Univers plot surpriza

Univers plot surpriza






Vec nje shekull me pare,shkencetaret mendonin se krejt universi permblidhej ne galaktiken tone Udha e Qumeshtit.Megjithate,gjate shekullit te 20-te,perparimet e medha ne astronomi,fizike dhe teknologji zbuluan sa maramendes eshte kozmosi.Gjithashtu,disa prej zbulimeve kane treguar se sa pak dime.Per shembull,ne dekata e fundit astronomet kane kuptuar se nuk e dine nga cfare perbehet me shume se 90% e universit.Per me teper,zbulimet qe cuan drejt ketij perfundimi i kane bere shkencetaret te vene ne pikepyetje kuptueshmerine e tyre rreth bazave te vet fizikes.Sigurisht,keto ceshtje nuk linden sot.

Per shembull,nga fundi i shekullit te 19-te,fizikantet verejten dicka te cuditeshme per shpejtesine e drites.Ata zbuluan se ne lidhje me nje vrojtues,drita gjithmone udhetonte me te njejten shpejtesi,pavarsisht se sa shpejt levizte vrojtuesi.Por kjo nuk dukej logjike.Problemi u trajtua ne vitin 1905 nga Albert Ajnshtajni ne teorine speciale te relativitetit.Me kete teori ai tregoi se largesia (gjatesia),koha dhe masa jane relative.Pastaj,ne vitin 1907,fale nje shkendije te intuites,te cilen e quajti ''mendimi me i lumtur i jetes time'',Ajnshtajni filloi te hartonte teorine e pergjithshme te relativitetit,te cilen e botoi me 1916-en.Ne kete veper revolucionare,Ajnshtajni nderthuri bashke gravitetin,hapesiren dhe kohen,si edhe permiresoi shpjegimet e Isak Njutonit per fiziken.

Univers ne zgjerim

Duke u bazuar ne deshmite e asaj kohe,Ajnshajni mendonte se universi eshte statik,pra as zgjerohet,as tkurret.Gjithsesi,ne vitin 1929,astronomi amerikan Edvin Habell paraqiti prova qe tregonin se universi po zgjerohet.

Gjithashtu,Habelli hodhi drite rreth nje misteri te vjeter per disa njolla te ndriteshme te turbullta qe vereheshin naten ne qiell.Ato i quanin nebuloza ose mjegullnaja,ngaqe dukeshin si re gazi.Por,a gjendeshin brenda galaktikes sone keto mjegullnaja apo jashte saj,sic kishte thene ser Uiljam Hershelli (1738-1822) para nje shekulli?

Kur Habelli llogariti per here te pare largesine e njeres prej ketyre mjegullnajave,Mjegullnajes se Madhe ne yjesine e Andromedes,ai nxori perfundimin se kjo mjegullnaje ishte nje galaktike nje milion vite-drite larg.Pra ishte goxha larg nga Udha e Qumeshtit,e cila ka nje diameter vetem 100.000 vite-drite.Ndersa maste largesite e mjegullnajave te tjera,ai nisi te zbulonte permasat kolosale te kozmosit dhe zgjoi nje revolucion ne astronomi dhe kozmologji.

(Astronomia studion trupat dhe lenden jashtetokesore.Kozmologjia eshte dege e astronomise dhe,sipas THE WORLD BOOK ENCYCLOPEDIA,''studion strukturen dhe zhvillimin e universit,si dhe forcat qe veprojne ne te.Kozmologet perpiqen te shpjegojne si u krijua universi,cka ndodhur qysh atehere dhe cmund te ndodhe ne te ardhmen.'')

S'kaloi shume dhe Habelli verejti se universi po zgjerohet pasi dalloi se galaktikat e largeta largoheshin prej nesh.Gjithashtu vuri re se,sa me larg ishte galaktika,aq me shpejt largohej.Keto vrojtime nenkuptojne se dje universi ishte me i vogel se sot.Kur Habelli botoi vepren e tij novatore ne vitin 1929,hapi udhen per zhvillimin e teorise se Big-Bengut,per origjinen e universit.Sipas kesaj teorie,universi erdhi si rezultat i nje shperthimi kozmik rreth 13 miliard vjet me pare.

Sa shpejte ndodh zgjerimi?

Qe nga koha e Habellit,astronomet jane munduar ta matin sa me te sakte te jete e mundur shpejtesine e ketij zgjerimi,qe quhet edhe konstantja e Habellit.Pse eshte kaq i rendesishem njehsimi i saj?Nese llogaritnin sa shpejt po zgjerohet universi,kete mund ta perdorin per te llogaritur moshen e tij.Per me teper,shpejtesia e zgjerimit mund te nenkuptoje pasoja serioze per te ardhmen.Ne c'kuptim?Sipas arsyetimeve,ne rast se universi zgjerohet teper ngadale,graviteti do te fitoje e do te shkaktoe qe gjithcka te ngjeshet ne nje njesi te vetme te quajtur Big-Kranc.Nga ana tjeter,nese zgjerimi eshte teper i shpejte,universi mund te zgjerohet pambarimisht e te shperbehet krejt.

Ndonese matje me te sakta u kane dhene pergjigje disa prej pyetjeve,pyetje te tjera jane ngritur,per kuptueshmerine tone rreth materies dhe forcave themelore te natyres.

Energjia e erret dhe lenda e erret

Me 1998-en,kerkuesit gjeten prova se zgjerimi i universit po pershpejtohet,teksa studionin driten e nje lloji te vecante supernove ose ylli shperthyes.

(Yjet shperthyese quhen supernova te tipit Ia dhe per nje kohe te shkurter mund te ndricojne sa nje miliard diej te marre se bashku.Astronomet i perdorin keto supernova si standart per matjet.)

Fillimisht shkencetaret ishin mosbesues,por shpejt provat u shtuan.Natyrisht,ata ishin kureshtare se c'lloj energjie po e shpejtonte zgjerimin.Se pari,dukej se vepronte kunder gravitetit,dhe se dyti,nuk parashikohej nga teorite e kohes.Kjo energji misterioze eshte quajtur me vend energjia e erret dhe mendoni qe ajo mund te perbehet gati 75% te universit!

Sidoqofte,kjo energji nuk eshte e vetmja cudi e erret e zbuluar kohet e fundit.Nje tjeter dukuri u konfirmua ne vitet 80-te te shekulli te 20-te kur astronomet analizuan galaktika te ndryshme.Shpejtesia me te cilen keto galaktika,ashtu si edhe galaktika jone,rrotulloheshin rreth vetes,ishte aq e madhe sa,normalisht duhej te shperbeheshin.Pra,me sa duket,duhej te ekzistonte ndonje lende qe u jepte terheqjen gravitacionale te nevojshme.Po c'lende ishte kjo?Meqe shkencetaret nuk e dine,e kane quajtur lende te erret,pasi nuk thith,nuk leshon dhe as pasqyron ndonje sasi te dallueshme rrezatimi.Sa lende te erret ka ne univers?Llogaritjet tregojne se ajo mund te perbeje 22% a me shume te mases se universit.

Mendoni:sipas llogaritjeve te sotme,lenda e zakonshme ze rreth 4% te mases se universit.Dy enigmat e medha:lenda e erret dhe energjia e erret,duket se zene pjesen tjeter.Keshtu,gati 96% e universit mbetet mister i plote deri ne zbulimin e rradhes.
(Hipoteza per lenden e erret u hodh ne vitet 30 te shekullit te 20-te, dhe u vertetua ne vitet 80.Sot astronomet masin sa lende te erret mund te kete nje grumbull galaktikash,duke vrojtuar si e perthyen ky grumbull driten qe vjen nga objektet me te largeta.
Viti 2009 eshte quajtur Viti Nderkombetar i Astronomise dhe shenon 400 vjetorin e perdorimit per here te pare te teleskopit astronomik nga Galileo Galilei.)

Perseri nje koment per lenden e erret





Një copëz qielli, e boshatisur nga galaktikat, mund të çojë në përfundimin se në këtë univers të pafund dhe misterioz, ekzistojnë disa lloje lëndësh të errëta. Lënda e errët, në qendër të Abell 520, një “tren kozmik anijesh të mbytura”, 2.4 miliardë vite dritë larg nesh, nuk “po sillet” sipas parashikimeve. Kjo sipas lajmeve të fundit të NASA-s të marra nga informacionet e Teleskopit Hapësinor Huble.

Lënda e errët është një substancë misterioze, që nga sa dihet deri më tani, ka mundësi që të përbëjë thuajse një të katërtën e universit tonë, por që me mjetet aktuale në dispozicion të shkencëtarëve, nuk mund të detektohet.

Sipas teorisë në lidhje me këtë lëndë misterioze, grupimet e lëndës së errët ose të ashtuquajturat “halo” krijojnë dhe formojnë qendra gravitacionale rreth të cilave krijohen thelbet dhe zanafillat e galaktikave. Kur galaktikat dhe grupimet e galaktikave përplasen me njëra-tjetrën, lënda e tyre e errët gjithashtu përplaset. Duke qenë se lënda normale tërhiqet gravitacionalisht nga lënda e errët, copëzat e shpërbëra të galaktikave duhet të vijnë zvarrë rrotull lëndës së errët, si qentë që nuk larohen më shumë nga zinxhiri i tyre.

Të paktën këtë e observuan astronomët në vitin 2006, në një grup galaktikash, që gjendej pikërisht në një moment të tillë si ai për të cilin po flasim. Ky vëzhgim shërbeu dhe shërben edhe sot për të shpjeguar mënyrën e funksionimit të lëndës së errët. Gjatë këtij observimi, astronomët që vëzhguan Abell 520 zbuluan se lënda e errët e kësaj mase galaktikore përqendrohej në një thelb të errët, që në fakt përmbante shumë më pak galaktika nga sa mendohej se ndodheshin në një sektor të tillë të universit.

Ajo që u pa më pas ishte se një pjesë e madhe e galaktikave, ndryshe nga sa mendohej, pas përplasjes ishin larguar tutje dhe nuk ishin grumbulluar në zemrën e lëndës së errët. Sipas shkencëtarëve që merren me studimin e kësaj lënde misterioze është shumë e vështirë, në fakt, që të shpjegohen saktësisht lëvizjet dhe zhvendosjet e lëndëve të tilla dhe trupave e masave qiellore që sillen rreth tyre.

Rezultatet e vitit 2006 ishin aq të papritura sa disa shkencëtarë, madje i mohuan ato. Por më pas një analizë e bërë nga Hubble i mbështeti vëzhgimet fillestare duke i lënë astronomët të çuditur dhe pa ndonjë shpjegim teorik të gatshëm. Si përfundim u dol me idenë se ndoshta ekzistojnë disa lloje lëndësh të errëta, por e gjithë kjo ende edhe sot e kësaj dite mbetet shumë spekulative…
Çfarë është lënda e errët

Në astronomi dhe astrologji, lënda e errët është aktualisht një lëndë e panjohur, që mendohet se është një pjesë e madhe e masës së universit. Kjo lëndë as emeton dhe as thith dritë, apo emetime të tjera elektromagnetike dhe nuk mund të shihet në mënyrë direkte me teleskopë. Mendohet se ajo përbën 83% të lëndës së universit dhe 23% të masës së energjisë. Lënda e errët erdhi në vëmendje të astrofizikanëve, për shkak të mospërputhjeve në masat midis objekteve astronomike.

Kjo u vlerësua nga efektet gravitacionale dhe përllogaritja e masës së ndritshme që ato përmbajnë. U përkufizua fillimisht nga Jan Oort, në vitin 1932, për të shpjeguar shpeshtësinë e yjeve në galaktikën tonë Udha e Qumështit, si dhe nga Fritz Zwicky , në vitin 1933, në lidhje me shpjegimin që i dha “masës së munguar” në shpejtësitë orbitore të galaktikave në grupet në të cilat ato ndodheshin. Vëzhgime të mëtejshme, ndërkohë, treguan ekzistencën e kësaj lënde në univers.

Në bazë të një konsensusi të vendosur nga astronomët, lënda e errët besohet se kryesisht përbëhet nga një lloj thërrmije nënbërthamore, e cila nuk është kapur dhe kufizuar. Kërkimet për këtë thërrmijë janë ndër sfidat më të mëdha të fizikës së sotme. Edhe pse përgjithësisht, ekzistenca e lëndës së errët është pranuar nga komuniteti i shkencëtarëve, ekzistojnë edhe shumë teori alternative që përpiqen të shpjegojnë anomalitë, për të cilat quhet përgjegjëse pikërisht lënda e errët.

Nibiru,misteri qe fsheh ky planet




Flitet shume qe ne vitin 2012 nje planet me permesa 4 her me te medha se toka, do kaloje ne rruzullin tone, edhe do i jape fund egzistences tone. Sa te verteta jan kto teori? Nuk dihet! Por lexoni sepse jan me te vertete teori shum te bukura edhe terheqese per tu lexuar. Un do sjell disa shkrime te bera nga Darius qe flet per rrugen qe ndjek Planeti X (Nibiru) edhe misterin e tij.

Prej kohesh ne ambjentet e shkences eshte folur per ekzistencen e nje planeti te 12 ne sistemin tone diellor (duke perfshire diellin dhe henen, perndryshe do ishte planeti i 10). Shume te dhena, eksperimente dhe studime te bera konfirmojne mundesine e nje planeti deri me sot te pastudiuar qe eshte pjese e sistemit tone por me nje orbite shume te gjate, rreth 3600 vjet rreth diellit dhe kjo mund te jete arsyeja kryesore pse dihet kaq pak per kete planet.

Ne janar te vitit 1981 disa revista shkencore ngulmonin ne kete fakt duke u nisur nga orbita e crregullt e Plutonit. Zyrtarisht ne vitin 1982, NASA pranoi mundesine e ekzistences se nje planeti te tille qe u quajt planeti X.

Per disa studiues kjo nuk ishte aspak dicka e re apo e papritur. Njeri prej tyre, Zecharia Sitchin, profersori i njohur cifut prej kohesh kishte deklaruar pranine e ketij planeti dhe ne hartimin e kesaj teorie ai i referohej teksteve te sumereve te lashte. Nje vit me pas, ne 1983 sateliti i ri qe studionte hapesiren me rreze infra, konfirmoi perfundimisht ekzistencen e planetit X dhe shkenctaret dolen me deklaraten qe planeti ekziston, eshte aty ndonese shume me larg se planeti me i larget i sistemit tone.

Drejtuesit e IRAS (Infrared Astronomical Satellite) dolenk perpara shtypit me keto fjale:
Nje trup planetar i permasave te madha, sa Jupiteri (permasa perputhet teresisht me ate ne tekstet e lashta) pjese e ketij sistemi diellor, eshte zbuluar ne drejtimit te Orionit. Teleskopi orbital e zbuloi planetin ne drejtimin qe ju dha, sepse kishte kohe qe mendohej qe prania e trupit qiellor mund te ishte ne ate pjese te qiellit.

Planeti X ka nje mase 4 here me te madhe se ajo e tokes dhe me nje dendesi pothuajse 20 here me te madhe. Ne momentin qe Planeti X do te kaloje midis tokes dhe diellit, forca e tiji terheqese do te zevendesoje perkohesisht ate te diellit. Pra per nje kohe te shkurter Planeti X do jete forca kryesore magnetike terheqese ndaj tokes qe do sjelli si rezultat ndalimin e rrotullimit te tokes ne aksin e saj per 2-3 dite. SHkenctaret e NASA-s jane te shqetesuar nga ky fakt sepse nuk mund te dihen pasojat qe kjo gje mund te sjelli ne toke.

Historia na jep shume emra per planetin X. Sumeret e quanin ate planeti i 12 ose Nibiru, qe do te thote "planeti qe kalon". Ne Babilonine dhe Mesapotamine e Lashte ate e quanin Marduk qe do te thote Mbreti i Qiejve dhe Trupi i Madh Qiellor. Cifutet e quanin Globi me Krahe per shkak te orbites se tij te gjate ndersa greket e quanin Nemesis.

Ndersa emri me me kuptim i eshte dhene nga profetet duke u quajtur Ylli Blu, Ylli i Kuq, Mesazheri Pervelues, Kometa e Gjykimit etj. Por sidoqofte ska rendesi emri me te cilin eshte quajtur. Behet fjale per te njejtin objekt dhe te njejtin efekt qe shkakton perpara dhe gjate kalimit afer tokes. Sumeret kishin edhe nje emer per orbiten e tij 3600 vjecare qe e quanin A Shar ndersa astronomet e lashte Hindu e quajten orbiten e tij Treta Yuga ndersa efektet shkaterruese Kali Yuga.

Hera e fundit qe Nibiru i eshte afruar tokes ka qene ne vitin 1628 para eres sone dhe llogarite tregojne qe shume shpejt ai do jete perseri i pranishem. Ne fakt filmimiet e teleskopit Hubble tregojne per afrimin e tij. Ne vitin 1995 planeti X ka filluar ti afrohet tokes madje ka filluar te ndihet efekti i tij magnetik i cili rritet dite pas dite. Graviteti i diellit e shtyn ate drejt tokes me shpejtesi me te madhe por sidoqofte ai nuk do perplaset me token.

Por shtyrja dhe terheqja qe i ben dielli krijon nje prishje te balances se vete gravitetin te tij qe ndikon ne toke dhe kjo ka qene nje nder arsyet e fenomeneve natyrore te koheve te fundit. Madje eshte ndryshimi i akseve te tokes eshte rezultati direkt i afrimit dhe ndikimit te planetit X.
Ne nje shkrim me poshte do flas per studiuesin rus Zechariah Sitchin me origjine cifute, pershkrimin qe ka bere per Nibirun dhe peshtjellimin qe ka krijuar ne ambientet shkencore me zbulimet e tij si dhe referimet qe i ka bere ezksitences se planetit me ate to teksteve te lashta te sumereve.

Zechariah Sitchin nje studiues i gjuheve te lashta, doktor i shkencave historike te antikitetit dhe gjuheve te lashta te lindjes, ekspert i gjuhes sumere dhe as hebraishte te vjeter, mbas studimit te bere ka qene nder te paret qe ka hedhur torine e ekzsitences se planetit te 10 qe e quan Nibiru madje duke u bazuar ne tekstet e lashta qe ka studiuar ka pergatitur nje kronike te tokes qe ne kohet e lashta, shume me te lashta se ato qe jane te rregjistruara sot.

Habia e Stitchin gjate studimit te teksteve sumere erdhi per faktin qe keto tekste nuk ishin aq te reja sac mendohej me perpara dhe ne shkrimet e tyre permbahej nje histori e tere e tokes qe daton rreth gjysem milioni vjet me pare. Kundershtues i flakte i teorise se Darvinit, ai thekson me force qe jeta ne toke eshte krijuar ne format e saj privitive por krijimi i njeriut qe ne njohim apo homo sapienis eshte nje faktor i nje nderhyrje gjenetike nga civilizime jashtetokesore.

Materiali eshte shume interesant dhe ka zgjuar nje kurejshtje shume te madhe ne ambjentet e historianeve, antropologeve, astronomeve dhe gjithe shkencave qe jane te lidhura me njera tjetren ne menyre te pandashme. Ajo qe do paraqes me poshte eshte raporti i mbajtur nga Stitchin ne Asamblene e 3 Boterore te Gjuheve te Lashta, Historise dhe Lidhjes se saj me te ardhmen e njerezimit ne Las Vegas, ne tetor te vitit 2004.

Ka dhe nje planet tjeter ne sistemin tone diellor, jo me vite drite larg, qe afrohet midis Marsit dhe Jupiterit cdo 3600 vjet. Sipas teksteve sumere, njerezit nga ai planet erdhen ne toke pothuajse gjysem milioni vjet me pare dhe bene shume nga gjerat per te cilat ne lexojme sot ne Bibel, ne librin e Gjenezes ose te Zanafilles.

Sic thuhet ne liber ne menyre profetike, rikthimi i planetit eshte parashikuar te ndodhi ne ditet sotme. (kujto orbiten 3600 vjecare). Planeti eshte i banuar nga qenie njerezore inteligjente*(disa burime te tjera shkencore e kundershtojne kete fakt dhe shprehen qe planeti permban nje forme qeniesh reptiliane)si ne te cilet do te vijne dhe do te shkojne nga planeti i tyre ne ate tonin. Ata krijuan homo sapiens. Ne kemi te njejten paraqitje me ta. Dhe une i quaj Annunaki.

Momenti i fillimit te studimeve te mija lidhet me femijerine time dhe vitet e para te shkolles. Me terhiqte ideja e Nefilim te cilet permenden ne Gjeneze, kapitulli 6, si bijte e perendise te cilet u martuan me bijen e njeriut perpara se te ndodhte Permbytja e Madhe Biblike. Fjala Nefilim perkthehet GJIGANDE dhe ne kohet e lashta kane populluar token.

Fillova te beja pyetje per kete gje dhe mesuesi me denoi me pretendimin qe "ti nuk mund te vesh ne dyshim fjalet e bibles apo te pyesesh per to". Por une nuk interpretova Biblen, as vura ne dyshim ate por menyren sesi mesuesi shpejgonte dhe kuptimi jo i sakte qe ai paraqiste. Nefilim, emri me te cilin njiheshin keto qenie te jashtezakonshme, bijte e perendise, ne menyre letrare shpjegohet si ata qe erdhen ne toke nga qiejte. Te gjitha shkrimet e lashta, Bibla, mitologjia greke, mitologjia egjiptiane dhe tekstet e saj, shkrimet ne piramida, cdo gje te shpie tek sumeret e lashte, civilizimi i te cileve eshte i pari qe njihet ne toke qe 6 mije vjet me pare.

U perqendrova shume tek sumeret, burimet e ketyre legjendave dhe miteve, teksteve dhe informacioneve. Mesova te lexoj shkrimin sumer qe eshte i tipit kuneiform dhe arrita ne perfundimin e pakundershtueshem qe cdo gje qe thuhet per keto qenie te lashta te cilet sumerianet i quanin Annunaki, kane ardhur ne toke nga planeti Nibiru.

Planeti si shenje te tijen kishte kryqin dhe ne fakt Nibiru kishte kuptimin Planeti Qe Kryqezon. Nderkohe ne studimet e mija vemendja u perqendrua apo me sakte kaloi ne faktin se Nefilim apo Annunaki erdhen nga Planeti Nibiru, pra Nibiru ne vetvete paraqiste gjithe celsin e enigmes. Kjo me shtuy te thelloja njohurite e mija ne astronomi. Gjate kohes qe fillova te bej kete, zbulova se studiues te ndryshem ishin te ndare ne disa grupe me mendime te kunderta. Disa thoshin se Nibiru ishte Marsi i cili natyrisht ishte pershkruar dhe i njohur nga njerezit e antikitetit. Te tjeret thoshin jo, ishte Jupiteri. Te dyja palet paraqesnin argumentat e tyre per kete problem.

Po kur arrita te lexoja tekstet e lashta dhe te deshifroja kuptimin e tyre, zbulova ate qe asnjera nga palet e siperpermendura nuk kishte te drejte sepse pershkrimi i Nibirut dhe i pozicionit te tij kur i afrohej diellit tregonte qe smund te ishte as Marsi dhe as Jupiteri. Dhe nje nate u zgjova nga gjumi me kete ide ne koke: natyrisht eshte nje planet tjeter qe ne menyre perdiodike kalon midis Marsit dhe Jupiterit por nuk eshte asnjeri prej te dyve.Sapo arrita ne kete perfundim, pra ate te ekzistences se nje planeti tjeter, pergjigjet e tjera erdhen vete...

Kuptimi i Epikes te Mesapotamise mbi Krijimin mbi te cilen jane bazuar kapitujt e pare te librit te Gjenezes dhe detajet mbi Anunaki, kush ishin ata dhe lideret e tyre, si udhetuan nga planeti i tyre per ne Toke dhe si u gjenden ne Gjirin Persik ku krijuan kolonite e para, cdo gje u be e qrte. Sumerianet kishiin njohuri te pamasa. Ata kishin dijeni per Uranin, Neptunin madje i kane pershkruar ato ne menyre perfekte. Po ashti kishin dijeni per Putonin i cili u zbulua nga shkenctaret tane kaq vone. Sumeret ishin shume te forte ne matematike dhe me respektin me te madh deklaroj se njohuria e tyre e tejkalon shume here ate te sotmen.

Ata thoshin: "Cdo gje qe ne dime, e kemi mesuar nga Annunaki." Ajo qe te magjeps ne literaturen e qyteterimeve antike eshte qe te gjithe duke filluar me sumeret, kishin dijeni dhe flasin per nje planet tjeter te sistemit tone diellor ashtu sic kishin dijeni per Plutonin qe 6 mije vjet me pare ne nje kohe qe shkenctaret tane e zbuluan ate vetem ne vitin 1930. Zbulimi i Plutonit nuk eshte se paraqet ndonje rendesi te madhe sidomos per njerezit e zakonshem po kur vjen puna tek Nibiru, gjerat jane shume me ndryshe.

Nese Nibiru ekziston, (dhe ky eshte planeti qe sot shkenctaret e quajne Planeti X), atehere dhe Annunaki ekziston.

Pra ekzistenca e Nibirut nuk eshte thjesht nje ceshtje e nje globi me shume ne sistemin tone diellor. Eshte shume me ndryshe sepse nese Nibiru ekziston atehere dhe Annunaki ekziston dhe sipas deshmive te sumereve ata vijne ne afersi te tokes cdo 3600 vjet, kohe gjate se ciles ata na kane dhene ne civilizimin dhe qe ne nuk jemi te vetem dhe qe ne sistemin tone diellor ka civilizime me te perparuara.

Libri i pare, Planeti i 12-te bazohet dhe pershkruan njohurite e sumereve dhe konkludon ne faktin e ekzistences se ketij planeti, te kuptuaren se cfare eshte ai, cfare jane perrallat e Genesis, perrallat mbi Krijimin, cfare eshte e kaluara jone dhe ne nje fare menyre si do jete e ardhmja jone.

Shkallet per ne Qiej i referohet historive te koheve antike ne dy aspekte te reja. Njeri ishte qe te nxirreshin ne drite tekstet dhe mitologjine e Egjyptit te Lashte dhe ti shikoje ato sesi perfshihen ne tekstet e sumereve dhe se cfare kuptimi te mirefillte kane. Aspekti i dyte eshte ai i te parit te perpjekjeve njerezore ne kerkim te pavdeksise ose perjetesise. Dhe keto gjera lidhen shume ngushte me Malin Sinai (vendi biblik), me kozmodromin ne gadishullin Sinai dhe rrolin e Jerusalemit ne te gjithe kombinim.

Anomali ne kuroren Diellore


Nje anomali kurioze në koronen diellore eshte regjistruar me 12 mars 2012 nga ana e vëzhguesve të NASA-s dhe Agjencisë amerikane te Motit. Një vrimë gati perfekte,ne forme trekëndëshi, me origjinë ndoshta nga erërat diellore, duket nga distanca tokesore me pamje te errët .Anomalia është shume intriguese
Shihni pamjet e meposhteme

''Djalli pluhur''spektokolar ne planetin Mars




Një pluhur ''djall'' i tmerrshëm ka arritur gjysmë milje në lartësi dhe ka qenë fotografuar si një vorbull nëpër sipërfaqen e Marsit nga NASA.

Imazhi është kapur me një qartësi tepër të lartë nga kamerat më 16 shkurt të këtij viti pasi ajo kaloi rajonin Planitia të Amazonis.



Pavarësisht atmosferës në Mars ka qenë mjaft i hollë - pasi një për qind e presionit të erërave të Tokës, janë mjaft të forta për të prodhuar ngjarje dramatike të tilla që janë të dukshme si vija të pluhurosura në sipërfaqe.Imazhi është marrë gjatë kohës së vitit marsian kur planeti është shumë larg nga dielli.

Ashtu si në Tokë, erërat në Mars janë mundësuar nga ngrohje diellore. Ekspozimi ndaj rënies së rrezeve të diellit gjatë këtij sezoni, madje edhe tani, djajtë pluhur veprojnë për të pastruar sipërfaqen e pluhurit që depozitohet në pak kohë.

Diajtë pluhur ndodhin edhe në Tokë ashtu si edhe në Mars. Ata janë tjerrje kolona ajri, që bëhen të dukshme nga pluhuri që tërhiqet në terren. Ndryshe nga një uragan, një djall pluhuri zakonisht formohet në një ditë të qartë kur toka është ngrohur nga dielli, dhe ajri mbi tokë është i ngrohtë.
Mars Reconnaissance Orbiter ka marrë deri tani 21 000 fotografi nga planeti Mars që nga mbërritja atje në 2006.