord pak me atë që Randy Ueaver besonte, por kështu çfarë? Nëse ne nuk i trajtojmë të gjithë njerëzit barabar, qoftë ne biem dakord ose jo, ne krijojmë një tirani.

Në vitin 1994, ne na u tregua një tjetër “vetëvrasje masive” nga një “kult” në Zvicër. Duke pasur atë që unë di për Jonestoën dhe Uaco, pashë mbulimin e historisë me interest të madh. Kur doli historia, ajo ishte një “vetëvrasje masive” nga ndjekës të dy liderëve “profetikë”. Ditën tjetër, papritur ndodhi një vrasje masive nga lideri tjetër. Në ditën tjetër ose disa ditë më vonë, një nga dy liderët u gjet i vdekur me të tjerët. Tani ndodhi një tjetër vdekje masive nga lideri tjetër. Pasi kaluan disa ditë ai u gjet gjithashtu i vdekur midis të vdekurve të tjerë. Në dhjetor të vitit 1995, 16 anëtarë të tjerë, ose anëtarë të supozuar, u gjetën të qëlluar për vdekje në Francë. Kështu, kush i vrau ata? Asnjë me sa duket nuk e di dhe nuk i intereson, por e këtillë është vëmendja e përfshirë dhe ruajtia e detajeve nga lexuesit e gazetave dhe shikuesit televizivë që shumica mund të kenë gëlltitur vetëm temën se këtu ishte një tjetër kult i çmendur, i keq dhe i rrezikshëm.

Kjo mungesë vëmendjeje për të detajuar nga shumica e njerëzve, në fytyrën e dallgëve jo normale të informacionit me të cilën ne përmbytemi ditë pas dite, është një mjet me përmasa të mëdha efektive të manipuluesve të mendjes. Sipas Profesor Massimo Introvigne në Qendrën e Studimit të një Besimi të Ri në Turin, Itali, aty ka të paktën lidhje historike dhe rrethanore midis Rendit të Tempullit Diellor, i përfshirë në tragjedinë zvicerane, dhe shërbimeve sekrete franceze, si dhe celulës Frimasonike P2.6 Ne kemi pasur që në atë kohë edhe akuza kundër një sekti japonez mbi gazin helmues të gjetur në sistemin nëntokësor dhe nga koha kur ju e lexoni këtë aty mund të ekzistojnë edhe histori të tjera për të zhvlerësuar fjalën “kult”. Madje as kjo organizatë E Vërteta Supreme është një front i Elitës (shumë e mundshme) ose ajo është viktimë e propagandës anti-“kult”. Agjenti i ZADA, Dan Curtis, bëri një përmbledhje të lojës kur ai e përcaktoi një kult në provën/gjykimin e 11 të Degës Davidiane si “një grup njerëzish të cilët jetonin së bashku ndryshe nga pjesa tjetër e shoqërisë”.7 Dhe kjo nuik do të bëhej asnjëherë, mundej të bëhej? Tamam ashtu si Elita kërkon të shkatërrojë vende të cilat janë në rrezik në vendosjen e një shembulli të mirë të alternativave të stilit të jetesës dhe ekonomisë, po kështu ata bëjnë të njëjtën gjë me grupe që jetojnë në mënyra të cilat tregojnë se statuskuoja nuk është zgjidhja e vetme. “Zgjidhja” bëhet “e keqe”, “e ndryshmja” bëhet “e rrezikshme”.

Dhe përsëri media luan një rol kryesor të rëndësishëm deri në përsosmëri si djemtë dhe vajzat lajmëtare të kësaj propagande. Kur doli historia e Uaco, pyeta nga media mbi “kultin” tim. Unë nuk kam “kult” të asnjë lloji sepse unë nuk adhuroj dhe nuk bëj homazhe ndaj asgjëje, por u përshkrova nga gazeta Daily Record në Skoci si “Lordi Kult” dhe pashë një fotografinë time në faqen mbrapa atij të një vrasësi, Charles Manson! Isha në po të njëjtën faqe gjithashtu edhe me David Koresh. A mund t’ju besoni këtyre njerëzve që drejtojnë gazetën? Në ditën që u zbulua “vetëvrasja masive” në komunitetin zviceran, u pyeta nga të “supozuarit persona” të programit të lajmeve të BBC-së, lajmet e darkës, për t’u intervistuar mbi këto “kulte”, mundësisht sepse unë isha konsideruar nga ata për të qenë një “lider kulti”. Ndoshta ata e kishin lexuar Daily Record. Le të flasim rreth një-dimensionalit të thatë! Kjo është thjesht patetike. Por çfarë ëndrre për ta pasur atë rrymë truri mediatike të vlefshme nëse ju jeni një manipulues. Unë jam një lider i asgjëje, përveç vetë mendjes sonë. Media ndonjëherë duhet të përpiqet për të. Është e mahnitshme.

Në dritën e kësaj të kaluare të tragjedive të “kultit”, është e rëndësishme se grupet e “busteve kult” janë pyetur dhe investiguar aq shumë sa dhe “kultet” që ata sulmojnë. Këto grupe janë shpërndarë në të gjithë botën. Unë mund të kuptoj motivacionin mbrapa disa prej tyre sepse ata janë sekte kontrolluesish mendorë duke u lutur në ndjenjat e njerëzve, veçanërisht të rinjve, dhe shumica, në mos tepër, e këtyre mund të lidhen me agjencitë e inteligjencës. Ata janë pjesë e problem-reagim-zgjidhje me Elitën duke krijuar ose shfrytëzim të ‘kultit’ dhe duke kontrolluar kundërshtarët e tyre, “bustet kult”. Një nga të mëvonshmet është Rrjeti i Kultit të Vetëdijes (RrKV) i bazuar në Amerikë, një front për Lidhjen e Anti Shpifjeve. Glenn Krauczyk, një shkrimtar i pavarur dhe studiues televiziv, për më shumë se 2000, kanë bërë një studim të CAN, dhe zbulimet e tij u botuan në tetor-nëntor të vitit 1994 në artikullin e revistës Nexus.8 Ai zbuloi një nga lëvizësit e parë mbrapa RRKV të ishte Doktor Jolyn “Jolly” Uest, i cili është i lidhur me një grup të ngjashëm të quajtur Zbulimi Familjar Amerikan. Uest ishte një psikiatër që e zgjodhën autoritetet për të “analizuar” Xhek Rubin në Dallas, pasi Rubi kishte vrarë Lee Harvey Osvaldin, ‘pasta’ në vrasjen e Kenedit. Në vitin 1973, Uest ishte Drejtor i Universitetit të Institutit Neuropsikiatrik Kalifornian dhe Shef i Departamentit të Psikiatrisë në Universitet, prej nga erdhi Tomn Grubbs, një psikolog i lidhur me Jonestoën.

Uest propozoi një qendër për Studimin dhe Zvogëlimin e Dhunës, në të cilën ai planifikoi të trajtonte “sjelljet e padëshirueshme” me teknikat e fundit neuropsikiatrike dhe manipulimit gjenetik. Perëndia e di se çfarë ai kishte përgatitur, dhe ende ai kishte mbështetje entuziaste nga Guvernatori Kalifornian, Ronald Regan. Fatmirësisht legjislatura Kaliforniane mund të shihte atë që po ndodhte dhe të klasifikonin idenë, “Shkenca Naziste”. Uest dinte gjithçka rreth kësaj sepse ai kishte qenë, të konfirmuara sipas të dhënave të CIA-s, një veprues për një kohë të gjatë të agjencive të programeve të kontrollit të mendjes, duke përfshirë MKUltra. Specialitetet e Dr. Uest përfshinin pyetësorë duke përdorur teknika humbjeje, hipnozën dhe përdorimin e drogës, modifikimi i sjelljes nëpërmjet stimulimeve elektrike të trurit dhe pajisje elektronike për të tërhequr dhe monitoruar viktimat e tij. Ky është mentaliteti i një prej figurave kryesore mbrapa Rrjetit të Kultit të Vetëdijes (RrKV). Atëherë çfarë përbën një ‘kult’ në këtë prishje të mendjes së njeriut? Sipas vetë letrave të tij të publikuara, ata përfshinin si më poshtë:

“1: kultet neo-Kristiane; 2: kultet fetare Hindu dhe Eastern; 3: kultet e mistershme, të fshehta, magjitë dhe sataniste; 4: kultet shpirtërore; 5: kultet filozofike Zen dhe Sino-Japoneze të tjera; 6: kultet e racës; 7: kultet e disqeve fluturues dhe hapësirës së jashtme; 8: kultet psikologjike [si CAN, me sa duket]; 9: kultet politike dhe 10: shoqëri të caktuara dhe grupet vetëndihmuese ose vetpërmirësuese të cilat janë transformuar në kulte.”

Por çfarë ndodh rreth kulteve “duke ecur në dyqan për të blerë darkën e natës së sotme”? Nuk mund të mendoj se përse ai e la këtë mënjanë. Kjo listë konfirmon atë që unë kam thënë më përpara mbi mënyrën që Elita kërkon të diskreditojë fjalën ‘kult’ dhe më pas ta vendosë atë në çdo grup ose stil jetese të cilën ata duan të theksojnë dhe të shkatërrojnë. Qëllimi është të lerë mënjanë dhe zhdukë të gjithë të menduarin që kundërshton normën e dëshiruar. Një nga miqtë e Uest, Dr Martin Orne, një shef i mëparshëm i Zyrës së Studimeve Naval të Komitetit të Hipnozës, tha: “Amerika edhe në ditët e sotme, kur një individ dëgjon Zotin duke i folur, kjo është një sajim nëse ai do të bëhet një lider i suksesshëm ose një kult i ri fetar ose do të bjerë nën vëmendjen e njësisë psikiatrike”. Ky ishte një “deprogramues”, ose, në të vërtetë, një riprogramues me CAN, i quajtur Rick Ross që paralajmëroi ZADA-n rreth armëve në Kompleksin Uaco. Ishte Roos që “deprogramoi” 14-vjeçarin Kiri Jeuell, që pretendonte se Koresh abuzonte seksualisht me të, “evidencë” mbi të cilën janë ngritur seriozisht pyetje. Ross në atë kohë po punonte me Priscilla Coates, një folëse nacionale për Rrjetin e Kultit të Vetëdijes. Përdorimi i “forcës vdekjeprurëse” kundër Degës Davidiane u rekomandua nga Patricia Ryan, presidentja e CAN.9

Domethënëse, ishte gjatë fushatës së Dr “Jolly” Uest për njësinë e “modifikimit të sjelljes” në Kaliforni në vitin 1974, Ushtria Çliruese Simbiozë (UÇS) erdhi në ngritje të publikut kur ata rrëmbyen Patricia Hearst, vajzën e mandatit të shtypit Randolf Hearst. Kjo ndodhi në të njëjtin shtet të Kalifornisë nën Ronald Regan, prej ku Tempulli i Njerëzve të Xhim Jones dolën. LSA u supozua të ishte një grup luftues urban marksist dhe propaganda në lidhje me ta terrorizoi shtetin për disa muaj. Në fakt, vetëm nëntë njerëz ishin përfshirë. Patricia Hearst u bë aktive në veprimet UÇS pas rrëmbimit të saj. Kjo përfshinte vjedhjen e armatosur të një banke dhe historitë filluan të rridhnin mbi lavazhin e trurit të saj nga ky “kult”. UÇS u shkatërrua kur 150 oficerë dhe agjentë nxorën 5000 rrathë të municioneve përpara kamerave televizive të drejtpërdrejta gjatë kohës së parë. Më vonë Patricia Jolyn dhe Dr. Martin Orne, i Rrjetit të Kultit të Vetëdijes.

Themeluesi i CAN, Ted Patrick, kishte një listë të gjatë të bindjeve kriminalistike kundër tij që rezultoi nga teknikat e tij “konsultuese” mbi “viktimat” e kultit. Kjo përfshinte rrëmbimin, komplotet, burgosjen e rremë, agresionin dhe goditjet, posedimin e kokainës dhe dhunimin e provës. Një rast i nxjerrë kundër Patrick në vitin 1976 tregon se ai kishte mbajtur një nga të burgosurit e rrëmbyer për 86 ditë në 12 vende dhe e nënshtroi atë ndaj “eksperiencave të frikshme”.¹º Këta janë thjesht vetëm disa njerëz të cilët janë duke mbrojtur të pafajshmit nga kultet! Ju tani gjithnjë e më shumë shihni fjalën kult të përdorur për të diskretituar grupet dhe komunitetet alternative që nuk janë asgjë tjetër vetëm “budallenj të rrezikshëm me tru të larë”. Njëherë e mirë që fjala “kult” të aplikohet, jo konsiderohet Ok (dakord) për t’i trajtuar njerëzit e përfshirë si nënnjeri, pa asnjë të drejtë si qenie njerëzore. Po, ashtu si gjyqtari nga ShBA T.S Ellis i tregoi “deprogramuesit” Galen Kelly: “një kult i një njeriu është një tjetër komunitet i njeriut, pavarësisht se sa i krisur ju ose unë mund të mendojmë se është”.

Ekzistojnë edhe grupe të tjera të pagëzuar si “kulte”, sidoqoftë, të cilat i përshtaten Elitës dhe ato janë lejuar të bëhen perandori globale. Njëra është Kisha Bashkuese, filloi në Kore dhe tani bazuar në Nju Jork. Ajo është drejtuar nga Sun Myung Moon dhe është më mirë e njohur si Mooneis. Kjo është një organizatë e majtë ekstremiste, sipas pikëpamjes sime, me ngjyrime të Rendit të Ri Botëror. Më 15 janar 1995, London Sunday Express tregoi se kryeministri britanik i mëparshëm, Eduard Heath (Bil), u pagua me bujari për të bërë fjalime kryesore në Këshillin e Samitit për Paqen Botërore në Kore të Moonies. Në mars të vitit 1994, ai foli gjithashtu në Konferencën Botërore të Paqes së Sun Myung Moon, ku folësi kryesor ishte lideri i mëparshëm i Bashkimit Sovjetik, Mikhail Gorbachev, miku i Henri Kisinger dhe David Rokfeler.

Kalorësit e Maltës dhe Sekretari i Shtetit të SHBA-së dhe Komandanti Aleat Suprem i NATO-s, Aleksandër Haig, kishte folur në ngjarjet Moonie. Po kështu kishte edhe Sekretari i Mbrojtjes së ShBA-së, Frank Karluçi (KMJ, KT). Kisha Bashkuese kishte një perandori biznesi në mbarë botën të cilat përfshinin Uashington Times, Tribuna e Shtetit të Nju Jorkut dhe Koha e Lindjes së Mesme. Lista e tyre e grupeve frontale dhe bizneset në sistemet e NameBase me 28 faqe dhe 667 emra.¹¹ Djali i Moon dhe trashëgimtari i dukshëm, Justin, drejtoi një kompani armësh në Masaçutes të quajtur Saelio e Inkorporuar.¹² Edhe njëherë lidhjet me agjencitë e inteligjencës në Elitë janë identifikuar. Moonies paguan 50000000 për të blerë Universitetin e Bridgeport në Konektikat dhe një nga emrat më besnikë ishte Xhek E. Thomas, shefi asistent i stafit në inteligjencën e forcave ajrore të ShBA-së, dhe asistenti special ndaj drejtorit të CIA-s për nëtë vjet. Kisha Bashkuese kishte mbështetje nga Agjencia e Inteligjencës Qendrore e Koresë Jugore (AIQKJ) Bo Hi Pak, oficeri ndërlidhës me Inteligjencën e ShBA-së e stacionuar në Ambasadën Koreane në Uashington, u bë një nga përkrahësit kryesorë e Moon dhe president i Uashington Times. Kryeredaktori i Uashington Times është Arnaud de Borchgrave, një korrespondent kryesor i mëparshëm i lidhjes së CIA-s Neësëeek, e zotëruar nga kompania e Postës Uashington e Katherine Graham (KMJ, KT, Bil). De Borchgrave, është i lidhur ngushtësisht me anë të martesës me familjen Rothshild, ndihmës për një kohë të gjatë dhe kryesuesi financiar dhe politik i Izraelit, një shtet që ata, në të vërtetë, ishin përgjegjës për ta krijuar.

Kisha e Shkencëtarisë (e krijuar nga L. Ron Hubbard), u emërua nga oficeri i mëparshëm i CIA-s, Miles Copeland, si një nga dy grupet fetare me të cilat CIA kishte bërë “marrëveshje”. Tjetra ishte quajtur Riarmatosja Morale. Elita u sigurua se ata punonin nëpërmjet të dyja anëve kurdo të ishte e mundur, në këtë rast “kulti” dhe “bustet kult”. Në të vepruarin kështu ata kontrollonin veprimet dhe ngjarjet që shihte dhe përvetësonte publiku. Nga evidencat që unë kam parë dhe nga intuita ime, ndiej se afrimi i kohës kur një fushatë globale e koordinuar do të aktivizohet e cila kërkon të diskreditojë të gjithë alternativat menduese, lëvizjet dhe stilet e jetesës. Është koha për t’u bërë të fuqishëm dhe të vendosur dhe të lejojmë të fitojë nëpërmjet saj fuqia e dashurisë.
E njëjta teknikë është përdorur kundër investiguesve në komplotin global. Sa më shumë e kaluara dhe pëlhura është zhdërvjellë, aty është një nevojë dëshpëruese nga Elita për të diskretituar këtë informacion duke diskretituar lajmëtarët. Ajo është një teknikë e quajtur “Ad Hominem” – nëse e vërteta që nuk ju pëlqen është komunikuar, sulmoni lajmëtarin dhe jo mesazhin. Tani jam duke parë një rang të gjerë të artikujve rreth “teoricienëve konspirues” dhe si ata janë të gjithë “Krahu i Djathtë Ekstremist”. Ashtu si me fjalën “kult”, propagandistët dëshirojnë të stimulojnë një reagim publik të menjëhershëm të “Nazist” ndaj kujtdo që tregon informacione rreth manipulimit global. Kjo është ku të “Majtët”, ata të cilët unë i quaj Robotë Radikalë, janë kaq shumë të dobishëm për Elitën. Ata përsërisin këtë pakuptimshmëri nga veprime refleksive. Një tjetër term i përfolur është “revizionistët historikë”. Edhe kjo është përdorur në një mënyrë negative. Ajo që një person bën është duke mos pranuar versionin tradicional të historisë. A munden ata të cilët flasin për revizionistët historikë si Nazistë me të vërtetë besojnë se gjithçka që ne na është treguar për historinë është e vërtetë? Sigurisht jo. Dhe përse ne nuk mund të jemi mjaftueshëm të rritur për të parë atë që thonë revizionistët dhe ndërtojnë mendjet tona rreth atyre që ne mendojmë se është e drejtë? Për shkak se Elita mund të humbë kontrollin e historisë, ja përse.

Eksperienca dhe vëzhgimet e mia më kanë drejtuar të besoj se pjesë të skenës së “Periudhës së Re” janë midis më të lehtave për t’u manipuluar. Është naiviteti që e bën të tillë. Kam dëgjuar Bill Klintonin të përshkruar si “punëtor-zbavitës” nga disa në lëvizjen e Periudhës së Re të cilët nuk kishin bërë studime sidoqoftë në të kaluarën e njerëzve. Dëgjoj të gjithë momentin të përgjigjeve të ndara rreth ‘kulteve’ nga njerëz të përfshirë në çdo grup, organizatë dhe mënyra jetese në të cilat fjala ‘kult’ është manipuluar për t’u marrë qëllim! Disa nga ata të cilët kanë bërë shumë për të shpërndarë histori false dhe thashetheme rreth meje kanë qenë ata të cilët flasin për të vërtetën dhe dritën. U mërzita më këto gjëra, por jo më. Një histori që bëri Periudhën e Re të shëtisë është se unë kisha kaq shumë para dhe se unë jetoja si një barrë mërguese në Xhersi. Meqë unë kam qenë vetëm në Xhersi për një total prej katër ditësh në jetën time, qartësisht nuk mund të marr në shtëpi kaq shumë! Kam lexuar nëpër revistat shpirtërore për nevojën për një qeveri botërore si shprehia e Unitetit dhe në bashkimin e të gjithë njerëzve në Një Botë të Vetme. Kjo tingëllon mrekullueshëm, derisa ju të bëni studimin dhe të shihni se si Lëvizja e Periudhës së Re është gjithashtu manipuluar.

Kam marrë pjesë në një ngjarje shpirtërore të këndshme në Uembley, Londër në pranverë të vitit 1994. Ajo ishte për të festuar Unitetin e të gjithë gjërave dhe nevojën për të shprehur dashurinë në botë, me të cilat unë bie dakord për të gjitha. Por manipulimi i mendjes njerëzore nuk vjen vetëm në një pikë të gjithëparashikueshme. Ne kemi manipulues-projektues e cila ka si qëllim një sistem besimi të veçantë. Meqë njerëzit po largoheshin nga Uembley, ekzistonte një grup jashtë duke mbajtur fletëpalosje me lustër duke mbajtur mesazhin e Baba Francesco, “burri i cili kishte ardhur për të sjellë dashurinë dhe mirësinë në të gjithë Tokën”. Z. Francesco, doli më vonë, është themeluesi i një organizate të quajtur Shoqata S.U.M. – Stati Uniti del Mondo (Shtetet e Bashkuara të Botës). Në faqen e parë të saj është një mesazh për dashurinë nga Z. Francesco në të cilën ai na tregon ne se si lotët tona janë lotët e tij dhe për ata që e ndjekin atë e gjithë vuajtja duhet të hiqet. Më falni, papritur po ndihem keq. Ai tha se kishte ardhur për të na mësuar ne se gjithçka është Një. Shumë faleminderit. Por prisni, për çfarë tjetër kishte ardhur ai për të na mësuar? Se vetëm duke takuar problemet e Tokës një nivel mbarë botëror ata mund të jenë të pushtuar. Kjo nuk do të thotë, a thotë ajo, se ne na duhet një qeveri, monedhë qarkullimi dhe ushtri botërore? Po, patjetër. Kjo fletëpalosje thotë:

“Baba Francesco, në vend që të zgjidhte problemet, propozoi unifikimin e Kombeve të Tokës dhe nevojën e një Qeveri Botërore të vetme të përbërë nga delegatë të të gjitha kombeve. Ai mendoi të rëndësishëm realizimin e një dhe të vetme ushtri botërore e përbërë nga vullnetarë të çdo vendi, për mbrojtjen e të gjithë Njerëzve në Tokë, se ata do të jenë të efektshëm dhe në kohë për të shmangur gjenocidin e padobishëm si ajo e cila zuri vend në Ruanda, Jugosllavi, Somali etj… Ai afirmon gjithashtu se, në vend që të hiqte birxhin e çdo vendi, të gjitha shtetet duhet të heqin të gjitha borxhet midis njëri-tjetrit dhe se është e nevojshme të eliminojnë të gjitha monedhat aktuale në qarkullim dhe ti zëvendësojmë ato me një monedhë të vetme qarkulluese e cila do të ketë të njëjtën vlerë në çdo komb në mënyrë që spekulimet, konkurrencat dhe luftërat të zëvendësohen nga uniteti, vëllazëria dhe paqja midis qenieve njerëzore.”

E gjithë kjo që vjen direkt nga faqet e planit lojë të Elitës Botërore dhe Protokolleve të Iluministëve. Edhe njeriu i cili erdhi për të na mësuar ne dhe për të na drejtuar ne në këtë utopi i nevojitet të bëjë disa studime të menjëhershme në Rendin e Ri Botëror, ose ai ka arsye të tjera për barazimin e nevojës për dashuri dhe Unitetit me një tirani të centralizuar globale. Fondacioni Raulian, për të cilën kam folur më parë, është gjithashtu duke promovuar të gjitha ambiciet e Elitës për shkak se çfarë mesia e tyre, Claude Raul, pretendon se i është treguar nga jashtëtokësori “Elohim”. Kur kam marrë pjesë në një tip ekzibicioni të Periudhës së Re në Anglinë Veriore, ishte mahnitëse të shihje se si disa organizata të cilat i kam përmendur gjithashtu, ishin duke mbështetur Kombet e Bashkuara dhe konceptet e qeverisë botërore dhe/ose duke iu ofruar njerëzve një tjetër justifikim për t’i dhënë mendjet e tyre ndaj disa “Mjeshtërve Supremë” ose të tjerëve. Mos u bëni mendje-kontrolluese nga besime të kontrolluara mendimesh nga një mësues feje! Mora një revistë të quajtur Ndarja Ndërkombëtare, një botim i redaktuar nga piktori i lindur skocez dhe “ezoteriku” Benjamin Crème, i cili, sipas thënies së publicitetit, ka qenë i “trajnuar dhe mbikëqyrur për disa vite me radhë nga vetë Mjeshtri i tij”. Revista, e cila pretendohet se qarkullonte në 70 vende, është vendosur në Holandë dhe Angli me degë dhe lidhje në disa vende të tjera duke përfshirë edhe Shtetet e Bashkuar.

Revista promovonte “Maitreya”, “Mësuesi Botëror”, i cili sipas Crème, është shfaqur ‘mrekullisht’ në njerëzit në të gjithë planetin. Ky “Mësues Botëror” do t’i shfaqet kujtdo, shprehet ai, vetëm atëherë kur ta ftojë media. Ne kemi pritur kaq shumë që në vitin 1977 për këtë ndërkohë që “Mësuesi Botëror”, vazhdon Crème, vazhdon të jetojë në Komunitetin Aziatik në Londër midis materializimeve të tij në të gjithë botën. Kur ju bë ftesa nga media, shprehet Crème, Maitreya do të adresojë një konferencë shtypi ndërkombëtar që do të na çojë deri në “Ditën e Deklarimit”, koha kur “Mësuesi Botëror” do të shfaqet në rrjetet televizive dhe radio kudo në botë dhe mendërisht do të errësojë të gjithë njerëzit, njëherësh. Të gjithë do të dëgjojnë fjalët e tij nëpërmjet komunikimit telepatik, me sa duket. Umm, përsëri. Çfarë po ndodh këtu, do të habitesha? Reklama të kushtueshme u shfaqën vazhdimisht në revistën e Periudhës së Re mbi “Maitreya”. Ço reklamë tregonte “Maitreya” duke ju shfaqur “mrekullisht” njerëzve në Nairobi në vitin 1988, megjithatë nuk mund të them se pikturat nuk dukeshin tjetër se sa të ngjashme me mua. Vendndodhjet ekzakte të “manifestimeve” të Maitreyas nuk janë dhënë asnjëherë.

Për të vepruar kështu duhet të shkelim dëshirën e lirë të njerëzve të përfshirë, na tregoi Crème.
Botimi i prillit 1995 i Share Internacional të cilin e kam blerë në ekzibicion ishte dominuar nga një intervistë me Sër Shridath Ramphal, Sekretar i Përgjithshëm i mëparshëm i Commonëealth, që bënte thirrje për një qeveri botërore dhe nevojën për një lider të formatit Franklin D. Ruzvelt! Intervista ndiqet nga një raport mbi Komisionin e Qeverisjes Botërore e kryesuar nga Ramphal e cila përfshinte thirrjet për, në fakt, një ushtri botërore (KB), kontrollin ekonomik global të centralizuar dhe një qeveri botërore. Kjo, në kthim, ishte ndjekur nga tre faqe të quajtura “Prioritete të Rendit të Ri Botëror”. Benjamin Crème, në përgjigje të letrave, na informon gjithashtu se e vetmja rrugë për të kundërshtuar ngjarje si Bosnja dhe Ruanda është “të kemi një organizatë Kombet e Bashkuara me një ushtri mjaftueshme të fuqishme, të mbështetur nga të gjitha kombet, të cilët mund të japin burra dhe armatime të mjaftueshme”. Rastësisht, kjo është ajo që Henri Kisinger dhe Babai Francisco kanë thënë. Crème shton se nëse “Xhimi Karter do jetonte gjatë mjaftueshëm, unë besoj se ai do të bëhej anëtar i një “grupi të burrave të mençur” që do të funksiononte si komiteti sundues i ardhshëm i Shteteve të Bashkuara”. Komisioni Tripalësh do të ishte i kënaqur, jam i sigurt, dhe çfarë është kjo rreth “komitetit sundues”? Çfarë i ndodhi demokracisë? Një artikull në revistë na tregon se:

“… një disiplinë e vërtetë mund të aplikojë vetveten ndaj “detyrës së caktuar” të tij me të gjithë energjinë në dispozicion të tij, harruar nga vetë personaliteti i tij, me një qëllim për të kontribuar të gjitha ato gënjeshtra brenda tij drejt shërbimit dhe realizimit të Planit. Kjo në mënyrë të pashmangshme të çon gjithashtu në vetë progresin e tij – jo drejt vetësadisfaksionit, por duke shkaktuar kapacitete të përgjumura të cilat do ta modulojnë atë në një instrument sa më të efektshëm të shërbimeve në duart e mjeshtërve.” [theksimi i autorit]

Oh të dashur, të dashur, të dashur. Këtu shkojmë përsëri. Njerëzit ndjekin, mjeshtrit sundojnë. “Maitreya” është një nga Mjeshtrit dhe mbi “mësimet” e tij është bazuar organizimi i Krimeve. Në po të njëjtin ekzibicion të Periudhës së re unë gjeta dy organizata të tjera të frymëzuara nga Alice Bailey, Lucist Trust, më parë Luçifer¹³ Trust dhe organizata e saj dytësore, degë e saj, Dashamirësia Botërore. E dyta u financua nga Alice Bailey në vitin 1932 në ngritjen e Luftës së Dytë Botërore, e cila na çoi në krijimin e Kombeve të Bashkuara. Dashamirësia Botërore tani është jo më shumë se një promovuese e Periudhës së Re të Kombeve të Bashkuara nga qendrat e saj në Sheshin Ëhitehall, Londër, Gjenevë dhe Nju Jork. Publikimet e saj të shumta ofrojnë çmime shpërthyese për KB-në si përgjigje e sëmundjeve të planetit. Një fletëpalosje është quajtur “Korporata e Madhe Kërkuese me Kombet e Bashkuara”. Në të thuhet:

“Një sjellje përfshirëse e mendjes, zemrës dhe dashamirësisë aktive bashkëpunuese midis njerëzve dhe kombeve është domosdoshmërish e nevojshme ndaj vendosjes së një rendi të ri botëror të paqes dhe mirëqenies të të gjithë njerëzve… Si rezultat një konflikt mendor, ndarjet, dhe mungesa e kuptimshmërisë, një pikë tensioni është arritur tani në çështjet botërore; si pasojë një mundësi e re e ekzistencës së progresit kreativ, për të cilën qëndron Kombet e Bashkuara. … Kombet e Bashkuara sot është një instrument i universalitetit dhe një agjenci për bashkim, unitet, paqe dhe mirëqenie në botë.”

Më jepni fuqi. Arma e Dashamirësisë Botërore e Lucist Trust shpërndan artikuj nga stafi i KB dhe lidh pikëpamjen shpirtërore të tërësisë dhe unitetit e cila centralizon institucionet globale. Ajo publikoi një të katërtën e letrës së lajmeve e cila lexon si një klub qesharak i KB. Ajo që unë mora në verë të vitit 1995 përfshinte Share Internacional e Benjamine Crème, një artikull mbi Sër Shridath Ramphal dhe Komisionit të tij mbi Qeverisjen Botërore [një qeveri botërore dhe ushtri botërore janë e vetmja rrugë e avancuar]. Ajo përfshin gjithashtu edhe një mesazh nga frontali i Elitës Botërore, Dr Boutros Boutros-Ghali, Sekretari i Përgjithshëm i ShBA-së, i cili na tregon se: “…një petk i ri problemesh të dimensioneve globale të pamohueshme janë përtej aftësive të çdo vendi të vetëm ose grupi shtetesh për të zgjidhur”. Për ne do të ishte më mirë të kishim një qeveri botërore më pas, eh, Boutros? Të tjera publikime të shpërndara nga Dashamirësia Botërore që bën thirrje për të gjithë njerëzit për t’iu dhënë kartat e identitetit, dhe një thotë se:

“Kombet e Bashkuara, nëpërmjet Asamblesë së Përgjithshme, agjencitë e specializuara dhe këshillet e saj të shumëllojshme, komitete dhe komisione duhet të mbështeten; aty nuk ekziston, ende, asnjë organizatë tjetër drejt të cilës një njeri mund të shohë me shpresë. Si pasojë, ai duhet të mbështesë Kombet e Bashkuara, por, në të njëjtën kohë, lëreni këtë grup liderësh botërorë të dinë se çfarë nevojitet.”

Ajo po përshkruan një vlerë të edicionit të lajmeve të Dashamirësisë Botërore, nëse vetëm për të parë zgjerimin e infiltrimit të mentalitetit të Elitës Botërore në zona si natyra shpirtërore dhe edukimi. Një projekt edukues i KB, lexoj, përfshihet një rrjet prej 3200 shkollash në 122 vende. Projekti i shkollave Shoqëruese UNESCO është “vendosur për të përgatitur sjelljet e tyre të “patriotizmit të Tokës” [Shih fshati global, komshinjtë globalë etj] të cilat janë vitale në një botë gjithnjë e më shumë të ndërvarur”. Fëmijët dhe njerëzit e rinj janë prezantuar për të parë Kombet e Bashkuara për përgjigjet dhe organizatën Lucis Trust / Dashamirësia Botërore po e mbështesin këtë. Me shumicën e njerëzve duke ndihmuar Komplotin Botëror, 99% e tyre nuk e kanë idenë më të vogël se përse ata realisht janë përdorur për të promovuar. Shumica e njerëzve që mbështesin organizatat do të veprojnë kështu sepse ata besojnë në atë që thonë. Ata kanë fëmijë dhe nipër dhe gjëja e fundit që ata duan është t’ju lenë atyre nja tirani fashiste globale. Por kjo është ajo që ata janë, pa e ditur, duke ndihmuar për të krijuar.

I fola një djali në stendën e Share Internacional në ekzibicionin e Periudhës së Re dhe ai ishte një njeri i dashur. Ai nuk e kishte idenë se me çfarë ishte përfshirë dhe ju përgjigj çdo pyetje me “Po, unë e kuptoj këtë…” dhe “Po, ajo thuhet në revistë…”. Ai e kishte dhënë mendjen e tij. Në një dhomë tjetër gjeta një tjetër grup të njerëzve të sinqertë duke promovuar Brahma Kumaris, Universiteti Botëror Shpirtëror me më shumë se 3,000 qendra mësimi në 62 vende. Kjo është një organizatë jo qeveritare e anëtarësuar me Departamentin e Kombeve të Bashkuara të Informacionit Publik dhe fitues i shtatë Çmimeve të Lajmëtarit të Paqes së KB-së. Ajo kishte një status konsultativ me Këshillin Social Ekonomik të KB-së dhe UNICEF-in dhe ka lidhje të pafundme me Kombet e Bashkuara. Në vitin 1988, ai lancoi iniciativën e tij të parë të Lajmëtarit të Paqes kushtuar UN. Pjesë e kësaj ishte edhe publikimi i librit të quajtur Vizione të një Bote më të Mirë, në të cilën liderët ndërkombëtarë dhe njerëz të famshëm nga të gjitha ecjet/kalimet e jetës dhanë kontributet e tyre. Përsëri, 99% e atyre të përfshirë me Brahma Kumaris nuk do të kuptojnë se përse ata janë përdorur për të promovuar brigadën e Një Qeverie Botërore. Asnjëherë nuk mund të ndaloj së çudituri me numrin e njerëzve me sa duket me mendje të hapur ,të cilët në të vërtetë, ia kanë dhënë mendjen e tyre një njeriu, më falni “të jetuarit mirë në Tokë”, të quajtur Sai Baba. Këta janë njerëz të cilët largojnë besimin si kontrolli i mendjes dhe nxisin të tjerët për të menduar për veten!

Manipulimi i projektuar e sistemit të besimeve është me të vërtetë shumë delikate, por ekstremisht e efektshme dhe tirania e njëjtë e centralizuar mund të prezantohet në disa mënyra për t’u përshtatur në mendjet e grupeve të ndryshme të njerëzve. Ne mund të shpresojmë një rrymë të figurave tip nxitëse dhe organizata “shpirtërore” të manipuluara për ta bërë këtë ose në mënyrë të ditur të veprojnë kështu. Nëse njerëzit shpirtërorë dhe grupe pranojnë planin e një qeverie botërore si pjesë e një udhëtimi drejt gjithësisë dhe unitetit ata do të mbështeten nga KB dhe manipuluesit. Nëse ata nuk do ta bëjnë, ata do të emërohen “kult”. Kjo është rruga e dyfishtë e manipuluesve të mënyrës shpirtërore të ri-shfaqur. Ne duhet të kujtojmë se asgjë nuk është ajo që duket me shikimin e parë. Nëse ne e shohim gjithçka nga kjo perspektivë, ne do të bëhemi kaq shumë të vështirë për t’u dizinformuar. Kjo është jetësore, sepse ekziston vetëm një “kult” që dominon gjithë të tjerat mbi këtë planet. Është “kulti” që është i devotshëm dhe i bëhen homazhe, një koshience të lartë negative, e cila është e shprehur si adhurimi i fuqisë dhe kontrollit. Ajo është quajtur Elita Botërore dhe Syri i Gjithëfuqishëm.

nga **Rifat** Sun Feb 05, 2012 3:13 pm

“Fshati Global''

- Pjesa e pare

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 Global-village

“Veprimet e vetme të një tiranie mund t’i vishen opinionit të një dite, por një sërë tiranish fillojnë në një periudhë të shquar e madhështore, e qëndrueshme ndaj çdo ndryshimi ministrash, tepër të qartë duke faktuar një plan sistematik, të kujdesshëm të kthimit tonë në skllavëri.”
Tomas Xheferson

Rendi i Ri Botëror ka bërë një rrugë të gjatë që në fillimin e sistemit aktual bankar, krijimit të Frimasonerisë, Shteteve të Bashkuara dhe Revolucionit Francez.

Nëse shihni se sa larg plani i Elitës është lejuar të progresojë, do keni një mendim i kthjellët. Dhe unë besoj se do të aktivizojë përcaktimin brenda secilit prej nesh për të rimarrë kontrollin e vetë fatit tonë. Këtë ne mund ta bëjmë dhe do ta bëjmë, por linja në bazë e di se manipulimi ekziston, si funksionon dhe çfarë fundi do ketë. Pa atë njohje, ne jemi në mëshirë të manipuluesve, sepse një strategji e llogaritur për një kohë të gjatë do të vazhdojë të prezantohet si ngjarje të vetme të palidhura me njëra tjetrën. Për ata të cilët ende besojnë se plani për një qeveri botërore, bankë qendrore, një monedhë të vetme, së bashku me një popullsi të mikroçipuar lidhur me një kompjuter global, është një “teori” komplotuese. Do e mbyll këtë kapitull me një përmbledhje të asaj se sa ka ecur ajo rrugë mbi të cilën ne kemi ecur pa e përfytyruar atë.

Qeveria Botërore

Kombet e Bashkuara po zhvillohet në mënyrë të shpejtë thjesht vetëm nëpërmjet këtyre institucioneve. Që në ditët e saj të para si një dyqan-fjalimi global, ajo ka krijuar një rrjet masiv të organizatave të ndërlidhura të cilat mbulojnë të gjitha zonat e jetës sonë, nga shëndeti në ndihmën ndaj mjedisit deri në një forcë policie botërore, nga shkenca te besimi, feja dhe kështu me radhë. Koha po afrohet kur asaj do t’i jepen burimet e financimeve, pavarësisht nga shtetet kombëtare. Ndoshta disa “kriza” financuese do të shfaqen, me disa kombe të rëndësishme duke dështuar për të mbajtur lart kontribute dhe një “zgjidhje” duhet gjetur – një formë e taksimit të Kombeve të Bashkuara të një lloji ose tjetër. Në vitin 1993 Jozef Connor (KMJ) u caktua nënsekretari i përgjithshëm për administrim dhe menaxhim e KB. Ai ishte kryetar i Price Uaterhouse, llogaritari i Elitës, i cili kishte një emërtim në Komitetin e të 300-ve. Z. Connor po paralajmëronte se KB u përball me falimentimin dhe se diçka duhej bërë.¹ Tani vjen një surprizë. Sa më shumë konflikt do të kërkojë më shumë “zgjidhje”, dhe në dëshpërim njerëzit do të shohin drejt Kombeve të Bashkuara për përgjigje. Përgjigje të centralizuara. Shumica e njerëzve të cilët punojnë për Kombet e Bashkuara besojnë se ata po bëjnë gjënë e duhur. Ata nuk e dinë se në çfarë janë përfshirë. Ata janë gurë shahu në një lojë, këtë ata nuk e kuptojnë. Axhenda e vërtetë fshihet mbrapa termave si “fshati global”, “fqinjësia globale”, “të përbashkëtat globale” dhe nevoja për “Një Botë”.

Plani mbulues për Kombet e Bashkuara është ekzaktësisht i njëjtë ashtu si është shpalosur në Evropë. Presioni u aplikua me ashpërsinë e tij më të madhe për centralizimin e fuqisë politike dhe marrjen e vendimeve brenda çdo përhapjeje të zgjerimit të Bashkimit Evropian që tani është një labirint i strukturave të centralizuara të fuqisë dhe legjislacionit duke ndikuar në çdo aspekt të jetës së përditshme. Fytyra e asaj organizate ka ndryshuar përtej masave në dyzet vitet e fundit. Ka qenë një metamorfozë nga zonat tregtuese deri në tiraninë e centralizuar dhe po i njëjti proces i gurëve mbulues në ndodhinë brenda Kombeve të Bashkuara. Presidenti i Parlamentit Evropian, Klaus Hänsch, i bëri të qarta ambiciet e tij në gazetën Evropiane të majit të vitit 1995, kur ai bëri thirrje për Bashkimin Evropian në të cilin kombet do të “bashkojnë” pavarësitë e tyre për një “kontroll të centralizuar” më të mirë; një Evropë e cila “jeton ndaj ëndrrave dhe vizioneve të baballarëve të tyre themelues” [qeveria botërore, banka qendrore, një monedhë e vetme qarkullimi dhe ushtria]. Entuziazmi popullor për këtë “projekt të ri evropian” duhet të lindë, tha ai. Di t’i jepja atij një gabim, nëse kjo do të ishte gjithmonë e njëjta me ju, Klaus.

Një nga avokatët më të vrullshëm të bashkimit monetar dhe politik në Evropë është kancelari gjerman Helmut Khol. Kjo nuk është e çuditshme kur, ashtu si dhe pasardhësi i tij Uilly Brant dhe Helmut Schmidt, ai është një anëtar besnik i Grupit Bilderberg. Kohl pretendohet të jetë një Frimason i Orientit të Madh dhe është i lidhur me B’nai B’rith, e cila i dhuroi nderet e saj më të larta, Urdhri i Jozef, mbi të.² Khol e dinte planin-lojë mirë dhe punonte me pasion për suksesin e saj. Xhekues Santer, presidenti i Komisionit Evropian, është një tjetër i fushatës Bilderberge tirane për bashkimin politik dhe monetar.

Ky evoluim i kontrollit të centralizuar është bërë gradualisht, qetësisht dhe fshehtësish dhe vetëm duke parë mbrapa gjatë viteve ne mund të shohim se sa shumë fuqi shtetet kombëtare, rajonet dhe komunitetet kanë dhënë, dhuruar. Marrjet e vendimeve, të cilat ndikojnë ekzistencën tonë të përditshme, kanë lëvizur larg e më larg nga qytetet, shtetet dhe fshatrat në të cilat ne jetojmë. Fillimisht ndaj parlamenteve nacionale dhe aleancës së shërbimeve civile, më pas Evropa dhe derisa ne ndalojmë të jemi lodra në një fije peri, përfundimisht kjo do të vazhdojë të lëvizë edhe më shumë për në qeverinë globale. Influenca e Komisionit Tripalësh mund të shihet në mbështetje nga Komisioni Evropian për Japoninë për t’u bërë një anëtar i përhershëm i Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, dhe për të pasur një qëndrim më të mirë në çështjet e KB.³ Komisioni Tripalësh u krijua për të koordinuar punën e elitave manipuluese në ShBA, Evropë dhe Japoni, si pjesë e lëvizjes të qeverisë botërore. Plani-lojë po i vjen shumë afër sipërfaqes çdo muaj, meqë Elita Botërore filloi të filtrojë perspektivën, të ardhmen, e qeverisë botërore në dominimin, zotërimin publik. Sekretari i Përgjithshëm i Federatës Comonëealth, Sër Shrridath Ramphal, shprehu planin në një Konferencë Ndërkombëtare Zhvilluese në Uashington në janar të vitit 1995, kur ai tha se KB duhet të autorizohet për të “rritur të ardhurat vjetore globale për qëllime globale”. Konferenca e mbështeti politikën me shumë entuziazëm. Romphal, kryetar i Komisionit mbi Qeverisjen Botërore në Gjenevë, Zvicër, duke shtuar se sovraniteti nacional ishte i dalë mode. “Kishte ardhur koha për të vendosur marrëveshje të qeverisjes globale,” tha ai. “Ne na nevojitet një rend i ri në çështjet botërore. Një numër i madh njerëzish e miratojnë këtë dhe kuptojnë me “një rend të ri botëror” asgjë më shumë se lindjen e një bote të re.”

Përpjekja për të realizuar këtë goditje të befasishme mbi racën njerëzore do të bëhet duke bërë botën aktuale kaq të tmerrshme dhe kaotike se askush që premton se një botë e re do të ndiqet si Pied Piper, krejtësisht jashtë dëshpërimit (tamam ashtu si ata bënë me Hitlerin – “shpëtimtari” për dhimbjen e pas-luftës gjermane). Unë besoj se Elita ka një kompjuter global në të cilin të gjitha të dhënat e ngjarjeve botërore dhe reagimet publike janë në mënyrë konstante furnizuese. Kompjuteri është programuar për të përpunuar këto të dhëna dhe të prodhojë një listë ngjarjesh të projektuara për vitin në vijim, që do të nevojiten të ndodhin nëse mendja njerëzore do të pranojë qeverinë botërore. Në këtë rrugë plani i Elitës mund të përgatitët më tej në përparim. Ramphal është një bartës-standard për një kohë të gjatë për qeverinë botërore. Ai kishte shërbyer gjithashtu në komisione të tjera globale si Komisioni Brant dhe Komisioni Brantland mbi Mjedisin dhe Zhvillimin. Ishin anëtarë të këtyre komisioneve të krijuara të Elitës Botërore, dhe një tjetër i drejtuar nga vrasësi Bilderberger, Olof Palme, kryeministri zviceran, të cilët formuan Komisionin mbi Qeverisjen Botërore në vitin 1992, të kryesuar nga Ramphal dhe kryeministri suedez, Ingvar Carlsson. Dhe kush, lutuni, është ky që shoh të listuar në Komisionin e Qeverisjes Botërore? Përse aty është… Maurice Strong (Kom 300), milioneri i naftës “Green”, Maurice Strong i cili përballoi Samitin Earth në Brazil në vitin 1992 dhe u ul në bordin e Institutit Aspen, të zotëruar nga Bilderbergeru elitar, Robert O. Anderson dhe Naftës së Zonave të Pasura Atlantike.

Gjithashtu i listuar ishte edhe Jaques Delors, centralizuesi kryesor dhe burri kryesor në Bashkimin Evropian. Komisioni mbi Qeverisjen Botërore=Rendi i Ri Botëror. Një tjetër ngjarje lobiste e qeverisë botërore, Forumi Global mbi “Qytetërimin Global” Parësor u rregullua nga Fondacioni Gorbachev në ShBA, për vjeshtën e vitit 1995. Gorbachev e luajti pjesën e tij shkëlqyeshëm në shkrepjen dhe “lirinë” e paravendosur në Bashkimin Sovjetik dhe shteteve të saj vartëse për të caktuar skenën për përvetësimin e atyre vendeve në Bashkimin Evropian dhe Shtetet e Bashkuara të Botës. “Lufta e Ftohtë” ishte gjithashtu një rast i tezave kundër antitezave=sintezave. “Lirimi” i Bashkimit Sovjetik ishte e planifikuar, jo spontane. Midis atyre të ftuarve në ngjarjen në San Fransisko, vendlindja zyrtare e KB, ishin Xhorxh Shultz (KT, KMJ, Bil, Kom 300, Shoqëritë Kisinger), Xhorxh Bush (KT, KMJ, Kom 300), Margaret Thatcher (Bil), Al Gore (KMJ), Zbignieë Brzezinsky (KT, KMJ, Bil), Paul Volcker (KT, KMJ, Bil) dhe Ted Turner (Kom 300) kreu i CNN global, kanalit të lajmeve që u shfaq në perandorinë e Time Uarner. Literature para-ngjarjeve e publikuar nga Fondacioni Gorbachev tha se forumi nuk do të lejojë liderët politikë të sigurojnë një kornizë për stabilitetin dhe ndërveprime njerëzore të rregulluara [theksimi i autorit]. Fondacioni shtoi se forumi ishte hartuar për:
“…tu fokusuar në ftesa dhe mundësi thelbësore kundërvënë njerëzimit në kohën që ne hyjmë në shekullin tjetër dhe në mileniumin e ri. Ajo është mbajtur në besimin se në këtë rrethanë momentale në histori, ne po lindim në qytetërimin e parë global.”

Me fjalë të tjera, qeveria botërore dhe të gjitha stolitë. Duke shpresuar se do të shohim një seri ‘komisionesh’, ‘konferencash’ dhe ‘samite’ për të diskutuar krijimin e qeverisë botërore në muajt dhe vitet në të ardhmen. Duke shpresuar gjithashtu, një përpjekje për të rishikuar Kushtetutën e KB për të lejuar Rendin e Ri Botëror për të vendosur politikat e saj mbi ShBA. Një tjetër grup për të parë është e lidhura-Bilderberg, Iniciativa e Atlantikës së Re (IAR), të kryesuara nga i njëjti grup me Margaret Thatcher si një padrone. Ajo është në kërkim të shkrijë ShBA-në me Bashkimin Evropian dhe ta bëjë NATO-n një armatë botërore.

Banka Qendrore Botërore dhe një monedhë e vetme qarkulluese

Ramphal bënte thirrje gjithashtu për vendosjen e një trupi ekonomik “kulmor” brenda Kombeve të Bashkuara, një Këshill Sigurimi Ekonomik. Kjo përshtatet me planin e Elitës Botërore për të shkrirë të gjithë fuqinë ekonomike nën një çati, ose brenda në një kompjuter. Kombet e Bashkuara dhe armët e saj ekonomike, Banka Botërore, Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN), Organizata e Korporatës Ekonomike dhe e Zhvillimit (OKEZh), dhe rryma e tyre e ndërlidhjeve në degë, kontrollojnë zhvillimin ekonomik botëror, së bashku me grupime elitare të tjera si ai i Bankës së Marrëveshjeve Ndërkombëtare dhe Komisionit Ndërkombëtar Bankar. Ata vendosnin kush kishte fonde zhvilluese, përse ato do të shpenzohen, dhe ndryshimet ekonomike të cilat duhet të ndodhin brenda shteteve të kombit përpara se çdo shumë parash të ndryshojë duart. Është një diktaturë ekonomike botërore e drejtuar me urdhër të disave. Brenda këtij rrjeti, gjithashtu, është edhe Organizata Tregtare Botërore dhe marrëveshja e “tregtisë së lirë” GATT, që është duke mbledhur sa më shumë fuqi për të ndaluar shtetet kombëtare nga mbrojtja e shtëpive të tyre industriale dhe prodhimi nga importet e padëshiruara. Shumica e këtyre importeve vinte nga zona të botës ku popullsia vendase është shpërndarë në mënyrën më çnjerëzore.

Me vende gjithnjë e më shumë të paafta për të mbrojtur popullsinë e tyre nga kjo luftë ekonomike, njerëzit e botës sa vjen dhe bëhen më të varur mbi sistemin ekonomik botëror mbi të cilën ata nuk kanë asnjë kontroll. Si tarifë e kalimit të bordit mbi të mirat e importuara janë hequr nga GATT, po kështu edhe humbja e të ardhurave vjetore u ndesh nga njerëz të këtyre vendeve. Ata janë duke subvencionuar Rendin e Ri Botëror. Një raport nga Thesari i ShBA-së në qershor të vitit 1994 sugjeroi se GATT do të ulë tarifat me afërsisht 750 milionë dollarë gjatë dekadës vijuese. Më tej me presionin për centralizimin e fuqisë politike në Evropë ka ardhur kërkesa e lidhur për një Bankë Qendrore Evropiane dhe një monedhe e vetme qarkulluese Evropiane. Për fuqinë politike për t’u bërë sa më e efektshme, ajo duhet të mbështetet nga fuqia ekonomike. Nëse ju kontrolloni monedhën qarkulluese dhe bankën qendrore, prej të cilave të gjithë bankat e tjera janë të varura, ju kontrolloni të gjithë Evropën. Kjo përfundimisht do të rrethojë gjithashtu shtetet për Bashkimin Sovjetik formues. Nëse ne e lejojmë këtë të ndodhë, tirania e centralizuar Evropiane do të realizohet nga një grusht shteti mendor, pa nevojën e shkrepjes së një arme. Versioni i përmbajtur amerikan i kësaj, Zona e Tregtisë së Lirë e Amerikës Veriore (ZTLAV) dhe versioni Aziatik-Australian (APEC), janë të projektuara për t’u zhvilluar saktësisht në të njëjtën mënyrë, derisa të gjitha të lidhen me Kombet e Bashkuara si një qeveri botërore, bankë qendrore dhe monedha e qarkullimit.

Plani është për ZTLAV për t’u bërë Bashkimi Amerikan, APEC për t’u bërë Bashkimi Paqësor, dhe së bashku me tashmë të vendosurën Bashkimi Evropian ata do të vijnë nën kontrollin e një qeverie globale. Në takimin e vitit 1995 të Komisionit Tripalësh në Danimarkë, brenda burimeve sugjerojnë se plani u zbulua për Zonën e Tregtisë së Lirë të Transatlantike (ZTLTA) për të kombinuar Bashkimin Evropian Zonën e Tregtisë së Lirë të Amerikës Veriore. Sër Leon “Z. GATT” Brittan, Komisioneri i Tregtisë Evropiane, që atëherë bënte thirrje për diçka të ngjashme me Sekretarin e Jashtëm Britanik, Malcolm Rifkind (Bil), bëri të njëjtën në Konferencën e Partisë Konservatore të vitit 1995. Peter Sutherland (Bil, KT) negociuesi i GATT dhe drejtori i Përgjithshëm i Parë e Organizatës Tregtare Botërore, ishte në takimin e Komisionit Tripalësh për të folur mbi “ndryshimin e ekonomisë botërore”. Në të njëjtën kohë Ministri i Jashtëm Gjerman, Klaus Kinkel, ishte në Çikago duke drejtuar Këshillin për Marrëdhëniet me Jashtë rreth Zonës të Tregtisë së Lirë Transatlantike. Bill Klinton dhe Bashkimi Evropian formalisht ranë dakord mbi “veprimet e bashkuara” mbi disa çështje duke përfshirë edhe tregtinë. Çdokush që kundërshtonte planin e Elitës për Evropën menjëherë hidhen brenda. Bernard Connolly, ekonomisti britanik që punonte për Komisionin Evropian mbi planin e një monedhe të vetme qarkulluese, u pushua nga Jacques Santer (Bil) për shkak se kishte shkruar një libër ku ekspozonte lojën. Neil Kinnock, një Komisioner Evropian dhe lider i Partisë Punëtore të Anglisë, u censurua publikisht nga Santer për pyetjet se koha për një monedhë të vetme qarkulluese duhet të jetë shumë e afërt, kjo domethënë në një takim privat. Ata janë duke shpenzuar 40 milionë dollarë të parave tona në një fushatë publicistike për të kushtëzuar njerëzit të pranojnë politikën e tyre për një monedhë të vetme qarkulluese, “Euron”, ashtu si quhet ajo tani.4

Kujtoni motivacionin dhe metodat. Nëse ju dëshironi të instaloni një monedhë të vetme qarkulluese dhe bankë, ju duhet të krijoni një nevojë të perceptuar për ato. Si pasojë ju tërhiqni një krizë bankare dhe një kaos të monedhës qarkulluese. Në fytyrën e saj, kur gjëra të këtilla ndodhin dhe ato raportohen në lajme, ato shfaqen të jenë të këqija për bankierët dhe financierët dhe për shumicën ato janë. Por jo për Elitën Botërore, sepse atyre ju nevojiten kriza të tilla për të manipuluar planin e tyre në realitet dhe duke e ditur atë që do të vijë, ata jo vetëm që mund të izolojë vetë burimet e tyre nga efekti i veprimeve të tyre, ata aktualisht mund të bëjnë një vrasie ekonomike. Xhorxh Soros (Bil), hungarezi me pasaportë amerikane, është një nga financierët më të famshëm të monedhës qarkulluese. Ai rrezikonte miliona dollarë për të destabilizuar monedhën qarkulluese dhe tregjet, duke bërë pasurira të paimagjinueshme në proces. Soros, një student në Shkollën Ekonomike Londineze, shkoi në ShBA për të stabilizuar mjetin e tij për “spekulim”, Grupi Quantum, e cila është e dominuar nga financierë zviceranë dhe italianë.

Qesharake mjaftueshëm, Zvicra dhe Italia janë gjithashtu baza e Fisnikëve Zezakë. Studiuesi, Uilliam Engahl, emëroi Sorosin si burrin frontal për grupin bankar anglo-francez Rothsçajlld.5 Një nga anëtarët e bordit të Shuma e Fondeve “Sorros” është Riçard Katz, kreu i Rothsçajlldit Italian sh.p.k. në Milamo dhe anëtar bordi i N.M. Rothsçajlld.6 Një tjetër Drejtor i Quantum 396 është Nils O. Taube, një partner me Lord Rothsçajlld e Pallatit Capital të St Xhejms.7 Një koleg i Soros në spekulime të ndryshme ka qenë Sër Xhejms Goldsmith,8 një i afërm i Rothsçajlld, i cili tani pretendon të “kundërshtojë” centralizimin e fuqisë në Evropë. Ishte Soros i cili përballoi sulmin mbi sterlinën e cila çoi në Kancelorin Britanik, Norman Lamont (Bil), duke tërhequr Anglinë nga sistemi financiar evropian, ERM, kaq shumë rritëse bën thirrje për monedhën evropiane. Lamont është një punonjës i Rothsçajlld, dhe Soros është një burrë fronti për ta. “Spekulime” të monedhës qarkulluese nuk janë as spekulime dhe as aksidentale. Ato janë të planifikuara me kujdes dhe realizuar për të siguruar një efekt specifik.

Në fund të viteve 1994 dhe fillim të viteve 95, Elita futi Meksikën në një kaos ekonomik që seriozisht dëmtoi vlerën e dollarit, ashtu si ata vepruan më përpara kur Meksika dëshironte të përdorte potencialin e saj të naftës për të fituar pavarësi ekonomike nga ShBA-ja. Në të vepruarit kështu, ato banka të cilat e dinin se kolapsi i pezos po vinte, bënë një pasuri. Ndërkohë që njerëzit vuajtën nga pasojat, Citibank raportoi një rritje prej 81% në fitimet për çerekun e fundit të vitit 1994 dhe e përditshmja e Nju Jorkut Neësday, raportoi dobi fitimesh për Bankën Chimical të 22% dhe të Bankës Chase Manhatan Rokfeler/Rothsçajlld të 19% për të njëjtën periudhë. Të gjithë ishin investitorë me peshë në pezo (monedhë e disa vendeve latino-amerikane), por ndryshuan investimet e tyre ekzaktësisht në kohën e duhur për të marrë avantazhe të rrëzimit të menjëhershëm.

Meksika u godit në një katastrofë ekonomike nëpërmjet borxheve ndaj bankave të Elitës Botërore sepse ata dëshirojnë të harrojnë borxhin, ose disa prej tyre, në kthim të kontrollit të naftës së Meksikës dhe burimeve të tjera natyrore. Kush i propozoi 40 milion dollarë garanci jashtë Meksikës e cila ishte rritur dukshëm në borxhe ndaj Amerikës, kështu duke përshpejtuar lojën? Demokrati Bill Klinton. Kush e mbështeti atë? Republikanët, Neu Gingrich dhe Bob Dole. Në qershor 1995, liderët e 67 vendeve të industrializuara të takuara në Halifaks, Skocia e Re, një javë pasi takimit Bilderberg në Zvicër, dhe ranë dakord për të rritur rolin dhe fuqinë e FMN-së. Justifikimi i tyre për këtë? Kolapsi financiar për pezon e Meksikës! Bill Klointon bëri thirrje gjithashtu për kartat e identitetit në Shtetet e Bashkuara për një marrveshie me “valës së imigrueseve të paligjshëm [nga Meksika] që ishte e sigurt për të ndjekur”. Ndërkohë njerëz biznesmen të vegjël nëpër botë janë drejtuar nga tregjet të tërhequra në favor të bankave shumkombëshe dhe korporatave të cilat kontrollojnë politikanët të cilët kalojnë legjislacionin.

Armata Botërore

Progresi për një ushtri botërore avancoi në mënyrë të shpejtë nëpërmjet viteve 1980 dhe 90. Ideja është të manipulohen konfliktet të cilat mund të na çojnë në kërkesa të fuqive më të mira ushtarake për Forcave Paqeruajtëse të Kombeve të Bashkuara. Më pas ato do të shkrihen me NATO-n në një ushtri botërore. Çfarë do të bëjë ushtria botërore? Ajo do të pushtojë çdo vend ose komunitet që refuzon ti përkulet qeverisë botërore, bankës qendrore dhe monedhës qarkulluese. Lufta Gulf në vitin 1991 ishte krijuar, pjesërisht për të shpejtuar këtë proces me vendet e NATO-s duke financuar dhe luftuar atë konflikt nën flamurin e Kombeve të Bashkuara. Konflikti në ish Jugosllavi u manipulua në të njëjtin fund. Ashtu si rezultatet e horroreve të Bosnjës, ne tani kemi 60,000 – të fuqishme, 30 armata botërore kombëtare të grumbulluara në ish Jugosllavi duke punuar nën kontrollin e centralizuar, forca shumëkombëshe më e madhe për t’u parë që në Luftën e Dytë Botërore. Ekzaktësisht ndaj planit të Elitës. Çdo rast që sheh forcat e NATO-s duke vepruar jashtë zonës së tyre të projektuar, është një tjetër precedent që na çon shumë afër ushtrisë botërore.

Ne mund të shpresojmë të shohim filma gjithashtu, që zgjerojnë zonën e NATO-s të veprimeve, veçanërisht në Lindjen e Mesme dhe Bashkimin Sovjetik formues dhe ju do të shihni lëvizje duke u zgjeruar numrin e kombeve në NATO në të njëjtën mënyrë që Bashkimi Evropian po zgjerohet. Trupat e KB do të vazhdojnë të përpunohen nga paqeruajtës në detyrës paqësorë dhe më pas, pasi të vendoset presidenca, në detyrime të politikave të caktuara nga elita globale politike dhe ekonomike. Kur trupat e Un-së u panë të ishin të padobishme, të paefektshme në vende si Euanda, ish Jugosllavia dhe Somalia, publiku e kuptoi këtë si diçka të keqe. Por për manipuluesit, ky dështim është thelbësor për ta. Nëse operacionet e Forcave Paqeruajtëse të KB do të funksiononin me efektivitet, aty nuk do të kishte kërkesë për t’iu dhënë atyre më shumë fuqi. Ata duhet parë duke mospunuar (problemi) për të tërhequr reagimin e dëshiruar (diçka duhet bërë), dhe të hapin rrugën për fuqitë e mëdha (zgjidhja).

Viktimat e menjëhershme të kësaj janë burrat, gratë dhe fëmijët masakruar nga luftërat civile të projektuara të Elitës për të treguar se forcave të ShBA-së iu nevojitej më shumë fuqi. Ne mund të presim më shumë ruands dhe boshnjakë derisa opinioni publik ose pranon manipulimin për një ushtri botërore ose vepron për të sjellë fundin e Rendit të Ri Botëror. Sekretari i Përgjithshëm i KB, loloja i Elitës, Dr. Boutros Ghali, po përsëriste fjalët e Henri Kisingerit në takimin e vitit 1991 të Grupit Bilderberg kur ai bëri thirrje për formimin e Ushtrisë së KB-së nën vetë komandën e tij me të drejtën për të shkuar në një shtet kombëtar me dëshirë dhe pa nevojën të konsultohej me vendet e tjera për të marrë lejë. Në fjalimin e tij në Uashington, Sër Shridah Ramphal tha se KB duhet të “përkrahet nga aftësia për të shpërndarë menjëherë forcat e KB-së”, dhe ai vazhdoi duke thënë se mbrojtja e sigurimit të shteteve, të cilat qartësisht janë të autorizuara nën çarterin e KB-së. Ditën pasuese, Jessica Matheus, një mike e moshuar e Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë, bënte thirrje ekzaktësisht për të njëjtën gjë, për një Ushtri Qëndruese të KB-së, kur shkroi në kontrolluesen e Elitës, Uashington Post.

Lexues të gazetës Spotlight kanë qenë duke dërguar fotografi të trupave të KB-së në Shtetet e Bashkuara mbi manovrat në të gjithë vendet dhe tanket e ShBA-së dhe aparaturave të transportuara me anë të vagonëve të mallrave. Autoritetet e mohuan ekzistencën e një gjëje të tillë. Ashtu si e kam detajuar gjatë në Rebelimi i Robotëve, organizatat qeveritare si Agjencia e Menaxhimeve të Menjëhershme Federative (AMMF) janë fronte për krijimin e zonave bartëse (kampet e përqendrimit) për ata të cilët kundërshtojnë komplotin e Rendit të Ri Botëror njëherë e mirë kur ajo të lançojë grusht shtetin e saj fizik përmes botës, veçanërisht nga Amerika dhe Evropa, kundër atyre të cilët kundërshtojnë e nuk pranojnë tiraninë. Në të vërtetë në disa zona kjo gjë tashmë ka filluar. AMMF ishte krijuar nën një Urdhër Ekzekutiv (që nuk kërkonte debat në Kongres), dhe firmosur nga President Xhimi Karter, burri frontal i Komisionit Tripalësh. Kjo i lejoi AMMF të merrte kontrollin e Shteteve të Bashkuara gjatë çdo “urgjence kombëtare” deklaruar nga një president. Këto fuqi përfshinin ligje ushtarake dhe e drejta për një ushtri për të përforcuar çfarëdo AMMF të vendoste. Të gjitha ligjet janë tashmë në fuqi të cilat lejojnë një ushtri të pushtojë Shtetet e Bashkuara. Ata janë kaluar nga Urdhri Ekzekutiv Presidencial dhe në çdo kohë një president i bën thirrje një shteti për urgjencën për të cilën ata mund të kërkojnë. Në pjesën e përparme të këtij plani janë Forcat Delta me uniformat e tyre të zeza dhe helikopterë të zinj të pashënuar. Këto janë parë shpesh në skena të shumëkombësheve, të cilat disa studiues i lidhin me aktivitetet jashtëtokësore. Njerëzit mund ta injorojnë të gjithë këtë dhe të largohen nëse ata dëshirojnë, por fëmijët e tyre do të vuajnë pasojat nëse ne dorëzojmë personalitetin tonë për një kohë shumë të gjatë.

Botimi Spotlight i 15 dhjetorit 1994, zbulon krijimin e bashkimit të forcave të NATO-s dhe KB-së, të quajtura Aleatët e Trupave të Shpejtë Reagues (ATShR) të cilat do të kenë katër divizone “shumëdimensionale” të 80000 trupave të gatshëm për të luftuar. Sipas artikullit, komandanti i projektuar si shef është Sër Jeremy Mak Kenzie, një gjeneral lejtnant në ushtrinë britanike. Justifikimi i kësaj force ishte dështimi i operacioneve të KB-së dhe NATO-s në ish Jugosllavi! Një raport i përmendur nga Spotlight nga Asambleja e Atlantikut Verior, një degë e NATO-s, thuhej se ndërhyrjet shumëkombëshe në Ballkan janë “karakterizuar nga dështime masive dhe të meta” (problemi). Për të përballuar me këtë sfidë të re, vazhdon raporti, NATO kërkoi një organizatë të re (zgjidhja). Aleatët e Trupave të Shpejtë Reagues, të bashkuara të NATO-KB tashmë kanë përfunduar ushtrimin e tyre të parë nën rrethanat e favorshme e KB nga koha e artikullit të Spotlight, një raport i NATO-s siguruar nga një dokument konfirmues. Gati 2000 trupa u përfshinë në një zhvillim të menjëhershëm të forcave kontrolluese rebeluese nga Gjermania veriperëndimore ndaj “…një pike kritike imagjinare në Angli”. Analisti ushtarak veteran nënkoloneli Mattheu Coulterm, tha kur iu tregua për këtë:

“Trupat, të cilat praktikojnë ndërhyrje ushtarake shumëkombëshe në luftime të brendshme të fshehta të Britanisë së Madhe sot do të përgatiten të bëjnë të njëjtën gjë në ShBA nesër. Ne duhet të heqim kokën e këtij përbindëshi botëror përpara se ai të na kafshojë ne.”9

Ironikisht kur krizat boshnjake u shpalosën në maj të vitit 1995, disa politikanë bënë thirrje për një forcë të shpejtë reaguese të NATO-KB. Ajo tashmë ekzistonte! Procesi i centralizimit të një ushtrie botërore ndodh gjithashtu me forcat policore. Një çështje pak e debatuar dhe e publikuar në marrëveshjen e Mastriktit për Bashkimin Evropian caktoi Komitetin K4 për të krijuar një rrjet policor evropian duke vepruar jashtë kontrollit demokratik. Kjo duhet të ketë qenë një nga çështjet që politikanët votues humbën kur ata dështuan të lexonin marrëveshjen përpara se ta kalonin atë në ligj. K4 supozohet të koordinojë veprimin policor mbarë-Evropës kundër trafikimit të drogës, pastrimit të parave dhe imigrimit të paligjshëm. Ajo do të vendosë gjithashtu një rrjet politik evropian të quajtur Evropol dhe një databazë masive të informacionit rreth popullsisë. Disa e kanë përshkruar atë si FBI-ja Evropiane. Nën Marrëveshjen e Mastriktit, Parlamenti Evropian i zgjedhur “në mënyrë demokratike” ka të drejtën për t’u “konsultuar” mbi politikat e K4, por nuk ka të drejtë të ndryshojë ose të vendosë ndaj atyre! Anëtarësia e K4 duhet gjithashtu të mbahet sekrete dhe e pakapshme ndaj gazetarëve dhe grupeve njerëzore të së djathtës. Tony Bunyan, drejtori i grupeve civile liberale, Stateuatch, tha se K4 “është një hap i rëndësishëm në krijimin e infrastrukturës shtetërore evropiane, e cila duhet të jetë gjerësisht e panumërueshme dhe jodemokratike”. Qeveria britanike dhe vendosja, e cila flet herë pas here rreth interesimit/problemit të saj mbi centralizimin e fuqisë në Evropë është një mbështetës i mprehtë i K4. kjo është sepse retorika e atyre në fuqi është vetëm për konsumin publik. Pjesa dërmuese e tyre mbështesin centralizimin e Evropës, çfarëdolloj që ata të kërkojnë.

Popullsia e Mikroçipuar

Kjo është pjesa e strategjisë së Elitës të cilën disa njerëz e kanë të vështirë ta pranojnë. Ne besojmë se ne nuk do ta lejojmë atë të ndodhë asnjëherë. Mirë, lë të shohim se sa afër është realizimi i saj. Tashmë kafshët shtëpiake janë mikroçipuar në një numër sa vjen dhe më të madh dhe janë lidhur me një kompjuter. Është shitur për te pronarët mbi bazat e: “Ju nuk do ta humbisni përsëri Roverin ose Fidon”. Mbretëresha e Anglisë kishte disa qenushë të mikroçipuar. Kush vjen më pas, princ Çarli? Pranë kësaj, lëvizja për të futur gradualisht përdorimin e monedhave dhe letrave është duke u shpejtuar dhe të gjitha transaksionet do të jenë elektronike nëpërmjet kartave dhe/ose kartave të forta. Kjo është planifikuar të bëhet një kartë e bashkuar identiteti/parash me të gjitha detajet personale mbi një mikroçip. Nëse gjërat do të planifikohen të gjitha këto transaksione do të regjistrohen nga një kompjuter global – mundësisht, “kafsha” e përmendur në Tregimet Biblike. “Shenja e egërsirës, mikroçipi, është planifikuar të lëvizë nga kartat e forta deri në trupin e njeriut kur një histori mund të kurdiset për të bindur njerëzit ta pranojnë atë. Disa studiues sugjerojnë se sistemi shufërkodues njerëzor do të përfshijë tre sete me gjashtë shifra në kompjuter – që këtu 666, “numri i Bishës”.

Njëherë e mirë që ju të keni rënë dakord mbi fundin e parave kesh aty nuk ka kthim mbrapa, ne duhet të pranojmë implantin mikroçip ose ne nuk do të kemi mjete të tjera të blerjes të asgjëje kur ata të vendosin të heqin gradualisht kartat e forta. Por ajo gjithashtu do ju shitet njerëzve si diçka e përshtatshme e cila do t’i japë fund mashtrimit të kartave të kreditit dhe kartave të humbura. Ku është kontrolli i fundit. Gjithçka rreth jush, duke përfshirë edhe vendndodhjen tuaj, do të vëzhgohet në mënyrë të vazhdueshme nga kompjuteri. Më është treguar nga një burim shumë i sigurt, se sistemi kompjuterik i Elitës Botërore është vendosur nëntokë në Bruksel, Belgjikë. Ai është quajtur Kript ose Dhomë e Nëndheshme sepse gjendet në 100,000 këmbë katrore e hapësirës së zyrave nën Kishën e Gjakut të Shenjtë të Jezusit, e njohur lokalisht si Kisha Gjak. Hyrja kryesore e dhomave nëntokësore është nga ndërtesat përmes rrugës nga kisha. Qendra të ngjashme kompjuterike janë vendosur në Akademinë e Forcave Ajrore, Alice Spring, Australia. Këto sisteme mbyllur në kompjuterë qeveritare gjatë botës për të mbledhur informacion mbi këdo në planet që ka një numër sigurie social ose kod identifikues të ndonjë lloji. Detajet tuaja do të jenë në këtë kompjuter tani, duke pritur fillimin e mikroçipimit.
Sot nëse ju shkoni në një dyqan për të blerë ushqim dhe karta juaj refuzohet nga kompjuteri, ju mund të paguani me lek në dorë. Çfarë ndodh kur nuk ka para të thata, kesh? Ju jeni në mëshirë të kompjuterit.

Nëse ajo refuzon kartën ose mikroçipin tuaj, ju nuk keni asnjë mënyrë për të blerë asgjë. Atëherë ju do të bëheni robotë në çdo sens, një shtrirje e programit të kompjuterit. Në ShBA, Food Stamps dhe disa përfitime të tjera janë konvertuar ndaj bazës së kartave Transfertat Përfituese Elektronike (TPE) dhe i gjithë sistemi i sigurimit social është duke planifikuar të bëjë të njëjtën gjë. Plani për të shuar paratë kesh lëviz shpejt. Një kompani e Anglisë, AIM Angleze, e cila është e specializuar në “identifikime automatike”, prodhon një faqe me një shifër koduese mbi ballë si pjesë e materialit të saj publikues. Një nga këto produkte të kompanisë është Identifikimi i Frekuencave të Radios, që lexon emërtime elektronike në pajisjet, mjetet elektro-shtëpiake, dyqane dhe mbi njerëz. Teknologjia tani e zhvilluar do të lejojë çdo mendim dhe veprim të përmendet dhe regjistrohet. Gazeta Londineze Sunday Times e 16 prillit 1995, raportoi gjithashtu se:

“Kompjuteri tjetër që ju do të blini do të jetë i fundit që do ju nevojitet. Në të ardhmen, shkencëtarët dëshirojnë të fusin çipa elektronikë Brenda në kokat tona kështu që ne mund të bëjmë lidhjen direkt me informacionin super. Studiues Britanikë janë midis skuadrave ndërkombëtare duke punuar mbi një impiant për të përkthyer mendimin njerëzor ne gjuhën kompjuterike. Në një gjeneratë, një grup thotë, njerëz me çipa të masave sa një kokër piperi vendosur mbrapa qafës do të jenë të aftë t’ju flasin makinave.”

Ose, më mirë, makineritë do të jenë të afta t’ju flasin atyre. Njerëz me televizione satelitore janë të habitur të zbulojnë se dekoderat e kartave të tyre individuale mund të programohen nga zyrat qendrore Televizive. Kur ju telefononi për të përshkruar se një kanal ‘gërvishtet’, operatori aktivizon një rreze e cila programon kartën tuaj dhe figura shfaqet ndërkohë që ju jeni ende në telefon! Nëse ata munden ti bëjnë këtë gjë kartës, ata mund t’ia bëjnë këtë edhe një mikroçipi brenda qenieve njerëzore. Plani i Elitës përfshin mikroçipimin e të gjithë bebeve që në lindje. Atyre do ju nevojitet vetën fraksioni i një sekonde për ta vendosur atë. Teknologjia tashmë ekziston dhe e vetmja gjë që ka mbetur është të bindet opinioni publik për ta pranuar atë, ose madje edhe kërkojnë atë. Një mënyrë që kjo mund të realizohet është të theksojmë histori të fëmijëve që mungojnë, duke përfshirë edhe rrëmbimin e bebeve që nga marteniteti. Ndërkohë që unë po shkruaja këtë libër, aty kanë ndodhur disa aksidente në Angli dhe “zgjidhja” e ofruar menjëherë ishte ngjitja elektronike. Ky është një plan i vogël nga një mikroçip i ngulitur.

Ngjitja elektronike e kriminelëve është gjithashtu një hap guri ndaj mikroçipit. Me teknikat e kontrollit të mendjes të cilat i kam diskutuar në kapitullin e fundit, nuk është problem për një grua të shkojë në spital dhe të vjedhë një bebe për të krijuar skenarin se diçka duhet bërë. Ajo nuk do të ketë arsyetim e programimit të saj dhe ajo do të besojë se ai ishte vendimi i saj. një inxhinier elektronik brohoritur lartësisht në Shtetet e Bashkuara po zhvillonte një impiant mikroçipi për të ndihmuar pacientët me plagë të shpinës kurrizore kur, ai tha, projekti po plaçkitej nga një brigadë botërore. Historia e Dr. Carl Ë. Sanders u raportua në një revistë investiguese, Nexus, në pranverë të vitit 1994. Ai tha se kishte marrë pjesë në 17 takime të njëbotësisë në vende si Bruksel dhe Luksemburg. Takimet, pohon ai, po “lidhnin së bashku financat e botës”. Dr. Sandres vazhdon:

“Isha në një takim ku u diskutua: “Si mund t’i kontrolloni ju njerëzit nëse ju nuk mund t’i identifikoni ata?” Njerëz si Henri Kisinger dhe folku i CIA-s marrin pjesë në këto takime. Në të u diskutua: “Si do t’i bëni të vetëdijshëm njerëzit për nevojën e diçkaje si ky çip?” Papritur erdhi ideja: “Le t’i bëjmë ata të vetëdijshëm për fëmijët e humbur, etj.”

“Kjo u diskutua në takime sikur njerëzit të ishin bagëti. CIA erdhi me idenë e vendosjes së figurave të fëmijëve të humbur mbi kutitë e qumështit. Meqenëse ky çip tani është pranuar, ju nuk do i shihni më fotografitë, apo jo? Ajo e ka shërbyer qëllimin e saj.”¹º

Dr Sandres tha se manipuluesit dëshirojnë që çipet të përmbajnë një emërtim dhe fotografinë e fytyrës së personit, një numër sigurimi ndërkombëtar, identifikimin e gjurmëve të gishtave, përshkrimin fizik, historinë familjare dhe mjekësore, adresën, profesionin, informacionin e taksave të të ardhurave dhe të dhëna kriminalistike. Një tjetër pikë shitëse e kësaj, pa dyshim, do të jetë fundi i pasaportave. Vetë studiuesit e çipave, duke kthyer ndryshimet në temperaturën e trupit në një sistem tepër energjetik (dynamo) dhe vendet më të përshtatshme që ata gjetën për këtë janë balli dhe pjesa e mbrapme e kyçit të dorës. E gjitha kjo është duke ndodhur TANI! Përzierja e lejimit të vetes sonë për t’u mikroçipuar është shumë më e thella se sa unë e kam konturuar. Ajo përfshin gjithashtu ndrydhjet e transformimeve shpirtërore tanë nëntokë. Çipi Sander, tha ai, mund të përdoret për të modifikuar sjelljen. Timothy MekVeigh, njeriu i ngarkuar me çështjen e bombardimeve të Oklahomës, u shpreh se ai ishte mikroçipuar ndërkohë që po shërbente në ushtrinë e ShBA-së.

Sa shërbime të kontrollit të mendjes dhe personel të liruara janë jashtë këtu me mikroçipe brenda tyre të cilat mund të aktivizohen me dëshirë? Dr. Sander nxori se nëse ju ndaloni fuqinë e gjëndrës së hipofizës, ju mund të ndaloni derdhjen e estrogjenit, duke shkaktuar menopauzë të menjëhershme që ndalon ngjizjen. Çipi mund të jetë një formë e kontrollit të lindjes së masës, një tjetër temë e Rendit të Ri Botëror mesazhe nga kompjuteri ndaj çipit të ngulitur mund të ndryshojë sjelljen e masës, të veprojnë si një ulës dhe ngritës emocional, një stimulant seksual dhe qetësues dhe tërheqës dhune me dashje. Dhe gurët e hapave më të rëndësishme të qenies njerëzore të mikroçipuar janë kartat e identitetit të mikroçipuara dhe fundi i parave kesh. Mos e lejoni këtë të ndodhë.

Supermarketet janë duke eksperimentuar tani me karta të koduara të cilat konsumatorët mund të përdorin një numër blerjesh dhe ata paguajnë për to kur largohen, pa nevojën e një asistenti kontrollues. Zinxhirët e supermarketit të madh tashmë kanë lehtësirat për konsumatorët për të paguar me anë të kartave të kreditit në mënyra shumë të ngjashme me këtë. Hapi tjetër është për të thënë se sa shume e përshtatshme ajo do të ishte nëse konsumatorët do të kishin një mikroçip nën lëkurën e tyre po nevojën për të përdorur një kartë. Jepeni lirinë tuaj. Ju e dini që kjo ka domethënie. Shihni për radhët në supermarketet për t’i shmangur! Në Shkurt të vitit 1995, gazeta e tanishme e zhdukur Londra Sot përfshinte një faqe të tërë qendrore artikulli duke parashikuar se paratë kesh do të zhdukeshin nga fundi i kësaj dekade dhe do të zëvendësoheshin me para elektronike. “Provat” janë gjatë rrugës në Angli, ashtu si janë ato gjatë gjithë botës. Monedha e re qarkulluese Evropiane tashmë pa dyshim do të jetë elektronike.

Ndërkohë që po e shkruaja këtë, aty ishte një histori në lajme se monedha e re qarkulluese Evropiane do të vonohet deri në shekullin tjetër për shkak të kohës që asaj do t’i duhet për të printuar të gjitha paratë dhe të presë monedhat. E dëgjoj linjën shpuese tani: “Oh ne kemi gjetur një rrugë për ta shpejtuar procesin – ne duhet të kemi një monedhë qarkulluese elektronike!” qeveria Britanike ka bërë Anglinë vendin e parë për të prezantuar profilin e detyrueshëm të ADNB-së të kujtdo të ngarkuar me një keqbërje/ofendim kriminal. ADN-ja që formon qenien njerëzore është një vegël potenciale shkatërruese në duart e gabuara sepse shkenca nëntokësore di edhe më shumë për këto gjëra se sa i është treguar publikut dhe as rrjedha e shkencës nuk e dinte. Në dritën e gjithë këtij zhvillimi të mundshëm, ajo fokuson mendjen për të reflektuar mbi parashikimet në Tregimet Biblike:

“Dhe ai [bisha ose antikrishti] shkakton të gjitha, të mëdha dhe të vogla, të varfra dhe të pasura, të lira dhe skllave, për të marrë një shenjë në dorën e tyre të djathtë ose në ballin e tyre, dhe se askush nuk mund ta blejë dhe ta shesë përveç atij që ka shenjën ose emrin e bishës ose numrin e emrit të tij. Këtu është mirësia, mençuria, urtësia. Lejojeni atë që ka kuptimshmërinë për të llogaritur numrin e bishës për këtë është numri i një njeriu: Numri i tij është 666.”
Tregimi 13:16-18

Amerikanët vendas Hopi kanë gjithashtu një profeci të lashtë se askush nuk do të jetë i aftë të blejë ose të shesë pa shenjën e mbartësit. Kur kjo shenjë të bëhet e dukshme, thoshte profecia, Lufta e Tretë e madhe do të vijë. Nëse ju shihni shenjën që një bartës bën kur ai mpreh kthetrat e në pemë, aty është një ngjashmëri e shquar e kodit shifror të ditëve të sotme. Rendi i Ri Botëror po shtrihet përpara në këtë kohë më shpejt se sa më parë për të siguruar kontrollin e ushqimit, kontrollin e energjisë, kontrollin biznesmen dhe kreditor dhe totali i shumës e të gjithë këtyre gjërave dhe më shumë: njerëzit kontrollojnë. Kjo është ajo që nënkuptojnë manipuluesit kur ata flasin për Një botë dhe Fshatin Global. Një tirani fashiste globale. Një plantacion global. Plani tani është për të ndarë dhe destabilizuar shoqëritë me terrorizëm dhe përmbysjen ekonomike për të mashtruar mendjet e tyre kolektive në lejimin e asaj që ka mbetur e lirive bazë për t’u shkatërruar. Japonia është një objektiv i dukshëm i destabilizimit, por të gjithë janë në fushëpamjet e tyre derisa net ë mençurohemi ndaj saj. Ideja është për të stimuluar frikën në çdo zemër. Asgjë nuk është kaq e pafolshme për Elitën Botërore në ndjekje të kësaj. Ne mund të ndalojmë të gjithë këtë dhe ne do ta ndalojmë, por vetëm kur njerëzit të zgjedhin të mos jenë kukulla, gurë shahu dhe viktima. Elita Botërore nuk janë plotësisht të fuqizuara, me fuqi. Ato ekzistojnë dhe kontrollojnë vetëm sepse mendja njerëzore ka zgjedhur të jetë jashtë përgjegjësisë dhe i ka lejuar ata për të drejtuar botën. Me këdo që fiton kontrollin e mendjes së tyre, çështja e Elitës sa vjen dhe vështirësohet më shumë.

Nëse njerëzit janë shokuar me ato që kanë lexuar deri tani, atëherë unë jam i kënaqur. Kam parë një simbol të bërë në Amerikë, e cila thoshte: “E vërteta do ju çlirojë – por fillimisht ajo do ju pshurrë!*” Realiteti shpesh shokon dhe është koha për qeniet njerëzore për ta para realitetin në sy – dhe ta ndryshojmë atë për ta bërë më të mirë. Realiteti i ekspozuar këtu është realiteti që mendja njerëzore kolektive ka krijuar. Është koha të rritemi. Apatia njerëzore dhe naiviteti janë armët më të mëdha të Elitës. Duke e hapur veten shpirtërisht dhe realizimi i plotë i lavdisë së Krijimit është e mrekullueshme. Por nëse njerëzit notojnë rreth e rrotull në disa errësira shpirtërore, këmbët e tyre të veçuara nga lartësia maksimale, ata janë duke kopjuar, sipas pikëpamjes sime, dhe vetëkënaqësia që unë shoh në disa zona të lëvizjes shpirtërore po tërheqin dritën e ngjarjeve në botë.

Dëgjoj njerëz të cilët mendojnë se adresimi ose të flasësh rreth diçkaje se është “negative” mund të shmanget më çfarëdolloj kostoje. Ky është shfuqizimi. Njohuria asnjëherë nuk shfuqizohet. Por injorimi ekziston. Ajo që është më negative dhe shfuqizuese çdo ditë drejt një diktature fashiste globale ndërkohë duke mos pasur asnjë ide se ajo madje po ndodhën? Çfarë është më shumë negative se sa të pasurit mendime të planifikuara në mendjet tona të cilat ne besojmë se janë tonat? Dhe çfarë bën energjia negative, nëse ajo nuk adresohet? Ajo do të thotë negative, ose merr më shumë kështu. A është ajo që dëshiron lëvizja shpirtërore? A është ajo autorizimi? Apo është më e lehtë të jetosh në disa gjysmëndrra botërore ku fjalët si dashuri dhe paqe janë shpërndarë rreth e rrotull si kuleta, ndërkohë që Elita vazhdon e pandryshuar sepse për të ekspozuar manipulimin e tyre është konsideruar si shumë “negative”?

Është e thjeshtë të flasësh fjalë, më e rëndë ti jetosh ato. Dhe nëse ne do të ndryshojmë këtë botë për më mirë, atëherë fjalët si dashuri, paqe, respekt dhe liri duhet të jetohen dhe jo të përsëriten si papagall si disa Mosha të Reja ora folëse. Ashtu si fondacioni i saj, çdo guide drejt lirisë i nevojitet një njohje se pse, çfarë dhe përse ajo liri është lëvizur në vendin e parë. Pa atë, aty nuk do të ketë asnjë përgjigje. Por përgjigjet janë nëse ne do të kemi kurajën dhe vizionin për të ndaluar të luajmë rreth dhe të miqësohemi me të.
Njerëz të Planetit Tokë. Është koha e zgjimit, e zgjimit.

Poshtëshënim i botimit të shekullit të 21

Dhjetë vjet pasi këto fjalëve të shkruheshin ne mund të shohim qartësisht se agjenda këtu e përshkruar është tani një fakt. Ne kemi një Bankë Qendrore Botërore të instaluar me diktatorët e saj bankarë e pazgjedhur duke kontrolluar monedhën e vetme qarkulluese, Euron. Ne kemi shtetet formuese të Bashkimit Sovjetik të përvetësuara në NATO dhe Bashkimin Evropian dhe përpjekjet për ta kthyer Evropën në një diktatori të centralizuar të zhvilluar plotësisht e shpalosur Brenda një jave. Që në 9/11, axhenda mikroçipe ka qenë ndjekur me vigorozitet dhe mijëra njerëz janë tani të çipuar, ekzaktësisht si të parashikuara në këtë kapitull. Propozime janë treguar gjithashtu për të zëvendësuar kartat e kreditit me mikroçipe nën lëkurë.
Edhe për sa kohë shumica e njerëzve do të vazhdojnë të injorojnë të dallueshmet?

nga **Rifat** Sun Feb 05, 2012 3:19 pm

“Fshati Global''

-Pjesa e dyte-

Liria

Unë besoj te… vetja

Frika jonë më e thellë nuk është ajo që jemi të papërshtatshëm. Frika jonë më e thellë është se jemi të fuqishëm përtej masave. Ajo që na frikëson më shumë nuk është errësira, por drita.. Pyesim veten “Cili jam unë që ndriçoj, shkëlqej, i talentuar, i pabesueshëm, mrekullueshëm?” Aktualisht, kush jeni ju, që s’jeni? Jeni një fëmijë i Zotit. Lodra juaj e vogël nuk i shërben botës. Nuk ka asgjë të ndriçuar, të ditur, rreth ndrojtjes, kështu që njerëzit e tjerë nuk do të ndihen të pasigurt rreth jush. Ne jemi të gjithë për të shkëlqyer, ashtu si bëjnë fëmijët… ne jemi lindur për të manifestuar Lavdinë e Zotit që është brenda nesh.
Dhe ndërkohë që lejojmë dritën tonë të ndriçojë, me pavetëdije u japim njerëzve të tjerë lejen për të bërë të njëjtën gjë. Ashtu siç jemi liruar nga vetë frika, prezenca jonë automatikisht liron të tjerët.

Atribuuar Nelson Mandelës

nga **Rifat** Sun Feb 05, 2012 3:28 pm

Ne jemi rojtaret e burgut

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 Doing-time

Liria mund të duket shumë larg zotërimit, kur lexoni mbi manipulimin global. Në të vërtetë, ajo është, por vetëm një mendim larg. Ai mendim është liria jonë. Nëse do të heqim diktaturën globale – dhe – ajo do të bëhet duke ndryshuar mënyrën e mendimit dhe të ndjesisë ndaj vehtes. Kush janë Rojet e Burgut të vërtetë, të cilët në mënyrë sistematike, janë lidhur me ne nga potenciali ynë i vërtetë dhe i pafund?

Ne jemi.

Ju, unë, të gjithë ne. Kam nxjerrë disa ide te Rebelimi i Robotëve për mënyrën se si mund të organizohemi dhe zhvillojmë shoqëritë tona për të siguruar lirinë e mendimit dhe shprehive që kërkojmë. Por ato ishin vetëm ide, jo struktura të ashpra e të ngurta. Shoqëria dhe mënyra se si ajo është organizuar, reflekton, si gjithçka, mendimin njerëzor. Nëse ndiejmë frikën, ndihemi fajtorë, të fyer dhe të urryer, dhe ne dëshirojmë që të tjerët të marrin përgjegjësitë tona ato modele mendimi që të krijojnë institucionet e diktaturës së sotme. Sidoqoftë, nëse ndiejmë dashuri, respekt dhe falje për veten dhe të tjerët, dhe dëshirojmë të rimarrim kontrollin e mendjeve dhe përgjegjësive tona, atëherë shoqëria do t’i shprehë këto mendime. Brenda nesh janë jo vetëm përgjigjet e sëmundjeve të cilat i kam përshkruar në këtë libër, por dhe mënyra se si ndihemi dhe mendojmë për veten. Gjithçka që ndodh në një botë fizike është rezultat i mendimit ose mendimeve. Nëse ndryshojmë mendim, ndryshojmë botën fizike. Këtë proces do ta adresoj në këtë kapitull të ngushtë të librit, sepse është mjeti nëpërmjet të cilit mundemi të krijojmë një botë më të mirë. Revolucioni i brendshëm bëhet revolucioni i jashtëm. Toka është një pasqyrë e mendjes njerëzore.

Në këtë stad është me vënd të radhisim një temë të rëndësishme të librit: krijimi i vetë realitetit tonë. Shihni pak botën dhe jetën tuaj dhe po shihni në çdo qelizë atë që mendoni për vetveten, bërthamë të qenies suaj. Është e lehtë të shohësh jashtë vetvetes dikë tjetër për ta fajësuar për atë që na ndodh ne. Por, jemi joshur nga ato përvoja, kështu që përgjigjja shtrihet brenda , jo jashtë saj. Po përvetësojmë energji magnetike nga kozmosi dhe nivele të larta të vetvehtes dhe e transmetojmë atë energji jashtë, gjatë gjithë kohës nëpërmjet sistemit vorbull në botë,. Ndërkohë që kjo energji kalon nëpërmjet nesh, ajo merr strukturën tonë energjike. Kjo përpikmërisht reflekton gjendjen tonë fizike, emocionale, mendore dhe shpirtërore. Nëpërmjet kësaj mënyre subkoshienca krijon një kopje fizike të vetvetes përpara syve tanë, në njerëz, vende dhe eksperienca të cilat reflektojnë sensin e saj të vetes. Në çdo moment të çdo dite, ne ndërtojmë rreth e rrotull një imazh magnetik mbi atë që ne mendojmë për vetveten. Është kjo që krijon realitetin tonë me anë të tërheqjes magnetike, duke tërhequr te ne përvojat, të cilat përshtaten me atë model. Nëse mendoni se gjithmonë do të mbetemi të varfër, ky është një model magnetik energjik, që e formoni vetë rreth vetes. Kjo do të tërheqë varfërinë te ju mbi bazën e asaj që tërheq diçka të ngjashme. Shihni vetë shumicën e njerëzve që njihni. Vëzhgoni pak se sa deklarata negative, ju dhe ata bëni për botën dhe veten. “Unë nuk mund ta bëj këtë”, “Unë asnjëherë nuk mund ta bëj atë.” Tema e përgjithshme është: “Unë nuk jam aq i mirë”. Si rezultat, arrijmë pak, sepse kjo është ajo që ne mendojmë të realizojmë.

Kjo, deri diku është e kuptueshme, pasi, falë besimit dhe sistemit edukues/mediatik, jemi të mbytur me mesazhe që na thonë se, jemi në njëfarë mënyre “mëkatarë” ose “të padenjë”. Nëse jeni grua pa trup “perfekt” jeni e padenjë; nëse jeni një burrë i vogël tullac, jeni i padenjë; nëse punoni në një fermë, jeni i padenjë krahasuar me një djalë në suitë; nëse jeni lindur jashtë martese, jeni i padenjë në krahasim me atë që ka prindër “ligjorë”. Kjo ishte një listë imazhesh e pafundme të cilat, nëse disa ose të gjitha nuk përshtaten, do të konsiderohemi, dhe ta konsiderojmë vetveten, dështak ose më pak të denjë se sa dikush tjetër. E gjitha kjo është një broçkull, por, nëse njerëzve u tregohet shpeshherë që në fëmijëri, është një broçkull që të bind. Kjo, në fakt, është më e fuqishmja dhe më e efektshmja e manipulimit të mendjes të cilën e kam shfaqur. Nëse arrijmë të bëhemi e të ndihemi të padenjë prej një pasoje të vogël, atë që na është nga “më të mirët” tanë, atëherë kjo është fusha e energjisë magnetike që transmetojmë dhe realiteti fizik që krijojmë. Duke vepruar kështu, po dorëzojmë mendjet dhe botën tonë atyre që po transmetojnë një realitet ku ata kanë të drejtën e plotë ta kontrollojnë për gjithçka dhe këdo.

Vite më parë, si gazetar, kam vizituar një konvikt për gratë të cili ishte sulmuar nga burrat apo partnerët e tyre. Ngela pa mënd kur zbulova se, një numër grash, gjëndeshin përballë partnerit të dytë, tretë ose edhe të katërt mbi të cilat ishte ushtruar një dhunë fizike mbi to. Tashmë nuk çuditem më, sepse mund e shoh se përse ndodh kështu. Gratë meritonin atë ndëshkim, sepse kështu e mendonin dhe vetë. Nuk takova një grua në atë qendër që të kishte një vetëvlerësim për veten dhe kur bisedova me to, ajo mungesë vetëvlerësimi qartësisht na çonte pas, para se ta sulmonte burri i parë. Kjo nuk është për të menjanuar atë ç’ka vuanin, dhe as për të justifikuar të atë që u bënin burrat. Burrat gjithashtu po reflektonin atë që mendonin, sepse çdo kush që prodhon urrejtje dhe dhunë kundrejt të tjerëve, i projekton urrejtje si vehtes, ashtu dhe botës mbarë. Viktimat janë vetëm pasqyra e atyre burrave që mendojnë për veten. Arsyeja se pse çekuilibre të brëndëshme tërheqin njëri tjetrin, është se gratë (që kanë kaq vetëvlerësim të ulët, sa kanë një besim të brëndshëm se meritojnë të ndëshkohen), tërheqin burrin (i cili dëshiron të ndëshkojë të tjerët për të shmangur analizën e brëndshme). Kjo bëhet nëpërmjet tërheqjes së dy “poleve” magnetikë. Kur prishet një marrëdhënie, gruaja thjesht lidhet me një tjetër derisa (mungesa e vetëdashurisë) të zgjidhet çështja. Është e njëjta gjë edhe me burrin. Dashuria me shikim të parë, mospëlqimi me shikim të parë… të gjitha këto reaksione janë rezultat i këtij procesi.

Këtu është e rëndësishme të theksohet lidhja familjare. Përveç disa të afërmve, të cilët, papritmas largohen përfundimisht nga dominimi mendor dhe emocional i prindërve, shumica e njerëzve influencohen nga mesazhet e fëmijërisë. Në një farë mase, cilido, sikurse dhe këto mesazhe mund të jenë pozitive ose negative. Në vitet e para vendimtare të jetëve tona fizike, burimet të pafundme informacioni mbeten familja dhe prindërit tanë. Dhe ajo që na tregojnë për botën është një reflektim i asaj që ata mendojnë për veten. Janë produkte të vetë edukimit se çka mendojnë prindërit për vetvehten. Nëse prindërve dhe gjyshërve tuaj do u jepeshin imazhe dhe potencial negativ të vetvetes, ka të ngjarë që të na e kalojnë neve. Kjo nuk bëhet me ndonjë qëllim të keq, por është thjesht keqkuptim. Prindërit tanë janë produkte të edukimit që kanë marrë në jetë, ashtu siç do jemi ne për fëmijët tanë. Çdo gjeneratë e viktimave krijon gjerësisht në mënyrë naive gjeneratën tjetër të viktimave. Por ne nuk duhet ta bëjmë këtë gjë. Cikli mund të prishet, dhe kjo është ajo për të cilën ne ndodhemi këtu. Ne jemi këtu për të marrë nga prindërit tanë stafetën e kushtëzimeve dhe kufizimeve, ti thyejmë ata modele, dhe tu dorëzojmë fëmijëve tanë stafetën e lirisë.

Meqë kontrolli i mendjes dhe ndarja njerëzore e klasave, punës, seksit, gjinisë, ngjyra dhe besimi janë rritur, mesazhet e fëmijërisë për pjesën më të madhe kanë qenë tej mase negative. Nëse jeni grua, jeni e predispozuar të besoni se ndodheni këtu për t’i shërbyer burrave dhe përshtatjes së vendit në botën e burrit. Një karrierë krejtësisht tuaja? Po burri juaj? Në këto rrethana, duke qëndruar nën hijen e burrit, i ktheheni realitetit të gruas, dhe ajo është jeta që ajo tërheq dhe si pasojë krijon. Nëse kemi lindur në një pronë të madhe shtëpie, në mes varfërisë dhe papunësisë, është e lehtë të shohësh e mund të bindemi se si nga fëmijëria e deri në adoleshencë, jeta do të jetë gjithmonë ashtu. Mund të besojmë se jashtë këtij qarku, nuk ka rrugë tjetër. Nuk presim të shpëtojmë nga ajo pjesë e jetës, sepse tërheqim drejt vetes atë që shpresojmë. Ne nuk shpresojmë të kemi një mendim për çka ndodh nëpër botë, dhe prap është ajo që ne krijojmë. Është e njëjta gjë me ata që vuajnë prej deprivimeve çnjerëzore në pjesët e Afrikës, Azisë, Amerikës Qendrore dhe Jugore. Fëmijët e lindur në këto kushte, natyrisht besojnë se kështu duhet të jetë, sepse nuk njohin gjë tjetër. Ata trashëgojnë, pasojnë, rrjedhën e mendimit se Perëndimi është i pasur dhe ne jemi të varfër dhe kjo do të vazhdojë të jetë gjithmonë kështu. Si rezultat ata do të mbeten të varfër dhe të shfrytëzuar sepse ky është realiteti magnetik që ata tërheqin. Nëse mund të krijoni rrjedhën e mendimit, krijoni një realitet fizik, dhe është ajo që kërkojnë të bëjnë manipuluesit.

Tani shikojeni këtë nga pikëpamja e Elitës Botërore. Fëmijët e familjeve kyç, në majë të piramidës, rriten që nga fëmijëria që të besojnë se, do jenë gjithmonë të pasur materialisht, por gjithashtu të bindur të besojnë se, kanë një trashëgimi gjenetike dhe pasurore të cilat i sigurojnë se do kontrollojnë botën, dhe meritojnë ta bëjnë këtë. Ja këtë besojnë, dhe ky bëhet realitet i tyre magnetik. Kjo strukturë energjie, të cilën ata e transmetojnë rreth vehtes, tërheq përvojat dhe mundësitë për të manifestuar gjatë jetës atë që ndodh brenda. Në të vërtetë, kontrollojnë gjerësisht botën e njerëzve, duke transmetuar dhe krijuar realitetin se janë të padenjë dhe se nuk e kontrollojnë dot më jetën. Një realitet dominon një tjetër realitet, dhe s’është e vështirë ta dallosh përse. Sigurisht, qëndrimi ndaj Elitës Botërore, që thonë se janë më superiore, dhe se kanë të drejtë të kontrollojnë të tjerët, është një refleksion i çekuilibrave të thellë brenda përbrënda, një mungesë dashurie dhe respekti për veten, duke manifestuar jashtë mungesën e dashurisë dhe respektit ndaj të tjerëve. Kjo do i bënte ata njerëz të parespektuar dhe të pakënaqur. Realiteti i sotëm, në kuadrin e kontrollit të botës, tregon se pikërisht këto janë kontrollorët. Për ta ruajtur këtë realitet gjatë dekadave, çdo gjeneratë brenda familjes së Elitës Botërore do u a programojë atë pasardhësit të vet. Çfarëdolloj gjëje tjetër që mund të ndodhë brenda, dhe cilido që beson se kanë lindur për të kontrolluar, gjithnji do të dominojë mbi ata që mendojnë se janë të padenjë dhe duhet të shohin drejt të tjerëve për t’ju thënë çfarë të mendojnë dhe çfarë të bëjnë. “Ustai” dhe “skllavi” krijojnë njëri-tjetrin.

Ka edhe nga ata të cilët pretendojnë se, e gjitha kjo, nuk mund të jetë e vërtetë sepse ndërsa gjithmonë thonë se janë të ndërgjegjëshëm në realizimin ose fitimin, ata asnjëherë nuk e bëjnë këtë gjë. Kjo, sepse në të vërtetë nuk e besojnë. Larg nga përshkrimi se ç’ndiejmë brenda, fjalët shpesh përdoren për të fshehur çfarë ndodh aty. Ato janë pjesët e përparme, perdet e tymit, të fytyrës sonë të vërtetë. Vetëm fjalët kanë fuqi reale kur besojmë atë që themi. Kjo sepse dy njerëz mund të bëjnë të njëjtin fjalim, por vetëm njëri mund të marrë ovacionet e rëndësishme, kurse tjetri duartrokitje të njerëzishme. Nëse me të vërtetë ndiejmë fjalët që flasim, ato gjenerojnë një energji të stërmadhe, sepse është kombinimi i fjalëve në mënyrë të përshtatshme dhe profesionale në unison me njëri tjetrin. Unë mund të them se jam një grua zezake. Se kam të vështirë ta pranoj këtë. Por nuk e besoj këtë, sepse nuk jam një grua zezake, por një burrë i bardhë. Fjalët janë thjesht fjalë, derisa ne ti besojmë. Nuk janë fjalët ato që krijojnë realitetin tonë, por është ajo ç’ka ndodh brenda sistemit tonë shumëdimensional, magnetik etj.

Kur njerëzisht verbalisht sulmojnë politikanët ose ata në fuqi të çfarëdo lloji qofshin, besojnë se po provojnë se nuk do të nxiten rreth e rrotull nga autoriteti. Shpesh e kundërta është çështja. Njerëzit mund të atakojnë politikanët si të “padobishëm” ose bankierët si “parazitë lakmues”, por çfarë ndodh kur gjithçka shkon keq? Ndaj kujt këta njerëz kërkojnë përgjigje dhe përgjegjësi? Vetvetja? Jo. Politikanët dhe bankierët. Pyesin: çfarë do të bëjmë? Fjalët janë thjesht një fasadë, një iluzion, se njerëzit kontrollojnë e jetën e vet. Qenia e brëndshme po jep ende mendjen dhe jetën të tjerëve, dhe kjo vazhdon të jetë një realitet fizik, pavarësisht çfarë mund të thonë fjalët.

Rendi i Ri Botëror është përfundimi natyral i çdo gjenerate që dorëzon përgjegjësitë dhe potencialin e saj. Mendja kolektive e racës njerëzore është totali i gjithë mendimit njerëzor. Çfarëdo që ta dominojë mendimin njerëzor, ai do dominojë edhe mendjen kolektive, kështu që dhe kjo krijon realitetin global magnetik. Nëse dominimi i modeleve të mendimit në mendjen kolektive përfshin dëshirën që dikush të marrë përgjegjësi për jetët tona dhe të bëjë gjërat që nuk do na bezdisnin, atëherë strukturat e prodhuar magnetike, do të krijojnë një version të sajin kolektiv e global, – rrjetin e quajtur Rendi i Ri Botëror. Ajo do të tërheqë së bashku fushat energjike të pabalancuara të Elitës Botërore për të përmbushur atë realitet. Elita Botërore është ekuivalenti kolektiv i një burri dominues që i tregon gruas së tij gjithçka që ajo duhet të mendojë e të bëjë. Gruaja mund ta ketë tërhequr atë burrë dhe e anasjellta për shkak të asaj që ç’ka ndodh brenda secilit prej tyre. Po kështu me mendjen kolektive dhe Rendin e Ri Botëror. Është krijimi ynë.

Ne jemi manipuluesit Globalë sepse njerëzit e identifikuar në këtë libër janë reflekse globale, pasqyra e mënyrës se si manipulojmë njëri-tjetrin. Vini re se si, për të arritur në rrugën tonë, të gjithë manipulojmë njerëzit, frikën dhe fajin. Shpesh e bëjmë këtë pa e kuptuar, pasi është bërë kaq shumë pjesë e psikikës njerëzore. Elita Botërore po bën të njëjtën gjë në shkallë globale. Shihni se si njerëzit luajnë në të dyja anët kundër njëri-tjetrit për të arritur rezultatte e dëshiruara në familje ose në biznes. Elita po bën të njëjtën gjë, por në një fazë më të madhe. Është vetëm shkalla që ndryshon. Ata përfaqësojnë totalin e sjelljes njerëzore në atë vibrim kontrolli dhe dominimi, të cilët biliona njerëz përdorin në jetët e përditshme ditë pas dite. Kështu që kur ne shohim Rothsçajlldët, Henri Kisinger dhe David Rokfeler, të cilët sipas pikëpamjes sime, po manipulojnë racën njerëzore nëpërmjet një rruge të errët dhe krejtësisht të pakëndshme, ky është vetëm reflektimi i asaj që ndodh në mendjen kolektive njerëzore. Kur ne duam, respektojmë dhe falim vetveten dhe njëri-tjetrin, dhe kur dëshirojmë të marrim përgjegjësitë e vetë jetës sonë, realiteti do jetë ai që do krijojmë rreth nesh në mënyrë globale. Rendi i Ri Botëror i diktaturës së centralizuar nuk do të jetë i aftë të ekzistojë në rrethana të këtilla, sepse nuk do të jetë dëshirë kolektive, dhe si pasojë realitet kolektiv. Ne mund ta kemi menduar këtë jashtë ekzistencës. Nuk ka një gjë e tillë si “rendi natyral”. Atë ç’ka quajmë “rend natyral” është thjesht shprehia fizike e modeleve dominuese të mendimit në çdo shoqëri, ose e një frekuence të veçantë. Kur ndryshon struktura e mendimit, ndryshon edhe rendi natyral”.

Ka shumë struktura mendimi që bashkohen për krijuar sensin tonë të brëndshëm dhe realitetin e jashtëm fizik. Nuk është vetëm mënyra se si mendojmë tani. Ajo përfshin të gjitha modelet e mendimit, zemëratën e brendshme, dhimbjet, frikën dhe fajet, të cilat ne i kemi mbajtur brenda dhe në jetët e mëparshme fizike, diçka që shkon mbrapa në përjetësi. Nëse jeta sot nuk reflekton mënyrën që mendoni me vetëdije, për një numër arsyesh do të jetë po ajo rrugë. Njëra është se ju mbani modele nga e kaluara të cilat as që duhet të jeni të vetëdijshëm. Si mund të tregoni ju se çfarë janë ato? Shihni jetën tuaj. Ajo reflekton atë gjë ndodh brenda nesh. Çfarë qëndrimi duhet të mbani ndaj vetvetes, që të ekspopzoni përvojën tuaj aktuale? Mund ta identifikojmë ngaqë mbajmë thellësisht brenda psikikës sonë subkoshiencën nëpërmjet krijimit të një refleksioni të jashtëm fizik të vetvetes. Shumica e njerëzve, në këtë kohë të transformimit të Madh të Tokës dhe racës njerëzore, po fitojnë përvoja negative, shumica duke ndikuar nivelin emocional ku nga ky bagazh psikologjik, është akumuluar kaq shumë nga e kaluara. Megjithatë në atë kohë, nuk mund të dukej kështu (sikundër e di vetë nga përvojat që kam), ky proces është aktualisht shumë pozitiv. Kjo po na jep mundësinë për të përballuar vetveten tonë të brendshme dhe të lemë të ikë dhimbja dhe pesha e së kaluarës.

Dy forcat e tjera të cilat ndihmojnë për të krijuar eksperiencat tona aktuale, nëpërmjet ndikimit te modelet tona të brendshme, janë dëshira për t’i shërbyer Tokës dhe racës njerëzore, dhe të lidhura me vibrimet astrologjike që ndiejmë ditë pas dite. Kur ne gjendemi me një detyrë të veçantë për të dhënë një kontribut në përmirësimin e jetës mbi Tokë, ku ka miliona, bile miliarda të tillë, mbajmë modele të programuara që do të na ndihmojnë për ta mbaruar punën. Ndonjëherë këta njerëz nuk do të bëjnë atë që në mënyrë të ndërgjegjshme dëshirojnë të bëjnë, por ata duhet të ndjekin një model nga koshienca e tyre më e lartë, e cila do të tërheqë përvojat e nevojshme për të kryer detyrën e përzgjedhur këtë mëshirim. Pjesë e saj do të jenë faktorët Astrologjikë, ashtu siç janë për të gjithë njerëzit. Planetët janë si dhënësit, që transmetojnë një lëkundje të dukshme. Në varësi se në ç’orbitë janë në lidhje me Tokën, vibrimeve të ndryshme planetare, ose kombinimeve të tyre, ata janë më të fuqishme në kohë të ndryshme në efektet që kanë mbi këtë planet. Një astrolog i mirë i identifikon këto kombinime dhe nxjerr në pah efektet e tyre të ngjashme. Gjërat nuk duhet të ndodhin si rezultat i këtyre ndryshimeve astrologjike, sepse jemi vullnetarë, por kanë më shumë gjasë të ndodhin.

Në lindje ne absorbojmë modele energjie në atmosferën e vendlindjes sonë. Kjo, në atë moment, do të reflektojë pozicionet e planetit. Kështu, ndërkohë që planetët vazhdojnë të udhëtojnë nëpër hapësirë gjatë kohës së jetës sonë fizike, ne do të ndikohemi nga to në mënyrë të ndryshme prej dikujt i lindur në një kohë dhe vend tjetër, sepse “modeli jonë i lindjes” në brendësi do të jetë i ndryshëm. Përsëri aftësia e një astrologu të mirë –ndryshon jashtëzakonisht ashtu si me çdo profesion tjetër – që të jetë i aftë të parashikojë efekte të ngjashme mbi njerëzit nëse do ta dinin kohën e tyre ekzakte të lindjes, dhe ku kanë lindur. Ata gjithashtu janë të aftë të bëjnë një vlerësim të arsyeshëm të asaj që ne kemi zgjidhur të realizojmë në këtë jetë, të vlerësojmë energjitë që kemi absorbuar në lindje. Kur dhe ku jemi lindur është rrallë herë e rastësishme. Lëvizja e planetëve dhe lëkundjet e ndryshme të Tokës që tërheqin, ndikojnë tek ne çdo sekondë, dhe besoj se teksa ndodh transformimi, e ADN-ja jonë sinkronizohet me planetët.

Ekzistojnë shumë faktorë të cilët çojnë në formimin të modelit tonë të brendshëm të energjisë ,dhe si pasojë në realitetin fizik që ajo krijon. Por mbi të gjitha një gjë do të na çojë, drejtojë ne drejt një lirie pozitive, gazmore, të lumtur më të efektshme se gjithçka tjetër. Kjo është të duash, falësh dhe respektosh vetveten. Hapi i parë është të deprogramohen mendjet tona nga mesazhet e manipuluara të Elitës Botërore, dhe lejojmë vetvetes të jemi, mendojmë dhe ndjejmë atë jemi vetvehtja. Ne të vërtetët, jo versioni robot.

Deprogramimi i mendjes

Një numër gjithmonë në rritje i njerëzve po deprogramon vetveten nga diktatura mendjemprehtë dhe më pak mëndjemprehtë e jetës. Mesazhet minutë pas minute nga media, feja dhe sistemi “edukues”, së bashku me “vlerat” e trashëguara që i përvetësojmë pa bërë pyetje, hartohen për të krijuar në ndërgjegjen tonë një burg të mirëfilltë me dogma. I referohem feve dhe perandorive të tjera të manipulimit si fashizmi psikologjik. Ajo e kthen mendjen tonë në një armik të ashpër, kur ajo duhet të jetë mikesha jonë e mirë.
Çelësi është braktisja e dogmës. Nuk ka rëndësi se çfarë forme mund të marrë dogma juaj; do të jetë një dogmë e kundërt, që kërkon të sfidojë tuajën. Meqë këto sjellin konflikt, do pasojë skenari përçaj dhe sundo. Ja pse krijohen partitë politike. Për Elitën Botërore, dhe si pasojë dhe Gardianin e Burgut, e ashtuquajtura “e Majta ekstreme”, thjesht është po aq e rëndësishme sa dhe “e Djathta ekstreme”. Të Krishterët dogmatikë janë po aq të rëndësishëm sa dhe myslimanët dogmatikë ose hindutë. Sindikatat janë po aq vitale sa dhe “udhëheqësit partiakë’. Duhen dy për tango dhe dy për të luftuar. Një nga armët më efektive në kontrollin e Gardianëve të burgut të kësaj bote fizike, ka qenë dhe mbetet krijimi i ekstremeve, dhe vënia e tyre përballë njëri tjetrit. Tirania merr disa forma, shumica prej tyre jo shumë të qarta. Më shumë se kaq, shumica e njerëzve që sillen në mënyra diktatoriale dhe autoritare, nuk e kuptojnë, se po veprojnë kështu. Ata janë kaq të sigurt se po veprojnë drejt, sa që nuk ndalin të vëzhgojnë se janë duke u imponuar besimet e veta dikujt tjetër, dhe për ta realizuar këtë, përdorurin flamurin e “lirisë”. Diktatorët me sëmundje psikike nuk duken të gjithë si Adolf Hitleri ose Jozef Stalini. Ata mund të qëndrojnë në grevë, organizojnë marshe lirie ose të ulen rreth një qiriri në Glastonbury.

Ne në mënyrë të dëshpëruar na duhet rishfaqja e energjisë femërore mbi planet, por jo në atë shtrirje që të zëvendësojmë një dogmë me një tjetër. Kur mu sugjerua të intervistohesha në një program të radios BBC, Ora e Grave, drejtuesja e programit deshte të dinte se si mund t’i tregonte një burrë grave se ç’është energjia femërore. Kjo grua kundërshtoi, pothuajse me të drejtë, shovinizmin mashkull, por më pas shprehu shovinizmin femëror, një tjetër dogmë e cila vepron ekzaktësisht me të njëjtin model, që po kundërshtonte! Me të drejtë, disa homoseksualë, kërkojnë dhënien fund të shtypjes dhe viktimizimit të tyre, bëjnë fushatë rreth besimeve që kanë në mënyrë që të shtypin dhe ti bëjnë të tjerët viktima, shpesh të tjerë homoseksualë. Ata kolektivisht mund të ndalojnë të joshin diskriminimin kur ndalojnë shpërndarjen. Një AP (anëtar parlamenti) britanik kërkoi që kriminelët e dhunshëm të goditen duke u transmetuar drejtpërsëdrejti në televizioni, pas tërheqjes së Lotarisë Nacionale. Çfarë efekti do të ishte kjo, tha ajo? Më pak dhunë në shoqëri! Dhe në Shtetet e Bashkuara, ndoshta shoqëria më e sëmurë dhe më e dhunshme në botë, dënimi me vdekje po shtrihet në më shumë shtete të saj. Përse? Për të frenuar dhunën dhe vrasjen. Ata vrasin njerëz në karrige elektrike dhe skuadër pushkatimi sepse, me sa duket, thonë se jeta është e shenjtë dhe kushdo që merr jetë njeriu duhet vrarë. Të gjithë këta shembuj janë të njëjtat modele mendimi të promovuara si kundërshti. Janë dogma, roje të mendjes. Ajo që besojmë se për ne është e drejtë, sigurisht duhet të besojmë se ajo është gjithashtu e drejtë për këdo. Nëse jo, atëhere nuk jemi seriozë për lirinë e të gjithëve, por vetëm për lirinë e vetvetes dhe dogmave tona.

Ndryshimi midis diktaturës dhe lirisë është të lejimi i të gjithë informacionit në arenën publike dhe respektimi e të drejtës së tjetrit për të bërë atë që ndihet mirë. Mosmarrëveshja dhe harmonia nuk janë kontradiktore nëse ekziston respekti për një tjetër pikëpamje. Kur unë kam sfiduar njerëz dhe organizata në këtë libër, nuk e kam bërë për shkak të asaj që ata besojnë. Ata mund të besojnë çfarë të duan, kjo është zgjedhja e tyre. I kam kundërshtuar, sepse nga perspektiva kërkojnë të imponojnë pikëpamjet e tyre dhe të ndrydhin atë të të tjerëve. Ata mund tu besojnë përmbajtjes së shpirtit të vet, se një qeveri botërore dhe një popullsi e mikroçipuar është një ide e mirë. Kjo ndodh kur ata u imponojnë këto gjëra të tjerëve se kundërshtim bëhet i ligjshëm dhe i nevojshëm. Ne duhet të mbajmë në fokus se çfarë nënkuptojmë kur flasim për lirinë. Nëse nuk e bëjmë këtë, veprojmë pa e ditur se po ndalojmë vetveten dhe të tjerët të jenë plotësisht të lirë. Do të theksoj këtu tre grupe të cilët bëjnë fushata për lirinë në mënyra të ndryshme, dhe është interesante se si mendimet e vjetra dhe dogmat mund të promovohen si të reja. Nëse ne nuk e shohim ndryshimin, atëherë do të mbetemi të programuar, manipuluar dhe liria do të jetë përtej zotërimit tonë.

Radikalët Robotë.

Ky është emri që ju kam vendosur atyre që mbyllen në modelet e mendimit duke u konsideruar të jenë në krahët e “Majtë” ose “Radikalët” e Elitës krijuese të spektrit Djathtas/Majtas të “opozitave” të supozuara politike. Ky model mendimi ka të gjithë pikëpamjen e saj të jetës, së kontrolluar prej asaj që konsiderohet dhe quan të tjerët shkallë mitike Djathtas/Majtas. Jeni i Majtë ose i Djathtë. Te një Radikal Robot nuk ka “ndërmjetës”, siç kishin nënkuptuar manipuluesit. Ajo shfaqet shumë thjeshtë. E Majta është e mirë dhe e Djathta është e keqe dhe duhet të jeni ose njëri ose tjetri. Është një model mendimi i cili flet për lirinë, por që beson në gjithçka tjetër. Është një tjetër formë e diktaturës mendore e zbukuruar si liri – liri që vazhdon dhe imponon dogmat e saj. Robotët radikalë janë ëndrra e manipuluesve ose manipuluesit e ëndrrave. Shkatërro konservatorët dhe gjithçka do të jetë mirë. Thirr revolucionin e njerëzve kundër shtetit fashist. Kështu thonin në Francë gjatë revolucionit. Po kështu dhe në Rusi gjatë revolucionit të tyre. Miliona u therën në emër të “pushtetit të popullit” dhe një tirani u zëvendësua prej një tjetër tiranie. Ato mbi lëkundjet e Radikalëve Robotë nuk vlerësojnë se e njëjta forcë që kontrollon “kundërshtarët” e tyre gjithashtu kontrollon dhe ata vetë. Ata janë ushtarë këmbësorë dhe propagandistë të Elitës, dhe shumica dërmuese nuk e kanë idenë se është pikërisht kështu. Çdo sugjerim i një klike globale për të manipuluar të Majtën dhe të Djathtën, është një sulm i tillë mbi të thjeshtën djalë i mirë - djalë i keq/pikëpamja e lirisë fashiste që atyre ju duket më e lehtë për të injoruar ose dënuar lajmëtarin, se sa të merren me provat.

Natyra e kësaj rrjedhe të mendimit m’u soll në shtëpi kur u botua Rebelimi i Robotëve në Angli në vitin 1994. Ajo përmban një pasuri informacioni mbi të kaluarën e sëmundjeve që Radikalët Robotë thonë se kundërshtojnë. Unë nuk mund të pohoj se çdo fjalë dhe detaj është e saktë, sepse mbi të gjitha po merremi me historinë e një strategjie sekrete, por ajo përbën (unë dhe shumë të tjerë besojmë) një kontribut domethënës ndaj debatit. A është pranuar si diçka e tillë nga Radikalët Robotë? Pothuajse jo. Përdorimi prej meje i ekstrakteve nga Protokolli i Urtarëve të Zionit ishte ca si shumë mbi pastërtinë politike. Nuk ka rëndësi që kam theksuar, ashtu si bëj edhe në këtë libër, se ky nuk është një komplot nga hebrenjtë; nuk ka rëndësi që i kam emërtuar Protokolle të Ndriçuara për arsyen specifike të largimit nga lidhjet e tyre me njerëzit Hebrenj; nuk ka rëndësi që këto protokolle, të cilat dolën në dritë në fund të viteve 1899, përmbajnë detaje të çdo plani manipulimi, e cila në mënyrë të provuar shpaloset gjatë shekullit të njëzet. Ajo nuk ka rëndësi sepse nazistët i përdorën Protokollet kundër hebrenjve, meqenëse Hitlerit iu dha një kopje nga një person me origjinë hebraike, Alfred Rozenberg, që cilido që i përmend ata duhet të dënohet. Sa shumë mund të qeshë Elita. Një Radikal Robot refuzon të bëhet selektiv ose dallues, dhe i ndan dy çështjet se kush u fajësua për Protokollet për të cilat flasin. Ajo ç’ka u mungon është fleksibiliteti i mendjes, dhe ende në këtë moment ajo mund të mbetet e tyrja, nëse bëjnë thirrje për të bërë këtë zgjedhje.

Për disa vjet gjatë viteve 1980, isha një folës nacional për Partinë e Gjelbër Britanike. U tërhoqa nga dëshira për të mbrojtur planetin dhe aleatët e saj mbështetës për lirinë e informacionit. Kur një grup i Partisë së Gjelbër në Salford, Mançester, më pyeti të flisja mbi librin tim në konferencën kombëtare të Partisë së Gjelbër në vjeshtë të vitit 1994, nuk u lejova nga hierarkia e partisë se kjo përbënte nxitje të urrejtjes raciale. Fushata e nxitur nga Radikalët Robotë, të quajtur Derek Ëall dhe David Black, autor i artikullit të vogël magjepsës rreth meje i quajtur “Djali i Zotit apo Djali i Djallit?” u mbështetën nga anëtarët e grupit të Radikalëve Robotë të partisë së Gjelbër, si Penny Kemp. Kam një letër nga organizuesi i kongresit që thotë se anëtarët e komitetit të cilët nxorën dekretin, vetëm dy e kishin lexuar librin dhe që të dy shkuan në takim të vendosur për të thënë se ajo nuk ishte raciste. Ata përfunduan të bindur që të votonin për një dekret cilët as nuk e kishin lexuar! Dhe anëtarësia, e cila është kaq “anti-hierarkike”, e lejoi vetë hierarkinë e saj të më mohojë të drejtën për të më dëgjuar fjalën.

Ekzistojnë kaq shumë njerëz me mendje të hapura në grupet e Partisë së Gjelbër rreth Anglisë, por në nivelin kolektiv, është thjesht një tjetër standard në rrjetin e Elitës të kontrollit të mendjes dhe vetëmashtrimit. Gjëja e trishtueshme është, ata nuk e kuptojnë këtë. Kam pasur si qëllim të përdor mundësinë në konferencë për të folur mbi manipulimin themelor e cila po krijon probleme që Partia e Gjelbër u ngrit për të adresuar, dhe mënyrën që burimet energjetike të lira të ndotjes janë shuar, të cilat superlëshojnë gjithçka që Lëvizja e Gjelbër ka qenë duke promovuar. Sidoqoftë, anëtarësia nuk pati mundësinë për të dëgjuar këtë. Hierarkia në këtë parti “anti-hierarki” vendosi atë që ata duhet të dëgjonin dhe jo. Më mirë ta bëjë këtë se sat ë ketë një sistem besimi bardh e zi kundërshtues. Është bërë një tjetër parti Robot Radikal, në nivelin hierarkik, e cila flet për lirinë, por refuzon ta jetojë atë.

Ju e shihni vazhdimisht këtë lloj sjellje, të shprehur në forma të ndryshme të Radikalizmit Robot, të përfaqësuara në Angli nga gazetat si psh, Gardiani, Një Burrë Shteti i Ri dhe Punëtorët Socialistë. Po kështu është edhe me parti dhe organizata të tjera “radikale” të cilat e shohin lirinë si të drejtën e besimeve të tyre për të marrë fuqinë e qendrave e kontrollit, me të cilët nuk janë dakord. Një formë imponimi që zëvendëson një tjetër. Dhe çdo gjeneratë e re tërhiqet në rrjet dhe mbyllet në këtë valë mendimi Radikal Robot e cila jo vetëm e bën jetën më të lehtë për elitën manipuluese, por ajo gjithashtu burgos të rekrutuarit e rinj në një pikëpamje mbartëse njëdimensionale, duke lënë jashtë koshiencën e tyre të lartë. Është thjesht një tjetër burg mendor.

Është një refleksion i modeleve të mendimit të Elitës Botërore. Elita manipulon mendjet duke u vënë theksin disa informacioneve dhe duke ndrydhur ose injoruar pjesën tjetër. Po kështu bëjnë edhe Robotët Radikalë. Ata pretendojnë të jenë anti-racistë, por në realitet, janë vetëm kundër racizmit korrekt jo-politik. Nëse pretendoni të jeni kundër racizmit, kjo do të thotë sigurisht kundër të gjithë racizmit. Për të parë një racë si më inferiore nuk është thjesht vetëm thellësisht e pakëndshme, nga ana e pikëpamjes sime për jetën, ajo është vërtetë qesharake. Mendjet, koshiencat tona, mishërohen në trupa fizikë të pafundmë dhe situata të tjera të jetës, të bardhë, të zinj, të verdhë, hebrenj, arabë. Unë mendoj se të gjykosh dikë nga gjenetika – trupi – është keqkuptimi i fundit. Por Radikalët Robotë e pozojnë qëndrimin e tyre politike (të punës së paditur për manipuluesit) duke sulmuar si racistë ata të cilët janë duke investiguar ligjërisht konspiratën globale, ndërkohë që injorojnë tërësisht shembujt zulmëmëdhaja të racizmit hebraik.

Mendja fëminore, e pastër, e Robotëve Radikalë nuk mund të kundërshtojë racizmin hebraik për shkak të nazistëve, ata janë shumë të neveritshëm si antihebrenj, kështu që nuk mund të thonë një fjalë kundër racizmit Hebre, sepse ata duket se mbështesin Nazistët. Ekspozimi kundër gjithë racizmit, është më pak e rëndësishme për një Robot Radikal, se sa të luajnë lojën e tyre qesharake politike mbi skakierën bardh e zi të shahut. Kështu, ndërkohë që studiuesit e Rendit të Ri Botëror janë të dënuar si racistë, sepse emërojnë disa njerëz të cilët rastisin të jenë hebrenj (dhe të cilët nuk janë), asnjë nuk thuhet të jetë nga Radikalët Robotë mbi Talmudin, Librin e Shenjtë Hebraike, i cili është midis dokumenteve raciste më të tmerrshme mbi planet. Këtu gjithashtu ekziston edhe heshtja mbi rabinët, të cilët shprehen se asnjëherë nuk do të pinë verë që nuk është mbushur nga një hebre. Dhe përsëri do të ketë dënime të forta për dikë që thotë se nuk do të pinë asnjëherë verë që nuk është mbushur nga një hebre. Ajri mbushet nga kundërmimi i hipokrizisë.

Ndërkohë që egziston heshtje nga Robotët Radikalë, kur njerëz si francezi, Jean Brier, gjobiten ose burgosen vetëm se kanë shprehur një opinion. Briere, një zëdhënës i Partisë Franceze të Gjelbër, u dënua tre muaj burg gjyqësor dhe u gjobit me 1800 paud për “vërejtje antisemite dhe anti-izraelite”. Ai kishte thënë se lobi hebraik kishte influencuar të ShBA-në që të fillonte Luftën e Gjirit, dhe ai e kishte përshkruar Izraelin si “racist, militarist, teokratik dhe ekspansionist”. Radikalët Robotë përsëri do të bashkoheshin në dënimin e Briere edhe pse ai kishte folur ato fjalë për Amerikën dhe amerikanët, dhe të njëjtët Radikalë Robotë do të kishin shpërthyer në duartrokitje spontane.

Cili është ndryshimi midis ligjeve antihebreje në Gjermaninë naziste dhe ligjeve në të cilat ju mund të gjobiteni dhe burgoseni për të thënë atë që tha Briere? Ku qëndron ndryshimi midis medias antihebraike kontrolluese të Hitlerit dhe mënyra që revista japoneze, Marco Polo, u mbyll nga kompania e saj mëmë në vitin 1995 për shkak të fushatës nga një hierarki globale hebraike për të ndaluar reklamimet e saj të burimeve të të ardhurave pasi ajo publikoi një artikull duke bërë pyetje mbi disa histori zyrtare mbi kampet e përqendrimit nazist? Të dyja kanë ardhur nën kryesinë e autoritarizmit, por mos pyesni një Robot Radikal ta shohë atë. Dogmat e tyre nuk mund ta përballojnë atë. Këto “opozita” të dukshme si e Djathta dhe e Majta, fashistët dhe Robotët Radikalë, janë aktualisht po veprojnë mbi të njëjtat modele mendimi. Ata thjesht përdorin fjalë të ndryshme për të përshkruar të njëjtën gjë: imponuar dogmat mbi këdo tjetër, ndërkohë që shohin për të mohuar një platformë me pikëpamje dhe informacione që ata nuk pranojnë.

Kur kam folur në Glastonbury, Somerset, në vitin 1995, një Radikal Robot nga Partia e Gjelbër lokale, dorëzoi fletëpalosje dhe shkoi në media për të më dënuar dhe librin tim Rebelimi i Robotëve, për shkak të shpërndarjes së urrejtjes raciale. Ky pratagonist fushate për lirinë, një farë David Taylor, dëshironte të sigurohesh se nuk do të kisha mundësinë të flisja përsëri në Glastonbury, kështu përpiqej tu mohonte njerëzve të drejtën të përpilonin idetë e tyre. Ai, në fletëpalosiet e veta listoi një sërë strategjish me keqprezantime dhe të pavërteta në mbështetje të çështjes së tij. Kjo gjë nuk më çuditi kur kuptova se Z. Taylor, përveç fushatave dhe dënimeve të tij, aktualisht nuk e kishte lexuar fare librin! Nuk po tallem me ju. Kur u pyet mbi manipulimin e Frankmasonëve, u përgjigj se ata ishin një organizatë që bën shumë për bamirësinë, dhe kur u përball me informacionin mbi mënyrën se si Ruzvelt kishte manipuluar Amerikën në Luftën e Dytë Botërore, tha se Hitleri do ta kishte fituar luftën, po të mos futeshin në luftë amerikanët. Z. Taylor po fliste dhe po vepronte për një rrjedhë mendimi kolektiv, i cili mbërthen e kap koshiencën e qindra e mijëra Radikalëve Robotë në të gjithë botën. Nuk është për tu çuditur që Elita Botërore ka kohë që kalëron lirshëm dha ka avancuar kaq shumë.

Rrjedha e mendimit të Radikalit Robot, një përzierje llafesh naiviteti dhe arrogance, është një dreq kombinimesh. Sa ironike tingëllon që njerëzit, të cilët kanë bërë të pamundurën për të më sulmuar duke u përpjekur të bëjnë informacionin e shtypur të vlefshëm, janë ata të cilët pretendojnë në engjëllin e tyre, politikisht korrekt, sensin e të papërlyerit nga ana e pastërtisë ata përfaqësojnë lirinë në vënd të tiranisë. Radikalët Robotë janë tiranë dhe mjaft të trashë në kuptimin e perfeksionit të tyre politik. Nga “ekstremi” tjetër qëndron e Drejta e Robotit, i njëjti model tiranik mendimi sikurse Radikalët Robotë, por të veshur ndryshe. Radikalët Robotë janë të bindur për pastërtinë e tyre morale, ashtu sikurse Robotët e të djathtës janë të bindur për pastërtinë e tyre gjenetike. Por ata janë të njëjtët modele mendimi, por të kamufluar si kundërshtarë.

Nga përvoja ime e fundit, askush nuk e ka illustruar arrogancën dhe naivitetin e rrjedhës së mendimit të Robotëve Radikalë, më shumë se dy njerëz, të quajtur Mattheu Kalman dhe Xhon Murray. Ata botuan një revistë në Britani të quajtur Syri i Hapur. Kjo është një ironi, sepse unë rrallë herë kam takuar sy dhe mendje, të cilat ishin pa mëdyshje shpifje të kritikueshme. Ata pretendojnë të jenë të interesuar në ekspozimin e manipulimit dhe korrupsionit dhe përsëri del të marrë çdo mundësi për të sulmuar dhe për të minuar ata të cilët janë të suksesshëm në ngritjen e këtyre çështjeve në skenën kryesore publike. Ishin ata të cilët drejtuan njerëz për të besuar se unë isha një nazist ose simpatizant nazizmi dhe antihebre. Ata shkruan dy artikuj të ndyrë, një prej të cilëve u botua në të përjavshmen e Radikalëve Robotë, Dy Burra të rinj Shteti, nën kryeartikullin Nazizmi i Periudhës së Re. Fakti se unë nuk jam as “Moshë e Re” as “Nazist” është në mënyrë të shkëlqyer simbolikë e standardeve të studimeve të tyre. Përfundimisht, kushdo që ka një mendje të kthjellët mbi historinë dhe linjën zyrtare, është një nazist i fuqishëm ndaj Kalman dhe Murray. Ata gjithashtu kontribuan duke lejuar “informacione” ndihmëse mbi personin tim në The Guardian dhe një artikull ofendues nga “gazetari”, Mark Honigsbaun, në Standardi i Mbasdites të titulluar Ana e errët e Davide Icke. Më përpara se këta artikuj të shkruheshin, as Kalman as Murray nuk mund të merrnin mundimin të flisnin me mua. Kalman është gjithashtu kryeredaktor i revistës “alternuese” hebraike të quajtur Hëna e Re, që në nëntorin e vitit 1995 më portretizonte si Adolf Hitlerin. Brenda ishin Kalman dhe “recensa” i Murray i këtij libri në të cilin pretendojnë se unë kam thënë se kjo është e gjitha një komplot nga hebrenjtë për të pushtuar botën. Ju e keni lexuar librin dhe mund të shihni se e kundërta është e vërtetë. Atëherë përse po e thonë këtë? Në të vërtetë, çdo artikull që më sulmonte në këtë mënyrë shkruhej nga Kalman dhe Murray, ose nga informacioni i furnizuar prej tyre. Ose kjo dyshe është thjesht e pabesueshme, e papjekur dhe budallaqe (një mundësi e fortë), ose kanë një tjetër axhendë. Në optikën time, çfarëdo motivimi që të kenë, ata kanë treguar në mënyrë madhështore se si mbrojtja më e mirë që Elita ka kundër shfaqjes është mentaliteti i Radikalëve Robotë.

Nëse njerëzit do të kontrollonin mendjen e tyre, absurditeti i komunikuar nga Lalman dhe Murray do të jetë pa asnjë pasojë. Fatkeqësisht mendja e Radikalit Robot nuk mund të presë ta japë vetveten. Më shqetësuese ishte numri i njerëzve, të cilët besonin “studimet” qesharake tej këtyre artikujve. Disa filluan të shpërndanin fletëpalosje protestuese në takimet e mia. Disa ishin nga Lidhja Anti Shpifje. Fletëpalosjet ishin të barabarta, shpesh me inskenime e gabime. Shumica e njerëzve që vepronin kështu nuk i kishin lexuar librat e mi ose dëgjuar fjalimet e mia. Ata reagonin ndaj asaj që kishin lexuar në media, prej së cilës të gjithë ishin frymëzuar nga miqtë tanë Kalman dhe Murray! Disa ftesa për të mbajtur fjalim ishin gjithashtu të tërhequra me fuqinë e të njëjtit informacion. Manipuluesit mund të qeshin me vetveten deri në vdekje. Të tjerët përtej përpjekjeve për të më pagëzuar si Nazist, siç më kanë treguar nga një burim i sigurtë, lidhen me Fondacionin Raulian, për të cilin kam folur më parë.

Ajo që Robotët Radikalë nuk mund të shohin, dhe nuk duan të shohin, është se Elita Botërore financon grupet hebraike dhe ato antihebraike; grupet komuniste dhe ato anti-komuniste, e ekstremin e Djathtë dhe atë të Majtë.. Elita nuk ka nevojë për ti sjellë këta “oponentë” në konflikt, sepse ata janë kaq shumë të pabalancuar brenda qenies së tyre, sa që e gjejnë vetveten si kërkues-urrejtjesh reaktive dhe përpjekjesh për të shkatërruar njëri-tjetrin pa ndihmën e askujt. Sa herë një person kërkon të bëjë një informacion publik, rrjeti i Elitës përdor të dyja krahët në fushatën diskredituese. Ajo përdor organizatat e Robotëve të djathtë të dalin në mbështetje të shkrimtarit ose folësit, dhe më pas të aktivizojë organizatat e saj të Robotëve Radikalë për të sulmuar personin që bëhet vegël e të Djathtës ekstreme. Kjo është saktësisht ajo që është provuar me mua, dhe shumica e njerëzve të përfshirë nuk do të kuptojnë se si janë manipuluar.

Nëse me të vërtetë dëshironi të diskreditoni dikë, ju etiketoheni si antihebraik ose anti-çdo ngjarjeje si dëmtimet e varreve, sulme mbi njerëzit, madje edhe kamikaz ekstremist. Ju më pas drejtoni gishtin personit ose grupit tuaj. Ju thoni se ata janë njëkohësisht përgjegjës të drejtpërdrejtë ose “nxitës” të veprimeve që ata shkruajnë dhe flasin. Adolf Hitleri e përdori këtë teknikë kur nazistët dogjën krejt ndërtesën e Parlamentit Gjerman, Reichstage, në vitin 1933 dhe për këtë fajësuan komunistët. Për një manipulues, kjo metodë kishte një bonus të shtuar– ajo krijonte frikë në vetë komunitetin ose grupin e tyre, duke i bërë në këtë mënyrë ata më të lehtë për t’i manipuluar. Nuk po them se aty nuk ekzistojnë sulme reale mbi hebrenjtë dhe grupet e tjera nga njerëz dëshpërimisht të pabalancuar dhe të kequdhëhequr, por për të thënë se të gjithë ata janë me të vërtetë naivë. Kombinimi i naivitetit dhe arrogancës do të sigurojë se shumica e njerëzve të të dy krahëve të “Majtës” edhe të “Djathtës” nuk e kuptojnë se janë duke u përdorur nga e njëjta forcë (figura 16). (Faqosje figura 16 fq. 419) Do të rekomandoja që edhe Robotët Radikalë edhe Robotët e Djathtë të përsërisnin vazhdimisht fjalët e Xhon F. Kenedit.. Fjalët në vetvete janë brilante:

“Ne kërkojmë një rrjedhje të lirë informacioni… një komb që frikësohet të lejojë njerëzit të gjykojnë të vërtetën dhe falsitetin në një treg të hapur, është një komb i frikësuar prej njerëzve të vet.”

Këto kemi ne në këtë botë sot. Grupet e vetë interesit, të frikësuar nga njerëzit, Radikalët Robotë dhe Robotët e të Djathtës, janë të njëjtë si e gjithë pjesa tjetër.

vazhdon

nga **Rifat** Sun Feb 05, 2012 3:30 pm

vazhdim...

Periudha e Re – ose Periudha e Vjetër e Rivizituar?

Papërkulshmëria e mendimit, të cilën po e adresoj këtu, mund të gjendet në të gjitha zonat e të menduarit në mënyrë ‘alternative’ dhe stilit të jetesës, duke përfshirë edhe atë që njihet si Periudha e Re. Besoj se pjesa domethënëse e Periudhës së re, duke u bërë pak më shumë featare se pjesa tjetër, beson në rimëshirim dhe kërkon tu imponojë të tjerëve dogmat e saj. Jam i etur të përjetoj e të shoh se si ata të cilët flasin për lirinë e mendimit dhe shprehjes synojnë me të vërtetë lirinë e mendmit dhe shprehjes që përputhet me tonën. Kjo është ajo që bën mendimi i vjetër, ashtu siç tregohet nga Radikalët Robotë, dhe sërish e menduara e vjetër paketohet si mendim i ri për Moshën e Re. Ndiej se rreth kësaj duhet të jemi të kujdesshëm, sepse shumica e këtij “mendimi të ri” më shfaqet si një makinë e vjetër e rilyer, ku nga jashtë duket e re, por brenda sapo ka filluar ti duket ndryshku.

Një nga themelet e të menduarit të Periudhës së Re, është të detyrojë njerëzit të injorojnë atë që bota mund tu thotë se duhet të mendojnë dhe të ndjekin atë që zemra e tyre dhe intuita iu thonë. Unë nuk mund të bie më dakord. Por çfarë shoh që po ndodh? Shoh njerëz t’iu tregohet nga elementë brenda Periudhës së Re ajo që duhet të mendojnë dhe të bëjnë. Kjo nuk sugjerohet, është thuajse urdhër. Mospranimi i kësaj “këshille” shihet si një konfirmim se keni “dalë nga binarët”. Për t’iu “afruar binarëve” do të thotë, lexo: “rruga që dikush tjetër mendon që ju duhet të merrni”. A ka kaq shumë njerëz të tillë që u imponojnë intuitën dhe sistemin e tyre të besimit të tjerëve në vend të zëvendësimit të një tjetër të drejte për të ndjekur zemrën dhe instinktet e tyre në mënyrën që kërkojnë të ndjekin për të tyren? Mendova se kjo ishte diçka që Periudha e Re supozohej të sfidonte, jo përjetësonte. Shoh censurimin në Moshën e Re për të nxjerrë se çfarë do të pyesë për grumbullimin e dogmave të ngurta si bërthama e saj, dhe nëse njerëzit tani të zgjuar ndaj një realiteti të ri tërhiqen pas kësaj, ata mund të shkëmbejnë kontrollin e mendimit për një tjetër. Ajo që është mirë për dikë nuk është mirë për të gjithë dhe sapo filloni të impononi dogmat, atëherë vjen rivizita e Moshës së Vjetër.

Nëse shihni çdo organizatë ose ndonjë lëvizje, ajo pa ndryshim ndjek të njëjtin model. Fillimisht shfaqet për të parë statuskuonë e kohës me një tjetër set besimi. Më pas, në vend që të zhvillohen në dritën e informacionit të ri dhe përvojës së re, ajo ngurtësohet dhe i kthen ato besime origjinale në dogma, të cilat bëhen statuskuoja e gjeneratës tjetër. Kjo dogmë mbrohet me të njëjtën vrull këmbëngulës ashtu siç paraqitej dhe dogma e vjetër në të kaluarën. Kushdo që vazhdon të kërkojë dhe të lëvizë në mendimet dhe perceptimet e tij, do të dënohet si “ekstremist”, “i krisur” dhe nuk do të merret seriozisht – e njëjta përgjigje e dogmës së vjetër kur dikush mbronte vetveten. Në këtë pikë , lëvizje ose organizata të tilla paraqiten si të jenë mjete për ndryshime pozitive dhe bëhet një bllok në atë ndryshim. Lëvizja e Gjelbër ka kaluar nëpërmjet këtij procesi. Tani, në një kuptim të mëtejmë, ajo përfaqëson një bllok sepse refuzon të rrethojë zona të mendimit shpirtëror dhe shkencor që vë në dyshim të menduarin e saj origjinal. Lëvizja e Periudhës së Re lëvizi përtej hierarkisë të së Gjelbërtës duke rrethuar pikëpamjet shumëdimensionale të njerëzve dhe planetit. Por ajo, tani po ngurtësohet. Ajo po bëhet shpejt, siç është bërë Lëvizja e Gjelbër: një formë shuarje, ndrydhje, dogme, dhe diversioni jo liri. Periudha e Re thotë se ne jemi të gjithë të barabartë dhe ende krijojmë të njëjtat ndarje të hierarkisë, mësues dhe nxënës, mësues feje dhe ndjekës të tyre, atë që ka bërë në fakt Mosha e Vjetër.

Një rrjedhë mendimi që ka përfshirë Periudhën e Re është ideja se disa “Komanda Ashtar” ¹ do të ulë anijet kozmike për të hequr ca prej të zgjedhurve. Ndoshta, thjesht, jam unë një prej tyre, por kjo tingëllon fort si dredhi, dhe version tjetër i temave të moshave – ardhje e mesisë të shpëtojë djemtë dhe vajzat e mira. E gjitha kjo mund – dhe duhet bërë – për të krijuar një tjetër formë të vartësisë, një tjetër sistem të ashpër besimi, kur sigurisht transformimi i njerëzimit qëndron mbi tërheqjen e potencialit të kujtdo për t’u bërë çfarë të duan. Kam mësuar nga një projekt Elite, të quajtur Operacioni Bluebeam, se dërgon jashtë valë mendimi në gjatësi valësh që përdorin kanalizuesit. Këto mesazhe hartohen për të çorientuar dhe argëtuar njerëzit, e duke pretenduar se vijnë nga jashtëtokësorët dhe dimensione të tjera. Sipas një burimi të shkëlqyer, dy nga shpikjet e Operacionit Bluebean, , janë “Komanda Ashtar” dhe informacioni “Ngritje”. Por mblidhni mendjen.

Mbledhjet, takimet dhe të tjera si këto, janë të mirëpritura nëse hartohen për të na çliruar, të lejojnë njerëzit të kujtojnë se cilët janë dhe çfarë mund të bëjnë. Por nëse janë strukturuar si “Të Shkolluarit” duke mësuar më pak të shkolluarit, është një tjetër arsye për t’iu dhënë mënd. Shoh njerëz të promovuar si “udhëheqës shërues britanik” ose “shërues i psikikës britanike” madje edhe “Maitreya, (Buda i së ardhmes), Krishti dhe Mësuesi Botëror, një hero, një titan (mit) në mes të njerëzve”. Ç’po ndodh këtu? Ne jemi të gjithë shërues dhe parashikues. Kush dreqin mund të thotë se njëri është më i mirë se pjesa tjetër dhe megjithatë, përse ndiejmë nevojën për të pretenduar? I përkasim të gjithë njëri tjetrit, jemi pjesë e së tërës, të gjithë të lidhur me potencialin e prerjes së forcës shëruese dhe duke ua kaluar atë të tjerëve. Besoj se duhet të punojmë të gjithë së bashku, dhe të mos pretendojmë superioritet. Por pjesë të Periudhës së Re po tregojnë çdo shenjë e të qenit Periudha e Vjetër nën një tjetër flamur.

Periudha e Re ka dhënë një kontribut pozitiv, dhe sot, në shumë zona, ka sjellë zhvillime dhe arritje pozitive. Me lëvizjen e Periudhës së Re, Bota është një vend më i ndriçuar se sa pa atë. E njëjta gjë, deri në njëfarë mase, ndodh edhe me lëvizjen e Gjelbër. Por nëse e lejojmë veten të përpihemi në këto dogmat e tyre, duhet të rezervohemi nga zbulimet e mëtejshme. Askush nuk e di gjithë këtë, bile as përafërsisht. Prandaj ka ende shumë për të njohur. Kapja prej perceptimeve rigoroze, do na ruajë nga rrjedha e amshueme e njohjes që na takon të marrim, në se çlirojmë mëndjet dhe zemrat nga dogmat.

Patriotizmi i Krishterë

Fenomeni i të njëjtëve modele mendimi, i veshur në mënyra të ndryshme, është një realitet në disa zona investigimi të konspiracionit global. Kjo përbën një grup dhe bekgraund të madh njerëzish të ndryshëm, dhe unë nuk po përgjithësoj të gjithë. Por gjej këtu, gjithashtu, dogma dhe iluzione të lirisë. Pyetja që bëj gjithmonë kur dikush propozon “lirinë” është: Liri për çfarë? Nëse shihni investiguesit dhe organizatat konspiruese, veçanërisht në Shtetet e Bashkuara, shpesh do të shihni se, në fund të fundit, nuk flasin për lirinë. Në ShBA, zëri më i lartë që sfidon Rendin e Ri Botëror është ai i Patriotizmit të Krishterë. Ky model mendimi beson se problemet në Amerikë dhe botë rezultojnë nga dobësimi i Krishterimit, dhe përgjigja është që Shtetet e Bashkuara të rikthehen në një komb patriotik i Krishterë. Kjo do të rregulonte këtë punë. A është ky komb patriotik i krishterë i njëjtë me atë që shkatërroi pa mëshirë qytetërimin e Amerikës autoktone, e cila kishte jetuar mbi atë kontinent për mijëra vjet me radhë? Sigurisht që është. Këto dy dogma të Krishterimit dhe Patriotizmit janë ironia e ironisë, dy nga rrjedhat e mendimeve më të ashpra të cilat janë përdorur vazhdimisht gjatë shekujve, për të sjellë të vërtetën e Rendit të Ri Botëror, të cilën Patriotizmi i Krishterë tani po kundërshton. Ato përdoren sepse janë pikëpamjet e jetës pa asnjë nuancë gri, dhe sa herë që shfaqen këto mendime, manipulimin e ke fare afër. Bile, dhe një fëmijë mund ta bëjë atë.

Unë lexoj dhe dëgjoj pikëpamjet e disave prej atyre të cilët kërkojnë të demaskojnë Rendin e Ri Botëror, dhe jam i lumtur që ata po flasin hapur. Por kur shoh se nga vinë me shoqërinë e tyre të alternuar, ndonjëherë më kap tmerri. I kam shkruar një djali në Amerikë duke e uruar në përpjekjet që po bën për demaskimin e konspiracionit, por kur më dërgoi materiale mbi organizatën e tij dhe pikëpamjet që kishte, u trondita. Po shihja tiraninë të lexuar rrokje pas rrokje si lirinë. Nëse ajo ç’ka po bëjmë është të zëvendësojmë kontrollin dhe imponimin e Elitës Botërore me kontrollin dhe imponimet e Patriotizmit të Krishterë, ose të disa dogmave të tjera, po harxhojmë kohën kot. Ka një ndryshim midis të të pasurit njësi të vogla të qeverisë nën kontroll në duart e njerëzve dhe komuniteteve, dhe patriotizmit krekosës e me rrahje gjoksi për flamurin kombëtar e mbështetjes te zoti që përdoret nga Elita për të luajtur lojën vëndi kundër vëndit shekull pas shekullit. Kështu sërish, nëse biem në kurthin e dogmave, atëhere kalojmë nga shiu në breshër. Duhet të jemi selektivë në atë që pranojmë, sepse asnjë nuk ka përgjigje.

Procesi i zgjedhjes personale nuk është diçka që inkurajohet, madje shpesh as nuk kuptohet. Modeli i mendimit të Radikalëve Robotë, për shembull, mendon se, nëse merrni një pjesë të informacionit nga një person ose grup personash, duhet të bini dakord me gjithçka që thotë ose përfaqëson ai person. Meqenëse marr informacione nga burime si gazeta Spotlight në ShBA, sipas Radikalëve Robotë, duhet të pranosh gjithçka që shkruan ajo gazetë. Por unë nuk bie dakord me këtë. Jeta përmban një numër të madh këndvështrimesh mbi botëkuptimin, që jo vetëm janë të ndryshme, por nuk përputhen me të miat. Si fillim, konsiderohet fortesë e Patriotizmit të krishterë. Por ajo bën disa studime të shkëlqyera dhe ka dhënë prova saktësie. Nuk do të injoroj këtë studim sepse nuk bie dakord me gjithçka që thuhet në atë letër. Po kërkoj të vërtetën, dhe jo versionin e korrektesës politike të dikujt tjetër.

Meqenëse kam përmendur një studim nga organizata Lundon LaRouche, Rishikimi i Inteligjencës Ekzekutive, sipas përcaktimit të Robotëve Radikalë, më duhet të bie dakord me gjithçka që ata bëjnë dhe thonë. Por jo, nuk mundem. Asgjë e ngjashme me këtë. Por Radikali Robot sheh në të çoroditje. Nëse shihni vetëm informacionin që vjen nga njerëzit të cilët ndajnë pikëpamjen tuaj mbi jetën, ju i mohoni vetvetes mundësi informacioni të paimagjinueshme nga burime të tjera. Kjo është ajo që Radikalët Robotë bëjnë, e cila shpjegon se përse janë kaq naivë dhe të kufizuar në vlerësimin se ç’ngjet nëpër botë. Nuk janë të interesuar nëse informacioni është i vërtetë, por vetëm për burimin nga i cili vjen. Nëse burimi nuk është politikisht i saktë, informacioni dënohet, dhe hiqet pa u menduar as edhe një sekondë.

Një nga aspektet më imponuese të studimit të konspiracionit, është mënyra se si mijëra njerëz të cilët do të bien dakord mbi gjithçka tjetër, bien dakord edhe mbi themelimet bazë të manipulimit, emrave, organizatave, ngjarjeve. Ekzistojnë njerëz që investigojnë konspiracionin, për të cilin nuk pajtohem në asnjë nga termat e këndvështrimit tim mbi jetën. Por nëse kanë dalë me informacione, të cilat verifikojnë atë që të tjerët kanë nxjerrë, atëherë unë kam për ta përdorur.
Në Britani, Kolonel Barry Turner, herë pas here, ka siguruar disa dokumente të shkëlqyera për mua. Për disa gjëra ne nuk ndajmë të njëjtat pikëpamje, por kemi një dëshirë pasionante për të demaskuar tiraninë globale. Si rrjedhim, ekziston një shkëmbim i përbashkët informacioni dhe mbështetjeje drejt atij fundi. Ky quhet maturim. Kam harxhuar vite duke kundërshtuar politikat e AP-ve (Anëtarët e Parlamentit) të Konservatives Britanike si p.sh. Teddy Taylor dhe Thereza Gorman, por kjo nuk do të thotë se nuk do i përkrah ata në atë që Anglia ka shkuar shumë larg në dorëzimin e sovranitetit një karteli të centralizuar Evropian. Ideja e vërtetë e mbështetjes një AP Konservativ mbi gjithçka do ti japë një kurorë një Radikali Robot të kuq apo të gjelbër. Dhe është pikërisht kjo mënyrë përzgjedhjeje dhe mungesa e dogmës që na çliron nga programimi më shpejt sa asgjë tjetër dhe na vendos në rrugën e lirisë mendore, emocionale dhe fizike. E vetmja mënyrë për ta shmangur atë është të qenit selektiv dhe ndjekje e intuitës. Idea është se nuk kërkojmë që të pranojmë gjithçka që dëgjojmë. Por kërkojmë që të shohim të gjitha pikëpamjet dhe informacionin, për të marrë nga to çka e konsiderojmë të drejtë.

Një pikë finale për skenën studiuese të konspiracionit, e cila lidhet shumë me temën e të njëjtit model mendimi, manifestohet në drejtime të ndryshme. E njoh gjithë arrogancën që ekziston në disa zona të “studimit” konspirativ. Në fakt, një studiues konspiracioni u ka thënë njerëzve se unë nuk shkoj më në dyqanin e tij, sepse unë e kuptova që ai dinte më shumë se unë. Se kam idenë se kush është ky njeri, dhe as nuk e di lku është dyqani i tijUnë nuk di asgjë mbi këtë burrë apo dyqanin e tij, por historitë e tij të shpikura nxjerrin në pah mentalitetin e disa njerëzve të përfshirë në këtë zonë. Përse nuk shkëmbejmë informacione dhe mbështesim njëri-tjetrin, në vend që të pretendojmë superioritet? Studimet mbi konspiracionin po ngrenë një tjetër “klub” me hierarki dhe “këshilltarë shpirtërorë”. Këshillues dhe mësues të tillë bëjnë lojën e vet fëminore për të manipuluar dhe infiltruar. Sapo mendojmë se dimë gjithçka, del që dimë shumë pak. Ky libër me përafërsisht 500 faqe është prap se prap vetëm një gërvishtje mbi sipërfaqen e asaj që ndodh.

Kështu, çfarë është liria?

Këto tre versione të “lirisë”, Radikalët Robotë, Elemente të Periudhës së Re dhe Patriotizmi i Krishterë nuk janë për sytë e mi, në fund të fundit liria. Ato janë mënyra të ndryshme të të thënit “Unë di më të mirën”. Liria për mua, është e drejta e kujtdo për të ndjekur rrugën që ata ndiejnë se është korrekte dhe e saktë për ta dhe për të respektuar të drejtën e tjetrit për të zgjedhur një rrugë të ndryshme. Koha e vetme që sjellja e tyre meriton të kundërshtohet, është kur ata kërkojnë tu imponojnë të tjerëve idetë e veta. Kjo kërkon një ndryshim, një kthesë në sjelljet tona. Dua të them të lejosh njerëzit të besojnë gjëra me të cilat nuk biem dakord dhe të mbështesim të drejtën e tyre për të folur hapur dhe pa mëdyshje për ato pikëpamje. Ne duhet të fillojmë krijojmë besim në vetvehte. Nëse një person thotë diçka që nuk na pëlqen, njerëzit në përgjithësi mund të refuzojnë atë çka u thuhet. Sidoqoftë, më mirë që thuhen hapur. Kur gjithë informacionet dhe pikëpamjeve i thuhen hapur publikut, njerëzit mund të bëjnë një zgjidhje të leverdisshme mbi atë që ata dëshirojnë të besojnë. Kemi një shkrirje dhe jo përjashtim njohurisë.

Shekujt e fundit na kanë çuar në një çekuilibër kuptimesh të racës njerëzore sepse kemi qenë subjekte të një informacioni të njëanshëm. E vërteta nuk vjen në dhurata të paketuara me emra si socializëm, fashizëm, Krishterim ose Periudha e Re. Na duhet ta kërkojmë këtë duke parë gjithë informacionin e tu bindemi zemrave tona. Ajo ç’ka shpesh konstatoj, është se ka vetëm një rrugë drejt lirisë. Është liria njëdrejtimëshe kur fondamentalistët Kristianë ose Myslimanë përpiqen të ndalojnë takimet e atyre, pikpamjet e të cilëve nuk përputhen me pikëpamjet e njëri tjetrit mbi jetën dhe kur dënimet me burgim dhe vdekje u jepen njerëzve që besojnë ndryshe. Siç mund ta keni vënë re, nuk jam dakord me Radikalët Robotë, por ata kanë të drejtën e tyre për tu shprehur. Nëse liri do të thotë gjithçka, ajo do të thotë liri për të gjithë.
Kjo është vendimtare për procesin e deprogramimit vetjak. Nuk mund të jemi të lirë përderisa në mendjet dhe zemrat tona lejojmë të tjerët të jenë të lirë. Është një iluzion ideja se jemi mendërisht dhe shpirtërisht të lirë, sepse jemi duke ndjekur atë që besojmë se është e drejtë. Jemi realisht të lirë kur shohim të tjerët që të arrijnë të bëjnë të njëjtën gjë. Ndrydhja e një qenieje njerëzore ose kafshe është ndrydhja e ne të gjithëve. Kur nuk kemi dëshirë tu imponojmë pikëpamjet tona të tjerëve, dhe kur festojmë shumëllojshmërinë e mendimit dhe stilin e jetesës që është zgjedhur lirisht, vetëm atëherë mund të fillojmë të themi se programimi i kësaj bote dhe makina e Elitës po shkërmoqet dhe zhduket brenda nesh.

Të marrësh rrugën e duhur

Kur njerëzit fillojnë ti zbusin mendimet dhe përgjigjet e e tyre të pandryshueshme, shpërndahet gjithashtu influenca e programimit të përditshëm.
Ata fillojnë të shohin nëntitujt e manipulimit të mendjes në atë mënyrë që një mendje e ashpër nuk mundet. Ky ndryshim i mendjes është i hapur për këdo, pavarësisht se sa të panënshtruara mund të jenë tani idetë e tyre. Ajo mund të ndodhë menjëherë, sapo dëshironi që të ndodhë.. Skanimi i informacionit dhe i pikëpamjeve të vlefshme si dhe akumulimi i atyre aspekteve ku ndihemi mirë nëpërmjet involvimit të marrjes së pjesëve kudo, përshtaten së bashku për të formuar të vërtetën tonë progresive. Kur na u kërkua të vendosim një etiketë mbi atë që në ato rrethana mendojmë dhe besojmë, nuk mund të përgjigjemi. Ne nuk jemi as të “Majtë” as të “Djathtë” dhe as “të Qendrës”. Ne nuk kemi një “besim”. Ne thjesht jemi. Për këtë, nuk ekzistojnë emërtime të momentit. Në fund të fundit, nuk ekzistojnë emërtime. Refuzojmë të jemi pëllumba-kafazi sepse vazhdojmë të ecim përpara. Nëse njerëzit mund ti vemë një “izm” çdo lloji për të përshkruar atë që besojnë, deri në një farë forme janë të burgosur mendorë. Ndryshimi që shkaktohet kur i lini të ikin etiketimet, opinionet e gatshme dhe pikëpamjet e promovuara nga “izm”, është tej mase i madh. Kështu e shihni botën shumë qartë. Perdja e tymit fillon të shpërndahet. Një mendje e hapur nuk është një mendje naive. Krejt e kundërta. Deprogramimi kërkon që ne të jemi vazhdimisht selektivë në atë që pranojmë minutë pas minute nëpërmjet medias dhe burimeve të tjera. Për shembull, nëse njerëzit kundërshtojnë diçka, ajo dukshëm do të ngjajë se janë kundër saj. Por a është ky gjithmonë rasti?
Nëse dëshironi të bëni diçka ndryshe, do jetë më e lehtë nëse kontrolloni gjithashtu ‘të kundërtën’ e asaj që po bëni. Mund të siguroheni se teksa njerëzit kanë iluzionin e opozitës demokrate dhe të drejtën për të protestuar, këto, duke udhëhequr grupin ose grupet opozitare, do ti çojnë ndjekësit e vet drejt dështimit përfundimtar, ose dështimit “të lavdishëm”. Kushdo largohet duke menduar se të gjithë kanë bërë më të mirën e mundshme dhe nuk mund të bëjnë më shumë, kur e gjitha kontrollohet si ushtrim në “demokraci” e projektuar për të dështuar në qëllimin e saj të ndalur të çfarëdolloj politike të përfshirë në të.

Mentaliteti dele është kaq shumë i ngulitur në racën njerëzore, sa që ajo merr shumë pak kohë për t’u infiltruar, drejtuar dhe kontrolluar. Shihni se si një nga zyrtarët kryesorë të Kombit të Islamit po punonte për FBI-në në periudhën e Malkom X dhe lëvizjes e të drejtave civile të zezakëve në vitet 1960. Kjo histori mund të përsëritet me miliona herë dhe në shumë në organizatat “radikale” në mbarë botën. Disa nga grupet protestuese përdorin dhunën. Fronti i Çlirimit të Kafshëve dhe Lufta e Klasave në Britani janë dy prej tyre. Kur Lufta e Klasave, e cila pretendon të ishte “anti-shtet”, provokon dhunë dhe përplaset me policinë gjatë protestave paqësore, kush përfiton? Le ta marrim kështu. Nëse Lufta e Klasave të ishte një armë e Inteligjencës Britanike, ata nuk mund të bëjnë një punë më të mirë se minimin e shumicës së pafund të njerëzve të cilët dëshirojnë të protestojnë në mënyrë paqësore. Kur mijëra njerëz mblidhen për të protestuar paqësisht kundër trajtimit të kafshëve dhe disa idiotë bëhen të dhunshëm ose planifikojnë bomba, kush përfiton? Ata në pushtet të cilët dëshirojnë të vazhdojnë të trajtojnë kafshët me mizori të egër ndërkohë largojnë protestuesit si “ekstremistë të dhunshëm”. Një mendje e hapur mund ta shohë këtë, një mendje e ngrysur jo.

Ndjenja dhe shërim

Shumë më e rëndësishme se të menduarit për vetveten është ta ndiejmë vetveten. Në qendër të gjoksit kemi një qendër të ndjenjës të quajtur heart chakra (fuqia shpirtërore e zemrës)ose vorbulla e zemrës. Pikërisht këtu shprehim dashurinë në kuptimin e plotë të saj. Gjithashtu prej këtu, nga rrjeti i fuqisë shpirtërore diellore chakra, ku ndiejmë instinktivisht nëse diçka për ne është e drejtë apo jo. Asaj nuk i duhen fjalët për shpjegime, ajo thjesht e ndien këtë të drejtë. Kjo është intuita jonë që na flet dhe kjo lidhet me ndërgjegjen tonë më të lartë. Kur jam përballur me zgjedhjen midis asaj që më thonte mendja ose intuita, çdo ditë e kam ndjekur në çdo hap. Shpesh nuk mund ta shpjegoj përse shkoj në një vend të caktuar ose nisem në një zonë për eksplorime dhe studime. Kjo është thjesht një diçka që duhet bërë. Mendja, madje një mendje e hapur, mund të ndikohet deri në një farë mase nga programimi ditor dhe kjo mund të kontrollohet në një listë arsyesh, por ajo që intuita jonë na sugjeron nuk është një ide që shkon. “Çfarë do të mendojnë miqtë e mi? Ç’pasojë mund të ketë kjo apo ajo? Mos e bëni këtë, mos u tregoni budallenj!” Qendra e ndjenjës nuk është subjekt i atyre trysnive sepse lidhet me një nivel të ndërgjegjes dhe njohurive përtej manipulimit të kësaj bote fizike. Teksa vijon rimëshirimi shpirtëror, midis atyre që po zgjohen, riaktivizohet fuqishëm qendra ndjesore, dhe intuita do bëhet udhëheqja e së ardhmes. Ajo jo gjithmonë do të na drejtojë aty ku dëshiron të jetë mendja jonë racionale, por do na drejtojë gjithmonë në atë që na duhet të jemi për vetë evoluimin tonë dhe të planetit. Nëse do ta kisha lejuar mendjen time racionale që në vitin 1990, unë do të isha ende ulur në studiot televizive duke prezantuar programe sportive. Më dukej sikur ky mendim vazhdonte ta bënte atë pothuajse të tmerrshme!

Intuita është më shumë se gjithçka, dhe mund të na ndihmojë për të ecur në rrugën e labirintheve nëpërmjet mesazheve hutuese të mashtrimit dhe manipulimit, ku sytë dhe mendja jonë përpallen çdo ditë. Kur kjo qendër ndijimi bëhet për ne më sensitive, atëherë do të mësojmë se diçka vjen në mënyrë instiktive e drejtë ose e gabuar. Kur hapet mendja dhe ndikohet më pak nga dogma dhe vogëlsirat, ne ndiejmë më fuqishmen intuitën tonë. Mendja qëndron mënjanë, dhe del nga rruga. Sigurisht që ka një pjesë për tu luajtur, si pjesë e një balance, por jo për të sunduar. Një mendje e ndryshkur, plot me perceptime të programuara, mposht intuitën dhe na shkëput me atë rrjedhë frymëzimi dhe drejtimi nga nivelet tona të larta të kontrollit të misionit të kuptueshmërisë. Në këto rrethana, qendrat e ndjeshmërisë mbyllen si vullkane të fjetur. Si rrjedhim, nuk mund të pranoj se kushdo në planet po bën saktësisht, me përpikëri, atë që kanë ardhur për të bërë, ashtu siç mund të besojnë disa të Periudhës së Re.

Kemi lindur të gjithë në kushte që i kemi zgjedhur vetë, por teksa marrim udhën e jetës, mund të devijojmë nga ndikime, nëse pranojmë programimin dhe mbyllim fuqinë e qendrave të ndjenjës, veçanërisht vorteksin e zemrës, për të na drejtuar. Nëse e bëjmë atë, i ngjajmë anijes pa timon, dhe nga detyrat që kemi filluar, do të përmbushim shumë pak. Jam i bindur se mund të ekzistojnë shumë njerëz të cilët personifikohen këtë radhë që të luajnë një rol të madh në transformimin që është bërë kaq shumë i mbyllur si pasojë e mendjeve të tyre të programuara që qeshin ose dënojnë ata që bëjnë atë që duan! Sidoqoftë kjo situatë, , duhet të ndreqet shumë shpejt. Sapo të lejojmë rrjedhjen e frymëzimit nga nivelet e larta për të mbledhur fuqinë e të na drejtojë, ndërveprimi magnetik me fusha të tjera energjie – njerëz, vende, situata – do të tërheqë gjithë mbështetjen, përvojat dhe mundësitë që na duhen për të përparuar edhe individualisht edhe kolektivisht. Kjo rrjedhë e inspirimit dhe drejtimit nuk do të thotë se ne duhet të largojmë përgjegjësinë tonë. Drejtimi nuk vjen nga forca të jashtme. Ajo vjen nga një nivel më i lartë. Është ende “Unë”, vetvetja shumëdimensionale. Nëse rilidhemi fuqishëm me të, menjëherë deprogramohemi.

Jam pyetur nga shumë njerëz për këshilla mbi atë që duhet të bëjnë, dhe unë gjithmonë iu jam përgjigjur me të njëjtën mënyrë. Nuk e di kush është më e mira për dikë tjetër. Unë di vetëm atë që ndiej që është më e mira për vete. I vetmi person që e di se çfarë duhet të bëni, ku duhet të shkoni, ose që duhet të mendoni, është… ju, dhe vetëm ju.
Çfarë po ju thotë zemra? Në rregull. Përpiqu për të!

nga **Rifat** Sun Feb 05, 2012 3:35 pm

Liria e quajtur dashuri

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 Lala_big1

Mund të jemi me të vërtetë të lirë kur respektojmë dhe duam vetveten, por njerëzimi, kolektivisht dhe individualisht, shumë e vështirë se mund ta bëjë këtë. Si rezultat, i a projektojmë botës këtë mospëlqim të vetes, kancerin shpirtëror brenda nesh. Shqetësimi i brendshëm kthehet në shqetësim të jashtëm, dhe raportohet kështu në buletinët e lajmeve. Disa nga këta njerëz shumë agresivë që kam takuar, kanë qenë pikërisht ata që kanë urryer dhe nuk kanë dashuri ose respekt për veten. Nëse mendimet dhe sjelljet tona ndryshojnë, atëhere po kështu do të ndodhë dhe me jetën në tokë. Nëse shërojmë veten, shërojmë njëkohësisht dhe botën. Ndërgjegja e Gardianëve të Burgut e di fare mirë këtë. Për ta mbajtur konfliktin dhe kaosin e jashtëm, ata e dinë se ne njerëzit duhet të manipulohemi në këtë konflikt dhe kaos. Më pas do të transmetojmë valën e mendimeve, energjitë, të cilat reflektojnë gjendjen tonë të brendshme të sëmundjes dhe disharmoninë në fushat e energjisë së Tokës, duke krijuar kështu disharmoninë planetare, e cila është kaq shumë esenciale në mirëmbajtjen e burgut dritherues. Për mijra vjet, besimi dogmatik është duke u përdorur me një efektivitet fantastik për të shfrytëzuar emocionet si frika dhe faji dhe ndjesinë e të qenurit “i padenjë”. Kjo u ka dhënë zemër njerëzve të rezervojnë të drejtën e tyre të mendimit dhe ndjenja ndaj një Bible apo prifti sepse nuk kanë pasur konfidencë ose vetëbesim për të kuptuar se kanë të drejtë për të marrë vendime. Meqenëse fuqia e besimit kishte zbehur fytyrën e “shkencës”, politikës dhe ekonomisë, kanë lindur besime të reja me libra të rinj priftërinj – shkencëtarë, politikanë dhe ekonomistë – të cilëve mund tu besojmë të drejtën tonë të mendimit dhe ndjesisë. Inkurajohemi të mohojmë potencialin tonë të pafund. Me sa duket jemi “mëkatarë të lindur”, , dhe unë mblidhem e strukem kur dëgjoj masën e njerëzve të quajtur si “ të zakonshëm” ose “burrat dhe gratë e zakonshëm në rrugë”, ose kur politikanët e quajnë popullatën si “njerëzit tanë”, sikur ne të ishim fëmijë të cilët duhet të merremi nën kujdestarinë e inteligjencës së tyre të lartë.

Nuk ka “njerëz ordinerë”. Nuk ka “njerëz të përgjithshëm”. Ka vetëm shprehje të lavdishme, të famshme të një ndërgjegjeje që është krijimi. Çdo aspekt është unik, i veçantë, i dashuruar me burimin e gjithë kësaj. Secili ndodhet në një udhëtim të përhershëm të evoluimit nëpërmjet përvojës, të gjithë kanë fuqi për të bërë gjithçka dhe të jenë gjithçka që duan.

Procesi i zgjimit dhe deprogramimit do të jetë mbytës dhe, më e keqja, do të na marrin frymën derisa të largojmë përgjigjet e programuara si frika, faji dhe ndjenja e pavlefshmërisë. Çdo sekondë, marrim rreth nesh energji nga kozmosi dhe nga nivele të tjera të ndërgjegjes sonë. Këto janë “ndjenjat”, energjitë “intuitive”, për të cilat kam folur. Kjo rrjedhë dhe lidhje vjen nëpërmjet bazës Chakra (vortex) në zonat gjenitale dhe ngjitet nëpërmjet kanaleve qendrore të chakras në chakra të tjera të mëdha. Ajo gjithashtu rrjedh edhe ndryshe. Prej këtu ajo ndikon të gjitha zonat e qenies sonë fizike, emocionale, mendore dhe shpirtërore. Kur kjo rrjedhë është e fuqishme dhe harmonike, ne po veprojmë sipas potencialit tonë të plotë intuitiv, por kjo mund të arrihet kur jemi në paqe me vetvehten. Si gjithçka tjetër, emocione si frika, faji dhe fyerja janë energji. Këto emocione afat gjata dhe me rrënjë të thella veprojnë si një nyje e errët energjie të cila na gërryen, dhe është shkaku kryesori sëmundjeve të tilla si kanceri dhe shqetësimet e zemrës. Teksa kalojnë nëpër nivelet e qënies sonë, ato bllokojnë ose dobësojnë rrjedhjen e energjive intuitive. Këto nyje energjie mund të shihen simbolikisht si pengesa ose shkëmbinj të mëdhenj që rrokullisen në lumë e bëhen pengesë për rrjedhjen e tij, duke shkaktuar disharmoni gjatë krijimit të baticë – zbaticave dhe vorbullave të erës.

Në një farë mënyre, burgu drithërues është si një nyje e paanë energjie negative, i cili frenon rrjedhën e energjisë në këtë pjesë të kozmosit; prandaj jemi aq të apasionuar pas niveleve dhe qytetërime të tjera, sa duhet t’i heqim ato nga mëndja. Kur na mungon padenjësia ndaj vetes, dhe kemi ndjesi të frikës dhe fajit, ajo na frenon të rilidhemi me të vërtetën tonë. Megjithatë, kur gjykoni nga pikëpamja shpirtërore se çfar na bën me frikë dhe me faj, kjo duket qesharake. Frika, faji dhe fyerja nuk janë ndjenja që duhet të ndiejmë. Ato janë ndjenja që i krijojmë për vetveten duke u mbyllur në programim, i cili u përcillet dhe intensifikohet brezave.

Frika

Shihni në fund të linjës së ekzistencës njerëzore, diçka që nuk mund të hiqet prej nesh: e sotmja është dita e parë e pjesës së përjetësisë sonë, dhe Burimi i të gjithë asaj është që ka një dashuri për të gjithë ne, dhe se përtej fjalëve dhe përjetësisë, ajo është e barabartë. Meqë ne rilidhemi me nivelet e vetvetes, të cilat qëndrojnë jashtë drithërimës bllokuese, do të fillojmë të ndiejmë këtë dashuri të pabesueshme dhe i a transmetojmë atë botës fizike. Kur lidheni me atë dashuri, një dashuri pa gjykim ose kusht, aty thjesht nuk do të ketë as frikë dhe as fajësim. Ju e dini se nuk ka asgjë për t’u frikësuar. Është vetë krijesa jonë, e cila gjëndet brenda fuqisë së zemrave dhe mendjeve tona për të mos e krijuar. Të mos kesh frikë nuk është të jesh pa vetëdije. Kam dëgjuar të thuhet se frika është thelbësore për mbijetesë, pasi është ajo që na pengon të ecim e ti dalim para një makine ose të hidhemi në kafaz të luanit. Por frika dhe vetëdija nuk janë e njëjta gjë. Nuk keni arsye të frikësoheni kur të mësoni pasojat e diçkaje dhe ti shmangni ato. Në fakt shpesh frika është shkaku i ngjarjeve të pakëndshme, dhe jo mbrojtja prej tyre.

Është përdorimi dhe manipulimi i frikës që ka u ka lejuar njerëzve si Averell Harriman dhe Henri Kisinger tu tregojnë dy vëndeve (shpesh të sajuara) qëllimet agresive të tjetrit dhe për të hyrë kështu në konflikt. Çdo vend sajon e shpik frikën që planifikojnë të tjerët, ose gjoja atë që po planifikojnë të kryejnë. Çdokush mund të mendojë: “ Duhet t’i shkatërrojmë, përpara se të na shkatërrojnë”. “Merrni së pari shpagimin tuaj,” siç thoshte një menaxher futbolli. Lufta është në një masë shumë të madhe, manifestimi i frikës. Është polaritet i kundërt i dashurisë, besimit dhe respektit – mbrojtësve nga luftërat dhe disharmonia. Nëse heqim frikën nga vetvetja, heqim kontributin tonë ndaj frikës në botë. Heqja e frikës nga bota, do të thotë heqje e luftës dhe disharmonisë. Edhe përsëri ajo nis me ne.

Frika është e pandashme, ajo lidhet me mungesën e vetërespektit dhe vetëvlerësimit. Që të tria janë rezultat i të qëmtuarit jashtë vetes për tu konfirmuar se jemi në rregull. Arsyeja se përse disa njerëz shprehen se nuk mund të flasin në publik, është frika. Dhe frika vjen nga të qenit të shqetësuar mbi atë ç’ka mendon audienca për to. Shohin audiencën për tu konfirmuar që ç’ka thuhet e bëhet është e drejtë, dhe frigohen prej njerëzve, mendimet e të cilëve ose do i hedhin poshtë, ose do mendojnë se kanë të bëjnë me një idiot. Vër folësin e ardhshëm publik në një dhomë bosh ose midis familjarëve dhe miqve të tyre të besuar dhe shihni sa mirë do i shprehë pikpamjet që ka. Vërini ata para një audience publike, do vini re vështirësinë dhe besimin për të folur. Kur filloni të rilidhni dhe të kuptoni natyrën e vërtetë të qenies njerëzore, do të konfirmoheni se jeni një person në rregull. Nuk ka rëndësi ç’mendon dhe ç’thotë publiku për ju. Ata kanë të drejtën të mendojnë atë që u pëlqen – dhe kështu duhet.
Personi i vetëm që duhet të bindni se ajo që po bëni është e drejtë, jeni vetëm ju. Sigurisht ne duhet të dëgjojmë të gjitha pikëpamjet dhe informacionin, por nëse jemi në akord të asaj rrjedhe intuitive që vjen nga nivelet e larta të vetvetes, ju dhe askush tjetër, duhet të dini se çfarë për ju është e drejtë për të bërë dhe për të thënë. Sapo të kuptoni dhe ta përjetoni këtë, nuk do të qëndroni për shumë kohë përpara një audience duke u shqetësuar mbi atë që çfarë do mendojnë për ju sepse, ju, pranoni se ata kanë çdo të drejtë për të mos qënë dakord me ju. Ju e dini se ajo që na shqetëson me të vërtetë është ajo që ju mendoni për veten. Ndoshta forma më e efektshme e ndrydhjes së informacionit është frika e atyre që mendojnë ndryshe ndaj statuskuosë, por janë të frikësuar të flasin e t’ua përcjellin të tjerëve atë që dinë dhe ndiejnë. Është koha që kjo të marrë fund.

Shumë njerëz më thonë se ata kanë frikë për sigurimin tim për shkak të “fuqive” që kërkoj të sfidoj dhe ekspozoj në librin Rebelimi i Robotëve, dhe për atë që kam shprehur në media dhe në turnetë e fjalimeve. Mund të them sinqerisht, me dorën në zemër, se nuk e ndiej atë frikë. Përpiqem të shmang këtë bezdi të panevojshme e cila mund të ndikojë në aftësitë e mia për ti komunikuar informacionin një audience të gjerë, por kur mendoj se diçka është e drejtë dhe e nevojëshme për t’u komunikuar, unë nuk kam frikë nga pasojat. Fillimisht ndihem jashtëzakonisht i mbrojtur aq sa nuk mund ta përshkruaj me fjalë, dhe së dyti, cila është më e keqja që mund të ndodhë? Vetëqenësia ime thelbësore e brendshme e lë këtë siklet fizik dhe lëviz në një tjetër botë paralele, në një tjetër gjatësi vale të realitetit. Kjo për mua, nuk tingëllon shumë keq. Kam pasur përfitime nga përjetimi i viteve të ndryshme dhe të vështira, që në Mbretërinë e Bashkuar konsiderohet një konstante qesharake.

Ishte e pamundur të ecje në rrugë, në të vërtetë askund, pa u treguar me gisht, pa u thirrur me zë të lartë, dhe pa u përqeshur. Kjo është pakësuar, por vazhdon ende sot mes atyre njerëzve të cilët pranojnë pa mundim atë që thotë media që unë përfaqësoj. Përvoja të tilla më kanë treguar se sa të plota janë mendimet që jep shumica, dhe sidomos ato të nivelit vetjak, pavarësisht se çfar thonë e bëjnë njerëzit për ju, askush nuk mund t’ju ndalë në se refuzoni të kërcënoheni dhe kërkoni të mbroni vehten dhe jo të tjerët. Ç’rëndësi ka çfar thonë të tjerët për ju? Njerëzit gjithnjë e ndrrojnë mendjen dhe nëse ne vazhdimisht kërkojmë t’i përshtatemi besimeve sunduese, thjesht bëhemi klone të opinioneve të të tjerëve – shpesh opinioneve të programuara – në vend që të jemi zotërues të zemrës, mendjeve dhe fatit tonë. Këtu nuk ka asgjë për t’u shqetësuar.

Faji

Kur isha mikpritës i mbledhjeve të përjavshme dhe flisnim mbi fajtorin, fajin, gjithnjë habitesha nga njerëzit e mrekullueshëm përpara meje të cilët flisnin, prekeshim, për fajin që ndienin. Humore të këndshëm që rrezatojnë mirësi dhe dashuri, ndonjëherë nxjerrin në pah shqetësimet e brëndëshme të një jete të tërë, dhe dhimbjen emocionale të shkaktuar nga faji. Kjo dëmton jetët e tyre dhe në terma vetëvlerësimi dhe rrjedhje të energjive intuitive nga sferat e larta, kjo është tmerrësisht shkatërruese. Faji, si dhe frika, është një krijim i hartuar për të kontrolluar. Por, përsëri, kur analizoni atë që na bën fajtorë, këto janë “vlerat” e programuara , kryesisht e gjeneratat e një të kaluare të largët. Në gjithë botën ekzistojnë priftërinj romanë katolikë me ndjenja seksuale që luftojnë të ndrydhin me ndjenjën e fajit ato ndjenja natyrore, dhe t’i mbushin ditët e tyre me ankth emocional. A e dini se përse detyrohen të kontrollojnë këtë absurditet? Sepse në vitin 1074, një Papë vendosi që klerikët nuk duhet të martohen. Seksi dhe marrëdhëniet janë ndoshta më të tmerrshme se mjetet e panumurta që shkaktojnë faj Nëse njerëzit kanë pasur përvoja seksuale me dikë që nuk është partneri i tyre zyrtar, ata deklarohen fajtorë dhe nëse lajmi bëhet publik, bëhen edhe më shumë fajtorë nga një shoqëri e programuar, që pa pikë dyshimi të trashëgojë ‘vlera’.

Si mundet që gazetat e prirura për sensacion të mbushë faqet e saj çdo ditë pa marrë në konsideratë vlerën morale të VIP - ave? Dhe të mendosh se një numër i madh njerëzish që kanë patur aq shumë gjëra për ti ofruar botës janë shkatërruar nga ekspoze të tilla në gazeta të pamoralshme të cilat nuk i ha meraku aspak se ç’po bëjnë. Por të ndalemi një minutë këtu. Kush ka thënë se të shprehësh dashurinë për një tjetër qenie njerëzore (një tjetër aspekt i vetvetes) është e gabuar përderisa ai është partneri zyrtar? E gjetët përgjigjen? Djali poshtë në rrugë? Kush? Feja e ka vendosur këtë mijëra vjet më parë, ashtu siç e kam shpjeguar edhe te Rebelimi i Robotëve. Kë dhe çfarë po kontrollonte feja? Në kohën kur u vendos kjo formë “moraliteti”, të njëjtët njerëz këmbëngulnin se Toka ishte e rrafshët dhe Jerusalemi ishte qendra e gjithësisë. Dhe ende vazhdojmë të gjykojmë vetveten dhe të tjerët, dhe bile ndihemi dhe i bëjmë edhe të tjerët të ndihen fajtorë, mbi atë që njerëzit mijëra vjet më parë e konsideronin të drejtë. Është thjesht një çmenduri.

Kush e zotëron trupin tonë? Ju apo dikush tjetër? Kush i zotëron ndjenjat tuaja dhe gjendjen shpirtërore? Ju apo dikush tjetër? Nëse ju pranoni imponimet e mësipërme, do kishte tjetër përgjigje. Po i lejoni t’ju imponojnë modele mendimi dhe sjelljeje, të cilat, nëse i kundërshtoni, krijoni një ndjenjë shumë të madhe faji. Këto zona të dashurie, seksi dhe marrëdhënieje janë fusha të minuara faji, e cila, shumë njerëz i frenon e i vetëpërmban nga rilidhja me veten dhe vetëdijen e tyre. Kur shohim përtej fjalëve dhe klisheve që rrethojnë marrëdhëniet, nuk po shohim drejt dashurisë. Po shohim drejt një forme posedimi. Të dua, prandaj të kam. Dhe përsëri, çfarë është dashuria e vërtetë? Ajo është një dashuri kaq e pafundme, e paparagjykuar ose kushtëzëzuar, sa që në se bëhet fjala për një dashuri të pastër, e duam një njeri për atë që është, jo atë që duhet të jetë. I duam kaq shumë sa që dëshirojmë të përjetojnë atë ç’ka duan për të siguruar mësimin, përparimin dhe arritjen në çdo gjë që duan. Ne nuk kemi dëshirë të posedojmë një tjetër qenie njerëzore, por vetëm t’i duam ato. Sa njerëz mund të flasin se mbi ç’bazë e duan një person? Nuk po them këtu se ne nuk duhet të respektojmë ndjenjat e partnerit. Sigurisht që duhet t’i respektojmë, por dhe ne kemi ndjenja dhe një plan jetë me plane për përvojat tona, shërbime ndaj Krijuesit dhe evolucionit. Kur shihni se çfarë i bën njerëzit të ndihen të vrarë emocionalisht mbi seksin dhe marrëdhëniet, kjo është gjerësisht rezultati i programimit. Ajo ka të bëjë pak me atë që është e drejtë apo e gabuar dhe gjithçka ka të bëjë me atë që ajo shoqëri është programuar për ta perceptuar për qindra vjet me radhë si të drejtë apo të gabuar.

Nëse një person ka lindur në një shoqëri të ndrydhur seksualisht, emocionet e tij do të shkatërrohen nga partneri që i shpreh dashurinë fizike dikujt tjetër, madje edhe kur dashuria që ai partner ka për të, mbetet ende e pazvogëluar, bile është forcuar. Por nëse i njëjti person do të lindte në një shoqëri të hapur dashurie dhe seksi, në të cilën përjetimi i dashurisë fizike për njëri-tjetrin do të ishte aq natyrale sa ç’është qielli dhe deti, atëherë këtu nuk do të ekzistonte e njëjta dhimbje emocionale. Me sa kam unë idenë, seksi është kthyer në një formë ndrydhjeje, kontrolli dhe limitimi. Faji është faktori më kryesor në realizimin e të triave. Dhe nëse fuqia e bazës Chakra (seksualiteti) mund të zvogëlohet, ne nuk absorbojmë energjinë tonë të plotë potenciale. Kjo ndikon në jetëgjatësinë dhe kreativitetin. Nga njëra anë seksi prezantohet si diçka mëkatare dhe e pisët, kjo falë ndikimit së fesë. Nga ana tjetër, ai për disa është bërë thjesht një përvojë fizike, një mënyrë për të përmbushur dëshirat fizike, irritimin, mërzitjen. Që të dyja, besoj, janë një shtrembërim, e asaj që duhet konsideruar në të vërtetë seksi. Në fakt do të thoja se ekziston një hendek ndryshimi midis seksit (fizike) dhe dashurisë shpirtërore (shpirtërore).

Akti i dashurisë shpirtërore është një shpërthim i energjisë shpirtërore. Ai është shprehje shumëdimensionale e dashurisë shpirtërore, emocionale dhe fizike, dhe të gjitha këto energji krijohen dhe shfaqen për të ndikuar pozitivisht mbi individët dhe mbi Tokën. Dashuria shpirtërore midis dy njerëzve është një kontribut pozitiv për botën, për shkak të modeleve të dashurisë dhe mendimit që ajo krijon. Atëherë përse të ndihemi fajtorë për të? Disa filozofi Lindore e njohin këtë të vërtetë, dhe pikëpamjet e tyre mbi seksin dhe marrëdhëniet janë si pasojë ndryshojnë nga versioni Perëndimor, dhe ashtu siç e kam parë në një publikim pothuajse të frikshëm të Autoritetit të Edukimit Shëndetitësor të qeverisë Britanike ,¹ që e kanë kthyer seksin në një ekuivalent shpirtëror të ndërzimit artificial.

Në momentin e orgazmës, nivelet tona fizike, emocionale, mendore dhe shpirtërore janë si Një e Vetme dhe me potencialin tonë më të lartë ne jemi si Një i Vetëm. Të gjitha qendrat tona të energjisë janë të hapura nga të tëra anët. Ky është momenti kur mund të rilidhemi dhe të ndiejmë lumturinë e asaj përvoje, nëse synimi, qëllimi është i përzemërt dhe shpirtëror. Sidoqoftë, ashtu siç ndodh me gjithçka, nëse synimi është negativ, ndaj kësaj ka një anë të errët. Në këto kushte orgazma i hap qendrat e energjisë lidhjes me ndërgjegjen vibruese të ulët, të ligë; ja pse seksi dhe përvoja e orgazmës përfshihen në kaq shumë ceremoni të errëta dhe intime. Sa herë që shoh diçka, e cila na ndihmon të rilidhemi me potencialin tonë më të lartë, qoftë ajo dashuri seksuale, egoiste ose rrjedhë e lirë informacioni, kuptoj se, nga skema të llogaritura mirë në nivelin e Gardianëve të Burgut, janë të shtrembëruara e të manipuluara. Pikëpamja jonë mbi seksin dhe marrëdhëniet është një shembull shumë i rëndësishëm dhe kjo krijon një dallgë batice faji në mendjen kolektive të njerëzve. Do i kthehem përsëri kësaj teme në librin tjetër të ardhshëm. Përsëri, na duhet të ndjekim intuitën tonë. A ndihemi në rregull, kur i shprehim dashuri fizike dikujt, kushdo që të jetë? Mendja juaj mund të thotë “gabim” dhe mund t’ju kaplojë paniku. Por çfarë ju thotë zemra dhe qendra juaj ndjesore? Nëse ajo thotë po, dhe ndihet si gjëja më natyrore në botë, atëherë ku është gabimi këtu? Ka mundësi që të duam dy persona në të njëjtën kohë. Po ashtu të duam të gjithë njerëzit dhe të gjitha format e jetës në të njëjtën kohë, në mënyra të ndryshme. Është e mundur të duam ata që na duan dhe ata që na urrejnë. Atëherë përse themi se gjithkush duhet të dojë këdo për të ndërtuar një botë më të mirë dhe prap të ndihet fajtor në rastet kur përfshihen trupat tanë? Hajde, hajde çfarë kontradikte. Në fund të fundit, trupi është vetëm një lloj makinerie e përjetëshme. Po, një mjet i shkëlqyer, një zgjatim ynë i trupëzuar, por mbetet ende një mjet dhe jo i përjetshëm. Unë nuk po flas për një lloj shtëpie të hapur brenda së cilës vlon një dashuri e lirë. Varet nga individët e përfshirë të vendosin se çfarë u thotë zemra dhe intuita. Nëse njerëzit do të dëshironin të jetonin së bashku dhe të mos kenë përvoja seksuale me asnjë tjetër, atëherë mirë, kjo do ishte fantastike, e mrekullueshme. Por në se mendojnë se se vendimi që kanë marrë është i drejtë, ahere dhe të tjerëve u lind e drejta të bëjnë një zgjedhje ndryshe. Kështu, për njerëzit e përfshirë, nuk mund të gjëndet justifikim, as për fajin e imponuar të tjerëve, që kërkojnë të përkrahin versionin e tyre të moralitetit
Shoqëria kërkon që ne të ndihemi fajtorë për mjaft nga kërkesat e saj. Shohim pas mënyrën se si i kemi trajtuar prindërit tanë. Ndihemi fajtorë nëse nuk kemi përmbushur në jetën tonë atë që prindërit tanë kanë dëshiruar që të arrinim. Mendojmë se i kemi lënë në baltë, pra, kemi gabuar. Ndihemi ndoshta fajtorë për mënyrën se si kemi trajtuar vetë fëmijët tanë ose njerëzit e tjerë të dashur. Ndihemi fajtorë nëse punojmë kaq shumë sa nuk lëmë kohë të mjaftueshme për familjen. Ndihemi fajtorë nëse nuk punojmë aq sa duhet, dhe nuk mund t’iu japim fëmijëve tanë gjëra kanë programuar që të kenë. Quajeni si të doni, por rreth këtyre fakteve do ndjehemi fajtorë.

Mjaft!

Frika dhe faji kanë detyrë të na kontrollojnë, të na ndajnë, të na zvogëlojnë e dobësojnë dhe të na kufizojnë. Le t’i lemë të largohen. Këto gjëra duhen parë nga një perspektivë shumë më e lartë shpirtërore. Fillimisht, mbi të gjitha, zgjedhim ku dhe me kë të personifikohemi e mishërohemi. Zgjedhim prindërit tanë dhe ata na zgjedhin ne. Në vend që të mbajmë fajin dhe fyerjen për atë që ne shohim si një fëmijëri të pakënaqur, ose ndjenjën e braktisjes së prindërve tanë, duhet të pyesim veten se përse ne dhe prindërit tanë kanë zgjedhur këto përvoja. Çfarë ishte ai bashkëveprim i njerëzve, hartuar për tu realizuar për të gjitha grupet? Nga ana emocianale dhe mendore, babai më ka munduar, por kjo përvojë rezultoi thelbësore për të shfrytëzuar rezistencën emocionale dhe mendore që më duhej të përballoja të gjitha ndodhitë e pas 1990-s. Përvojat e fëmijëve dhe gruas sime kanë qenë pikërisht ato që kam thënë e bërë, dhe kanë patur të njëjtin ndikim mbi ta. Në pamje të parë, në optikën e pas ndodhivë dhe të viteve që kalojnë, përvojat duken si dhurata që na lejojnë të deprogramojmë prej botës së përciptë, të manipuluar dhe sipërfaqësore, qe e kemi lejuar të ngurtësohet rreth nesh. Nuk jemi këtu për të ndihmuar prindërit që të përmbushin ambiciet ndaj nesh, por për t’i shërbyer planetit në mënyrë sa më të efektëshme, për të plandosur dyert e hapura të burgut, dhe duke shpejtuar progresin tonë dhe atë kolektiv. Po ashtu, nuk jemi këtu për të imponuar besimet tona dhe ambiciet fëmijëve tanë. Ne nuk kemi ardhur për t’i shërbyer një sistemi të krijuar nga manipuluesit, të cilët insistojnë se ne duhet të punojmë ditë për ditë nën kontrollin e dikujt tjetër ose nëse nuk mundemi, të ndihemi fajtorë apo të pavlerë. Dhe as nuk jemi këtu për të luajtur lojën materiale duke lejuar fajin e fëmijëve tanë të na bëjë të ndihemi keq kur nuk mund t’iu japim atyre atë çka shokët e tyre mund të kenë. Mund t’iu japim diçka që është përtej çmimit, dashurinë e pakushtëzuar dhe mund ti ndihmojmë të rilidhen me potencialin e tyre më të lartë. Kjo nuk mund të blihet në një dyqan lojërash kompjuterike.
Një tjetër formë faji është ajo që ndihet nga njerëzit që çohen nga gjumi, me ide jo “perfekte”, mendime dashurie për këdo dhe gjatë gjithë kohës.

Duhet të jemi të sinqertë me vetveten. Në këtë botë të çekuilibruar, ndodhin disa ngjarje të tmerrshme, dhe nuk jemi imunë ndaj emocioneve që ato tërheqin. Kur pashë Bill dhe Hillari Klintonin të ulur me fëmijët dhe kamera televizive në Shtëpinë e Bardhë duke përfituar politikisht nga shpërthimet me bombë në Oklahoma, mund t’ju them se nuk kisha mendime pozitive për ta. Dhe as nuk e përjashtoj vehten nga mërzitja e të qenit i sulmuar nga ata të cilët flasin për “lirinë”. Kjo është mënyra me të cilën lidhemi me ato emocione që kanë rëndësi dhe peshë. Kjo ndryshon mjaft nga ato që nuk i ndjejmë. Në të vërtetë, do të ishim robotë, po të ishte një rast i veçuar. Sa më shumë i hapemi ndërgjegjes sonë të lartë, aq më thjeshtë është mendojmë pozitivisht; por është një proces nëpërmjet të cilit përfshihemi, dhe nëse ndihemi keq mbi të ndierit keq, ajo vetëm sa do na frenojë duke akumuluar më shumë faj.

Modelet fillestare

Një tjetër formë e fajit është fjala, karma (fati). Ajo gjen shprehje në disa besime dhe kultura dhe mund të përmblidhet në “atë që ç’ka u bëni të tjerëve do ju bëhet edhe juve”. Unë e pranoj se karma ekziston, dhe besoj se ajo mund të shprehet në atë se si të krijojmë realitetin tonë. Nuk është ndëshkim, por dhuratë. Ndiej gjithashtu, siç e kam theksuar edhe në librat e tjerë, se karma është krijuar nga qëllimi mbrapa një veprimi, dhe jo veprimi në vetvete. Nëse bëjmë diçka me qëllim të mirë dhe ajo nuk shkon, përpunohet, mësojmë nga eksperienca mësojmë se, këtu nuk ka “karma”. Sidoqoftë, nëse bëjmë diçka që duket pozitive, por ka një synim negativ të mëvonshëm mbrapa, aty mund të ketë një reagim karmik që do na drejtojë te e njëjta situatë me atë që i kemi bërë dikujt tjetër. Arsyeja është se, si qëllimi pozitiv dhe ai negativ krijojnë modele të ndryshme të menduari, kështu që pasqyrojnë një realitet tjetër. Për sa i përket karmës, ka dy pika për të diskutuar. Njëra është se paraqitet shumë shpesh si ndëshkim dhe njerëzit ndihen fajtorë kur ndodhin gjëra negative, pasi mund të jetë rezultat i diçkaje të tmerrshme që ata kanë bërë. Dhe e dyta është se të shpjegosh gjithçka që na ndodh si ‘karma’ jonë (si jemi sjellë ne në të shkuarën), sipas idesë sime, është mashtrim dhe naivitet.

Në këtë periudhë të çuditëshme të transformimit shpirtëror dhe fizik, një numër i madh njerëzish po vuajnë përvoja ekstreme, negative dhe pozitive. Nuk janë të gjitha përvoja “karmike”. Ato janë mjete të paracaktuara prej të cilave na jepet mundësia për të deprogramuar vetveten. Këto përvoja mund të jenë shkatërrim i një marrëdhënieje të gjatë, humbja e një pune, një sëmundjeje ose, me fjalë të tjera, e gjithë jeta e kthyer kokëposhtë. Emëruesi i përbashkët i gjithë këtyre është zhdukja e e statuskuosë. Çfarëdolloj zgjidhjesh që të bëjmë në optikën e këtyre ngjarjeve, një gjë është e sigurt, statuskuoja, jeta ashtu siç ka qenë, nuk është një opsion i mundshëm. Ata sigurojnë disa lloj ndryshimesh, shpesh të mëdha.

Zgjimi shpirtëror kolosal që kam përjetuar gjatë viteve 1990-91 ndodhi kaq hapur sa që karriera ime televizive u shkatërrua. Stauskuoja ime u zvogëlua, dhe në jetën time do të zinte vend një ndryshim i madh. Nuk ishte “karma” ime, në kuptimin e ndëshkimit tim për bëmat e së shkuarës; ky ishte rasti për të shpërthyer burgun e kontrollit të mendimeve. Nëse jeta do të ishte kaq e rehatshme dhe komode për të njëjtin model mendimi, do ishte shumë e vështirë për të dalë prej saj e për të vazhduar më tej. Nganjëherë, për të na ofruar këtë mundësi, është e nevojshme një rrëmujë apo trazirë në jetën tonë. Duket e tmerrshme, por nga vetë përvoja ime dhe njerëzve të pafund që kam takuar në këtë proces, gjithmonë duhet tu hidhni një sy këtyre ngjarjeve duke i konsideruar dhurata dhe jo dënime. Kodimet energjike në koshiencën tonë reagojnë shpejt, shpesh nga ndikimet tona astrologjike, për të krijuar ndryshimin brenda aureolës sonë magnetike, dhe si rrjedhim, jetëve tona fizike. Kjo vërtetohet veçanërisht sot me Transformimin e Madh që po ndodh mbi ne.
Procesi, të cilin e kam përshkruar, është modeli fillestar, në këtë rast, modelet tona vetjake të mendimit. Por, teksa hapemi ndaj frekuencave të larta, po ndikojmë gjithashtu mbi modele të tjera mendimi kolektiv. Shumë njerëz mund të pyesin se përse jeta ndonjëherë është kaq e ashpër, madje dhe kur kemi premtuar për të bërë çdo gjë të nevojshme për të mbështetur transformimin. Këtë pyetje ia kam drejtuar vetes shumë herë! Ashtu siç e kam thënë edhe më parë, disa prej tyre shkaktohen nga përballja dhe spastrimi i modeleve të brëndshme të mendimit të cilat as nuk i dinim se i kishim, por besoj se njerëzit të cilët kanë ardhur veçanërisht për të mbështetur transformimin gjithashtu veprojnë si një lloj makine veshkësh artificiale shpirtërore. Ata absorbojnë emocione negative dhe modele mendimi në fushat e tyre të energjisë, dhe i transformojnë ato në një tjetër gjendje më të lartë. Sidoqoftë, në kohën kur këto kryhen nga një person, ata e përjetojnë atë emocion dhe përvojë. Mund të ndihen të ligështuar, të inatosur, ose në dëshpëruar, ndërkohë që në jetën e tyre nuk ka ndodhur asgjë që të ndihen të tillë. Më pas ato ndjenja do të largohen ashtu pothuajse papritur, pa asnjë arsye të dukshme. Ky, për mua, është procesi i modelit kolektiv fillestar dhe shpërndarje e energjive negative. Është një kontribut me të vërtetë pozitiv. Por njerëzit po e bëjnë këtë pa e ditur se shpesh ndihen fajtorë po aq sa emocionet që ndiejnë. Kaq shumë po ndodh kjo, sa që nuk po kuptojmë se vetëm kur të ndalim gjykimin e vetvehtes nga pikëpamja e statuskuosë, do të mundim të çlirojmë ndjenjat tona të fajit dhe frikës.

Fyerja

Ky është një tjetër kancer emocional, i cili manifestohet kaq shumë në vetëshkatërrimin individual dhe global. Nëse krijojmë këtë realitet, përjetojmë krijesën tonë. Ne tërheqim drejt vetes fusha energjie – persona dhe përvoja - të cilat mund të reflektojnë përpara syve botën tonë të brendshme si realitet fizik, ose, si në rastin e Radikalëve Robotë, pa e ditur, ndihmojnë në ndriçimin e informacionit, duke na ndihmuar për të përmbushur detyrat tona. Këta njerëz që nuk i durojmë dot për atë që na kanë bërë, kanë vetë çrregullimet e tyre për të përballuar ,dhe mbase mund t’i ndihmojmë për ti ndrequr ato nëpërmjet reagimit ndaj sjelljes së tyre. Mënyra se si reagojmë, është një mundësi për të parë botën tonë të brëndshme. Dhe, pa dyshim, nuk ka asnjë justifikim për fyerje të cilën ne ende e mbajmë kundrejt një personi tjetër, sepse janë shprehi të jashtme, një pasqyrë, e botës sonë të brendshme. Përgjegjësia për atë që na ndodh, fillon dhe mbaron me ne. Njerëzit nuk durojnë dot suksesin e të tjerëve, ndërkohë që i vetmi ndryshim midis tyre janë realitetet e ndryshme që kanë krijuar. Dhe kush vuan nga fyerja që kemi ndaj të tjerëve? Ne vuajmë. Ne ndëshkojmë veten duke u kapur pas modeleve të tilla, dhe ai negativ ndikon tek realiteti dhe ndjenjat tona. Në këtë, humbës jemi ne, jo ata, të cilët nuk durojmë dot. Një mënyrë efikase që kam zbuluar për ta larguar fajin dhe fyerjen, është të kujtojmë personin ose përvojat e përfshira me fije që na lidhin me to. Më pas i kam projektuar dashurinë personit dhe përvojave, duke i falënderuar për dhuratën e njohurisë, dhe duke kujtuar këputjen e fillit, dhe zhvendosjen tutje të personit/përvojës, që nuk janë më pjesë e modelit tim të brendshëm. Elita Botërore përdor fyerjen me një efekt të lartë, për të nisur konflikte dhe për t’i mbajtur ata në punë, teksa secila palë bëhet më e prekur në veprimet e të tjerëve. Një shprehi e saj është e ashtuquajtura vrasje “me të njëjtën monedhë” në zonat e trazuara të botës. Nëse shfryjmë zemëratën tonë, ndihmojmë planetin dhe njerëzimin, si një të vetëm, të shfryjnë tyren. Por, kur ne e bëjmë këtë, fituesi më i madh jemi ne vetë.

Nëse ju keni bërë diçka në jetën tuaj që të pendoheni dhe ndiheni fajtorë për efektin që ajo ka pasur mbi të tjerët, mbani mënd këtë: ju keni të gjithë kohën e duhur për të ndrequr atë që keni bërë, dhe përvoja që keni patur me dikë, është saktësisht ajo që ai person që i duhet evoluimit të tij ose saj. Po qëndroni ulur duke u ndier fajtor, kur, i parë nga niveli më i lartë i dashamirësisë, keni dhënë një kontribut pozitiv udhëtimit të tyre të përjetshëm. Kthejeni këtë mbrapsh, nga një tjetër perspektivë mbi atë ç’ka të tjerët u kanë bërë, dhe në të njëjtën optikë, do të shihni fyerje. Dhe nëse keni bërë “gabime”, si do ta dini se ata nuk kanë qenë thelbësore dhe të paplanifikuara, pjesë e vetë dijes suaj, të cilat do ju ndihmojnë ty dhe të tjerët? Kush është personi më i mirë për të ndihmuar një të alkoolizuar apo përdorues droge? Dikush që mund të ketë lexuar diçka mbi të në një libër, apo ka kaluar një provim? Apo dikush që ka qenë aty dhe e di ekzaktësisht se çdo të thotë t’i ngjashë asaj? Nuk ekzistojnë gabime, vetëm mësime nga përvoja. Pranoji “gabimet” si dhurata, përvetëso njohurinë dhe ec përpara. Frika, fyerja dhe faji janë edhe një herë nën produkte të dogmave. Lërini dogmat, dhe keni për të lënë dhe nën produktet.

Jam ky që jam

Ekziston një këngë fantastike nga Shirly Bassey e titulluar jam ky që jam, dhe këtu ekziston një varg i veçantë që thotë: “ jam ky që jam, dhe ai që jam s’ka nevojë për asnjë justifikim”. I thotë të gjitha. Kur ndiqni prirjen e asaj qendre ndijimi , zemrën juaj, jeni duke bërë çdo lloj gjëje që u duhet për ta bërë, me këdo që duhet ta bëni. Nuk jeni vëllai juaj, apo djali i rrugës, ose dhe personi i famshëm në ekranet televizive. Jeni vetvetja, dhe i mrekullueshëm. Çdo pjesë e së veçantës dhe e pa krahasueshme me askënd tjetër. Rruga juaj nuk është rruga ime apo e dikujt tjetër. Është e juaja dhe vetëm e juaja. Kështu që, kur jemi të gjithë pjesë e së tërës, të gjithë pjesë e njëri-tjetrit, ne jemi shuma e totalit e të gjithë përvojave tona që kur se u bëmë së pari të vetëdijshëm, dhe kjo do të thotë se jemi në pika të ndryshme të udhës, me gjëra të ndryshme për të ofruar dhe gjëra të ndryshme për të mësuar. Nëse lejojmë frikën, fyerjen dhe fajin të na barazojë me sistemin e vlerës dhe modelin e mendimit të të tjerëve, atëherë kemi hequr dorë prej veçantisë së kontributit tonë ndaj botës dhe humbim mundësinë për përjetimet e krijuara apostofat për veten. Nuk ka rëndësi se çfarë kanë bërë ata në të kaluarën. Ajo tashmë ka ikur. Rëndësi ka se ç’jemi tani, në këtë moment. Nuk më intereson nëse keni qenë në burg, i akuzuar për një krim të shëmtuar. Mua nuk më intereson nëse ju keni qenë Jezusi, Krishti apo edhe Adolf Hitleri. Cili jeni tani, në këtë sekondë?

Ruani veçantinë tuaj. Përse duhet ti përshtateni modelit të dikujt? Përse duhet të jeni ai që një tjetër dëshiron të jeni? Keni harxhuar shumë për të patur këtë veçanti. Përse tani duhet të jesh një klon? Trysnia për t’u përshtatur është thjesht trysnia për të kontrolluar. Elita Botërore dhe Vëllazëria e saj Iluminate nuk mund të kontrollojnë dhe manipulojnë miliarda njerëz, që shprehin potencialin e plotë dhe unitetet e tyre të pikëpamjeve. Kjo mund të bëhet vetëm nga kontrolli i mëndjes së masës që drejton shumicën për të menduar njëlloj. Vetëm atëherë do të keni mentalitetin e turmës, si ato të deleve të hutuara dhe të verbëra, të prira në ballë nga një djalë. Si do të kontrollonit një tufë delesh nëse ato të gjitha shkojnë në rrugë të ndryshme, duke refuzuar të ndjekin të parën e tufës, dhe në vend që të ndjekin atë që dëshirojnë, ose atë çfarë u thotë zemra? Ju thjesht nuk mund ti kontrolloni. Kështu, qenia juaj e veçantë dhe rezistues ndaj trysnive për t’u bërë klon, tregon jo vetëm rrugën tuaj, por është njëkohësisht dhe evidentimi juaj i vetvetes. Ajo është gjithashtu, çmontim i mjeteve të kontrollit global.

Asgjë nuk ia ka dalë mbanë mohimit të unitetit tonë më shumë se sa feja. Zoti na ruajt nga feja. Ajo ka qenë një vegël dhe krijim i Gardianëve të Burgut dhe ka bërë më shumë se kushdo gjatë shekujve për të përforcuar në mënyrë thelbësore uniformitetin e kontrollit të masës. Ajo është, siç e kam thënë edhe më përpara, fashizëm psikologjik. Në të njëjtën mënyrë janë trajtuar ndarja e racave dhe ngjyrave. Nëse keni lindur nën një kulturë apo fe të caktuar, duhet të ndiqni rregullat e tyre. Nëse ju nuk e bëni, do të konsideroheni tradhtar. Një përqasje e tillë nuk është shprehi e dashurisë dhe lirisë. Ajo është ndrydhja e të dyjave. Nëse jeni viktima të këtyre feve dhe kulturave që në lindje, keni një zgjedhje. Në një kohë të shkurtër, duhet të përshtateni dhe të merrni rrugën e qëndresës së fundit. Ose si gjatë mbledhjes së numrave, mund të pranoni veçantinë tuaj, mendjen tuaj dhe fuqinë për të kontrolluar vetë fatin tuaj. Mbani mënd gjithashtu, se ju zgjidhni të personifikoni vehten sipas situatës që gjëndeni. Atëherë përse ju e bëtë atë zgjedhje? Thjesht për t’u bërë një tjetër klon? Ka shumë të ngjarë se jeni duke i dhënë vetvetes mundësinë për të shërbyer Krijuesit, evoluimit tuaj, dhe shokëve tuaj burra e gra duke u drejtuar nga burgu mendor dhe duke u thirrur kujtdo që mund të dëgjonte: “Unë nuk do të burgosem nga mendja e ndonjë tjetri. Jam ky që jam dhe çka unë jam nuk ka nevojë për asnjë justifikim!”

Kam lexuar një artikull nga një shkrimtar i lindur hebre, i quajtur Jon Ronson, i cili shkroi sipas natyrës së tij mënyrën se si kanë ndikuar mbi të besimi dhe kultura. Ai pothuajse flet lehtësisht duke folur për versionin ekstrem të Krishterimit, Islamit, Hinduizmit apo dhe të disa sistemeve të tjera besimi. Jon Ronson shkroi një artikull në revistën londineze Time Out për marrjen pjesë në funeralin hebraik të gjyshes së tij, në të cilin ai kujton:

“Unë jam personi i vetëm në këtë dhomë, i cili nuk e kupton se ç’dreqin po ndodh. Jam xheloz për mirësinë e identitetit të tyre, i turpëruar dhe fajtor i injorancës sime. Të gjithë po këndonë vargje hebraike, kurse unë po lexoj përkthimin anglez… 2000 vjet të 100 përqindshit, prej racës së pastër të Ronsonëve ortodoksë, pa nuanca geni të gojizmit (jo çifutëve), dhe këtu mbaron linja e gjakut.”

Ronson shkroi një tjetër artikull tre javë më vonë në një tjetër revistë, duke detajuar reagimin e çifutëve ndaj shënimeve të tij. Dikush më dërgoi një fotokopje të këtij anonimati nëpërmjet postës, prandaj mund t’ju tregoj datën ose publikimin. Ai theksonte në një letër, e cila “zbrazi”, ashtu siç e mendonte ai, faktin se nuk ishte më i mirë se David Irving, një njeri, i cili u përgojohej për sfidimin e historive zyrtare të dhomës së gazit nazist. Letra vazhdonte: “Unë flas për të gjithë [theksimi im] hebrenjtë, kur thashë se si na keni tradhtuar dhe turpëruar. Lutemi që linja e gjakut tuaj të mbarojë këtu.” Ende kemi një kërkesë personale për të folur për të gjithë dhe dhe për t’i treguar kujtdo se ç’farë duhet të mendojnë dhe të bëjnë. Një klon që drejton klonet. Njerëzit të cilët janë hebraikë ose katolikë romanë apo islamikë ose çfarëdolloj, ligjërisht nuk mund t’u referohen një entiteti., Si dhe të gjithë racat dhe njerëzit, ata janë një shembull i bukurisë së pafundme të Krijimit dhe Unitetit. Hierarkia Hebraike, e rënë në dëshpërim për mos pasjen e mundësisë për të kontrolluar, po mohon shprehitë e plota të mendimit dhe potencialit që hebrenjtë mund t’i ofrojnë botës. Gjithashtu, edhe me besimet dhe fetë e tjera ekstreme është e njëjta gjë. Dhe kjo po u shkakton shumë dhimbje atyre që duan të jenë vetvetja, dhe jo ajo çfarë u cakton policia të jenë. Në artikullin e tij, Ronson flet për letrën e një personi, i cili kërkon të flasë për të gjithë hebrejtë:

“Së pari, letra tronditi ferrin jashtë meje, dhe më pas më bëri të qesh. E fotokopjova atë dhe e dërgova – si kundërpërgjigje – për llogari të hebrenjve, të cilët më prekën kur shkruhej: Hebrenjtë të cilët kishin zbuluar paganizmin për t’u bërë miqësorë, dhe më shumë të shëndetshëm, për tu bërë më pas fyt prerës, grindavecë shkolle, botë e Judaizmit zyrtar… Sipër fotokopjes shkrova: “Kjo është ajo ç’ka po lemë pas. Kjo ju bën krenar, apo jo?’

“A më bën kjo krenar? Është e vështirë të jesh pjesë e së resë, gjeneratë e privuar e hebrenjve të rinj: Hebrenj që e ndiejnë shumë, se kultura jonë është shkatërruese, misterioze, e errët, raciste dhe fanatike. (Urrej hebrenjtë kur diskretitojnë zezakët dhe aziatikët. Përse e bëjnë këtë? Për të na mohuar të kaluarën? Për të na ndihmuar të harrojmë se ishim minoritete të shtypur, “emigrantë të qelbur”? Për të na bërë të ndihemi më britanikë?)

“Dhe ende ne nuk lejojmë fëmijët tanë të përzihen me jo-hebrenj. Ende kapemi, pa bërë pyetje, me Zionizmin, madje edhe me aspektet e tij të papëlqyeshëm. Jemi vetë shkatërrues… Një nga hallat, pasi lexoi artikullin tim, i telefonoi pjesës tjetër të familjes për të më akuzuar për antisemitizëm. Familja ime u thye në mes… Idioti, i cili më krahasonte me David Irvingun do ta lexojë këtë pa dyshim dhe do të zemërohet dhe më. Por a nuk e kuptoni – se na jeni qepur kaq keq. Dhe, duke gjykuar nga volumi i letrave të marra, na keni vënë para si kope bagëtish.”

Sidoqoftë, liria për një do të thotë liri për të gjithë dhe Jon Ronson, më vonë do të tregojë pikëpamjen e tij të vetme për lirinë. Ndërkohë që uronte të ishte i lirë për të qenë vetvetja, ai është më pak i prirë se të tjerët për t’iu gëzuar të njëjtit privilegj. Si gazetar i The Gardian, ai i telefonoi një programi televiziv të BBC të quajtur Mirëmëngjes me Anën dhe Nikun, që më kishte ftuar për të diskutuar mbi botimin e parë të këtij libri. Pas telefonatës së Ronson, ftesa u tërhoq dhe u anulua nga programi, një vendim i “justifikuar” nga ajo që fyente inteligjencën. Ronson më vonë shkroi një artikull për mua, i cili ashtu siç mund të konfirmojë edhe dëshmitari, jepte të dhëna të pahijshme e të pasakta për takimin tonë të shkurtër. Kur respektoni lirinë e tjetrit, Z. Ronson, ju së pari duhet t’i gëzoheni vetë lirisë. E krijoni vetë realitetin tuaj, ashtu si bëjmë ne të gjithë.

Nëse jeni burgosur nga Judaizmi, Katolicizmi Romak, Islamizmi, Hinduizmi ose ndonjë nga këto, keni mundësi për të dhënë një kontribut të madh ndaj lirisë së vetvetes dhe atyre që kanë të njëjtin pozicion si ju. Zgjimi i koshiencës njerëzore do t’i kthejë turmat në një dallgë gjigande njerëzish që largohen prej idesë së ndërbreznisë dhe kontrollit të sjelljes. Për të arritur këtë, shumë vullnetarë personifikohen me këto kultura dhe besime. Ashtu siç thërrmohen dhe bien këto struktura, ashtu do të duken në fakt dhe hierarkitë: të afta për të drejtuar dhe për t’u kacavjerrë vetëm nga frika, faji dhe ndrydhja mendore dhe emocionale.
Mos e mohoni atë që besoni, atë që mendoni dhe ndieni, thjesht pse janë të ndryshme ndaj kulturave sunduese në të cilat ju gjeni vetveten. Sepse identifikoheni me këto besime dhe ndjenja. Nëse i mohoni, në të vërtetë po mohoni veten. Ç’të mirë do ketë dikush prej kësaj? Frikë, faj, dogma: këto janë mjetet e kontrollit njerëzor. Pa to nuk do të kishte kontroll, as Elitë Botërore. Në se zgjidhni këtë, mund ti lini ato të ikin. Po të veproni në këtë mënyrë, do të jepni kontributin tuaj në krijimin e botës që ne duam të shohim për veten tonë dhe ata qëdo vijnë më pas. Mjetet për të ndërtuar atë botë shtrihen brenda jush dhe brenda meje. Atëherë çfarë po presim?

nga **Rifat** Sun Feb 05, 2012 3:41 pm

Më në fund të lirë

A e sundojnë botën jashtetokesoret..? - Faqe 2 I__m_finally_free_by_ScienceIsHardcore

Lumi rrjedh, rrjedh dhe zgjerohet,
Lumi rrjedh, sërish për në det.
Toka Mëmë, më mbaj,, fëmijë do të mbetem;
Toka Mëmë, më mbaj, më dërgo në det.

Unë nuk e njoh njeriun që po lexon këtë libër. Nuk e di nga vini apo racën tuaj, ngjyrën, besimin apo të ardhurat. Sinqerisht nuk më intereson, sepse këto citime të përkohshme janë vetëm mjete të përvojës.

Por, nga burime të tjera, di shumë rreth jush. Unë e di se jeni pjesë e imja dhe unë jam pjesë e juaja sepse ne të gjithë jemi koshienca e njëjtë e pafundme që ne e quajmë Zot dhe Krijim. Unë e di se jeni shprehës unikë e asaj koshience, si totali i shumës së gjithë përvojës tuaj. Unë e njoh potencialin tuaj për të dashur dhe krijuar pa limit dhe pa fund. E njoh këtë gjë, sepse çdo formë jete në këtë planet dhe kudo gjetkë, që do të përpiqeni, t’i emëroni ka të njëjtat aftësi, të njëjtat potenciale të pafund.

Ju mund të bëni gjithçka që dëshironi, dhe të jeni ai që dëshironi të jeni. Thjesht duhet ta besoni, dhe ta bëni atë të ndodhë. Është mirëkuptim i zgjimit tonë të vërtetë, dhe fundi i limitimit, i cila do të sjellë fundin manipulimit që kam paraqitur me hollësi në këtë libër. Kjo tashmë po ndodh.
Shpejtësia me të cilën jeta mund të ndryshojë mbi Tokë gjatë gjeneratës sonë, mposht imagjinatën. Di se disa njerëz që i janë ekspozuar një tjetër mirëkuptimi e kanë të vështirë të pranojnë se sa shpejt bota e re dhe Toka e re do të jetë në 35 vitet e ardhshme, madje edhe dhjetë vitet e ardhshme. Por mendoni për këtë sipas këtyre shëmbujve. Jemi zënë në grackë në një burg lëkundës. Imagjinoni se kjo është një qeli burgu fizike. Ndërkohë që brenda asaj qelie, fuqia jonë për të vepruar dhe realizuar është jashtëzakonisht e kufizuar. Por në momentin që hapet dera, kjo fuqi ngrihet. Papritur, për ne nuk hapet vetëm dera, por gjithashtu dhe bota. Zgjatja e kohës midis këtyre dy gjendjeve të kufizimit të madh dhe lirisë është vetëm një fraksion sekonde për të ecur drejt derës. Në kohën kur ajo është gati ta bëjë këtë hap, jetët tona do të transformohen.

Metoda është e njëjtë me burgun lëkundës. Në momentin e atij bllokimi, shpërndahet frekuenca bllokuese, dhe njerëzimi i kthehet “gjithëçkasë” dhe rilidhjeve shumëdimensionale me ndërgjegjen e saj të lartë; dhe kjo botë, në një kohë të shkurtër të pabesueshme, do të ndryshojë për më mirë. Ne tani jemi në një periudhë kalimtare midis dy gjendjeve… burgut dhe lirisë.
Besoj se periudha që quajmë Atlantida, ishte përpjekja e shkallës së fundit të plotë për të çarë frekuencën bllokuese. Ndërgjegja e evoluimit të lartë hyri në burgun tre-dimensional dhe i u mishërua Tokës për të sfiduar lëkundjet e Gardianit të Burgut. Kam idenë se shumë nga këta vullnetarë shpirtërorë (të cilët kanë ardhur me qëllimet më të mira) u intoksikuan nga lëkundja e rrallë mjedisore dhe u ndikuan negativisht prej saj nga një bombardim mendimesh të Dimensionit të Katërt. Ata vullnetarë Atlantidas, që lanë gjendjen e tyre lëkundëse të binte poshtë frekuencës bllokuese, e gjetën veten të zënë në grackë dhe të paaftë për t’u larguar, derisa falë përvojës, ngritën frekuencën e tyre prap në një nivel që i lejoi ata të shpëtojnë. Si pjesa tjetër e të burgosurve, ata i u futën një cikli mishërimi dhe rimishërimi duke u përpjekur të krijonin përvoja dhe mësime që do restauronin ata në një gjendje dashurie dhe ndriçimit të mendjes, e cila do të hapë derën lëkundëse. Në gjuhën simbolike, ata të cilët e menaxhojnë atë, thuhet se, janë “ngjitur” drejt “Babait”.

Një rrugëtim i këtillë ishte ekstremisht i vështirë sepse koshienca brenda burgut nuk ishte e lidhur me koshiencën e lartë jashtë. Kjo ka krijuar ciklin e rimishërimit, e cila, për disa, besoj, përfshin mishërimin me modelin e vogël ose planin. Bota fizike e dendur është bërë si droga në mendjet – shpirtrat – e joshur nga stile të caktuara të jetesës, dhe përvojës, siç përdoret kokaina nga konsumuesit e saj. Jam i sigurt se disa nga njerëzit që i quaj Elita kanë pasur mundësi fizike që të ndjekin të njëjtin model kontrolli dhe manipulimi. Duke u përsëritur herë pas here, shumë lloje modelesh mendimi mund të bëhen rutinë. Ata mund të tërhiqen ndaj disa linjave të caktuara familjare, sepse e dinë se këto linja do t’i lejojnë ata të vazhdojnë dhënien pas tyre.

Të tjerë Atlantidas, ndërkohë që janë ende në burg, arrijnë të qëndrojnë në kontakte të forta me ndërgjegjen e tyre të lartë, dhe vazhdojnë të zgjedhin mishërimin e tyre me pikëpamjen për të fituar përvojën e kësaj lëkundjeje të çuditshme dhe shtypëse në përgatitje për mishërimin e ardhshëm të masës për të çarë frekuencën bllokuese. Kjo është periudha që ne jetojmë sot. Që nga koha e Atlantidës, ndë e lartë zhvilluese ka hyrë në burg për tu provuar dhe përgatitur për këtë kohë.
Pikëpamja ime është se ata “vullnetarë” të ndërgjegjes janë kthyer nga e kaluara ku përfshihet sistemi yjor i quajtur Plejada. Kjo lidhet me idenë e “kohës” së njëhershme, ku e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja ndodhin në të njëjtën kohë. E di, kjo është mbushje mëndje. Më zë dhimbja e kokës vetëm kur e mendoj këtë. Por ndiej se ndërgjegja e atyre që gjënden këtu enkas për të çliruar Tokën dhe racën njerëzore nga ndrydhja dhe shtypja, kanë ardhur nga realiteti i hapësirës kohore larg në të “ardhmen” e këtij universi. Edhe shkencëtarët njerëzorë elitarë tani ndoshta e kanë kuptuar se udhëtimi kohor është më shumë një realitet. Ka mundësi që vullnetarët dhe jashtëtokësorët, kanë ardhur për të ndryshuar rrjedhën e të “shkuarës” së vet për të shmangur disa lloj katastrofash që shpalosen në të “tashmen” e tyre. Ndoshta edhe Atlantida ka ndodhur në një tjetër dimension hapësinor kohor mbi tokë dhe jo kjo që përmendëm. Thjesht kjo është një ide. Tani më falni nëse po fsheh pak prapanicën.

Ekzistojnë mishërime të dukshme grupi vullnetarësh që sjellin frekuenca të larta në planet dhe shpërndajnë dridhjet negative. Në një prej këtyre grupeve mishëruese që ka ardhur 2000 vjet më parë, ishte i përfshirë dhe një person i quajtur ndoshta Y’shua, (ashtu siç e kam eksploruar gjatë te Rebelimi i Robotëve).
Unë besoj se ndërgjegja ka ardhur gjithashtu nga e ardhmja, dhe kjo është kthyer sërish në Tokë sot. Nëse u hidhni një sy profecive të disa njerëzve dhe teksteve si ato të Nostradamusit, pjesëve të Biblës, Majave të Amerikës Qendrore, Amerikanëve Autoktonë, dhe disa të tjerave nga historia, të gjithë kanë një temë: një periudhë të ndryshimit fantastik kur do të shfaqet një botë dhe një Tokë e re. Disa besojnë se kjo do të ndodhë në këtë dekadë ose gjatë këtij mijëvjeçari në shekullin tjetër. Besoj se një tjetër temë e përbashkët midis këtyre parashikimeve, është se ata u kanalizuan në këtë realitet nga frekuenca jashtë burgut, ku na vlen ajo që do të ndodhë.

Kam idenë se ekzistojnë dy arsye kryesore se përse të gjitha parashikimet kanë patur afat vitet e fundit të 1990 dhe më tej. Kjo lidhet me astrologjinë dhe diçka që quhet Brezi Foton ose Rrezja. , Sipas astrologëve, ekziston një numër i rrallë radhitje dhe sekuence planetare në periudhën e mëvonshme të viteve 1990, të cilat me gjasë të shpejtojnë ndryshimet e mëdha në të gjitha nivelet e njerëzve dhe planetëve – në fakt një transformim i një cikli të vjetër evolucionar. Lëkundjet e planetëve na ndikojnë shumë fuqishëm. Ashtu si hëna ndikon në lëvizjen e të gjitha baticave të oqeaneve, kështu dhe trupat tanë ndikohen nga i njëjti magnetizëm shpirtëror. Trupi ynë përbëhet nga një pjesë jashtëzakonisht e madhe uji, sepse ato janë si bateritë rezervë që akumulojnë energji përpunuese. Gjaku është versioni fizik e meridianëve tanë të energjisë dhe gjaku është subjekti për t’u ndikuar nga planetët, ashtu siç është edhe trupi ynë në përgjithësi.

Disa ngjarje astrologjike me domethënie të lartë kanë ndodhur, si ajo e rradhitjes së Urani-Neptunit në vitin 1993 dhe efektet e Plutonit në vitin 1995, të cilat po përshpejtojnë zgjimin e atyre që janë gati. Viti 2000 përkon me pikën më të lartë të ciklit ngjitës të yllësisë Orion ndaj së cilës, me sa duket ndërtuesit e piramidës kanë rradhitur gjeometrinë e tyre, dhe kjo ndodhte në mijëvjeçarin e 11 para Krishtit, brenda periudhës së dritares së sugjeruar për përmbysjen gjeologjike mbi Tokë, meqenëse Orioni arrin pikën më të ulët të ciklit të tij. Ngjarjet astrologjike ndikojnë në tërmetet dhe sistemin e motit, për shkak të ndryshimeve të lëkundjeve që krijojnë në Tokë, ashtu siç bën edhe mendimi njerëzor.

Gjithashtu më 5 maj 2000, dielli dhe planetët, Neptuni, Urani, Afërdita, Mërkuri dhe Marsi të gjithë në një vijë të drejtë me njëri tjetrin. Efektet lëkundëse të kësaj ka të ngjarë të jenë fantastike. Një tjetër datë e rëndësishme mund të jetë mjaft mirë edhe 21 dhjetori 2012, kur sistemi kalendarik i lënë nga Majat në Amerikën Qendrore më shumë se 1600 vite më parë, parashikon se do të mbarojë cikli i madh për Tokën. Më duket se 5 maj 2000 është momenti kur lëkundja e lirisë nis t’i lëshojë vëndin frikës së lëkundjeve si forcë dominuese në psikikën njerëzore teksa Urani, planet i depërtimit, zbulimit, rebelimit, lirisë dhe eksperimentimeve, hyn në kacafytjeje lëkundëse në qiell me Saturnin, planetin e traditave, vlerave të vjetra, limitimeve, disiplinës, rregullave, sistemimit, normave dhe kontrollit. Astrologia e talentuar britanike, Gloria Treloar,¹ për këtë ngjarje, tregon:

“Kur këta dy planetë sfidojnë njëri tjetrin, tregon se kemi ndryshim në ndërgjegjen e masës. Gjatë këtij ndryshimi, ngjarjet dhe rrethanat do të fillojnë të thyejnë “sigurinë” false, e fiksuar në vlerat e vjetra sociale dhe sistemet e besimit, promovuar nëpërmjet frikës. Eksperimentimi me konceptet e reja, që i ka dhënë një kuptim shumë të gjerë sensit të lirisë dhe pavarësisë, ka qenë faktori më i rëndësishëm që kur në vitet gjashtëdhjetë u ndje lëkundja e parë e Periudhës së Ujorit. Rebelët, jo pa shkak luftonin padrejtësitë, miopinë dhe ndikimet kontrolluese. Ishte prova për dekadën e fundit të shekullit, kur, përgjithësisht, më shumë se gjatë një gjenerate të tërë, do të ndodhnin zbulime (Urani). Efekti do të manifestohet në përçarje, e cila do të thoshte se – vetëm nëpërmjet kaosit mund të lindin ndryshime harmonike dhe krijuese.!”

Ai që përforcon ngjarjet asteorologjike në këtë periudhë është Brezi Foton. Disa psikiatër dhe shkencëtarë ezoterikë bien tani dakord mbi ekzistencën e brezit me ngarkesë të lartë energjie të përqëndruara në sitemin yjor të Plejadës, me largësi prej 500 vite dritë nga Toka. Mendoj se pikërisht prej këtu vjen një shumicë e drejtpërdrejtë informacioni. Besoj se Plejadat (ndoshta në të “ardhmen” tonë) janë bazë për mbështetje pozitive jashtëtokësore që ne na është dhënë në atë kohë, dhe ndoshta shtëpia e jashtëtokësorëve, të cilët kanë abuzuar me Tokën si dhe me njerëzimin. Si dhe me Tokën, Plejadat mund të kenë qëllime apo synime negative ose pozitive. Nuk është thjesht një rastësi, që Plejadat ishin fokusi i shumë mitologjive në qytetërimet e lashta të Greqisë, Kinës etj. Astronomi, Jose Comas Sola ka bërë një studim të veçantë mbi Plejadat – ose siç quhen “Shtatë Motrat”– dhe sugjeron se ato formojnë një sistem në të cilin përfshihet Dielli ynë dhe një numër trupash të tjerë qiellorë. Çdo diell, thotë ai, ka sistemin e tij planetar. Në studimin mbi sistemin yjor, Paul Otto Hesse pretendonte të kishte zbuluar një brez energjie të fuqishme e të pafundme, të cilin ai e quajti Brezi Foton. Sipas vlerësimeve, këtij sistemi diellor i duhen 24000 vjet (disa thonë 26000) për të kryer një rrotullim të plotë rreth Plejadave, dhe ylli i llogaritur të jetë në qendër të brezit (figura 17), njihet si Alcyone (al-see-ah-nee). Rreth këtij ylli ka dhe shumë legjenda të tjera të lashta në kulturat e popujve të ndryshëm. Duket sikur ka mbritur momenti që ky sistem diellor po hyn në Brezin Foton me një ngarkesë energjie shumë të lartë. Ndikimi i këtij brezi në Tokë ka filluar në fillim të viteve 1960 dhe ndikoi në mendimin e shumë njerëzve, por kjo nuk është asgjë krahasuar me atë që do të ndodhë në 35 vitet e ardhshme. Ndërkohë që atij i duhen 2000 vjet për të përshkuar krejtësisht brezin, impakti më i madh është kur lëkundjet dhe struktura molekulare e gjithçkaje duhet të përballojnë kushtet dramatike të ndryshmit. Kjo do të ndikojë në mendimin, sjelljen dhe trupat fizikë të të gjitha formave të jetesës.

Kemi filluar tani të shohim prirjen kryesore të komunitetit shkencor, fenomenin konfirmues për një kohë të gjatë të parashikuar nga psikiatrit dhe ndjenjat instinktive të njerëzve të ndjeshëm. Janë zbuluar rrezet kozmike (në kohët moderne) me fuqi të jashtëzakonshme, të pashembullta. Normalisht rrezet maten me miliona elektronvolt, por shkencëtarët në Duguay Proving Grounds në Utah, kanë matur rrezet kozmike me energji prej 320 miliard, miliard elektronvolt. Kjo më parë konsiderohej si e “pamundur”. Diçka e ngjashme është matur edhe nga shkencëtarët në Japoni. Roger Highfield, botuesi shkencor i Daily Telegraph shkruan:

“Diku jashtë nesh – asnjë nuk e di se ku – po hedh energji të larta grimcash rreth e rrotull universit, më të fuqishmet të vrojtuara ndonjëherë nga shkencëtarët… Madje as fuqia e lëshuar nga shpërthimi më i fuqishëm i yjeve nuk mund të krahasohet me të. Në të vërtetë teoritë konvenciale thonë se këto grimca nuk duhet të ekzistonin…”²

Këto janë energjitë të cilat po ndryshojnë jetën në këtë planet minutë pas minute, dhe po të njëjtat energji po ribalancojnë Dimensionin e Katërt, duke zhdukur kështu negativitetin dhe manipulimin. Elita Globale po humb burimin e saj të fuqisë. Do kënaqesha të shihja gjithashtu se sa mirë sinkronizohen ciklet e njollave diellore me ciklet e evoluimit të Tokës, të lëna nga fiset e vjetra Maja të Amerikës Qendrore. Njollat diellore prodhohen kur dielli lëshon një magnetizëm të pafund e cila vjen në Tokë me të ashtuquajturën era diellore, era solare.³ Besoj se këto janë cikle kryesore për transformimin shpirtëror dhe ndryshimet shumëdimensionale, të cilat planeti dhe njerëzimi janë duke përjetuar. Jemi dëshmitarë të ndryshimeve magnetike të mëdha dhe kjo ka pasoja të mëdha për elektronikën dhe sistemet kompjuterike të cilat, sigurisht, janë bazat e sistemit financiar botëror.

Në këtë periudhë të mundësive të pabesueshme, janë sot mbi Tokë me miliona vullnetarë nga qytetërime të shumta universale dhe realitete të hapësirave kohore, të cilët kanë ardhur për tu ndodhur në ballë të makinave borëpastruese. Disa janë ish Lumerianë, disa me ndjesi atlantidase dhe disa të tjerë që kanë ardhur me kohë në burg. Por ajo ç’ka ndodhur në të shkuarën, s’ka lidhje me të tashmen, përveç përvojave dhe njohurive të akumuluara hap pas hapi për ta bërë detyrën më të thjeshtë. Nuk ka rëndësi nëse ndërgjegja juaj ka qenë Atlantidase apo e një djali shërbimi të së shkuarës, jeni totali i të gjithë përvojave tuaja dhe pikërisht rëndësi ka ajo që bëni tani. Vullnetarët mbi Tokë sot jetojnë atë që ne e quajmë jetë “normale”, kryesisht pa e pasur idenë se përse ndodhen këtu, ose nga kanë ardhur. Kjo ka qenë thelbësore për t’u njohur dhe fiksuar ashtu siç është, dhe të mbyllet në modelin e mendimit rigoroz që ata kanë ardhur për të sfiduar. Përvojat, disa ekstreme dhe ndonjëherë shumë negative, në sipërfaqe, joshen ndaj tyre për t’ju mbushur mendjet të nisin nga programimi i kësaj bote dhe për ti dhënë akses ndërgjgjes së tyre të lartë. Shpesh kjo ndodh kur jeni aq poshtë sa që të rrëzoni të vjetrën, lëkurën e programuar dhe të nxirrni në pah atë të renë, të vërtetën. Ashtu siç thotë edhe një mesazh: “Shpesh mundësia fshihet si disfatë”.4 Kjo më ndodhi në vitin 1991 kur tallja fantastike që e kisha marrë nga e gjithë Anglia, më lejoi tu largohesha perceptimeve të vjetra dhe çështjes se çfarë mendonin të tjerët për mua. Hyra në një tjetër realitet, i cili duke qenë i vërtetë për mua dhe zemrën time, u bë edhe më shumë i rëndësishëm se sa shqetësimi për atë që të tjerët mund të mendonin për mua.
Unë nuk mund ta rekomandoj këtë.

Brënda niveleve delikate të vullnetarëve ishin programuar “ora alarmi” shpitërore, të cilat, që nga fundi i viteve 1980 filluan që të shtoheshin shumë. Më pas, papritur hapën sytë drejt një tjetër ujdie, dhe tani përpiqen të krijojnë një tjetër realitet. Disa u përkasin botës financiare, ose biznesit, fesë, arsimit dhe mjekësisë. Disa kanë qenë thjeshtë nëna shtëpie, njerëz të papunë, ose pensionistë. E kaluara dhe roli i tyre në jetë deri në këtë pikë ka rëndësi vetëm si përvojë. Arsyeja e vërtetë për këtë mishërim për shumicën dërrmuese, është thjesht fillimi, dhe numri e tyre rritet dita ditës sa më shumë zgjohen dhe e kuptojnë se kush janë. Ata po ribashkohen nëpër lëkundjen shtrënguese të së tërës, ku jetët dhe perceptimet e tyre po ndryshojnë në mënyrë dramatike. Po fillojnë të kujtojnë. E njëjta mundësi vlen për këdo në këtë planet. Në vitet që do të vijnë, maska do të hiqet. Do të shohim se sa vullnetarë shpirtërore ka brenda sistemit të kontrollit. Ndërkohë, do shohim se shumica e atyre që kanë folur mbi Epokën e re, mjedisin dhe “radikalët”, përkojnë me një ndërgjegje më pak të këndshme. Këta njerëz mund ti njohim nga veprimet dhe jo nga fjalët.

Procesi i ngatërrimit dhe heqjes së frekuencës bllokuese në një farë mënyre është shumë i thjeshtë, por në këtë botë të keq qeverisur, në jetën tonë mund të interferojnë disa trazira shpirtërore dhe emotive të mëdha, për të na deprogramuar deri në pikën e realizimit. Ashtu sikurse njerëzit mund të zgjohen dhe të lenë të ikë programimi, dhe ndërgjegja e tyre e lë të ikë atë ndrydhje lëkundëse të programimit, që mban të nënshtruar vetë frekuencën e tyre. Kur hapen dhe lejohen të zgjerohen qendrat ndjesore dhe mendore, frekuenca e tyre ritet dhe nëse kjo lejohet të vazhdojë, do të arrijë pikën ku mund të sinkronizohet me frekuencat e realitetit jashtë burgut lëkundës. Kjo i lejon frekuencat e larta të depërtojnë poshtë niveleve tona, dhe më pas të shpërndahen jashtë në këtë botë fizike. Kur arrihet kjo gjendje qenësie, këto njerëz lëvizin, flasin, dhe bëhen transmetues të një frekuence të lartë. Sa më shumë njerëz zgjohen për të vepruar në këtë mënyrë, aq më shumë efekti akumulues rrit frekuencën e planetit si një e tërë. Kjo bën të mundur rritjen e frekuencave jo-fizike brenda burgut, sepse në njëfarë mënyre, ky nivel i dëndur fizik do të frenojë të tjerët nëse nuk ndryshon dhe rrit vetveten. Ajo vepron si një rrjetë ose një spirancë mbi frekuencat e tjera brenda burgut dhe përderisa ky nivel i dendur fizik lëviz, ata nuk munden.

Midis disa universeve paralele në këtë periudhë të transformimit dhe jo vetëm në këtë planet të vetëm, po vëmë re ndryshime shumëdimensionale. Kur ndodh ky ndryshim shumëdimensional, kryesisht si rezultat i asaj ç’ka ne bëjmë mbi Tokë që ka lidhje me efektet e planetëve dhe Brezin Foton, do të mbizotërojë frekuenca bllokuese dhe do të hapet dera e burgut. Ne do të jemi përsëri të lirë. Ankthit do i vijë fundi. Frekuenca bllokuese tashmë po shpërndahet e ndërpritet, dhe në botën tonë po depërton drita. Ashtu sikurse fiton ritëm procesi , ashtu po hapen portat dhe rrugët në realitetet e hapësirës kohore (dimensione). Po i vjen fundi dhe periudha së karantinës. Këto destinacione kyç , në vende si Stonehenge, Machu Picchu në Peru, Tibet, Knossos në Kretë, Ayers Rock, Liqeni Titicaca në Andet, Mali Fuji, Mali Shasta dhe tokat e lashta Sumeriane dhe Babilonia (tani Iraku), sipas rrethanave po hapen. Kjo është si të hapësh një valvolë e cila lejon energjitë dhe lëkundjet e dimensioneve të tjera të vërshojnë në të.

Po ndodh një shkrirje dhe bashkim i dimensioneve dhe realiteteve e cila po u ofron mundësinë ayre që janë gati, emocionalisht dhe mendërisht (dridhëse me fjalë të tjera), për të avancuar në një gjendje më të lartë ndërgjegje, dashurie, mirësie dhe kuptimshmërie. Këto energji dhe efekti i Brezit Foton po aktivizojnë të dhënat e ruajtura në ndërgjegjen dhe trupat tanë fizikë. Njohuria po del nga qelizat, kockat dhe nga ADN-ja, të cilat, përfundimisht, do të restaurojnë potencialin e saj të dymbëdhjetë-filleve. Kjo do të na kthejë në kapacitetin e trurit të plotë, në vend të kapacitetit të 8 deri 20% që funksionon aktualisht raca njerëzore. Çdo qelizë ka një ndërgjegje dhe kodimi i kontrollohet nëpërmjet mendimeve tona. Ja pse mund ta mendojmë veten të sëmurë dhe të shëndetshëm. Emocionet tona stimulojnë dhe lëshojnë lëndë kimike në trupat tanë, të cilat kanë efekte fizike pozitive dhe negative. E qeshura është një ilaç i mirë për shkak të lëndëve kimike që ajo lëshon, dhe po për të njëjtën arsye, urrejtja, inati, frika dhe faji shkaktojnë sëmundje. Aktualisht shëndeti është i lirë, dhe ne do të mund të rigjenerojmë qelizat nëpërmjet mendimet tona. Trupi ynë mplaket dhe bëhet i pafuqishëm për arësye të realitetit të programuar në mendjen njerëzore dhe ky është realiteti që ne krijojmë. Ne nuk duhet të mplakemi sipas mënyrës së zakonshme. Mendimet tona na bëjnë me dije se mplakemi ne dhe jo trupi. Fuqia e mendimit për të shëruar trupin është diçka që kompanitë e drogës (Elita Botërore) nuk duan që ne ta dimë. Trupat tanë pësojnë ndryshime të pabesueshme dhe kjo rritet çdo vit.

Teksa hapen dyert e hapësirës kohore, shumë jashtëtokësorë do të vizitojnë këtë dimension, dhe ne do të shohim mjaft aktivitete të UFO-ve. Në mbarë botën, evidentohen mesatarisht 150 pamje UFO në ditë, por llogaritet se raportohet vetëm një rast nga dhjetë të tilla. Sidoqoftë, do të doja të theksoja kujdesin që duhet të tregojnë shkencëtarët dhe ushtria e Elitës Botërore rreth disqeve fluturuese, teknologjisë së anti-gravitetit, dhe të mos mashtrohemi nga veshja dhe maskimi i një “alieni” kërcënues për të justifikuar kontrollin e centralizuar. Besoj se, terreni për të cilën është përgatitur, përbën një mundësi të veçantë. E gjithë kjo zonë e UFO-ve dhe jashtëtokësorëve është një fushë e minuar, e cila kërkon në fakt kujdes të madh dhe një mendje fleksibël. Jashtëtokësorët, si kushdo, mund të jenë pozitivë ose negativë në synimin e tyre, dhe është me shumë rëndësi fakti që nuk i trajtojmë si “perëndi”. Nuk duhet të kemi frikë prej tyre, pasi e pranojmë atë realitet.
Nuk janë për tu pasur frikë, sepse as nuk mund ta shmangim atë realitet, dhe as të adhurohemi si shpëtimtarë.

Ekziston një ide goxha e madhe keqinformimi që qarkullon mbi Jashtëtokësorët dhe UFO-t, dhe ndarja e shapit prej sheqerit kërkon një mëndje të kthjellët konstante, dhe vigjilencë të përhershme. Dyerte hapura dhe shfaqja e dimensioneve po thyen drynjtë e kohës lineare e cila dallon të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen. Po rrëzohet ky version kohe, dhe ne do të kuptojmë, të mahnitur që e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja, po ndodhin në të njëjtën kohë. Efekti i shëmbjes së kohës lineare është se orët dhe ditët kalojnë kaq shpejt drejt pikës ku do mbrrijmë, sa që në atë moment do të dalë një tjetër version kohe. Këto janë koncepte të vështira për t’u kuptuar, sepse kaq shumë njohuri mbajmë dhe kaq shumë mendime të kufizuara na imponohen.

Shumë njerëz, më shumë se ndonjëherë më parë në kohët moderne, joshen prej vëndeve të shenjta të lashta, dhe pjesa më e madhe nuk janë të sigurtë se ç’ ndodh ekzaktësisht kur shkojnë atje dhe ndjejnë energji të fuqishme që kalojnë nëpërmjet tyre në Tokë. Ata e dinë se diçka ka ndodhur sepse mund ta ndiejnë atë dhe e dinë se shumica e njerëzve përjetojnë të njëjtat përvoja të cilat mund të ritregohen nga miliona njerëz anë e mbanë botës. Po më bënin të njëjtat pyetje kur kjo filloi të më ndodhte dhe mua në vitin 1990. Besoj se energjitë që ndiejmë të kalojnë përmes nesh në momente të caktuara, janë frekuencat më të larta të filtruara poshtë niveleve tona të qenies, dhe ne po i ngulitim ato në këto frekuenca, për të përshpejtuar dridhjen e saj. Në vitin 1987, qindra mijëra njerëz u mblodhën në vendet e shenjta të të gjithë botës për eventin e njohur si Konvergjenca Harmonike kur aty gjëndej një masë madhe e frekuencave të larta në këtë nivel. Këto ishin joshjet që aktivizuan kohëmatësin e alarmit tim shpirtëror dhe që nga ajo kohë është rritur ritmi i zgjimit. Kjo punë po ndihmon frekuencën e këtij niveli fizik që të ngrejë vetveten jashtë keqkuptimeve që kanë pllakosur këtë botë.

Një frekuencë përmban informacion, njohuri, dhe sa më e lartë të jetë frekuenca, aq më shumë zhvillohet dhe përparon dija. Është ky ndryshim frekuencash e cili transformon botën ku jetojmë, sepse informacioni është liri. Flasim për lirinë e informacionit, por vetë informacioni në vetvete është liri. Ajo që besojmë është ajo që krijojmë, dhe ajo që besojmë bazohet në atë që ndiejmë dhe dimë – informacionin, dijen. Kur vazhdon të ritet frekuenca, ka një eksplozion të dijes që rihyn në botën tonë. Asgjë dhe askush nuk do të jetë sërish i njëjtë. Do të njihet origjina e vërtetë e vendeve të shenjta të lashta, dhe meqenëse ndryshimi shpirtëror reflektohet në nivelin fizik, ekziston një periudhë kur një rrjedhë konstante e zbulimeve shkencore, historike dhe gjeologjike do të bëjë të përmbyset këndvështrimi ynë i plotë historik mbi atë ç’ka jemi. Në Egjypt pritet të gjëndet një informacion mbi shkatërrimin e botës, dhe për këtë jam i bindur. Në të njëjtën mënyrë ku frekuencat rritëse tërheqin të dhëna dhe kode të ruajtura në trupat tanë, kështu ndodh me kodet e mendimeve që ruhen në gurët e vendeve të lashta. Energjitë e këtyre vendeve mbushen me njohuri, të cilat i vlejnë kujtdo që merret me lëkundjen, për aq sa e lejon mundësia.

Frekuencat e larta mund të filtrohen dhe të nguliten kudo, dhe sapo lidheni me këto nivele të larta, e bëni këtë gjatë gjithë kohës, bile shpesh pa e kuptuar. Por ka disa pika në sipërfaqen e Tokës – shumica e të cilave shënohen me gurë të vjetër dhe rrathë, pirgje dheu, kodra, dhe vende të tjera që mbahen si të shenjta nga të moçmit– ku kjo mund të bëhet fuqimisht dhe me efektivitet. Ashtu sikurse akupunktura përdoret prej një kohe shumë të gjatë, trupi fizik ruhet gjallë nëpërmjet një rrjeti linjash energjie, të njohura si meridiane të cilat bashkohen në pika vorbulle, dhe aty ku këto linja ndërpriten, spiralet e energjisë quhen Chakra (një nga qëndrat e fuqisë shpirtërore të trupit). Janë si stacionet e fuqisë së rrotullimit spiral në një rrjet linjash elektrike. Kur këto energji rrjedhin të balancuara dhe në harmoni, personi është mirë fizikisht, mendërisht dhe emocionalisht. Kur janë të çekuilibruar ose të bllokuar, do të vuajnë prej disa formash të sëmundjeve dhe dizharmonive fizike, emocionale ose dhe mendore.
Kështu është dhe me Tokën. Kjo rrjetë energjie e Tokës ndikohet më shumë nga ngjarjet negative dhe kufizimi i mendimeve. Energjia e cila kalon nëpërmjet këtyre linjave është një formë e ndërgjegjësimit, sepse në stade të ndryshme të qenies, gjithçka është ndërgjegje. Kështu që këto linja ndikohen nga ndërgjegjësime të tjera – ashtu si përkujdesjet e mendjeve njerëzore. Kur këto mendime përmbajnë frikë, ankth, faj, dhimbje dhe emocione të tjera negative, modelet e mendimit negativ përvetësohen nga rrjeta e energjisë, dhe fuqia e balanca e saj ulet. Ato mbarten rreth globit në trajtë rrjeti, kështu që energjia negative e krijuar nga lufta në një pjesë të botës, do të ndikojë te të gjithë, pasi ajo kalon nëpër gjithë planetin. Këto linja projektohen për të shijuar harmoninë pozitive-negative dhe atë mashkull-femër, por dominohen nga energjitë negative dhe mashkullore, që rrjedhin nga trazirat e brëndëshme dhe çekuilibrat e njerëzimit.

Në këtë periudhë kalimtare, është e nevojshme të riparohet rrjeta duke hequr bllokazhet negative dhe energjitë e frekuencës së lartë të kanalit në sistemin e saj, për të rritur frekuencën. Tani këtu janë të përfshirë miliona njerëz. Nivele të tjera të ndërgjegjësimit po i drejtojnë ata për në vendin e duhur, në kohën e duhur nëpërmjet qendrës së ndijimit dhe magnetizmit. Ata po përdorin trupat e tyre fizik si transformues dhe transmetues për ti përçuar frekuencën e re këtij planeti.

Pika e impaktit maksimal mbi frekuencën bllokuese është mendja kolektive e njerëzimit. Me çdo mendje individuale e cila hap dhe deprogramon të menduarit e saj, jemi një hap më afër pikës së masës kritike të Sindromës së njëqint të Majmunit Qindra, kur të ndodhë një tjetër ndryshim i madh kolektiv. Ata që po punojnë tani për të kthjelluar ndërgjegjen, të shërojnë dhe deprogramojnë vetveten, gjënden në ballë të pastrueses së borës si nismëtarë, që i shtohen asaj mase kritike, duke bërë të mundur shkëmbimin e madh. Nëse jeni njëri prej tyre, keni çdo të drejtë të ndjeheni krenarë. Por asnjë nuk mund ta bëjë atë, nuk mund ta bëjë aspak. Ju thjesht bëni zgjedhjen, ndiqni zemrën gjatë gjithë kohës, dhe vetëm atëherë do jeni në rrugën tuaj. Nëse nga perspektiva shihni tani manipulimin e Elitës të cilën e kam parashtruar këtu, atëhere do të shohim se temat e transformimit shpirtëror, liria dhe konspirimi global janë të pandashme. Gjithashtu na duhet të vlerësojmë tabllonë e gjërë brënda së cilës duhet parë manipulimi në këtë botë, nëse do kuptojmë plotësisht natyrën e tij:

1. Kur mbyllim zemrat dhe mendjet tona, frekuenca jonë bie ( bëhemi më pak të informuar dhe ndonjëherë çuditërisht budallenj). Kur hapim mendjet dhe zemrat, frekuenca jonë rritet ( bëhemi më të ditur, më të mënçur dhe më të kuptueshëm). Gjithashtu mund ta rrisim frekuencën tonë në pikën ku mund të kalojmë dridhjen bllokuese dhe t’ia mbathim nga burgu.
Nëse jeni ndërgjegja e Gardianëve të Burgut në Dimensionin e Katërt, e cila dëshiron ta mbajë këtë burg dridhërues, dhe ka dhënë njësinë e prodhimit të energjisë negative, mund ta bëni atë vetëm nëse mendjet njerëzore, si një e tërë, mbeten të mbyllura. Prandaj përpiloni një rrjet manipulimi në këtë nivel fizik, e përpiluar për t’i ruajtur njerëzit nga njohuria e lartë dhe potenciali i tyre i pafund. Ju krijoni besime të cilat u thonë njerëzve çfarë duhet të mendojnë – ose të mos mendojnë. Ju inkurajoni popullsinë të fokusojnë të menduarin e tyre mbi absurditete dhe gjëra të parëndësishme, dhe të japin mendimet e tyre ndaj librave fetare, të cilat shumica e njerëzve, madje edhe “besimtarët” nuk para begenisin t’i lexojnë, jo më t’i kuptojnë.

Kjo i jep fuqi kishtarëve që t’i thonë popullsisë se çfarë thonë dhe nënkuptojnë librat fetarë. Kur këto imponime fetare fillojnë të dobësohen, kur dhe njerëzit me mendje të mbyllur e kuptojnë se ajo është një vegël e shtypjes, ju prezantoni një “shkencë të re”, e cila pretendon se nuk ka asnjëlloj jete pas vdekjes, dhe kur kjo jetë fizike mbaron, drita largohet njëherë e përgjithmonë. fizikenjë pas jetës të çfarëdolloji kur kjo jetë fizike mbaron, drita vazhdon të ekzistojë përgjithmonë. Siguroheni se shkencëtari shihet si teh prerës i njohurisë njerëzore, kështu që nëse ai ose ajo thotë se nuk ekziston jetë pas vdekjes, kjo duhet të jetë e vërtetë. Po ashtu mund të gjeni dhe mjete të tjera për të argumentuar se këto pallavra e kanë emrin Humanizëm. Kjo u jep krahë njerëzve për të mos u rilidhur me nivelet e tyre të larta, sepse janë të bindur se nuk disponojnë nivele të tilla. Mendja është truri, dhe truri është mendja, dhe pikë.

2. Kur njerëzit lidhen me nivelet e larta bëhen të mishëruar mbi Tokë, mund të siguroheni se ata janë të dënuar dhe qesharakë, të gënjyer, të minuar në një farë mënyre, dhe informacioni i pengohet për tu pranuar seriozisht. Kur ata të kenë ikur, ju përfitoni nga rasti për t’ua kthyer mbrapsh fjalët dhe të krijoni një kult në emrin e tyre i cili është shëmbull tipik i gjithçkaje për të cilën kanë ardhur të sfidojnë.

3 Ju keni një rrjet mediatik, biznesi dhe politik të kontrolluar nga njerëzit, që punon mbi lëkundjet tuaja që të manipulojë e të mbajë mbyllur, të pa informuara, dhe të çoroditura mëndjet njerëzore. Ju krijoni një sistem monetar që i mban njerëzit gjatë gjithë jetës në presion, sa për të mbijetuar. Kjo nuk iu jep atyre mundësi të mendojnë, të ndjejnë dhe të bëjnë pyetje mbi jetën dhe botën. Të mendosh për botën e gjerë është një luks që ata besojnë se nuk kanë kohë për ta bërë. Punojmë shumë dhe mendojmë dhe ndiejmë shumë pak.
Ju përçani dhe sundoni nëpërmjet ndasive të tilla të strukturuara si raca, ngjyra, besimi, feja, fitimet dhe një listë të pafund pajisjesh dhe mekanizmave të tjera si “ne dhe ata”. Kjo në mendjen kolektive krijon të njëjtën ndasi dhe konfuzion, duke siguruar kështu se ajo nuk është kurrë aq e bashkuar apo mjaftueshmërisht me dridhje të lartë, e cila do të prishte menjëherë dridhjen bllokuese. Ata që janë të përfshirë me Elitën janë thjesht vegla për ndërgjegjen e Gardianit të Burgut që punojnë për to dhe një ndjekin një axhendë, e cila po i shërben një plani të gjerë e të thellë, sa që as Elita nuk e kupton. Mendojnë se ata janë në kontroll, por jo. Në fund të fundit janë lolo.

4. Kur e kuptoni se po ndodh një përpjekje për të hequr kontrollin tuaj mbi Tokën, nëpërmjet rritjes së frekuencave brenda burgut, ju shtoni përpjekjet për të dominuar ndërgjegjën njerëzore. Ju ngulmoni përpara madje edhe më shpejt drejt kontrollit global të qeverisë, bankës, monedhës, informacionit dhe ushtrisë, dhe do të rrisni ritmin me të cilën ju prezantoni popullsinë e mikroçipuar sepse e dini se nëse mund të ngjisni etiketa elektronisht çdo qenie njerëzore dhe e lidhni atë me një kompjuter të centralizuar, mënyrë artificiale ndrydhni mendjet e tyre dhe frekuencën, duke i mbrojtur ata që të jenë vegla për ngulitjen e lëkundjeve të cilat do të shpërthejnë, hapin burgun ose do iu lejojnë niveleve të kuptimshmërisë se mund t‘iu bëjnë të ditur se janë në burg. Ju aktivizoni gjithashtu dredhitë e mashtrimet tuaja të ndyra për të minuar mendimet dhe konceptet e alternuara duke i damkosur ato si “kulte” të rrezikshme dhe të çmendura.

Në rrugë e sipër është n jë përpjekje globale për të shkatërruar lëvizjet e “ngulitura” alternative, kur ndërkohë një tjetër skuadër mashtrimesh dhe kurthesh të pista vazhdon të manipulojë lëvizjen e Periudhës së Re në lundrimin rreth e rrotull në disa skuta shpirtërore, duke ndjekur udhëzimet e “Ustallarëve” dhe “Komandave Ashtar”. Manipulatorët kërkojnë të stimulojnë çekuilibrin sepse kjo do të thotë kontroll, si dhe një perspektivë dhe potencial i kufizuar. Ata nuk e vrasin mendjen se përse njerëzit e falin aq shumë mendjen e tyre. Sipas pikëpamjes sime, pa dyshim po ndodh dërgimi i transmetimeve mbi atë që mund të quhet “frekuenca fizike” që të çorientojë fushat e Periudhës së re. Nëse ata arrijnë t’u dorëzojnë mendjen-shpirtërore dhe të menduarin ndonjë ustai ose “komandës” jashtëtokësore, mund të neutralizojnë ndikimin e tyre në botën fizike. Janë këta njerëz që kanë një balancë fizike-shpirtërore, ata të cilët kërkojnë të manifestojnë vlera shpirtërore në ndryshime fizike, që manipuluesit kanë frikë t’i bëjnë, dhe jo dogma të Periudhës së Re.

5. Ju e dini se nëse rritet frekuenca e rrjetit energjetik, rritet dhe ajo e planetit.. Ju punoni nëpërmjet mendjeve të pajtueshme njerëzore për të ndërtuar rrugë, fabrika, stacione fuqie, dhe kulla transmetimi, në pikat kyçe në rrjet. Magjistarët e zinj të Elitës Botërore e dinë se nëse ju mund të kontrolloni energjinë që kalon nëpërmjet këtij rrjeti, mund të kontrolloni mendjen kolektive dhe racën njerëzore. Shëmbulli i parë është fshati dhe rruga e ndërtuar nëpërmjet qendrës të rrathëve të gurëve në Avebury në Uiltshire, Angli. Kjo strategji shkarkon energji negative në këto pika të rrjetit, duke dobësuar rrjedhën brenda linjave, dhe duke shtypur e ndrydhur frekuencën.

Së fundmi u kam folur disa njerëzve, të cilët kanë filluar të identifikojnë një model rrugësh dhe transmetuesish të llojeve të ndryshme në Angli të vendosur shumë afër ose në pikat e njohura të akupunkturës së Tokës dhe vorbullat e çakrës.. Kjo shkon përtej kufijve të rastësisë. Njerëzit që marrin këto vendime, shpesh nuk kanë idenë e rëndësisë së rrjetit të energjisë, por kush po ushqen mendimet e ndërgjegjes së tyre apo kush po i transmeton arritjet e larta të piramidës globale të manipulimit? Manipulatorët e Dimensionit të Katërt. Ju gjithashtu mund të provokoni luftëra dhe vuajtje veçanërisht në zona të rëndësishme të rrjetit, si Iraku dhe tokat e Mesopotamisë, midis lumit Tigër dhe Eufrat, vendi i Sumerëve të lashtë dhe Babiloni kur ata kishin më shumë dijeni mbi rrjetin energjetik se sa shkenca e sotme. Për gjithçka që kam folur më përpara në libër mbi manipulimin e nivelit fizik të dhe inxhinierinë e luftërave, është pasqyrim i kuptimshmërisë shumë më të lartë të energjive, lëkundjeve, dridhjeve, ndërgjegjes dhe marrëdhënies së tyre me Tokën dhe mendjen njerëzore. Xhorxh Bush nuk duhet të kishte thënë: “Ne do të sulmojmë Irakun dhe të derdhim energjitë negative në rrjetin energjetik, sepse kjo do të ndikojë në botë”. Por cilido dhe kushdo që do të luante fijet për ta bërë luftën me Irakun të sigurt , e dinte implikimin që kjo do kishte për rrjetin energjik.

Efektet e Brezit Foton dhe kacafytja e lëkundjeve në përgjithësi në Planetin Tokë midis lëkundjeve bllokuese dhe lëkundjeve të lirisë mund të shihen më qartësisht brënda pak javësh. Kam kaluar informacione të kanalizuara në librat e mëparshëm, që shkojnë pas në kohë në vitet 1990, të cilat flisnin se në këtë dekadë do ketë ndryshime dramatike modelesh kohore, moti, dhe më tej, me reshje kolosale shiu, përmbytje dhe me fenomene të tjera ekstreme të moti dhe gjeologjike. Modelet e ndryshimit të motit në mbarë botën evidentohen tashmë qartë me shtresa të mëdha akulli, të cilat shkëputentë nga platforma vigane të çara të akujve polarë që një herë e një kohë konsideroheshin si zona ngrirje të përhershëm. Asgjë s’është e përhershme përveç jetës. Rregjistrimet e reshjeve nga viti në vit vazhdojnë të mo mos tregojnë prirjen e tyre shumëvjeçare; niveli i detet ngrihet, dhe lumenjtë dalin e përmbytin tokat në mënyrë sa që nuk e besojmë dhe kur i shohim me sy. Në vende të tjera ka thatësira të mëdha. Hidhni sytë te parashikimet e bëra më parë, dhe ju do të gjeni të gjitha këto gjëra.

Më kanë thënë, shpesh jo shumë të bindur, se ky është rezultat i ngrohjes global, Efektit Serë. Besoj se po ndodh vërtetë një diversion. Jemi dëshmitarë të rezultatit të Brezit Foton dhe ngulitjes së frekuencave të larta, hapjes së portaleve, dhe lëvizjes prej realitetit tre-dimensional në ato katër e pesë dimensionalë..5 Në të njëjtën kohë, lëkundjet e vjetra kërkojnë të ngelen në zotërimin e tyre dhe kjo pasqyrohet fizikisht siç zgjohen ata që ndryshojnë mendimin e tyre, dhe Elita e cila, edhe më tej, dëshiron të imponojë modelet e vjetra të kontrollit dhe dominimit. Kjo është përleshja e simbolizuar me Uranin dhe Saturnin. Kjo dhe energjitë Foton nxisin nivelet delikatë të ndërgjegjes së planetit – Nënës Natyrë, Gaia, Shpirtit Tokësor – dhe kjo do të thotë të të kesh koshiencë magnetike në fushat energjetike të Tokës. Planeti është trupi fizik i ndërgjegjes me mendje dhe emocione. Toka nuk është thjesht një sferë fizike që rrotullohet në hapësirë. Ajo mendon dhe ndien, tamam si bëjmë edhe ne. Ajo është pjesë e jona, dhe ne pjesë e saj. Mendoj se moti dhe ndryshimet gjeologjike po çojnë në një shkëmbim të poleve magnetike dhe,ndoshtat, te një zhvendosje fizike të aksit. Se sa dramatike duhet të jetë rruga për një botë më të mirë, varet prej nesh, racës njerëzore. Nuk është rastësi që, duke parë vetëm të dhënat e kompanive të sigurimeve, dukuritë e motit dhe ato gjeologjike janë rritur në mënyrë të konsiderueshmë që nga Konvergjenca Harmonike e vitit 1987.

Transformimi i madh që po jetojmë ka gjasa të jetë një prej ekstremeve dhe të kundërtave, para se gjithçka të vijë në harmoni. Është një periudhë kaosi ku një lëkundje shpërndahet dhe një tjetër lëviz. Ata me mendje dhe zemër të hapur do të përvetësojnë realitetet e reja të kohës dhe hapësirës. Të tjerë që ndjekin propagandën e Elitës Botërore dhe ndërgjegjen e Gardianëve të Burgut do të kapen me dëshpërim pas lëkundjes së tyre të vjetër për të gjetur siguri. Ata do ti përforcojnë dogmat e tyre fetare, politike dhe ekonomike, do u rezistojnë këtyre lëkundjeve ngritëse, nëse zgjedhin atë rrugë, dhe kjo do të ketë efekte mendore, emocionale dhe fizike. Dy gjendjet e qenies, mendja e hapur dhe ajo e programuar, do tu shfaqen më të qarta çdo muaj atyre që e dinë se ç’po ndodh. Gardianët e Burgut nëpërmjet Elitës Botërore, do të rrisin përpjekjet e saj për të shpejtuar Rendin e Ri Botëror, por ata në fund të fundit nuk do të kenë sukses, nuk do ja dalin mbanë. Kjo periudhë kalimtare do të stimulojë më së miri disa evente negative, por nëse ngremë vetë ndërgjegjen tonë dhe ta mbajmë në sensin pozitiv të vetes, ne nuk do të joshemi pas këtyre ngjarjeve, përdërisa kjo është pjesë e rrugës sonë të zgjedhur për ta përjetuar. . Gjendja jonë mendore është mbrojtja jonë nga e keqja. Astrologia Gloria Treloard, më ka treguar:

“Urani në kënd të drejtë me Saturnin (5 maj 2000) na sinjalizon për një kohë të ndryshimi social dhe ekonomik dhe një ristrukturim vlerash. Do të transformohen sistemet e besimit. Ata që tashmë janë të hapur ndaj një studimi ndryshe për të vërtetën, krahasuar me atë të indoktrinuarën, u duhet një hap i mëtejshëm ndërgjegjësimi; ata që kanë qendruar mënjanë, një ujdi dhe hapi i vogël, që të braktisin frikën, të shohin më shumë jashtë vetvetes dhe do të lëvizin drejtë një gjendje më të lartë – dhe kjo është e gjitha! Nuk do të jetë e thjeshtë, por një ndodhi kaq mahnitëse dhe transformimi origjinal nuk mund të përshkruhet asnjëherë si punë dosido. Ajo është një uragan që gjëmon nëpër psikikë duke çrrënjosur pemët e vjetra të njohurisë dhe tundur themelet për ti lënë vënd të resë. Megjithëse kalimi i këtyre planetëve mund të jetë i mundimshëm, çfarëdolloj përvoje procesi individual e kolektivqë të jetë, kjo në fund të fundit provon një çmim të vogël p[r të paguar për lirinë.

Nëse ndjekim intuitën tonë, në mënyrë magnetike do të tërheqim ndaj vetes gjithçka që na duhet të na drejtojë nëpërmjet kësaj periudhe. Shumë njerëz kanë thënë se librat e mi, dhe të të tjerëve, kanë rënë në këmbët e tyre nga rafti i ndonjë librarie. Duket si një “mister”, por nuk është kështu. Kjo fushë energjike magnetike e librit dhe subkoshiencës së personit bashkëveprojnë, sepse subkoshienca e di se niveli i saj i koshiencës do të përfitojë nga leximi i atij libri. Dhe më e forta, kjo tërheqje magnetike i nxjerr librat nga rafti. Si dy magnete që tërheqin njëri-tjetrin. Nëse jemi me mendje të hapur, ky proces na siguron se do të jemi në vendin e duhur, pavarësisht se çfarë kaosi po ndodh rreth nesh.

Në një situatë ideale, kalimi nga një frekuencë në një tjetër është në të vërtetë një proces i menjëhershëm. Por burgu lëkundës dhe një numër i madhi mendjeve të mbyllura në këtë planet, nuk është një situatë ideale. Ndërgjegja njerëzore dhe ajo e Tokës nuk po ngrihen ende si një e vetme. Ato janë vërtetë mendje të ndryshme të lidhura me frekuenca vërtet të ndryshme që tërhiqen nga të gjitha anët. Ashtu siç e kuptoj unë këtë, niveli i dendur fizik është një vend ku ndërgjegja është një gjatësi e pafundme valësh, të cilat mund të jetojnë bashkë krah për krah në të njëjtën botë. Ndasitë e fabrikuara që ka trashëguar e përjetuar brezi jonë, janë rezultat i i modeleve të mendimeve ndryshe. Këto modele, duke luftuar për supremaci, dashje pa dashje shkaktojnë kaos, por kjo ndodh tani që shumë frekuenca të larta po bëhen pjesë e këtij realiteti, duke rritur lëkundjen në Toke.. Në se vazhdojnë, do të sjellin përmbysje të tilla gjeologjike të pa provuara e pa përfytyruara deri tash në botën moderne. Tani dalin shumë prova që tregojnë ndryshime masive në mjedisin tonë. Në Angli, thellësitë e ujit nëntokësor në Londër, Birmingam dhe vendeve të tjera po rrisin shpejt nivelin, për rreth dy metra dhe më shumë për vit. Kjo ka pasoja thelbësore për jetën e përditshme.

6. Së pari, mund të jëtë e vështirë te pranohet se katastrofat gjeologjike dhe ato të motit janë krijuar nga mëndjet njerëzore dhe gjatësia e valëvë që transmeton. Mënyra se si gjykon mëndja kolektive ndikon në mëndjen planetare Gaia, dhe nëse kjo çekuilibrohet emocionalisht dhe mendërisht, do të ketë efekte fizike, ashtu si vepron me trupin njerëzor. Por nuk duhet të ekzistojë një shkallë e tillë ndryshimesh fizike. Varet prej brëndësisë së mendjes dhe zemrës sonë për ta bërë këtë kalim më të butë se kaq. Sa më shumë njerëz të deprogramohen dhe të lejojnë hapjen e mendjeve dhe zemrave të tyre, aq më shumë do përpiqen për të hequr dorë nga lëkundja e vjetër, dhe të ngulisin lëkundjet çliruese më të larta të dashurisë dhe harmonisë. Por çfarëdolloj gjëje që të ndodhë, vitet e burgut lëkundës janë pothuajse po mbarojnë. E vetmia pyetje e mbetur është se sa me gungado jetë dita e saj e fundit, dhe nëse do të zvogëlojmë atë impakt, koha për veprim është urgjente.

Kështu, si gjithmonë, përgjigja shtrihet brenda nesh. Nëse e shërojmë vetveten dhe nuk pranojmë të manipulohemi nga ndërgjegja e Gardianëvë të Burgut, nëpërmjet Elitës Botërore, i gjithë procesi do të jetë më i lehtë, dhe do të përshpejtohet fundi i frekuencës bllokuese. Nëse vetëshërohemi, vetëhapemi dhe vetëbesohemi, do shërojmë njëri-tjetrin dhe botën. Kjo po ndodh tani.

nga Sponsored content

A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Piramida e Sundimtareve

Piramida e Sundimtareve

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Piramida e Sundimtareve

Piramida e Sundimtareve

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Piramida e Sundimtareve

Piramida e Sundimtareve

Piramida e Sundimtareve

Piramida e Sundimtareve

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Piramida e Sundimtareve

Piramida e Sundimtareve

Re: A e sundojnë botën jashtetokesoret..?